Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "NOWICKI, FLORIAN" wg kryterium: Autor

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-8 z 8
    Tytuł:
    Samodyscyplina i wszechstronność – człowiek komunistyczny w ujęciu Lenina
    Self-discipline and Versatility – the Lenin’s Communist Man
    Autorzy:
    Nowicki, Florian
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1012449.pdf
    Data publikacji:
    2016-06-15
    Wydawca:
    Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
    Tematy:
    communism
    communist man
    socialism
    Marx
    Lenin
    Krupskaya
    work
    leisure
    liberty
    kingdom of freedom
    komunizm
    człowiek komunistyczny
    socjalizm
    Marks
    Krupska
    praca
    czas wolny
    wolność
    królestwo wolności
    Opis:
    Artykuł poświęcony jest koncepcji człowieka komunistycznego, jaka wyłania się z pism Włodzimierza Lenina. Autor podkreśla, iż jest ona niekompletna, a w związku z tym niejednoznaczna – prowokująca do zapełniania jej „luk” materiałem nie odnoszącym się bezpośrednio do problematyki społeczeństwa komunistycznego. Rekonstrukcja podąża tropem dwóch pojęć: samodyscypliny i wszechstronności, przy czym duże znaczenie ma proponowane w artykule rozróżnienie na samodyscyplinę pozytywną i negatywną. Przez samodyscyplinę pozytywną rozumie się ogólnie samodyscyplinowanie się do działań na rzecz społeczeństwa, przy czym za zasadniczy obszar tego rodzaju samodsycypliny uznaje się sferę pracy. Chodzi więc głównie o samodyscyplinowanie się do pracy – konieczne z uwagi na brak mechanizmów przymusu ekonomicznego w komunizmie (urzeczywistniającym zasadę podziału wedle potrzeb, a nie wkładu pracy). Przez samodyscyplinę negatywną rozumie się z kolei powstrzymywanie się od działań szkodliwych społecznie, czyli od tzw. ekscesów – konieczne z uwagi na bezpaństwowy charakter społeczeństwa komunistycznego. Samodyscyplina (pozytywna i negatywna) stanowi korelat komunistycznej wolności negatywnej, polegającej (w ujęciu Lenina) na braku jakichkolwiek mechanizmów dyscypliny zewnętrznej, a więc jakiegokolwiek „zarządzania” ludźmi (choćby ultrademokratycznego). Charakteryzując z kolei Leninowskie rozumienie postulatu wszechstronności, autor przywołuje m.in. koncepcję kształcenia politechnicznego (wysuniętą przez Marksa, a rozwijaną przez życiową partnerkę Lenina, Nadieżdę Krupską), odnosząc się także do problemu „inteligentyzacji” proletariatu, a więc postulatu przyswojenia przez proletariat pozytywnych cech inteligencji (rozległość horyzontów, zdolność do samodzielnego, krytycznego „przetwarzania” dorobku kultury ogólnoludzkiej), oddzielonych od jej cech negatywnych (brak umiejętności pracy zespołowej).
    The article is devoted to the concept of the communist man that emerges from the writings of Vladimir Lenin. The author emphasizes that it is an incomplete concept, and therefore ambiguous - provoking us to fill its “gaps” with material that does not refer directly to the issue of a communist society. The reconstruction in this article follows two concepts: self-discipline and versatility. However, the proposed distinction between positive and negative self-discipline is here of a great importance. Through positive general self-discipline the author understands self-discipline as work for the greater good of society, with the key area of this kind self-discipline being the realm of work. It is therefore mainly a self-disciplined work - necessary due to the absence of mechanisms of economic coercion under communism (embodying the principle of the distribution according to ones needs, rather than ones labor input). By negative self-discipline the author understands refraining from acts that are harmful to society, that is, so-called “excesses” – a necessary element due to the stateless nature of a communist society. Self-discipline (positive and negative) is correlative to communist negative freedom, which consists (in Lenin’s terms) of the absence of any external mechanisms of discipline and thus any “management” of people (even if ultrademocratic in character). In turn, characterizing the Leninist understanding of the postulate of versatility, the author cites, among others, the concept of polytechnic education (put forward by Marx and developed by Nadezhda Krupskaya), the problem of “intelligentsialization” of the proletariat, and therefore the postulate of the assimilation by the proletariat of the positive qualities of the intelligentsia (the extent of its horizons, the capacity for the independent and critical “survival” of humanity‟s cultural heritage), however separated from its negative traits (lack of teamwork skills).
    Źródło:
    Praktyka Teoretyczna; 2016, 20, 2; 143-180
    2081-8130
    Pojawia się w:
    Praktyka Teoretyczna
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Czy (i jak) kapitał zarabia na patriarchacie? Praca reprodukcyjna według Marksa
    Does Capital Gain from Patriarchy (and if so, How)? Reproductive Labour According to Marx
    Autorzy:
    Nowicki, Florian
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1013053.pdf
    Data publikacji:
    2017-09-15
    Wydawca:
    Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
    Tematy:
    Karl Marx
    Frederic Engels
    capitalism
    communism
    reproductive labour
    patriarchy
    Karol Marks
    Fryderyk Engels
    patriarchat
    kapitalizm
    komunizm
    praca reprodukcyjna
    Opis:
    Publikowany tekst jest przekrojowym omówieniem funkcji pracy reprodukcyjnej w kapitalizmie na gruncie myśli Karola Marksa i Fryderyka Engelsa. Stanowi jeden z głosów w debacie o pracy reprodukcyjnej.
    This article provides a thorough overview of the function of reproductive labour in capitalism according to Karl Marx and Frederic Engels. It constitutes one side of the debate on reproductive labour.
    Źródło:
    Praktyka Teoretyczna; 2017, 25, 3; 261-288
    2081-8130
    Pojawia się w:
    Praktyka Teoretyczna
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Heglowskie źródła ergantropii
    Autorzy:
    Nowicki, Światosław Florian
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/644028.pdf
    Data publikacji:
    2013
    Wydawca:
    Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
    Tematy:
    Absolut
    Mensch
    Geist
    Werk
    Äuβerung
    Individualität
    Kultur
    Absolute
    human being
    spirit
    work
    exteriorization
    individuality
    culture
    człowiek
    duch
    dzieło
    eksterioryzacja
    indywidualność
    kultura
    Opis:
    Die Hegelsche Philosophie ermöglicht, die Frage vom Dasein des Menschen in den Dingen gründlich als einen der Aspekte der für die neuzeitliche Philosophie fundamentalen Frage des Verhältnisses des Denkens und des Seins aufzufassen. Hegel fasst dieses Verhältnis dynamisch auf, erst als einen Prozess des Hinausgehens der Idee über sich selbst, die Entäußerung, das Übergehen in die Natur und in Dingheit, und dann als Prozess des Aufhebens dieser äußeren Gegenständlichkeit durch die Wandlung derselben in die geistige Welt. Es ist der Mensch, der dieses Aufheben vollbringt. Dies beruht auf der Gestaltung des Natürlichen, Erschaffung der Welt der Kultur als der Welt der Dinge, die eine spezifisch menschliche Welt ist, und auf der höchsten Stufe auf Gestaltung der Gedankenwelt durch Flüssigmachen von erstarrten Begriffen, die der Vorstellung der Welt als Ansammlung von separaten Dingen entsprechen, und sodann auf der Erkenntnis im Allen des absoluten Geistes, dessen der Mensch, als sein wirkliches einzelnes Selbstbewusstsein, ein Moment ist. Die Erganthropie von Andrzej Nowicki konzentriert sich auf eine Phase dieses in der Hegels Philosophie dargestellten Prozesses, nämlich auf das Bilden der objektiven Kulturwelt, wodurch der Mensch sich in Dingen, die seine Werke sind, ein Dasein außer sich selbst gibt. Nach Hegel gelten in der Kulturwelt lediglich Individualitäten, die, ebenso wie ihre Werke, eine Wirkung von Gestaltung, ein Erzeugnis von Kultur, etwas von allgemeiner Bedeutung sind. Der Mensch wird zu solcher Individualität erst dadurch, dass er sich die angetroffene Kulturwelt aneignet und dieselbe in seine eigene Substanz umwandelt. Erst dadurch wird er fähig, seine eigenen Werke zu schaffen, die die angetroffene Kulturwelt bereichern, d.h. die einen allgemeinen Wert haben und die auch für andere Menschen bedeutungsvoll sind. Der gemeinsame Nenner der Erganthropie von Andrzej Nowicki und der Hegels Philosophie ist eine positive, ja sogar enthusiastische Einstellung zur menschlichen Kultur, die von ihnen höher als die Natur gestellt wird.
    Hegelian philosophy enables one to approach thoroughly the issue of the human Dasein as one of the aspects of the question of the relationship of thinking and being, fundamental to modern philosophy. Hegel captures this relation dynamically, first as a process of the idea going beyond itself, its exteriorization and crossing into nature, into what is proper of things, and subsequently as a process of Aufhebung of this external thingness through its transformation into the spiritual world. The human being makes the Aufhebung, which consists in forming of what is natural, in creating the world of culture as a world of things making up the distinctly human world, and on the highest level, in forming the world of thoughts through making solidified notions liquid (the notions which correspond to the Vorstellung of the world as the accumulation of separate things), and subsequently in recognizing in all the absolute spirit whose moment – as its real isolated selfknowledge – is the human being. Andrzej Nowicki’s erganthropy focuses on one of the phases of the process represented in the philosophy of Hegel: notably on the creation of the objective world of culture, owing to which human beings grant themselves an existence outside oneself in the things which are their works. According to Hegel, in the world of culture, of significance are individualities that themselves (just like their works) result from forming, are the product of the culture, something of general meaning. The human being becomes such an individuality only owing to assimilating the received world of culture and processing it into their own substance. Only then does the human being become capable of creating their own works as works enriching the received world of culture –works whose value is general and which are of significance to others. The common denominator of the erganthropy of Andrzej Nowicki and the philosophy of Hegel is their positive, even enthusiastic attitude to human culture which is placed higher than the world of nature.
    Filozofia Heglowska pozwala zagadnienie istnienia człowieka w rzeczach ująć gruntownie jako jeden z aspektów fundamentalnego dla filozofii nowożytnej zagadnienia stosunku myślenia i bytu. Hegel ujmuje ten stosunek dynamicznie, najpierw jako proces wychodzenia idei poza siebie, jej wyzewnętrznianie się, przechodzenie w przyrodę, w sposób istnienia właściwy rzeczom, a następnie jako proces znoszenia tej zewnętrznej przedmiotowości poprzez jej przemianę w świat duchowy. Tego znoszenia dokonuje człowiek, co polega na kształtowaniu tego, co naturalne, na tworzeniu świata kultury jako świata rzeczy stanowiących specyficznie ludzki świat, a na najwyższym poziomie – jako kształtowanie świata myśli poprzez uczynienie płynnymi zakrzepłych pojęć, odpowiadających wyobrażeniu świata jako nagromadzenia odrębnych rzeczy, i rozpoznawanie następnie we wszystkim jednego absolutnego ducha, którego momentem – jako jego rzeczywista jednostkowa samowiedza – jest człowiek. Ergantropia Andrzeja Nowickiego koncentruje się na jednej z faz tego przedstawionego w filozofii Hegla procesu, mianowicie na tworzeniu przedmiotowego świata kultury, dzięki któremu człowiek nadaje sobie istnienie na zewnątrz siebie, w rzeczach będących jego dziełami. Według Hegla w świecie kultury znaczenie mają jedynie indywidualności, które same – podobnie jak ich dzieła – są rezultatem kształtowania, wytworem kultury, czymś o znaczeniu ogólnym. Człowiek staje się taką indywidualnością dopiero dzięki przyswojeniu sobie zastanego świata kultury i przetworzeniu go w swoją własną substancję. Dopiero dzięki temu staje się on zdolny do tworzenia własnych dzieł jako dzieł wzbogacających zastany świat kultury, tzn. takich, których wartość jest ogólna, które mają znaczenie również dla innych. Wspólnym mianownikiem ergantropii Andrzeja Nowickiego i filozofii Hegla jest pozytywny, a nawet entuzjastyczny stosunek do ludzkiej kultury, stawianie jej wyżej od świata przyrody.
    Źródło:
    Kultura i Wartości; 2013, 5
    2299-7806
    Pojawia się w:
    Kultura i Wartości
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Dialektyka panowania i niewoli w całości systemu Hegla
    Autorzy:
    Nowicki, Światosław Florian
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/644078.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
    Tematy:
    Herr und Knecht
    Bewusstsein
    Selbstbewusstsein
    Leben
    Geist
    Religion
    master and slave
    consciousness
    self-knowledge
    life
    spirit
    religion
    pan i niewolnik
    świadomość
    samowiedza
    życie
    duch
    religia
    Opis:
    Das Selbstbewusstsein erhebt sich aus dem Bewusstsein erstens als Reflexion seiner in sich selbst und zweitens so, dass der Gegenstand des Verstandes, das unsinnliche Wesen, zur den Leib belebenden Seele wird. Diese beiden Subjekte-Objekte beziehen sich zuerst aufeinander als verschieden – die für Hegels Philosophie grundlegende Entgegensetzung (und Einheit) des Denkens und Seins tritt hier als unterschiedliche Bestimmung dieser Momente gegeneinander auf: zum Wesen wird bei dem Herrn das Denken (das Selbstbewusstsein), dem das Sein (das Leben) untergeordnet ist, und bei dem Knecht ist es umgekehrt. Das tierische Leben dient hier zum Modell des Geistes, das die (nicht mehr nur geschlechtlichen) Verhältnisse derunter den Individuen voraussetzt. Ihre erste Form ist das Verhältnis des Herrn und des Knechts – eine ungleiche Anerkennung. Das endlich auftretende Selbstbewusstsein, dessen Gegenstand nicht mehr das Ich, sondern das Wir ist, ist Verwirklichung des Geistes als eines überindividuellen allgemeinen Raums, in dem die einzelnen Selbstbewusstsein versunken sind. Im zweiten Teil des Beitrags werden einige religiöse Spuren gezeigt, welche zur Dialektik der Herrschaft und Knechtschaft wie zum Hegelschen Begriff des Geistes führen.
    Presented is the development of self-knowledge as it is emerging out of consciousness. First, as its reflective orientation towards itself, and secondly, as an object of reason, a non-sensual essence of the object becoming the Soul that animates the body. At first both of these subjects-objects relate to each other as contrasts: the opposition (and unity) between Thought and Being – which is so fundamental in Hegel's philosophy – relate to each other as different denotations of their mutual attitudes: the essential thing in Master is Thought (self-knowledge) while Being (life) serves as its subordinate. The opposite is true in case of the Slave. Animal life serves Hegel as a pattern of the Spirit assuming (just not only sexual) relations between individuals. This frames the primary relationship between Master and Slave – that of unequal consideration of each other. The appearance, in the end, of self-consciousness, the object of which no longer consists of “I” but “We”, renders the Spirit as some detached general space in which combined self-knowledge is immerged of all individuals. Highlighted in this article are also some religious clues leading to the dialectic of domination and slavery and to the Hegelian concept of the Spirit.
    W pierwszej części artykułu autor prezentuje drogę samowiedzy wyłaniającej się ze świadomości. Po pierwsze, jako jej refleksyjne skierowanie ku sobie, a po drugie tak, że przedmiot rozsądku, niezmysłowa istota przedmiotu, staje się duszą ożywiającą ciało. Oba te podmioty-przedmioty odnoszą się zrazu do siebie jako różne – fundamentalna dla filozofii Hegla przeciwstawność (i jedność) myślenia i bytu występuje tu jako odmienne określenie tych momentów wobec siebie: u pana istotą jest myślenie (samowiedza), któremu podporządkowany jest byt (życie), u niewolnika odwrotnie. Życie zwierzęce służy Heglowi za model ducha, zakładający (już nie tylko płciowe) stosunki między jednostkami. Pierwszą ich formą jest stosunek pana i niewolnika – nierówne uznawanie się. Pojawienie się na koniec świadomości siebie, której przedmiotem nie jest już Ja ale My, jest urzeczywistnieniem ducha jako ponadjednostkowej, ogólnej przestrzeni, w której zanurzone są jednostkowe samowiedze. W drugiej części artykułu wskazane zostają pewne religijne tropy prowadzące do dialektyki panowania i niewoli oraz do Heglowskiego pojęcia ducha.
    Źródło:
    Kultura i Wartości; 2018, 26
    2299-7806
    Pojawia się w:
    Kultura i Wartości
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Heglowska filozoficzna ścieŜka rozwoju duchowego
    Autorzy:
    Nowicki, Światosław Florian
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/637661.pdf
    Data publikacji:
    2009
    Wydawca:
    Uniwersytet Jagielloński. Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego
    Tematy:
    philosophy, logic, theoretical sociology
    Opis:
    Miejsce filozofii w kulturze Zachodu, zdominowanej przez spektakularny rozwój nauki i techniki, jest niepewne, wątpliwe, dyskusyjne. Deprecjonuje się ją i kwestionuje jej sens nie tylko z zewnątrz, ale nawet na gruncie samej filozofii, zwłaszcza że w ramach wielości różnych filozofii występuje też wiele różnych podejść do niej, w tym również podejść z pozycji jawnie antyfilozoficznych
    Źródło:
    Principia; 2009, 51
    2084-3887
    Pojawia się w:
    Principia
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Historia jako pole bitwy : interpretacja przemocy w XX wieku
    Lhistoire comme champ de bataille : interpréter les violences du XXe siécle
    Autorzy:
    Traverso, Enzo (1957- ).
    Współwytwórcy:
    Nowicki, Światosław Florian. Tłumaczenie
    Instytut Wydawniczy "Książka i Prasa". pbl
    Data publikacji:
    2014
    Wydawca:
    Warszawa : Instytut Wydawniczy Książka i Prasa
    Tematy:
    Historia
    Przemoc
    Historiografia
    Opis:
    Indeks.
    Dostawca treści:
    Bibliografia CBW
    Książka
    Tytuł:
    Dlaczego Europa musi stać się republiką : utopia polityczna
    Warum Europa eine Republik werden muss! : eine politische Utopie
    Autorzy:
    Guérot, Ulrike (1964- ).
    Współwytwórcy:
    Nowicki, Światosław Florian. Tłumaczenie
    Instytut Wydawniczy "Książka i Prasa". Wydawca
    Data publikacji:
    2017
    Wydawca:
    Warszawa : Instytut Wydawniczy Książka i Prasa
    Tematy:
    Unia Europejska (UE)
    Utopia
    Polityka
    Filozofia
    Dostawca treści:
    Bibliografia CBW
    Książka
      Wyświetlanie 1-8 z 8

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies