Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Mironowicz, Antoni" wg kryterium: Autor

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-45 z 45
    Tytuł:
    Przyczynek do dziejów Polskiego Prawosławnego Duszpasterstwa Cywilnego na emigracji w czasie II wojny światowej
    A contribution to the history of the Polish Orthodox Civilian Pastorate in emigration during the Second World War
    Autorzy:
    Mironowicz, Antoni
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1962992.pdf
    Data publikacji:
    2019-07-27
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Opis:
    The history of the Orthodox civilian pastorate of the World War II period is not well known. For this reason each new source has a considerable value for researchers. One of such sources are publications by the Orthodox pastorate issued abroad and designed for Polish citizens of this denomination. One of the most important editors was Rev. Michał Bożerianow. As a Poleska Diocese priest he was exiled, together with other priests, to the Asian part of the USSR. After the evacuation of General Anders' army he undertook organizing a pastorate for civilians. He also did not forget about establishing publications designed for those circles: „Prawosławny modlitewnik” („The Orthodox Prayer Book”), magazines „Ziarno Prawosławne” („The Orthodox Seed”) or „Promyk Prawosławnego” („The Orthodox's Ray”), or numerous leaflets containing the catechesis. He died on 20 August 1944 in Tanger. He is a perfect example of a priest, one of the many, who remained faithful to their vocation.
    Źródło:
    Studia Polonijne; 2009, 30; 205-213
    0137-5210
    Pojawia się w:
    Studia Polonijne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Church unions and their consequences in Poland
    Unie kościelne na ziemiach polskich i ich konsekwencje
    Autorzy:
    Mironowicz, Antoni
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/420377.pdf
    Data publikacji:
    2014
    Wydawca:
    Uniwersytet w Białymstoku. Wydawnictwo Uniwersytetu w Białymstoku
    Tematy:
    Church unions
    Polska
    unie kościelne
    Polska
    Opis:
    Orthodox Christians in Poland have faced numerous attempts to be forced into union with the Roman Catholic Church, ranging from the thirteenth to the twentieth century. The first attempt at a union between the Roman Catholic Church and the Orthodox Church took place as early as the mid-thirteenth century. Another attempt at forcing the Orthodox Church into union with Rome took place during the reign of Ladislaŭ II Yagiello. The problem of church union returned in the reign of Alexander the Yagiellonian. When Ivan III rejected all projects for bringing the Florence such a union into practice, discussion on church union disappeared until the end of the sixteenth century. The mission of the papal legate, Father Antonio Possevino, to Ivan IV, had been intended to draw Moscow into the union, and its failure caused the papacy to concentrate its efforts on the Orthodox Church in Poland. The Ruthenian bishops’ obedience to the Pope was officially announced on the 8 October 1596. The decisions of the Uniate-Catholic synod were met with numerous protests from the Orthodox clergy and nobility. The larger part of the clergy and the faithful, together with bishops remained in the Orthodox camp. Despite the failure of the Brest Synod in fully uniting Orthodox and Roman churches, new union projects concerning the Orthodox Church in Poland continued to arise prior to the end of 18th century. The Vatican’s interest in the Orthodox Church in Central Europe was renewed at the end of the First World War. On April 1st, 1917, the Pope created the Congregation for the Oriental Churches which was responsibile for all issues relating to the activities of all the Eastern denominations. Despite aims at unification, attempts at church union have had a negative influence on the relations between the Roman Catholic and Polish Orthodox Church in contemporary Poland. The result of centuries of attempts at unification under the Pope has been fragmentation and division.
    Wyznawców Kościoła prawosławnego w Polsce wielokrotnie próbowano zmusić do przyjęcia unii kościelnej i podporządkowania się władzy papieży. Po raz pierwszy próbę taka podjęto w połowie XIII wieku, kiedy to czyniono starania pozyskania do unii księcia halicko-wołyńskiego Daniela. Ponownie unię kościelną próbowano narzucić Cerkwi prawosławnej za panowania Władysława Jagiełły. Sprawa unii kościelnej na ziemiach polskich wróciła za panowania Aleksandra Jagiellończyka. Ostatecznie, w wyników zabiegów Iwana III, odrzucającego wszelkie projekty urzeczywistnienia unii florenckiej, problem unii kościelnej nie był rozpatrywany aż do końca XVI w. Niepowodzenie misji legata papieskiego o. Antonio Possevina mającej na celu pozyskanie Moskwy do unii kościelnej, skłoniło papiestwo do skoncentrowania swych wysiłków na Kościele prawosławnym w Rzeczypospolitej. Narzucona prawosławnym w 1596 r. unia brzeska przyniosła negatywne skutki dla Cerkwi i Rzeczypospolitej. Przy prawosławiu pozostała większa część duchowieństwa i wiernych z dwoma biskupami. Nowe projekty unijne wobec Kościoła prawosławnego w Rzeczypospolitej były podejmowane aż do końca XVIII wieku. Zainteresowanie Watykanu Kościołem prawosławnym w Europie Środkowo-Wschodniej było pod koniec I wojny światowej. W 1917 r. papież powołał Kongregację do spraw Kościoła Wschodniego, która przejęła wszystkie sprawy związane z działalnością obrządków wschodnich. Problem unii kościelnej negatywnie zaczął wpływać na wzajemne relacje między Kościołem rzymskokatolickim i prawosławnym w Polsce. Uniatyzm nie tylko nie przywróciły jedności między Kościołem wschodnim a zachodnim a nawet ową jedność oddalił.
    Źródło:
    ELPIS; 2014, 16; 159-168
    1508-7719
    Pojawia się w:
    ELPIS
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Cerkiew prawosławna w carskiej Rosji
    Autorzy:
    Mironowicz, Antoni
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/420400.pdf
    Data publikacji:
    2017
    Wydawca:
    Uniwersytet w Białymstoku. Wydawnictwo Uniwersytetu w Białymstoku
    Tematy:
    Orthodox Church
    tsar
    Russia
    cerkiew prawosławna
    carat
    Rosja
    Opis:
    W tworzeniu duchowych wartości narodu rosyjskiego, szczególna rola przypadła świętym z nim związanych.  Pierwszymi kanonizowanymi świętymi byli kniaziowie Borys i Gleb, nazwani na chrzcie imionami Roman i Dawid. Borys i Gleb zostali uznani za świętych jako „strastotierpcy”, tzn. cierpiący męki. W ten sposób powstał nowy typ świętości, znany szczególnie na ziemiach ruskich. Tytuł „równy apostołom” w tradycji bizantyjskiej przypisuje się zwykle pierwszym misjonarzom danego kraju. W przypadku ziem ruskich mianem tym określano księżnę Olgę i księcia Włodzimierza. Kolejną grupą wśród pierwszych świętych ruskich są „podwiżniki”. Określenie to dotyczy osób duchownych i świeckich podejmujących heroiczny wysiłek duchowo-ascetyczny (Antoni i Teodozy Pieczerski, Cyryl Turowski). Osobna grupę świętych w Rosji stanowią „błagowierni” książęta. Mianem tym określano panujących, którzy przyczynili się do rozwoju chrześcijaństwa i prowadzili życie zgodne z nauką Cerkwi. Do tego grona należy książę smoleński Rościsław i księcia Aleksandra Newskiego. Odrodzenia życia religijnego na Rusi Moskiewskiej nastąpiło w XIV w. Na dużą skalę rozwijało się życie monastyczne, a chrześcijaństwo przeniknęło do wszystkich form życia (polityki, kultury, etc.). Nowy impuls do życia duchowego mieszkańców ziem ruskich wniósł św. Sergiusz z Radoneża, propagator życia kontemplacyjnego i założyciel Ławry Św. Trójcy. Wyzwolenie ziem ruskich z niewoli mongolskiej zbiegło się w czasie z upadkiem Konstantynopola. Mieszkańcy Księstwa Moskiewskiego uważali, zgodnie z tradycją bizantyjską, że państwo jest tak samo potrzebne do zbawienia jak Cerkiew, a ścisłe powiązanie państwa z Cerkwią wyraża związek ludzi z Bogiem. Po 1453 r., na Rusi Moskiewskiej, wśród prawosławnych powszechnie panowało przekonanie, że uprawnienia cesarstwa bizantyjskiego przeszły na „Trzeci Rzym”, czyli Moskwę. W tym okresie nastąpił rozwój ośrodka zakonnego na Wyspach Sołowieckich na Morzu Białym. Święci mnisi sołowieccy Sawwati, Zosima i Herman stworzyli wielkie duchowe centrum rosyjskiego prawosławia. Za panowania Iwana IV doszło do konfliktu między panującym a duchowieństwem. Metropolita moskiewski Filip domagał się niezależności Cerkwi i padł ofiarą gniewu carskiego. Po śmierci Iwana IV, za panowania Borysa Godunowa ustanowiono w 1589 r. w Moskwie patriarchat. Pierwszym patriarchą został metropolita moskiewski Hiob. Lata „wielkiej smuty” ponownie zjednoczyły Cerkiew i państwo. Do 1694 r. w stosunkach między państwem a Kościołem panowała pełnia harmonia. Istotne zmiany w życiu religijnym Rosji nastąpiły za panowania Piotra I. Rosyjska Cerkiew Prawosławna nie potrafiła skutecznie przeciwstawić się reformom politycznym Piotra I, który po śmierci patriarchy Adriana (1700) nie dopuścił do wyboru jego następcy. Ostatecznie Piotr Wielki zniósł patriarchat i zastąpił go instytucją Świątobliwego Synodu. W XVIII w. doszło do ponownego odrodzenia życia religijnego w Rosji i wzrostu znaczenia Cerkwi prawosławnej w życiu publicznym. Rozwój myśli teologicznej nastąpił w Rosji za sprawą upowszechnienia się nauczania św. Tichona Zadońskiego. Odnowę życia zakonnego zapoczątkował żyjący w XVIII w. mnich Paisij Wieliczkowski. Poglądy charyzmatycznych starców, obdarzonych szczególnymi zdolnościami przewidywania (mnisi z pustelni Optino, św. Serafim Sarowski) wpływały na elity społeczeństwa ruskiego z carem włącznie. W XIX wieku carat w celu zapewnienia sobie poparcia ludności rosyjskiej popierał ideologię państwa prawosławnego opartego na symbiozie „prawosławia, samowładztwa i narodowości”. W środowisku wyższego duchowieństwa odradzały się tendencje niezależności Cerkwi od państwa. Zwolennikiem autonomii Cerkwi był metropolita moskiewski Filaret. Biskupi, nie mogąc uniezależnić Cerkwi od wpływu państwa, wybierali życie w klasztorze np. Ignatij Brianczaninow, Ambroży z pustelni Optino czy Teofan Pustelnik. Inny nurt w postawie duchowieństwa reprezentował św. Iwan z Kronsztadu. Kapłan propagował udział w codziennej liturgii, pomoc biednym i głosił potrzebę niesienia oświaty szerokim masom. Na początku XX w. Cerkiew domagała się przywrócenia niezależności od państwa i reaktywowania patriarchatu. W okresie I wojny światowej i dwóch rewolucji 1917 r. Cerkiew pozostała wierna carowi. Po obaleniu monarchii, zanim rozpoczęły się prześladowania Cerkwi przez bolszewików, doszło na Kremlu do zwołania soboru, na którym przywrócono kanoniczną wybieralność biskupów i reaktywowano patriarchat. Patriarchą moskiewskim został w 1918 r. arcybiskup wileński Tichon.
    Źródło:
    ELPIS; 2017, 19
    1508-7719
    Pojawia się w:
    ELPIS
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Orthodox Education in Poland
    Edukacja prawosławna w Polsce
    Autorzy:
    Mironowicz, Antoni
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/420408.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Uniwersytet w Białymstoku. Wydawnictwo Uniwersytetu w Białymstoku
    Tematy:
    Orthodox Church
    Education
    Polska
    Kościół prawosławny
    Edukacja
    Polska
    Opis:
    The Orthodox educational system has been meeting important tasks, which is raising a general mental level of clergy and faithful. Its foundation was driven by needs of the Orthodox Church. Educating a young generation in the spirit of the Orthodoxy happened to be the main task of the enlightened class. Brotherhood, monastery and parish school were to be part of this program. The Orthodox education shaped religious life, helped preserve the religious and national identity of the believers. An evidence of that is the fact, that only those localities preserved “the Greek faith “, in which next to the monasteries were schools. Higher education, and espe- cially Mohyla Academy, shaped by the then elite, played a vital role in the history of Orthodox Church in the Republic and neighboring countries. A similar role had to play in the interwar period College of Orthodox Theology at the University of Warsaw and in post-war Orthodox Section of the Christian Academy of Theology Presented here outline of history of Orthodox education in Poland indicates to the, appreciated by clergy and hierarchy, need of development of theological schools. Theological schools played and still play important role in shaping the attitudes of clergy and faithful. Schools provide necessary pastoral resources, shape Orthodox cultural and scientific environment. Theological education has remained an essential element for the proper functioning of Orthodox Church in the Polish Republic.
    Prawosławny system oświatowy spełniał ważne zadania w podniesieniu ogólnego poziomu umysłowego społeczności ruskiej. Jego powstanie wynikało z potrzeb Cerkwi. Wychowanie młodego pokolenia w duchu prawosławnym stało się głównym zadaniem warstw oświeconych. Szkoły brackie, przyklasztorne i przycerkiewne miały być elementem tego programu. Szkolnictwo prawosławne kształtowało życie religijne, pozwoliło zachować tożsamość wyznaniową i narodową wiernych. O jego znaczeniu świadczy fakt, że jedynie te miejscowości zachowały ,,wiarę grecką”, w których obok monasterów istniały szkoły. Szkolnictwo wyższe, a zwłaszcza Akademia Mohylańska, formowało ówczesne elity, które odegrały istotną rolę w dziejach Kościoła prawosławnego w Rzeczypospolitej i w krajach sąsiednich. Przedstawiony rys dziejów szkolnictwa prawosławnego w Rzeczypospolitej wskazuje na docenianie przez hierarchię i duchowieństwo potrzeby rozwoju szkół teologicznych. Uświadomienie konieczności dobrego przygotowania kadr w odległej i mniej odległej przeszłości potwierdza, wysoki stan świadomości religijnej elit prawosławnych. Szkoły teologiczne odgrywały i odgrywają ważną rolę w kształtowaniu postaw duchowieństwa i wiernych. Szkoły dostarczają niezbędnej kadry duszpasterskiej, kształtują prawosławne środowiska kulturalne i naukowe. Szkolnictwo teologiczne zawsze było i pozostaje niezbędnym elementem do prawidłowego funkcjonowania Kościoła prawosławnego w Rzeczypospolitej.
    Źródło:
    ELPIS; 2016, 18; 27-35
    1508-7719
    Pojawia się w:
    ELPIS
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    500 – rocznica kanonizacji św. Elizeusza Ławryszowskiego na soborze w Wilnie w 1514 roku
    500 anniversary of the canonization of a Saint Elizeusz Lavryshevski in council of Vilnius in 1514
    Autorzy:
    Mironowicz, Antoni
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/420450.pdf
    Data publikacji:
    2015
    Wydawca:
    Uniwersytet w Białymstoku. Wydawnictwo Uniwersytetu w Białymstoku
    Tematy:
    św. Elizeusz Ławryszowski
    Kościół prawosławny
    Saint Elizeusz Lavryshevski
    Orthodox Church
    Opis:
    Sobór prawosławny w Wilnie kanonizował w 1514 roku Elizeusza Ławryszewskiego i przez tę kanonizację doprowadził do rozwoju jego kultu na całym obszarze Wielkiego Księstwa Litewskiego.
    Council of Vilnius, in 1514, greatly improved the functioning and internal organization of the Orthodox Church and strengthened the discipline and moral state of the Ruthenian clergy. The council of 1514 canonized Elizeusz Lavryshevski and this new development of his canonization led to his worship among the faithful of the Orthodox Church throughout the Grand Duchy of Lithuania.
    Źródło:
    ELPIS; 2015, 17; 37-41
    1508-7719
    Pojawia się w:
    ELPIS
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Najstarsze dzieje parafii mielnickich
    The oldest history of Mielnik parishes
    Autorzy:
    Mironowicz, Antoni
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1913062.pdf
    Data publikacji:
    2021-09-23
    Wydawca:
    Uniwersytet w Białymstoku. Wydawnictwo Uniwersytetu w Białymstoku
    Tematy:
    Orthodox Church
    Mielnik
    parish
    Cerkiew prawosławna
    parafia
    Opis:
    Najstarsze dzieje prawosławnych parafii mielnickich wskazują, że były one ściśle związane z dziejami miasta. Pierwsza murowana świątynia powstała w grodzie ruskim w XIII wieku. Do tradycji XIII – wiecznej świątyni nawiązywała wybudowana w 1431 roku drewniana cerkiew Narodzenia NMP przy ulicy Drohickiej na podzamczu a następnie kolejne wzniesione na wzgórzu ruskim w 1614 roku i obecna wybudowana w latach 1821-1823. Duże znaczenie dla mieszkańców miasta miała cerkiew Zmartwychwstania Chrystusa usytuowana przy ulicy Brzeskiej na początku XVI wieku. Odbudowana po pożarze w 1648 roku przetrwała do 1878 roku. Na terenie parafii Narodzenia NMP w 1777 roku wybudowano kaplicę cmentarną Opieki Matki Bożej, w której znajdowała się otoczona szacunkiem ikona Matki Boskiej Orantki.
    The oldest history of the Orthodox parishes in Mielnik shows that they were closely related to the history of the city. The first brick temple was built in the Ruthenian stronghold in the 13th century. The tradition of the thirteenth-century temple was related to the wooden church of the Nativity of the Blessed Virgin Mary built in 1431 at Drohicka Street, and then another one erected on the Ruthenian hill in 1614 and the present one built in the years 1821-1823. The Orthodox Church of the Resurrection of Christ situated on Brzeska Street at the beginning of the 16th century was of great importance to the inhabitants of the city. Rebuilt after a fire in 1648, it survived until 1878. In 1777, in the parish of the Nativity of the Blessed Virgin Mary, a cemetery chapel of the Protection of the Mother of God was built, which housed the revered icon of the Mother of God of the Protection.
    Źródło:
    ELPIS; 2021, 23; 147-153
    1508-7719
    Pojawia się w:
    ELPIS
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Dorota Wereda, Biskupi unickiej metropolii kijowskiej w XVIII wieku, Wyd. Werset, Siedlce–Lublin 2013, ss. 376
    Autorzy:
    Mironowicz, Antoni
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/432545.pdf
    Data publikacji:
    2015
    Wydawca:
    Uniwersytet w Białymstoku. Wydawnictwo Uniwersytetu w Białymstoku
    Opis:
    recenzja
    Źródło:
    Białostockie Teki Historyczne; 2015, 13
    1425-1930
    Pojawia się w:
    Białostockie Teki Historyczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Kościół prawosławny w dziejach Rzyczypospolitej
    Autorzy:
    Mironowicz, Antoni
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/553468.pdf
    Data publikacji:
    2000-06-30
    Wydawca:
    Wyższe Seminarium Misyjne Księży Sercanów
    Tematy:
    Rzyczypospolita
    Kościół prawosławny
    Opis:
    Historia chrześcijaństwa na ziemiach Rzeczypospolitej ukazuje nam, że na jej terenie doszło do spotkania dwóch wielkich tradycji religijno-kulturowych: wschodniej (bizantyjsko-ruskiej) i zachodniej (łacińskiej). Prawosławie było stałym elementem struktury wyznaniowej kraju, w niektórych jego regionach religią dominującą. W historii wielu narodów dawnej Rzeczypospolitej prawosławie stanowiło ich podstawową religię, fundamentalny element ich świadomości, kształtujący rodzimą kulturę i tożsamość. Prawosławie określiło krąg cywilizacyjno-kulturowy Białorusinów i Ukraińców. Późniejsze oddziaływanie na te narody innych wyznań i Kościołów miało drugorzędne znaczenie. Uniwersalistyczny aspekt chrześcijaństwa, tak istotny w średniowieczu, w dziejach Rzeczypospolitej doprowadził do wypracowania specyficznej tradycji kulturowo-religijnej, zwłaszcza na ziemiach Wielkiego Księstwa Litewskiego. Ta wielowyznaniowa tradycja, gdzie prawosławie było naturalnym jej elementem, stanowiła specyfikę Rzeczypospolitej.
    Źródło:
    Sympozjum; 2000, 1(6); 39-60
    2543-5442
    Pojawia się w:
    Sympozjum
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Księga matrykalna z lat 1751-1767 prawosławnej parafii rybołowskiej jako źródło do dziejów parafii i okolic
    Метрическая книга 1751-1767 гг. православного прихода в с. Рыболы как источник исследований истории прихода и его окрестностей
    Autorzy:
    Mironowicz, Antoni
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2127666.pdf
    Data publikacji:
    1992
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Opis:
    Поскольку архивные фонды, иследующие историю православных и униатских приходов, весьма немногочисленны, особое значение приобретают сохранившиеся в их архивах метрические книги. Они содержат информацию, далеко выходящую за пределы их обычного характера. Поэтому их можно использовать в демографических, исторических и культурологических исследованиях. Одна из них − Книга крещений, венчаний и усопших за годы 1751-1767 хранится в архиве православного прихода в с. Рыболы Белостокоского воеводства. Ее авторы − три священника, руководившие один после другого приходом в те годы: Стефан Ярута-Гриманевский, Антоний Ковальский и Павел Венцкевич. В особенности записи, принадлежащие подлясскому декану Стефану Гриманевскому содержат многие ценные сведения о нравственности и обычаях прихожан, религиозных отношений в Подлясье, событий на территории прихода, деканата и страны. Наряду с метрическими записями в книге находятся копии документов основания церквей на территории подлясского деканата, переписка священников, хозяйственные реестры и хроникальные записи за годы 1754-1756. Таким образом, метрическая книга православного прихода в с. Рыболы представляет собой прекрасный источник исследования религиозной жизни, обычаев и хозяйственных аспектов жизни населения Подлясья, исповедующего православную веру.
    Źródło:
    Roczniki Humanistyczne; 1992, 39-40, 7; 143-152
    0035-7707
    Pojawia się w:
    Roczniki Humanistyczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Orthodox Culture in Poland to the end XVIII century
    Kultura prawosławna w Polsce do końca XVIII wieku
    Autorzy:
    Mironowicz, Antoni
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/951373.pdf
    Data publikacji:
    2014
    Wydawca:
    Uniwersytet w Białymstoku. Wydawnictwo Uniwersytetu w Białymstoku
    Tematy:
    Orthodox Culture
    Polska
    XVIII Century
    Opis:
    Historia kultury prawosławnej na ziemiach dawnej Polski ukazuje mam, że na jej terenie doszło do spotkania dwóch wielkich tradycji religijno-kulturowych: wschodniej (bizantyjsko-ruskiej) i zachodniej (łacińskiej). Prawosławie było stałym elementem struktury wyznaniowej kraju, w niektórych jego regionach religią dominującą. Wschodnia tradycja chrześcijańska zakorzeniła się we wszystkich formach życia ludności ruskiej i wpłynęła na oblicze kulturowe wszystkich mieszkańców państwa. W kraju zdołano wytworzyć takie normy współżycia, gdzie przez wiele stuleci prawosławie nie było wyznaniem obcym lecz własnym. Zaprezentowany obraz dziejów kultury prawosławia w dawnej Rzeczypospolitej ma istotne znaczenie w zrozumieniu jej specyfiki w strukturze wyznaniowej Europy. Obszar, na którym na tak szeroką skalę doszło do spotkania dwóch tradycji chrześcijańskich, wschodniej i zachodniej, zawiera w sobie ogromny bagaż doświadczeń. Pozytywne i negatywne oblicza styków cywilizacyjnych stały się dziedzictwem historycznym naszego państwa.W tym kontekście jakże trudno jest wyobrazić dzieje Rzeczypospolitej do końca XVIII wieku bez kultury Kościoła wschodniego.
    Źródło:
    Białostockie Teki Historyczne; 2014, 12
    1425-1930
    Pojawia się w:
    Białostockie Teki Historyczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Orthodox Church and State in Russia
    Cerkiew prawosławna i państwo w Rosji
    Autorzy:
    Mironowicz, Antoni
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2142622.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Uniwersytet w Białymstoku. Wydawnictwo Uniwersytetu w Białymstoku
    Tematy:
    Cerkiew prawosławna
    Rosja
    państwo
    stosunki religijne
    władza
    Opis:
    Rosyjska Cerkiew Prawosławna była i pozostaje największą wspólnotą wyznaniową na terenie Federacji Rosyjskiej, Białorusi i Ukrainie. Chrześcijaństwo wschodnie było stałym elementem życia religijnego w ponadtysiącletniej historii państwa rosyjskiego. Wschodnia tradycja chrześcijańska w Europie Środkowo-Wschodniej zakorzeniła się we wszystkich formach życia ludności. Szczególne oddziaływanie widzimy w rozwoju kultu cudownych ikon i w życiu monastycznym, które miało silne oddziaływanie na religijność wielu narodów. Jeszcze większe znaczenie miała bizantyjska kultura materialna. Jej wtórne oddziaływanie nastąpiło po upadku Konstantynopola, kiedy wielu greckich mistrzów sztuki malarskiej udało się na Bałkany i na ziemie ruskie. Ogromna sfera bizantyjskiej kultury umysłowej, tak niedostępna społeczeństwu zachodniemu, w Europie Wschodniej była przyjmowana w greckiej i cerkiewnosłowiańskiej wersji językowej. Propagatorami kultury bizantyjskiej byli nie tylko Grecy, ale głównie prawosławni Serbowie, Bułgarzy, Białorusini, Ukraińcy, Rumuni i Rosjanie. W końcu XV stulecia Rosja przyjęła rolę opiekuna prawosławnego chrześcijaństwa, a jej władcy uważali się za spadkobierców bizantyjskiej tradycji państwowej i kulturalnej. Uświadomienie sobie faktu stałej obecności tej wielkiej tradycji chrześcijańskiej ma fundamentalne znaczenie w zrozumieniu tożsamości religijno-narodowej Rosjan i innych mieszkających tam narodów. Polityka hierarchii Rosyjskiej Cerkwi Prawosławnej i władz państwowych, zmierzająca do stworzenia z prawosławia religii państwowej, powoduje wspólne wystąpienie państwa i Cerkwi przeciwko ruchom sekciarskim, innowierczym, a nawet tendencjom niezgodnym z tradycyjną kulturą i tożsamością Rosjan. Szczególnie mocno akcentuje się w wypowiedziach duchownych i polityków, że Rosyjska Cerkiew Prawosławna była i pozostaje integralną częścią struktury państwowej Rosji. Ewangelizacja ziem ruskich była przeprowadzana przy pomocy aparatu państwowego. Rosyjska Cerkiew Prawosławna, podobnie jak Cerkiew bizantyjska, była ściśle połączona z państwem. Panujący w Rosji, z wyjątkiem okresu komunistycznego, zawsze dążyli do konsolidacji państwa i społeczeństwa przy pomocy Cerkwi. Chrześcijaństwo wzmacniało istniejącą strukturę społeczną oraz dawało możliwość rozwoju kulturalnego i intelektualnego wszystkim mieszkańcom państwa rosyjskiego. Źródłem przymierza państwa i Cerkwi początkowo stały się zasady apostolskie, a w ciągu ostatnich trzech stuleci, wyłączając okres komunizmu, symbioza Rosyjskiej Cerkwi Prawosławnej i państwa w Rosji opiera się na obopólnych interesach.
    Źródło:
    Białostockie Teki Historyczne; 2018, 16; 57-85
    1425-1930
    Pojawia się w:
    Białostockie Teki Historyczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    O początkach żyrowickiego sanktuarium
    Autorzy:
    Mironowicz, Antoni
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2158304.pdf
    Data publikacji:
    2022-12-22
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
    Tematy:
    Zhyrovichi monastery
    icon of Our Lady of Zhirovichi
    Grand Duchy of Lithuania
    Aleksander Sołtan
    monaster żyrowicki
    ikona Matki Bożej Żyrowickiej
    Wielkie Księstwo Litewskie
    Opis:
    Żyrowice – największe sanktuarium na Białorusi było tematem licznych publikacji i opracowań. Żyrowicki ośrodek kultowy był znany już w końcu XV stulecia na terenie Wielkiego Księstwa Litewskiego. Do cudownej ikony Matki Bożej przybywali wierni różnych wyznań (prawosławni, później unici, rzymscy katoliccy, a nawet protestanci). Szukanie pomocy i pocieszenia ściągało do Cerkwi i monasteru żyrowickiego panujących, książąt, magnatów, szlachtę, duchownych, mieszczan i chłopów. Ikona Matki Bożej była tak samo czczona w okresie przynależności państwowej tego ośrodka do Wielkiego Księstwa Litewskiego, Rzeczypospolitej, Rosji, II Rzeczypospolitej i Białorusi. To wyjątkowe miejsce, wybrane przez Najświętszą Marię Pannę, utkwiło głęboko w świadomości religijnej wielu narodów, ale przede wszystkim wśród Białorusinów. Artykuł przedstawia najstarsze relacje o objawieniu Matki Bożej Żyrowickiej; omówiono w nim również sposób przedstawienia owego wydarzenia w różnych okresach. Autor dokonał krytycznej prezentacji znanych i nieznanych źródeł do dziejów żyrowickiego sanktuarium. W kolejnej części artykułu skoncentrował się na problematyce przynależności Żyrowic do Aleksandra Sołtana w 1470 roku i możliwości objawienia się Maryi w tym roku w jego obecności. Ten fragment opracowania stanowi polemikę z dotychczasowymi ustaleniami oraz podaje najbardziej wiarygodny opis wydarzeń związanych z objawieniem się Najświętszej Maryi Panny w wizerunku żyrowickim i z powstaniem monasteru.
    Zhyrovichi Temple, the largest shrine in Belarus, has been the subject of numerous publications and studies. The Zhyrovichi cult centre was known as early as the end of the 15th century, in the Grand Duchy of Lithuania. Believers of various faiths (Orthodox, later Uniates, Roman Catholics and even Protestants) flocked to the miraculous icon of the Mother of God. Seeking help and consolation, rulers, princes, magnates, nobles, clergy, townspeople and peasants were drawn to the Zhyrovichy Orthodox Church and Monastery. The icon of the Mother of God was venerated in the same way during the period of the centre’s state affiliation with the Grand Duchy of Lithuania, the Republic of Poland, Russia, the Second Republic of Poland and Belarus. This unique place, chosen by the Blessed Virgin Mary, has remained deeply rooted in the religious consciousness of many nations, but especially among Belarusians. The article presents the oldest accounts of the apparition of Our Lady of Zhyrovichi; it also discusses how the event was depicted in different periods. The author has made a critical presentation of known and unknown sources for the history of the Zhyrovichi shrine. In the next part of the article, he focused on the issue of the affiliation of Zhyrovichi with Aleksander Sołtan in 1470 and the possibility of Mary’s apparition in his presence that year. This part of the study polemicizes with previous findings and provides the most reliable description of the events surrounding the apparition of the Blessed Virgin Mary in the Zhyrovichi Picture and the establishment of the monastery.
    Źródło:
    Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne; 2022, 119; 281-311
    0518-3766
    2545-3491
    Pojawia się w:
    Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    The Christianization of Middle-Eastern Europe by the Byzantine Church
    Autorzy:
    Mironowicz, Antoni
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2167218.pdf
    Data publikacji:
    2011
    Wydawca:
    Akademia Supraska
    Tematy:
    Christianization
    Byzantine Church
    Middle-Eastern Europe
    Źródło:
    Latopisy Akademii Supraskiej; 2011, Kościół prawosławny na Bałkanach i w Polsce – wzajemne relacje oraz wspólna tradycja, 2; 9-26
    2082-9299
    Pojawia się w:
    Latopisy Akademii Supraskiej
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Ewangelizacja „prostą mową” w XVI wieku
    Autorzy:
    Mironowicz, Antoni
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2167716.pdf
    Data publikacji:
    2012
    Wydawca:
    Akademia Supraska
    Tematy:
    Ewangelizacja
    język starobiałoruski
    Cerkiew prawosławna
    Evangelization
    Old Byelorussian Language
    Orthodox Church
    Opis:
    The original Byelorussian text of the funding charter by which hetman Gregory Chodkiewicz provided a livelihood for the priests of the Orthodox parish in his familial township of Zabłudów. The charter also specifies the fees which the priests were allowed to charge their parishioners for religious services rendered. The charter is a vivid testimony of the religious tolerance typical of Great Duchy of Lithuania in the XVI century.
    Źródło:
    Latopisy Akademii Supraskiej; 2012, Język naszej modlitwy- dawniej i dziś, 3; 9-18
    2082-9299
    Pojawia się w:
    Latopisy Akademii Supraskiej
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Duchowni i świeccy wobec unii kościelnej na soborach brzeskich w 1596 roku
    Clergy and Lay People Against the Church Union at the Brest Councils in 1596
    Autorzy:
    Mironowicz, Antoni
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2168707.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Akademia Supraska
    Tematy:
    sobór brzeski
    unia kościelna
    Cerkiew prawosławna
    Opis:
    The vast majority of the Orthodox community: the clergy and the faithful strongly rejected the idea of the Brest union. Such an attitude was unambiguous both during the preparation of the Councils of Brest, during the sessions of the anti-union Council and after its end. It should also be emphasized that secular Orthodox (magnates, nobles and representatives of church brotherhoods) significantly influenced the attitude of the majority of the clergy to the ecclesiastical union with the Latin Church.
    Źródło:
    Latopisy Akademii Supraskiej; 2018, Rola laikatu w życiu Cerkwi, 9; 38-50
    2082-9299
    Pojawia się w:
    Latopisy Akademii Supraskiej
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Cerkiew prawosławna w dobrach zabłudowskich w XVII i XVIII wieku
    The Orthodox Church in the Zabłudów Estates in the 17th and 18th Centuries
    Autorzy:
    Mironowicz, Antoni
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2169983.pdf
    Data publikacji:
    2020
    Wydawca:
    Akademia Supraska
    Tematy:
    Cerkiew prawosławna
    dobra zabłudowskie
    monaster
    Orthodox Church
    the Zabłudów estates
    Monastery
    Opis:
    The history of the Orthodox Church on the territory of the Zabłudów estates and of Zabłudów itself has not been published much. In the sixteenth and eighteenth centuries, Zabłudów first belonged to the magnate family of Chodkiewicz and from 1599 to the Radziwiłł family. The Orthodox parish in Zabłudów has never changed its religion. In this study, I would like to discuss the history of Orthodoxy in the Zabłudów estates in order to better understand the life and death of St. martyr Gabriel.
    Źródło:
    Latopisy Akademii Supraskiej; 2020, Dzieci w kulturze duchowej Prawosławia, 11; 275-296
    2082-9299
    Pojawia się w:
    Latopisy Akademii Supraskiej
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Działalność protopopa zabłudowskiego Nestora Kuźmicza na tle epoki, cz. 2
    The activity of Nestor Kuźmicz, protopop of Zabłudów, against the background of the epoch (part II)
    Autorzy:
    Mironowicz, Antoni
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2174988.pdf
    Data publikacji:
    2022-12-30
    Wydawca:
    Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
    Tematy:
    Nestor Kuźmicz
    protopop zabłudowski
    egzarcha patriarszy
    Kościół prawosławny
    Nestor Kuzmich
    protopop of Zabludov
    patriarchal exarch
    Orthodox Church
    Opis:
    Nestor Kuźmicz trwale wpisał się w historię Cerkwi prawosławnej w Rzeczypospolitej. W latach dziewięćdziesiątych XVI wieku uczestniczył w soborach, na których były poruszane istotne sprawy dotyczące Kościoła prawosławnego. 6 października 1596 roku został wybrany do kierowania obradami obozu prawosławnego na soborze w Brześciu. Protopop zabłudowski podpisał się pod jego postanowieniami. Po unii brzeskiej Nestor Kuźmicz należał do obrońców praw Kościoła prawosławnego. W 1609 roku duchowny uzyskał od patriarchy godność egzarchy metropolii kijowskiej. 4 stycznia 1609 roku wystosował posłanie do duchowieństwa i wiernych „wiary greckiej”, w którym apelował o nieuznawanie Hipacego Pocieja swoim zwierzchnikiem oraz o obronę praw Cerkwi prawosławnej. Nestor Kuźmicz zmarł w Zabłudowie w 1618 roku jako protopop zabłudowski, podlaski, grodzieński, podhajecki, ihumen mielecki, egzarcha patriarszy metropolii kijowskiej.
    Nestor Kuzmich has permanently entered the history of the Orthodox Church in the Polish-Lithuanian Commonwealth. In the1590s, Nestor Kuźmicz participated in councils where important matters of the Orthodox Church were discussed. On October 6, 1596, he was elected to chair the deliberations of the Orthodox camp at the Council in Brest. Protopop of Zabludov signed up to its provisions. After the Brest Union, Nestor Kuzmich belonged to the defenders of the rights of the Orthodox Church. In 1609, the priest was awarded the title of exarch of the Kiev metropolis by the patriarch. On January 4, 1609, he issued a message to the clergy and faithful of the “Greek faith, “in which he appealed not to recognise Hipacy Pociej as their superior and to defend the rights of the Orthodox Church. Nestor Kuzmich died in Zabludov in 1618 as protopop of Zabludov, Podlasie, Grodno, Podhajec, ihumen of Mielec, and patriarchal exarch of the Kiev metropolis.
    Źródło:
    Saeculum Christianum. Pismo Historyczne; 2022, 29, 2; 88-101
    1232-1575
    Pojawia się w:
    Saeculum Christianum. Pismo Historyczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Znaczenie chrztu Rusi w ewangelizacji Europy Środkowo-Wschodniej
    The meaning of the baptism of Rus in the evangelization of the Middle-Eastern Europe
    Autorzy:
    Mironowicz, Antoni
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2171317.pdf
    Data publikacji:
    2013
    Wydawca:
    Akademia Supraska
    Tematy:
    chrzest
    Ruś Kijowska
    Cerkiew prawosławna
    Opis:
    Baptism of Rus in 988 generated the Christianisation of that area by the Eastern Church. It is supposed that the bishopric in Volodimir in Volhynia came into existence at the turn of the 10th century and at the beginning of the next century it started its missionary activity. The incorporation of the Chervinskie castle-towns by Boleslas the Brave in 1018 initiated constant presence of the Orthodox Church within the borders of the State of Poland. In the 11th century the eastern regions of Poland stayed under the jurisdiction of bishops of Volodymir and of Turov-Pinsk. During Poland’s disintegration into duchies in the12th-13th centuries, development of the Orthodox institutions took place. This process was enhanced by the missionary activity of newly-founded bishoprics in: Smolensk (1136), Halich (between 1147 and 1155), Bielgorod (end of 10th cent.), Novgorod (before 1050), Chernihov (end of 10th cent.), Perejaslav (beg. of 11th cent), Polotsk (beg. of 11th cent.), Volodymir (end of 10th cent.), Rostov-Suzdal (after 1073), Turov (1088), Jurievsk-Kaniev (after 1036), Tmutarakan (mid 11th cent). These bishoprics belonged to the Metropolia of Kiev
    Źródło:
    Latopisy Akademii Supraskiej; 2013, Kalendarz w życiu Cerkwi i wspólnoty, 4; 7-26
    2082-9299
    Pojawia się w:
    Latopisy Akademii Supraskiej
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Drukarz Hryń Iwanowicz, malarz, grawer, twórca cyrylickiej kursywy
    Hryn Ivanovich – Painter, Engraver, Printer
    Autorzy:
    Mironowicz, Antoni
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2171327.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Akademia Supraska
    Opis:
    Hryn Ivanovich is not described in much detail in scholarly literature. He is most often mentioned in the context of the history of the Vilnius printing shop owned by the Mamonich brothers, or the ones in Ostroh or Lviv, as well as the work of Ivan Fedorov and Peter Tymofeevich Mstsislavets (Mścisławiec). Some historians, with some justification, call him a painter. In the historical works devoted to printing houses he appears as the creator of new Cyrillic fonts and new printing forms, as a creator of initials and typographic ornaments. Hryn Ivanovich was born in Zabludov in Podlachia region. After Ivan Fedorov visited Zabludov in 1568, the talented young man was sent to work in the newly created printing shop. He was at Fedorov’s side when the Psaltir s Chasoslovom was printed in 1570, which contained the Gregory Khodkevich coat of arms. In 1572 he left Zabludov with his master to go to Lviv, where he had a hand in all of Fedorov’s publications. While in Lviv, in 1575–1577, he studied with the painter Wawrzynets Filipovich Pukhala. Apart from painting, he learned woodcut, engraving, or metalwork. In 1577–1582 he worked in Ostroh in a printing shop run by Ivan Fedorov. He participated in the preparation of a number of books, including the Ostroh Bible. In 1582–1583 he moved to Vilnius, where he worked in a print shop belonging to the Mamonich brothers. While in Vilnius, Hryn Ivanovich, breaking the terms of an agreement with Fedorov, created two fonts for mayor Mamonich’s printing shop, including a Cyrillic cursive later commonly used in printing houses in Vilnius. In early February 1583 Hryn Ivanovich returns to Lviv. On 26 February 1583 Ivanovich and Fedorov sign an agreement stating that Hryn would only work for the Moscow printer. This agreement he would respect. In 1583 he went to Rome at the request of prince Constantine Ostrogsky, where he probably made Cyrillic fonts for Catholic publishers. In 1588 he returned to Poland and returned to work in the Mamonich printing shop. His woodcuts and engravings were used for the printing of the III Statute of the Grand Duchy of Lithuania in 1588. The latest information about his work comes from 1593. The title page of a Gospel printed by the Vilnius brotherhood in 1644 there was a framed engraving with Hryn Ivanovich’s monogram “HIV” dated to 1593.
    Źródło:
    Latopisy Akademii Supraskiej; 2016, Dawna cyrylicka księga drukowana: twórcy i czytelnicy, 7; 113-135
    2082-9299
    Pojawia się w:
    Latopisy Akademii Supraskiej
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    THE DESTRUCTION AND TRANSFER OF ORTHODOX CHURCH PROPERTY IN POLAND, 1919-1939
    Autorzy:
    Mironowicz, Antoni
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/594731.pdf
    Data publikacji:
    2014
    Wydawca:
    Wydawnictwo Adam Marszałek
    Tematy:
    Orthodox Church
    Polska
    Opis:
    The most difficult period that the Polish Autocephalous Church of the 2nd Polish Republic experienced was in 1938 when, by the decision of administrative authorities, over 127 sacral buildings in Khelm region and Podlachia were pulled down. The third transfer stage took place from 1937 to 1939 and, for the most part, took the form of demolishing Orthodox churches. (It should be noted that the demolition of Orthodox churches happened throughout the whole period of the existence of the Second Polish Republic.) The churches which were destroyed were those which were the symbols of the Russian Tsar’s reign. Over thirty Orthodox churches were destroyed, including the cathedral in Saski Square in Warsaw, the Sts. Cyril and Methodius cathedral in Khelm and the Resurrection cathedral in Bialystok. The demolition of these Orthodox churches – regarded as symbols of Russian rule – was spontaneous and often irrational. Nevertheless, it never happened on a massive scale. Only in 1938 did a programme of destroying Orthodox churches emerge as a distinct element of the Polonisation effort. This programme was initiated by the government itself. The official reason was that those churches were not needed, dilapidated, or had been built as a result of Russifi ation in the past. However, it appears that the reason was to weaken the Belarusian and Ukrainian national minority movement through closing parishes and active Orthodox churches. The “pacification: of parishes in 1937 started in the Lublin region. First, a kind of social movement for the “propagation of Polish values and traditions” was created by the polish local authority. Then the army and police persecuted the Orthodox Church and people in order to convert them to Roman Catholicism. The demolition of Orthodox churches was conducted from the second half of May until the first half of July 1938. The actions were taken up by the local administration and co-ordination committees with help from the army and police in a hostile, anti-Orthodox atmosphere. To this end, the government used youth, army sappers, worker brigades, and even prisoners. Administrative and material measures were used to pressure the Orthodox who were blackmailed and threatened while their churches, which often served thousands of faithful, were destroyed. In most cases, the Orthodox community made no attempt to actively resist the demolitions. They prayed and protested, but were unable to oppose such an officially organised action. The transfer and destruction of Orthodox Church property naturally weakened the position of the Orthodox Church for the campaign limited its priestly activities, in turn creating the very conditions for transfer, the main goal of the state’s policy. Many Orthodox faithful started attending Roman Catholic churches when they had no church or parish of their own. Nonetheless, the threat to the property of the Orthodox Church brought the faithful, clergy, and church hierarchy closer together. Anti-government and anti-Polish attitudes began to grow in the Orthodox community. The result may be seen in the Khelm, Podlachia, and Volhynia regions during the Second World War.
    Źródło:
    Polish Political Science Yearbook; 2014, 43; 405-420
    0208-7375
    Pojawia się w:
    Polish Political Science Yearbook
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Związki kulturowe monasteru supraskiego z kulturą serbską w XVI wieku
    Autorzy:
    Mironowicz, Antoni
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/420283.pdf
    Data publikacji:
    2017
    Wydawca:
    Uniwersytet w Białymstoku. Wydawnictwo Uniwersytetu w Białymstoku
    Tematy:
    Monastery of Suprasl
    Cultural relations
    Serbian culture
    monaster supraski
    relacje kulturowe
    kultura serbska
    Opis:
    Monaster supraski, w XVI wieku był drugim po Ławrze Kijowsko-Peczerskiej prawosławnych ośrodków zakonnych na terenie Wielkiego Księstwa Litewskiego. Monaster supraski zajmuje niekwestionowane miejsce w historii Kościoła prawosławnego, regionu i kultury wielu narodów. Ten najbardziej wysunięty na zachód prawosławny ośrodek klasztorny przekształcił się w drugiej połowie XVI w. w centrum kulturowe o znaczeniu ogólnosłowiańskim. Trudno bowiem wskazać inny ośrodek, w którym w takim zakresie skoncentrowane zostały najlepsze osiągnięcia różnych dziedzin kultury i w którym tak intensywnie przejawiały się kontakty z kulturą innych narodów słowiańskich, a najgłębsze i stare tradycje weszły organicznie w życie następnych wieków. Bezpośrednie związki Supraśla z kulturą serbską znajdują potwierdzenie w wystroju wnętrza cerkwi Zwiastowania NMP. Najważniejszą inwestycją klasztorną była wspomniana wyżej cerkiew Zwiastowania NMP. Wystrój wewnętrzny świątyni wskazuje na silne wpływy kulturowe bizantyjsko-ruskie na zachodnie obszary Wielkiego Księstwa Litewskiego. Za archimandrii Sergiusza Kimbara grupa malarzy podkierunkiem „Serbina Nektarego malarza” ozdobiła wnętrze świątyni freskami. Ławrę supraską odwiedzało wielu mnichów i dostojników z Bałkan w tym powracający z Moskwy patriarcha carogrodzki Jeremiasz II i patriarcha Serbski i Bułgarski Gabriel. Bliskie relacje monasteru z Kijowem, Słuckiem, Wilnem, Moskwą, Serbią, Wołoszczyzną, Bułgarią i ze św. Górą Athos pozwoliły na skoncentrowanie w nim dorobku kulturowego wielu narodów słowiańskich. Oddziaływanie kultur narodów wschodniosłowiańskichi bałkańskich uwidoczniło się na terenie monasteru w architekturze i malarstwie ikonograficznym, wystroju i wyposażeniu świątyńoraz w zbiorach biblioteki klasztornej.
    Źródło:
    ELPIS; 2017, 19
    1508-7719
    Pojawia się w:
    ELPIS
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Św. Antoni Supraski
    St. Anthony of Suprasl
    Autorzy:
    Mironowicz, Antoni
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/420292.pdf
    Data publikacji:
    2015
    Wydawca:
    Uniwersytet w Białymstoku. Wydawnictwo Uniwersytetu w Białymstoku
    Tematy:
    św. Antoni
    monaster supraski
    St. Anthony
    monastery of Suprasl
    Opis:
    Św. Antoni był Rusinem i otrzymał na chrzcie imię Onufry. Jego powiązania z pierwszym ihumenem supraskim Pafnucym Sieheniem i rodziną Sieheniów sugerują, że pochodził z Bielska. Z tekstu żywotu męczennika wynika, że Onufry nie zawsze żył pobożnie. Onufry chciał odbyć pokutę. Onufry, zdecydował się pójść do Ojca Pafnucego, który był ihumenem monasteru supraskiego. Młodzieniec został przyjęty do monasteru Zwiastowania Najświętszej Marii Panny po 1508 r. Po kilku latach pobytu w klasztorze Onufry udał się do Turcji by umrzeć tam za Chrystusa. Kraje bałkańskie były okupowane przez Imperium Osmańskie. Onufry prosił ihumena Pafnucego o zgodę na podróż na św. Górę Athos. Pafnucy Sieheń podstrzygł Onufrego w wielką schimę, nadał mu imię Antoni. Antoni, po otrzymaniu schimy i błogosławieństwa od ihumena Pafnucego, udał się na św. Górę Athos. Tam zamieszkał w wieży św. Sawy Serbskiego. Po kilku latach pobytu Antoniego na Athosie do kielii św. Sawy dotarły informacje o męczeństwie Jerzego z Kratowa. Mnich Antoni, słysząc o męczeńskiej śmierci młodzieńca Jerzego, zamęczonego przez Turków, podjął decyzję pójścia jego śladami. W tym celu mnich opuścił św. Górę Athos i udał się do Salonik. Po przybyciu do Salonik mnich Antoni wszedł do cerkwi Bogurodzicy Acheiropoietos, zamienionej na meczet. Antoni Supraski zaczął się modlić, wykonał znak krzyża i stanął na kolanach. Taką postawę mnicha muzułmanie uznali za obrazę ich religii, schwytali Antoniego i poddali torturom. Kadis chciał zmusić Antoniego do wyrzeczenia się wiary chrześcijańskiej. Antoni nie zgodził się na to. Turecki sędzia polecił zakonnika supraskiego spalić a popiół rozrzucić w powietrzu. W ten sposób Turcy chcieli uniknąć sytuacji, w której ciało Antoniego mogło się stać obiektem kultu wśród chrześcijan. Dokładną datę męczeństwa św. Antoniego można ustalić na podstawie danych pośrednich. Wyznaczenie daty śmierci Antoniego według kalendarze juliańskiego na dzień 4 (14) lutego 1516 r. Dzień 4 lutego według kalendarza juliańskiego, obecnie odpowiada dacie 17 lutego, według kalendarza gregoriańskiego. 17 luty został przyjęty jako dzień pamięci św. Antoniego w Cerkwi prawosławnej.
    St. Anthony was Ruthenian and received at baptism the name of Onuphry. His relationship with the first abbot of the monastery of Suprasl Pafnucy Siehen and family Siehen suggest that he came from Bielsk. Life of a martyr from the text that is not always Onuphry lived piously. Onuphry wanted to do penance. He decided to go to the Father Pafnucy, who was abbot of the monastery of Suprasl. The young man was admitted to the monastery of the Annunciation of the Blessed Virgin Mary after 1508. After a few years in the monastery Onuphry went to Turkey to die there for Christ. Balkan countries were occupied by the Ottoman Empire. Onuphry asked abbot Pafnucy to travel to St. Mount Athos. Pafnucy ordained Onuphry in schima, gave him the new name Anthony. Anthony, after receiving schimy and blessings from Pafnucy, went to St. Mount Athos. There lived in the tower of St. Sava Serbian. Monk Anthony lived at the tower of St. Sava a few years. There he reached information about the martyrdom of George of Kratovo. Monk Anthony, upon hearing of the martyrdom of the young George, martyred by the Turks, decided to follow in his footsteps. To this end, the monk left St. Mount Athos and went to Thessaloniki. Upon arrival at Thessaloniki monk Anthony came to the church of the Theotokos Acheiropoietos, converted into a mosque. Antoni began to pray, made the sign of the cross and stood on his knees. This attitude of the Muslims monk found it insulting their religion, captured and subjected to torture Anthony. Kadis wanted Anthony to renounce the Christian faith. Anthony did not agree to it. Turkish judge ordered Suprasl monk burned and the ashes be scattered in the air. In this way, the Turks wanted to avoid a situation in which the body of Anthony could become an object of worship among Christians. The exact date of the martyrdom of Saint Anthony can be determined on the basis of the indirect data. Appointment of Anthony’s date of death of the Julian calendar at 4 (14) February 1516 r. Day 4 February according to the Julian calendar currently corresponds to the date of February 17, according to the Gregorian calendar. February 17 was adopted as a day of remembrance of St. Anthony in the Orthodox Church.
    Źródło:
    ELPIS; 2015, 17; 11-24
    1508-7719
    Pojawia się w:
    ELPIS
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    The Methodian mission on the Polish lands until the dawn of 11th century
    Misja metodiańska na ziemiach polskich do końca XI wieku
    Autorzy:
    Mironowicz, Antoni
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/420358.pdf
    Data publikacji:
    2013
    Wydawca:
    Uniwersytet w Białymstoku. Wydawnictwo Uniwersytetu w Białymstoku
    Tematy:
    Byzantine Church
    Great Moravia
    Polska
    Sts Cyril and Methodius
    Misja chrystianizacyjna
    Kościół w Polsce
    misja metodiańska
    Opis:
    The process of Conversion of the Slavs was commenced with the contact of the Slavic people and the Byzantine culture which was initiated by the mission of Sts. Cyril and Methodius. Apart from the exceptional role of Bulgaria and Great Moravia in the development of the Cyrillo-Methodian legacy the Russian lands became the heir of this great religious and cultural tradition. Before we move on to the problem of the presence of the Methodian rite on the Polish lands it is worth recalling the basic facts of the activity of Sts. Cyril and Methodius in the area of Great Moravia.The presented influence of the Methodian rite on the Polish lands had a significant influence in the shaping of the religious tradition in the local Orthodox Church. In the land of the Piasts and Jagiellons the named tradition rooted in the cult of Bulgarian and Greek saints of the Church-Slavonic liturgy, rituals and culture. The awareness of the role of Cyril and Methodius in the introduction of Christianity in Poland shall be especially cultivated in the Eastern Church. The evangelization of the Great Moravia, Czech and Poland shall be attributed to the Slavonic Apostles.
    Źródło:
    ELPIS; 2013, 15; 17-32
    1508-7719
    Pojawia się w:
    ELPIS
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Cerkiew prawosławna w II Rzeczypospolitej
    Autorzy:
    Mironowicz, Antoni
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2057321.pdf
    Data publikacji:
    2018-12-11
    Wydawca:
    Uniwersytet w Białymstoku. Wydawnictwo Uniwersytetu w Białymstoku
    Tematy:
    The Orthodox Church
    2nd Polish Republic
    Cerkiew prawosławna
    II Rzeczpospolita
    Opis:
    Po odrodzeniu się państwa polskiego, w okresie II Rzeczypospolitej prawosławie nie było już wspierane autorytetem władzy, ale było utożsamiane z wyznaniem zaborcy. Przemiany społeczno-ustrojowe w Rosji Radzieckiej osłabiły pozycję patriarchatu moskiewskiego, który nadał Kościołowi prawosławnemu w Polsce autonomię, a kierownictwo nad nim powierzył lokalnemu soborowi biskupów z egzarchą o uprawnieniach metropolity. W latach 1918-1939 Kościół prawosławny w granicach Rzeczypospolitej liczył ponad 4 miliony wiernych i był podzielony na siedem diecezji. Władze polskie z jednej strony dążyły do ustanowienia niezależnej od Moskwy struktury cerkiewnej, z drugiej zaś ograniczały liczbę parafii prawosławnych i jego rolę w społeczeństwie. Odpowiedź na pytanie o pozytywne i negatywne fakty w dziejach prawosławia na terenie II Rzeczypospolitej wymaga całościowego spojrzenia na politykę państwa wobec Cerkwi w latach 1918-1939. Do pozytywnych procesów należy zaliczyć unormowanie się stanu prawnego Kościoła prawosławnego w państwie polskim. Co prawda ostateczne uregulowanie stanu prawnego na mocy Przepisów Tymczasowych z 1922 roku i dekretu Prezydenta RP z 1938 roku nie zadawalały ani władze państwowe ani cerkiewne to było ważnym etapem na drodze budowania osobowości prawnej Cerkwi. Dekret stwierdził autokefaliczność Kościoła prawosławnego w Polsce oraz prawo swobodnego rządzenia się w granicach ustawodawstwa państwowego. Głową Kościoła, jego naczelnym zarządcą i przedstawicielem był metropolita, który był jednocześnie arcybiskupem diecezji warszawskiej i archimandrytą Ławry Poczajowskiej. Organem najwyższym Kościoła, regulującym sprawy Polskiego Autokefalicznego Kościoła Prawosławnego, był Sobór Generalny składający się z biskupów oraz przedstawicieli duchowieństwa i świeckich. Sobór Generalny mógł zmienić ustrój Kościoła z dominującego w latach 1918-1938 ustroju synodalno-konsystorskiego, w którym naczelną władzę posiadał Synod biskupów na ustrój soborowy, oparty na zasadach wybieralności episkopatu i dziekanów z czynnym głosem przedstawicieli wiernych. Organem wykonawczym Soboru Biskupów był Synod składający się z metropolity, który był jego przewodniczącym, biskupa wojskowego i 2 biskupów diecezjalnych.
    In 1918 the independent republic of Poland was proclaimed. In 1920-1921, after the Polish-Soviet war, the Polish border was moved 200 km east of the Curzon line, which is more or less the Soviet-polish border of 1945. During the 2nd Polish Republic the Orthodox Church was not supported by an ascendancy of the authority yet, but was identified with the Russian invader’s religion. The Polish authorities treated Orthodoxy not as the religion of their people, but as the faith of the former occupant. The transfer of Orthodox Church property was part of the government’s policy of building a revived Polish state and its national unity on the basis of Roman Catholicism. This policy meant decreasing the number of Orthodox parishes and monasteries, the confiscation of church property by the state or its transfer to the Roman Catholic Church, closing Orthodox churches, and converting the faithful to Roman Catholicism. Throughout the mid-war period (1938-1939) the Orthodox Church had no regulated legal status. It was only after the transfer of Orthodox churches and estates by the state and the Roman Catholic Church that president Ignacy Mościcki signed a decree of 18 November 1938 On the attitude towards the Autocephalous Orthodox Church. On the basis of that decree the position of the highest authority governing the matters of the Autocephalous Orthodox Church was given to the General Council (Sobor) which consisted of bishops and representatives of the clergy and faithful. The executive body of the Church was a synod consisting of the metropolitan, the army bishop and two diocese bishops. The 1938 decree was the first document in the history of the Orthodox Church in the Second Polish Republic, which settled the relations between the Polish state and the Orthodox Church. It removed the state temporariness criticised by the clergy and faithful. On the basis of this decree the Orthodox Church was greatly subjected to the state and its policy. Within three weeks of issuing the decree, on 10 December 1938, a governmental decree was issued containing “The Internal Statute of the Polish Autocephalous Orthodox Church”. It settled in detail the competence of the Orthodox metropolitan, the General Council, the Bishops’ Council and the Bishops’ Synod.
    Źródło:
    ELPIS; 2018, 20; 85-109
    1508-7719
    Pojawia się w:
    ELPIS
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Chrzest Polski z różnych perspektyw
    Baptism of Polish from diff erent perspectives
    Autorzy:
    Mironowicz, Antoni
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/494421.pdf
    Data publikacji:
    2017
    Wydawca:
    Wydawnictwo Naukowe Chrześcijańskiej Akademii Teologicznej w Warszawie
    Tematy:
    Chrzest Polski
    misja metodiańska
    Baptism of Polish
    Methodian mission
    Opis:
    W tym roku obchodzona jest przez instytucje kościelne i państwowe 1050 rocznica chrztu Polski. Szczególnie donośnie obchodzi ową rocznicę Kościół rzymskokatolicki. Powstaje jednakże pytanie czy początek chrystianizacji w obrządku łacińskim jest tożsamy z początkiem ewangelizacji ziem polskich? Chrześcijaństwo na ziemiach polskich ma bowiem znacznie bogatszą tradycję aniżeli tylko jeden jego nurt – łaciński. Sąsiedztwo ziem polskich z Wielkimi Morawami a później ze schrystianizowaną Rusią i Czechami musiało wpłynąć na ich oblicze wyznaniowe. Chrystianizacja ziem polskich została rozpoczęta za panowania księcia morawskiego Świętopełka. W historiografii polskiej problematyka ta została obszernie zaprezentowana. Całą literaturę na ten temat można podzielić na zwolenników i przeciwników poglądu o obecności misji metodiańskiej w Polsce. Najnowsze publikacje, uwzględniające odkrycia archeologiczne, potwierdzają obecność obrządku słowiańskiego na ziemiach polskich przed i po 966 roku. Z uwagi na fakt, że dotychczasowa literatura poświęcona obrządkowi słowiańskiemu podniosła szczegółowo wiele kontrowersyjnych aspektów, w swoich rozważaniach nie będę więc do nich powracał, a skoncentruję się na omówieniu dziejów misji metodiańskiej w państwie polskim. Świadomie więc pomijam prezentację toczącej się od ponad stu lat dyskusji historyków na temat funkcjonowania obrządku słowiańskiego na ziemiach polskich. Zdaję sobie sprawę, że przedstawiona rekonstrukcja dziejów liturgii metodiańskiej ma w wielu wypadkach charakter hipotetyczny, ale brak źródeł nie daje możliwości pełnego wyjaśnienia tej problematyki. Trzeba zaznaczyć, że argumenty podniesione przeciwko obecności obrządku słowiańskiego są oparte na takiej samej bazie źródłowej, jaką posługują się zwolennicy poglądu, że proces ewangelizacji Małopolski i Śląska został zapoczątkowany jeszcze za życia Metodego. Pomimo szeregu wątpliwości co do interpretacji źródeł i faktów historycznych jestem przekonany, że liturgia słowiańska funkcjonowała na ziemiach polskich przed oficjalnym aktem chrystianizacji państwa.
    This year is celebrated by the church and state the 1050 anniversary of the baptism of Polish. Especially loudly celebrating the anniversary of the Roman Catholic Church. However, the question arises whether the beginning of the Christianization in the Latin rite is the same as at the beginning of the evangelization of Polish lands? Christianity on the Polish territory is in fact a much richer tradition than only one of its current - Latin. The proximity of the Polish lands and the Great Moravia and later with the Chris¬tianised Rus and Bohemia state must have had great impact on the shape of their faith. The Christianisation of the Polish lands commenced during the reign of the Moravi¬an prince Svatopluk. In Polish historiography this issue was broadly presented. The entire literature focusing on this subject matter can be divided into the adherents and opponents of the notion regarding the presence of Methodian mission in Poland. The newest publications, taking into account the archaeological discoveries acknowledge the presence of the Slavonic rite in the Polish lands before and after 966. Owing to the fact that the literature up to date devoted to the Slavonic rite scrupulously raised numerous controversial aspects, in my dissertations I shall not come back to them but rather focus on discussing the history of the Methodian mission in Poland. Knowing¬ly, I shall neglect the presentation of the over a century-old discussion of historians regarding the functioning of the Slavonic rite in Poland. I am aware of the fact that the presented reconstruction of the history of Methodian liturgy is purely hypothetical in numerous instances; however, the lack of sources does not allow for a thorough clar¬ification of the problem matter. It should be noted that the arguments raised against the presence of the Slavonic rite are based on the same source base as the one used by the adherents of the notion that the evangelisation process of Lesser Poland and Silesia was started when Methodius was still alive. Despite numerous doubts as far as the interpretation of sources and historical facts I am convinced that the Slavic lit¬urgy functioned at the Polish lands before the official Christianisation of the country.
    Źródło:
    Rocznik Teologiczny; 2017, 01; 37-74
    0239-2550
    Pojawia się w:
    Rocznik Teologiczny
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Działalność protopopa zabłudowskiego Nestora Kuźmicza na tle epoki cz. 1
    The activity of Nestor Kuźmicz, a protopope of Zabłudów, against the background of the epoch (part I)
    Autorzy:
    Mironowicz, Antoni
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2139275.pdf
    Data publikacji:
    2022-10-03
    Wydawca:
    Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
    Tematy:
    Nestor Kuźmicz
    protopop zabłudowski
    egzarcha patriarszy
    Kościół prawosławny
    Nestor Kuzmich
    protopop of Zabludov
    patriarchal exarch
    Orthodox Church
    Opis:
    Nestor Kuźmicz na trwale wpisał się w historię Cerkwi prawosławnej w Rzeczypospolitej. Duchowny był jednym z inicjatorów powołania drukarni zabłudowskiej. Dzięki protekcji Chodkiewiczów i Sapiehów Nestor Kuźmicz został protopopem zabłudowskim i grodzieńskim. Był spowiednikiem Hrehorego Chodkiewicza i Pawła Sapiehy. W latach dziewięćdziesiątych XVI wieku Nestor Kuźmicz uczestniczył w soborach, na których były poruszane istotne sprawy Kościoła prawosławnego. Synod w 1591 roku powołał go na recenzenta ksiąg cerkiewnych. Wyznaczenie Nestora Kuźmicza na cenzora ksiąg drukowanych potwierdza jego duże kompetencje i szeroką wiedzę w zakresie teologii i prawodawstwa cerkiewnego. Z inicjatywy Nestora Kuźmicza przekazano protopopom kompetencje obsady duchowieństwa parafialnego i sprawowania nad nim jurysdykcji.
    Nestor Kuzmich has permanently entered the history of the Orthodox Church in the Polish-Lithuanian Commonwealth. The clergyman was one of the initiators of establishing the Zabludov printing house. Thanks to the protection of the Khodkievich and Sapieha families, Nestor Kuzmich became a protopope of Zabludov and Grodno. He was the confessor of Hrehor Chodkiewicz and Paweł Sapieha. In the 1690s, Nestor Kuźmicz participated in councils where important matters of the Orthodox Church were discussed. The synod of 1591 appointed him a reviewer of church books. The appointment of Nestor Kuzmich as a censor of printed books confirms his great competence and broad knowledge in the field of theology and church legislation. On the initiative of Nestor Kuzmich, protopopes were granted the power of staffing parishes and exercising jurisdiction over the clergy.
    Źródło:
    Saeculum Christianum. Pismo Historyczne; 2022, 29, 1; 135-152
    1232-1575
    Pojawia się w:
    Saeculum Christianum. Pismo Historyczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Sobory wileńskie 1509 i 1514 roku
    Vilnius councils from 1509 and 1514
    Autorzy:
    Mironowicz, Antoni
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2171222.pdf
    Data publikacji:
    2014
    Wydawca:
    Akademia Supraska
    Tematy:
    Sobory wileńskie
    Kościół prawosławny
    Wielkie Księstwo Litewskie
    Opis:
    Both councils of Vilnius, the first in 1509 and the second in 1514, greatly improved the functioning and internal organization of the Orthodox Church and strengthened the discipline and moral state of the Ruthenian clergy. The council of 1509-1510 led to a reduction of fraud and the various inappropriate practices prevailing in the Orthodox Church (buying cathedrals episcopal seats of the Orthodox Church, bishops being insubordinate against the metropolitan, the absence of lords on the councils, lack of pastoral care of the laity and clergy, lawlessness of the laity and their interference in the affairs of the Orthodox morality of the clergy). Arrangements were also made to strengthen the authority of the metropolitan and lords in the Church over that of the secular and religious clergy and laity in order to reduce the impact on the internal life of the Church. The council of 1514 canonized Elizeusza Lavryshevskogo and this new development of his canonization led to his worship among the faithful of the Orthodox Church throughout the Grand Duchy of Lithuania.
    Źródło:
    Latopisy Akademii Supraskiej; 2014, Synody Cerkwi Prawosławnej w I Rzeczypospolitej, 5; 71-82
    2082-9299
    Pojawia się w:
    Latopisy Akademii Supraskiej
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Św. Włodzimierz i jego rola w chrystianizacji ziem ruskich
    St. Vladimir the Great and his Input to the Christianization of Rus’
    Autorzy:
    Mironowicz, Antoni
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2171226.pdf
    Data publikacji:
    2015
    Wydawca:
    Akademia Supraska
    Tematy:
    Vladimir the Great
    Baptism
    Kievan Rus’
    Orthodox Church
    Opis:
    The article presents the figure of St. Vladimir the Great, grand prince of Kievan Rus’, and his role in the process of christianization of Kievan Rus’. Author recalls the circumstances in which the ruler was baptized, such as Vladimir’s participation in the liberation of Crimea and Korsun from the influence of rebels grouped under the leadership of Bardas Phocas or marriage to Anna Porphyrogenita. A significant part of the article is dedicated to the description of the Orthodox Church’s structure in the lands of Kievan Rus’ with important centers in Kiev, Navahrudak, Belgorod, Yuryev, Chernihov, Pereyaslav, Polotsk, Volodymyr-Volynskyi, Rostov and Turow. The close relationship between the newly established Church and the state has been emphasized. Christianity united the society in Kievan Rus’ and gave it an opportunity of cultural and intellectual development.
    Źródło:
    Latopisy Akademii Supraskiej; 2015, Cerkiew w drodze, 6; 45-52
    2082-9299
    Pojawia się w:
    Latopisy Akademii Supraskiej
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Święty męczennik Makary Kaniewski (Tokarzewski) (1605–1678)
    Святой мученик Макарий Каневский (Токаревский) (1605–1678)
    Autorzy:
    Mironowicz, Antoni
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2171258.pdf
    Data publikacji:
    2019
    Wydawca:
    Akademia Supraska
    Tematy:
    Святой мученик
    православная Церковь
    Макарий Токаревский
    Opis:
    Святой мученик Макарий Каневский (Токаревский) (1605–1678) с 1625 года подвизался в Купятицком монастыре, где стал известен своими подвигами, добродетелями и красноречем. В 1637 году иноки Симеоновского Брестского монастыря избрали его себе в игумены, но митрополит Петр Могила назначил его настоятелем Каменецкого Воскресенского монастыря (Гродненская область). В 1642 году преподобный Макарий вернулся в Купятичский монастырь, в 1656–1659 годы возглавлял Пинский монастырь, с 1660 года руководил братией Успенского Овручского монастыря. В 1671 году, после опустошения Овруча татарами, Макарий был назначен митрополитом киевским Иосифом настоятелем Каневского монастыря. Скончался мученически 4 сентября 1678 г. от турок напавших на монастырь.
    Źródło:
    Latopisy Akademii Supraskiej; 2019, Вѣнецъ хваленїѧ. Studia ofiarowane profesorowi Aleksandrowi Naumowowi na jubileusz 70-lecia, 10; 157-161
    2082-9299
    Pojawia się w:
    Latopisy Akademii Supraskiej
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Swoi czy obcy. Prawosławni w dawnej Rzeczypospolitej
    Ours or Others. Orthodox Population in Polish-Lithuanian Commonwealth in the XVI–XVIII Century
    Autorzy:
    Mironowicz, Antoni
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2171288.pdf
    Data publikacji:
    2017
    Wydawca:
    Akademia Supraska
    Tematy:
    Cerkiew
    prawosławie
    Rzeczpospolita
    Ruś
    religia
    tolerancja
    Opis:
    The society of the Commonwealth was always characterized – to a greater or lesser degree – by a diversified religious and national structure. The problem with a society with different religious characteristics had appeared on a large scale already in the 14th century, when ethnically non-Polish people could be found within the borders of the Commonwealth. In the 14th century the Kingdom of Poland lost extensive ethnically Polish areas in the West. The religious and ethnic structure of the state changed due to the incorporation of Red Ruthenia by Casimir III the Great (Kazimierz Wielki). Casimir III the Great – the last representative of the Piast dynasty – understood the importance of the problem connected with the presence of Orthodox Church members within state borders. The king preserved the rights and rites of the Orthodox Church. Political relations between the grand Duchy of Lithuania and Catholic Poland had religious repercussions. It curbed the development of the Orthodox religion and paved the way for the Latin Church – with all the political and cultural consequences. The Orthodox religion changed from the dominating position to a tolerated one. Yet the Jagiellonians understood that Orthodox people inhabited their own – in an ethnic sense – territories. The Jagiellonians, as opposed to the Angevin (Andegawenowie) or the House of Valois (Walezjusze), built their power on the multireligious structure of the Grand Duchy of Lithuania. They did not intend to follow the western model of a single religion Roman Catholic state, with one dominating Latin culture. Their stand resulted from the ethnic structure of the Grand Duchy of Lithuania. During the Jagiellonian dynasty, the Orthodox religion became a national and folk denomination, through the omnipresence of various forms of cult and rites. The power of the Commonwealth was based on its recognition by the Orthodox Ruthenian population of the Crown and the Grand Duchy of Lithuania as their own state. Good multireligious and multicultural cohabitation was shaken by the 1596 Union of Brest (Unia Brzeska). The Union of Brest undermined the main element of Ruthenian culture, based on its spiritual unity with Byzantium. A medial element, situated between the two traditions, was added to the existing Catholic-Orthodox model. The Union’s initiators were mistaken in their beliefs that its attractiveness would move Ruthenians from the Orthodox Church. Despite this tendency, the fall of Orthodox culture did not take place; on the contrary, it developed in new forms, which were more adequate to 17th century’s reality. Consequently, the Union of Brest did not turn against the Orthodox Church as such, but the Orthodox Church in the Commonwealth. The Union of Brest was in some aspects beneficial for the Roman Catholic Church, yet it did not solve any of the internal problems of the state. In Poland the distance between Polish elites and Ruthenian culture increased. A Protestant, brought up in western culture, was closer to a Catholic than a Ruthenian following Byzantine traditions, though increasingly more and more immersed in Polish culture.
    Źródło:
    Latopisy Akademii Supraskiej; 2017, Cerkiew a asymilacja- swój i obcy, 8; 207-224
    2082-9299
    Pojawia się w:
    Latopisy Akademii Supraskiej
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Przejęcie żyrowickiego sanktuarium przez unitów
    Taking over of Sanctuary in Zhyrovitse by Uniates
    Autorzy:
    Mironowicz, Antoni
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2168543.pdf
    Data publikacji:
    2021
    Wydawca:
    Akademia Supraska
    Tematy:
    Żyrowice
    monaster
    unia
    ikona
    Matka Boska Żyrowicka
    Zhyrovitse
    Orthodox Church
    Uniates
    Iwan Mieleszko
    Opis:
    The article presents the events related to the takeover of the Zhyrovitse monastery with the miraculous icon of the Mother of God by the Uniates. The Uniats came into possession of Zhyrovitse as a result of a fake trial and a groundless accusation of the murder of the owner of the estate, Ivan Soltan. Iwan Mieleszko, a supporter of the uniats, sentenced a person in the Zhyrovitse sanctuary and had his property confiscated. Subsequent subordination of the monastery to the Basilians and uniat metropolitans, indicated that Ivan Mieleszko was the executor of the planned plan to take away the sanctuary from the Orthodox Church of Zhyrovitse.
    Źródło:
    Latopisy Akademii Supraskiej; 2021, Obraz - Słowo - Litera, 12; 375-391
    2082-9299
    Pojawia się w:
    Latopisy Akademii Supraskiej
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Orthodox Church in the Polish-Lithuanian Commonwealth in the 16th–18th Century
    Prawosławni w wielowyznaniowej i wielokulturowej Rzeczypospolitej w XVI–XVIII wieku
    Autorzy:
    Mironowicz, Antoni
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/951422.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Uniwersytet w Białymstoku. Wydawnictwo Uniwersytetu w Białymstoku
    Tematy:
    Orthodox Church
    Polish-Lithuanian Commonwealth
    multicultural society
    religion relations
    tolerance
    Opis:
    The society of the Commonwealth was always characterized – to a greater or lesser degree – by a diversified religious and national structure. The problem with a society with different religious characteristics had appeared on a large scale already in the 14th century, when ethnically non-Polish people could be found within the borders of the Commonwealth. In the 14th century the Kingdom of Poland lost extensive ethnically Polish areas in the West. The religious and ethnic structure of the state changed due to the incorporation of Red Ruthenia by Casimir III the Great (Kazimierz Wielki). Casimir III the Great – the last representative of the Piast dynasty – understood the importance of the problem connected with the presence of Orthodox Church members within state borders. The king preserved the rights and rites of the Orthodox Church. Political relations between the grand Duchy of Lithuania and Catholic Poland had religious repercussions. It curbed the development of the Orthodox religion and paved the way for the Latin Church – with all the political and cultural consequences. The Orthodox religion changed from the dominating position to a tolerated one. Yet the Jagiellonians understood that Orthodox people inhabited their own – in an ethnic sense – territories. The Jagiellonians, as opposed to the Angevin (Andegawenowie) or the House of Valois (Walezjusze), built their power on the multireligious structure of the Grand Duchy of Lithuania. They did not intend to follow the western model of a single religion Roman Catholic state, with one dominating Latin culture. Their stand resulted from the ethnic structure of the Grand Duchy of Lithuania. During the Jagiellonian dynasty, the Orthodox religion became a national and folk denomination, through the omnipresence of various forms of cult and rites. The power of the Commonwealth was based on its recognition by the Orthodox Ruthenian population of the Crown and the Grand Duchy of Lithuania as their own state. Good multireligious and multicultural cohabitation was shaken by the 1596 Union of Brest (Unia Brzeska). The Union of Brest undermined the main element of Ruthenian culture, based on its spiritual unity with Byzantium. A medial element, situated between the two traditions, was added to the existing Catholic-Orthodox model. The Union’s initiators were mistaken in their beliefs that its attractiveness would move Ruthenians from the Orthodox Church. Despite this tendency, the fall of Orthodox culture did not take place; on the contrary, it developed in new forms, which were more adequate to 17th century’s reality. Consequently, the Union of Brest did not turn against the Orthodox Church assuch, but the Orthodox Church in the Commonwealth. The Union of Brest was in some aspects beneficial for the Roman Catholic Church, yet it did not solve any of the internal problems of the state. In Poland the distance between Polish elites and Ruthenian culture increased. A Protestant, brought up in western culture, was closer to a Catholic than a Ruthenian following Byzantine traditions, though increasingly more and more immersed in Polish culture.
    Społeczeństwo Rzeczypospolitej w mniejszym lub większym stopniu zawsze posiadało zróżnicowaną strukturę wyznaniową i narodową. Problem związany ze społecznością o odmiennej specyfice wyznaniowej pojawił się w Polsce na szeroką skalę już w XIV w., kiedy w jej granicach znalazły się obszary zamieszkane przez ludność etnicznie niepolską. W XIV w. Królestwo Polskie utraciło znaczne obszary etnicznych ziem polskich na zachodzie. W rezultacie włączenia przez Kazimierza Wielkiego Rusi Halickiej zmieniła się struktura wyznaniowa i etniczna kraju. Wagę problemu obecności w granicach państwa polskiego wyznawców Kościoła prawosławnego rozumiał ostatni przedstawiciel dynastii piastowskiej – Kazimierz Wielki. Kazimierz Wielki zachował prawa i obrządek Kościoła prawosławnego. Związek polityczny Wielkiego Księstwa Litewskiego z katolicką Polską miał ważne konsekwencje w relacjach wyznaniowych. Zahamował rozwój prawosławia i utorował drogę Kościołowi łacińskiemu ze wszystkimi skutkami polityczno-kulturowymi. Prawosławie z wyznania dominującego stało się wyznaniem tolerowanym. Mimo to, Jagiellonowie rozumieli, że ludność prawosławna była na swym etnicznym terytorium. W odróżnieniu od Andegawenów czy Walezjuszy, swoją potęgę budowali na wielowyznaniowej strukturze Wielkiego Księstwa Litewskiego. Obcy był im model zachodni jednowyznaniowego katolickiego państwa, z jedną dominującą kulturą łacińską. Do takiej postawy zmuszała ich struktura etniczna Księstwa Litewskiego. W epoce jagiellońskiej prawosławie stało się wiarą narodową i ludową, poprzez wszechobecność różnorodnych form kultu i obrzędów. Potęga Rzeczypospolitej opierała się na uznaniu przez ludność ruską wyznania prawosławnego Korony i Wielkiego Księstwa Litewskiego za własne państwo. Fenomen dobrego wielowyznaniowego i wielokulturowego współżycia został zachwiany zawarciem unii brzeskiej (1596). Unia brzeska podważyła główny element podstawy kultury ruskiej, opierający się na duchowej jedności z Bizancjum. Do istniejącego układu katolicko-prawosławnego doszedł jeszcze jeden element pośredni, zawieszony między dwoma tradycjami. Inicjatorzy unii błędnie liczyli, że jej atrakcyjność spowoduje odejście Rusinów od prawosławia. Pomimo tej tendencji nie nastąpił upadek kultury prawosławnej, a nawet jej rozwój w nowych formach, bardziej dostosowanych do XVII-wiecznej rzeczywistości. W rezultacie unia brzeska obróciła się nie przeciwko prawosławiu jako takiemu, ale przeciwko prawosławiu w Rzeczypospolitej. W efekcie przyniosła ona niewielkie korzyści Kościołowi rzymskokatolickiemu, ale nie rozwiązała żadnego problemu wewnętrznego kraju. W Polsce dystans elit katolickich wobec kultury ruskiej i prawosławia został pogłębiony. Katolikowi nadal bliższy był protestant, wychowany w kulturze zachodniej, aniżeli Rusin, hołdujący tradycjom bizantyjskim, ale coraz bardziej powiązany z kulturą polską.
    Źródło:
    Białostockie Teki Historyczne; 2016, 14
    1425-1930
    Pojawia się w:
    Białostockie Teki Historyczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Nieznane losy pierwszego ihumena supraskiego
    Unknown history of the first hegumen of Suprasl
    Autorzy:
    Mironowicz, Antoni
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/951447.pdf
    Data publikacji:
    2015
    Wydawca:
    Uniwersytet w Białymstoku. Wydawnictwo Uniwersytetu w Białymstoku
    Tematy:
    Orthodox Church
    hegumen of Suprasl
    Vladimir-Brest diocese
    Opis:
    Pafnucy Siehen, from Bielsk, was the founder of the Suprasl monastery. He was the one who had the biggest contribution to the creation of the first churches, financial security and determination of the status of the monastery in the Orthodox Church. The Siehen family incurred costs of raising the monastic congregation in Gródek. The Siehens, who co-founded the construction of the monastery, received numerous estates from King Sigismund the Old (Zygmunt Stary). Pafnucy Siehen created a well-organized religious community and supervised legal and material protection of his monastery. At the beginning of 1509 Hegumen Pafnucy Siehen made a request to the king for permission to build a stone Orthodox church of the Annunciation of the Blessed Virgin Mary. The construction of the church began in October 1510. According to the majority of historians, this year was the date of Pafnucy Siehen’s death. On the basis of new evidence, it has been proven that Pafnucy Siehen did not die that year; he participated in the council of Vilnius in 1509–1510. At this council Pafnucy Siehen, the hegumen of Supraśl, was declared a bishop. After bishop Wassian’s death in 1512, Pafnucy Siehen became the ordinary of Vladimir-Brest diocese. His nomination was supported by the Metropolitan of Kiev, Joseph and secular Orthodox elites. After choosing hegumen Pafnucy the Vladimir-Brest leader, the importance of the Siehen family rapidly increased. Bishop Siehen, as a bishop, initiated the restoration of numerous churches and monasteries destroyed during the Tatar invasion in 1491. In the years 1514–1516 Pafnucy received from the king the confirmation of privileges granted to the episcopate and the Cathedral of the Dormition in Vladimir-Volynski. Bishop Pafnucy managed the Lutsk-Ostroh diocese since 1523. He officially took over the Lutsk diocese after the death of bishop Cyril in 1526. Pafnucy Siehen held his episcopal function in Lutsk until 1528.
    Źródło:
    Białostockie Teki Historyczne; 2015, 13
    1425-1930
    Pojawia się w:
    Białostockie Teki Historyczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Aleksandra Sulikowska, Ciała, groby i ikony. Kult świętych w ruskiej tradycji literackiej i ikonograficznej, Wydawnictwo Neriton, Warszawa 2013, ss. 442 + 64 il.
    Autorzy:
    Mironowicz, Antoni
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/432699.pdf
    Data publikacji:
    2014
    Wydawca:
    Uniwersytet w Białymstoku. Wydawnictwo Uniwersytetu w Białymstoku
    Tematy:
    recenzja
    Źródło:
    Białostockie Teki Historyczne; 2014, 12
    1425-1930
    Pojawia się w:
    Białostockie Teki Historyczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Irena Wodzianowska, Zmierzch Unii. Struktury terytorialne i personalne Cerkwi greckokatolickiej w drugiej połowie XVIII wieku na Bracławszczyźnie, Lublin–Tczew 2018, ss. 505.
    Autorzy:
    Mironowicz, Antoni
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2142623.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Uniwersytet w Białymstoku. Wydawnictwo Uniwersytetu w Białymstoku
    Źródło:
    Białostockie Teki Historyczne; 2018, 16; 263-271
    1425-1930
    Pojawia się w:
    Białostockie Teki Historyczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Źródła do dziejów Kościołów Wschodnich w Rzeczypospolitej w archiwach i bibliotekach Sankt Petersburga
    Source materials for the history of Eastern Church in Poland in archives and libraries of St. Petersburg
    Autorzy:
    Mironowicz, Antoni
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/474765.pdf
    Data publikacji:
    2018-10-29
    Wydawca:
    Archiwum Główne Akt Dawnych
    Tematy:
    Polonika,
    archiwa rosyjskie,
    archiwa Petersburga,
    Kościół prawosławny w Rzeczypospolitej,
    Kościół unicki
    Polonica,
    Russian archives,
    Petersburg archives,
    Orthodox Church in Poland,
    Uniate Church
    Źródło:
    Miscellanea Historico-Archivistica; 2018, 25; 11-16
    0860-1054
    Pojawia się w:
    Miscellanea Historico-Archivistica
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Katakumby monasteru supraskiego
    The catacombs of the Suprasl monastery
    Autorzy:
    Mironowicz, Antoni
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/38410918.pdf
    Data publikacji:
    2022
    Wydawca:
    Uniwersytet w Białymstoku. Wydawnictwo Uniwersytetu w Białymstoku
    Tematy:
    Suprasl monastery
    catacombs
    Khodkieviche
    monaster supraski
    katakumby
    Chodkiewiczowie
    Opis:
    The bodies of the founders and representatives of many prominent Orthodox families from the Grand Duchy of Lithuania were buried in the catacombs of the Suprasl monastery in the 16th century. Some of the people buried in the catacombs were transferred to the altar part of the Church of the Annunciation of the Blessed Virgin Mary in 1644. Currently, an important problem is the protection and reconstruction of the Suprasl catacombs.
    W katakumbach klasztoru supraskiego w XVI wieku spoczęły ciała jego fundatorów i przedstawicie wielu wybitnych prawosławnych rodzin z Wielkiego Księstwa Litewskiego. Część pochowanych w katakumbach osób została przeniesiona do części ołtarzowej cerkwi sobornej Zwiastowania NMP w 1644 roku. Obecnie ważnym problemem staje się zabezpieczenie i rekonstrukcja katakumb supraskich.
    Źródło:
    ELPIS; 2022, 24; 41-49
    1508-7719
    Pojawia się w:
    ELPIS
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Cerkiew prawosławna w I Rzeczypospolitej
    Orthodox Church in the history of Poland
    Autorzy:
    Mironowicz, Antoni
    Wojciechowski, Leszek
    Ryba, Mieczysław
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/chapters/23944094.pdf
    Data publikacji:
    2017-10-31
    Wydawca:
    Archiwum Główne Akt Dawnych
    Tematy:
    Kościół prawosławny
    Cerkiew
    Rzeczpospolita
    Polska
    Wielkie Księstwo Litewskie
    Opis:
    Społeczeństwo Rzeczypospolitej w mniejszym lub większym stopniu zawsze posiadało zróżnicowaną strukturę wyznaniową i narodową. Problem związany ze społecznością o odmiennej specyfice wyznaniowej pojawił się w Polsce na szeroką skalę już w XIV w., kiedy w jej granicach znalazły się obszary zamieszkałe przez ludność etnicznie niepolską. W XIV w. Królestwo Polskie utraciło znaczne obszary etnicznych ziem polskich na zachodzie. W rezultacie włączenia przez Kazimierza Wielkiego Rusi Halickiej zmieniła się struktura wyznaniowa i etniczna kraju. Wagę problemu, obecności w granicach państwa polskiego wyznawców Kościoła prawosławnego rozumiał ostatni przedstawiciel dynastii piastowskiej - Kazimierz Wielki. Zachował on prawa i obrządek Kościoła prawosławnego. Związek polityczny Wielkiego Księstwa Litewskiego z katolicką Polską miał ważne konsekwencje w relacjach wyznaniowych. Zahamował rozwój prawosławia i utorował drogę Kościołowi łacińskiemu ze wszystkimi skutkami polityczno-kulturowymi. Prawosławie z wyznania dominującego stało się wyznaniem tolerowanym. Mimo to, Jagiellonowie rozumieli, że ludność prawosławna była na swym etnicznym terytorium. Jagiellonowie, w odróżnieniu od Andegawenów czy Walezjuszy, swoją potęgę budowali na wielowyznaniowej strukturze Wielkiego Księstwa Litewskiego. Obcy był im model zachodni jednowyznaniowego państwa katolickiego, z jedną dominującą kulturą łacińską. Do takiej postawy zmuszała ich struktura etniczna Księstwa Litewskiego. W epoce jagiellońskiej prawosławie stało się wiarą narodową i ludową, poprzez wszechobecność różnorodnych form kultu i obrzędów. Potęga Rzeczypospolitej opierała się na uznaniu przez ludność ruską, wyznania prawosławnego Korony i Wielkiego Księstwa Litewskiego za własne państwo. Fenomen dobrego wielowyznaniowego i wielokulturowego współżycia został zachwiany zawarciem unii brzeskiej (1596 r.). Unia brzeska podważyła główny element podstawy kultury ruskiej, opierający się na duchowej jedności z Bizancjum. Do istniejącego układu katolicko-prawosławnego doszedł jeszcze jeden element pośredni, zawieszony między dwoma tradycjami. Inicjatorzy unii błędnie liczyli, że jej atrakcyjność spowoduje odejście Rusinów od prawosławia. Pomimo tej tendencji nie nastąpił upadek Cerkwi prawosławnej, a nawet jej rozwój w nowych strukturach, bardziej dostosowanych do XVII i XVIII–wiecznej rzeczywistości.
    Society of the Polish-Lithuanian Commonwealth has always been, to a greater or lesser extent, diverse in terms of nationality and religion. Problems related to communities of different religious characteristics have emerged on a broad scale as early as 14th century, when territories inhabited by ethnically non-Polish peoples have fallen within Poland’s borders. In 14th century, the Kingdom of Poland has lost significant areas of ethnically Polish lands in the West. As a result of incorporation of Halych-Ruthenia by Casimir the Great, religious and ethnical structure of the country has changed. Casimir the Great, last king of the Piast dynasty, understood well the importance of the problem of having followers of the Orthodox Church within the borders of Poland. He maintained the rights and rite of the Orthodox Church. Political union between the Grand Duchy of Lithuania and Catholic Poland had important consequences for religious matters and relationships. It has hampered the expansion of Orthodox Church and opened the way for Catholic Church, with all its political and cultural impacts. Orthodox faith ceased to be the prevalent denomination and became a tolerated one. Despite that, Jagiellonians understood, that the Orthodox population lived on its own ethnic territory. As opposed to representatives of Houses of Anjou or Valois, monarchs of Jagiellonian dynasty built their power on multi-denominational structure of the Great Duchy of Lithuania. The Western model, of mono-denominational state with a single dominant Latin culture, was alien to them. Such an attitude was required due to the ethnic structure of the Grand Duchy. During the rule of the Jagiellons, Orthodox denomination has become a folk and popular religion, through ubiquity of diverse types of worship and rites. Power of the Polish-Lithuanian Commonwealth was based on Ruthenian, Orthodox population recognizing the Crown and Grand Duchy as their own state. The phenomenon of good multi-denominational and multi-cultural coexistence was undermined by the Union of Brest (1596). That union has undermined the main foundation of Ruthenian culture, rooted in spiritual unity with Byzantium. The existing Catholic/Orthodox structure was expanded to include another, intermediate element, suspended between the two traditions. Initiators of the Union have mistakenly hoped, that its attractiveness would induce the Ruthenians to depart from Orthodox faith. Despite such a tendency, the Orthodox Church did not collapse, and it even developed new structures, better adapted to the realities of 17th and 18th century.
    Źródło:
    Rola Kościoła w dziejach Polski. Kościoły w Rzeczypospolitej; 321-354
    9788394837433
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Kresy północno-wschodnie Rzeczypospolitej w polityce polskiej na przełomie 1918
    Autorzy:
    Hauser, Przemysław.
    Kłoczowski, Jerzy.
    Powiązania:
    Z dziejów Europy Środkowo-Wschodniej : księga pamiątkowa ofiarowana prof. dr. hab. Władysławowi A. Serczykowi w 60 rocznicę Jego urodzin Białystok, 1995 S. 329-339
    Współwytwórcy:
    Dubas-Urwanowicz, Ewa. Redakcja
    Mironowicz, Antoni. Redakcja
    Parafianowicz, Halina (1953- ). Redakcja
    Data publikacji:
    1995
    Dostawca treści:
    Bibliografia CBW
    Artykuł
    Tytuł:
    Władze i ugrupowania polityczne polskie wobec kwestii białoruskiej w Polsce w okresie międzywojennym
    Autorzy:
    Milewski, Jan J.
    Kłoczowski, Jerzy.
    Powiązania:
    Z dziejów Europy Środkowo-Wschodniej : księga pamiątkowa ofiarowana prof. dr. hab. Władysławowi A. Serczykowi w 60 rocznicę Jego urodzin Białystok, 1995 S. 361-371
    Współwytwórcy:
    Dubas-Urwanowicz, Ewa. Redakcja
    Mironowicz, Antoni. Redakcja
    Parafianowicz, Halina (1953- ). Redakcja
    Data publikacji:
    1995
    Tematy:
    Traktat ryski (1921)
    Partie polityczne Polska 1918-1939 r.
    Partie polityczne
    Mniejszości narodowe
    Dostawca treści:
    Bibliografia CBW
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-45 z 45

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies