- Tytuł:
- The Parliament of the Republic of Kazakhstan. The organisation of work, competences and legal status of deputies
- Autorzy:
- Marszałek-Kawa, Joanna
- Powiązania:
- https://bibliotekanauki.pl/articles/525019.pdf
- Data publikacji:
- 2014-04-30
- Wydawca:
- Wydawnictwo Adam Marszałek
- Tematy:
-
The Republic of Kazakhstan legislature
unicameral parliament
bicameral
parliament
deputy
presidential system
Republika Kazachstanu
legislatywa
jednoizbowy parlament
dwuizbowy parlament
deputowany
system prezydencki - Opis:
-
Zgodnie z Konstytucją Republiki Kazachstanu z 30 sierpnia 1995 r. Kazachstan jest państwem o ustroju prezydenckim. Władza wykonawcza w Kazachstanie jest egzekutywą dwuczłonową, tj. składa się z wybieranej na okres siedmiu lat w wyborach powszechnych, równych, bezpośrednich i tajnych głowy państwa – prezydenta republiki, oraz odpowiedzialnego przed prezydentem i parlamentem rządu. W oparciu o postanowienia rozdziału 12. Konstytucji Republiki Kazachstanu z 28 stycznia 1993 r. jednoizbowy parlament występujący pod nazwą „Rada Najwyższa” stanowił jedyny organ przedstawicielski i ustawodawczy republiki. Dwa lata później, w sierpniu 1995 r., w trakcie referendum ogólnokrajowego biorący w nim udział obywatele opowiedzieli się za utworzeniem parlamentu dwuizbowego. Organizację i działalność władzy ustawodawczej, jej strukturę i kompetencje, reguluje Konstytucja Republiki Kazachstanu, Ustawa Konstytucyjna № 2529 z 16 października 1996 r. zatytułowana O parlamencie Republiki Kazachstanu i statusie jego deputowanych oraz inne akty, m.in. regulaminy parlamentarne obu izb, czy też przyjęty podczas wspólnej sesji obu izb parlamentu Republiki Kazachstanu w dniu 20 maja 1996 r. Regulamin parlamentu Republiki Kazachstanu. Jak przewiduje art. 49 konstytucji, dwuizbowy parlament Republiki Kazachstanu jest najwyższym przedstawicielskim organem Republiki wykonującym funkcje ustawodawcze. Parlament Republiki Kazachstanu jest klasycznym przykładem legislatywy biernej, zdominowanej przez prezydenta, prezydencką partię polityczną, i posiadającej niski poziom autonomii. Podsumowując, warto odnotować, że parlamenty są niewątpliwie instytucjami, które należy traktować jako organy sprzyjające stabilizacji systemu politycznego. Stabilność taka zaś – zdaniem Philipa Nortona i Davida M. Olsona – może zostać osiągnięta wtedy, gdy istnieje równowaga legitymizacji wewnątrz systemu.
According to the Constitution of the Republic of Kazakhstan of 30 August 1995, Kazakhstan has a presidential form of government. The executive power in Kazakhstan has two branches, i.e. it consists of the head of state – the President of the Republic – who is elected for the period of seven years in general, equal, direct and secret elections, and of the government, which is accountable to the President and the Parliament. On the basis of the provisions of chapter 12 of the Constitution of the Republic of Kazakhstan of 28 January 1993, the unicameral parliament called the „Supreme Council” was the only representative and legislative body of the Republic. Two years later, in the referendum held in August 1995, citizens voted for the establishment of a bicameral parliament. The work and activity of the legislative branch, its structure and powers, is regulated by the Constitution of the Republic of Kazakhstan, The Constitutional Law № 2529 of 16 October 1996 entitled On the Parliament of the Republic of Kazakhstan and the Status of Its Deputies as well as other acts, such as parliamentary rules of procedure of both chambers or the Regulations of the Parliament of the Republic of Kazakhstan adopted by both chambers of the Parliament of the Republic of Kazakhstan at their joint session As stipulated in art. 49 of the Constitution, the bicameral Parliament of the Republic of Kazakhstan is the highest representative body of the Republic performing legislative functions. The Parliament of the Republic of Kazakhstan is a classic example of a passive legislature, which is dominated by the president, the presidential political party, and which has a low level of autonomy. To sum up, it must be noted that parliaments are undoubtedly institutions which should be considered as the bodies conducive to the stability of a political system. According to P. Norton and D.M. Olson, such stability can be achieved when there is the balance of legitimisation within the system.on 20 May 1996. 1 - Źródło:
-
Przegląd Prawa Konstytucyjnego; 2014, 2 (18); 187-213
2082-1212 - Pojawia się w:
- Przegląd Prawa Konstytucyjnego
- Dostawca treści:
- Biblioteka Nauki
Artykuł