Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Paprocki, Henryk" wg kryterium: Autor

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-6 z 6
    Tytuł:
    Prawosławne rozumienie związku Eucharystii z Kościołem
    La conception orthodoxe de relation entre l’Eucharistie et l’Église
    Autorzy:
    Paprocki, Henryk
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/553925.pdf
    Data publikacji:
    2011-06-30
    Wydawca:
    Wyższe Seminarium Misyjne Księży Sercanów
    Tematy:
    Eucharystia
    Kościół
    prawosławie
    ekumenizm
    Opis:
    Église mise à jour événement du salut accomplie par le Christ, cela signifie l’Eucharistie comme un mémorial du salut. L’Eucharistie apparaît l’Église comme un nouvel éon dans la réalité de ce monde. Relation entre l’Église et l’Eucharistie est le plus important et montre l’Église comme un cosmos transformé. Eucharistie est le moment dans la vie de l’Église, l’eschaton entre dans l’histoire. Église dans l’Eucharistie a expérience d’être sur la route. Cette randonnée est l’anticipation de la parousie dans la mémoire de l’anamnèse et conduit à la parousie.
    Źródło:
    Sympozjum; 2011, 1(20); 49-59
    2543-5442
    Pojawia się w:
    Sympozjum
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Śpiewając z aniołami. Podstawy teologii muzyki sakralnej w prawosławiu
    Autorzy:
    Paprocki, Henryk
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/668855.pdf
    Data publikacji:
    2015
    Wydawca:
    Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
    Tematy:
    sacred music
    liturgy, Orthodoxy
    esthetics
    muzyka sakralna
    liturgia
    prawosławie
    estetyka
    Opis:
    The author’s reflections on the theology of sacred music in Orthodoxy commences with the fact that the entire Liturgy is precisely outlined in the book known as the Typikon, which is at the same time a scenario and score of the service.   The Typikon introduces order in the elements of prayer and also places an emphasis on beauty.  For this reason, concepts such as artistry, artist, art and creativity  play such an important role in the thought of the Church Fathers.  The essence of this music is fundamentally an unceasing pursuit of the heavenly archetype, in order to attain unity between the divine realm and the human world.  Liturgical music is therefore one of the ways of overcoming the fallen state and recovering the unity lost.  The theory of church singing originates in Byzantium and influenced the formation of the Byzantine musical form, which delighted Prince Vladimir’s representatives in Constantinople.   The beauty of the Greek Liturgy has become one of the criterions of authenticity of faith.  The fascination with the beauty of the Liturgy is not an esthetic evaluation, but is a desire to grasp the essence of God through beauty.  The Byzantine concept has been heavily influenced by the idea of the divine pattern, which was given to people by God by the angels or saints.  This principle applies to all types of art including music.  According to tradition, the well-known Byzantine hymnographer, poet and musician St. Roman the Melodist received the gift of arranging kontaktions and chants in a vision.  The Mother of God appeared to him in a church and gave him a scroll with the instructions to consume it.  After waking up, Roman the Melodist sang “Today the Virgin Gives Birth.”  As a result, his creativity is the fruit of a gift received from God.  Moreover, comparing church chants with the heavenly (from the 8th century, choir) is expressed in liturgical hymns, which tell of human voices blending with the songs of the Cherubim, thus creating a choir proclaiming the glory of God as “an icon in sound.”  Liturgical chant contrasts itself with folklore songs.  Church singers represented the angels, and for this reason, the name “choir” makes reference to the concept of the nine choirs of angels.  Liturgical chant should sound solemnly, heavenly, and should be dematerialized (complemented by church architecture, giving the effect of poured out sounds rising to the dome of the church and returning as celestial and heavenly chant).
    Rozważania na temat teologii muzyki sakralnej w prawosławiu autor zaczyna od przypomnienia faktu, że cała liturgia jest precyzyjnie opisana w księdze zwanej Typikon, która jest zarazem scenariuszem i partyturą nabożeństwa. Typikon wprowadza uporządkowanie w żywioł modlitwy, równocześnie kładąc nacisk na piękno. Dlatego też takie pojęcia, jak artyzm, artysta, sztuka, twórczość, zajmują ważne miejsce w myśli Ojców Kościoła. Istota tej muzyki sprowadza się do nieustannego dążenia do niebiańskiego archetypu celem osiągnięcia jedności świata Boskiego i świata ludzi. Muzyka liturgiczna jest więc jednym ze sposobów przezwyciężenia stanu upadku i przywracania utraconej jedności. Teoria śpiewu cerkiewnego zrodziła się w Bizancjum i oddziałała na ukształtowanie się bizantyjskiego wzorca muzycznego, który tak zachwycił posłów księcia Włodzimierza w Konstantynopolu. Piękno liturgii greckiej stało się jednym z kryteriów prawdziwości wiary. Zachwyt wobec piękna liturgii nie jest estetyczną oceną, ale chęcią osiągnięcia istoty Boga poprzez piękno. Na koncepcję bizantyjską ogromny wpływ wywarła idea wzorca Boskiego, który został przekazany ludziom od Boga przez aniołów lub świętych. Ta zasada odnosiła się do wszystkich rodzajów sztuki, w tym także muzyki. Zgodnie z tradycją znany bizantyjski hymnograf, poeta i muzyk św. Roman Melodos otrzymał w sennej wizji dar układania kontakionów i śpiewania. W świątyni objawiła mu się Bogurodzica, dała zwój i poleciła go spożyć. Po przebudzeniu się Roman Melodos zaśpiewał „Dziewica dziś rodzi”. Dlatego też jego twórczość jest owocem daru otrzymanego od Boga. Z kolei porównanie śpiewu cerkiewnego z niebieskim (od VIII wieku chóru) znalazło swój wyraz w hymnach liturgicznych, które mówią, że ludzkie głosy mieszają się ze śpiewem cherubinów, tworząc chór głoszący chwałę Boga jako „ikona w dźwiękach”. Śpiew liturgiczny przeciwstawia się śpiewowi ludowemu, folklorowi. Śpiewacy cerkiewni przedstawiali aniołów i dlatego sama nazwa „chór” nawiązuje do koncepcji dziewięciu chórów anielskich. Śpiew liturgiczny powinien brzmieć podniośle, niebiańsko, powinien być zdematerializowany (czemu sprzyjała architektura cerkwi, dająca efekt lotu dźwięków zlewających się w kopule i powracających stamtąd jak nieziemski, niebiański śpiew).
    Źródło:
    Pro Musica Sacra; 2015, 13
    2083-4039
    Pojawia się w:
    Pro Musica Sacra
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Stosunek religii do nauki. Punkt widzenia prawosławnego
    Autorzy:
    Paprocki, Henryk
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/571661.pdf
    Data publikacji:
    2013
    Wydawca:
    Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
    Tematy:
    science
    religion
    orthodox
    Copernical resolution
    patristics
    nauka
    religia
    prawosławie
    przewrót kopernikański
    patrystyka
    Opis:
    Polish astronomer Konrad Rudnicki suggested that the so-called Copernican revolution, with far-reaching consequences for western Christianity, was hardly noticed in orthodoxy. In this case, the domain of discoveries and scientific truths remained distinct from the strictly theological domain. The Earth was treated as a mystical centre of the universe because of the Incarnation of Christ, which did not mean that it was also the real centre of the empirical universe. However, Copernicus’s discovery led to a rapidly progressive process of the western Church distancing itself from science. On the other hand, discoveries and scientific theories can in no case be contrary to the principles of faith, because we are dealing here with two different cognitive methods. It is the point of destination of both methods that should be the same.As regards culture, we need to consider the fascinating relation of the Latin words cultus and cultura, which points to the fact that culture developed originally within the cult, and it was there where its source was (Fr. Paul Florenski). The real culture (and thus literature and art) must always have a dimension reaching beyond time. In this respect, every authentic work of art has a sacred character in the sense of a deep inner connection with everything that is transcendent.When it comes to the connection between religion and science, the situation is even more evident, as God commands in the Bible: „Fill the Earth and subdue it” (Genesis 1:28), which requires education, because without it, it is impossible to master the earth.The contradiction between science and culture on one side and religion on the other is something superficial and, indeed, must not be present, if we understand properly the role of all these areas in their mutual relations.
    Polish astronomer Konrad Rudnicki suggested that the so-called Copernican revolution, with far-reaching consequences for western Christianity, was hardly noticed in orthodoxy. In this case, the domain of discoveries and scientific truths remained distinct from the strictly theological domain. The Earth was treated as a mystical centre of the universe because of the Incarnation of Christ, which did not mean that it was also the real centre of the empirical universe. However, Copernicus’s discovery led to a rapidly progressive process of the western Church distancing itself from science. On the other hand, discoveries and scientific theories can in no case be contrary to the principles of faith, because we are dealing here with two different cognitive methods. It is the point of destination of both methods that should be the same.As regards culture, we need to consider the fascinating relation of the Latin words cultus and cultura, which points to the fact that culture developed originally within the cult, and it was there where its source was (Fr. Paul Florenski). The real culture (and thus literature and art) must always have a dimension reaching beyond time. In this respect, every authentic work of art has a sacred character in the sense of a deep inner connection with everything that is transcendent.When it comes to the connection between religion and science, the situation is even more evident, as God commands in the Bible: „Fill the Earth and subdue it” (Genesis 1:28), which requires education, because without it, it is impossible to master the earth.The contradiction between science and culture on one side and religion on the other is something superficial and, indeed, must not be present, if we understand properly the role of all these areas in their mutual relations.
    Źródło:
    Polonia Sacra; 2013, 17, 2
    1428-5673
    Pojawia się w:
    Polonia Sacra
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-6 z 6

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies