Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Miczyński, Jan Krzysztof" wg kryterium: Autor

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-10 z 10
    Tytuł:
    Charyzmatyczny wymiar inicjacji chrześcijańskiej w świetle pism Nowego Testamentu
    The Charismatic Dimension of Christian Initiation in the Light of the New Testament
    Autorzy:
    Miczyński, Jan Krzysztof
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2040564.pdf
    Data publikacji:
    2015
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    sakrament
    chrzest
    charyzmat
    Duch Święty
    inicjacja
    wtajemniczenie
    sacrament
    baptism
    charisma
    the Holy Spirit
    initiation
    Opis:
    Inicjacja chrześcijańska ma wymiar charyzmatyczny; jest otwarciem się człowieka na charyzmaty, to znaczy na darmowe dary Ducha Świętego, służące budowaniu wspólnoty całego Kościoła. „Chrzest w Duchu Świętym” trzeba uznać nie tylko za odnowienie i aktualizację chrztu św., ale całego chrześcijańskiego wtajemniczenia (sakramenty chrztu, bierzmowania i Eucharystii). Trzeba dziś podkreślać, że dary charyzmatyczne nie stanowią jakiejś łaski zbytecznej, ale są zamierzonym przez Boga sposobem budowania Kościoła w miłości, są przejawami zwyczajnego chrześcijańskiego życia. Rolą pasterzy Kościoła jest koordynacja i troszczenie się o rozwój darów charyzmatycznych i duchowych w każdym chrześcijaninie.
    Christian initiation has got a charismatic dimension; it is an opening of a man to charisms which are the free gifts of the Spirit building the community of the Church. "Baptism in the Holy Spirit" must be considered not only as the renewal and updating of Baptism,  but of the whole Christian initiation (the sacraments of Baptism, Confirmation and Eucharist). Today, we need to emphasize that charismatic gifts are not just God’s grace but his intended way of building the Church in love. They are the manifestations of an ordinary Christian life. Shepherds of the Church's role is to coordinate and take care of the development of the charismatic and spiritual gifts in an every Christian person.
    Źródło:
    Roczniki Teologiczne; 2015, 62, 5; 55-67
    2353-7272
    Pojawia się w:
    Roczniki Teologiczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Wiara i kultura w perspektywie personalistycznej według Czesława S. Bartnika
    Autorzy:
    Miczyński, Jan Krzysztof
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2040943.pdf
    Data publikacji:
    2019-12-22
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
    Tematy:
    Personalismus
    Personalisierung
    Glaube
    Kultur
    Religion
    personalism
    personalization
    faith
    culture
    religion
    personalizm
    personalizacja
    wiara
    kultura
    religia
    Opis:
    Według ks. prof. Czesława S. Bartnika zakresy wiary i kultury są analogiczne do fenomenu ludzkiego. U początku jest osoba indywidualna – a zatem i wiara oraz kultura indywidualna (mikrokultura); następnie jawi się konkretna społeczność, a z nią również i kultura wspólna (makrokultura) oraz wiara wspólnotowa. Zwykle kulturę rozumie się jako działanie sprawiające, że człowiek staje się bardziej człowiekiem (aspekt czynny kultury). Według personalizmu Bartnika należy również dodać stronę doznaniową, wszelką recepcję świata (aspekt bierny kultury). Te same wymiary można dostrzec w doświadczeniu wiary (czynny i bierny). Pomiędzy wiarą (religią) a kulturą istnieje relacja zwrotna: religia określa kulturę, a kultura określa religię (przy czym kultura jest w człowieku „wcześniej” niż religia). Artykuł ukazuje, że obie stanowią swego rodzaju diadę, która prowadzi ku personalizacji człowieka  współcześnie stale zagrożonego niewiarą i antykulturą – depersonalizacją). Diada kultura–wiara podlega prawom historii i w jej trakcie może przyjmować różne formy. Dawne kultury były niemal w całości budowane na wierze naturalnej w Boga, choć miały one również i fragment ateistyczny. Obecnie mamy już epokę kultury zmierzającej do przybrania postaci absolutnie ateistycznej, ale i ona nie istnieje bez formy religijnej (czy też pseudoreligijnej). Diada kultura–wiara nie ulega więc nigdy rozbiciu. 
    According to Professor Czesław S. Bartnik, the scopes of both faith and culture are analogous to the human phenomenon. At the beginning, there is an individual person – henceboth the faith and individual culture (microculture); then the specific community appears, and with it also the common culture (macroculture) as well as the community faith. Usually,culture is understood as an action that makes a person become more human (active aspect of culture). According to Bartnik’s personalism, the aspect of experience, any reception ofthe world (passive aspect of culture) should be added. The same dimensions can be seen in the experience of faith (active and passive). There is a correlation between faith (religion)and culture: religion defines culture, and culture defines religion (whereas culture is “earlier” in man than religion). The article shows that they both constitute a kind of dyad which leads to personalization of the human being (who nowadays is constantly threatened with unbelief and anti-culture – depersonalization). The culture–faith dyad is subject to the laws of history, and may assume various forms during its course. Former cultures used to be almost entirely built on natural faith in God although they had their atheist element, too. Currently, we already have an epoch of culture that strives to take an entirely atheist shape, however, even this culture does not exist without a religious (or pseudo-religious) form. However, the culture-faith dyad does not become disintegrated.
    Nach Professor Czesław S. Bartnik sind Glaube und Kultur in ihrem Umfang dem menschlichen Phänomen analog. Am Anfang steht die individuelle menschliche Person, also der individuelle Glaube und die individuelle Kultur (Mikrokultur), dann die konkrete Gemeinschaft und mit ihr auch die gemeinschaftliche Kultur (Makrokultur) und schließlich der gemeinschaftliche Glaube. Der Glaube wird allgemein als eine Aktivität verstanden, die es dem Menschen erlaubt, mehr Mensch zu werden (der aktive Aspekt der Kultur). Im Rahmen des Personalismus von Bartnik muss man auch den Erlebnismoment und die Rezeption der Welt (der passive Aspekt der Kultur) berücksichtigen. Diese beiden Aspekte (aktiver und passiver) kann man auch im Bereich des Glaubens sehen. Man kann von einer Rückkopplung zwischen dem religiösen Glauben und der Kultur sprechen: Religion bestimmt Kultur, aber auch Kultur beeinflusst Religion (wobei Kultur im Menschen „früher“ als Religion angelegt). Der Artikel zeigt, dass beide eine gewisse Diade darstellen, die zur Personalisation des Menschen führt, der heute durch den Unglauben und die Antikultur, also durch die Entpersonalisierung bedroht sind.
    Źródło:
    Studia Nauk Teologicznych PAN; 2019, 14; 13-23
    1896-3226
    2719-3101
    Pojawia się w:
    Studia Nauk Teologicznych PAN
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Egzystencjalny wymiar kerygmatu Apostoła Pawła
    Existential Dimension of the Apostle Pauls Kerygma
    Autorzy:
    Miczyński, Jan Krzysztof
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/31340043.pdf
    Data publikacji:
    2010
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    Dobra Nowina
    nowa ewangelizacja
    kerygmat
    sposoby głoszenia ewangelicznego orędzia
    Good News
    the new evangelization
    kérygma
    ways of pronunciation of the evangelization message
    Opis:
    The article presents the “Existential dimension of the Apostle Paul's kerygma”. In the beginning is a quoted definition of a Greek noun kérygma. The theological sense of this word and comes from its verb kerýssein means − to preaching the Good News about Jesus Christ. To announce the Gospel was a particular solicitude of the Apostolic Church, of Saint Paul. The Apostle introduced himself in Romans as: “Paul, a servant of Christ Jesus, called to be an apostle and set apart for the gospel of God – the gospel he promised beforehand through his prophets in the Holy Scriptures” (1, 1). The author of the article sets his sights on presenting a live force contained in kerygmat, which preached the Apostle of the Nations, as well as showing the source of the power of the Good News and the necessity of delivering it to all people in the world.
    Źródło:
    Roczniki Teologii Duchowości; 2010, 2; 41-49
    2081-6146
    Pojawia się w:
    Roczniki Teologii Duchowości
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Serce Jezusa – misterium Miłości uosobionej
    Sacred Heart – the mystery of personified Love
    Autorzy:
    Miczyński, Jan Krzysztof
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/553520.pdf
    Data publikacji:
    2020-05-28
    Wydawca:
    Wyższe Seminarium Misyjne Księży Sercanów
    Tematy:
    Serce Jezusa
    serce
    osoba
    kult
    miłość
    rozwój
    społeczność
    wspólnota
    Sacred Heart
    heart
    person
    cult
    love
    progress
    community
    Opis:
    Kult Serca Jezusowego jest oddawaniem czci całej Osobie Wcielonego Bożego Syna. Jezus Chrystus jest uosobioną Miłością, jest Kimś, kto jest tylko miłością. Więź miłości łącząca serce człowieka i Serce Jezusa prowadzi ku spełnieniu osobowemu. Wprowadza w niezwykłą przestrzeń miłości międzyosobowej, w odkupioną społeczność, która tworzy Mistyczne Ciało Chrystusa, ożywiane jednym sercem (por. Dz 4,32), ku chwale majestatu Boga (por. Ef 1,12.14), w Komunii Osób Niestworzonych. Serce Jezusa jest zwierciadłem ukazującym blask miłości Boga, godność i wielkość powołania osób stworzonych na wzór obrazu Bożego Syna (por. Rz 8,29), jak również doniosłość nowego świata (por. Ap 21,5), rozpoczynającego się już tu, na ziemi.
    The cult of the Sacred Heart of Jesus is glorification of the Incarnated Person of the Son of God. Jesus Christ is a personification of Love, He is someone, who is exclusively love. The bond of love between Sacred Heart and a human’s heart leads to personal fulfilment. It introduces one into extraordinary space of interpersonal love, also in redeemed community, which creates the Mystical Body of Christ, which is animated by one heart (cf. Acts 4,32), to glorify God’s Majesty (cf. Eph 1,12.14), in Communion of Uncreated Persons. Sacred Heart of Jesus is the mirror which reflects the dazzle of God’s love, dignity and magnitude of vocation of people created as an image of God’s Son (cf. Rom 8,29), and also significance of a new world (cf. Rev 21,5), which has begun here, on earth.
    Źródło:
    Sympozjum; 2020, 1(38); 51-64
    2543-5442
    Pojawia się w:
    Sympozjum
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Towarzyszenie duchowe osobom homoseksualnym według Daniela-Ange’a
    Spiritual Accompaniment of Homosexual Persons According to Daniel Ange
    Autorzy:
    Miczyński, Jan Krzysztof
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1044223.pdf
    Data publikacji:
    2021-04-29
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
    Tematy:
    homoseksualizm, kierownictwo duchowe, pomoc, orientacja, skłonności
    homosexuality, spiritual direction, aid, orientation, inclinations
    Opis:
    Artykuł jest teologiczno-duchowym komentarzem do publikacji Daniela-Ange’a (ur. 17 X 1932 r. w Brukseli), na temat homoseksualizmu i pomocy duchowej ludziom o skłonnościach homoseksualnych. Główne jego myśli zostały opublikowane w książce Homosexuel qui es-tu? Où vas-tu? (Homoseksualisto kim jesteś? Dokąd podążasz? (rok wyd. we Francji: 1992r.). Dzisiaj, kiedy dyskusja na temat tzw. „nieheteronormatywności” staje się coraz bardziej gorące, jego myśl, oparta na wielu rozmowach i korespondencji z homoseksualistami, wydaje się bardzo istotna. Daniel-Ange proponuje pomoc tym dziewczętom i chłopcom, którzy wbrew sobie odczuwają skłonności homoseksualne, którzy czynią heroiczne wysiłki, by się im nie poddać i marzą o normalnym życiu seksualnym. Wspomniany Zakonnik postuluje, by z wielkim szacunkiem odnosić się do wszystkich potrzebujących pomocy, proponuje im duchową drogę wzrostu: 1. poznania swojej godności w Bogu; 2. odkrycia przyczyn homoseksualizmu; 3. pełniej pokoju twórczej pracy nad sobą; 4. dojrzewania w prawdziwej miłości – w Bogu. Artykuł przytacza konkretne porady duchowe o. Daniela-Ange’a i ukazuje je w świetle współczesnych dokumentów Kościoła.
    The article is a theological and spiritual commentary to the publication of Daniel Ange (born on 17th October 1932 in Brussels) on homosexuality and spiritual aid to people with homosexual inclinations. His main thoughts were published in the book Homosexuel qui es-tu? Où vas-tu? (Homosexual Who Are You? Where Are You Heading To?), which appeared in France in 1992. Today, as the discussion about the so-called "non-heteronormativity" becomes more and more heated, his thought, based on a great deal of conversations and correspondence with homosexuals, seems to be crucial. Daniel-Ange offers to aid those girls and boys who have inclinations towards homosexuality in defiance of their selves, and who make heroic efforts not to give up, and dream of a normal sex life. The author advocates that all those in need of aid be treated with great respect, and offers them a spiritual way of growth: 1. to know their dignity in God; 2. to discover the causes of their homosexuality; 3. to work creatively on themselves in peace; 4. to mature in true love - in God. The article sets forth specific spiritual advice of Fr. Daniel Ange, and demonstrates it in the light of contemporary Church documents.
    Źródło:
    Verbum Vitae; 2021, 39, 1; 397-415
    1644-8561
    2451-280X
    Pojawia się w:
    Verbum Vitae
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Tożsamość kapłańska według „Listu do moich kapłanów” kard. Stefana Wyszyńskiego
    Autorzy:
    Miczyński, Jan Krzysztof
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1622912.pdf
    Data publikacji:
    2015-09-02
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
    Tematy:
    teologia duchowości
    Wyszyński Stefan kard.
    kapłaństwo
    służba
    Trójca Święta
    naśladowanie Chrystusa
    człowieczeństwo
    Maryja
    Kościół
    świętość
    Opis:
    Autor analizuje „Listy do moich kapłanów” kard. S. Wyszyńskiego. Tożsamość kapłańska płynie bezpośrednio z kapłaństwa Jezusa Chrystusa. W swoim ziemskim życiu trwał On nieustannie w synowskim zjednoczeniu ze swoim Ojcem, w wewnętrznym związku z Trójcą Świętą. Jako Wcielone Słowo był Jedynym Pośrednikiem między Bogiem i ludźmi. Związany z Bogiem, cały czas był skierowany ku ludowi Bożemu. Jego osoba, Jego życie, stanowią doskonały wzór posługi pasterskiej, apostolskiej, a także ofiary kapłańskiej. Dlatego każde serce kapłańskie, zjednoczone w wyjątkowy sposób sakramentalnym węzłem święceń z kapłańskim Sercem Chrystusa, odnajduje swoją tożsamość w miłości względem Boga, względem Matki Kościoła, a także we wszystkich wymiarach miłości pasterskiej, aż do oddania życia za innych i przebaczenia nieprzyjaciołom.
    Źródło:
    Verbum Vitae; 2010, 17; 315-340
    1644-8561
    2451-280X
    Pojawia się w:
    Verbum Vitae
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Doświadczenie ewangelizatora według świadectwa Kiko Arguello
    The evangelizer’s experience according to Kiko Arguello’s testimony
    Autorzy:
    Miczyński, Jan Krzysztof
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/31339983.pdf
    Data publikacji:
    2013
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    kerygmat
    ewangelizacja
    kenosis
    nawrócenie
    doświadczenie
    kerygma
    evangelization
    conversion
    experience
    Opis:
    Kiko-Argüello’s testimony contains a description of his conversion, growing in faith and of his service to God in the Church. It shows a figure of a man who became an evangelizer. The experience of kenosis, a charismatic experience of God in one’s inside as well as in other people – the poor – is inscribed in the history of his life. Kiko emphasizes the power of God’s action during the preaching of the kerygma – the Gospel. He points to the signs, owing to which modern non-believers open their ears to the preaching of the Gospel. They are: unity among the disciples of Jesus and their love for their enemies. The article shows the importance of modern Christians’ mission of evangelization of in the secularized world.
    Źródło:
    Roczniki Teologii Duchowości; 2013, 5; 91-100
    2081-6146
    Pojawia się w:
    Roczniki Teologii Duchowości
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Kryteria rozeznawania duchowego i rozeznawania duchów w świetle współczesnej literatury teologiczno-duchowej
    Criteria for Spiritual Discernment and Discerning Spirits in the Light of Contemporary Theological and Spiritual literature
    I criteri del discernimento spirituale e del discernimento degli spiriti nella luce della letteratura contemporanea teologico-spirituale
    Autorzy:
    Miczyński, Jan Krzysztof
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/31340017.pdf
    Data publikacji:
    2011
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    rozeznawanie duchów
    rozeznawanie duchowe
    duch zły
    duch dobry
    Duch Święty
    the discernement of spirits
    spiritual judgement
    evil spirit
    good spirit
    Holy Ghost
    discernimento degli spiriti
    discernimento spirituale
    spirito cattivo
    spirito buono
    Spirito Santo
    Opis:
    Il discepolo di Cristo è invitato di esercitare il discernimento spirituale e il discernimento degli spiriti. Quando si tratta di discernimento spirituale, bisogna intendere „spirituale” come livello al quale si esercita il discernimento. San Paolo insegna che i cristiani hanno ricevuto lo Spirito di Dio, per poter distinguere ciò che viene da Dio (cf. 1 Cor 2, 12). Quando si parla di discernimento degli spiriti, si tratta del ogetto a cui si applica il discernimento (situazioni di spirito, luci, mozioni e pure gli spiriti – esseri di natura personale – che agiscono nell’uomo). Solo l’uomo „spirituale” è capace di esercitare il discernimento spirituale. Nella Bibbia si trovano i dati, che aiutano a distinguere l’agire dello spirito maligno, dello „spirito della natura umana”, e pure dello Spirito Santo. La chiave fondamentale del discernimento sono le parole di Cristo riportate dal Vangelo. Sulla base biblica e tradizione ecclesiale, la Chiesa può riscoprire le nuove regole del discernimento, se lo necessita la situazione.
    Źródło:
    Roczniki Teologii Duchowości; 2011, 3; 121-139
    2081-6146
    Pojawia się w:
    Roczniki Teologii Duchowości
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Francuski koloryt modlitwy w życiu i pismach Elżbiety od Trójcy Świętej
    The French Colour of Prayer in the Life and Writings of Elizabeth of the Trinity
    Autorzy:
    Miczyński, Jan Krzysztof
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/29430843.pdf
    Data publikacji:
    2022
    Wydawca:
    Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
    Tematy:
    szkoła
    Karmel
    Elżbieta
    modlitwa
    duchowość
    Francja
    francuski
    mistyka
    school
    Carmel
    Elizabeth
    prayer
    spirituality
    France
    French
    mysticism
    Opis:
    Elżbieta od Trójcy Świętej (Elżbieta Catez; 1880–1906), francuska karmelitanka i mistyczka, została kanonizowana przez papieża Franciszka w dniu 16 października 2016 roku. Jej mistyka ściśle wiąże się z teologią św. Pawła Apostoła oraz karmelitańską szkołą duchowości. Łącząc w oryginalny sposób teksty natchnione Pisma Świętego, odkryła „własną” drogę do świętości. Pozostaje zawsze aktualne pytanie, na ile mistyk jest inspirowany również swoim środowiskiem. Artykuł analizuje, na ile oryginalność Elżbiety jest przyobleczona w szatę francuskiej szkoły duchowości. Skupia się na trzech rzeczywistościach: teologiczno-duchowe idee francuskiej szkoły duchowości XVII wieku; prądy myślowe epoki schyłku XIX wieku — myśl społeczna i religijna; francuska pobożność ludowa. W świetle analizy jej pism można stwierdzić, że życie modlitewne Elżbiety, a także jej nauczanie na temat modlitwy są w wielu miejscach podobne do prądów duchowych epoki, w której żyła. Niemniej, można dojść do przekonania, że jej doświadczenie mistyczne było na wskroś oryginalne, przekraczające jej wykształcenie (nie była teologiem). W ten sposób dostrzega się ukryte działanie Boga, który uzdalnia człowieka do podążania za Nim nową ścieżką, według Jego zamysłu, współmiernie do ofiarowanego powołania.
    Elizabeth of the Trinity (Elizabeth Catez; 1880–1906), a French Carmelite nun and mystic, was canonized by Pope Francis on October 16, 2016. Her mysticism is closely linked to the theology of St. Paul the Apostle and the Carmelite school of spirituality. By combining the inspired texts of Scripture in an original way, she discovered “her own” path to holiness. The question to what extent a mystic is also inspired by his or her environment always remains relevant. This paper examines the extent to which Elisabeth’s originality is clothed in the robe of the French school of spirituality. It focuses on three realities: the theological-spiritual ideas of the French school of spirituality of the seventeenth century; the currents of thought of the late nineteenth century — social and religious thought; French popular piety. An analysis of her writings reveals that Elizabeth’s prayer life and her teaching on prayer are in many ways similar to the spiritual currents of her time. Nevertheless, one can come to believe that her mystical experience was thoroughly original, going beyond her education (she was not a theologian). In this way one sees the hidden work of God who enables a human being to follow Him on a new path, according to His plan, commensurate with the vocation He has given.
    Źródło:
    Polonia Sacra; 2022, 26, 4; 175-196
    1428-5673
    Pojawia się w:
    Polonia Sacra
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Personalistyczne rozumienie kontemplacji
    A Personalistic Understanding of Contemplation
    Autorzy:
    Miczyński, Jan Krzysztof
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/29430868.pdf
    Data publikacji:
    2023
    Wydawca:
    Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
    Tematy:
    kontemplacja
    modlitwa
    ciało
    dusza
    duch
    jaźń
    człowiek
    osoba
    personalizm
    contemplation
    prayer
    body
    soul
    spirit
    self
    human
    person
    personalism
    eschatology
    Opis:
    Celem artykułu jest ukazanie sensu i doniosłości kontemplacji w kolorycie współczesnej myśli chrześcijańskiej, która ujmuje człowieka jako osobę. Wydaje się, że personalizm daje możliwość uniknięcia ujęć redukujących modlitwę człowieka do procesu psychofizycznego, emocjonalnego, beztreściowego i w sumie nierealnego, polegającego na autotranscendencji. Wszystkie wymiary życia ludzkiego są istotne, ale ujęcia fragmentaryczne nie wyczerpują treści fenomenu osoby. W konsekwencji też mogą prowadzić do błędnego rozumienia relacji z Bogiem. Z tego też powodu artykuł omawia w kolorycie personalistycznym trzy ważne tematy, są nimi: podmiot, przedmiot i istota kontemplacji. Metodę badawczą można określić jako personalistyczną (hermeneutycznym kluczem badawczym jest osoba). Punktem wyjścia dla przeprowadzonej analizy jest omówienie wewnętrznej struktury osobowej człowieka i w jej świetle spojrzenie na fenomen kontemplacji, na wewnętrzny i zewnętrzny świat życia ludzkiego. Analiza nawiązuje do tradycji teologiczno-duchowej Kościoła, a także do nauczania świętych. Stara się w sposób całościowy i niekiedy twórczo-krytyczny ocenić ujęcia starsze. Jako podstawowe źródło przyjmuje objawienie zawarte w Piśmie Świętym. Główne wnioski przeprowadzonych analiz są następujące: podmiotem kontemplującym jest cała ludzka osoba (pomimo że główną rolę pełni umysł); głównym przedmiotem jest Communio Personarum (Osoby Niestworzone, Trójca Święta); kontemplacja — dzięki łasce Bożej — jest relacją z Osobowym Bogiem, jest „udoskonalaniem” wewnętrznych struktur człowieka do zjednoczenia się z Osobami Bożymi (wewnętrzna struktura ludzka staje się podobna do wewnętrznej struktury Osoby Niestworzonej); jest to proces, który można nazwać chrystyfikacją (uchrystusowieniem), przebóstwieniem, eschatologizacją świata osób stworzonych — osoby indywidualnej i osoby społecznej (całej rodziny ludzkiej).
    The purpose of this article is to show the meaning and significance of contemplation in the framework of modern Christian thought, which captures man as a person. It seems that personalism provides an opportunity to avoid approaches that reduce human prayer to a psychophysical, emotional, contentless and altogether unreal process of self-transcendence. All dimensions of human life are important, but fragmentary approaches do not exhaust the content of the phenomenon of the person. Consequently, too, they can lead to a wrong understanding of the relationship with God. For this reason, the article discusses three important topics in personalistic framework, that is: subject, object and essence of contemplation. The research method can be described as personalistic (the hermeneutic research key is the person). The starting point of the analysis is to discuss the inner personal structure of man and in light of this to look at the phenomenon of contemplation, the inner and outer world of human life. The analysis refers to the theological and spiritual tradition of the Church, as well as to the teachings of the saints. It tries to evaluate older approaches in a comprehensive and sometimes creative-critical way. It takes the revelation contained in Scripture as its primary source. The main conclusions of the analyses are as follows: the contemplative subject is the whole human person (despite the fact that the main role is played by the mind); the main subject is the Communio Personarum (the Uncreated Persons, the Holy Trinity); contemplation — thanks to God’s grace — is a relationship with the Personal God, it is the “perfecting” of the inner structures of man towards union with the Divine Persons (the internal human structure becomes similar to the internal structure of the Uncreated Person); it is a process that can be called Christification (making one Christ-like), divinization, eschatologization of the world of created persons — the individual person and the social person (the entire human family).
    Źródło:
    Polonia Sacra; 2023, 27, 2; 69-98
    1428-5673
    Pojawia się w:
    Polonia Sacra
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-10 z 10

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies