Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Morycowa, E." wg kryterium: Autor

  Lista filtrów
Wyrównaj
Wyświetlanie 1-15 z 17
Tytuł:
Koralowce Scleractinia z wapieni egzotykowych typu sztramberskiego polskich Karpat zewnętrznych
Autorzy:
Morycowa, E.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/184037.pdf
Data publikacji:
2008
Wydawca:
Akademia Górniczo-Hutnicza im. Stanisława Staszica w Krakowie. Wydawnictwo AGH
Tematy:
koralowce Scleractinia
Karpaty zewnętrzne
Scleractinian corals
Outer Carpathians
Źródło:
Geologia / Akademia Górniczo-Hutnicza im. Stanisława Staszica w Krakowie; 2008, 34, 3/1; 129-137
0138-0974
Pojawia się w:
Geologia / Akademia Górniczo-Hutnicza im. Stanisława Staszica w Krakowie
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Hexacoralla des Couches de Grodziszcze (Néocomien, Carpathes)
Hexacoralla z warstw grodziskich (Neokom Karpat)
Shestiluchevye korally iz grodziskikh slojov (Neokom Karpat)
Autorzy:
Morycowa, E.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/21536.pdf
Data publikacji:
1964
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Paleobiologii PAN
Źródło:
Acta Palaeontologica Polonica; 1964, 09, 1
0567-7920
Pojawia się w:
Acta Palaeontologica Polonica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Hexacorallia et Octocorallia du Cretace inferieur de Rarau (Carpathes Orientales roumaines)
Hexacorallia i Octocorallia z dolnej kredy regionu Rarau (rumińskie Karpaty Wschodnie)
Hexacorallia i Octocorallia iz nizhnego mela rajjona Rarehu (rumynskie Vostochnye Karpaty)
Autorzy:
Morycowa, E.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/21756.pdf
Data publikacji:
1971
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Paleobiologii PAN
Źródło:
Acta Palaeontologica Polonica; 1971, 16, 1-2
0567-7920
Pojawia się w:
Acta Palaeontologica Polonica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Corals from the Tithonian carbonate complex in the Dąbrowa Tarnowska–Szczucin area (Polish Carpathian Foreland)
Autorzy:
Morycowa, E.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/191286.pdf
Data publikacji:
2012
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Geologiczne
Tematy:
Scleractinian corals
carbonate platform
Tithonian
Carpathian Foreland
Polska
Opis:
The studied corals have been collected from cores of boreholes located in the central part of the Polish Carpathian Foreland in the Dąbrowa Tarnowska–Szczucin area. The Jurassic complex in this area presents a continuous stratigraphic section from the Upper Callovian to Tithonian, locally passing to the Lower Cretaceous (Berriasian). Its thickness exceeds 1,100 m in this area. This complex is composed of marine, mainly shallow-water deposits. The corals occur within the upper part of the Upper Jurassic (Tithonian) deposits, almost entirely within the Swarzów Limestone Formation (= coral-algal limestone formation). This occurrence marks the northernmost extent of Tithonian shallow-water corals in Poland and one of the northernmost in Europe. 42 coral species (among them 14 in open nomenclature) were identified in deposits of this formation. They include two new species: Complexastrea magna and Complexastrea dabroviensis. All taxa, except one, belong to the order Scleractinia. The described assemblage displays a Late Jurassic character. The broader stratigraphic span is assigned to some species, which are quoted from the Middle Jurassic and some species lasted until the Early Cretaceous, Berriasian and/or Valanginian.
Źródło:
Annales Societatis Geologorum Poloniae; 2012, 82, 1; 1--38
0208-9068
Pojawia się w:
Annales Societatis Geologorum Poloniae
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Supplemental data on Triassic (Anisian) corals from Upper Silesia (Poland)
Autorzy:
Morycowa, E.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/191605.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Geologiczne
Tematy:
Scleractinia
taxonomy
Peri-Tethyan basin
Middle Triassic
Upper Silesia
southern Poland
Opis:
About twenty species of scleractinian corals are known from the shallow marine epicontinental deposits (Middle Triassic: Anisian, Muschelkalk) of Kraków-Upper Silesia region. Four of them require taxonomic revision. On the basis of partly preserved micromorphological features and the microstructure of the skeletons two of them are corrected, i.e. Coelocoenia? assmanni Weissermel, 1925 and C. exporrecta Weissermel, 1925, from Kamień Śląski, near Opole (Upper Silesia). Coelocoenia? assmanni was incorporated into Eckastraea prisca (Weissermel, 1925), family Eckastraeidae Morycowa, 2006, in Morycowa and Szulc (2006) and C. exporrecta is assigned to a new genus Opolestraea nov. gen., family Eckastraeidae.
Źródło:
Annales Societatis Geologorum Poloniae; 2018, 88, 1; 37-45
0208-9068
Pojawia się w:
Annales Societatis Geologorum Poloniae
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Fossil Flabellum (Scleractinia) of Antarctica
Kopalny gatunek Flabellum (Scleractinia) z Antraktyki
Autorzy:
Roniewicz, E.
Morycowa, E.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/22574.pdf
Data publikacji:
1985
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Paleobiologii PAN
Opis:
A new ahermatypic scleractinian coral, Flabellum rariseptatum sp.n., belonging to the Flabellum thouarsii-group of species, has been described from Tertiary glacio-marine sequence of the Cape Melville Formation cropping out at the King George Island, South Shetland Islands, Antarctica.
Wśród obfitej fauny kopalnej odkrytej w 1980—81 roku przez uczestników V Polskiej Wyprawy Antarktycznej PAN (Birkenmajer 1982a) znajduje się nowy gatunek koralowca nierafowego, Flabellum rariseptatum sp.n. Fauna pochodzi z osadów lodowcowo-morskiej Formacji Cape Melville odsłaniających się na Półwyspie Melville’a na Wyspie King George w Południowych Szetlandach (fig. 1 A—C). Osady te są wykształcone przede wszystkim w postaci mułowców i iłowców z rozrzuconymi głazami wytopionymi z dryfujących gór lodowych. Formacja Cape Melville tworzy najwyższą część Grupy Moby Dick wyróżnionej na Wyspie King George przez Birkenmajera (1982a, 1984). Koralowce występują obok krabów (Förster et al. 1985, Förster et al. in press), szkarłupni (Szymańska in press), mięczaków (Karczewski in press), wieloszczetów (szczęki i aparaty szczękowe, Szaniawski i Wrona in press), otwornic, oraz kredowych belemnitów i nannoplanktonu, które są redeponowane (Birkenmajer et al. 1983; Dudziak 1984). Uważa się, że osady Formacji Cape Melville powstawały w spokojnej wodzie w obrębie zewnętrznego szelfu (Birkenmajer 1982b, 1984). Górną granicę wieku osadów tej formacji określają przecinające je dajki andezytowe, które liczą około 20 mln lat (Birkenmajer et al. 1985). Nowy gatunek należy do grupy gatunków z kręgu F. thouarsii szeroko rozprzestrzenionych od oligocenu do dziś wokół Antarktydy i w strefie subantarktycznej. Osobniki dochodzą do dużych rozmiarów i odznaczają się bardzo zmiennym kształtem (fig. 2; pl. 15: 1—6). Kombinacja takich cech, jak cienkie i stosunkowo mało zagęszczone septa oraz lekko wypukły lub prawie poziomy zarys dystalnego brzegu septów (figs. 3, 4; pl. 16: 1—3) różnią ten gatunek od pokrewnych. Korality mają bardzo cienki pedicel z wklęsłą od dołu płytką bazalną oraz gąbczastą kolumellę o mało zwięzłej budowie (pl. 16: 4—7).
Źródło:
Acta Palaeontologica Polonica; 1985, 30, 1-2
0567-7920
Pojawia się w:
Acta Palaeontologica Polonica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Górnojurajsko–?dolnokredowy kompleks węglanowy w rejonie Dąbrowy Tarnowskiej–Szczucina (Przedgórze Karpat)
Upper Jurassic–?Lower Cretaceous carbonate complex in Dąbrowa Tarnowska–Szczucin area (Carpathian Foreland)
Autorzy:
Morycowa, E.
Moryc, W
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2062937.pdf
Data publikacji:
2011
Wydawca:
Państwowy Instytut Geologiczny – Państwowy Instytut Badawczy
Tematy:
mikroskamieniałości
tyton
berias
przedgórze Karpat
microfossils
Tithonian
Berriasian
Carpathian Foredeep
Opis:
Górnojurajskie utwory formacji wapieni koralowcowo-glonowych ze Swarzowa, występujące w środkowej części przedgórza Karpat, w rejonie Dąbrowy Tarnowskiej–Szczucina, zawierają liczne makroskamieniałości (m.in. skleraktinie, mszywioły, ramienionogi, algi) oraz niezbyt liczne mikroskamieniałości. Niektóre mikroskamieniałości są interesującymi wskaźnikami biostratygraficznymi. Występujące sporadycznie w wyższej części tej formacji kalpionellidy (Calpionella alpina, C. aff. alpina, Crassicolaria cf. brevis, Tintinopsella cf. carpatica) wskazują na późnotytoński wiek tych osadów (zona Crassicollaria). Być może, do tytonu należy prawie cała formacja ze Swarzowa i najniższa część leżącej wyżej formacji wapienno-dolomitycznej, muszlowcowej ze Smęgorzowa. Wyższa część formacji ze Smęgorzowa może należeć już do kredy dolnej, do beriasu.
The Upper Jurassic coral-algal Swarzów Formation in the Dąbrowa Tarnowska–Szczucin area, occuring in the middle part of the Carpathian Foreland Poland contains rich macrofossils (i.e. scleractinian corals, bryozoans, brachiopods, algae) and generally sparse assemblages of microfossils. Some of the latter are interesting as a biostratigraphical tool. Thus, the presence of rare calpionellids (Calpionella alpina, C. aff. alpina, Crassicolaria cf. brevis, Tintinopsella cf. carpatica) argues for Late Tithonian age (standard Crassicollaria zone) of the upper part of this formation. It is suggested that the Swarzów Limestone Formation almost entirely represents the Tithonian, which probably reaches the lowest part of the lithostratigraphic unit of the Smęgorzów Limestone-Dolomitic Coquina Formation. The upper part of this unit may belong to the Lower Cretaceous, to Berriasian.
Źródło:
Biuletyn Państwowego Instytutu Geologicznego; 2011, 447; 25--47
0867-6143
Pojawia się w:
Biuletyn Państwowego Instytutu Geologicznego
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Microstructural disparity between Recent fungiine and Mesozoic microsolenine scleractinians
Autorzy:
Morycowa, E
Roniewicz, E
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/20981.pdf
Data publikacji:
1995
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Paleobiologii PAN
Tematy:
Cunnolitidae
trias
skamienialosci
Microsolenidae
jura
Microsolenina
Fungiidae
paleobiologia
korale minitrabekularne
Latomeandridae
Synostreidae
korale
mikrostruktura
Astraeomorphidae
Opis:
The Mesozoic families Microsolenidae, Latomeandridae, Synastreidae and Cunnolitidae basically differ from the Recent fungiids, with which they had traditionally been classified due to their having synapticulae and porous septa. We propose a new suborder Microsolenina for these families because their members possess collar-like structures (pennulae of Gill 1967) spaced along the trabeculae, tending to merge into more or less continuous flanges parallel to the septal distal margin, distributed on each face of the septa. The fungiids, having trabeculae with granulations set off from the trabecular axis towards interseptal space (vepreculae of Jell 1974), are closest to the faviids from which they probably derived.
Skleraktinie jurajskie i kredowe należące do rodzin Latomeandridae, Microsolenidae, Synastreidae i Cunnolitidae, ze względu na morfologiczne podobieństwa z dzisiejszymi koralami, były włączane do podrzędu Fungiina. Budowa mikroskopowa septów (mikrostruktura), tj. budowa trabekul - zarówno ich trzonów (typ wielocentrowy), jak też struktur bocznyh czyli ornamentacji (guzki, pennule, meniany, synaptikule: Fig. 1-5), świadczą o braku bezpośrednich powiąpań filogenetyycznych między wymienionymi rodzinami z jednej, a kenozoiczną rodziną Fungiidae z drugiej strony. Autorki proponują wyodrębnienie nowego podrzędu, Microsolenina, który obejmowałby wymienione rodziny jurajsko-kredowe. Przedstawiają też schemat przekształcenia budowy szkieletu septalnego typowego dla jednej z triasowych linii filetycznych korali minitrabekularnych, Astraeomorptridae, w złożone struktury występujące u korali rodzin Latomeandridae i Midrosolenidae, które pojawiły się z początkiem jury (Fig. 6).
Źródło:
Acta Palaeontologica Polonica; 1995, 40, 4; 361-385
0567-7920
Pojawia się w:
Acta Palaeontologica Polonica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Revision of the genus Cladophyllia and description of Apocladophyllia gen.n. (Cladophylliidae fam.n., Scleractinia)
Rewizja rodzaju Cladophyllia i opis nowego rodzaju Apocladophyllia gen.n. (Cladophylliidae fam.n., Scleractinia)
Autorzy:
Morycowa, E.
Roniewicz, E.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/22534.pdf
Data publikacji:
1990
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Paleobiologii PAN
Opis:
Syntypes of Lithodendron dichotomum Goldfuss are reexamined. The following Middle and Upper Jurassic species of the genus Cladophyllia Milne-Edwards et Haime, 1851 are revised: C. minor Beauvais, 1975, C. conybearei Milne-Edwards et. Haime, 1851 and C. dichotoma (Goldfuss, 1821), and C. cf. excelsa (Koby, 1988) is described. Genus Schizosmilia Koby, 1889 is regarded here as a later subjective synonym of Cladophyllia. Some corals described under the name of Schizosmilia are recognized as representatives of the new genus Apocladophyllia with the type species A. nowaki sp.n. The genera Cladophyllia and Apocladophyllia represent a new Jurassic/Cretaceous family,, Cladophylliidae fam.n., suborder Stylinina Alloiteau, 1952.
Zrewidowano trzy gatunki rodzaju Cladophyllia Milne-Edwards et Haime 1851: C. minor Beauvais, 1975, C. conybearei Milne-Edwards et Haime, 1851, C. dichotoma (Goldfuss), oraz opisano C. cf. excelsa (Koby, 1888) pls. 15—18; figs. 1—4). Stwierdzono, iż Schizosmilia Koby, 1889 jest młodszym subiektywnym synonimem Cladophyllia. Spośród korali najwyższej jury i dolnej kredy zaliczanych dotychczas do Stylosmilia lub Schizosmilia wyodrębniono nowy rodzaj, Apocladophyllia (pls. 19—22; figs. 5—8), z gatunkiem typowym A. nowaki sp.n. Do nowego rodzaju zaliczono oprócz tego gatunek opisany przez Ogilvie (1896) jako Stylosmilia koniakensis, a przez Alloiteau (1939), jako S. chaputi. Zwrócono uwagę na następujące cechy obu rodzajów: małe średnice trabekul, aurikularną ornamentację brzegu wewnętrznego septów, drobnoguzkową ornamentację boków septalnych, która świadczy o licznych rozgałęzieniach głównych trabekul, wykształcenie elementów radialnych w postaci septów, ścianę septotekalną, endotekę złożoną głównie z dużych, subtabularnych dysepimentów, oraz symetryczny podział kielicha ścianą pochodzenia septalnego. Rodzaj Apocladophyllia różni się od Cladophyllia obecnością ślepych wyrostków łączących korality — apofyz, oraz wyraźnie radialnym ułożeniem septów. Cienkie trabekule z licznymi bocznymi odgałęzieniami i występowanie regularnego ząbkowania typu aurikularnego na brzegu wewnętrznym septów pozwalają na włączenie ich do podrzędu Stylinina. Ze względu na charakter elementów radialnych rodzaje te wyodrębniono od innych Stylinina, jako nową rodzinę Cladophyllidae. Rodzaj Cladophyllia jest znany od bajosu do albu z obszarów geosynklinalnych i epikontynentalnych, natomiast Apocladophyllia ma zasięg ograniczony do najwyższej jury i dolnej kredy na obszarach geosynklinalnych. Ze względu na podobieństwa cech i następstwo stratygraficzne można je uważać za rodzaje bezpośrednio powiązane filogenetycznie.
Źródło:
Acta Palaeontologica Polonica; 1990, 35, 3-4
0567-7920
Pojawia się w:
Acta Palaeontologica Polonica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Scleractinian corals from the Middle Miocene salt deposits in Carpathian Foredeep
Koralowce ze środkowomioceńskich utworów solonośnych zapadliska przedkarpackiego
Autorzy:
Morycowa, E.
Roniewicz, E.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/22723.pdf
Data publikacji:
1987
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Paleobiologii PAN
Opis:
Two forms of ahermatypic corals, Caryophyllia salinaria (Reuss) and Vielicyathus zejszneri gen. et sp. n. are described from Middle Miocene salt-bearing sediments of the Wieliczka and Bochnia salt mines. The corals are thought to have been redeposited penesynchroneously into the salinary basin by means of sedimentary gravity mass movements.
Opracowane koralowce pochodzą z utworów solonośnych badenu, ściślej — z warstw odpowiadających poziomowi otwornicowemu Uvigerina costai (Łuczkowska 1967, 1978, Kolasa i Ślączka 1985a), odsłaniających się w kopalni soli w Wieliczce i Bochni. Zbiór koralowców z kopalni w Wieliczce złożony jest z około 80 okazów. W większości są to okazy niekompletne ze względu na ich bardzo kruche szkielety. Zostały one zebrane z brekcji (fig. 2) występującej w stropowej części „soli spizowej” (Kolasa i Ślączka 1985b). Koralowiny są uwięzione w kryształach lub agregatach kryształów solnych (pl. 46: 2), bądź też w masie ilastej towarzyszącej brekcji solnej (pl. 46: 1). Kielichy koralowców i przestrzenie śródszkieletowe wypełnione są solą lub iłem, sporadycznie są one puste. Szkielety nie uległy przeobrażeniu mineralogicznemu, zachowały się bowiem w pierwotnej postaci aragonitowej. Koralowce z utworów solonośnych Wieliczki reprezentowane są przez ahermatypowy, endemiczny gatunek, Caryophyllia salinaria (Reuss) (figs. 3, 4, pls. 41, 42) znany dotychczas wyłącznie ze środkowomioceńskich (badeńskich) utworów polskiej strefy przykarpackiej (Zejszner 1845, Reuss 1867, Różkowska 1932) i Śląska Opawskiego (Roemer 1870, Różkowska 1932), oraz nowokreowany gatunek z rodziny Caryophylliidae: Vielicyathus zejszneri gen. et sp. n. (fig. 5, pls. 43—48). Okaz Vielicyathus zejszneri z kopalni soli w Bochni wykazuje podobny stan zachowania i pochodzi z tych samych wiekowo utworów, co koralowiny z Wieliczki. Przy próbie określenia środowiska życia opisanych koralowców wzięto pod uwagę wymagania współczesnych koralowców ahermatypowych, charakter zespołu organizmów towarzyszących oraz typ osadów wypełniających i otaczających koralowiny. Na tej podstawie uważa się, że koralowce te żyły w morzu spokojnym, o zasoleniu normalnym lub prawie normalnym, niezbyt głębokim (porównywalnym z głębokościami strefy nerytycznej), na słabo skonsolidowanym, mulastym dnie. Zasiedlały one południową strefę basenu zapadliska przedkarpackiego, skąd wraz z innym materiałem były przenoszone prądami zawiesinowymi i grawitacyjnymi w głębsze, bardziej północne strefy basenu. Są one zatem fauną penesynchronicznie redeponowaną do utworów solonośnych badenu.
Źródło:
Acta Palaeontologica Polonica; 1987, 32, 1-2
0567-7920
Pojawia się w:
Acta Palaeontologica Polonica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Microstructural evidence of the stylophyllid affinity of the genus Cyathophora (Scleractinia, Mesozoic)
Autorzy:
Morycowa, E.
Roniewicz, E.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/191856.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Geologiczne
Tematy:
microstructure
homeomorphy
taxonomy
Cyathophoridae
Stylinidae
Stylophyllidae
Triassic
Jurassic
Cretaceous
Opis:
The genus Cyathophora Michelin, 1843 (Cyathophoridae) is removed from the suborder Stylinina Alloiteau, 1952 and transferred to the Stylophyllina Beauvais, 1980. Morphologically, it differs from stylinine corals in that rudimentary septa are developed in the form of ridges or spines on the wall and may continue onto the endothecal elements as amplexoid septa. Relics of primary aragonite microstructure, preserved in silicified colonies of Cyathophora steinmanni Fritzsche, 1924 (Barremian–early Aptian) and in a calcified colony of C. richardi Michelin, 1843 (middle Oxfordian), indicate a non-trabecular structure of their skeletons. The sclerenchyme of radial elements is differentiated into fascicles of fibres, and in the form of fascicles or a non-differentiated layer of fibres, it continues as the upper part of endothecal elements and as the incremental layers of the wall. A micro-lamellation of the skeleton corresponds to the accretionary mode of skeleton growth found in Recent corals. A similarity between the septal microstructure of Cyathophora and that of the stylophyllid genera, the Triassic Anthostylis Roniewicz, 1989 and the Triassic–Early Jurassic Stylophyllopsis Frech, 1890, is interpreted as a result of their being phylogenetically related. The microstructure of the Jurassic Stylina gaulardi Michelin, 1843 has been considered for purposes of comparison. The systematics of the genus Cyathophora is formally revised with C. richardi Michelin reinstated as the type species.
Źródło:
Annales Societatis Geologorum Poloniae; 2016, 86, 1; 1-6
0208-9068
Pojawia się w:
Annales Societatis Geologorum Poloniae
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Lower Cretaceous Microsolenina (Scleractinia) from Provence (southern France)
Autorzy:
Morycowa, E.
Masse, J. P.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/191507.pdf
Data publikacji:
2009
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Geologiczne
Tematy:
Scleractinian corals
Microsolenina
Barremian-Lower Aptian
Provence
SE France
Opis:
In the Lower Cretaceous (Urgonian) limestones of the Provence region (South France) shallow-water scleractinian corals are very common. This paper concentrates on corals from the suborder Microsolenina. They represent 34 taxa (including 5 new species) belonging to 14 genera from two families: Microsolenidae and Latomeandridae. This coral assemblage is representative for the late Early Cretaceous Tethyan realm but also shows some endemism. Its characteristic feature is the abundance of hydnophoroid specimens from the genus Hydnophoromeandraraea Morycowa. The Barremian–Early Aptian age of the studied corals is based on forami- nifera (mainly orbitolinids), dasycladale algae and rudists, and agrees with that of the whole studied coral fauna.
Źródło:
Annales Societatis Geologorum Poloniae; 2009, 79, No 2; 97-140
0208-9068
Pojawia się w:
Annales Societatis Geologorum Poloniae
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Wyświetlanie 1-15 z 17

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies