Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "Mapes, R.H." wg kryterium: Autor


Wyświetlanie 1-6 z 6
Tytuł:
Relationships of the Devonian Strobilepis and related Pensylvanian problematica
Autorzy:
Hoare, R D
Mapes, R H
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/21828.pdf
Data publikacji:
1995
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Paleobiologii PAN
Tematy:
Multiplacophora
Pensylwania
skamienialosci
Strobilepis
paleontologia
skleryty
dewon
Opis:
Reinterpretation of the North American Strobilepis spinigera Clarke 1888 from the Devonian and the find of Diadeloplax paragrapsima gen. et sp. n. from the Pennsylvanian provide the basis for the recognition of a new class of uncertain affinity, Multiplacophora. The range of the class is Middle Devonian (Erian) to Pennsylvanian (Morrowan). Multiplacophora differ from the order Hercolepadida and the classes Thambetolepida and Polyplacophora in the number, shape, and arrangement of plates; the presence of large spines; and the complexity of internal canal systems in the plates and spines.
Środkowodewońska Strobilepis należy do najbardziej tajemniczych skamieniałych organizmów młodszego paleozoiku. Autor ilustruje i analizuje muzealne okazy Strobilepis (w tym również identyfikowane niegdyś jako ślimaki i chitony) dowodząc, że poszczególne skleryty ułożone były liniowo na grzbiecie zwięrzecia a więc odmiennie niż morfologicznie i strukturalnie podobne płytki sylurskiej Hercolepas i dewońskiego Protobalanus. Z późnego karbonu stanu New York pochodzą podobne do Strobilepis zestawy sklerytów opisane jako Diadeloplax paragrapsima gen. et sp. n. Dla tych dwu form utworzona została nowa gromada Multiplacophora z rzędem Strobilepida.
Źródło:
Acta Palaeontologica Polonica; 1995, 40, 2; 111-128
0567-7920
Pojawia się w:
Acta Palaeontologica Polonica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Chaetognath grasping spines from the Upper Mississippian of Arkansas [USA]
Autorzy:
Doguzhaeva, L A
Mutvel, H.
Mapes, R.H.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/23070.pdf
Data publikacji:
2002
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Paleobiologii PAN
Tematy:
grasping spine
fossil
USA
protoconodont
organic spine
phosphatized fossil
morphology
Arkansas
ultrastructure
Chaetognatha
paleontology
chaetognath
Opis:
Previously unidentified tiny (about 0.5 mm in length), hollow, gently curved, serrated spines probably originally composed of horny, organic fibers from the Upper Mississippian (Middle Chesterian = Namurian A equivalent or lower Serpukhovian) of Arkansas (USA) are described, and their probable chaetognath affinities are discussed. The specimens are preserved in an oval accumulation (about 15 mm long and 6 mm wide) of approximately 200 specimens within a small (about 25 mm in length) phosphatic concretion. For comparison, the grasping spines of the Recent chaetognath Eukrohnia hamata were examined. The Arkansas specimens are named Eoserratosagitta serrata gen. et sp. nov., and this genus is assigned to the Phylum Chaetognatha. The Upper Mississippian spines are also compared with protoconodonts. This comparison supports the hypothesis that the chaetognaths may have existed in the Cambrian.
Źródło:
Acta Palaeontologica Polonica; 2002, 47, 3
0567-7920
Pojawia się w:
Acta Palaeontologica Polonica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Exceptional cameral deposits in a sublethally injured Carboniferous orthoconic nautiloid from the Buckhorn Asphalt Lagerstatte in Oklahoma, USA
Autorzy:
Seuss, B.
Mapes, R.H.
Klug, C.
Nutzel, A.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/22348.pdf
Data publikacji:
2012
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Paleobiologii PAN
Tematy:
cameral deposit
Carboniferous
orthoconic nautiloid
Buckhorn Asphalt
Oklahoma
USA
Nautiloidea
Pseudorthoceratidae
predation
sublethal damage
Opis:
The cameral and intrasiphonal deposits of a Pennsylvanian straight nautiloid (Pseudorthoceratidae) are studied in order to understand the formation of these deposits. The specimens from the Buckhorn Asphalt deposit (Oklahoma) are exceptionally preserved including original aragonite and microstructures. The specimen investigated survived a predation attempt and shows bite marks on the phragmocone. This is the second report of an ectocochleate cephalopod and first report of an orthoconic nautiloid which survived massive damage of conch and siphuncle. For the first time, a high−magnesium calcitic mineralogy of cameral deposits is documented. These deposits were formed in alternation with aragonite in a chamber which was perforated during the unsuccessful predation attempt. The animal formed the chamber deposits throughout its entire lifetime and the siphuncle played a major role in formation of the cameral deposits.
Źródło:
Acta Palaeontologica Polonica; 2012, 57, 2
0567-7920
Pojawia się w:
Acta Palaeontologica Polonica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Dorsal shell wall in ammonoids
Autorzy:
Kulicki, C
Tanabe, K.
Landman, N.H.
Mapes, R.H.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/20686.pdf
Data publikacji:
2001
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Paleobiologii PAN
Tematy:
dorsal wall
Ammonoidea
biomineralization
dorsal shell
Sibirites
body organ
Aconeceras
shell wall
paleontology
ultrastructure
wrinkle layer
ammonoid
paleozoology
Subolenekites
Opis:
In ammonoids, a soft body organ (possibly a supracephalicmantle fold), extending from the conch aperture secreted aragonitic wrinkles, forming a layer on the surface of the preceding whorl. The dorsal shell wall consists of the outer and inner components which were deposited sequentially, beginning at the aperture of the living chamber inwards. The dorsal wall attains its full thickness near the last septum. The outer component is visible in the apertural region and is smooth or wrinkled; it is called the wrinkled layer in the latter case. The wrinkles may be continuous, interrupted, or form isolated patches arranged in rows. The wrinkles are usually triangular in cross section. A further stage of dorsal wall development involves filling in the space between the apices of triangles, and then adding one or more inner prismatic layers from the inside of the living chamber. This pattern occurs at least in the postembryonic stage of all genera studied, belonging to five suborders of Ammonoidea ranging from Late Carboniferousto Late Cretaceous. In many genera, the outer component of the dorsal shell wall exhibits remarkable ontogenetic change in its ultrastructure and microornament. It may be compared with the black film of Recent Nautilus shells with respect to place of formation. The outer component of the ammonoid dorsal shell wall is regarded as a product of organic secretion and carbonate precipitation in the area of the supracephalic mantle fold.
U planispiralnie skręconych amonoidów, u których ścianka grzbietowa styka się bezpośrednio ze ścianką poprzedniego skrętu, mamy do czynienia z modyfikacją strukturalną ścianki grzbietowej w obszarze styku obu ścianek. Wymienione modyfikacje dotyczą w głównej mierze zewnętrznego składnika ścianki grzbietowej tzw. wrinkle-layer, położonego bezpośrednio na peryostrakum poprzedniego skrętu. Strefa zmarszczek (wrinkle-layer) znana była początkowo jedynie u amonoidów paleozoicznych, dopiero Senior (1971) i Kulicki (1979) odnotowali jej występowanie u amonoidów mezozoicznych. Na podstawie przebadanego materiału obejmującego 12 rodzajów należących do pięciu podrzędów Ammonoidea i występujących od późnego paleozoiku do późnej kredy nie stwierdzono występowania strefy zmarszczek poza ścianką grzbietową. Podobne suuktury, obserwowane u paleozoicznych amonoidów w ściankach bocznej i brzusznej nosza nazwę „Ritzstreifen” i nie są homologiczne do zmarszczek „wrinkle-layer”. Typowa zmarszczka „wrinkle-layer” w przekroju podłuznym zbudowana jest z elementu centralnego, organicznego lub organo-mineralnego, oraz pryzmatycznych warstewek, w których długie osie pryzm są prostopadłe do boków trójkąta skierowanych do wnętrza komory mieszkalnej. Obok typowych elementów strefy zmarszczek, opisano tzw. elementy dwurożne o zarysie okrągłym, lub owalnym u triasowych rodzajów Subolenekites i Sibirites, a także u wczesnokredowego Aconeceras. Te elementy były błędnie interpretowane (Doguzhaeva & Mutvei 1986) jako pory związane z przyczepami miękkich tkanek płaszcza do muszli. Typowa strefa zmarszczek wytwarzana przez fałd nadgłowowy płaszcza, została stwierdzona we wszystkich badanych podrzędach za wyjątkiem Phylloceratina. W wymienionym rzędzie opisano powszechnie występujące rytmiczne modyfikacje peryostrakum wbudowywane do ścianki grzbietowej. We wczesnych stadiach rozwojowych modyfikacje te mogą przypominać elementy strefy zmarszczek, lecz ich pochodzenie i budowa są różne.
Źródło:
Acta Palaeontologica Polonica; 2001, 46, 1
0567-7920
Pojawia się w:
Acta Palaeontologica Polonica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Piggyback whorls: A new theoretical morphologic model reveals constructional linkages among morphological characters in ammonoids
Autorzy:
Ubukata, T
Tanabe, K.
Shigeta, Y.
Maeda, H.
Mapes, R.H.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/20269.pdf
Data publikacji:
2008
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Paleobiologii PAN
Tematy:
morphospace
morphology
morphological data
fossil animal
constructional linkage
ammonoid
paleontology
cross-sectional shape
computer simulation
shell growth
morphological diversity
Opis:
A new theoretical morphological model is proposed for the analysis of growth, form and morphospace of ammonoid shells. In this model, the shape of a radial cross section through the shell is simulated by “piggybacking” of successive whorls. The “piggyback whorls model” is defined in terms of the enlarging rate of the perimeter and the proportion of the dorsal wall to the whorl periphery, if an isometric relationship is assumed between perimeter and area of the cross−sectioned whorl. Allometric coefficients on these growth parameters determine how compressed and evolute shells are formed. The present model successfully reproduced some correlations among purely geometric variables that have been reported in previous works and were also observed in our biometric analyses. This model yields a hypothesis of “constructional linkages” between aperture shape and coiling geometry that might provide a functional coupling between hydrostatic and hydrodynamic characters. The model may partly explain Buckman’s Law of Covariation between rib features and shell shapes.
Źródło:
Acta Palaeontologica Polonica; 2008, 53, 1
0567-7920
Pojawia się w:
Acta Palaeontologica Polonica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Late Paleozoic turrilepadid machaeridians from North America
Autorzy:
Hoare, R D
Mapes, R H
Yancey, T E
Nestell, M K
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/22000.pdf
Data publikacji:
1996
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Paleobiologii PAN
Tematy:
fauna kopalna
perm
namur
Ameryka Polnocna
paleozoik
skamienialosci
Turrilepadida
Machaeridia
cechy morfologiczne
paleontologia
skleryty
Opis:
Turrilepadids are not uncommon in late Paleozoic shales being often associated with ostracodes, foraminifers, and minute molluscs. In North America they range from the late Missippian (Chesterian) to early Permian (Leonardian). Sclerites of the inner scleritome row are more common than outer sclerites. Some clusters have been found. Sclerite consists of two layers with the thicker, lower layer penetrated by a transverse tubular structures oriented perpendicular to the sclerite surface, which may represent canals related to the papillae on the inner surface of the sclerite. Turrilepas Lepros sp. n., T. trigoniodes sp. n., T. asketos sp. n., Clarkeolepis alloeospinosa sp. n., and Ambonlepidas petalos gen. et sp. n. are proposed.
Machaeridia (pospolite we wczesnym paleozoiku organizmy o nieustalonych pokrewieństwach) z rzędu Turrilepadida są częstsze w młodszym paleozoiku, niż się dotąd spodziewano. W Ameryce Płn. występują od namuru (Chesterian) do wczesnego permu. Skleryty wewnętrznego rzędu pancerza są z jakichś powodów częstsze w materiale kopalnym. Każdy skleryt składa się z dwu warstw. Wewnętrzna, grubsza warstwa przebita jest licznymi rurkowatymi strukturami prostopadłymi do powierzchni sklerytu, które mogły pierwotnie stanowić kanały.
Źródło:
Acta Palaeontologica Polonica; 1996, 41, 2; 127-145
0567-7920
Pojawia się w:
Acta Palaeontologica Polonica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-6 z 6

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies