Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Nikžentaitis, Alvydas" wg kryterium: Autor

  Lista filtrów

Dostawca treści

Podbaza

Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-14 z 14
    Tytuł:
    Znaczenie Unii Lubelskiej po 440 latach dla Europy XXI w.
    Autorzy:
    Nikžentaitis, Alvydas
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/621548.pdf
    Data publikacji:
    2010
    Wydawca:
    Uniwersytet w Białymstoku. Wydawnictwo Uniwersytetu w Białymstoku
    Tematy:
    Lublin Union
    Opis:
    In 1569 a union between the Grand Duchy of Lithuania and the Kingdom of Poland was proclaimed in Lublin. It lasted for 226 years and was one of the longest lasting unions between European states in the history. It generally was a good example of coexistence of two unified nations. Pope John Paul II once quoted: “From union of Lublin towards European Union”, stressing that the Lublin Union was a kind of first step towards European integration. However, historians and politicians in Lithuania were very critical about the results of Union for the Lithuanian nation. You may observe the same standpoint in Belarus and Ukraine. But now, in new political situation, the opinions about Union are changing and becoming more and more positive.
    Źródło:
    Miscellanea Historico-Iuridica; 2010, 9; 9-14
    1732-9132
    2719-9991
    Pojawia się w:
    Miscellanea Historico-Iuridica
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Culture of Memory and Politics of History in Lithuania in 1989–2018
    Autorzy:
    Nikžentaitis, Alvydas
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1956291.pdf
    Data publikacji:
    2019
    Wydawca:
    Instytut Pamięci Narodowej, Komisja Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu
    Tematy:
    culture of memory
    politics of history
    identity
    inter-state relations
    national minorities
    Opis:
    This article aims to analyse the transformation of the culture of memory in Lithuania and the most important directions of Lithuanian politics of history in the period from 1989 to 2018. While discussing these questions, special attention is paid to the role of political factors (internal and external) and interstate relations, as well as to changes in the relationship between Lithuania’s culture of memory, and the cultures of memory and identity of the national minorities in Lithuania. The paper emphasises the processes of transformation of the Lithuanian culture of remembrance which started around 2005, when it was most recently updated. The research material presented herein shows that Lithuania’s culture of memory is full of contradictions and conflicts, and that its central figure has changed.
    Źródło:
    Institute of National Remembrance Review; 2019, 1; 119-163
    2658-1566
    Pojawia się w:
    Institute of National Remembrance Review
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Kultura pamięci i polityka historyczna w dzisiejszej Rosji
    Autorzy:
    Nikžentaitis, Alvydas
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/676484.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Slawistyki PAN
    Tematy:
    memory culture
    culture of remembrance
    politics of memory (historical politics)
    Russia
    Stalin’s cult
    myth of the Great Patriotic War
    the Gulag (the Main Administration of Corrective Labour Camps and Settlements)
    Opis:
    Memory culture and historical politics in today’s RussiaConsidering that other countries are still conducting their studies, it is too early to make conclusions and summarise the question of Russia’s memory culture and historical politics. However, it is possible to share some insights concerning this topic:(1) This analysis indicates that Russia’s case is in stark contrast to the opinions of those theorists who negate the existence of national memory culture. In Russia, this culture began to materialise in 2005, after the complicated period of post-Soviet transformation. What became central was the narrative of the empire (derzhava), whose status should also be recognised by the rest of the world. The main symbolical resource used in the construction of the motif of powerful Russia is a myth of victory in the Great Patriotic War. More recently, however, this general myth has been strengthened by selected facts from other historical periods.(2) Symbolical figures of Russia’s memory culture – both those developing and those already formed – are continuously reinterpreted. Since 1992 the myth of victory has undergone a few stages of transformation: the first years of Boris Yeltsin’s presidency (until 1995) were dominated by active efforts to deconstruct this myth; in the period between 1995 and 2000 it was restored, with a particular stress put on the status of Russian people as the unconquered victim; in 2000–2005, the State regained its vital place in the structure of the myth. Recently, the myth has been instrumentalised and used as an argument in Russia’s confrontation with the West. The period since 2011 has seen a noticeable increase in attempts to expand the symbolic instrumentarium through active use of selected facts from other historical periods(3) Although what dominates in Russia is the imperial mega narrative (derzhava),there is also an alternative stream that makes a substantial opposition – the myth of a victim. The years 2009–2013 have shown us that the memory of Stalin’s crimes is really strong. In this sense, the structure of memory in Russia, although with some exceptions, is comparable to the Polish one. On the other hand, substantial differences are noticed in comparison with Germany, Lithuania or Belarus. Those countries have only one memory culture, although with different topics included in the content. Ukraine remains beyond the regional context: even though the process of forming a single policy of remembrance is in place, it is only in its initial phase.  Kultura pamięci i polityka historyczna w dzisiejszej RosjiBadania nad zagadnieniem kultury pamięci w Rosji i krajach ościennych ciągle trwają, dlatego nie można jeszcze mówić o ich podsumowaniu. Istnieją jednak przesłanki, by przedstawić pewne wnioski na ten temat.1. Przeprowadzona analiza ukazuje, że przypadek Rosji wyraźnie przeczy poglądom tych teoretyków, którzy negują możliwość istnienia narodowej kultury pamięci. Po skomplikowanym etapie transformacji postsowieckiej w Rosji kultura pamięci w 2005 roku nabrała konkretnych kształtów. W jej centrum znalazła się opowieść o imperium (dieržava), którego status powinna uznać także reszta świata. Podstawowym symbolicznym zasobem dla toposu silnego państwa rosyjskiego jest mit zwycięstwa w Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej. Jednak w ostatnim czasie do wzmocnienia mitu centralnego aktywnie wykorzystuje się także selektywnie wybrane fakty z innych epok historycznych.2. Symboliczne figury tworzącej się czy też już ukształtowanej kultury pamięci są w Rosji stale reinterpretowane. Także mit zwycięstwa po 1992 roku przeszedł kilka etapów transformacji: w pierwszych latach prezydentury Borysa Jelcyna (do roku 1995) dominowały aktywne próby dekonstrukcji tego mitu, w latach 1995–2000 był on odnowiony, akcentowano przede wszystkim status rosyjskiego narodu jako niepokonanej ofiary. W latach 2000–2005 w centrum mitu znów usytuowano państwo, a w ostatnim czasie został on poddany instrumentalizacji i wykorzystany jako argument w konfrontacji Rosji z Zachodem. Po 2011 roku wyraźnie widać próby ilościowego rozszerzenia zasobu instrumentarium symbolicznego za pomocą aktywnego wykorzystania wybranych faktów z innych epok historycznych.3. Choć w Rosji wyraźnie dominuje meganarracja imperialna (dieržava), to jednak ma ona swoją konkurencję. W Rosji nadal w silnej opozycji do mitu zwycięstwa pozostaje mit ofiary. Lata 2009–2013 wyraźnie pokazały żywotność pamięci o ofiarach stalinowskich. W tym sensie struktura pamięci Rosji, choć z pewnymi wyjątkami, może być porównywana do polskiej, jednocześnie różniąc się istotnie od niemieckiej, litewskiej czy białoruskiej. W tych krajach dobitnie wyrażona jest jedna kultura pamięci, choć jej treść zawiera różne wątki tematyczne. W kontekście regionalnym nie mieści się Ukraina, w której jednolita polityka pamięci jest wprawdzie formowana, ale to dopiero początek procesu.
    Źródło:
    Acta Baltico-Slavica; 2018, 42
    2392-2389
    0065-1044
    Pojawia się w:
    Acta Baltico-Slavica
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-14 z 14

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies