Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Marczyński, Wojciech" wg kryterium: Autor

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-10 z 10
    Tytuł:
    Przygotowanie chorego do operacji alloplastyki stawu biodrowego lub kolanowego jako istotny element zapobiegania zakażeniu okołoprotezowemu
    Preparation of patients for hip or knee replacement surgery as an important element in preventing periprosthetic joint infection
    Autorzy:
    Białecki, Jerzy
    Brychcy, Adrian
    Marczyński, Wojciech
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1033895.pdf
    Data publikacji:
    2015
    Wydawca:
    Medical Communications
    Tematy:
    bacterial infections
    hip replacement
    primary prevention
    surgical wound infections
    venous thromboembolism
    plastyka rekonstrukcyjna stawu biodrowego
    zakażenia bakteryjne
    zakażenia ran chirurgicznych
    prewencja
    pierwotna
    żylna choroba zakrzepowo-zatorowa
    Opis:
    Replacement of large joints in the lower limbs is a commonly accepted and used method for the treatment of osteoarthritis. Like any other intervention, this treatment method also involves the risk of complications. Periprosthetic joint infection is one of the most serious ones. It qualifies patients for further procedures, which significantly impairs their daily activity and the comfort of life. Osteoarticular infections represent a major therapeutic challenge. This is associated with both, poor penetration of antibiotics into the osteoarticular compartment (system) as well as with the increasing drug resistance of pathogens. Osteoarticular infections require several weeks of antibiotic therapy, as an adjunct treatment, which is an additional financial burden. The implementation of primary prevention scheme in periprosthetic joint infection allows for a significant reduction in the risk of this complication. The article discusses the different nature of the infection within joints and orthopaedic implants. We have presented the key principles for the prevention of septic complications associated with total hip and knee replacement, by discussing the most common sources of primary infection. We have proposed a treatment algorithm based on diagnostic tests reducing the risk of infectious complications and increasing the safety of surgical intervention (surgical procedure) as well as the chances for good long-term treatment outcomes.
    Protezoplastyka dużych stawów kończyny dolnej jest powszechnie akceptowaną i stosowaną metodą leczenia choroby zwyrodnieniowej stawów. Jak każda interwencyjna metoda leczenia obarczona jest ryzykiem powikłań. Do najbardziej obciążających chorego należy zakażenie okołoprotezowe. Wystąpienie tego typu komplikacji kwalifikuje chorego do kolejnych operacji, w znacznym stopniu upośledzających codzienną aktywność i komfort życiowy. Infekcje w obrębie układu kostno- -stawowego stanowią duże wyzwanie lecznicze. Ma to związek zarówno z ubogą penetracją antybiotyków do przedziału (układu) kostno-stawowego, jak i ze zwiększającą się lekoopornością patogenów. Konieczność wielotygodniowej antybiotykoterapii, jako uzupełnienie leczenia operacyjnego, stanowi dodatkowe obciążenie finansowe. Wdrożenie schematu profilaktyki pierwotnej zakażenia okołoprotezowego pozwala w istotnym stopniu zredukować ryzyko wystąpienia tego powikłania. W artykule omówiono odmienność charakteru infekcji w obrębie narządu ruchu oraz wokół implantów ortopedycznych. Przedstawiono najistotniejsze zasady zapobiegania septycznym powikłaniom całkowitej endoprotezoplastyki stawu biodrowego i kolanowego, poprzez omówienie najczęstszych źródeł infekcji pierwotnej. Zaproponowano algorytm postępowania oparty na badaniach diagnostycznych redukujących ryzyko powikłań infekcyjnych i zwiększających bezpieczeństwo przeprowadzenia interwencji chirurgicznej (zabiegu chirurgicznego), jak również szanse na dobry wynik odległy.
    Źródło:
    Pediatria i Medycyna Rodzinna; 2015, 11, 2; 205-209
    1734-1531
    2451-0742
    Pojawia się w:
    Pediatria i Medycyna Rodzinna
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Rola lekarza pierwszego kontaktu we wczesnym rozpoznawaniu zakażeń okołoprotezowych stawów
    The role of the primary care physician in early diagnosis of periprosthetic joint infection
    Autorzy:
    Białecki, Jerzy
    Para, Marcin
    Bartosz, Paweł
    Marczyński, Wojciech
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1034554.pdf
    Data publikacji:
    2017
    Wydawca:
    Medical Communications
    Tematy:
    antybiotykoterapia
    lekarz rodzinny
    postępowanie pooperacyjne
    rozpoznawanie
    zapalenie okołoprotezowe stawu
    Opis:
    Hip and knee replacement is a common procedure in the treatment of advanced arthropathy. It relieves pain and restores joint function. That is why the number of arthroplasties is continuously increasing. In view of the growing number of patients with endoprostheses, shorter hospitalisation after the surgery, problems with availability of specialists and an increasing role of primary care physicians, family doctors need better knowledge of the most severe postoperative complication, i.e. periprosthetic joint infection. The diagnosis of chronic periprosthetic infection is a complex and challenging problem. The symptoms of early postoperative infection or acute haematogenous periprosthetic infection should be diagnosed as soon as possible as proper treatment preconditions full recovery with implant preservation. Delayed diagnosis and failure to apply early surgical intervention change the treatment algorithm and which frequently entail prolonged multi-stage treatment. If early periprosthetic joint infection is suspected, the best decision is to urgently refer the patient again to the hospital where the surgery was performed. In this case, antibiotic therapy is vital; however, if it is instituted without proper indications, it cannot warrant recovery and blurs the picture of the disease. Before antibiotics are administered, an attempt at confirming the inflammation should be made and the responsible pathogen isolated so that targeted antibiotic therapy can be implemented. Early antibiotic administration makes it much harder to isolate the pathogen responsible and increases the number of multidrug resistant strains. The treatment of periprosthetic joint infection is always based on surgery combined with targeted antibiotic therapy. Prompt diagnosis and proper surgical management offer chances for the patient’s recovery and normal functioning. Orthopaedic surgical procedures are usually scheduled. Proper patient preparation, consisting in the stabilisation of systemic diseases, their proper control and elimination of systemic inflammatory foci, is crucial in the prevention of periprosthetic joint infection.
    Endoprotezoplastyka stawu biodrowego i kolanowego jest powszechnie stosowaną procedurą w zaawansowanej chorobie zwyrodnieniowej, która likwiduje ból i przywraca sprawność choremu. Z tego powodu liczba wykonywanych zabiegów alloplastyki systematycznie wzrasta. Zwiększenie liczby chorych z endoprotezami, skrócenie czasu pobytu w szpitalu po operacji, problem z dostępem do specjalistów oraz rosnąca rola lekarzy rodzinnych nakładają na tych ostatnich obowiązek bliższego zapoznania się z najpoważniejszym powikłaniem pooperacyjnym, jakim są zapalenia okołoprotezowe. Diagnostyka przewlekłego zapalenia okołoprotezowego jest złożonym i trudnym zagadnieniem, natomiast objawy zapalenia występujące w krótkim okresie po operacji lub też ostre krwiopochodne zapalenie stawu z endoprotezą powinny zostać rozpoznane jak najszybciej, ponieważ prawidłowe postępowanie daje szansę na pełne wyleczenie z uratowaniem implantu. Opóźnienie rozpoznania i zaniechanie leczenia operacyjnego skutkują zmianą algorytmu i często kilkuetapowym, długotrwałym leczeniem. Jeśli występują objawy sugerujące wczesne zapalenie okołoprotezowe, najlepszym postępowaniem jest ponowne pilne skierowanie chorego do szpitala, w którym była wykonana operacja. W przypadku podejrzenia zapalenia okołoprotezowego antybiotykoterapia ma ogromne znaczenie, ale rozpoczęta bez właściwych wskazań nie daje gwarancji wyleczenia i zaciemnia obraz choroby. Przed podaniem antybiotyku powinno się podjąć próbę potwierdzenia rozpoznania zapalenia i wyizolowania patogenu, tak aby można było zastosować antybiotykoterapię celowaną. Wczesne podanie antybiotyku znacznie osłabia możliwość wyizolowania patogenu i zwiększa liczbę szczepów wielolekoopornych. Podstawą leczenia infekcji okołoprotezowych zawsze jest leczenie operacyjne skojarzone z celowaną antybiotykoterapią. Szybka diagnoza i właściwe postępowanie operacyjne zapewniają choremu możliwość wyleczenia i dają szanse na normalne funkcjonowanie. Operacje ortopedyczne to zazwyczaj zaplanowane procedury. W zapobieganiu infekcji okołoprotezowej kluczowe znaczenie ma odpowiednie przygotowanie pacjenta, które polega na ustabilizowaniu chorób ogólnoustrojowych, prawidłowej ich kontroli i eliminacji wewnątrzustrojowych ognisk zapalnych.
    Źródło:
    Pediatria i Medycyna Rodzinna; 2017, 13, 4; 460-469
    1734-1531
    2451-0742
    Pojawia się w:
    Pediatria i Medycyna Rodzinna
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Usefulness of ultrasonography in the diagnosis of hematoma after primary hip arthroplasty
    Wartość badania ultrasonograficznego w diagnostyce krwiaka po endoprotezoplastyce pierwotnej stawu biodrowego
    Autorzy:
    Białecki, Jerzy
    Bartosz, Paweł
    Marczyński, Wojciech
    Zając, Jan
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1033373.pdf
    Data publikacji:
    2017
    Wydawca:
    Medical Communications
    Tematy:
    arthroplasty
    drainage
    hip
    ultrasonography
    Opis:
    Introduction: To date, suction drainage has been routinely used after hip joint replacement. Currently, the validity of this practice is questioned in the literature. Hematoma is a risk factor of periprosthetic infection. Post-operative ultrasonography enables precise assessment of hip joint hematoma. Aim: The aim of the study was to evaluate the usefulness of hip joint ultrasonography with respect to the validity of using suction drainage after primary hip arthroplasty. Material: Inclusion criteria: coxarthrosis. Exclusion criteria: primary and secondary coagulopathy, renal or hepatic failure and history of venous or arterial thrombosis. In total, 90 patients were enrolled. Methods: The study was prospective. The patients were assigned into groups in accordance with simple randomization. On the third day postsurgery, an ultrasound examination was conducted in all patients. Results: Deep infection was found in two patients with suction drainage. Hematoma was almost twice bigger in the drainage group. There were no statistically significant differences in the Harris Hip Score between the groups. No statistically significant differences were found between the groups in: complete blood count parameters and C-reactive protein values in the first and third day after surgery, the amount of transfused packed red blood cells, duration of hospital stay, cost of hospital stay and the relationship between osteophyte removal and hematoma size. Conclusions: Ultrasonography performed after hip replacement surgeries is useful in the assessment of hematoma. The randomized study did not reveal statistically significant differences between the group with and without drainage, thus suggesting that this practice can be abandoned, except for selected cases. Due to a short hospital stay, it is recommended to conduct an ultrasound scan in addition to routine radiography and laboratory tests in order to reduce the risk of complications.
    Wstęp: Dotychczas rutynowo po endoprotezoplastyce biodra stosowano drenaż ssący. Obecnie w piśmiennictwie podważana jest zasadność stosowania pooperacyjnego drenażu ssącego. Krwiak pooperacyjny stanowi czynnik ryzyka infekcji okołoprotezowej. Zastosowanie badania ultrasonograficznego w diagnostyce pooperacyjnej pozwala na precyzyjną ocenę krwiaka stawu biodrowego. Cel: Celem pracy jest analiza wartości badania ultrasonograficznego stawu biodrowego w odniesieniu do zasadności stosowania drenażu ssącego po pierwotnej endoprotezoplastyce biodra. Materiał: Kryteria włączenia: koksartroza. Kryteria wyłączenia: pierwotna i wtórna koagulopatia, niewydolność wątroby lub nerek, przebyta zakrzepica tętnicza lub żylna. Do badania włączono 90 chorych. Metody: Badanie zaplanowano jako prospektywne. Chorych przydzielano do dwóch grup zgodnie z zasadami randomizacji prostej. W trzeciej dobie po operacji wykonywano badanie ultrasonograficzne u wszystkich chorych. Wyniki: U dwóch chorych w grupie z drenem stwierdzono infekcję głęboką. W grupie z drenem zaobserwowano średnio prawie dwukrotnie większy krwiak w stawie. W obu grupach w ocenie w skali Harris Hip Score nie odnotowano istotnych statystycznie różnic. Nie stwierdzono istotnej statystycznie różnicy między grupami w ocenie: morfologii i białka ostrej fazy w pierwszej oraz trzeciej dobie po operacji, ilości przetaczanego koncentratu krwinek czerwonych, długości hospitalizacji, pod względem kosztu pobytu, jak również między usunięciem osteofitów a wielkością krwiaka. Wnioski: Badanie ultrasonograficzne wykonywane po endoprotezoplastyce biodra jest przydatne w ocenie krwiaka. W przeprowadzonym randomizowanym badaniu nie stwierdzono istotności statystycznej pomiędzy grupami z drenem i bez drenu, co sugeruje odstąpienie od drenażu ssącego, poza szczególnymi przypadkami. Ze względu na krótki okres pobytu chorych w szpitalu zalecamy, oprócz rutynowo wykonywanych zdjęć rentgenowskich i badań laboratoryjnych, diagnostykę ultrasonograficzną w celu zmniejszenia ryzyka powikłań. Artykuł w wersji polskojęzycznej jest dostępny na stronie http://jultrason.pl/index.php/wydawnictwa/volume-17-no-70
    Źródło:
    Journal of Ultrasonography; 2017, 17, 70; 149-153
    2451-070X
    Pojawia się w:
    Journal of Ultrasonography
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Powikłana profilaktyka zakrzepowa w leczeniu infekcyjnego zapalenia stawu kolanowego – opis przypadku
    Complicated thromboembolic prophylaxis in the treatment of septic gonitis – case report
    Autorzy:
    Brychcy, Adrian
    Marczyński, Wojciech J.
    Rak, Stanisław
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1033847.pdf
    Data publikacji:
    2015
    Wydawca:
    Medical Communications
    Tematy:
    gonitis
    haematoma
    low-molecular-weight heparin
    prophylaxis
    heparyna drobnocząsteczkowa
    zapalenie stawu kolanowego
    profilaktyka
    krwiak
    Opis:
    In this paper the case of a patient subjected to orthopaedic treatment with a history of a number of internal comorbidities, cardiac ones in particular, has been reported. Cardiac comorbidities were related to the implantation of a VVI pacemaker. The patient was chronically administered acenocoumarol with a standard INR control. He developed infectious arthritis of the left knee joint. The condition was the indication for surgery. The surgical treatment was performed with the implementation of antithrombotic prophylaxis using low-molecular-weight heparin at a dose as prescribed by a cardiologist. The prescribed dosage of nadroparin – 100 mg – was higher than indicated in both Polish and international regimen standards. Higher dose was also maintained in next days that followed the surgery. Intra-articular haematoma occurred as a post-surgery complication, hence the revision of the knee joint was performed. The haematoma was diagnosed intraoperatively, then removed and pulsed lavage was performed. Garamycin sponge was applied to treat the inflammation. A targeted antibiotic therapy was continued. Surgical site drainage was performed for one day without the use of negative pressure. Thromboembolic prophylaxis was implemented in accordance with the applicable dosage regimen in Poland. In view of a vast majority of thrombosis risk factors, prolonged prophylaxis with heparin and return to acenocoumarol were indicated once the surgical would had healed. As a result, other early and late postoperative complications were avoided.
    W pracy zaprezentowano przypadek chorego leczonego ortopedycznie, z licznymi obciążeniami internistycznymi, szczególnie kardiologicznymi. Obciążenia kardiologiczne dotyczyły implantacji układu stymulującego mięsień sercowy typu VVI. Chory przewlekle przyjmował acenokumarol z klasyczną kontrolą INR. U pacjenta wystąpiło infekcyjne zapalenie lewego stawu kolanowego. Było ono wskazaniem do leczenia operacyjnego. Operację przeprowadzono z wdrożeniem profilaktyki przeciwzakrzepowej heparyną drobnocząsteczkową w dawce zaleconej przez kardiologa. Dawka zastosowanej nadroparyny była wyższa niż w zaleceniach polskich i światowych standardów i wynosiła 100 mg. Dawkę podwyższoną heparyny utrzymano również w kolejnych dobach pooperacyjnych. W przebiegu pooperacyjnym wystąpiło powikłanie pod postacią krwiaka śródstawowego, będące wskazaniem do rewizji kolana. Śródoperacyjnie stwierdzono krwiak śródstawowy, który usunięto, następnie wypłukano staw. Podano gąbkę garamycynową w procedurze leczenia procesu zapalnego. Kontynuowano antybiotykoterapię celowaną. Ranę pooperacyjną drenowano bez podciśnienia przez jedną dobę. Profilaktykę zakrzepowozatorową wdrożono w dawkach zgodnych z polskimi wytycznymi. Znaczna część czynników ryzyka zakrzepicy była wskazaniem do przedłużonej profilaktyki heparyną i powrotu do acenokumarolu po wygojeniu rany operacyjnej. Dzięki takiemu postępowaniu udało się uniknąć kolejnych powikłań w okresie pooperacyjnym wczesnym i odległym.
    Źródło:
    Pediatria i Medycyna Rodzinna; 2015, 11, 4; 419-423
    1734-1531
    2451-0742
    Pojawia się w:
    Pediatria i Medycyna Rodzinna
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Profilaktyka i leczenie żylnej choroby zakrzepowo-zatorowej. Opis przypadku
    Prevention and treatment of venous thromboembolism. Case report
    Autorzy:
    Kolbuszewski, Andrzej
    Marczyński, Wojciech J.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1030509.pdf
    Data publikacji:
    2015
    Wydawca:
    Medical Communications
    Tematy:
    thrombosis
    embolism
    case
    risk
    zatorowość
    przypadek
    ryzyko
    zakrzepica
    Opis:
    The problem of thromboembolic complications concerns nearly all orthopaedic and trauma patients. However, risk factors are different and prophylaxis slightly varies depending on the complication. The presence of thrombosis of complex and insidious clinical picture, which is presented in this case report, is alarming. The article reports a case of a 64-year-old male patient with risk factors of thromboembolism. The patient underwent high tibial osteotomy for varus deformity correction due to gonarthrosis. Venus thrombosis and pulmonary embolism developed in the postoperative period. Additionally, symptoms of infection appeared during the treatment in the form of inappropriate wound healing, which was an indication for surgical revision of the wound. The authors present the manner of safe perioperative management of a patient, which is consistent with the standards, taking into account the risk of recurrence of thromboembolism.
    Problem powikłań zakrzepowo-zatorowych dotyczy praktycznie wszystkich pacjentów ortopedycznych i pourazowych. Czynniki ryzyka są jednak zróżnicowane, a zapobieganie nieco odmienne w zależności od rodzaju powikłania. Niepokojące jest występowanie zakrzepicy o złożonym i podstępnym obrazie klinicznym, o której mowa w niniejszej pracy kazuistycznej. W artykule opisano 64-letniego chorego obciążonego czynnikami ryzyka choroby zakrzepowo-zatorowej. Z powodu gonartrozy przeprowadzono zabieg operacyjny osteotomii podkolanowej dewaryzującej. W okresie pooperacyjnym doszło do rozwoju zakrzepicy żylnej i zatorowości płucnej. W czasie leczenia pojawiły się objawy zakażenia w postaci nieprawidłowego gojenia się rany pooperacyjnej, co było wskazaniem do przeprowadzenia operacyjnej rewizji rany. Autorzy opisali sposób bezpiecznego i zgodnego ze standardami przeprowadzenia chorego przez okres okołooperacyjny z uwzględnieniem ryzyka nawrotu choroby zakrzepowo-zatorowej.
    Źródło:
    Pediatria i Medycyna Rodzinna; 2015, 11, 2; 210-214
    1734-1531
    2451-0742
    Pojawia się w:
    Pediatria i Medycyna Rodzinna
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Wpływ dynamizacji zespoleń złamań krętarzowych na zrost kostny
    Influence of Dynamization of Trochanteric Fracture Osteosynthesis on Bone Union
    Autorzy:
    Koniec, Wojciech
    Marczyński, Wojciech
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/28409173.pdf
    Data publikacji:
    2022-04-15
    Wydawca:
    Fundacja Edukacji Medycznej, Promocji Zdrowia, Sztuki i Kultury Ars Medica
    Tematy:
    złamanie krętarzowe
    leczenie operacyjne
    zrost kostny
    wyniki
    trochanteric fracture
    surgery
    bone union
    results
    Opis:
    Wstęp. Złamania krętarzowe leczone nieskutecznie stają się przyczyną kalectwa stanowiąc znaczny problem społeczny. Celem pracy była analiza wpływu dynamizacji zespoleń złamań krętarzowych na zrost kostny. Materiał i metody. Badanie retrospektywne dotyczyło 149 pacjentów operowanych z powodu złamania krętarzowego w latach 2015-2017r. Złamania zespolono metodą zewnątrzszpikową za pomocą DHS lub śródszpikową gwoździem Gamma 3. Wyniki. Zrost kostny uzyskano średnio po 11 tygodniach od operacji (od 8 do 20 tygodni). W grupie zespoleń zewnątrzszpikowych (DHS) zrost uzyskano po 12 tygodniach (od 8 do 16 tygodni) (N=47). U zespolonych śródszpikowo zrost uzyskano po 10 tygodniach (od 8 do 20 tygodni) (N=96). Zespolenia śródszpikowe blokowano statycznie lub dynamicznie. Czas zrostu w zespoleniach statycznych wynosił 12,3 tygodnia (od 8 do 20 tygodni) (N=31) , natomiast w zespoleniach dynamicznych 9,4 (od 8 do 16 tygodni) (N=64). Wnioski. 1. W analizowanym materiale klinicznym stwierdzono wymierny, korzystny biologicznie wpływ dynamizacji zespoleń złamań krętarzowych na czas uzyskania zrostu kostnego. 2. Sposoby diagnostyki obrazowej RTG i TK wg wskazań znacznie ułatwiają kwalifikację złamań i dobór metody stabilizacji z dynamizacją. 3. Ze względu na znaczną liczbę odłamów masywu krętarzowego istotnym jest podwójna dynamizacja międzyodłamowa; szyjkowo-krętarzowa i trzonowo-krętarzowa zapewniające redukcję szpar złamań oraz samoredukcję szpar resorpcyjnych międzyodłamowych, co warunkuje optymalizację zrostu. 4. Istotnym elementem skutecznej dynamizacji jest wczesne, pełne obciążanie operowanej kończyny w granicach bezbólowych.
    Background. Ineffectively treated trochanteric fractures lead to disability and thus constitute a significant social problem. The aim of the study was to analyze the effect of dynamization of the fixation of trochanteric fractures on bone union. Material and methods. We conducted a retrospective study involving 149 patients operated on for trochanteric fractures in 2015-2017. The fractures were anastomosed with a DHS extramedullary device or a Gamma 3 intramedullary nail. Results. Bone union was achieved at an average of 11 weeks after the surgery (8-20 weeks). In the extramedullary stabilization (DHS) group, union was achieved after 12 weeks (8 to 16 weeks) (N = 47). In intramedullary stabilization, union was achieved after 10 weeks (8 to 20 weeks) (N = 96). The intramedullary nails were locked statically or dynamically. The time to union in static stabilization was 12.3 weeks (8 to 20 weeks) (N = 31), while in dynamic stabilization it was 9.4 weeks (8 to 16 weeks) (N = 64). Conclusions. 1. This study revealed a measurable biologically beneficial effect of dynamization of the fixation of trochanteric fractures on the time of bone union. 2. Conventional radiographs and CT imaging according to indications significantly facilitate the classification of fractures and selection of the method of stabilization with dynamization. 3. Due to the considerable comminution of the trochanteric massif, double dynamization (cervical-trochanteric and femoral-trochanteric) of fracture fragments is essential, ensuring reduction of fracture gaps and self-reduction of inter-fracture resorptive gaps, which is a prerequisite for optimal union. 4. Allowing early, full weight-bearing of the operated limb within the painless range is an important element of effective dynamization.
    Źródło:
    Ortopedia Traumatologia Rehabilitacja; 2022, 24(2); 95-106
    1509-3492
    2084-4336
    Pojawia się w:
    Ortopedia Traumatologia Rehabilitacja
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Aceklofenak – NLPZ pierwszego wyboru w gabinecie lekarz ortopedy
    Autorzy:
    Marczyński, Wojciech
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/28409393.pdf
    Data publikacji:
    2021-09-07
    Wydawca:
    Fundacja Edukacji Medycznej, Promocji Zdrowia, Sztuki i Kultury Ars Medica
    Tematy:
    aceklofenak
    ból pourazowy
    ból ortopedyczny
    dobór leku
    gabinet ortopedy
    Opis:
    Zespoły bólowe w obrębie narządu ruchu są powszechnym problemem licznej rzeszy chorych i leczących ich ortopedów. Zagadnienie to dotyczy zarówno chorych pourazowych, jak i ortopedycznych. Biologicznie zespoły bólowe są skutkiem drażnienia zakończeń nerwowych w poszczególnych tkankach pourazowych lub przeciążeniowych w grupie chorych ortopedycznych. W grupie chorych pourazowych zespół bólowy pojawia się w trakcie urazu lub bezpośrednio po nim. W grupie chorych ortopedycznych zespół bólowy ma charakter odmienny niż pourazowy. Rozwija się stopniowo, w miarę trwania przeciążeń biomechanicznych. Przeciążenia te postępują grawitacyjnie od „czworoboku podparcia” ku górze. Biologicznie bóle przeciążeniowe dotyczą pierwotnie tkanek okołostawowych, a w okresie późniejszym – struktur śródstawowych wynikających z asymetrii obciążeń osiowych. Celem poprawienia komfortu chorego pourazowego lub ortopedycznego konieczne jest jego zabezpieczenie przeciwbólowe, również farmakologiczne. Lek przeciwbólowy i przeciwzapalny powinien być skuteczny i bezpieczny dla chorego obciążonego innymi zespołami chorobowymi. Liczne metaanalizy piśmiennictwa wskazują aceklofenak jako lek przekonywujący w skutecznym działaniu przeciwbólowym, bez negatywnego działania na choroby współistniejące. Obszerne, wieloaspektowe piśmiennictwo udowodniło, że aceklofenak spełnia warunki skuteczności i bezpieczeństwa jako NLPZ pierwszego wyboru w gabinecie lekarza ortopedy.
    Źródło:
    Ortopedia Traumatologia Rehabilitacja; 2021, 23(4); 315-322
    1509-3492
    2084-4336
    Pojawia się w:
    Ortopedia Traumatologia Rehabilitacja
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Static and dynamic examination of a locking plate in various setups for the stabilization of bone shaft fractures, including periprosthetic
    Badanie statyczne i dynamiczne płytki blokowanej w różnych konfiguracjach stabilizacji złamań trzonów kości, w tym okołoprotezowych
    Autorzy:
    Marczyński, Wojciech
    Sobolewski, Andrzej
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1790656.pdf
    Data publikacji:
    2021-03-28
    Wydawca:
    Akademia Wychowania Fizycznego im. Bronisława Czecha w Krakowie
    Tematy:
    złamania okołoprotezowe
    płyty blokowane
    biomechanika zespoleń złamań kości
    periprosthetic fractures
    locking plate
    biomechanics of bone fracture fixations
    Opis:
    Wstęp: Protezoplastyki stawu biodrowego i kolanowego, zwane niegdyś „złotym standardem” w leczeniu zniszczeń chrząstki stawowej, po okresie ich upowszechnienia, z czasem zmieniają swoje oblicze ze względu na występujące powikłania. Liczba powikłań jest wprost proporcjonalna do liczby zakładanych protez. Sytuacja taka dotyczy licznych protezoplastyk również innych stawów. Ponieważ brak jest zgodności tkankowej między metalem protezy a tkanką kostną, stanowi to negatywny element biologiczny, utrudniający zrost złamania. Cel pracy: Stanowi odpowiedź na następujące pytania: 1. Jaka jest sprężystość zespolenia płytą blokowaną w zależności od liczby wkrętów w obu odłamach, przy diastazie międzyodłamowej? 2. Jaka jest sprężystość zespolenia płytą blokowaną w zależności od liczby wkrętów w obu odłamach, przy nacisku odłam na odłam? 3. Jaka jest różnica sprężystości zespolenia z zastosowaniem „cable system” na odłamie z protezą? 4. Określenie wpływu różnych konfiguracji stabilizacji wkrętami płytki blokowanej, na miejsce szpary złamania na modelu doświadczalnym statycznym i dynamicznym; 5. Czy można uzyskać sprężystość stabilizacji stymulującej zrost kostny w zespoleniu płytowym i kiedy? Materiał i metody: Badanie wykonano w laboratorium badawczym firmy ChM. Przedmiot badania stanowiła płytka prosta blokowana firmy ChM 5,0 ChLP płytka wąska kompresyjna z ograniczonym kontaktem 15otw.L-238. Do mocowania płytki użyto wkręty blokowane 3,5 firmy ChM: 5,0ChLP wkręt samogwintujący 3,5x18T oraz 5,0ChLP wkręt samogwintujący 3,5x36T. Badanie przeprowadzono w warunkach stycznych i dynamicznych. Wyniki i wnioski: 1.Sprężystość zespolenia płytą blokowaną przy diastazie międzyodłamowej jest odwrotnie proporcjonalna do liczby wkrętów (ugięcie płyty), 2. Sprężystość zespolenia płytą blokowaną przy nacisku odłam na odłam jest odwrotnie proporcjonalna do liczby wkrętów (nacisk odłam-odłam), 3. Zastosowanie „cable system” na odłamie z protezą oraz wkrętu derotacyjnego optymalizuje sprężystość zespolenia i wydaje się optymalnym (w złamaniach okołoprotezowych), 4. Badania na modelu doświadczalnym statycznym i dynamicznym wykazały, że zespoleniem przesztywniowym/nieprzydatnym klinicznie, jest zastosowanie wkrętów we wszystkich otworach płyty, 5. sprężystość stabilizacji stymulującej zrost kostny można uzyskać w zespoleniu płytowym wspomaganym przez „cable system”.
    Introduction: Hip and knee arthroplasty, formerly known as the “gold standard” in the treatment of articular cartilage damage, after a period of being highly popular, are changing the way they are perceived over time due to their related complications. The number of complications is directly proportional to the number of prostheses placed. This is the case of numerus arthroplasty surgeries, also involving other joints. Since there is no tissue compatibility between the metal prosthesis and the bone tissue, the former represents a negative biological element that hinders the healing of the fracture. Objective of the study: The study aims at addressing the following questions: 1. What is the elasticity of the fixation with a locking plate depending on the number of screws in both fragments, in the case of interfractural diastasis?, 2. What is the elasticity of the fixation with a locking plate depending on the number of screws in both fragments, in the case of fracture-on-fracture compression?, 3. What is the difference in elasticity of the fixation using the cable system on a fracture with prosthesis?, 4. Determining the influence of different stabilization setups with the locking plate screws on the spacing of the fracture on the static and dynamic experimental model, 5. Is it possible to achieve elasticity of the stabilization stimulating bone union in a plate-based fixation, and when? Material and methods: The study was performed in the research laboratory of ChM. The subject of the study was the ChM 5.0 ChLP straight narrow compression locking plate with limited contact L-238, holes-15. The plate was mounted using ChM 3.5 locking screws: 5.0 ChLP 3.5 x 18T self-tapping screw and 5.0 ChLP 3.5 x 36T self-tapping screw. The test was carried out under static and dynamic conditions. Results and Conclusions: 1. The elasticity of the fixation with a locking plate at the interfractural diastasis is inversely proportional to the number of screws (plate deflection), 2. The elasticity of the fixation with a locking plate at the fracture-on-fracture compression is inversely proportional to the number of screws (fracture-on-fracture compression), 3. Application of the “cable system” on the fracture with prosthesis and the derotation screw optimizes the elasticity of the fixation and seems to be an optimal solution (in periprosthetic fractures), 4. Studies on the experimental static and dynamic model demonstrated that placing screws in all the openings of the plate is a restrained/clinically useless fixation. 5. The elasticity of the stabilization stimulating bone union can be obtained in the plate fixation supported by the “cable system”.
    Źródło:
    Medical Rehabilitation; 2020, 24(4); 25-37
    1427-9622
    1896-3250
    Pojawia się w:
    Medical Rehabilitation
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Static and dynamic examination of a locking plate in various setups for the stabilization of bone shaft fractures, including periprosthetic
    Badanie statyczne i dynamiczne płytki blokowanej w różnych konfi guracjach stabilizacji złamań trzonów kości, w tym okołoprotezowych
    Autorzy:
    Marczyński, Wojciech
    Sobolewski, Andrzej
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1790696.pdf
    Data publikacji:
    2021-03-28
    Wydawca:
    Akademia Wychowania Fizycznego im. Bronisława Czecha w Krakowie
    Tematy:
    periprosthetic fractures
    locking plate
    biomechanics of bone fracture fixations
    złamania okołoprotezowe
    płyty blokowane
    biomechanika zespoleń złamań kości
    Opis:
    Introduction: Hip and knee arthroplasty, formerly known as the “gold standard” in the treatment of articular cartilage damage, after a period of being highly popular, are changing the way they are perceived over time due to their related complications. The number of complications is directly proportional to the number of prostheses placed. This is the case of numerus arthroplasty surgeries, also involving other joints. Since there is no tissue compatibility between the metal prosthesis and the bone tissue, the former represents a negative biological element that hinders the healing of the fracture. Objective of the study: The study aims at addressing the following questions: 1. What is the elasticity of the fixation with a locking plate depending on the number of screws in both fragments, in the case of interfractural diastasis?, 2. What is the elasticity of the fixation with a locking plate depending on the number of screws in both fragments, in the case of fracture-on-fracture compression? 3. What is the difference in elasticity of the fixation using the cable system on a fracture with prosthesis?, 4. Determining the influence of different stabilization setups with the locking plate screws on the spacing of the fracture on the static and dynamic experimental model, 5. Is it possible to achieve elasticity of the stabilization stimulating bone union in a plate-based fixation, and when? Material and methods: The study was performed in the research laboratory of ChM. The subject of the study was the ChM 5.0 ChLP straight narrow compression locking plate with limited contact L-238, holes-15. The plate was mounted using ChM 3.5 locking screws: 5.0 ChLP 3.5 x 18T self-tapping screw and 5.0 ChLP 3.5 x 36T self-tapping screw. The test was carried out under static and dynamic conditions. Results and Conclusions: 1. The elasticity of the fixation with a locking plate at the interfractural diastasis is inversely proportional to the number of screws (plate deflection), 2. The elasticity of the fixation with a locking plate at the fracture-on-fracture compression is inversely proportional to the number of screws (fracture-on-fracture compression), 3. Application of the “cable system” on the fracture with prosthesis and the derotation screw optimizes the elasticity of the fixation and seems to be an optimal solution (in periprosthetic fractures), 4. Studies on the experimental static and dynamic model demonstrated that placing screws in all the openings of the plate is a restrained/clinically useless fixation. 5. The elasticity of the stabilization stimulating bone union can be obtained in the plate fixation supported by the "cable system".
    Wstęp: Protezoplastyki stawu biodrowego i kolanowego, zwane niegdyś „złotym standardem” w leczeniu zniszczeń chrząstki stawowej, po okresie ich upowszechnienia, z czasem zmieniają swoje oblicze ze względu na występujące powikłania. Liczba powikłań jest wprost proporcjonalna do liczby zakładanych protez. Sytuacja taka dotyczy licznych protezoplastyk również innych stawów. Ponieważ brak jest zgodności tkankowej między metalem protezy a tkanką kostną, stanowi to negatywny element biologiczny, utrudniający zrost złamania. Cel pracy: Stanowi odpowiedź na następujące pytania: 1. Jaka jest sprężystość zespolenia płytą blokowaną w zależności od liczby wkrętów w obu odłamach, przy diastazie międzyodłamowej? 2. Jaka jest sprężystość zespolenia płytą blokowaną w zależności od liczby wkrętów w obu odłamach, przy nacisku odłam na odłam? 3. Jaka jest różnica sprężystości zespolenia z zastosowaniem „cable system” na odłamie z protezą? 4. Określenie wpływu różnych konfiguracji stabilizacji wkrętami płytki blokowanej, na miejsce szpary złamania na modelu doświadczalnym statycznym i dynamicznym; 5. Czy można uzyskać sprężystość stabilizacji stymulującej zrost kostny w zespoleniu płytowym i kiedy? Materiał i metody: Badanie wykonano w laboratorium badawczym firmy ChM. Przedmiot badania stanowiła płytka prosta blokowana firmy ChM 5,0 ChLP płytka wąska kompresyjna z ograniczonym kontaktem 15otw.L-238. Do mocowania płytki użyto wkręty blokowane 3,5 firmy ChM: 5,0ChLP wkręt samogwintujący 3,5x18T oraz 5,0ChLP wkręt samogwintujący 3,5x36T. Badanie przeprowadzono w warunkach stycznych i dynamicznych. Wyniki i wnioski: 1.Sprężystość zespolenia płytą blokowaną przy diastazie międzyodłamowej jest odwrotnie proporcjonalna do liczby wkrętów (ugięcie płyty), 2. Sprężystość zespolenia płytą blokowaną przy nacisku odłam na odłam jest odwrotnie proporcjonalna do liczby wkrętów (nacisk odłam-odłam), 3. Zastosowanie „cable system” na odłamie z protezą oraz wkrętu derotacyjnego optymalizuje sprężystość zespolenia i wydaje się optymalnym (w złamaniach okołoprotezowych), 4. Badania na modelu doświadczalnym statycznym i dynamicznym wykazały, że zespoleniem przesztywniowym/nieprzydatnym klinicznie, jest zastosowanie wkrętów we wszystkich otworach płyty, 5. sprężystość stabilizacji stymulującej zrost kostny można uzyskać w zespoleniu płytowym wspomaganym przez „cable system”.
    Źródło:
    Medical Rehabilitation; 2020, 24(4); 25-37
    1427-9622
    1896-3250
    Pojawia się w:
    Medical Rehabilitation
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-10 z 10

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies