Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Mączewska, Katarzyna." wg kryterium: Autor

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-4 z 4
    Tytuł:
    FLORE TROPICALE. KOLEKCJA IKONOGRAFICZNA WŁADYSŁAWA MICHAŁA ZALESKIEGO W OGRODZIE BOTANICZNYM WYDZIAŁU BIOLOGII UNIWERSYTETU WARSZAWSKIEGO
    FLORE TROPICALE. WŁADYSŁAW MICHAŁ ZALESKI’S ICONOGRAPHIC COLLECTION AT THE BOTANIC GARDEN OF THE UNIVERSITY OF WARSAW FACULTY OF BIOLOGY
    Autorzy:
    Katarzyna, Mączewska,
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/433475.pdf
    Data publikacji:
    2014
    Wydawca:
    Krajowy Ośrodek Badań i Dokumentacji Zabytków
    Tematy:
    Władysław Michał Zaleski (1852–1925)
    Ogród Botaniczny Uniwersytetu Warszawskiego
    Botaniczne Archiwalia
    kolekcja Flore Tropicale
    Floratheca
    digitalizacja
    Opis:
    The Botanic Garden of the University of Warsaw Faculty of Biology houses an interesting iconographic collection of 168 leather bound, embossed folders with approx. 32,000 graphs, figures and prints presenting plants from various parts of the world. It was created by a Catholic priest, patriarch of Antioch, traveller and amateur botanist, Władysław Michał Zaleski (1852–1925), who for nearly thirty years, while acting as an apostolic delegate to the East Indies, gathered illustrations of different species of flora, with particular consideration to tropical ones, after which he named the entire collection, Flore Tropicale. This text aims at presenting the current state of studies over the universally unknown history of the collection and the profile of its creator, taking into account the condition of the collection’s preservation and manners of its compilation and making it available. Following Zaleski’s death in 1925, his heir, Michał Stanisław Kossakowski, in co-operation with the National Museum in Warsaw, brought the collection from Rome to Warsaw, and presumably gave it to the Polish National Museum of Nature by the University of Warsaw; subsequently, it was transferred to the Department of Plant Systematic and Geography of the University of Warsaw. The collection survived the World War II hidden in a library of the School of Commerce. After the war it was returned to the University, to be later transferred to the University of Warsaw Botanic Garden, where it has been kept to date. For years, Flore Tropicale had been known only to specialists, and it had served as research and illustrative materials to generations of botanists. In 2012, thanks to support offered by the National Audiovisual Institute as part of the Digital Heritage programme (operational programme: Digitisation), the University of Warsaw Foundation and the University of Warsaw Botanic Garden accomplished the first stage of the project named Botanic Archives, consisting, among other things, in protecting, digitising and designing a part of Zaleski’s collection, and making it available online. With the support of the Archaeology of Photography Foundation (http://www.archeologiafotografii.pl/), 10% of the whole collection was digitised. The work was successfully completed with the provision of access to a database named FLORATHECA (http://www.ogrod.uw.edu.pl/floratheca). Since its arrival in Warsaw until today, Flore Tropicale has maintained its educational functions and it has been a valuable comparative, scientific and outreach material. Thanks to commitment and assistance of experts specialising in different fields, it can be further duly preserved, developed, digitalised and promoted.
    W Ogrodzie Botanicznym Wydziału Biologii Uniwersytetu Warszawskiego (UW) znajduje się interesująca kolekcja ikonograficzna licząca 168 oprawnych w skórę i tłoczonych na grzbietach tek, zawierających ok. 32 000 rycin, rysunków oraz druków z wizerunkami roślin z różnych części świata. Jej twórcą jest katolicki duchowny, patriarcha antiocheński, podróżnik oraz botanik – amator, Władysław Michał Zaleski (1852–1925), który przez blisko 30 lat, pełniąc funkcję delegata apostolskiego Indii Wschodnich, kolekcjonował ilustracje różnych okazów flory ze szczególnym uwzględnieniem tej tropikalnej, od której nazwał cały zespół – Flore Tropicale. Niniejszy tekst ma na celu zaprezentowanie dotychczasowych badań nad powrzechnie nieznaną historią kolekcji i sylwetką jej twórcy, uwzględniając przy tym stan jej zachowania oraz sposoby opracowania i udostępniania. Po śmierci Zaleskiego w 1925 r. jego spadkobierca Michał Stanisław Kossakowski, przy współpracy Muzeum Narodowego w Warszawie, przywiózł kolekcję z Rzymu do Warszawy i przekazał zapewne Polskiemu Państwowemu Muzeum Przyrodniczemu przy UW; później przeniesiono ją do Zakładu Systematyki i Geografii Roślin UW. II wojnę światową przetrwała ukryta w bibliotece Szkoły Handlowej. Po wojnie powróciła na Uniwersytet, a następnie przekazano ją Ogrodowi Botanicznemu UW, gdzie znajduje się do tej pory. Przez lata Flore Tropicale znana była tylko specjalistom i jako materiał badawczy oraz ilustracyjny służyła pokoleniom botaników. W 2012 r., dzięki wsparciu Narodowego Instytutu Audiowizualnego, w ramach programu Dziedzictwo Cyfrowe (program operacyjny „Digitalizacja”), Fundacja UW oraz Ogród Botaniczny UW zrealizowali pierwszy etap projektu nazwanego „Botaniczne Archiwalia”, obejmujący zabezpieczenie, digitalizację, Opracowanie i udostępnienie on-line m.in. części kolekcji patriarchy Zaleskiego. Dzięki wsparciu Fundacji Archeologii Fotografii (http://www.archeologiafotografii.pl/) zdigitalizowano 10% całego zbioru. Zwieńczeniem prac było udostępnienie bazy danych o nazwie FLORATHECA (http://www.ogrod.uw.edu.pl/floratheca). Od przewiezienia do Warszawy aż po dziś dzień Flore Tropicale zachowała swoje funkcje dydaktyczne, jest cennym materiałem porównawczym i naukowym a także popularyzatorskim. Dzięki zaangażowaniu i pomocy specjalistów z różnych dziedzin może zostać dalej należycie zabezpieczona, opracowana, zdigitalizowana oraz wypromowana.
    Źródło:
    Muzealnictwo; 2014, 55; 107-117
    0464-1086
    Pojawia się w:
    Muzealnictwo
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Comparison of scintigraphy and ultrasound imaging in patients with primary, secondary and tertiary hyperparathyroidism – own experience
    Porównanie badania ultrasonograficznego i scyntygraficznego w lokalizacyjnej diagnostyce przedoperacyjnej przytarczyc u chorych z pierwotną, wtórną i trzeciorzędową nadczynnością – doświadczenia własne
    Autorzy:
    Kobylecka, Małgorzata
    Płazińska, Maria Teresa
    Chudziński, Witold
    Fronczewska-Wieniawska, Katarzyna
    Mączewska, Joanna
    Bajera, Adam
    Karlińska, Maria
    Królicki, Leszek
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1033224.pdf
    Data publikacji:
    2017
    Wydawca:
    Medical Communications
    Tematy:
    parathyroid scintigraphy
    Opis:
    Background: The imaging techniques most commonly used in the diagnosis of hyperparathyroidisms are ultrasound and scintigraphy. The diagnostic algorithms vary, depending mainly on the population, and experience of physicians. Aim: Aim of the present research was to determine the usefulness of parathyroid scintigraphy and ultrasonography in patients diagnosed for hyperparathyroidism in own material. Material and method: In the present research, 96 operated patients with documented primary, secondary and tertiary hyperparathyroidism were retrospectively analyzed. All patients underwent a 99mTc hexakis2-methoxyisobutylisonitrile scintigraphy of the neck with the use of subtraction and twophase examinations. Ultrasonography of the neck was performed in all the patients in B mode 2D presentation. A total number of 172 parathyroid glands were analyzed. Results: The sensitivity and specificity of scintigraphy was 68% and 60%, respectively. The sensitivity of ultrasound was 49% and specificity 85%. Both techniques allowed visualization of 76 parathyroid glands. Ultrasound revealed 19 glands that were not visible in scintigraphy. Scintigraphy showed 76 parathyroid glands that were not visualized on ultrasound. Having combined the results of scintigraphy and ultrasound, the sensitivity of 76% and specificity of 50% were obtained. Considering the ability to locate the parathyroid glands in both techniques as a positive result, the sensitivity decreased to 37% and specificity rose to 95%. Conclusions: Scintigraphy showed greater sensitivity than ultrasound in the localization of enlarged parathyroid glands. Ultrasound, in turn, was characterized by a higher specificity. The combined use of scintigraphy and ultrasonography allowed to obtain the specificity of 95%. In the light of obtained results, scintigraphy and ultrasonography are complementary and should be used together.
    Pomimo rozwoju technik obrazowych szereg kontrowersji budzi ustalenie algorytmu postępowania diagnostycznego u chorych na nadczynność przytarczyc. Ze względu na swój niewielki rozmiar oraz zmienne położenie prawidłowe przytarczyce nie są widoczne w żadnej z obecnie stosowanych technik obrazowych, a ich uwidocznienie okazuje się możliwe dopiero wówczas, gdy ulegają powiększeniu lub wykazują cechy nadczynności. Problemy związane z decyzją o wykonaniu badania obrazowego dotyczą niemal każdego etapu diagnostyki: kwalifikacji chorych, wyboru rodzaju i techniki wykonania badania obrazowego, często również interpretacji wyników(1–4). W wielu przypadkach badanie obrazowe przed pierwszym zabiegiem operacyjnym nie jest potrzebne. Dopiero w razie nawrotu nadczynności lub nieskutecznej operacji wizualizacja przytarczyc staje się konieczna. Jednak ponieważ w ostatnich latach metodą operacyjną z wyboru stała się minimalnie inwazyjna paratyroidektomia, większość chirurgów opowiada się za wykonaniem badania lokalizacyjnego przed pierwszą operacją(5). Do rutynowo stosowanych metod diagnostyki obrazowej należą ultrasonografia, scyntygrafia, a także tomografia komputerowa i rezonans magnetyczny. Najczęściej wykorzystywanymi technikami są badanie USG i scyntygrafia(6–8). W publikowanym piśmiennictwie autorzy są zgodni w ocenie, że scyntygrafia pod względem czułości i swoistości przewyższa inne techniki obrazowe, natomiast USG jest techniką najszerzej dostępną. Jednakże algorytm stosowania poszczególnych badań obrazowych, jak również ich czułość i swoistość różnią się, w zależności od badanej populacji chorych, doświadczenia lekarzy oraz użytych protokołów badań. W niniejszej pracy porównano wyniki badania ultrasonograficznego i scyntygraficznego w do- świadczeniach własnych. Artykuł w wersji polskojęzycznej jest dostępny na stronie http://jultrason.pl/wydawnictwa/volume-17-no-68
    Źródło:
    Journal of Ultrasonography; 2017, 17, 68; 17-22
    2451-070X
    Pojawia się w:
    Journal of Ultrasonography
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-4 z 4

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies