Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "Malik, Junaid" wg kryterium: Autor


Wyświetlanie 1-5 z 5
Tytuł:
A clinicopathological study of nasal and paranasal sinus tumours
Autorzy:
Joshi, Ankita
Behera, Subrat
Malik, Junaid
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1398946.pdf
Data publikacji:
2021
Wydawca:
Index Copernicus International
Tematy:
histopathology
nasal obstruction
neoplastic lesion
squamous cell carcinom
Opis:
Introduction: A variety of benign and malignant tumours involving the nasal cavity and paranasal sinuses (PNS) are commonly encountered in clinical practice. The presenting features and symptomatology of all sinonasal masses are similar. It is impossible to determine clinically what pathology lies underneath. So a detailed history, clinical examination, proper imaging, and thorough histopathologic evaluation are essential to reach a diagnosis. Objectives The purpose of this study was to classify various types of Benign and malignant lesions presenting as nasal and paranasal mass and characterize their clinico-pathological profile in a tertiary care center. Materials and Methods: This was a prospective study where 120 cases of nasal and paranasal masses were included over a period of 24 months (sep 2013-sep 2015) Clinico-pathological study was carried out in these cases. A provisional diagnosis was made after clinical assessment and radiologic investigations, but final diagnosis was made after histopathologic examination. Results: The number of benign lesions were more than the malignant lesion, 66.66% versus 33.33% respectively. All age groups were involved and the mean age of presentation was benign tumours 29.5 years and malignant tumours 50.25 years. Male to Female ratio was 3:1 for benign tumours and 1.7:1 for malignant tumours. In our study, among benign lesions the occurrence of Angiofibroma was highest seen in 37.5% cases. In malignant lesions, Squamous cell carcinoma was most common seen in 67.5% cases. Carcinoma nasal cavity was the commonest malignant lesion seen in 70% cases. Nasal obstruction was the most common (91.6%) presenting complaint followed by intermittent epistaxis (69.16%) and nasal discharge (58.3%). Conclusion: We concluded that for proper evaluation of a sinonasal mass, clinical, radiologic, and histopathologic evaluation should be carried out conjointly in all the cases. Histopathology always gives a confirmatory diagnosis but in few cases immuno-histocytochemistry becomes the ultimate diagnostic technique for correct and timely intervention.
Źródło:
Polski Przegląd Otorynolaryngologiczny; 2021, 10, 1; 28-35
2084-5308
2300-7338
Pojawia się w:
Polski Przegląd Otorynolaryngologiczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Kliniczno-patologiczne badanie nowotworów jamy nosowej i zatok przynosowych
Autorzy:
Joshi, Ankita
Behera, Subrat
Malik, Junaid
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1398992.pdf
Data publikacji:
2021
Wydawca:
Index Copernicus International
Tematy:
histopatologia
niedrożność nosa
rak płaskonabłonkowy
zmiana nowotworow
Opis:
Wprowadzenie: W praktyce klinicznej często napotyka się rozmaite łagodne i złośliwe nowotwory jamy nosowej i zatok przynosowych. Wszystkie masy w obrębie nosa i zatok charakteryzują się podobnym obrazem klinicznym i symptomatologią. W związku z tym nie jest możliwe określenie choroby podstawowej na podstawie obrazu klinicznego. Rozpoznanie wymaga: dokładnego wywiadu, badania klinicznego, odpowiednich badań obrazowych oraz szczegółowej oceny histopatologicznej.Cel: Celem niniejszego badania, prowadzonego w ośrodku trzeciego stopnia referencyjności w stanie Odisha, było sklasyfikowanie różnych rodzajów łagodnych i złośliwych zmian przyjmujących postać mas w jamie nosowej i zatokach przynosowych oraz scharakteryzowanie ich profilu kliniczno-patologicznego.Metody: Do badania prospektywnego, prowadzonego w ciągu 24 miesięcy (wrzesień 2013–wrzesień 2015), włączono 120 przypadków mas nowotworowych w obrębie jamy nosowej i zatok. Wszystkie przypadki poddano analizie kliniczno-patologicznej. Wstępne rozpoznanie formułowano po przeprowadzeniu oceny klinicznej i badań radiologicznych, zaś ostatecznego rozpoznania dokonywano w oparciu o badanie histopatologiczne.Wyniki: Liczba zmian łagodnych była większa niż złośliwych (odpowiednio: 66,66% i 33,33%). W grupie badanej znaleźli się pacjenci ze wszystkich grup wiekowych, przy czym średnia wieku w momencie prezentacji wynosiła 29,5 lat dla nowotworów łagodnych i 50,25 lat dla nowotworów złośliwych. Stosunek mężczyzn do kobiet to 3:1 w przypadku nowotworów łagodnych i 1,7:1 w przypadku nowotworów złośliwych. Wśród łagodnych zmian obserwowanych w naszym badaniu największą częstością występowania charakteryzowały się naczyniakowłókniaki, które stanowiły 37,5%. W przypadku zmian złośliwych najczęściej obserwowano raka płaskonabłonkowego, który stanowił 67,5%. Rak jamy nosowej stanowił 70% wszystkich zmian złośliwych. Dolegliwościami najczęściej zgłaszanymi przy prezentacji były: niedrożność nosa (91,6%), okresowe krwawienie (69,16%) i wysięk z nosa (58,3%).Wniosek: Stwierdziliśmy, że w celu prawidłowej oceny patologicznej masy w obrębie jamy nosowej i zatok przynosowych konieczne jest jednoczesne wykonanie badania klinicznego, radiologicznego i histopatologicznego. Choć badanie histopatologiczne we wszystkich przypadkach zapewnia potwierdzenie rozpoznania, techniką diagnostyczną umożliwiającą prawidłową i szybką interwencję staje się badanie immunohistocytochemiczne.
Źródło:
Polski Przegląd Otorynolaryngologiczny; 2021, 10, 1; 28-35
2084-5308
2300-7338
Pojawia się w:
Polski Przegląd Otorynolaryngologiczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Frontal sinus mucocele with advanced orbital involvement – a case series
Autorzy:
Monga, Seema
Malik, Junaid
Priya, Ratna
Rasool, Shahid
Naseeruddin, Khaja
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1399058.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Index Copernicus International
Tematy:
endoscopic approach
frontal sinus
mucocele
Opis:
Introduction: Mucoceles of the paranasal sinuses are more common in the frontal sinus than other sinuses due to multifactorial causes. Their close proximity to the orbit can lead to complications like diplopia, severe proptosis or even vision diminution. CT being the modality of choice, clearly demonstrates bony walls of paranasal sinuses and the extension of a mucocele into the surrounding structures. Mucoceles can either be excised endoscopically or by external approach. Case report: We describe our experience of three frontal mucocele cases all of which showed advanced orbital involvement and were managed successfully by endoscopic approach with no complications or recurrence. All symptoms including diplopia and proptosis significantly improved in every case. Hence, we reiterate the management of paranasal sinus mucocele via endoscopic approach as the preferred surgical modality having advantage of shorter recovery time, easy access, lower morbidity and incidence of potential complications.
Źródło:
Polski Przegląd Otorynolaryngologiczny; 2020, 9, 2; 66-70
2084-5308
2300-7338
Pojawia się w:
Polski Przegląd Otorynolaryngologiczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Śluzowiak zatoki czołowej z zaawansowanym zajęciem oczodołu – seria przypadków
Autorzy:
Monga, Seema
Malik, Junaid
Priya, Ratna
Rasool, Shahid
Naseeruddin, Khaja
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1399135.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Index Copernicus International
Tematy:
podejście endoskopowe
śluzowiak
zatoka czołowa
Opis:
Wprowadzenie: Śluzowiaki (mucocele) zatok przynosowych z różnych przyczyn częściej niż w pozostałych zatokach występują w zatokach czołowych. Ich lokalizacja w bliskim sąsiedztwie oczodołów może prowadzić do powikłań, takich jak: diplopia, ciężka proptoza, a nawet osłabienie wzroku. Tomografia komputerowa, jako preferowana metoda obrazowania, pozwala na uwidocznienie kostnych ścian zatok przynosowych i zasięgu śluzowiaka w obrębie otaczających go struktur. Śluzowiaki można wycinać endoskopowo lub z podejścia zewnętrznego. Opis przypadku: W artykule opisujemy nasze doświadczenie obejmujące trzy przypadki śluzowiaków charakteryzujących się zaawansowanym stopniem zajęcia oczodołu i poddanych skutecznemu leczeniu bez następstw w postaci powikłań lub nawrotów. We wszystkich doszło do znacznej poprawy w zakresie wszystkich objawów, w tym diplopii i proptozy. W świetle powyższego, ponownie podkreślamy preferencyjny charakter endoskopowego podejścia do leczenia śluzowiaków zatok przynosowych jako modalności charakteryzującej się: krótszym czasem rekonwalescencji, łatwością dostępu, niższą śmiertelnością i niższym odsetkiem potencjalnych powikłań.
Źródło:
Polski Przegląd Otorynolaryngologiczny; 2020, 9, 2; 66-70
2084-5308
2300-7338
Pojawia się w:
Polski Przegląd Otorynolaryngologiczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
A retrospective analysis of thyroid dysfunction following multi-modality treatment of head & neck malignancies
Analiza retrospektywna zaburzeń czynności tarczycy po wielomodalnym leczeniu nowotworów głowy i szyi
Autorzy:
Malik, Junaid
Sharma, Arun
Monga, Seema
Alam, Shamsheer
Joshi, Ankita
Rasool, Shahid
Bahadur, Sudhir
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1399241.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Index Copernicus International
Tematy:
head & neck cancer
hypothyroidism
radiotherapy
subclinical
Opis:
Introduction: The purpose of this study was to determine the incidence of radiation induced hypothyroidism after treatment with radiotherapy alone or in combination with surgery/chemotherapy in head & neck cancer patients. Methods: This study was a retrospective non-randomized trial performed on 100 patients of head & neck cancer in whom definitive radiotherapy, postoperative radiotherapy or radiotherapy in combination with chemotherapy was given. Values of TSH, T3 & T4 were analyzed at baseline and at 6 monthly follow-up. Subclinical hypothyroidism was defined as TSH value of > 4 mU/L and Clinical hypothyroidism was taken as TSH > 10 mU/L with decreased T3 & T4. Results: Out of 100 patients, 73 individuals were euthyroid at the end of 2-year follow-up, 21% had subclinical hypothyroidism and 6% had clinical hypothyroidism. The incidence of subclinical hypothyroidism in the surgery plus radiotherapy group and the radiotherapy group was 22.3% & 50%, respectively. The incidence of clinical hypothyroidism in the surgery plus radio therapy group and the radiotherapy group was 6.5% & nil, respectively. Conclusion: The incidence of hypothyroidism is high in head & neck cancer patients receiving radiotherapy. The risk is higher in patients who undergo surgery in combination with radiotherapy. Regular thyroid function test is, therefore, recommended.
Cel: Niniejsze badanie ma na celu określenie występowania przypadków niedoczynności tarczycy wywołanej promieniowaniem po leczeniu radioterapią wyłączną lub w skojarzeniu z zabiegiem chirurgicznym/chemioterapią u pacjentów z nowotworem regionu głowy i szyi. Metody: Przeprowadziliśmy nierandomizowane retrospektywne badanie, w którym wzięło udział 100 pacjentów z nowotworem regionu głowy i szyi, u których zastosowano radioterapię wyłączną, radioterapię pooperacyjną lub radioterapię w połączeniu z chemioterapią. W okresie wyjściowym, a także w trakcie dalszej 6-miesięcznej obserwacji, zbadano wartości: TSH, T3 oraz T4. Określono, że subkliniczna niedoczynność tarczycy charakteryzuje się wartością TSH > 4 mU/l, zaś wartość klinicznej niedoczynności tarczycy wynosi TSH > 10 mU/l ze zmniejszoną ilością T3 i T4. Wyniki: Pod koniec 2-letniej obserwacji, spośród 100 pacjentów, 73 osoby znajdowały się w stanie eutyreozy, u 21% rozpoznano subkliniczną niedoczynność tarczycy, zaś u 6% zdiagnozowano kliniczną niedoczynność tarczycy. Częstość występowania subklinicznej postaci niedoczynności tarczycy w grupie, w której wdrożono leczenie oparte na zabiegu chirurgicznym połączonym z radioterapią, oraz w grupie, w której zastosowano wyłączną radioterapię, wynosiła odpowiednio: 22,3% i 50%. Częstość występowania klinicznej postaci niedoczynności tarczycy w grupie, w której wdrożono leczenie oparte na zabiegu chirurgicznym połączone z radioterapią, oraz w grupie, w której zastosowano wyłączną radioterapię, wynosiła odpowiednio: 6,5% i zero. Wnioski: Częstotliwość występowania niedoczynności tarczycy jest wysoka u pacjentów cierpiących na nowotwory regionu głowy i szyi otrzymujących radioterapię. Ryzyko jest wyższe u osób, u których wykonuje się zabieg chirurgiczny w połączeniu z radioterapią. W świetle powyższych faktów zaleca się regularne badanie czynności tarczycy.
Źródło:
Polski Przegląd Otorynolaryngologiczny; 2020, 9, 3; 17-22
2084-5308
2300-7338
Pojawia się w:
Polski Przegląd Otorynolaryngologiczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-5 z 5

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies