Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Pastwa, Andrzej" wg kryterium: Autor

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-23 z 23
    Tytuł:
    “Accompanying Migrants” as a Touchstone of the Realisation of the Synodal Church Idea. A Canonist’s Remarks
    Autorzy:
    Pastwa, Andrzej
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2015929.pdf
    Data publikacji:
    2021-12-31
    Wydawca:
    Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego
    Tematy:
    kairós of synodality
    mission of synodal Church
    Pope Francis
    “accompanying migrants”
    rights of (Christian) migrants
    the “millennial” path of the Church’s renewal
    the postulate of the Church law renewal
    ecumenical context
    Opis:
    “Synodality is a style, it is walking together, and it is what the Lord expects of the Church in the third millennium” (Francis). The specific motto and wording of this study in the quoted “programme” thought of Pope Francis, articulated in the Address to Members of the International Theological Commission (2019). The Pope expresses appreciation for the extensive work of the Commission crowned with the “theological clarification” of the mentioned idea, and above all by demonstrating the importance in the perception of the mission of the Church today. If, in the opinion of the Holy Father, factual and competent expert argumentation, step by step, reveals the truth that “a synodal Church is a Church of participation and co-responsibility,” such a determination cannot remain without impact on the praxis of undertaking the most serious pastoral challenges of the present time — on various levels of realization: local, regional, and universal, including ecumenical commitment. This applies in its entirety to the creation of strategies and specific actions of the Church towards the growing phenomenon of human mobility, especially in its forms that manifest themselves as dramatic and devastating to families and individuals. What we mean here is the Church’s multi-track postulate — or more precisely: communion, synodal — efficiency (with its determinants: dynamics, efficiency, effectiveness), for which in 2016 Francis coined the term: “accompanying migrants”. Consequently, in recent years there have been a number of normative and operational activities of the present successor of St. Peter, which in our time — rightly called: “the era of migration” (Francis) — set a new trend of clothing/embellishing the aforementioned critical area of salus animarum with synodal accents. As it is showed in the study, a canonist, with the horizon of the principle of ius sequitur vitam before his eyes, cannot remain passive towards the pressing challenges delineated here. Indeed, within the orbit of the study of canon law a weighty question appears — what conclusions of a canonical nature stem from the “millennium” project of the realization of the Synodal Church Idea.
    Źródło:
    Ecumeny and Law; 2021, 9, 2; 7-40
    2353-4877
    2391-4327
    Pojawia się w:
    Ecumeny and Law
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Tomasz Gałkowski CP, Ogólne zasady prawa w prawie kanonicznym [General Principles of Law in the Canon Law] Warszawa: Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Kardynała Stefana Wyszyńskiego, 2020, 221 pp.
    Autorzy:
    Pastwa, Andrzej
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2015994.pdf
    Data publikacji:
    2021-12-31
    Wydawca:
    Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego
    Opis:
    Tomasz Gałkowski CP, Ogólne zasady prawa w prawie kanonicznym [General Principles of Law in the Canon Law] Warszawa: Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Kardynała Stefana Wyszyńskiego, 2020, 221 pp.
    Źródło:
    Philosophy and Canon Law; 2021, 7, 2; 1-3
    2450-4955
    2451-2141
    Pojawia się w:
    Philosophy and Canon Law
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Bartosz Nowakowski, Rozwiązanie małżeństwa „In favorem fidei”. Źródła, ewolucja, aktualne normy, Poznań: Prymasowskie Wydawnictwo „Gaudentinum” 2013
    Autorzy:
    Pastwa, Andrzej
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1896720.pdf
    Data publikacji:
    2013
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Źródło:
    Kościół i Prawo; 2013, 2 (15) nr 2; 211-224
    0208-7928
    2544-5804
    Pojawia się w:
    Kościół i Prawo
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Peritus peritorum czy iudex peritorum? Uwagi o pozycji sędziego w dialogu z biegłym (kan. 1095)
    Peritus Peritorum or Iudex Peritorum? Remarks on the Role of a Judge in the Dialog with a Legal Expert (Can. 1095)
    Autorzy:
    Pastwa, Andrzej
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1804898.pdf
    Data publikacji:
    2019-11-16
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    kanoniczny proces małżeński
    sędzia
    biegły sądowy
    dialog procesowy
    canonical matrimonial process
    judge
    court expert
    procedural dialog
    Opis:
    Sędziowie Roty Rzymskiej, w weryfikowaniu in casu hipotez zawartych w kan. 1095, nierzadko opisują pozycję sędziego w dialogu z biegłym, posiłkując się dawną maksymą: iudex est peritus peritorum. Czy zasadnie – pyta autor niniejszego opracowania? Czy nie należy dać pierwszeństwa formule: iudex est iudex peritorum? Jakkolwiek urzędowe działania wszystkich uczestników procesu małżeńskiego, między innymi biegłych sądowych, ukierunkowanie są ku jedynemu celowi: pro rei veritate, to dziś – w obliczu nowych wyzwań, także tych, które stawia motu proprio Mitis Iudex Dominus Iesus – szczególnej afirmacji domaga się urząd sędziowski. Wolno stwierdzić, że w kanonistyce i orzecznictwie należałoby jeszcze mocniej uwyraźniać rolę sędziów-członków trybunału kolegialnego, którzy na mocy autorytetu Kościoła (ex officio) deklarują, większością głosów, prawdę o małżeństwie: iudex dicit ius. Owszem, ów doniosły akt władzy kościelnej zostaje wypracowany w warunkach dialogu procesowego, czy raczej dialogów procesowych (nie bez pomocy obrońcy węzła i adwokatów). Wszelako właściwe rozpoznanie specyfiki urzędowej posługi sędziego wydatnie zwiększa szansę: po pierwsze – zagwarantowania pożądanej równowagi w dialektycznym dochodzeniu do prawdy, po wtóre – wydania in casu sprawiedliwego wyroku. A takiej afirmacji urzędu sędziowskiego zdecydowanie bardziej odpowiada formuła iudex est iudex peritorum.
    The judges of the Roman Rota, in an in casu verification of the hypotheses included in Can. 1095, not uncommonly describe the role of a judge in the dialog with a legal expert, by making use of an old dictum: iudex est peritus peritorum. Is it just – the author of this study asks? Should we not give priority to the iudex est iudex peritorum formula? Although any official activities undertaken by all parties to the matrimonial trial, among others, court experts, are directed toward one aim: pro rei veritate, nowadays – in the face of new challenges, also those set moto proprio by Mitis Iudex Dominus Iesus – it is the judgeship that demands particular affirmation. We are free to state that in the science of canon law and the body of rulings the role of judges-members of the collegial tribunal, who by the authority of the Church (ex officio) declare, by a majority of votes, the truth about matrimony: iudex dicit ius, should be accentuated even further. Indeed this significant act of the Church's authority is developed in the conditions of a procedural dialog, or more precisely procedural dialogs (not without the support of a defender of the bond and attorneys). Yet a proper identification of the specification of an official judicial service considerably increases the chances of: firstly, guaranteeing the desired balance in the dialectical search of the truth, and secondly pronouncing in casu a just sentence. Such an affirmation of the judgeship definitely corresponds better with the iudex est iudex peritorum formula.
    Źródło:
    Roczniki Nauk Prawnych; 2016, 26, 2; 115-136
    1507-7896
    2544-5227
    Pojawia się w:
    Roczniki Nauk Prawnych
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    ks. Lucjan Świto, Alienacja majątku kościelnego w diecezjach rzymskokatolickich w Polsce, Biblioteka Wydziału Teologii Uniwersytetu Warmińsko-Mazurskiego w Olsztynie, Olsztyn 2010, ss. 273
    Autorzy:
    Pastwa, Andrzej
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/554659.pdf
    Data publikacji:
    2012
    Wydawca:
    Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
    Źródło:
    Annales Canonici; 2012, 8
    1895-0620
    Pojawia się w:
    Annales Canonici
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    "Favor matrimonii i certitudo moralis" (kan. 1608 § 4) – strukturalne filary teleologii procesu o nieważność małżeństwa
    Autorzy:
    Pastwa, Andrzej
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/660638.pdf
    Data publikacji:
    2011
    Wydawca:
    Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
    Opis:
    Die Wahrheitszielrichtung, die in kanonischen Rechtssystem grundlegend ist und den Zweck der Rechtssprechung in der Kirche bestimmt, kommt im Begriff der moralischen Gewissheit zum Vorschein. Es handelt sich um einen bedeutsamen Begriff, der auf der Ebene vom Prozessrecht völlig unersetzlich ist. Dieser Artikel wurde u. a. als einen Antwortversuch auf die Frage beabsichtigt, in welcher Weise die Kodexnorm des c. 1608 § 4 eine genauere Erklärung im Art. 247 Dignitas connubii gewonnen hat. In der Ausarbeitung des Thema wurde versucht die Logik von der operativen Begegnung – auf derselben Ebene des favor veritatis – von zwei wesentlichen Prinzipien: favor matrimonii und certitudo moralis zu erläutern. Als wahrhaft instruktiv in dieser Hinsicht hat sich die päpstliche Magisterium erwiesen, besonders vom Pius XII und Johannes Paul II. Aus der Untersuchung der RotaAnsprache 2004 geht eindeutig hervor, dass favor matrimonii als eine Prinzip, die alle Vorschriften des Eherechts inspiriert – konsequent und konstant in einer Perspektive vom ius connubii ist wahrzunehmen und zu proklamieren (nicht nur auf dem Niveau favor iuris „antecedens”, sondern auch favor iuris „consequens”). Motto und Fabel der zweiten Rota-Ansprache des Papstes Johannes Paul II. 1980, die die moralische Gewißheit als Prinzip von der kirchlichen Rechtssprechung in Erinnerung gebracht habe, ist eine Bejahung der Relevanz der berühmten Maxime: Veritas est basis, fundamentum seu mater iustitiae. Überaus lehrreich hat sich die Untersuchung des Inhalts dieser Rota-Ansprache gezeigt sowie eine autoritative Empfehlung, die dort ausgedrückt wurde: „Pius XII. hat [in der Ansprache an die Rota vom 1. Oktober 1942] in einer authentischen Auslegung den kanonischen Begriff certitudo moralis erklärt“.
    Źródło:
    Prawo Kanoniczne; 2011, 54, 1-2; 217-246
    2353-8104
    Pojawia się w:
    Prawo Kanoniczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    TEOLOGICZNO-ANTROPOLOGICZNY FUNDAMENT JEDNOŚCI I NIEROZERWALNOŚCI - ISTOTNYCH PRZYMIOTÓW MAŁŻEŃSTWA KANONICZNEGO
    Autorzy:
    Pastwa, Andrzej
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/661084.pdf
    Data publikacji:
    2004
    Wydawca:
    Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
    Opis:
    Das Bild der Person wirkt entscheidend auf die Auffassung des institutum matrimoni ein. Es gehört zu jener natürlichen Realität, die von Christus zum Sakrament erhoben wurde. Die durch das gegenwärtige Magisterium ausgearbeitete „adäquate Anthropologie” enthüllt - im theologischen Kontext des „Abbildes Gottes” - das Herzstück der Wahrheit über die eheliche communio personarum. Die Ehe ist eine durch die Hingabe gegründete Einheit der beiden: des Mannes und der Frau, jene Gemeinsamkeit der Personen, die ontologisch und genetisch mit dem trinitarischen Geheimnis verbunden ist. Die Relation zur Trinität bestimmt wesenhaft, auch existentiell, die Berufung zur Liebe, die in der Ehe verwirklicht wird. In diesem Zusammenhang soll man die Wahrheit verstehen, daß der eheliche Bund in enger Beziehung zur ontologichen und existentiell-dynamischen Struktur der Person steht, und der amor coniugalis ein fundamentales Prinzip und eine dauerhafte Kraft der „totius vite consortium” ist. Somit auch Einheit und Unauflöslichkeit - die wesentlichen Eheeigenschaften - bekommen ihr tiefstes, theologisch-anthropologisches Fundament.
    Źródło:
    Prawo Kanoniczne; 2004, 47, 1-2; 77-92
    2353-8104
    Pojawia się w:
    Prawo Kanoniczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Teologiczny fundament sakramentalności małżeństwa : "in fieri" oraz "in facto esse"
    Autorzy:
    Pastwa, Andrzej
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/661455.pdf
    Data publikacji:
    2003
    Wydawca:
    Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
    Opis:
    Neue päpstliche Interpretation einer „magna charta” der christlichen Ehe (Ef 5, 21-33) in der Optik der Ekklesiologia „communio” vom 2. Vatikanischen Konzil lässt erkennen, daß das bräutliche Verhältnis Christus zu Kirche ein theologisches Fundament der Sakramentalität der Ehe ist. Die Implikationen dieser Feststellung für die Theologen und Kanonisten sind nicht zu unterschätzen. Das Faktum ist die Tatsache, daß jener Bund der Liebe durch schöpferisch-dinamische Verwirklichung der „ehelichen” Relation mit Christus, enthüllt einer besonderen Verbindung mit der Sakramentalität selbst der Kirche, und zwar bildet die Einheit vom ganzen „Mistischen Leib”. Den Nachweis der tieferen Verbindung zwischen dem Sakrament der Ehe und den anderen Sakramenten der Kirche: die Taufe und Eucharistie („eucharistische Analogie”) hebt hervor sowohl das ontische Einbinden dieses Sakraments in das Geheimnis der Kirche, als auch seine notwendige Teilnahme in der kirchlichen Heilssendung. Getaufte Eheleute werden nicht nur eine „Heilsgemeinschaft” sondern auch eine „Gemeinschaft zur Heilung” sein, sobald sie die natürlichen ehelichen Zwecke: das Wohl der Ehegatten und die Zeugung und Erziehung von Nachkommenschaft - kraft der sakramentalen Gabe der Liebe von Christus (caritas) - verwirklichen. Die Eheleute erfüllen diese Mission, die in den Gründungsakt des ehelichen Bundes genommen wurde - dank des Heiligen Geistes, der die eheliche und familiäre Kommunion belebt - als sakramentale Realität „matrimonium in facto esse”, das heißt: die Hauskirche.
    Źródło:
    Prawo Kanoniczne; 2003, 46, 3-4; 65-85
    2353-8104
    Pojawia się w:
    Prawo Kanoniczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Instytucjonalne cele małżeństwa w optyce biblijnej hermeneutyki papieża Jana Pawła II
    Autorzy:
    Pastwa, Andrzej
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/662422.pdf
    Data publikacji:
    2005
    Wydawca:
    Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
    Opis:
    Das auf die Offenbarung Gottes hingestellte Magisterium der Kirche über die Ehe, die auf den natürlichen Zwecke: das Wohl der Ehegatten und die Zeugung und Erziehung von Nachkommenschaft hingeordnet ist, hat in der Person des Papstes Johannes Paul II. nicht nur den authentischen, amtlichen Interpretationslehrer. Der Papst enthüllt in seiner Lehre theologisch-anthropologische Tiefe der ehelichen Kommunion. Er bestimmt den Horizont und gibt immer neue Impulse zu wissenschaftlichen Untersuchungen, die - im schwierigen Dialog mit der modernen Welt - gibt eine Chance der Entwicklung der Doktrin, auch auf die Ebene der Kanonistik und Jurisprudenz. Ein hervorragendes Beispiel einer Relevanz des päpstlichen, theologischen Gedanken stellt die Hermeneutik des biblischen „Anfangs” dar, die in der christozentrischen, heilsgeschichtlichen Sicht durchgeführt wurde. Das Ergebnis dieser Reflexion - „die Leibtheologie”, die um das bedeutungsvolle Fragment von Genesis 1, 27 („Gott schuf also den Menschen als sein Abbild [...]. Als Mann und Frau schuf er sie” ) gebaut wurde, offenbart eine genetische und ontologisch-existenzielle Verbindung zwischen der ehelichen communio personamm und der Kommunion der Personen von Trinität. Die konsequent gezeichnete trinitarische Analogie, deren ein fundamentales Prinzip die Liebe ist, ermöglicht im volleren Licht die Natur des „bonum coniugum" und „bonum prolis" - der institutioneilen Zwecke der kanonischen Ehe zu erkennen.
    Źródło:
    Prawo Kanoniczne; 2005, 48, 1-2; 85-100
    2353-8104
    Pojawia się w:
    Prawo Kanoniczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Communio a prawne ujęcie małżeństwa
    Autorzy:
    Pastwa, Andrzej
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/662746.pdf
    Data publikacji:
    2005
    Wydawca:
    Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
    Tematy:
    Communio
    prawne ujęcie małżeństwa
    legal view of marriage
    Opis:
    Der unerschöpfliche Schatz der Doktrin vom Zweiten Vatikanischen Konzil über das Ehesakrament stellt die Kanonistik vor die wichtige Aufgabe, sich immer neue Mühe zu geben, um das theologische Magisterium zur Ebene des kanonischen Rechts zu verpflanzen. Es geht ja um die großzügige Teilnahme der Canones an der prophetisch-pastoralen Sendung der Kirche, die volle Wahrheit über die Ehe zu präsentieren, was praktisch bedeuten sollte, günstige Umstände für ein adäquates Verständnis und Interpretation der Normen im Kodex zu schaffen, ohne die berechtigten Vorschläge de lege ferenda auszuschließen. Wie in diesem Artikel umrissen wurde, sollte das Ziel einer solchen Aktivität sein, die allseitige Erhellung des zentralen Platzes des Ehesakramentes im Geheimnis (und der Mission) der Kirche durch die Anwendung - als hermeneutischer Schlüssel - des ekklesiologisch wichtigen und wertvollen Communio-Prinzips. Gegenstand der vertieften Untersuchungen konnte eine Prüfung des vorgestellten Postulats sein, um in der Zukunft in die das Eherecht grundlegende Norm c. 1055 § 1 (CIC/1983) den Begriff Communio einzuschließen. Es ist zu vermuten, dass die Realisierung dieses Postulats eine deutliche Betonung der Wahrheit bedeuten konnte, dass das Ehesakrament das Fundament einer „Hauskirche” ist.
    Źródło:
    Ius Matrimoniale; 2005, 16, 10; 7-27
    1429-3803
    2353-8120
    Pojawia się w:
    Ius Matrimoniale
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    "Zawarcie małżeństwa kanonicznego bez skutków cywilnych (kan. 1071 § 1, 2˚ Kodeksu Prawa Kanonicznego)", Piotr Majer, Kraków 2009
    Autorzy:
    Pastwa, Andrzej
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/663615.pdf
    Data publikacji:
    2011
    Wydawca:
    Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
    Źródło:
    Ius Matrimoniale; 2011, 22, 16; 257-271
    1429-3803
    2353-8120
    Pojawia się w:
    Ius Matrimoniale
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Personalistyczna wizja małżeństwa : idealizm czy realizm?
    Die personalistische Sicht der Ehe: ein Idealismus oder ein Realismus?
    Autorzy:
    Pastwa, Andrzej
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/662828.pdf
    Data publikacji:
    2004
    Wydawca:
    Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
    Tematy:
    małżeństwo
    wizja personalistyczna
    realizm
    idealizm
    marriage
    personal view
    personalism
    idealism
    Opis:
    Die Kanonistik und Jurisprudenz gehen heute einer ständig wachsen den Krise entgegen, die sich an erster Stelle als eine Krise der Wahrheit darstellt. Die aggressiven Strömungender individualistischen Anti-Kultur, die eine stark säkularisiere Mentalität (Nihilismus und Utilitarismus) kreieren , erlegen den Kanonisten und kirchlichen Richtern einen besonderen Pflicht auf, die humanistischen und religiösen Wërte der Ehe zu promovieren. In der Ansprache vor der Römischen Rota vom 30. Januar 2003 hebt der Papst Johannes Paul II hervor, dass die Ehee in Sakrament ist oder zumindesden heiligen Wesenscharakter des „Anfangs” in sich trägt. Aus diesem Grunde gibt es in der kirchlichen Rechtsordnung keinen Platz für eine immanente und rein weltliche Sicht der Ehe. Diese Aussage des Gesetzgebers wird in seine lehramtlichen Anstrengungen eingeschrieben, um die personalen Aspekte von „matrimonium canonicum” besser zu Geltung zu bringen, welche die völlig realen (keine idealisierten!) Anforderungen der kanonistisch en Disziplin implizieren. Bedeutsam in dieser personal-realistischen Sicht de „totius vitae consortium” ist die Anerkennung einer rechtlichen Relevanz der ehelichen Liebe, derselben Liebe, die den Ehegatten - kraft der sakramentalen Teilhabe in „mysterium Caritatis” - die Würde und Aufgabe erteilt, die Kommunion der Personen von Trinität widerzuspiegeln.
    Źródło:
    Ius Matrimoniale; 2004, 15, 9; 7-24
    1429-3803
    2353-8120
    Pojawia się w:
    Ius Matrimoniale
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Przymierze miłości małżeńskiej
    Bund der ehelichen Liebe
    Autorzy:
    Pastwa, Andrzej
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/663485.pdf
    Data publikacji:
    2003
    Wydawca:
    Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
    Tematy:
    miłość małżeńska
    przymierze
    przymierze miłości małżeńskiej
    marital love
    covenant
    covenant of marital love
    Opis:
    Die Ehe enshteht aus dem Geheimnis der uralten Gottes Liebe zu Menschen. Das auf die Offenbarung hingestellte Magisterium der Kirche, immer sucht Wege um diese Wahrheit besser zu ausdrücken. Eine doktrinäre Richtung , die durch die Konstitution „Gaudium et spes” bestimmt wurde , hat gezeigt, daß das Streben nach der Entwicklung der Doktrin de matrimonio eine Darstellung der Ehe als institutum amoris coniugalis voraussetzt. Ebendeshalb der Papst Johannes Paul II., der in seiner Lehre theologisch-anthropologische Tiefe der ehelichen Kommunion enthüllt, bezeichnet die Ehe konsequent als „Bund der ehelichen Liebe”. Die päpstliche „Leibtheologie” offenbart eine genetische und ontologisch-existenzielle Verbindung zwischen der ehelichen communio personarum und der Kommunion der Personen von Trinität. Jene trinitarische Analogie, deren ein fundamentales Prinzip eben die Liebe ist, ermöglicht im volleren Licht die Natur der Ehe zu erkennen. Man kann folglich erwarten, daß der theologisch und kanonistisch relevante Begriff:, foedus amoris coniugalis” neue Impulse zu wissenschaftlichen Untersuchungen weitergeben wird.
    Źródło:
    Ius Matrimoniale; 2003, 14, 8; 5-21
    1429-3803
    2353-8120
    Pojawia się w:
    Ius Matrimoniale
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    "Komunia w Duchu " : małżeństwo a Eucharystia w świetle norm kanonów 1065 § 2 i 1119 KPK
    “Communion in the Spirit”. Marriage and the Eucharist in view of canon norms 1065, paragraph 2 and 1119 of the Code of Canon Law
    Autorzy:
    Pastwa, Andrzej
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/663591.pdf
    Data publikacji:
    2012
    Wydawca:
    Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
    Tematy:
    małżeństwo
    Eucharystia
    kanon 1065 § 2 KPK
    kanon 1119 KPK
    marriage
    Eucharist
    canon 1065 § 2 CIC/1983
    canon 1119 CIC/1983
    Opis:
    “The Eucharist is the very source of Christian marriage.” This crucial sentence from the “Familiaris Consortio” apostolic exhortation(no. 57), in which John Paul II contained the truth about the immanent nature of relations binding the mentioned-above sacraments, constitutes a kind of invitation to a deepened understanding of the “de sacramento matrimonii” doctrine of the Second Vatican Council. In this context, worth emphasizing is the significance of canon 1065, paragraph 2 and 1119 regulations in John Paul II’s Code of 1983. The first of those regulations combines a fruitful contracting of a sacramental relationship by Catholic nupturients with receiving the Eucharist while the other one refers to the very ceremony of the “Seventh Sacrament”, indirectly communicating the meaning the Church attaches to the liturgical form of the marriage contract. However, do the mentioned-above code norms really play their function well? This article is an attempt at answering the question on the basis of clearly defined epistemological-methodological assumptions, with the key one which has the following meaning: we must assign the rank of paradigm to the sacramental “triad”: Baptism, Matrimony and Eucharist. As I have tried to show in my work, this study perspective is particularly helpful in drawing conclusions for the legal-canonical field, namely for detecting shortcomings of canon norms: 1065, paragraph 2 and 1119 of the Code of Canon Law.
    Źródło:
    Ius Matrimoniale; 2012, 23, 17; 7-43
    1429-3803
    2353-8120
    Pojawia się w:
    Ius Matrimoniale
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Responsible Procreation—Co-Responsibility of Spouses. From Adequate Anthropology to the Legal Anthropology of Matrimony
    Procréation responsable – coresponsabilité des époux De l’anthropologie adéquate à l’anthropologie juridique du mariage
    Procreazione responsabile – coresponsabilità degli sposi Dall’antropologia adeguata all’antropologia giuridica del matrimonio
    Autorzy:
    Pastwa, Andrzej
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1035654.pdf
    Data publikacji:
    2020-12-18
    Wydawca:
    Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego
    Tematy:
    institution of matrimony
    theological doctrine de matrimonio
    adequate anthropology
    legal anthropology of matrimony
    responsible procreation
    co-responsibility of spouses
    institution du mariage
    doctrine théologique de matrimonio
    anthropologie adéquate
    anthropologie juridique du mariage
    procréation responsable
    coresponsabilité
    des époux
    istituzione del matrimonio
    dottrina teologica del matrimonio
    antropologia
    adeguata
    antropologia giuridica del matrimonio
    procreazione responsabile
    corresponsabilità degli sposi
    Opis:
    This study successfully verifies the thesis that both eponymous anthropological criteria (responsible procreation and co-responsibility of spouses), referring to the nature of personae humanae, have an invaluable epistemological value in the matrimonial law. Opening a wider horizon of cognition and interpretation, they become indispensable in the accurate/reliable deciding of cases concerning the invalidity of marriage. The subsequent stages of the discourse proposed here, step by step from the general guidelines of adequate anthropology to the detailed assumptions of the legal anthropology of matrimony, have very clearly confirmed the words of John Paul II that “[…] an authentically juridical consideration of marriage requires a metaphysical vision of the human person and of the conjugal relationship” (Address to the Roman Rota, 2004).
    Cette étude vérifie la thèse selon laquelle les deux critères anthropologiques parus dans l’intitulé (procréation responsable, coresponsabilité des époux), se référant à la nature de personae humanae, ont une valeur épistémologique inestimable en droit du mariage. En effet, ouvrant un horizon cognitif et interprétatif plus large, ces deux critères sont désormais indispensables à l’évaluation exacte / fiable / correcte des juges en cas de nullité du mariage. Etape par étape, le discours proposé ici à partir des lignes directrices générales d’une anthropologie adéquate jusqu’aux hypothèses détaillées de l’anthropologie juridique du mariage, confirme clairement les propos de Jean-Paul II, selon qui « [...] une analyse véritablement juridique du mariage doit être fondée sur une vision métaphysique de l’homme et du lien conjugal » (Discours à la Rota romaine, 2004).
    Il presente studio verifica la tesi che entrambi i criteri antropologici inclusi nel titolo (procreazione responsabile, corresponsabilità degli sposi), riferiti alla natura di personae humanae, hanno un valore epistemologico inestimabile nel diritto matrimoniale. Questo perché aprendo un orizzonte cognitivo e interpretativo più ampio, sono oggi indispensabili nella valutazione giuridica corretta / attendibile nei casi di nullità di matrimonio. Le parti successive del discorso qui proposto – passo dopo passo – dagli orientamenti generali di un’antropologia adeguata agli assunti dettagliati dell’antropologia giuridica del matrimonio, hanno chiaramente confermato le parole di Giovanni Paolo II che «[...] un’analisi veramente giuridica del matrimonio deve essere basata su una visione metafisica dell’uomo e del vincolo matrimoniale» (Discorso alla Rota Romana, 2004).
    Źródło:
    Philosophy and Canon Law; 2020, 6; 37-55
    2450-4955
    2451-2141
    Pojawia się w:
    Philosophy and Canon Law
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Synodality — Participation — Co-Responsibility. Remarks on the Determinants of the Aggiornamento of the Church Law
    Sinodalità – partecipazione – responsabilità condivisa Osservazioni sulle determinanti dell’aggiornamento del diritto ecclesiastico
    Autorzy:
    Pastwa, Andrzej
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1046926.pdf
    Data publikacji:
    2019-12-29
    Wydawca:
    Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego
    Tematy:
    ecclesiology
    communio principle
    synodality
    participation
    co-responsibility
    aggiornamento of Church law
    ecclesiologia
    principio di communio
    sinodalità
    partecipazione
    responsabilità
    condivisa
    aggiornamento del diritto ecclesiastico
    Opis:
    In the communio Ecclesiae reality, of a unitarian, charismatic, and institutiona structure, the crucial concepts of participation and co-responsibility are firmly anchored in the juridical and canonical discourse. This is the way in which the horizon of the subject matter reveals itself, the study of which — from the point of view of the title triad: synodality — participation — co-responsibility — will never lose its relevance. What is, at the same time, important is the idea of “synodality,” which is adequately recognized as the sacra potestas of a sacramental origin (ontological aspect), which gains the dynamism of libertas sacra (existential and dynamic aspect) through the charisms of the Holy Spirit, thus leading to the inseparability of its personal and synodal aspects. Therefore, in the attempt to illuminate the determinant of the aggiornamento of the Church law in this study, it was appropriate, on the one hand, to consistently refer to the essence of the idea of the communio hierarchica, according to which Christ makes selected servants participate in his authority by means of an office, the exercise of which always remains a diaconia in the community of faith. On the other hand, in reference to the contemporary understanding of communio fidelium, the axis of scientific reflection was to be the communion-creative phenomenon of charisms — gifts of the Holy Spirit that awaken in the People of God synodal co-responsibility for the good of the entire Church community. In both cases — without losing sight of the obvious truth that, in the sacramental structure of the Church (communio), both hierarchical and charismatic gifts converge in the service of the bishop, who updates — according to the logic of the Vaticanum II aggiormamento and the ecclesiological principles of the Council: collegiality, the title synodality and subsidiarity — the fullness of Christ’s service: as Prophet, Priest, and King.
    Nella realtà della communio Ecclesiae, che si caratterizza per una struttura carismatica e istituzionale unitaria, i concetti di partecipazione e di responsabilità condivisa — essenziali nel discorso giuridico e canonico, sono fortemente ancorati. Si svela così l’orizzonte della questione, il cui studio — nei termini della triade apparsa nel titolo: sinodalità — partecipazione — responsabilità condivisa — non perderà mai la sua rilevanza. È importante sottolineare che l’idea di “sinodalità” — adeguatamente riconosciuta come sacra potestas di origine sacramentale (aspetto ontologico), guadagnando il dinamismo di libertas sacra grazie ai carismi dello Spirito Santo (aspetto esistenziale e dinamico) —conduce all’inseparabilità dei suoi aspetti: personale e sinodale. Pertanto, nel tentativo compiuto in questo studio di illuminare le determinanti dell’ “aggiornamento” del diritto ecclesiastico, è stato opportuno, da un lato, riferirsi sistematicamente all’essenza dell’idea di communio hierarchica, secondo la quale Cristo rende i servi eletti partecipi del suo potere mediante un ufficio il cui adempimento resta sempre una diaconia nella comunità di fede; d’altra parte, in riferimento alla concezione contemporanea di communio fidelium — asse della riflessione scientifica dovrebbe essere il fenomeno dei carismi collegato con la comunione e la creazione — questi doni dello Spirito Santo, suscitando la responsabilità condivisa e sinodale per il bene dell’intera comunità ecclesiale nel popolo sacerdotale. In entrambi i casi — senza perdere di vista l’ovvia verità che nella struttura sacramentale della Chiesa (communio) sia i doni gerarchici che quelli carismatici coincidono nel ministero del vescovo che attua — secondo la logica dell’aggiormamento esposta dal Vaticano II e dei principi ecclesiologici conciliari: la collegialità, la sinodalità e la sussidiarietà — la pienezza del ministero di Cristo: Profeta, Sacerdote e Re.
    Źródło:
    Ecumeny and Law; 2019, 7; 95-114
    2353-4877
    2391-4327
    Pojawia się w:
    Ecumeny and Law
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    “Person” in CIC and CCEO Matrimonial Law. On the Idea of Vetera et Nova Harmonization in the Church Doctrine and Jurisprudence
    Autorzy:
    Pastwa, Andrzej
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2015998.pdf
    Data publikacji:
    2021-12-31
    Wydawca:
    Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego
    Tematy:
    person
    Karola Wojtyła’s/ John Paul II’s personalism
    legal anthropology of matrimony
    the Code Matrimonial Law (CIC and CCEO)
    personalistic concepts of canonical matrimony
    the conciliar postulate of “harmonization”
    Opis:
    serious confrontation with the subject: “Person” in the Code of Matrimonial Law (CIC and CCEO), is an—invariably relevant—challenge that the study of canon law and jurisprudence have to face. The argument for the validity of this conclusion is provided by the famous John Paul II’s thesis, proclaimed in the Familiaris Consortio exhortation (1981) and the famous 1997 Address to the Roman Rota, which can be summarized in the following words: the foundation and structural principle of interpersonal (ethical and legal!) relationships in marriage is matrimonial love. This axiom—still insufficiently present in the thoughts of canonists and church judges—reflects the deepest truth, of which “prophetically” the author of the monumental works Love and Responsibility and The Acting Person gave testimony; the truth that not elsewhere, but in the conciliar spiritually person-centric vision of matrimonial community (communio/consortium), a hermeneutic key should be sought for an adequate and complete understanding of the structure of marriage, harmoniously integrating its two personal and institutional dimensions.Karol Wojtyła’s/John Paul II’s brilliant thought deserved to be confronted with the premises that prove the hypothesis that the mere declarative identification in the expressed judgments/concepts with the idea of a personalistic aggiornamento (“programmed” especially in numbers 47–52 of the Council’s Constitution Gaudium et Spes) does not yet guarantee the adequacy and completeness of the canonistic approaches to the “truth of matrimony.” This is both in the sphere of theological exposure in accordance with the Magisterium (in the light of the “Image of God”) and at the praxis level: the interpretation and application of the normative records in the nodal canons of CIC and CCEO. The first part of the study is dedicated to illustrating such a state of affairs – in various proposals of doctrine and jurisprudence: from a concept that is completely misguided and destined to fail in advance; through a concept that, because of its extremely conservative approach to the need for vetera et nova harmonisation, has not stood the test of time, to concepts, indeed, universally acknowledged in the study of canon law, whose authors (or their adherents), after all, should be suggested to implement certain necessary corrections: bigger or smaller. In the second part, the research contemplation focuses on the conclusions of the realization of the conciliar postulate of “harmonization” in presenting a person-centric vision of matrimony. These synthetic remarks constitute an attempt to show the basis for an adequate interpretation of the formula adopted by the two codes announced in the title: “a partnership of the whole of life”.
    Źródło:
    Philosophy and Canon Law; 2021, 7, 2; 1-33
    2450-4955
    2451-2141
    Pojawia się w:
    Philosophy and Canon Law
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    The Digital Environment as a Space of the Evangelization Activity: New Dimension of the Obligations Arising from the Prescripts of can. 822 CIC
    Środowisko cyfrowe jako przestrzeń działalności ewangelizacyjnej. Nowy wymiar obowiązków wynikających z przepisów kan. 822 KPK
    Autorzy:
    Pastwa, Andrzej
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/29433409.pdf
    Data publikacji:
    2023
    Wydawca:
    Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego
    Tematy:
    “znaki czasu”
    komunikacja i społeczność w “erze cyfrowej”
    prawne elementy przepowiadania Słowa
    zadania pasterzy-prawodawców kościelnych
    porządkowanie i interpretacja „nowej przestrzeni życiowej”
    optymalizacja misji ewangelizacyjnej Kościoła
    “signs of the times,”
    communication and community in the “digital age”
    ” legal elements of the ministry of the Word
    tasks of church pastors-legislators
    introducting order to and interpretation of the “new living space”
    optimizing the Church’s evangelizing mission
    Opis:
    Contemporary papal enunciations are characterized by the assertive―active and optimistic, yet risk-conscious and non-critical―ecclesial approach to the opportunities/challenges of the “digital age.” If we follow these indications, imbued with the concern for the effectiveness of the evangelizing mission in the new socio-(technological-)cultural realities/contexts, and at the same time bear in mind the rule that the Church’s legal practice must take into account the current conditions of human existence—it becomes clear that this authoritatively outlined horizon of the “signs of the times” poses a challenge to theological sciences, including the canonical doctrine. As far as the latter is concerned, leaving aside the often urgent need for legislative changes/adjustments (given the peculiarities of the various regions of the world—above all at the level of particular law), the role of experts in presenting a renewed, adequate hic et nunc interpretation of certain nodal canons of the Code of Canon Law remains invaluable. We may argue that such include the prescripts of can. 822. Hence, this article attempts a two-stage delimitation of the problem meritum—according to the research steps announced in the title: (1) The digital environment as an indispensable space of the evangelization activity; (2) The new dimension of the obligations of the Church’s Pastors imposed by the prescripts of can. 822 §§ 1–3.
    Współczesne enuncjacje papieskie cechuje asertywne – aktywne i tchnące optymizmem, choć świadome zagrożeń i niebezkrytyczne – eklezjalne podejście do szans/wyzwań „ery cyfrowej”. Jeśli podążyć tropem owych wskazań, nabrzmiałych troską o skuteczność misji ewangelizacyjnej w nowych realiach/kontekstach społeczno-(technologiczno-)kulturowych, i jednocześnie mieć na względzie regułę, że w praktyce prawnej Kościoła należy uwzględniać aktualne uwarunkowania ludzkiej egzystencji – to staje się jasne, że ów autorytatywnie nakreślony horyzont „znaków czasu” stawia wyzwanie naukom teologicznym, w tym kanonistyce. Co się zaś tyczy tej ostatniej – abstrahując od pilnej niejednokrotnie potrzeby dokonania zmian/dostosowań legislacyjnych (zważywszy na specyfikę różnych regionów świata – przede wszystkim na poziomie prawa partykularnego), nieoceniona pozostaje służebna rola ekspertów prezentowania odnowionej, adekwatnej hic et nunc interpretacji niektórych węzłowych kanonów Kodeksu Prawa Kanonicznego. Można postawić tezę, że do takich należą przepisy can. 822. Stąd też podjęcie w niniejszym artykule próby dwuetapowego zakreślenia problemowego meritum – wedle zaanonsowanych w tytule kroków badawczych: (1) Środowisko cyfrowe jako nieodzowna przestrzeń działalności ewangelizacyjnej; (2) Nowy wymiar obowiązków pasterzy Kościoła nałożonych przez przepisy can. 822 §§ 1-3.
    Źródło:
    Philosophy and Canon Law; 2023, 9, 1; 1-25
    2450-4955
    2451-2141
    Pojawia się w:
    Philosophy and Canon Law
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Love Builds Communion between Persons (UUS, n. 21): Christological-Ecclesiological Key to Confirm the Identity of Marriages of Baptised Non-Catholics
    Autorzy:
    Pastwa, Andrzej
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/26049341.pdf
    Data publikacji:
    2022
    Wydawca:
    Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego
    Tematy:
    ecclesiology
    canonical matrimonial law
    the mystery of communion
    sacrament of matrimony
    the mission of the “domestic Church
    the eo ipso sacramentum principle
    marriage of baptised non-Catholics
    Opis:
    The words derived from the Ut unum sint encyclical as well as the fruits of the newest research by theologians (among others the members of the International Theological Commission) on the meaning of the Catechism formula of Christian Marriage: “the Sacrament of Faith in the Service of Communion” — became an inspiration to attempt to verify the assumptions confirming the sacramental Identity of Marriages of Baptised Non-Catholics. The author assumes that the today’s challenge for the study of canon law should be to explore more the subject matter of the “the mystery of communion” (UUS, n. 5) in all the complexity of its detailed issues, including the development of relevant conclusions in the canonical (lawmaking) and canonical-pastoral (application of the law) spheres. This is in the name of the rule that church legislation, especially in clarifying key/systemic issues — and among such is the issue of the universality of Bellarmine’s principle of eo ipso sacramentum — is always based on the widely adopted theological foundations.
    Źródło:
    Ecumeny and Law; 2022, 10, 2; 29-57
    2353-4877
    2391-4327
    Pojawia się w:
    Ecumeny and Law
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Pillars of the System of ius matrimoniale canonicum According to Remigiusz Sobański
    Filary systemu ius matrimoniale canonicum w ujęciu Remigiusza Sobańskiego
    Piliers du système du ius matrimoniale canonicum vus par Remigiusz Sobański
    Autorzy:
    Pastwa, Andrzej
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/25734355.pdf
    Data publikacji:
    2022
    Wydawca:
    Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego
    Tematy:
    Remigiusz Sobański
    metodologia prawa kanonicznego
    małżeństwo
    sakrament małżeństwa
    zgoda małżeńska
    zasada nierozerwalności małżeńskiej
    favor matrimonii
    ius connubii
    zasada eo ipso sacramentum
    favor fidei
    methodology of the canon law
    matrimony
    sacrament of matrimony
    matrimonial consent
    principle of matrimonial indissolubility
    principle eo ipso sacramentum
    méthodologie du droit canonique
    mariage
    consentement matrimonial
    principe d’indissolubilité matrimoniale
    principe eo ipso sacramentum
    favor fide
    sacrement du mariage
    Opis:
    “The Gaudium et spes Constitution does not approach [matrimony] a priori—as the Casti connubii Encyclical did—but, instead, it analyzes the reality of matrimony as it is reflected in the Christian consciousness shaped by the teaching of the Church.” This characteristic sentence, derived from Śląskie Studia Historyczno-Teologiczne [Silesian Studies in History and Theology] (1968), which debuted at that time on the market of theological periodicals, shows in itself the epistemological sensitivity and sharp methodical sense of the Author and the Executive Editor of the periodical. This study adopts a hypothesis, which suggests that in this and similar lines of the famous article from 1969—perfectly set in the current of the conciliar aggiornamento—a key to understanding the phenomenon and scientific format of the work of Rev. Professor Remigiusz Sobański (1930–2010) appeared. Positive verification of this hypothesis is not in doubt: the experience of half a century of work as a scientist and person with real-life experience (a judge and officials in the Katowice Tribunal) and the related fact that he has become an undisputed authority in the field of canonical matrimonial law, resulted in the Author’s exposition of the systemic principles of the codified ius matrimoniale (CIC 1983). This finding makes it necessary to reflect, with sharpened attention, on the title area “Pillars of the system of ius matrimoniale canonicum according to Remigiusz Sobański” in the following order: (1) “the principle of matrimonial indissolubility” (irrevocabilis consensus personalis—vinculum indissolubile), (2) “the principle [that] shapes from within all the canonical norms on marriage” (favor matrimonii), (3) “the principle of the right to marriage” (ius connubii), (4) “sacrament— one of the structural elements of the Church” (sacramentum matrimoni; principles: eo ipso sacramentum and favor fidei).
    “Konstytucja Gaudium et spes nie podchodzi [do małżeństwa] a priori – jak to czyniła jeszcze encyklika Casti connubii, lecz analizuje rzeczywistość małżeńską tak, jak ona przedstawia się w świadomości chrześcijańskiej uformowanej przez naukę Kościoła.” To charakterystyczne zdanie, wyjęte z debiutujących podówczas na rynku periodyków teologicznych Śląskie Studia Historyczno-Teologiczne (1968), już samo w sobie zdradza wrażliwość epistemologiczną i wyostrzony zmysł metodyczny twórcy i redaktora naczelnego czasopisma. W niniejszym opracowaniu przyjęto hipotezę, że w tym i podobnych wersach głośnego artykułu z 1969 roku – znakomicie osadzonych w nurcie soborowego aggiornamento – objawił się klucz do zrozumienia fenomenu i naukowego formatu twórczości Księdza Profesora Remigiusza Sobańskiego (1930-2010). Pozytywna weryfikacja tej hipotezy nie budzi wątpliwości: półwiecze pracy naukowca i bogata praktyka (sędziego i oficjała w trybunale katowickim) oraz związany z tym fakt, że stał się on niekwestionowanym autorytetem w dziedzinie kanonicznego prawa małżeńskiego, zaowocowały autorską ekspozycję zasad systemowych skodyfikowanego ius matrimoniale (CIC 1983). Ustalenie to każe z wyostrzoną uwagą reflektować tytułowy obszar filarów systemu ius matrimoniale canonicum według R. Sobański, w następującej kolejności: (1) “zasada nierozerwalności małżeńskiej” (irrevocabilis consensus personalis – vinculum indissolubile), (2) “ zasada, [która] inspiruje wszystkie przepisy kanoniczne dotyczące małżeństwa”(favor matrimonii), (3) “zasada prawa do małżeństwa” (ius connubii), (4) “sakrament – jeden z elementów strukturalnych Kościoła” (sacramentum matrimoni; zasady: eo ipso sacramentum i favor fidei).
    « La Constitution Gaudium et Spes n’aborde pas [le mariage] a priori – comme le faisait encore l’encyclique Casti Connubii – mais analyse la réalité du mariage telle qu’elle se présente dans la conscience chrétienne formée par l’enseignement de l’Église. » Cette phrase caractéristique, extraite de la revue théologique Silesian Historical-Theological Studies (1968), qui a fait en ce temps-là ses débuts sur le marché, trahit déjà à elle seule la sensibilité épistémologique et le sens méthodologique aigu du fondateur et rédacteur en chef de la revue. La présente étude adopte l’hypothèse que c’est dans cette phrase et dans les phrases similaires du célèbre article de 1969 – bien intégrées dans le courant de l’aggiornamento conciliaire – qu’a été révélée la clé de la compréhension du phénomène et du format scientifique de l’œuvre du Révérend Professeur Remigiusz Sobański (1930–2010). La vérification positive de cette hypothèse ne soulève aucun doute : un demi-siècle de travail académique, une riche pratique (juge et fonctionnaire au tribunal de Katowice) ainsi que le fait connexe qu’il est devenu une autorité incontestable dans le domaine du droit canonique du mariage, ont abouti à l’exposition par l’auteur des principes systémiques du ius matrimoniale codifié (CIC 1983). Cette constatation rend nécessaire une réflexion approfondie sur les titres des piliers du système du ius matrimoniale canonicum selon R. Sobanski, dans l’ordre suivant : (1) « le principe de l’indissolubilité conjugale » (irrevocabilis consensus personalis – vinculum indissolubile), (2) « le principe [qui] inspire toute la législation canonique sur le mariage » (favor matrimonii), (3) « le principe du droit au mariage » (ius connubii), (4) « le sacrement – un des éléments structuraux de l’Église » (sacramentum matrimoni ; principes: eo ipso sacramentum et favor fidei).
    Źródło:
    Philosophy and Canon Law; 2022, 8, 2; 1-26
    2450-4955
    2451-2141
    Pojawia się w:
    Philosophy and Canon Law
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    The Fides—Sacramentum Matrimonii Relationship in the Post-Synodal Era (2015—). A New Concept of Response to Doctrinal Impulses
    Autorzy:
    Pastwa, Andrzej
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/40282229.pdf
    Data publikacji:
    2023
    Wydawca:
    Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego
    Tematy:
    Synod of Bishops
    International Theological Commission
    Pope Benedict XVI
    relationship between faith and sacraments
    sacrament of marriage
    sacramentality of marriages of “baptized non-believers”
    jurisprudence
    Opis:
    W 2020 roku Międzynarodowa Komisja Teologiczna wydała ważny dokument: “La reciprocità tra fede e sacramenti nell’economia sacramentale”.Dokument ten jest prezentacją 6-letnich prac eksperckich nad zgłębieniem relacji między wiarą a sakramentami. Oferowane tu oryginalne teologiczne uzasadnienie szczególnej roli wiary w ważności i owocności każdego sakramentu kulminuje niejako skupieniem uwagi na „obszarze” newralgicznym eklezjalnie (Ecclesia domestica) – co zapowiadają już wstępne deklaracje, zamieszczone pod „krzyczącym” podtytułem: “Fede e sacramenti: una reciprocità in crisi”. Mowa o poważnej naukowej propozycji dalszej reintegracji doktryny de sacramento matrimonii, z węzłowym ujęciem problematyki sakramentalnej godności małżeństwa – studium mocno wyczekiwane, bo wpisane w kontekst dwóch pamiętnych zgromadzeń Synodu Biskupów z lat 2014 i 2015. Przyjęcie hipotezy o zasadności tytułowej cezury (2015-), wyznaczającej “erę posynodalną”, dyktowało autorowi niniejszego opracowania – konsekwentnie – dogłębne zbadanie: jak Międzynarodowa Komisja Teologiczna zrealizowała in concreto synodalne apele biskupów z 2014 roku – apel pierwszy (z Instrumentum laboris della III Assemblea Generale Straordinaria del Sinodo dei Vescovi): “si indica la necessità di approfondire la questione del rapporto tra fede e sacramento del matrimonio”; i apel późniejszy (z Relatio Synodi della III Assemblea Generale Straordinaria del Sinodo dei Vescovi): “andrebbe considerata la possibilità di dare rilevanza al ruolo della fede dei nubendi in ordine alla validità del sacramento del matrimonio, tenendo fermo che tra battezzati tutti i matrimoni validi sono sacramento”. W uwagach końcowych autor nie uchylił się od próby odpowiedzi na nurtujące kanonistę pytanie: czy można przyjąć, że efektem 6-letnich prac Komisji jest – ważne dla kanonistyki i przede wszystkim pomocne dla jednolitego orzecznictwa – wyjaśnienie questio dubia: “ochrzczonych niewierzących” a sakrament małżeństwa?
    In 2020 the International Theological Commission published an important document: The Reciprocity Between Faith and Sacraments in the Sacramental Economy. The document is a presentation of six years of expert work on exploring the relationship between faith and the sacraments. The original theological justification, offered here, of the specific role of faith in the validity and fruitfulness of each sacrament culminates, in some ways, in a focus on an ecclesiastically sensitive “area” (Ecclesia domestica) — which is already foreshadowed by the initial declarations under the “emphatic” subtitle: Faith and the Sacraments: A Reciprocity in Crisis. What is addressed here is a serious scholarly proposal for further reintegration of the doctrine of de sacramento matrimonii, with a nodal understanding of the issue of the sacramental dignity of marriage — a study strongly awaited since it is set in the context of the two memorable assemblies of the Synod of Bishops, of 2014 and 2015.Adopting the hypothesis of justifiability of the title demarcation line (2015—), marking the “post-synodal era,” bestowed upon the author of this study — consequently — a need to comprehensively examine how the International Theological Commission implemented in concreto the synodal appeals of bishops in 2014 — the first appeal (from Instrumentum laboris of the Third Extraordinary General Assembly of the Synod of Bishops): “there is a need to deepen the question of the relationship between faith and the Sacrament of Matrimony”; and a later appeal (from Relatio Synodi of the Third Extraordinary General Assembly of the Synod of Bishops): “it is necessary to consider the possibility of giving importance to the faith of the nupturients in ascertaining the validity of the Sacrament of Marriage, all the while maintaining that the marriage of two baptized Christians is always a sacrament.” In the concluding remarks the author answers the question that preoccupies the canonist: Can it be assumed that the result of the Commission’s six-year long work is — important for the canonical doctrine and, above all, helpful for the consistent jurisprudence — a clarification of the questio dubia: “baptized non-believers” and the sacrament of marriage?
    Źródło:
    Ecumeny and Law; 2023, 11, 1; 7-31
    2353-4877
    2391-4327
    Pojawia się w:
    Ecumeny and Law
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Czy policjantki potrzebują wsparcia przełożonych?
    Autorzy:
    Piotrowski, Andrzej
    Pastwa-Wojciechowska, Beata
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1922241.pdf
    Data publikacji:
    2019-12-03
    Wydawca:
    Wyższa Szkoła Policji w Szczytnie
    Tematy:
    wsparcie społeczne
    stres
    relacje interpersonalne
    policjantki
    Opis:
    Autorzy odpowiadają na zawarte w tytule artykułu pytanie, analizując pojęcie wsparcia społecznego, związanego ze sposobami radzenia sobie ze stresem życiowym oraz relacjami interpersonalnymi. W przypadku środowiska pracy zwracają uwagę na problem stresu organizacyjnego i funkcje wsparcia społecznego w radzeniu sobie z nim. W dalszej części tekstu przedstawiono wyniki badań, których celem było sprawdzenie, czy policjantki różnią się od policjantów w zakresie otrzymywanego wsparcia organizacyjnego.
    Źródło:
    Przegląd Policyjny; 2017, 3(127); 5-18
    0867-5708
    Pojawia się w:
    Przegląd Policyjny
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Osobowościowe uwarunkowania skuteczności kadry penitencjarnej
    Personality Determinants of the Effectiveness of the Prison Service
    Autorzy:
    Pastwa-Wojciechowska, Beata
    Piotrowski, Andrzej
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1371462.pdf
    Data publikacji:
    2017-01-29
    Wydawca:
    Fundacja Pedagogium
    Tematy:
    osobowość
    poczucie własnej skuteczności
    personel penitencjarny
    personality
    self-efficacy
    Prison Service
    Opis:
    W artykule zaprezentowano wyniki badań nad związkiem osobowości z poczuciem własnej skuteczności przeprowadzonych wśród kadry penitencjarnej. Rezultaty uzyskano na podstawie badań 190 funkcjonariuszy Służby Więziennej z działów ochrony, penitencjarnego i terapeutycznego. Do analizy osobowości wykorzystany został Kwestionariusz osobowości (NEO-PI-R) Costy i McCrae. Poczucie własnej skuteczności mierzone było za pomocą Skali Uogólnionej Własnej Skuteczności (GSES) Schwarzera, Jerusalem i Juczyńskiego. Uzyskane rezultaty wskazują, że neurotyzm, ekstrawersja, otwartość i sumienność oraz ich podczynniki powiązane są i wpływają w istotny sposób na poczucie własnej skuteczności.
    This paper presents the results of research on the relationship of personality with a sense of self-efficacy of the Prison Service. The results obtained on the basis of 190 prison officers from the security department, penitentiary and therapeutic. For personality analysis was used Personality Questionnaire (NEO-PI-R) Costa and McCrae. Self-efficacy was measured using the Generalized Self Efficacy Scale (GSES) Schwarzer, Jerusalem and Juczyński. The results indicate that neuroticism, extroversion, openness and conscientiousness and their components are related and affect a significant effect on self-efficacy.
    Źródło:
    Resocjalizacja Polska; 2016, 12; 77-89
    2081-3767
    2392-2656
    Pojawia się w:
    Resocjalizacja Polska
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-23 z 23

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies