Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Odoj, Wojciech" wg kryterium: Autor

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-6 z 6
    Tytuł:
    Florence, Pope Clement VII and Emperor Charles V. A contextual study of the motet ‘Dominator caelorum’ by Jean Conseil / Costanzo Festa (?)
    Florencja, papież Klemens VII i cesarz Karol V. Studium kontekstualne motetu „Dominator caelorum” Jeana Conseila/Costanza Festy (?)
    Autorzy:
    Odoj, Wojciech
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/28408567.pdf
    Data publikacji:
    2019
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
    Tematy:
    Costanzo Festa
    Jean Conseil
    motet 'Dominator caelorum'
    Bolonia
    Florencja
    Papież Klemens VII
    Cesarz Karol V
    Księga Judyty
    Constanzo Festa
    Bologna
    Florence
    Pope Clement VII
    Emperor Charles V
    Book of Judith
    Opis:
    Costanzo Festa (ca. 1490–1545) and Jean Conseil (ca. 1498–1534) spent most of their life in the papal chapel and composed motets based on the same texts: 'Deus venerunt gentes’, probably written in response tothe sack of Rome in 1527, as well as 'Lumen ad revelationum / Nunc Dimittis’. The five-voice motet 'Dominator caelorum’ is ascribed both to Festa and to Conseil. Thus if 'Ecce advenit dominator’ was really composed by Costanzo Festa, a papal composer, and performed at the meeting between Charles V and Clement VII in Bologna, as Klaus Pietschmann persuasively demonstrates, could not 'Dominator caelorum’ have been Conseil’s small musical contribution to this event? If so, it may have been Conseil who composed 'Dominator caelorum’ to embellish the Bologna meeting as Festa did by composing 'Ecce advenit dominator’.
    Costanzo Festa (ok. 1490–1545) i Jean Conseil (ok. 1498–1534) spędzili większość swojegożycia działając obok siebie w kapeli papieskiej i byli autorami motetów opartych na tych samych tekstach: Deus venerunt gentes, skomponowanych prawdopodobnie pod wpływem tragicznych wydarzeń z maja 1527 r., kiedy to niemiecko-hiszpańskie wojska Karola V zdobyły i złupiły Rzym, a także kompozycji do tekstu Lumen ad revelationum/Nunc Dimittis. Pięciogłosowy motet Dominator caelorum w różnych źródłach przypisywany jest obydwu kompozytorom, i chociaż został opublikowany w Opera Omnia Festy, bardzo często wymieniany jest jednak jako kompozycja Jeana Conseila. Na podstawie zaobserwowanych zmian w warstwie tekstowej i politycznego kontekstu towarzyszącego powstaniu motetu, sugeruję, że kompozycja ta być może została faktycznie skomponowany przez Francuza jako osobisty wkład w uświetnienie spotkania Karola V i papieża Klemensa VII w Bolonii na przełomie 1529 i 1530 roku. Jeśli zatem motet Festy Ecce advenit dominator – jak to przekonująco przedstawił Klaus Pietschmann – został skomponowany na tę samą uroczystość, to być może obydwa utwory – Ecce advenit dominator i Dominator caelorum – należałoby traktować jako kolejny dowód współpracy i przyjaznej rywalizacji dwóch wybitnych kompozytorów działających w kapeli papieskiej w I poł. XVI wieku.
    Źródło:
    Muzyka; 2019, 64, 3; 3-17
    0027-5344
    2720-7021
    Pojawia się w:
    Muzyka
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Humanista Francisco de Peñalosa (c. 1470‒1528) i jego Jeremiaszowe Lamentacje
    Autorzy:
    Odoj, Wojciech
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1037971.pdf
    Data publikacji:
    2020-12-17
    Wydawca:
    Uniwersytet Opolski. Redakcja Wydawnictw Wydziału Teologicznego
    Tematy:
    francisco de peñalosa
    the lamentations of jeremiah
    spanish music
    renaissance humanism
    rhetoric
    polyphony.
    Opis:
    Francisco de  Peñalosa (c. 1470‒1528), who is considered to be the greatest and finest Spanish composer prior to Cristóbal de Morales, composed a significant number of the compositions which are mainly preserved in Tarazona 2/3 (copied between 1521 and 1528), the largest source of Iberian sacred music from the early sixteenth century. Among the Tarazona compositions there are four Lamentations, of which three are attributed to Peñalosa. His Lamentations appear to be the earliest Spanish polyphonic settings of Jeremiah poems whose authorship is known. Peñalosa’s Lamentations are slightly different from the others composed at that time. Written by a composer from the peninsula, they have at least a few characteristics typical for Spanish writing, which distinguishes them from other Lamentations found in Petrucci’s collection of 1506, and some others which resulted from his individual approach to the treatment of Jeremiah verses. By special treatment of the words of the Lamentations Peñalosa joined the broad group of the composers affected and inspired by the beauty of the poem and deep emotions which it expresses.  As a composer who was a maestro de musica and music teacher of the king’s grandson, Ferdinand, and who could have studied liberal arts and known Latin fluently, Peñalosa reveals himself as a creative artist, and a true and sensitive human being, as a person who was aware of what means to be a humanist.
    Źródło:
    Liturgia Sacra. Liturgia - Musica - Ars; 2020, 56, 2; 215-229
    1234-4214
    Pojawia się w:
    Liturgia Sacra. Liturgia - Musica - Ars
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Musical Motifs in Hans Memling’s Last Judgment (The National Museum in Gdańsk, c.1471)
    Autorzy:
    Odoj, Wojciech
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/938068.pdf
    Data publikacji:
    2018-12-13
    Wydawca:
    Uniwersytet Gdański. Wydawnictwo Uniwersytetu Gdańskiego
    Tematy:
    hans memling
    last judgment
    gdansk
    music
    musical meaning.
    Opis:
    Hans Memling’s (c.1435–1494) Last Judgment is a classic example of the use of the motif from St John’s Gospel and the Apocalypse in painting. The impressive triptych, with its 150 figures, is one of the most fascinating paintings of the fifteenth century that contains a richness of symbolic and theological elements. Its stormy and eventful history,the controversy surrounding its attribution, and the debate over the reason it was commissioned make it a great attraction for scholars and art lovers alike. The work also seems to be very interesting for musicologists, as the painting provides much information about instruments as objects with symbolic meaning, their function in practical performance, and the way in which they were played. Musical representation in painting, sculpture, and many other branches of the visual arts is of supreme documentary value to musical history. Therefore, it is understandable that the Last Judgment by Memling should draw the attention of musicologists.
    Źródło:
    Studia z Dziejów Średniowiecza; 2018, 22; 163-173
    2544-2562
    Pojawia się w:
    Studia z Dziejów Średniowiecza
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Polifoniczne opracowania wersetów z Pieśni nad Pieśniami w czasach Johna Dunstaple’a i Leonela Powera
    Polyphonic Settings of Song of Songs Texts in John Dunstaple’s and Leonel Power’s Times
    Autorzy:
    Odoj, Wojciech
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1038023.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Uniwersytet Opolski. Redakcja Wydawnictw Wydziału Teologicznego
    Tematy:
    Song of Songs
    John Dunstaple
    Leonel Power
    antiphon
    la angloise contenance
    English polyphony of the fifteenth century
    Pieśń nad Pieśniami
    antyfona
    polifonia angielska XV w.
    Opis:
    Marian texts were very popular in England in the fourteenth and the first half of the fifteenth century. This English interest in Marian texts is a reflection of a great adoration and devotion to the Virgin in England and the Roman tradition, and can be traced back to the twelfth and thirteenth century when Marian doctrine gained an increasing popularity. It can be even traced back to the ninth century when the earliest known antiphonary saw the light of day. Among all the antiphons, the most prominent were these based on the Song of Songs. Polyphonic settings of the Song texts, which originated in England in the mid-fourteenth century, belong to the category of the polyphonic votive antiphon. Such works can be found in Dunstaple’s and Power’s output, two the most important and famous English composers of that time. Of all their works, Dunstaple’s motet Quam pulchra es appears to be the most popular and well-known, and is considered to be the excellent example of the so-called English style, la contenance angloise. The goal of this paper is to show that in addition to these two composers, there were many others who also set the texts from the Song of Songs and contributed a lot to the development of the English music at that time, and had an influence on the composers from the continent.
    Źródło:
    Liturgia Sacra. Liturgia - Musica - Ars; 2016, 22, 48; 513-523
    1234-4214
    Pojawia się w:
    Liturgia Sacra. Liturgia - Musica - Ars
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Johannes Ockeghem (c. 1420–1497) – a Mystic?
    Johannes Ockeghem (ok. 1420–1497) – mistykiem
    Autorzy:
    Odoj, Wojciech
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1997549.pdf
    Data publikacji:
    2020-12-15
    Wydawca:
    Uniwersytet Gdański. Wydawnictwo Uniwersytetu Gdańskiego
    Opis:
    Bardzo często sugerowano, że wyjątkowa twórczości Johannesa Ockeghema była być może odbiciem mistycyzmu łączonego w XV w. z ruchem religijnym znanym jako devotio moderna. Ponieważ jednak trudno to twierdzenie udowodnić, bardzo często zgłaszano do tej teorii zastrzeżenia. Artykuł jest próbą ukazania, że muzyka Ockeghema – mimo swojej oryginalności – ma również wiele cech występujących w utworach innych kompozytorów działających w XV w. Podobnie jak jego rówieśnicy Ockeghem hołdował idei różnorodności jako wiodącej w tamtym czasie zasadzie estetycznej. Stosował także tzw. ukrytą imitację i eksperymentował z niskim rejestrem głosu basowego. Patrząc zatem na twórczość Ockeghema przez pryzmat dzieł innych kompozytorów działających w XV w., jego twórczość wydaje się być dobrym przykładem wszystkich ważnych tendencji i zmian, które były tak charakterystyczne dla kultury muzycznej tamtych czasów.
    Źródło:
    Studia z Dziejów Średniowiecza; 2020, 24; 159-171
    2544-2562
    Pojawia się w:
    Studia z Dziejów Średniowiecza
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Teodoro Riccio’s Conundrum of 'Missa Ludovicus Dux Wirtenbergensis' Resolved?
    Rebus z „Missa Ludovicus Dux Wirtenbergensis” Teodora Riccia rozwiązany?
    Autorzy:
    Odoj, Wojciech
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/24072600.pdf
    Data publikacji:
    2023
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
    Tematy:
    Teodoro Riccio
    książę Ludwik III Wirtemberski
    setnik Korneliusz (św. Korneliusz)
    cantus firmus
    soggetto cavato
    Ludwig, Duke of Württemberg
    Cornelius the Centurion
    Opis:
    The long-note melody from the mass Ludovicus Dux Wirtenbergensis (from Liber primus missarum, 1579) by Teodoro Riccio is not a conventional cantus firmus of the soggetto cavato type. The meaning and provenance of this melody is therefore quite a puzzle. In addition, how to reconcile the homage-like and conciliatory character of Riccio's preface to Liber missarum, a collection dedicated to Stefan Batory, with the presence of a mass in it, which could be treated as an open affront to the king of Poland. The antiphon Cornelius centurio, vir religiosus ac timens Deum and the story of the centurion Cornelius from the Acts of the Apostles allow us to look at this composition from a different point of view. Perhaps the Mass of Ludovicus Dux Wirtenbergensis is a carrier of a theological message resulting from the conscious coupling of the melody of the antiphon with the name of Duke Ludwig of Württemberg, a message which was to strengthen the message contained in the preface and whose aim was to seek mutual understanding and respect between Christian denominations.
    Długonutowa melodia z mszy Ludovicus Dux Wirtenbergensis (z Liber primus missarum, 1579) Teodora Riccia nie jest konwencjonalnym cantus firmus typu soggetto cavato. Znaczenie i proweniencja tejże melodii stanowi więc nie lada łamigłówkę. W dodatku jak pogodzić hołdowniczy wręcz i koncyliacyjny charakter przedmowy Riccia do Liber missarum, zbioru dedykowanego Stefanowi Batoremu, z obecnością w nim mszy, która mogła zostać potraktowana jako otwarty afront w stosunku do króla Polski. Antyfona Cornelius centurio, vir religiosus ac timens Deum oraz opowieść o setniku Korneliuszu z Dziejów Apostolskich pozwalają popatrzeć na tę kompozycję z innego punktu widzenia. Być może msza Ludovicus Dux Wirtenbergensis jest nośnikiem teologicznego przesłania będącego rezultatem świadomego sprzężenia melodii wspomnianej antyfony z imieniem księcia Ludwika Wirtemberskiego, przesłania, które miało wzmocnić przekaz zawarty w przedmowie i którego celem było poszukiwanie porozumienia, wzajemnego zrozumienia i szacunku między wyznaniami chrześcijańskimi.
    Źródło:
    Muzyka; 2023, 68, 3; 67-76
    0027-5344
    2720-7021
    Pojawia się w:
    Muzyka
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-6 z 6

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies