Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "Mleczko, Mateusz" wg kryterium: Autor


Wyświetlanie 1-2 z 2
Tytuł:
Rozpoznanie zespołu Alporta i nefropatii cienkich błon podstawnych w wieku dziecięcym
Diagnosis of Alport syndrome and thin basement membrane nephropathy in childhood
Autorzy:
Moczulska, Anna
Walkosz, Joanna
Zarębska, Estera
Mleczko, Mateusz
Zachwieja, Katarzyna
Wierzchowska-Słowiaczek, Ewa
Ogarek, Iwona
Wilkosz, Katarzyna
Kwinta-Rybicka, Joanna
Stec, Zofia
Szczęsny-Choruz, Elżbieta
Miklaszewska, Monika
Drożdż, Dorota
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1036232.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Śląski Uniwersytet Medyczny w Katowicach
Tematy:
biopsja nerki
zespół alporta
nefropatia cienkich błon podstawnych
kidney biopsy
alport syndrome
thin basement membrane nephropathy
Opis:
WSTĘP: Zespół Alporta (ZA) i choroba cienkich błon podstawnych (TBMN), jako genetycznie uwarunkowane glomerulopatie, są w wieku dziecięcym trudne do różnicowania i brak jest czynników prognostycznych odległych powikłań. Celem opracowania była analiza porównawcza przebiegu klinicznego i zmian histopatologicznych w biopsji nerki u dzieci z rozpoznanym ZA lub TBMN. MATERIAŁ I METODY: Grupę badaną stanowiło 53 dzieci (27 dziewczynek) w wieku 9,5 roku, leczonych w Uniwersyteckim Szpitalu Dziecięcym w Krakowie w latach 1988–2015 z powodu ZA (n = 25) lub TBMN (n = 28). Wynik biopsji nerki skorelowano w grupach z danymi klinicznymi z wykorzystaniem Statistica12(StatSoft). WYNIKI: Krwinkomocz rozpoznano u dzieci w wieku od 1 do 17 lat (mediana 6 lat), białkomocz u 14 dzieci z ZA (56%). Czas obserwacji przed wykonaniem biopsji był istotnie dłuższy w TBMN: 38 vs. 11 miesięcy w ZA (p = 0,01). U 11(39%) pacjentów z TBMN stwierdzono w biopsji przyrost mezangium. W ZA u 4(16%) pacjentów nie wykazano zmian morfologicznych. W analizie regresji wieloczynnikowej najsilniejszym parametrem patomorfologicznym, warunkującym występowanie białkomoczu, była nieregularna grubość błon podstawnych (R2 = 0,56, p = 0,011). W leczeniu stosowano ACEI u 14 dzieci z białkomoczem, prednizon u 8, cyklosporynę A u 8, pulsy methylprednizolonu u 2. U dwóch chłopców rozwinęła się schyłkowa niewydolność nerek przed 18 r.ż. U 2 pacjentów z rozpoznaniem wstępnym TBMN wystąpił w dalszym przebiegu choroby białkomocz. WNIOSKI: U dzieci z ZA i TBMN czynnikami złej prognozy są białkomocz z nieregularnością błon podstawnych kłębuszka. Obecność izolowanego krwinkomoczu i ścieńczenia błon podstawnych nie wyklucza złego rokowania. Wczesne wykonywanie biopsji nerki u młodych pacjentów z izolowanym krwinkomoczem nie jest miarodajne. Rekomenduje się zatem wprowadzenie do diagnostyki badań genetycznych umożliwiających wczesne rozpoznanie.
INTRODUCTION: The Alport syndrome (AS) and thin basement membrane nephropathy (TBMN) are glomerulopathies of genetic origin difficult to differentiate, with no predictors of a long term outcome. The aim of the study was to analyze clinical data regarding kidney histopathology in children with AS and TBMN. MATERIAL I METHODS: The study group consisted of 53 children (27 girls) aged 9.5 years, treated for AS (n = 25) or TBMN (n = 28) at University Children's Hospital of Cracow between 1988–2015. The kidney biopsy result was correlated with clinical data in both groups using Statistica12 (Statsoft). RESULTS: Hematuria was diagnosed in all the children at the age of 1–17 (median 6 years) and proteinuria in 14 patients with AS (56%). The follow-up time before biopsy was longer in TBMN – 38 vs. 11 months (p = 0.01). In 11 (39%) TBMN patients mesangial proliferation was observed. Among the AS patients in 4 cases (16%) no kidney pathology was found. Multiple regression analysis indicated an irregular basement membrane structure as the most significant predictor for proteinuria (R2 = 0.56, p = 0.011). Therapy with ACEI was introduced in 14 patients with proteinuria, prednisone in 8 patients, cyclosporine A in 8 and methylprednisolone pulses in 2. Two boys progressed to end stage renal failure before the age of 18 years. Two patients with TBMN developed proteinuria in later follow-ups. CONCLUSIONS: Proteinuria and irregularity of basement membrane in children with AS and TBMN are predictors of poor prognosis. Hematuria and thinning of basal membrane do not ensure benign follow-up. Early kidney biopsy in young children with isolated hematuria seems to be not useful. Intorduction of genetical testing is needed for early diagnosig instead.
Źródło:
Annales Academiae Medicae Silesiensis; 2017, 71; 73-81
1734-025X
Pojawia się w:
Annales Academiae Medicae Silesiensis
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Epidemiology of basal cell carcinoma – observations of one department
Epidemiologia raka podstawnokomórkowego skóry – obserwacje jednego ośrodka
Autorzy:
Borzęcka-Sapko, Agnieszka
Siermontowski, Piotr
Mleczko, Mateusz
Borzęcki, Andrzej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2083530.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Medycyny i Techniki Hiperbarycznej
Tematy:
basal cell carcinoma skin
epidemiology
nonmelanoma skin cancer
rak podstawnokomórkowy skóry
epidemiologia
nieczerniakowy nowotwór skory
Opis:
Introduction. Basal cell carcinoma is the most common malignant skin cancer. It is one of the so-called nonmelanoma skin cancers, the incidence of which has increased rapidly worldwide in recent years. Unfortunately, the National Cancer Registry in Poland does not classify basal cell skin cancer separately. Therefore, the precise data on the incidence in the population remain unknown. Work objective. Retrospective analysis of the incidence of basal cell carcinoma in NZOZ Med-Laser in Lublin in the years 2005 – 2015 depending on gender, age group, place of residence (urban-rural) and clinical form of the disease. Material and methodology. The data of NZOZ Med-Laser from the years 2005 - 2015 were used in the study. The data concern all patients with histopathologically diagnosed basal cell carcinoma, who during the period covered by the study were consulted either as outpatients or hospitalised in an institution providing dermatological services under contract with the National Health Fund (NFZ). Patients were divided into several groups depending on gender, age and place of residence. All groups were compared quantitatively and the results are shown in the figures below. Results. The data collected indicate that between 2005 and 2015 a total of 922 patients with basal cell carcinoma received dermatological treatment. Over the years, there has been a clear increase in the number of patients with basal cell carcinoma. The disease occurred mainly in people over 59 years of age, with the majority of women living in cities. The most common locations of the cancer are nose, cheeks, forehead and temporal area. Histopathologically, solidum, superficiale, exulceratum and pseudoadenoides were the most frequently diagnosed forms. Conclusions. Basal cell carcinoma of the skin is frequent in our society. Its incidence has been increasing in recent years. Therefore, action should be taken to create consistent international registries to gather reliable epidemiological data that would show the scale of the problem, which we are dealing with almost all over the world.
Wprowadzenie. Rak podstawnokomorkowy jest najczęstszym nowotworem złośliwym skory. Należy do tzw. nieczerniakowych nowotworow skory, ktorych zachorowalność w ostatnich latach gwałtownie wzrosła na całym świecie. Niestety, Krajowy Rejestr Nowotworow w Polsce nie wyrożnia w swojej klasyfikacji osobno raka podstawnokomorkowego skory. W związku z tym dokładne dane dotyczące zachorowalności w populacji pozostają nieznane. Cel pracy. Analiza retrospektywna częstości występowania raka podstawnokomorkowego w NZOZ Med-Laser w Lublinie w latach 2005 - 2015 w zależności od płci, grupy wiekowej, miejsca zamieszkania (miasto-wieś) oraz postaci klinicznej choroby. Materiał i metodyka. W badaniu wykorzystano dane NZOZ Med-Laser z lat 2005 - 2015. Dane dotyczą wszystkich pacjentow z rozpoznanym histopatologicznie rakiem podstawnokomorkowym, ktorzy w okresie objętym badaniem byli konsultowani ambulatoryjnie lub hospitalizowani w placowce realizującej świadczenia dermatologiczne w ramach kontraktu z Narodowym Funduszem Zdrowia (NFZ). Pacjentow podzielono na kilka grup w zależności od płci, wieku oraz miejsca zamieszkania. Wszystkie grupy porownano ilościowo, a wyniki przedstawiono na rycinach. Wyniki. Zgromadzone dane wskazują, że w latach 2005 - 2015 ze świadczeń dermatologicznych skorzystało łącznie 922 pacjentow z rakiem podstawnokomorkowym. Na przestrzeni lat stwierdzono wyraźny wzrost liczby pacjentow z rakiem podstawnokomorkowym. Choroba występowała głownie u osob powyżej 59 roku życia, z przewagą kobiet mieszkających w miastach. Najczęstsze umiejscowienie nowotworu to nos, policzki, czoło oraz okolica skroniowa. Pod względem histopatologicznym najczęściej rozpoznawano postać solidum, superficiale, exulceratum i pseudoadenoides. Wnioski. Rak podstawnokomorkowy skory często występuje w naszym społeczeństwie. W ostatnich latach jego zachorowalność wzrasta. Dlatego należy podjąć działania, aby stworzyć spojne międzynarodowe rejestry, umożliwiające zebranie wiarygodnych danych epidemiologicznych, ktore pokazałyby skalę problemu, z jakim mamy do czynienia niemal na całym świecie.
Źródło:
Polish Hyperbaric Research; 2020, 2(71); 55-66
1734-7009
2084-0535
Pojawia się w:
Polish Hyperbaric Research
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-2 z 2

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies