Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "PALUCH, Michał" wg kryterium: Autor

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-7 z 7
    Tytuł:
    Nietzsche i teologia
    Nietzsche and theology
    Autorzy:
    Paluch, Michał
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1009467.pdf
    Data publikacji:
    2017-10-18
    Wydawca:
    Akademia Katolicka w Warszawie
    Tematy:
    Nietzsche
    teologia
    soteriologia
    śmierć Boga
    resentyment
    nadczłowiek
    theology
    soteriology
    the death of God
    ressentiment
    Übermensch
    Opis:
    The paper attempts to propose a Christian reaction to the philosophy of Friedrich Nietzsche. The first part is a concise reconstruction of his anthropological project, undertaken on the basis of his later works. The second part presents the main reasons for the attractiveness of his work and the context in which it was written. In the last part, partly with some reference to Max Scheler’s Ressentiment and Christian Morality, the author sketches the framework of the Christian answer. (1) Placing of the idea of the fullness of new life in the center of Christian soteriology, (2) recognizing the merciful love of God to human beings as an expression of the divine perfection and power and (3) looking for new convincing descriptions of the ways to the divine transcendence against a background of the experiences of self-transcendence (eros and thanatos) are the main elements of the adequate Christian reaction to the proposal of the German philosopher.
    Źródło:
    Warszawskie Studia Teologiczne; 2017, 30, 2; 142-160
    0209-3782
    2719-7530
    Pojawia się w:
    Warszawskie Studia Teologiczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Refléter les rythmes du Jardinier divin1 : La rencontre des religions selon Thomas d’Aquin et Jean Paul II
    Spotkanie religii według Tomasza z Akwinu i Jana Pawła II
    Autorzy:
    Paluch, Michał
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1371307.pdf
    Data publikacji:
    2019-04-05
    Wydawca:
    Akademia Katolicka w Warszawie
    Tematy:
    dialog międzyreligijny
    teologia
    tożsamość religijna
    Tomasz z Akwinu
    Jan Paweł II
    interreligious dialogue
    theology
    religious identity
    Thomas Aquinas
    John Paul II
    Opis:
    Artykuł jest prezentacją idei Tomasza z Akwinu i Jana Pawła II, które stanowią podstawę dialogu międzyreligijnego. Autor przedstawia kilka tekstów Doktora Anielskiego, stanowiących bardziej wyzwanie niż pomoc dla wszystkich, którzy chcieliby rozwijać dialog międzyreligijny w duchu II Soboru Watykańskiego. Jak się jednak okazuje, uważna lektura dzieła Tomasza pozwala wskazać kilka elementów doktrynalnych, które wciąż zachowują swoją aktualność – podstawą do spotkania z wyznawcami innych religii jest silna tożsamość i szacunek dla nadprzyrodzonego daru wiary, uczestnicy dialogu powinni odwoływać się w dyskusjach wyłącznie do akceptowanych przez drugą stronę autorytetów. Sięgnięcie po dzieło Jana Pawła II pozwala dostrzec wspólne rysy z myślą Akwinaty, choć polski papież wzbogaca tomistyczną propozycję o inspirowaną filozofią M. Bubera i E. Levinasa koncepcję dialogu. Postulowana zarówno przez Tomasza z Akwinu, jak i Jana Pawła II, silna tożsamość jako podstawa spotkania z wyznawcami innych religii spełni swoją rolę, pod warunkiem że będzie – na sposób, który podpowiadał Jan Paweł II swoimi gestami i działaniami wobec wyznawców innych religii – tożsamością nawróconą.
    The paper is a presentation of Aquinas’s and John Paul II’s ideas that may be recognized as the basis for interreligious encounters. At the beginning the author presents a couple of passages by the Doctor Angelicus that must be considered a hindrance for the interreligious dialogue, if undertaken in the spirit of the Vatican II. But a careful reading of Aquinas’s legacy allows to detect a couple of important elements that are still relevant today and may be considered as a kind of doctrinal foundation for the encounters with non-Christian believers. The basis for such encounters should be a strong identity and the respect for the supernatural gift of faith. The participants should make appeal only to the authorities accepted by the other part. John Paul II’s proposal has its basic convergence with Aquinas’s thought, although the Polish pope enriches the Thomistic vision by the idea of integral dialogue, engaging all the human being, inspired by the philosophy of M. Buber and E. Levinas. The strong identity desired by both Aquinas and John Paul II as the foundational condition for a fruitful encounter with non-Christian believers may play its appropriate role only if it is a really converted identity. John Paul II showed us with many gestures and actions during his pontificate what this conversion of our identity should be.
    Źródło:
    Studia Bobolanum; 2019, 30, 2; 133-148
    1642-5650
    2720-1686
    Pojawia się w:
    Studia Bobolanum
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Egzystencjał personalny nauczyciela – nowe podejście w dydaktyce ogólnej
    Personal existentiality – towards the new concept in General Didactic
    Autorzy:
    Paluch, Michał
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2149020.pdf
    Data publikacji:
    2020
    Wydawca:
    Uniwersytet w Białymstoku. Wydział Pedagogiki i Psychologii
    Tematy:
    przeżywanie
    nauczanie
    podmiotowość
    uczestnictwo
    Osoba
    marksizm
    personalizm
    experiencing
    teaching
    subjectivity
    participation
    Person
    marxism
    personalism
    Opis:
    W artykule przedstawiona jest propozycja wykorzystania podstawowego terminu antropologii filozoficznej, jakim jest Osoba (osobotwórczość), w celu wydostania się z ciążącej na polskiej dydaktyce ogólnej bezosobowej epistemologii marksistowsko-leninowskiej. Aby zabieg ten uczynić czytelnym, autor podjął się krytycznego spojrzenia na naukową twórczość Wincentego Okonia (1914–2011), uchodzącego za niepodważalny autorytet w dziejach polskiej powojennej dydaktyki. Krytyka ta odbywa się na tle wyłaniającej się istoty Człowieka, przedstawionej przez Karola Wojtyłę (1920–2005), w dziele znanym jako Osoba i czyn (1969). Artykuł obfituje tym samym w język filozoficzny i wynikające z niego neologizmy, dawno niestosowane w polskim dyskursie dydaktycznym. Do takich autorskich pojęć należy „egzystencjał personalny”, akcentujący potrzebę wyodrębnienia nauczania jako sposobu Bycia od innych przejawów ludzkiej egzystencji. Na tej podstawie ukazane zostały profile egzystencjalne wykładowców akademickich, wyprowadzone teoretycznie z personalizmu. Wyróżniono trzy egzystencjały personalne, będące wykładnią poziomów uczestnictwa nauczyciela we własnym wykładzie: (1) dydaktyczny (gr. didáskō, nauczam); (2) heurystyczny (gr. heuriskō, odnajduję, poszukując); (3) ginetyczny (gr. ginōskō, poznaję przez doznanie samego siebie). Na każdy z trzech egzystencjałów przypada określony typ tożsamości: (1) biernego wykonawcy czynności, (2) aktywnego twórcy dzieła oraz (3) przeżywającego relację z sobą samym i innymi sprawcę czynu nauczania. Artykuł ma charakter propedeutyczny. Pełny opis wybranych cech i wskaźników każdego z profili oraz ich pogłębione założenia teoretyczne i metodologiczne stanowią główną treść rozprawy doktorskiej i przygotowywanej na jej podstawie osobnej publikacji.
    The article indicates the possibility of using the basic term of philosophical anthropology, which is the Person (person-creating), in order to get out of the impersonal Marxist-Leninist epistemology burdening Polish general didactics. In order to make this procedure readable, the author undertook a critical look at the scientific work of Wincenty Okoń (1914–2011), who was considered an undisputed authority in the history of Polish post-war didactics. This criticism takes place against the background of the emerging essence of Man, illustrated by Karol Wojtyla (1920–2005), in the work known as Person and Act (1969). Thus, the article abounds in philosophical language and the neologisms resulting from it, which have not been used for a long time in the Polish discourse of teaching and learning theory. Such author’s concepts include “personal existence”, emphasizing the need to separate teaching as a way of Being, from other manifestations of human existence. On this basis, the existential profiles of academic lecturers were shown, derived theoretically from personalism. Three personal existences have been distinguished, which are an interpretation of the levels of teacher participation in his own lecture: (1) didactic (greek: didáskō, I teach); (2) heuristic (heuriskō, I seek – I find); (3) ginetic (ginōskō, I know through experience), consisting in experiencing my own subjectivity (self-experience of myself as a person), in the act of getting to know the taught subject and entities involved. Each of the three existences has a specific type of identity: (1) the passive performer of the activity, (2) the active creator of the work, and (3) the perpetrator of the teaching act experiencing a relationship with himself and others. The article has a propaedeutic nature. A full description of selected features and indicators of each profile and their in-depth theoretical and methodological assumptions constitute the main content of the doctoral dissertation and a separate publication prepared on its basis
    Źródło:
    Parezja. Czasopismo Forum Młodych Pedagogów przy Komitecie Nauk Pedagogicznych PAN; 2020, 1(13); 63-80
    2353-7914
    Pojawia się w:
    Parezja. Czasopismo Forum Młodych Pedagogów przy Komitecie Nauk Pedagogicznych PAN
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Stowarzyszenie Umarłych Poetów – koniec legendy, konieczność rewizji
    Autorzy:
    Paluch, Michał
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/36780894.pdf
    Data publikacji:
    2022-05-09
    Wydawca:
    Wydawnictwo Naukowe Chrześcijańskiej Akademii Teologicznej w Warszawie
    Tematy:
    nauczyciel
    uczeń
    rodzic
    szkoła
    etos
    Welton Academy
    manipulacja
    filmografia pedagogiczna
    Opis:
    Sprawa Johna Keatinga, charyzmatycznego nauczyciela języka angielskiego i uczniów elitarnej szkoły z internatem (Welton Academy), skupiła przed ekranami kin i telewizorów miliony odbiorców na całym świecie. „And the Oskar goes to…” usłyszał w 1990 autor scenariusza Tom Schulman, a przy tym nominację dla najlepszego filmu, najlepszego aktora pierwszoplanowego oraz najlepszego reżysera. Jedna z pierwszych polskich recenzji filmu odbyła się w Polskim Radiu, tego samego roku, podczas audycji prowadzonej przez Annę Retmaniak. – „Jest to film wspaniały” – informowała z entuzjazmem, dodając – „[…] to, co (nauczyciel – M.P.) zaszczepił młodym ludziom pozostało w ich sercach i w ich umysłach na zawsze.” Natomiast to, co niniejszy artykuł może „zaszczepić” w umysłach i sercach czytelników, to zwiększoną odporność na poczynione przez producentów filmu manipulacje treściami scenariusza a w konsekwencji pedagogiczne oszustwo, jakim padliśmy również na własne życzenie. Jako pedagodzy nie zbadaliśmy różnic między oryginalnym scenariuszem i jego kolejnymi adaptacjami. Okazuje się, że narracja filmu zbudowana jest na motywach lęku i umierania Johna Keatinga, a nie – jak dotąd myśleliśmy – na fenomenie jego talentu pedagogicznego. Nie wskazaliśmy przy tym różnic kulturowych, skutkujących w naszym kraju błędną recepcją takich kategorii jak: charyzma, powołanie zawodowe, liderstwo czy elitarność. Na manipulację skazani są również czytelnicy książki o tym samym tytule (Kleinbaum, 2007, 2018, 1 wyd. polskie 1994) oraz uczestnicy spektakli teatralnych (reż. P. Ratajczak) . Artykuł nie przekreśla tych argumentów, które wiarygodnie przemawiają za wyjątkowością i atrakcyjnością dzieła. Aby jednak zrozumieć jego fenomen należy przeanalizować usunięte fragmenty scenariusza, odsłaniając nauczycielom i kandydatom do tego zawodu przyczyny i skutki skrywanej prawdy.
    Źródło:
    Studia z Teorii Wychowania; 2022, XIII(1(38)); 51-79
    2083-0998
    2719-4078
    Pojawia się w:
    Studia z Teorii Wychowania
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Tomasz z Akwinu i Duns Szkot o przygodności, wolności i indywidualności
    Thomas Aquinas and Duns Scotus on Contingency, Freedom and Individuation
    Autorzy:
    PALUCH, Michał
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/488350.pdf
    Data publikacji:
    2017-12-20
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    Tomasz z Akwinu
    Duns Szkot
    przygodność
    wolność
    indywiduacja
    Thomas Aquinas
    Duns Scotus
    contingency
    freedom
    individuation
    Opis:
    Tekst jest próbą przedstawienia fundamentalnych perspektyw, które są konieczne dla zrozumienia stanowiska Akwinaty na temat przygodności, wolności i indywiduacji w zestawieniu z propozycją Dunsa Szkota. Autor stara się wziąć pod uwagę ostrzeżenie É. Gilsona: niewiele da porównywanie wybranych szczegółów wspomnianych pozycji filozoficznych bez zrozumienia fundamentalnej różnicy między porównywanymi metafizykami. Pierwsza część artykułu przedstawia różnicę rozumienia relacji między naturą i wolą. Duns Szkot interpretuje wolę, przeciwstawiając ją naturze, i rozumie prawdziwie osobowe, wolne i chrześcijańskie działanie w opozycji do deterministycznych działań natury. Dla Akwinaty prawdziwie osobowe działanie może być wpisane w naturę jako jej wolne dopełnienie. Różnica jest ufundowana w rozmaitych interpretacjach filozofii Arystotelesa. Druga część opisuje różnicę w rozumieniu transcendencji boskich działań. Tomasz posługuje się bardzo mocnym rozumieniem transcendencji, które pozwala przyjąć tezę: niezmienność (= konieczność) woli Boga uzyskuje swoje cele zarówno przez konieczne, jak i wolne (!) działania stworzeń (por. De veritate, q. 6, a. 3, ad 3). Duns Szkot szuka bardziej intuicyjnie dostępnego rozumienia relacji między boskimi i ludzkimi działaniami. Z tego powodu opisuje boskie działania jako przygodne, podejmowane w wiecznym „teraz”. Trzecia część zajmuje się doktryną indywiduacji. Duns Szkot proponował rozwiązać problem przez odwołanie do słynnej formy haecceitas. Chociaż dla Tomasza nośnikiem indywidualności po zindywidualizowaniu bytu jest także forma jako źródło substancjalności i chociaż Tomasz musiał być świadomy trudności klasycznego stanowiska, odwołującego się do Arystotelesa (materia jako główny czynnik indywiduacji), trzyma się stanowczo arystotelesowskiego rozwiązania, nieznacznie je przeformułowując (materia quantitate signata). Były najprawdopodobniej dwa powody wiernego podążania Tomasza za Arystotelesem, mimo wątpliwości Alberta Wielkiego i Bonawentury: chęć podkreślenia hylemorficznej struktury bytu i próba wskazania trwałej podstawy dla pojęciowych genera. Ostatni problem prowadzi do najważniejszej metafizycznej różnicy między analizowanymi propozycjami. Duns Szkot jako esencjalista musi wpisać wszystko, co rzeczywiste, w porządek istotowy. Tomasz artykułuje rzeczywistość bytu, biorąc pod uwagę istotę i istnienie. Jego stanowisko daje tym sposobem więcej możliwości do odczytania bytu.
    The paper attempts to present the fundamental perspectives which are necessary to understand Aquinas’s position on contingency, freedom and individuation in order to compare his thinking with Duns Scotus’s. The author wants to take into account Gilson’s warning: it is useless to compare chosen details of the aforementioned philosophical proposals, if there is no understanding of the deep difference between the metaphysical systems of the two philosophers. The first section presents the difference in the understanding of the relationship between nature and will. Duns Scotus interprets the will as opposed to nature and sees a truly free and Christian person acting as opposed to the deterministic operations of nature. For Aquinas the truly personal acting may be inscribed in nature as its free fulfilment. The difference is based on the different readings of Aristotle’s philosophy. The second section describes the difference in the understanding of the transcendence of the divine actions. Thomas uses a very strong concept of transcendence that allows him to accept the thesis that God’s immutable (= necessary) will achieves its purposes through the necessary and free (sic!) actions of the creatures (cf. De veritate, q. 6, a. 3, ad 3). Duns Scotus looks for a more intuitive understanding of the relationship between divine and human acting. Because of that he describes the divine actions as contingent, undertaken in the eternal “now”. The third section deals with the doctrine of individuation. Duns Scotus’s proposed solution to this problem is his famous form haecceitas. Although the form as the source of substantiality is the sign of individuality for Thomas, as well, in his case this has been achieved through individuation, and although he must have been aware of some difficulties in the classical Aristotelian position (matter as the main factor in individuation), he sticks to the Aristotelian solution, only slightly reformulating it (materia quantitate signata). There are two reasons for his fidelity to Aristotle in spite of doubts expressed by Albert the Great and Bonaventure: the stress on the hylemorphic structure of being and the attempt to articulate the consistency of the conceptual genera. The last problem leads to the main metaphysical difference of the analysed proposals. Duns Scotus as an essentialist has to inscribe everything that is real within the order of essence; Thomas articulates reality by taking into account essence and existence. His position opens wider possibilities for the understanding of being.
    Źródło:
    Roczniki Filozoficzne; 2017, 65, 4; 23-36
    0035-7685
    Pojawia się w:
    Roczniki Filozoficzne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Na rozdrożu. Posoborowe poszukiwania modeludla teologii
    At a Crossroads. The post-conciliar search for a model of theology
    Autorzy:
    Paluch, Michał
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1008729.pdf
    Data publikacji:
    2019-10-05
    Wydawca:
    Akademia Katolicka w Warszawie
    Tematy:
    teologia, Sobór Watykański II, teologia fundamentalna, teologia dogmatyczna
    Theology, the II Vatican Council, Fundamental Theology, Dogmatic Theology
    Opis:
    The paper presents two different post-conciliar projects of theology presented by Hans Küng (Menschwerdung Gottes) and by Marie-Joseph Le Guillou (Le mystère du Père). According to the first one, we need to develop theology on the basis of the Hegelian synthesis that presents an opportunity to reconcile Christianity with modernity. Such a development leads to a transgression of the teaching of theEcumenical Councils of the first millennium with the hope of putting into practice their deep intentions. According to the second one, we should find the courage to judge contemporary philosophy in the light of theological principles established during the first millennium (regula fidei). The divine eternal plan of salvation should become the decisive perspective to develop sound theology and to correct itsvarious errors. Although both proposals have been presented ca. 50 years ago, thechoice between them seems still of crucial importance.
    Źródło:
    Warszawskie Studia Teologiczne; 2019, 32, 3; 6-16
    0209-3782
    2719-7530
    Pojawia się w:
    Warszawskie Studia Teologiczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Pedagogika lasu i pierwsze ścieżki jej teoretycznych konceptualizacji
    Forest pedagogy and the first path of its theoretical conceptualizations
    Autorzy:
    Paluch, Michał
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/40414528.pdf
    Data publikacji:
    2022
    Wydawca:
    Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
    Tematy:
    przyrodo-Słowie
    pedagogika lasu
    konceptualizacja
    dwoistość
    ego versus eco
    od-uczanie się
    kompetencje głębokie
    przyrodopisarstwo
    pedagogika akuologiczna
    duality
    ego vs eco
    un-learning
    deep competences
    forest pedagogy
    nature-writing
    nature-Languaging
    acouological education
    Opis:
    Treść artykułu stanowi próbę otwarcia perspektywy badań pedagogicznych, w której dziecko i dorosły nie stanowią centrum poznawczego, ale stają wobec wyrażania się Natury, a dosłowniej Lasu jako medium pedagogicznego. Zapis wielką literą pojawia się również w zaproponowanej koncepcji przyrodo-Słowia, która stanowić może kulturowo-rodzime nawiązanie do anglosaskiego przyrodopisarstwa (ang. nature-writing). O ile to ostatnie eksponuje estetyczny i artystyczny walor świadectwa kontaktu z naturą w postaci osobistej eseistyki, o tyle estetyką przyrodo-Słowia, z jej etycznym i pragmatycznym uzasadnieniem, jest umiejętnością milczenia, słuchania własnego słuchania, szeptu, zająknięcia i ogólnie ujmując – zrównoważonego sposobu mówienia. Propozycja ta stanowi próbę wskazania na możliwe teoretyczne i praktyczne fundamentum pedagogii i pedagogiki lasu, nie podejmując jeszcze pogłębionych refleksji nad metodologią własnego przedmiotu. Dlatego w artykule wyeksponowano przede wszystkim dokonania współczesnej myśli humanistycznej w Polsce (dwoistość versus od-uczanie się, kompetencje głębokie, pedagogika akuologiczna), które stanowić mogą pierwsze ścieżki konceptualizacji, inicjujące podłoże definicyjne, semantyczne i w przyszłości metodologiczne dla inter- i transdyscyplinarnej inicjatywy nazwanej pedagogiką lasu.    
    The content of the article is an attempt to open a perspective of pedagogical research in which the child and the adult do not constitute the cognitive center, but face the expression of Nature, literally the Forest, as a pedagogical medium. The capital letter also appears - non-standard - in the proposed concept of nature-Languaging, which may be a cultural and native reference to Anglo-Saxon nature-writing. While the latter exposes the aesthetic and artistic value of a testimony to contact with nature in the form of personal essays, the nature-Languaging aesthetics, with its ethical and pragmatic justification, is the ability to be silent, listen to your own listening, whisper, stutter, and generally speaking - a balanced way of speaking. This proposal is an attempt to indicate a possible theoretical and practical foundation of forest pedagogy, without undertaking in depth reflections on the methodology of its own subject. Therefore, the article highlights, first of all, the achievements of contemporary humanistic thought in Poland (duality, versus, unlearning, deep competences, acuological pedagogy), which may constitute conceptualization of the first paths initiating a definitional, semantic and, in the future, methodological basis for an inter- and transdisciplinary initiative called forest pedagogy.
    Źródło:
    Forum Pedagogiczne; 2022, 12, 2; 17-30
    2083-6325
    Pojawia się w:
    Forum Pedagogiczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-7 z 7

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies