Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "Pelea, Cringuta Irina" wg kryterium: Autor


Wyświetlanie 1-2 z 2
Tytuł:
The Relationship Between Artificial Intelligence, Human Communication and Ethics. A Futuristic Perspective: Utopia or Dystopia?
Autorzy:
Pelea, Crînguța Irina
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/526502.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Univerzita sv. Cyrila a Metoda. Fakulta masmediálnej komunikácie
Tematy:
Artificial Intelligence (AI)
Ethics. Robots
Communication. Challenges
Utopia
Dystopia
Opis:
In today’s society, Artificial Intelligence is continuously evolving, with remarkable speed and it has a considerable impact on the community as a whole, starting with medicine, education, industry, and it affects communication in human relations. Once one can no longer deny this technological advancement with many implications on our lives, a new topic of discussion and academic research arises: to what extent will it be necessary to redefine the parameters of communication and the relationships between the individual, the group, the society, and the Artificial Intelligence. The present research tackles several problematic aspects related to AI in the present and some that may arise in the near future when robots will probably become a commodity. First, the author will investigate the communication relationship between AI and the individual, now, given the fact that the excessive use of technology recalibrates and reformulates the way one perceives and envisages the harmony and the efficiency of the communication process. Second, the connection between AI and ethics is another topic of high interest now, and even though the flourishing development of AI supposedly has as a mission the benefit of humankind, many ethical dilemmas keep arising and feed collective social anxiety, while no satisfying and consistent solutions seem to be found. Globalisation and technological progress mark another turning point for contemporary society, which witnesses an unforeseen academic impasse of knowledge, meaning that it is prone to reconfigure stable academic disciplines and to estimate the emergence of new ones, dictated by post-contemporary global necessities. For example, the ethics of robots or AI has high chances to become a well-established academic discipline soon, given the present turbulent and dynamic technological context, constantly shaping humanity’s life. Considering the future implications of ethical and communication nature becomes a stringent necessity even at its earliest stages, not only for researchers of various departments and ethics committees but also for governments, corporations, and other industry branches. Therefore, creating and engraving a culture of social responsibility towards AI represents one of the most difficult challenges of our times, and finding the balance will make the difference between utopia and dystopia, where AI is a miracle... or an evil.
Źródło:
Media Literacy and Academic Research; 2019, 2, 1; 38-48
2585-8726
Pojawia się w:
Media Literacy and Academic Research
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Mirroring Cultural Fear, Anxiety and Dystopia in American Cinematography: The Movie “A.I.” (2001)
Strach kulturowy. Lęk i dystopia w kinematografii amerykańskiej. Film „A.I.” (2001)
Autorzy:
Pelea, Cringuta Irina
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/31339682.pdf
Data publikacji:
2022
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Slawistyki PAN
Tematy:
A.I.
apokalipsa
strach kulturowy
dehumanizacja
eschatologia
dziecko robot
apocalypse
cultural fear
dehumanization
eschatology
robot child
Opis:
Through this essay, we aim to provide a sociological and cultural analysis of how the film A.I. Artificial Intelligence, directed by Steven Spielberg, explores the subconscious and culturally specific Western fear of humanoid robots. While the background of the story tackles the problematics of the multilevel emotional relationship between robots and humans, the movie’s dystopian and apocalyptic discourse feeds the Western public’s increasing technophobia, by encompassing “fear” in its philosophical, social and cultural dimensions: “the loss of humanity,” “the imminence of disaster,” and “the apocalyptic and irreversible destruction of Earth.” Moreover, the film goes beyond the mere depiction of technophobia while subtly addressing some worldwide contemporary problems of high interest, such as pollution, starvation, overpopulation, or nature’s destruction on a global scale. In this eschatological, hopeless and post-human scenario, the depiction of David as a robot child expressing his eternal love for his distant adoptive human parents metaphorically illustrates the continuous altering of traditional human kinship, robotization, and alienation of the human race, which is on the verge of being enslaved by the technological wrath. However, David makes an allegorical transition from symbolizing the fearful Otherness to bringing the redemption of humanity’s vestige and marking the survival of the human species, albeit in a radically altered form: He becomes “the new human.”
W niniejszym eseju podejmuję próbę analizy kulturowej i socjologicznej sposobu w jaki film A.I. Sztuczna inteligencja Stevena Spielberga wykorzystuje temat typowego dla Zachodu, kulturowego i podświadomego strachu przed robotami o ludzkich kształtach. Narracja filmowa zasadniczo odwołuje się do kwestii wielowymiarowych relacji emocjonalnych pomiędzy ludzkimi robotami, zaś proponowany apokaliptyczny i dystopijny dyskurs podsyca technofobię zachodniej widowni, ukazując strach w jego wymiarze kulturowym, społecznym i filozoficznym: „zatracenie człowieczeństwa”, „nieuchronność katastrofy” i „nieuniknione zniszczenie Ziemi o charakterze apokalipsy”. Co więcej, film wykracza poza granice opisowe technofobii, nawiązując umiejętnie do globalnych problemów współczesnego świata, takich jak: zanieczyszczenie środowiska, klęski głodu, przeludnienie czy degradacja przyrody w skali planetarnej. W tym eschatologicznym i pozbawionym nadziei scenariuszu postać Davida sportretowanego jako dziecko-robot, które niezmiennie deklaruje swoją miłość do ludzkich – adopcyjnych i wstrzemięźliwych – rodziców, jest metaforyczną ilustracją postępującego rozkładu więzi rodzinnych, robotyzacji i alienacji rasy ludzkiej, będącej o krok od tego, by stała się niewolnikiem technologicznego złudzenia. Mimo tych wszystkich zagrożeń David przeżywa alegoryczną przemianę: z symboliczego, budzącego strach Obcego zamienia się w kogoś niosącego ratunek ludzkości i zapewniającego, na sposób nonkonformistyczny, przetrwanie gatunku ludzkiego – staje się „nowym człowiekiem”.
Źródło:
Colloquia Humanistica; 2022, 11; 1-22
2081-6774
2392-2419
Pojawia się w:
Colloquia Humanistica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-2 z 2

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies