Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Mirska, Natalia." wg kryterium: Autor

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-7 z 7
    Tytuł:
    Podatność wiktymizacyjna a sam oocena i optymizm
    Victimization susceptibility vis-à-vis self-esteem and optimism
    Autorzy:
    Mirska, Natalia
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/557365.pdf
    Data publikacji:
    2009
    Wydawca:
    Krakowska Akademia im. Andrzeja Frycza Modrzewskiego
    Opis:
    This article presents the results of the researches on the relation between victimization susceptibility namely susceptibility to become a victim of a crime, and mental characteristics of individuals such as self-esteem and optimism. The researches in question aimed to arrive at answers to questions about the differences between young people and the elderly, as well as differences between women and men in the field of vulnerability to victimization, levels of self-esteem and optimism. Another question concerned interactive effects of age and gender on these variables, and the researchers decided to check whether the factor of age and gender were important modulators of optimism and self-esteem on victimization susceptibility. The variables in question (victimization susceptibility, self-esteem and optimism) were examined by means of three questionnaire methods. The analysis also covered the factor of age and gender.
    Artykuł przedstawia wyniki badań związku pomiędzy podatnością wiktymogenną, czyli podatnością na stanie się ofiarą przestępstwa, a takimi właściwościami psychicznymi jednostki, jak samoocena i optymizm. Przeprowadzone badania miały na celu uzyskanie odpowiedzi na pytania o różnice pomiędzy osobami młodymi a tymi w wieku podeszłym, a także różnice między kobietami a mężczyznami w zakresie podatności na wiktymizację, poziomu samooceny i optymizmu. Postawiono również pytanie dotyczące interakcyjnego wpływu wieku i płci na owe zmienne oraz zdecydowano się sprawdzić, czy czynnik wieku oraz płeć są istotnymi modulatorami wpływu optymizmu i samooceny na podatność wiktymogenną. Badane zmienne (podatność wiktymogenna, samoocena i optymizm) zostały zbadane za pomocą trzech metod kwestionariuszowych. Analiza objęła także czynnik wieku i płeć.
    Źródło:
    Bezpieczeństwo. Teoria i Praktyka; 2009, 1-2; 137-152
    1899-6264
    2451-0718
    Pojawia się w:
    Bezpieczeństwo. Teoria i Praktyka
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    A. Vrij, Wykrywanie kłamstw i oszukiwania. Psychologia kłamania i konsekwencje dla praktyki zawodowej, Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego, Kraków 2009; A. Vrij, Detecting Lies and Deceit: Pitfalls and Opportunities, Second Edition, Wiley Series in the Psychology of Crime, Policing and Law, John Wiley & Sons 2008
    Autorzy:
    Mirska, Natalia
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/523576.pdf
    Data publikacji:
    2010
    Wydawca:
    Krakowska Akademia im. Andrzeja Frycza Modrzewskiego
    Źródło:
    European Polygraph; 2010, 4, 2(12); 89-94
    1898-5238
    2380-0550
    Pojawia się w:
    European Polygraph
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Werbalne i niewerbalne symptomy kłamstwa w oczach policjantów oraz psychologów
    Verbal and non-verbal symptoms of lying in the eyes of police officers and psychologists
    Autorzy:
    Widacki, Jan
    Mirska, Natalia
    Wrońska, Małgorzata
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/501597.pdf
    Data publikacji:
    2012
    Wydawca:
    Agencja Bezpieczeństwa Wewnętrznego
    Opis:
    W artykule omówiono badania, których celem było sprawdzenie, jak wybrani respondenci – psycholodzy i policjanci – oceniają diagnostyczność symptomów kłamstwa. Ocenie poddano 16 symptomów werbalnych i niewerbalnych (behawioralnych), wymienianych w literaturze jako najbardziej typowe i najczęściej towarzyszące kłamstwu. W badaniu uczestniczyło 100 policjantów i 101 psychologów. Mieli oni za zadanie pogrupować symptomy wedle skali częstotliwości: „występują często”, „występują rzadko”, „nie występują nigdy”. Badani twierdzili, że w swojej pracy muszą zazwyczaj rozpoznawać, czy ich rozmówca mówi prawdę, byli też przekonani, że potrafią trafnie rozpoznawać kłamstwo, posługując się oceną symptomów werbalnych i niewerbalnych. Temu ostatniemu przeczą wszystkie dotychczasowe badania eksperymentalne, których wyniki opublikowano. W większości przypadków policjanci i psycholodzy biorący udział w badaniu byli zgodni, że symptomem, na którego podstawie najpewniej można zdiagnozować, czy dana osoba kłamie, jest unikanie wzroku (134 odpowiedzi „występuje często”). Za najmniej diagnostyczny symptom uznano dużą częstotliwość mrugania (47 badanych twierdziło, że występuje on często) oraz drapanie się po głowie 46 respondentów udzieliło odpowiedzi „często”). Zbieżność opinii badanych była znaczna. Nie stwierdzono istotnych różnic w grupach zawodowych, wiekowych ani określonych przynależnością do płci. Wyniki badań pozostają w zgodności z wynikami badań innych autorów, że umiejętność rozpoznawania kłamstwa rozmówcy nie jest zdeterminowana ani wykształceniem, ani zawodem, ani płcią, ani wiekiem rozpoznającego.
    The objective of the study was to test how selected respondents (psychologists and police officers) evaluate the diagnostic value of symptoms of deception. A total of 16 verbal and non-verbal (behavioural) symptoms listed in literature as most typical and most frequently accompanying deceit were analyzed. The study included 100 police officers and 101 psychologists. Their task was to group the symptoms according to the scale of frequency: “often present”, “sometimes present”, and “never present”. The respondents claimed that in their work they have to usually determine whether their interlocutors tell the truth, and are convinced to a similar extent that they are able to detect of deception through their assessment of verbal and non-verbal (behavioural) symptoms accompanying lie. All of the experimential studies conducted so far, which results have been brought to light, contradict that. In most cases police officers and psychologists agreed that the most reliable symptom that shows whether a person is lying is avoiding the gaze (134 respondents categorised it as “often present”). The symptoms considered least diagnostic were avoiding the gaze, with 47 respondents claiming that it is “often present”, and scratching the head, with 46 saying it happens often. A significant number of respondents shared their opinion. There were no discrepancies in opinions in terms of the professional groups, age groups or sexes. The results of the study correspond with the results of studies performed by other authors in saying that the ability to detect lies of an interlocutor is not determined by the education, profession, sex or age of an individual.
    Źródło:
    Przegląd Bezpieczeństwa Wewnętrznego; 2012, 4, 7; 19-30
    2080-1335
    2720-0841
    Pojawia się w:
    Przegląd Bezpieczeństwa Wewnętrznego
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Verbal and Non-verbal Symptoms of Deception in the Eyes of Policemen and Psychologists
    Autorzy:
    Widacki, Jan
    Mirska, Natalia
    Wrońska, Małgorzata
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/523545.pdf
    Data publikacji:
    2019
    Wydawca:
    Krakowska Akademia im. Andrzeja Frycza Modrzewskiego
    Tematy:
    detection of deception
    verbal symptoms of deception
    behavioural symptoms of deception
    verbal cues of deception
    behavioural cues of deception
    interview
    interrogation
    Opis:
    The objective of the study was to test how selected respondents (psychologists and police officers) evaluate the diagnostic value of symptoms (cues) of deception listed in literature on the subject. To achieve that, 16 verbal and non-verbal (behavioural) symptoms listed in literature as most typical and most frequently accompanying deceit were ever located by 100 police officers and 101 psychologists (n=201). Their task was to group the symptoms according to the following categories: “oft en present”, “rarely present”, and “never present”. Both the groups of respondents claimed that in their work they have to frequently decide whether their interlocutors tell the truth or lie, and are convinced that they are capable of accurate detection of deception through their assessment of verbal and non-verbal (behavioural) symptoms accompanying lie. The latter belief is clearly refuted by the results of all known experimental studies. In fact, police officers and psychologists agreed that the most diagnostic symptom is “avoidance of eye contact” (143 respondents categorised it as often present). “High frequency of eye blinking” was considered least diagnostic of the symptoms, with only 47 respondents claiming that it is frequent, together with “head scratching” with 51 considering it as occurring “often”). Convergence of the respondents’ opinions was high. No significant differences between the occupational and age groups, and genders were discovered. The results of the study remain coherent with the results of studies by other authors maintaining that the skill of detecting deception in the interlocutor is determined neither by education, nor occupation, nor gender, nor the age of the person performing the detection.
    Źródło:
    European Polygraph; 2019, 13, 1(47); 25-40
    1898-5238
    2380-0550
    Pojawia się w:
    European Polygraph
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    ADHD i choroba Aspergera a wykluczenie społeczne
    Asperger’s disease, ADHD and social exclusion
    Autorzy:
    Mirski, Andrzej
    Mirska-Tomasz, Natalia
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/527259.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Krakowska Akademia im. Andrzeja Frycza Modrzewskiego
    Tematy:
    social exclusion
    marginalization
    loneliness
    unemployment
    poverty
    discrimination
    wykluczenie społeczne
    marginalizacja
    samotność
    bezrobocie
    ubóstwo
    dyskryminacja
    Opis:
    The article presents the question of possible forms of social exclusion towards people affected Asperger’s and ADHD. These diseases, although share their considerable differences, are alike in that they seriously hinder interpersonal relationships, which can cause a very negative reactions from the environment, even taking the form of a social exclusion. Their common feature is also the fact that these diseases appear in early childhood, and therefore in a particularly vulnerable period of life when needed for proper development are the best contacts with the social environment. Often, the consequences of psychological trauma caused by social rejection may be more severe and prolonged than the disease itself. For example, ADHD often disappears spontaneously in adolescence (most likely due to the maturation of the brain, especially the frontal cortex areas), and the psychological effects of rejection by peers, teachers and even his own family may persist for a long time, assuming eg. the tendency to form depressive episodes. The article presents the most important symptoms of Asperger’s syndrome and ADHD, which to the greatest extent may contribute to social isolation and the most important forms of therapeutic, pedagogical and educational impacts in order to improve the social relations of these children and provide them with the proper functioning of the social environment.
    W artykule przedstawiono kwestię możliwych form wykluczenia społecznego wobec osób dotkniętych zespołem Aspergera i ADHD. Choroby te, choć charakteryzują je znaczne różnice, są do siebie podobne, ponieważ obie poważnie utrudniają relacje międzyludzkie, mogące powodować bardzo negatywne reakcje ze strony środowiska, przyjmując formę nawet wykluczenia społecznego. Ich wspólną cechą jest również fakt, że choroby te pojawiają się we wczesnym dzieciństwie, a zatem w szczególnie wrażliwym okresie życia, gdy kontakty ze środowiskiem społecznym są potrzebne do prawidłowego rozwoju i gdy są one najlepsze. Często konsekwencje urazu psychicznego spowodowanego odrzuceniem społecznym mogą być bardziej dotkliwe i przedłużone niż sama choroba. Na przykład ADHD często zanika samoistnie w okresie dojrzewania (najprawdopodobniej z powodu dojrzewania mózgu, zwłaszcza obszarów kory czołowej), a psychologiczne skutki odrzucenia przez rówieśników, nauczycieli, a nawet własną rodzinę mogą utrzymywać się przez długi czas, uruchamiając na przykład tendencje do tworzenia epizodów depresyjnych. W artykule przedstawiono najważniejsze objawy zespołu Aspergera i ADHD, które w największym stopniu mogą przyczynić się do izolacji społecznej, oraz główne formy oddziaływania terapeutycznego, pedagogicznego i edukacyjnego w celu poprawy stosunków społecznych tych dzieci i zapewnienia im prawidłowego funkcjonowania w środowisku społecznym.
    Źródło:
    Państwo i Społeczeństwo; 2018, 4; 33-52
    1643-8299
    2451-0858
    Pojawia się w:
    Państwo i Społeczeństwo
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-7 z 7

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies