Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Mazur, Elżbieta" wg kryterium: Autor

  Lista filtrów

Dostawca treści

Podbaza

Wyrównaj
Wyświetlanie 1-10 z 73
Tytuł:
Kompetencje tekstotwórcze w nauczaniu języka polskiego jako obcego na poziomie B2 i C1 (na przykładzie tekstu argumentacyjnego)
Text-making skills in teaching Polish as a second language at B2 and C1 levels (based on the example of an argumentative essay)
Autorzy:
Mazur, Elżbieta
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1288872.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Uniwersytet Rzeszowski. Wydawnictwo Uniwersytetu Rzeszowskiego
Tematy:
text-making competences
speaking
writing
argumentative essay
methods teaching
glottodidactics
Opis:
The article focuses on language skill development in the process of teaching Polish as a second language based on the example of an argumentative essay. It also includes theoretical remarks on the text-making competences of those learning Polish to the B2 and C1 levels, whilst a scenario proposed in the practical part of the article demonstrates how to combine exercises from different skill groups during classes, i.e. writing and speaking, reading and listening. What is more, it presents selected techniques of teaching Polish as a second language.
Źródło:
Dydaktyka Polonistyczna; 2017, 3(12); 243-254
2451-0939
Pojawia się w:
Dydaktyka Polonistyczna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Między Herostratesem a Czarną wiosną. O tradycji literackiej u progu dwudziestolecia międzywojennego (na lekcjach języka polskiego w szkole średniej)
Between Herostrates [Herostratus] and Czarna wiosna [Black Spring]. About literary tradition at the start of the two interwar decades (in Polish classes at secondary school)
Autorzy:
Mazur, Elżbieta
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/956965.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Uniwersytet Rzeszowski. Wydawnictwo Uniwersytetu Rzeszowskiego
Tematy:
literary tradition
romantic tradition
polish poetry of the twentieth century
polish language education
poetry of Skamander
Opis:
The article focuses on the role of literary tradition, particularly linked to Romanticism, in the poetry of the Skamandrites. The author discusses examples of lyric poetry created after 1918 and manifesting varied approaches to tradition, i.e. rejection, continuation or negation of the key tradition, as well as the attitude of poetry towards history. She also points to the problem of tradition in secondary-level Polish language education and to the teaching concepts designed to develop students’ ability to understand and identify traditions.
Źródło:
Dydaktyka Polonistyczna; 2018, 4 (13); 82-91
2451-0939
Pojawia się w:
Dydaktyka Polonistyczna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Literackie podróże, czyli o przestrzeni i miejscu w literaturze polskiej przełomu XX i XXI wieku (na przykładzie poezji Adama Zagajewskiego i prozy Andrzeja Stasiuka)
Autorzy:
Mazur, Elżbieta
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1042108.pdf
Data publikacji:
2020-03-31
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
poetyka miejsca
przestrzeń w literaturze
podróż
migracja
tożsamość
komunizm
poetics of place
space in literature
travel
migration
identity
communism
Opis:
Artykuł dotyczy problemów tożsamości, poetyki miejsca i migracji oraz podróży w poezji Adama Zagajewskiego z tomów Jechać do Lwowa (Londyn 1985) i Ziemia ognista (Poznań 1994) oraz w prozie Andrzeja Stasiuka na przykładzie opowiadania Miejsce (Opowieści galicyjskie, Kraków 1995) i powieści Wschód (Wołowiec 2014). Autorka, odwołując się do wybranych tekstów obydwu twórców, prezentuje sposoby ukazywania przestrzeni w literaturze polskiej przełomu XX i XXI wieku naznaczonej doświadczeniem migracji i komunizmu. Szkic analityczno-interpretacyjny zawiera także uwagi związane z organizacją procesu dydaktycznego, ponieważ omawiane tutaj utwory mogą być inspiracją do mówienia o procesach migracyjnych i wielokulturowości na lekcjach języka polskiego w szkole średniej.
The article deals with the problems of identity, poetics of place, migration and travel in Adam Zagajewski’s poetry, in the volumes: Going to Lvov (London 1985) and The Land of Fire (Poznań 1994); as well as in Andrzej Stasiuk’s prose: the short story Place (Tales of Galicia, Kraków 1995) and the novel The East (Wołowiec 2014). The author, in invoking selected texts by the above artists, presents ways of portraying space in Polish literature of the late 20th and early 21st centuries, marked by the experiences of migration and communism. This analytical and interpretative study also includes remarks concerning the organisation of the teaching process, as the works discussed here may be used as inspiration for discussions related to migration processes and multiculturalism during Polish language lessons at high school levels.
Źródło:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Polonica; 2020, 56, 1; 311-330
1505-9057
2353-1908
Pojawia się w:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Polonica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Poezja bez niepoezji, czyli meandry poezji czystej
Autorzy:
Mazur, Elżbieta
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2030973.pdf
Data publikacji:
2018-12-16
Wydawca:
Uniwersytet Rzeszowski. Wydawnictwo Uniwersytetu Rzeszowskiego
Tematy:
pure poetry
poetry and non-poetry
beauty
symbolism
the Absolute
poezja czysta
poezja i niepoezja
piękno
symbolizm
absolut
Opis:
The text is a review of the book by Gustaw Ostasz, entitled Śladami poezji czystej (Retracing Pure Poetry) and presenting considerations on the relationship between poetry and non-poetry. According to the reviewer the book stands out for its presentation of an important phenomenon in the modern lyric poetry, i.e. “pure poetry” understood as beauty, aesthetic ideal, and the Absolute. She also points out that, as an excellent supplement to the methodological considerations, the subse-quent chapters of the book present interpretations of major works of Polish 20th century literature, representing the concept of “pure poetry”.
Źródło:
Tematy i Konteksty; 2018, 13, 8; 546-551
2299-8365
Pojawia się w:
Tematy i Konteksty
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Miejsce pamięci jako przestrzeń zaangażowania. Koncepcja ideowo-artystyczna muzeum i miejsca pamięci w Sobiborze
Autorzy:
Błotnicka-Mazur, Elżbieta
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/27323895.pdf
Data publikacji:
2021-05-24
Wydawca:
Krajowy Ośrodek Badań i Dokumentacji Zabytków
Tematy:
Muzeum i Miejsce Pamięci w Sobiborze
„przestrzeń zaangażowania”
pomnik
koncepcja kontr-pomnika (counter-monument)
Opis:
Artykuł dotyczy realizacji nowej koncepcji ideowo-artystycznej Muzeum i Miejsca Pamięci w Sobiborze na terenie byłego niemieckiego nazistowskiego obozu zagłady, wyłonionej w konkursie z 2013 roku. Autorka analizuje zwycięski projekt obejmujący oprócz opracowania przestrzennego terenów poobozowych także budowę obiektu muzealnego – ten etap został już zrealizowany, budynek udostępniono w 2020 roku. Autorka proponuje używanie pojęcia „przestrzeń zaangażowania”, jako najlepiej charakteryzującego miejsca pamięci powstające na terenach dawnych nazistowskich obozów koncentracyjnych i obozów zagłady ludności pochodzenia żydowskiego. Jako punkt wyjścia przywołane zostają wcześniejsze przykłady upamiętniania takich miejsc, począwszy od pierwszych pomników z lat 40. XX w., poprzez niezwykle istotny w procesie redefinicji pomnika konkurs na Międzynarodowy Pomnik Ofiar Obozu w Birkenau z 1957 roku. Nagrodzony – choć niezrealizowany z powodu protestów byłych więźniów Auschwitz – projekt Pomnika-Drogi Oskara Hansena i zespołu stał się odtąd punktem odniesienia dla kolejnych koncepcji. W relacji do pojęcia kontr-pomnika (counter-monument) Jamesa E. Younga zostaje także wspomniane założenie memorialne na terenie byłego obozu zagłady w Bełżcu z 2004 roku. Głównym przedmiotem analiz artykułu jest jednak refleksja nad środkami, dzięki którym aktualnie organizowane Muzeum i Miejsce Pamięci w Sobiborze – w tym stała ekspozycja w nowo wybudowanym obiekcie muzealnym – stają się „przestrzenią zaangażowania” dla współczesnych odbiorców na różnych poziomach percepcji ich wielozmysłowej aktywności nieodzownej w procesie pamiętania.
Źródło:
Muzealnictwo; 2021, 62; 140-150
0464-1086
Pojawia się w:
Muzealnictwo
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Rethinking Polish assemblages of the 1960s: The (re)turn to things
Autorzy:
Błotnicka-Mazur, Elżbieta
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1806875.pdf
Data publikacji:
2019-10-23
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
polskie asamblaże; zwrot materialny; przedmioty w sztuce; polska sztuka lat 60. XX wieku
Polish assemblages; material turn; objects in art; Polish art of the 1960s
Opis:
Przemyśleć na nowo polskie asamblaże z lat 60. XX wieku: powrót do rzeczy Celem artykułu jest analiza statusu obiektu w praktykach neoawangardowych wybranych polskich artystów w latach 60. XX wieku, z perspektywy „zwrotu materialnego”, zainicjowanego przez kryzys reprezentacji postrukturalizmu w naukach społecznych i humanistycznych. Chęć wyjścia poza tradycyjne dzieło malarskie, pojmowane w kategoriach płaskiej, dwuwymiarowej powierzchni, sprawiła, że artyści zaczęli wprowadzać do sztuki przedmioty z prawdziwego życia, dzięki czemu dzieło zyskiwało nowe życie i „osobowość”. Artykuł koncentruje się na pracach czterech wybitnych polskich artystów neoawangardowych: Erny Rosenstein, Włodzimierza Borowskiego, Tadeusza Kantora i Aliny Szapocznikow. Biorąc pod uwagę różnice między ich postawami artystycznymi i osobistymi doświadczeniami, można zaobserwować wspólne zainteresowanie materialnością świata, które zaowocowało różnorodnymi interpretacjami przedmiotów (Rosenstein, Borowski, Kantor), a także reifikacją ciała (Szapocznikow). Odniesienie do teorii aktora-sieci Latoura tworzy także nową perspektywę dla badań nad rolą obiektów w dziełach sztuki (Kantor).
The article aims to analyse the status of the object in the neo-avantgarde practice of selected Polish artists in 1960s assemblages, from the perspective of the ‘material turn’, initiated by postructuralism’s crisis of representation in the social sciences and humanities. Trespassing on the intellectual ground associated with traditional painting, which was conceived as a flat two-dimensional surface, led the artists to introducing objects from real life into their art, this gave the artwork containing objects new life and ‘personality’. The paper focuses on the works by four prominent modernist Polish artists: Erna Rosenstein, Włodzimierz Borowski, Tadeusz Kantor and Alina Szapocznikow. Taking into account the differences between their artistic attitudes and personal experiences, one may observe a common interest in the materiality of the world that resulted in a variety of object interpretations (Rosenstein, Borowski, Kantor) as well as the reification the body (Szapocznikow). Reference to Latour’s Actor-Network-Theory also creates a new perspective for research on the objects in works of art (Kantor).
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2018, 66, 4; 131-150
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The taming of space in recovered territories. the participatory aspects of biennale of spatial forms in Elbląg and visual arts symposium Wrocław 70
Oswajanie przestrzeni ziem odzyskanych. Aspekty partycypacyjne biennale form przestrzennych w Elblągu i sympozjum plastycznego Wrocław 70
Autorzy:
Błotnicka-Mazur, Elżbieta
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/593937.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Łódzkie Towarzystwo Naukowe
Tematy:
partycypacja w sztuce
sztuka w przestrzeni publicznej
Biennale Form Przestrzennych w Elblągu
Sympozjum Wrocław '70
sztuka Ziem Zachodnich i Północnych
participation in art
art in public space
Biennale of Spatial Forms in Elbląg
Visual Arts Symposium Wrocław '70
art of Western and Northern Territories
Opis:
This article will cover a number of issues concerning artistic events indicated in the title with emphaisis on the activities or projects of the artists actively involved ‘ordinary citizens,’ the inhabitants of Poland’s Western and Northern Territories, where Poles were resettled after 1945, in the process of co-creation/reception of their artistic work. An attempt will be made to answer the following questions: To what extent did the en plein air events and symposia de facto realize the ideas propagated by the communist authorities in Poland? Perhaps these artworks, originally intended by their creators to enliven the public space, are now perceived from the contemporary perspective and have finally triumphed over empty communist dialectics, creating artistic value that Pierre Bourdieu could include within the scope of objectified forms of cultural capital? Did they really contribute to the cultural ‘domestication’ of the northern and western territories, where the dicussed events were organized? Also, last but not least: the question concerning the nature of the aforementioned participation – what was the nature of the contribution from the individual participants to the co-creation and realization of the projects?
W niniejszym artykule przeanalizowano kilka wątków dotyczących tytułowych wydarzeń artystycznych, ze szczególnym uwzględnieniem działań lub projektów artystów włączających aktywnie zwykłych ludzi – mieszkańców zasiedlonych po 1945 roku Ziem Zachodnich i Północnych – w proces współtworzenia / odbioru dzieła. Została podjęta próba odpowiedzi na następujące pytania: na ile omawiane plenery i sympozja w rzeczywisty sposób realizowały idee propagowane przez władzę ludową? A może odczytywane z dzisiejszej perspektywy dzieła, świadomie w zamyśle autorów ingerujące w przestrzeń publiczną, ostatecznie „wygrały” z pustą dialektyką komunistyczną, tworząc dobra, które Pierre Bourdieu włączyłby w zakres uprzedmiotowionej formy kapitału kulturowego? Czy rzeczywiście przyczyniły się do „oswojenia” terenów północnych i zachodnich, na których zorganizowano omawiane imprezy? Ponadto last but not least: pytanie o naturę owej partycypacyjności – jaki charakter miał udział poszczególnych uczestników przy współtworzeniu projektów i realizacji?
Źródło:
Art Inquiry. Recherches sur les arts; 2018, 20; 133-157
1641-9278
Pojawia się w:
Art Inquiry. Recherches sur les arts
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Art and Artists in City Space. Political and Economic Conditions of Art-based Revitalisation/Gentrification in Poland in both the Communist and Neo-liberal Reality: Elbląg Biennale of Spatial Forms and Gdańsk Shipyard Case Studies
Autorzy:
Błotnicka-Mazur, Elżbieta
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1787945.pdf
Data publikacji:
2021-05-10
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
przestrzeń publiczna
gentryfikacja
rewitalizacja
Biennale Form Przestrzennych w Elblągu
Stocznia Gdańska
public space
gentrification
revitalisation
Biennale of Spatial Forms in Elbląg
Gdańsk Shipyard
Opis:
Sztuka i artyści w przestrzeni miasta. Polityczne i ekonomiczne uwarunkowania rewitalizacji / gentryfikacji w Polsce komunistycznej i wolnorynkowej. Przypadek biennale form przestrzennych w Elblągu i Stoczni Gdańskiej Artykuł w sposób komparatystyczny podejmuje zagadnienie wprowadzenia nowych form sztuki, w funkcji rewitalizacyjnej bądź gentryfikacyjnej, w przestrzeń miasta w dwóch różnych realiach polityczno-ekonomicznych: w komunistycznej i wolnorynkowej Polsce. Przeanalizowano zjawisko biennale, organizowanych szczególnie często w dekadzie lat 60., na przykładzie I Biennale Form Przestrzennych w Elblągu z 1965 r., jak również współczesne procesy rewitalizacyjne przestrzeni miasta poprzez aktywność artystów – przypadek Stoczni Gdańskiej. Wymienione zjawiska natury artystycznej zostały osadzone w realiach polityczno-ekonomicznych odpowiednio Polski komunistycznej dekady lat 60., balansującej pomiędzy wolnością artystyczną a politycznymi ograniczeniami, oraz Polski współczesnej, po transformacji 1989 r., w której uwarunkowane ekonomicznie działania artystów na rzecz rewitalizacji dawnych terenów postoczniowych ścierają się z twardymi prawami wolnego rynku.
This paper addresses and compares the issue of introducing new art forms into the city space in order to revitalise or gentrify it, in two different political and economic realities: that of Poland under Communism and in the era of the free market. The phenomenon of the biennales, which were most frequently organised in the 1960s, is analysed, based mainly on the First Elbląg Biennale of Spatial Forms in 1965, as is one contemporary revitalisation process which has been achieved thanks to artistic activity, namely, the case of the Gdańsk Shipyard. These artistic phenomena are presented against the backdrop of the political and economic realities of Communist Poland in the 1960s, where they had to find a balance between artistic freedom and political limitations, as well as contemporary post-1989 Poland, where economically-conditioned artistic activities (intended to revitalise the post-shipyard space) clash with the hard rules of the free-market economy.
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2021, 69, 4; 425-445
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Problemy drewnianej architektury sakralnej na Lubelszczyźnie z okresu dwudziestolecia międzywojennego
Problems of Wooden Sacred Architecture in the Lublin Region Coming from the Period Between Two World Wars
Autorzy:
Błotnicka-Mazur, Elżbieta
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1887741.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
dwudziestolecie międzywojenne
drewniana architektura sakralna
Bohdan Kelles-Krauze
Tadeusz Witkowski
Franciszek Kopkowicz
interwar period
wooden sacred architecture
Opis:
Architektura drewniana od kilku stuleci jest nieodłącznym elementem polskiego krajobrazu. Szczególną rolę odgrywają w nim kościoły, które powoli znikają z architektonicznego pejzażu. Budowle powstałe w okresie dwudziestolecia międzywojennego stanowią odrębną grupę. Po zakończeniu I wojny światowej i odzyskaniu przez Polskę niepodległości pojawił się problem wyboru odpowiedniej formy architektonicznej dla nowych świątyń. Zastosowana konstrukcja, układy planistyczne i rozwiązania przestrzenne w połączeniu z preferencjami inwestorów zadecydowały o dominacji tradycyjnych form architektonicznych, odwołujących się do nurtu „swojskiego” i stylów historycznych. Poszukiwania „swojskości”, rozumianej jako nawiązywanie do wzorów przeszłości, przebiegały od popularnego pod koniec XIX wieku stylu zakopiańskiego po typ kościoła charakterystyczny dla ziem górskich, z dominującą wieżą na fasadzie. Przegląd form przedwojennych kościołów drewnianych Lubelszczyzny pozwala uznać je za typowe na tle drewnianej architektury sakralnej, powstającej w omawianym okresie na terenie całego kraju. Na Lubelszczyźnie powstało około czterdziestu drewnianych kościołów, z których blisko połowa już nie istnieje lub przestała pełnić swoją pierwotną funkcję. Do najciekawszych realizacji należą projekty wykonane przez dyplomowanych architektów, związanych z administracją państwową. Bohdan Kelles-Krauze był autorem trzech kościołów drewnianych na Lubelszczyźnie: w Leszkowicach, Kłodnicy Dolnej i Olbięcinie. Tadeusz Witkowski zaprojektował kościół dla dzielnicy Dziesiąta w Lublinie, przeniesiony do Pilaszkowic w latach 80. XX wieku. Interesujący projekt kościoła w Białej Ordynackiej z malowniczymi sobotami i charakterystycznym zakopiańskim dachem, wykonany przez Franciszka Kopkowicza nie doczekał się realizacji. Poważnym problemem jest powolne „umieranie” drewnianych kościołów, powstałych w dwudziestoleciu międzywojennym, które są stosunkowo młodymi zabytkami. Często zbyt ciasne dla potrzeb parafii, nie wytrzymują konkurencji bardziej okazałych, nowych, murowanych budowli. Nawet wpis obiektu do rejestru zabytków nie zawsze stanowi jego skuteczną ochronę.
Wooden architecture has been a typical element of the Polish landscape for a few centuries. A special role is played by churches that at present are slowly disappearing from the architectural landscape. Ones that were built in the period between the two World Wars are a separate group. After the end of World War I and after Poland regained independence the problem appeared with choosing a proper architectural form for new churches. The structure, planning arrangements, and spatial solutions that were used, combined with the investors’ preferences, decided that traditional architectural forms dominated; they referred to the “familiar” current and historical styles. A search for “familiarity” understood as referring to the patterns from the past, ranged from the Zakopane Style architecture that was popular at the end of the 19th century, to the type of church characteristic of the Polish highlands, with a dominating spire over the façade. A review of the forms of the wooden churches built before the Second World War in the Lublin region allows stating that they are typical against the background of wooden sacred architecture of the whole country. In the Lublin region about forty wooden churches were built; and nearly half of them do not exist at the moment, or they ceased to perform their original function. The most interesting ones include the projects carried out by professional architects, bound up with the state administration. Bohdan Kelles-Krauze was the author of three wooden churches in the region: in Leszkowice, Kłodnica Dolna and Olbiecin. Tadeusz Witkowski designed the church for the Dziesiąta Quarter in Lublin, transferred to Pilaszkowice in the 1980s. An interesting project of a church in Biała Ordynacka with picturesque “sobotas” and a characteristic roof in the Zakopane Style by Franciszek Kopkowicz finally was not carried out. A serious problem is posed by the slow “dying” of wooden churches built in the interwar period that are relatively new monuments of the past. Often they are too small for their parishes and they cannot win a competition with more impressive, new brick or concrete structures. Even if they are entered in the list of vintage buildings, it does not always protect them efficiently.
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2014, 62, 4; 111-129
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Wyświetlanie 1-10 z 73

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies