Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Okulicz-Kozaryn, Radosław" wg kryterium: Autor

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-8 z 8
    Tytuł:
    Poezja przypisów. Czesława Miłosza „Gdzie wschodzi słońce i kędy zapada”
    Poetry of Footnotes. Czesław Miłosz’s The Rising of The Sun
    Autorzy:
    Okulicz-Kozaryn, Radosław
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1179341.pdf
    Data publikacji:
    2012-12-02
    Wydawca:
    Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
    Tematy:
    historia literatury polskiej
    historia literatury litewskiej
    tradycja Wielkiego Księstwa litewskiego
    dyskurs genealogiczny
    krajowość
    sylwiczność
    przypis
    history of the Polish literature
    history of the Lithuanian literature
    tradition of the Grand Duchy of Lithuania
    genealogical discourse
    locality
    silva rerum
    footnote
    Opis:
    Poemat Cz. Miłosza Gdzie słońce wschodzi i kędy zapada uznawany jest za summę twórczości poety. R. Okulicz-Kozaryn w artykule zatytułowanym Poezja przypisów dowodzi, że ta skądinąd trafna opinia ma podstawy raczej intuicyjne niż interpretacyjne, brak bowiem pełnej kontekstowej interpretacji, szczegółowej analizy, a nawet próby linearnej lektury poematu, który nie doczekał się dotąd krytycznego, komentowanego wydania. Tymczasem im uważniej próbuje się odczytywać znaczenia, tym więcej trudności sprawia jego rozumienie, choćby z tego powodu, że autor wplótł w swój utwór fragmenty po litewsku i staro-białorusku. Umyślnie pozostawiając część przytoczeń bez tłumaczenia – jako swego rodzaju naddatek liryczny – Miłosz cytuje też pisarzy polsko-litewskich i wprowadza do poematu wiadomości o tych twórcach, uważanych w Polsce za pomniejszych, a najczęściej w ogóle nie znanych. Ponadto dołącza różne objaśnienia na temat litewskiej krainy historycznej – Laudy. W ten sposób „PRZYPISY” – słowo to zostało wyróżnione przez autora wersalikami – otrzymują wartość poetycką i znaczenie elementu konstrukcyjnego dzieła. Miłosz adaptuje staropolską formę silva rerum, a jednocześnie, przywołując bezpośrednio Mickiewiczowską Grażynę, korzysta z tradycji romantycznej powieści poetyckiej, której istotny składnik stanowiły przypisy.
    Miłosz’s poem From the Rising of the Sun is said to encapsulate the most important features of his poetry. In his paper entitled The poetry of footnotes, Radosław Okulicz-Kozaryn shows that this opinion about the poetry of Miłosz is based rather on the critics’ intuition than contextual interpretation, thorough analysis or even close, comprehensive reading of his poem. Moreover, the closer the reading the more troublesome the question of understanding the poem becomes, as in some fragments (which do not have editorial notes) the Polish language is interwoven with excerpts in Lithuanian or old Balto-Russian. Leaving some of them only in their original form as an irreducible lyrical value, he also quotes from other minor Polish-Lithuanian authors and provides information about them. Milosz also includes some detailed explanation of the forgotten region of Lauda. The word “footnotes” is marked out with caps, thus being imbued with the importance of the constructional element of his work. Besides, Miłosz adapts an old form of silva rerum and meanwhile, by mentioning Mickiewicz’s poem Grażyna, he evokes the tradition of romantic tales in which notes were originally conceived as an integral part of the poetical work. 
    Źródło:
    Porównania; 2012, 10; 141-146
    1733-165X
    Pojawia się w:
    Porównania
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Jak objąć poetów nakazem pracy. Eliza Orzeszkowa i Piotr Chmielowski wobec Działu pieśni Leonarda Sowińskiego
    How to impose compulsory work scheme on poets? Eliza Orzeszkowa and Piotr Chmielowski and “Dział pieśni” by Leonard Sowiński
    Autorzy:
    Okulicz-Kozaryn, Radosław
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1534372.pdf
    Data publikacji:
    2012-01-01
    Wydawca:
    Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
    Tematy:
    Leonard Sowiński
    poetry written after the January uprising
    Positivist literary criticism
    journalism of Eliza Orzeszkowa
    Piotr Chmielowski’s history of literature
    campaign against poetry
    tendentious literature
    utilitarianism
    counter-utilitarianism
    Opis:
    Condemning the hostile attitude of modern poets towards both the manifestations and the very idea of civilizational progress, Eliza Orzeszkowa, in her extensive article Listy o literaturze. Wiek XIX i tegocześni poeci written in 1873, and then Piotr Chmielowski in his Zarys literatury polskiej ostatnich lat szesnastu, illustrated their arguments with a number of poems, including the sonnet Dział pieśni by Leohnard Sowiński. R. Okulicz-Kozaryn starts with reminding his readers that the controversies over the right of poets to put themselves over society, formulate opinions and judgments of civilization and their attempts to promote such values as scientism or utilitarianism, had had a long tradition at the time. By embarking on it, however, Orzeszkowa and Chmielowski appealed to practices of a particular kind, namely to disregard completely the message of a poem and to focus on exploiting it only to support their own arguments. The author of the article analyses the mechanism behind this manipulation and claims that Orzeszkowa, followed by Chmielowski, had even removed some words from the poem that could have been interpreted by the then reader as a sign of affiliation to the  acrificed part of his life for these values being sentenced to exile and the following social degradation for his participation in the freedom movement at the turn of the 1850s and 1860s. In the heat of the ideological struggle, Orzeszkowa and Chmielowski did not argue for their own belief and did not even enter into polemics with the most important message in the poem. The truth is that L. Sowiński did not question the civilizational march forward of the mankind but rather showed that, contrary to what the positivists claimed, utilitarianism was just an appetite for enjoying the achievements of progress and maximizing pleasure and was not its diving force, being more like a parasitic residue and a baggage.
    Źródło:
    Poznańskie Studia Polonistyczne. Seria Literacka; 2012, 19; 85-96
    1233-8680
    2450-4947
    Pojawia się w:
    Poznańskie Studia Polonistyczne. Seria Literacka
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    A jednak monady mają okna, czyli jak otworzyć zamknięte na siebie światy literackie
    Autorzy:
    Okulicz-Kozaryn, Radosław
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/639065.pdf
    Data publikacji:
    2014
    Wydawca:
    Uniwersytet Jagielloński. Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego
    Tematy:
    Kvietkauskas Mindaugas, Wilno, polifonia, modernizm, wielojęzyczna literatura
    Opis:
    After all the monads have the windows, or how to open the literary worlds that look inwardsThe author reviews the pioneering work of Mindaugas Kvietkauskas dedicated to multilingual literature, which was created in Vilnius at the beginning of the 20th century. The book of the Lithuanian historian of literature emphasises multicultural and multi-ethnical trait of the early literary modernism in Vilnius that was created in five different languages: Lithuanian, Polish, Yiddish, Belarussian and Russian. It proves that what is the most interesting in the multilingual cultural environment takes place at the crossroads of apparently looking inwards and isolated worlds of different language and different literature.  
    Źródło:
    Wielogłos; 2014, 2(20)
    2084-395X
    Pojawia się w:
    Wielogłos
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    The play of nerves. Chopin in the era of mental disorder
    Autorzy:
    Okulicz-Kozaryn, Radosław
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/780181.pdf
    Data publikacji:
    2010
    Wydawca:
    Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
    Tematy:
    Young Poland
    Fryderyk Chopin
    modernism
    nervousness
    scientism
    theory of individual genius
    Opis:
    This article concerns the neurotic image of Chopin that took shape in the 1880s and became popular during the Young Poland period. At that time, features highlighted from earlier descriptions of the composer’s character - over-sensitivity, over-sentimentality, excessive delicacy, emotional instability and inner complexity - were most spectacularly portrayed in the works of painters and sculptors such as Władysław Podkowiński, Wojciech Weiss, Bolesław Biegas and the designer of the monument in the Łazienki Royal Baths Park in Warsaw - Wacław Szymanowski. Critics and writers also helped to form the new portrait of the composer: Stanisław Przybyszewski, Cezary Jellenta, Wacław Nałkowski and Antoni Potocki. Their utterances allow us to grasp the dependency of the new picture on the theory of neuroses, advanced in 1881 by George Miller Beard and then developed and popularised during the last quarter of the nineteenth century by Richard Kraff-Ebing and Paolo Mantegazza, among others. Nervousness was considered to be the dominated feature of modern civilisation. These concepts were also influential in music criticism. Representatives of nervousness in music proved to be the Richards - Wagner and Strauss - and also Juliusz Zarębski and Ignacy Jan Paderewski. The latter, in a speech from 1911, depicted Chopin implicitly in terms of nervousness, which was also becoming a feature of the Polish national character. However, theories of neuroses were applied first and foremost to the individual psyche. The fundamental inner conflict of modern man, exposed to a surfeit of external stimuli, supposedly arose between the over-developed brain and the rest of the nervous system, as the centre of feelings and will. And it was the paresis of emotions and volition that brought a growth in the role of music, which, depending on a particular author’s assessment, either was itself the result and expression of nervous disturbance and contributed to the further deepening of the process of destruction (the stance of Antoni Sygietyński) or else filled the space left by subordinated emotions and enabled them to rebuild (the opinion of the novelist Eliza Orzeszkowa). The view of Chopin as a eulogist of new sensitivity was made manifest in Maurice Rollinat’s volume of poetry Les Nervoses, which caused quite a stir in the mid 1880s, and it was represented in Poland by Zenon Przesmycki’s Życie, and a philosophical treatise by Jean-Marie Guyau published in that periodical in 1887.
    Źródło:
    Interdisciplinary Studies in Musicology; 2010, 9; 177-194
    1734-2406
    Pojawia się w:
    Interdisciplinary Studies in Musicology
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Twórcze echa neurotycznej młodości Żeromskiego, czyli pisarstwo wywiedzione z Dzienników
    The Creative Echoes of Żeromski’s Neurotic Youth, or Writing Derived from Diaries
    Autorzy:
    Okulicz-Kozaryn, Radosław
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1042027.pdf
    Data publikacji:
    2016-11-17
    Wydawca:
    Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
    Tematy:
    Stefan Żeromski’s writings
    diaristics
    autobiographism
    autoanalysis
    nervousness
    scientism
    antipositivistic turn
    modernism
    Young Poland
    Opis:
    Until now, Stanisław Żeromski’s writings have not been viewed with regard to literature common to the age of anxiety from the turn of the eighties and nineties of the 19th century, though there are numerous common aspects shared by both. These are clearly discernible in the early works of the writer, written in his youthful days, and shaped among others by J. Ochorowicz’s literary piece Z dziennika psychologa (“From a psychologist’s diary”) concerning the latter’s views on the neuropsychological system of man, the acquired habitual self-analysis and autobiographism rooted in the practical activities of a diarist; all of which surface both in the subject matter, the singularity of style, narration, as well as the composition of later works by the author. By devoting the majority of space and attention to identifying and tracing literary awareness in his intimate notes from 1882 to 1891 – of which one volume carries the title Dziennik człowieka nerwowego (“Diary of the anxious man”) – R. Okulicz-Kozaryn portrays its role in Siłaczka (“The Strongwoman”), Mogiła (“The Grave”) and Źródło (“The Source”), also in Ludzie bezdomni (“The Homeless”). He further claims that Żeromski’s Dzienniki (“Diaries”) should be presented as its laboratory sample, whereas the entire literary output of the writer ought to be interpreted as more advanced consequences of the then initiated experiment.
    Źródło:
    Poznańskie Studia Polonistyczne. Seria Literacka; 2016, 27; 67-85
    1233-8680
    2450-4947
    Pojawia się w:
    Poznańskie Studia Polonistyczne. Seria Literacka
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Yeży Yankowski vs. Jankowski: a breakup with young Poland and with himself (act I)
    Yeży Yankowski kontra Jerzy Jankowski. Akt zerwania z Młodą Polską i samym sobą (pierwsza odsłona)
    Autorzy:
    Okulicz-Kozaryn, Radosław
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2087964.pdf
    Data publikacji:
    2020
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Czytelnia Czasopism PAN
    Tematy:
    Polish literature of the early 20th century
    Young Poland
    Modernism
    Futurism
    Jerzy Jankowski (1887–1941)
    Zenon Przesmycki (1861–1944)
    Tadeusz Miciński (1873– 1918)
    Leon Choromański (1873–1952)
    Zygmunt Kisielewski (1882–1942)
    Filippo Tommaso Marinetti (1876–1944)
    Jerzy Jankowski
    futuryzm
    modernizm
    Młoda Polska
    krytyka młodopolska
    Tadeusz Miciński
    Leon Choromański
    Zygmunt Kisielewski
    witalizm
    urbanizm
    Opis:
    This article deals with the first phase of Jerzy Jankowski’s severing ties with the Young Poland movement and his access to the futurist avant-garde. His conversion to the new poetic worldview, which he pioneered in Poland, was reflected in his articles and poems published in Widnokrąg [Horizon], a magazine he founded in 1913 to replace Tydzień [The Week], of which he was the main publisher. The rebranding came on top of disagreements between the magazine’s contributors. The divergent views focused on the assessment of Tadeusz Miciński’s novel Xiądz Faust. In May 1913, in his former magazine, Jankowski heaped praises on it. However, the following year, when it came up for debate in the Widnokrąg between Miciński’s aficionado Zygmunt Kisielewski and the skeptically-minded Leon Choromański, Jankowski sought to distance himself from both the emotionalism and the intellectualism of his colleagues. By that time he was absolutely adamant that the antinomies of Young Poland’s high art were a trap. Now that the worship of art striving for timeless perfection would have to give way to an unpretentious concern for ‘fugitive art’, the time was ripe for working out a new aesthetic, centered on the thrilling ‘beauty of big cities’, cabaret, cinema, and modern machines. Jankowski broke with his erstwhile mentor Ferdynand Ruszczyc and Zenon Przesmycki-Miriam, to follow the incomparably more exciting Filippo Tommaso Marinetti. Meanwhile, Choromański made one last attempt to bring the young man back on track by writing an article, in which he argued that Futurism was crude, and shallow, a throwback rather than a modern breakthrough. However, his warnings made no dint in Jankowski’s faith in futurism. For him its triumph was a matter of historical necessity. And, he had already thrown in his lot with the new movement by publishing his first futurist poems, ‘Spłon lotnika’ [‘Pilot in flames’] and ‘Maggi’.
    Źródło:
    Ruch Literacki; 2020, 1; 33-46
    0035-9602
    Pojawia się w:
    Ruch Literacki
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    „Ze zwykłą sobie głębokością i oryginalnością zdania”. Dictum Cypriana Norwida w krakowskim „Kraju” z 1872 roku
    “With his usual profoundness and originality”. Cyprian Norwid’s Statement in the Krakow “Kraj” of 1872
    Autorzy:
    Okulicz-Kozaryn, Radosław
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/16729553.pdf
    Data publikacji:
    2020-05-07
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    Norwid
    dictum
    poezja tyrtejska
    literatura postyczniowa
    Tyrtaeusian poetry
    post-January Uprising literature
    Opis:
    The point of departure for the article are Cyprian Norwid’s words quoted in the Krakow daily “Kraj” in January 1872. They were used in the review of the anonymous poem Niewolnik, in which the emigration poet is shown in the role of an authority deciding about the proper approach to poetical testimonies to struggle for freedom. Norwid’s oral opinion used by the reviewer is concerned with another, also anonymous poem. The reviewer remains anonymous as well. In his analysis of the newspaper publication and of the circumstances accompanying it Okulicz-Kozaryn clarifies these unknown issues: he identifies the authors of both poems as well as of the review, at the same time finding out that Norwid’s words are a different, richer version of the poet’s dictum recorded briefly in another place.
    Źródło:
    Studia Norwidiana; 2014, 32; 175-181
    0860-0562
    Pojawia się w:
    Studia Norwidiana
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    W gościnie i u siebie. Karol Irzykowski w „Skamandrze”, „Ponowie” i „Krokwiach”
    Being a Guest and the Host: Karol Irzykowski’s Contribution to “Skamander”, “Ponowa” and “Krokwie”
    Autorzy:
    Okulicz-Kozaryn, Radosław
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/28407690.pdf
    Data publikacji:
    2023
    Wydawca:
    Uniwersytet Warszawski. Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego
    Tematy:
    dwudziestolecie międzywojenne
    awangardowe ruchy literackie
    ruch Młodej Polski
    skamandryci
    autorzy „Ponowy”
    programofobia
    „Krokwie”
    konstrukcjonalizm
    interwar period
    avant-garde literary movements
    Young Poland movement
    the Skamandrites
    the authors of Ponowa
    programophobia
    Krokwie
    constructionalism
    Opis:
    W latach 1919–1922 Karol Irzykowski podejmował współpracę z trzema czasopismami literackimi: „Skamandrem”, „Ponową” i „Krokwiami”. Okoliczności i przebieg tej współpracy za każdym razem były różne, ale motywacja podobna – krytyk, po I wojnie światowej mieszkający na co dzień w Warszawie, próbował bowiem nie tylko zdobyć orientację w nowych, gwałtownie rozwijających się ruchach poetyckich, ale też uzyskać na nie wpływ. Uważał, że stanowią one – często nieuświadamianą przez ich uczestników – kontynuację awangardowych idei i eksperymentów sprzed wojny, w których brał wydatny udział. Dlatego skamandrytów i ich konkurentów z „Ponowy” obejmował wspólną nazwą Najmłodsza Polska. Od wszystkich wymagał najwyższej świadomości artystycznej wyrażającej się nie tylko w utworach, ale i w programach. Na charakterystyczną dla autorów „Skamandra” niechęć do ich formułowania zareagował słynnym artykułem polemicznym Programofobia. W „Ponowie” docenił skłonności programotwórcze, lecz miał wiele zastrzeżeń do praktyki związanych z nią poetów. Pomimo przynależności do komitetów redakcyjnych obu czasopism jawnie dawał wyraz swoim zastrzeżeniom do ich linii oraz zawartości, stając się dość osobliwym, starszym recenzentem, co prowokowało młodych autorów do ironicznych czy złośliwych reakcji. Inaczej wyglądała współpraca Irzykowskiego z założonym przez Romana Zrębowicza i udatnie nawiązującym do tradycji „Chimery” czasopismem „Krokwie”. Skupione wokół niego środowisko próbowało wylansować kierunek stworzony jeszcze w przedwojennym Lwowie, zwany konstrukcjonalizmem. Krytyk, który uczestniczył wówczas w zebraniach konstrukcjonalistów, sprzyjał ich zamiarom również po wojnie. W ich organie zamieścił rzeczy dla siebie szczególnie cenne: wiersze zmarłego przyjaciela – Stanisława Womeli – i esej Alchemia ciała. Można przypuszczać, że wiązał z „Krokwiami” nadzieje na rozwój twórczości własnej, dla której w „Skamandrze” i „Ponowie” nie znalazłby dogodnego miejsca. Niestety, po wydrukowaniu dwóch zeszytów Zrębowicz musiał zaprzestać wydawania swojego czasopisma.
    Between 1919 and 1922, Karol Irzykowski took up collaboration with three literary journals: Skamander, Ponowa and Krokwie. Despite the fact that each time the circumstances and the course of this collaboration were different, the motivation remained similar. The critic, who lived in Warsaw after World War I, tried not only to familiarise himself with the new rapidly developing poetic trends, but also influence them. Irzykowski believed that these trends were an unconscious continuation of the pre-war avant-garde ideas and experiments which he himself had actively taken part in. For this reason, he collectively referred to the Skamandrites and their Ponowa adversaries as ‘Najmłodsza Polska’ [The Youngest Poland]. Karol Irzykowski required from poets the highest artistic awareness which was supposed to express itself not only in their literary works, but also in their programmes, hence “Programofobia,” Irzykowski’s acclaimed polemical article where he voiced his reaction to the reluctance to formulate artistic programmes, which was characteristic of Skamander authors. Ponowa authors, on the other hand, were appreciated for the programme-formulating inclinations, but criticised for their practices. Despite the fact Irzykowski sat on the editorial committees of both journals, he openly expressed his reservations about their approaches and content which made him quite a peculiar senior reviewer and this, on the other hand, provoked ironic and malicious reactions on the part of younger authors. Irzykowski’s collaboration with Krokwie, a periodical founded by Roman Zrębowicz and successfully cultivating the tradition of Chimera, followed a different path. The circle of writers it gathered attempted to promote the concept that had already been developed in pre-war Lwów, called ‘constructionalism.’ The critic, who at that time had actively been engaged in Constructionalists’ endeavour, supported their initiatives after the war as well. In their journal, he published materials that were particularly valuable to him, i.e. the poems of his deceased friend Stanisław Womela and the essay “Alchemia ciała” [The Alchemy of the Body]. It can be assumed that Irzykowski pinned his hopes on Krokwie with a view to developing his own artistic creation, for which he did not find a convenient place in Skamander and Ponowa. Unfortunately, soon after two issues of Krokwie had been published,Zrębowicz had to put an end to publishing his journal.
    Źródło:
    Prace Filologiczne. Literaturoznawstwo; 2023, 13 (16); 293-308
    2084-6045
    2658-2503
    Pojawia się w:
    Prace Filologiczne. Literaturoznawstwo
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-8 z 8

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies