- Tytuł:
-
The gynoecium structure in Dracaena fragrans (L.) Ker Gawl., Sansevieria parva N.E. Brown and S. trifasciata Prain (Asparagaceae) with special emphasis on the structure of the septal nectary
Struktura słupków Dracaena fragrans (L.) Ker Gawl., Sansevieria parva N. E. Brown i S. trifasciata Prain (Asparagaceae) ze szczególnym uwzględnieniem budowy nektarników przegrodowych - Autorzy:
-
Odintsova, A.
Fishchuk, O.
Sulborska, A - Powiązania:
- https://bibliotekanauki.pl/articles/27615.pdf
- Data publikacji:
- 2013
- Wydawca:
- Polskie Towarzystwo Botaniczne
- Opis:
-
In the gynoecium of Dracaena fragrans, Sansevieria
parva and S. trifasciata, the vertical zonality of the ovary, the
structural zonality of the gynoecium following Leinfellner, and
the zonality of the septal nectary were studied. The ovary structure
is characterised by a high parenchymatous ovary base and
ovary roof as well as a long septal nectary that can be extended
in both of them and opens with secretory nectary splits. The gynoecium
of these species has a short synascidiate zone, a fertile
hemisynascidiate zone with a median ovule attached, a hemisymlicate
zone (only in D. fragrans) and an asymplicate zone
(with postgenitally fused carpels) that comprises the ovary roof,
common style and stigma. In the septal nectary, we detected
three vertical zones: the basal zone of the distinct nectary in the
ovary base or/and the synascidiate zone, the zone of the common
nectary (in the hemisynascidiate and hemisymlicate zones)
and the zone of the external nectary (the nectary splits in the
asymplicate zone). The gynoecium structure in the studied species
shows differences in the length of the gynoecium and septal
nectary zones and also in the interrelationships of all these three
types of vertical zonality.
W słupkach Dracaena fragrans, Sansevieria parva i S. trifasciata badano pionową strefowość zalążni, strukturalną strefowość słupka w ujęciu Leinfellner’a oraz strefowość nektarników przegrodowych. Zalążnia słupków tych taksonów charakteryzuje się wysoką podstawą utworzoną z tkanki miękiszowej, jak również wysoką częścią apikalną. Długi przegrodowy nektarnik może rozciągać się w obu tych częściach i otwiera się szczelinami nektarnikowymi. Słupki analizowanych taksonów posiadają krótką strefę określaną jako synascidiate, płodną strefę z centralnym zalążkiem (hemisynascidiate), strefę wyróżnioną jako hemisypmlicate (tylko u D. fragrans) oraz strefę nazwaną asymplicate ze zrośniętymi owocolistkami, która obejmuje górną część zalążni, szyjkę i znamię. W nektarniku przegrodowym zarejestrowano trzy pionowe strefy: bazalną strefę nektarnika u podstawy zalążni lub/i strefę określoną jako synascidiate typowego nektarnika w strefie hemisynascidiate i hemisypmlicate zalążni oraz zewnętrzną strefę nektarnika (szczeliny nektarnikowe w strefie asymplicate). Słupki badanych gatunków różnią się długością, wysokością stref obejmujących nektarniki przegrodowe, a także powiązaniami między trzema typami wertykalnej strefowości. - Źródło:
-
Acta Agrobotanica; 2013, 66, 4
0065-0951
2300-357X - Pojawia się w:
- Acta Agrobotanica
- Dostawca treści:
- Biblioteka Nauki
Artykuł