Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "Międzobrodzka, Małgorzata" wg kryterium: Autor


Wyświetlanie 1-2 z 2
Tytuł:
Kazimierski–Podgórski skład solny (XVI – XIX w.)
Kazimierz and Podgórze Salt Storage (16TH – 19TH century)
Autorzy:
Międzobrodzka, Małgorzata
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/487319.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Muzeum Żup Krakowskich Wieliczka
Tematy:
Kazimierski
Podgórski
skład
solny
handel
Kazimierz
Podgórze
salt
storage
trade
Opis:
The Kazimierz salt storage operated from the 16th century on the area of the city of Kazimierz, on the right bank of Zakazimierka River, which initially was a peripheral and later the main river bed of the Vistula River. It was the storage of salt intended for rafting down the Vistula to the Masovian salt storages. Simultaneously, the facility operates as a shipping harbour organising salt rafting three times a year, serviced by rafters supplying proper vessels for salt rafting, including barges, komiega rafts, galara, byk and lichtun. The development of the Kazimierz salt storage consisted of a house (a dwelling and a place where saltworks officials resided during salt loading), known as the manor house with adjoining farm buildings, including stables and storage sheds, distinguished by their vast sizes, assigned for salt loaves (salt clumps with columnar shapes and specific dimensions) and barrel salt (salt loaded into barrels in the mine and transported in this manner) usually built in parallel to the river bed, right by the water, next to the waterfront reinforced by fascine and wood. Descriptions of the development prepared by royal commissioners are included in the text of saltworks commissions from the period between 1581 and 1762. Destruction of the Kazimierz salt storage during the siege of Cracow by the Swedes and the repeated flooding of the Vistula in the 1670s resulted in closing of the facility. Its role between 1690 and 1717 was taken over by the salt storage and shipping harbour in Mogiła. The Kazimierz salt storage was officially reopened in 1718. Construction investments were conducted between 1725 and 1751, and a manor house, a storage shed, a stable and an additional shed for lime (rafted down the Vistula to Warsaw for the needs of the royal court) were subsequently built. Between 1730 and 1762, a modern harbour was constructed with stanchions and an outer water gauge. The Austrian administration which took over the management of the Kazimierz storage after the first partition of Poland in 1772, changed its official name into Podgorzer Salzniederlage in 1787; legal changes pertaining to the principles of salt trading made it subject to the Directorate of Salt Affairs in Lviv. The organisation of salt rafting was the obligation of the Imperial and Royal Podgórze Rafting Office (C.K. Podgórski Urząd Defluitacyjny), whose tasks were monitored, until 1795 (after further areas of the Republic of Poland were incorporated in the Austrian monarchy), by the Imperial and Royal Directorate for Salt Affairs in Podgórze (C.K. Dyrekcja do Spraw Solnych in Podgórze) (in 1805 transferred to Wieliczka). Between 1809 and 1815, the Podgórze storage, together with the entire district, was subject to the administration of the Duchy of Warsaw. Construction investments from the Austrian times include a second storage building made of brick (after 1804), renovation of administrative buildings, the waterfront, regulation of the Vistula River, as well as erection of a  new shed with two residential annexes and a large stable building with a storey. The last investment took place after 1810 and before 1820. The status of development is confirmed by the maps of 1779 – 1847. In 1847, the newly erected stable building was taken-over by the Austrian army for the cavalry needs. The salt storage was handling the sale of salt for the Prussian government and the Russian authorities of the Kingdom of Poland. The final expiry of such contracts (in 1858 and 1872), along with development of rail transport resulted in closing of the governmental salt storage in Podgórze. Since 1873, the storage buildings, handed over to the Poviat Treasury Directorate (Powiatowa Dyrekcja Skarbu) in Cracow, were used by commercial companies, army and treasury guards. They were disassembled during construction of the third bridge across the Vistula and Vistula boulevards (approx. 1912). Only the stable building has been preserved from the entire Podgórze salt storage and continued to be used by the army until 1939.
Źródło:
Studia i Materiały do Dziejów Żup Solnych w Polsce; 2016, 31; 9-59
0137-530X
Pojawia się w:
Studia i Materiały do Dziejów Żup Solnych w Polsce
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
DR JÓZEF PIOTROWICZ HISTORYK, MUZEALNIK (1930-2014)
JÓZEF PIOTROWICZ, PhD HISTORIAN, MUSEUM CURATOR (1930-2014)
Autorzy:
Małgorzata, Międzobrodzka,
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/433033.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Krajowy Ośrodek Badań i Dokumentacji Zabytków
Tematy:
salt mining
underground exhibition
Cracow saltworks’ description
Wieliczka
Bochnia
Cracow Saltworks Museum
Opis:
Józef Piotrowicz, humanities scholar, historian and museum curator, died on 2 May, 2014. Born in Bochnia and educated in a milieu of outstanding Cracow historians, he graduated from the department of history and philology at the Jagiellonian University in 1954. After eight years of work at the National Museum in Krakow as a researcher at the Czartoryski Library, in 1962 he transferred to the Cracow Saltworks Museum, which was then extending its academic departments. Piotrowicz was Director of the History Department. Thus, he combined his passion for research with exhibition-oriented activities.Piotrowicz’s research focused primarily on the origins of salt mining, its periodisation, normative acts, as well as the significance of medieval salt conferrals to convents and other churchinstitutions in Poland. Moreover, the questions of European salt mining and Wieliczka’s and Bochnia’s local history fell also within his scope of interests. He organised numerous academic sessions, spoke at international conferences of European mining historians and was a frequent visitor to mining museums. Piotrowicz was the creator of the Museum’s first permanent exhibitions, both the underground display and the Saltworks Castle collections, as well as a number of temporary exhibitions, including those presented abroad. He contributed greatly to the process of justifying why the Wieliczka Salt Mine should be included on the UNESCO World Heritage list, oversaw the reconstruction and functioning of the Saltworks Castle complex, and authored the academic commentary to the edition of the Cracow saltworks’ description from 1518, a text recently added to the first Polish National List of UNESCO’s Memory of the World Programme. An excellent and erudite scholar and populariser, Piotrowicz was able to establish contact with virtually anybody, regardless of their professional or social background; conversations with him were true intellectual adventures. His passion was contagious.
2 maja 2014 r. zmarł Józef Piotrowicz – humanista, historyk, muzealnik. Urodzony w Bochni, wychowany w środowisku wybitnych krakowskich historyków, w 1954 r. ukończył studia historyczne i filologiczne na Uniwersytecie Jagiellońskim. Po 8 latach pracy w Muzeum Narodowym w Krakowie w charakterze pracownika naukowego Biblioteki Czartoryskich, w 1962 r. przeszedł do rozbudowującego wówczas swe działy merytoryczne Muzeum Żup Krakowskich Wieliczka. Był kierownikiem Działu Historycznego. Łączył pasję badawczą z działalnością wystawienniczą. W badaniach naukowych skupił się na początkach górnictwa solnego, jego periodyzacji, aktach prawnych oraz znaczeniu średniowiecznych nadań solnych dla klasztorów i instytucji kościelnych w Polsce. W kręgu Jego zainteresowań znalazły się także zagadnienia solnictwa europejskiego, dzieje Wieliczki i Bochni. Dużo publikował. Był organizatorem sesji naukowych oraz prelegentem międzynarodowych konferencji historyków górnictwa europejskiego, bywalcem muzeów górniczych. Przygotował pierwsze wystawy stałe Muzeum realizowane w ekspozycji podziemnej i w Zamku Żupnym oraz wiele wystaw czasowych, w tym prezentowane za granicą. Wniósł znaczący wkład w uzasadnienie wniosku o wpisanie kopalni wielickiej na listę zabytków UNESCO, sprawował nadzór merytoryczny nad odbudową i funkcją kompleksu Zamku Żupnego, był autorem naukowego komentarza do edycji opisu żup krakowskich z 1518 r. – tekstu wpisanego ostatnio na pierwszą Polską Listę Krajową Programu UNESCO „Pamięć Świata”. Znakomity popularyzator i erudyta posiadał dar nawiązywania kontaktu i współpracy z każdym, niezależnie od pozycji zawodowej czy społecznej, a rozmowa z Nim była zawsze intelektualną przygodą. Zarażał swoją pasją.
Źródło:
Muzealnictwo; 2015, 56; 48-51
0464-1086
Pojawia się w:
Muzealnictwo
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-2 z 2

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies