- Tytuł:
-
Shaftesbury V. Richardson: a Counterfactual Exercise
Shaftesbury Versus Richardson: Ćwiczenie Kontrfaktyczne - Autorzy:
- Mount, Harry
- Powiązania:
- https://bibliotekanauki.pl/articles/2082085.pdf
- Data publikacji:
- 2020
- Wydawca:
- Polska Akademia Nauk. Czytelnia Czasopism PAN
- Tematy:
-
art theory
social history of art
aesthetic theory
18th Century British aesthetics
taste
beginnings of art history
neoclassicism - Opis:
-
This article considers what might have happened had the 3rd Earl of Shaftesbury lived long enough to see his planned book of art theory,
Second Characters, into publication. It suggests that Second Characters would have challenged, and perhaps supplanted, Jonathan Rich-
ardson the Elder’s Theory of Painting (1715) as the first substantial and original British contribution to the theory of art. Much of the article
consists of a comparison between Richardson’s Theory of Painting and the ‘Plasticks’ section of Second Characters, for which Shaftsbury’s
notes survive. This comparison suggests that the theory of painting which Shaftesbury would have offered to his compatriots would have dif-
fered from that offered by Richardson in certain important respects. Primarily addressing his text to his fellow aristocratic patrons rather than
to painters, Shaftesbury’s vision for the future of British art was both more high-minded and more narrow than that offered by Richardson.
For Shaftesbury the moral subject matter of painting was all-important, and the artistic traits he most admired, including historical subjects,
grandeur of scale and austerity of style, were those he saw as best placed to transmit that moral subject matter. Richardson, by contrast, was
for more tolerant of the extant British taste for portraits and more sensual styles and offered a theory of art which was in part formalist. The
article also stresses the importance of the equation Shaftesbury made between the social and political health of a society and the quality of its
art, and suggests that had Second Characters been published at the time when it was written we might now consider Shaftesbury, rather than
Winckelmann, as the father of the social history of art. The article ends by considering two possible outcomes had Second Characters been
published in the early eighteenth century, in one of which it had a profound impact on British art and British attitudes to art, and in the other
of which Shaftesbury’s refusal to compromise with current British tastes condemned his text to no more than a marginal status.
Autor rozważa, co mogłoby się stać, gdyby trzeci hrabia Shaftesbury żył na tyle długo, aby ujrzeć publikację swojej planowanej książ- ki z teorii sztuki, Second Characters. Sugeruje, że Second Characters zakwestionowałyby i być może zastąpiłyby Theory of Painting (Teorię malarstwa) Jonathana Richardsona starszego (1715) jako pierwszy znaczący i oryginalny brytyjski wkład w teorię sztuki. Dużą część swych rozważań autor poświęca na porównanie Theory of Painting Richardsona i tekstu Plasticks z Second Characters, do którego zachowały się notatki Shaftesbury’ego. Porównanie to pozwoliło na wysunięcie tezy, że teoria malarstwa, którą Shaftesbury zaproponowałby swoim rodakom, różniłaby się pod pewnymi względami od tej przedstawionej przez Richardsona. Shaftesbury, zwracając się przede wszystkim do arystokratycznych mecenasów, a nie do malarzy, miał wizję przyszłości sztuki brytyjskiej bardziej wzniosłą, ale równocześnie bardziej zawężoną niż ta zaproponowana przez Richardsona. Dla Shaftesbury’ego najważniejsza była moralna tematyka w malarstwie, najbardziej cenił tematy historyczne, które najlepiej było pokazywać w dużej skali i z zastosowaniem surowego stylu. Richardson natomiast był bardziej tolerancyjny wobec brytyjskiego upodobania do portretów oraz zmysłowego malarstwa i proponował teorię sztuki, która była po części formalistyczna. Autor podkreślił również znaczenie zrównania przez Shaftesbury’ego zdrowia społecznego i politycznego społeczeństwa z jakością jego sztuki oraz wysunął przypuszczenie, że gdyby Second Characters zostały opublikowane w czasie, gdy powstały, mogliby- śmy teraz uznać Shaftesbury’ego, a nie Winckelmanna za ojca społecznej historii sztuki. Artykuł kończy się założeniem dwóch możliwych skutków opublikowania Second Characters na początku XVIII w. – jednym mógł być silny wpływ na brytyjską sztukę i brytyjski stosunek do sztuki, drugim zaś mogłaby być marginalizacja tego tekstu z powodu bezkompromisowego podejścia Shaftesbury’ego do ówczesnych gustów brytyjskich. - Źródło:
-
Rocznik Historii Sztuki; 2020, 45; 5-17
0080-3472 - Pojawia się w:
- Rocznik Historii Sztuki
- Dostawca treści:
- Biblioteka Nauki
Artykuł