Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "Kwaśniewska, Monika" wg kryterium: Autor


Tytuł:
Teatrologia zaangażowana
Engaged theatrology
Autorzy:
Kwaśniewska, Monika
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2031439.pdf
Data publikacji:
2022-02
Wydawca:
Instytut im. Jerzego Grotowskiego we Wrocławiu
Opis:
Performing #MeToo. How Not to Look Away, red. Judith Rudakoff, Intelect, Bristol, Chicago 2021
Źródło:
Didaskalia. Gazeta Teatralna; 2022, 167; 80-103
2720-0043
Pojawia się w:
Didaskalia. Gazeta Teatralna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Szczególne potrzeby współpracy. Proces powstawania „Pokoju nieobecnych” w ramach Cricoteki otwartej
Special Collaborative Needs. The process of creating Room of absentees (Pokój nieobecnych) within Cricoteka otwarta
Autorzy:
Kwaśniewska, Monika
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2079046.pdf
Data publikacji:
2022-06
Wydawca:
Instytut im. Jerzego Grotowskiego we Wrocławiu
Tematy:
participatory art
devised theatre
disability studies
art by artists with disabilities
art therapy
crip time
participant observation
Opis:
The article analyses the process of workshops and the staging of the performance Room of absentees (Pokój nieobecnych) directed by Joanna Pawlik within the framework of Cricoteka otwarta in collaboration with people (artists and non-artists) with and without disabilities. The article is based on the author’s participant observation. She analyses it in relation to many theories, such as participatory art, devised theatre, disability studies, art by artists with disabilities, art therapy, and crip time. The author shows how the same working conditions affect differently people with different bodies or senses, and how the rules have to be changed in the process to accommodate different needs. The relationship between the institutional framework and the status of the artist is also one of the topics. The article ends with a call for establishing an institution where Joanna Pawlik could work with her team on a regular basis rather than from project to project.
Źródło:
Didaskalia. Gazeta Teatralna; 2022, 169-170; 138-180
2720-0043
Pojawia się w:
Didaskalia. Gazeta Teatralna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Ladies and Ladies
Autorzy:
Kwaśniewska, Monika
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/889391.pdf
Data publikacji:
2020-02
Wydawca:
Instytut im. Jerzego Grotowskiego we Wrocławiu
Opis:
Z Oksaną Czerkaszyną rozmawia Monika Kwaśniewska
Źródło:
Didaskalia. Gazeta Teatralna; 2020, 155; 1-21
2720-0043
Pojawia się w:
Didaskalia. Gazeta Teatralna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Dlaczego przestały milczeć? Dlaczego zostały wysłuchane? Afektywna analiza #metoo w Teatrze Bagatela
Why Did They Break the Silence? Why Were They Heard? An Affective Analysis of #MeToo at the Bagatela Theatre
Autorzy:
Kwaśniewska, Monika
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/889481.pdf
Data publikacji:
2020-10
Wydawca:
Instytut im. Jerzego Grotowskiego we Wrocławiu
Tematy:
Bagatela Theatre
#MeToo
affect theory
media
institutional critique
Opis:
The article analyses the media coverage of the accusations of sexual harassment and mobbing made against Henryk Jacek S., a long-time director of the Bagatela Theatre in Krakow, by its female employees. Based on the employees’ statements, the author tries to describe the situation in the theatre before the case was exposed. She refers to the category of ‘ugly feelings’, created and explored by Sianne Ngai, and specifically, to the affect of animatedness, which is characterised by particularly limited agency and the blurring of the boundary between the inside and the outside. The moment when the female employees broke the silence is associated by the author with the affect of disgust (as defined by Sara Ahmed) and the related revulsion and nausea. She also examines how this affective dynamic has influenced the women’s agency and effectiveness in relation to the recipients of their public appearances.
Źródło:
Didaskalia. Gazeta Teatralna; 2020, 159; 1-41
2720-0043
Pojawia się w:
Didaskalia. Gazeta Teatralna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Zawodowcy. Z Petal Pilley i Jennifer Cox z Blue Teapot rozmawia Monika Kwaśniewska
Professional – Monika Kwaśniewska in conversation with Petal Pilley and Jennifer Cox from Blue Teapot
Autorzy:
Kwaśniewska, Monika
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2164537.pdf
Data publikacji:
2022-12
Wydawca:
Instytut im. Jerzego Grotowskiego we Wrocławiu
Opis:
Blue Teapot w Galwey w Irlandii to teatr współtworzony przez osoby z niepełnosprawnością intelektualną, który prowadzi również własną szkołę teatralną. Reżyserka Petal Pilley pełni funkcję dyrektorki naczelnej i artystycznej tego teatru od 2007 roku. Jennifer Cox jest aktorką Blue Teapot Theater Company od 2013 roku, kiedy ukończyła szkołę teatralną prowadzoną przy tym teatrze. Zadebiutowała w spektaklu ID w 2014 roku. Występowała też w głośnym filmie fabularnym Sanctuary oraz w projektach Town Hall Theater w Galway.
Źródło:
Didaskalia. Gazeta Teatralna; 2022, 172; 180-193
2720-0043
Pojawia się w:
Didaskalia. Gazeta Teatralna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Godność, widzialność i profesjonalizm. Z Sandrą Johansson, Dennisem Nilssonem i Barbarą Wilczek-Ekholm rozmawia Monika Kwaśniewska
Dignity, Visibility and Professionalism – Monika Kwaśniewska in conversation with Sandra Johansson, Dennis Nilsson and Barbara Wilczek-Ekholm
Autorzy:
Kwaśniewska, Monika
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2164345.pdf
Data publikacji:
2022-12
Wydawca:
Instytut im. Jerzego Grotowskiego we Wrocławiu
Opis:
W2020 i 2021 roku odbyłam serię rozmów pod tytułem Dostępność edukacji artystycznej. Był to projekt zainicjowany przez Teatr 21 w ramach Centrum Sztuki Włączającej. Przeprowadziłam wywiady z osobami reprezentującymi europejskie grupy teatralne i ośrodki edukacyjne prowadzące kursy aktorskie dla osób z niepełnosprawnością intelektualną. Poniżej prezentuję skróconą wersję dwóch z sześciu wywiadów. W 2023 roku opublikujemy kolejne rozmowy.   Moomsteatern to szwedzki teatr dla ludzi z trudnościami w uczeniu się, założony w 1987 roku. Jego cele są artystyczne, a nie edukacyjne lub terapeutyczne. W 2005 roku pięciu aktorów z Moomsteatern ukończyło Akademię Teatralną w Malmö. Następnie zostali zatrudnieni przez teatr na takich samych warunkach, jak wszyscy profesjonalni aktorzy w Szwecji. Od 2010 do 2012 roku teatr prowadził też Akademię Tymczasową Moomsteatern, którą ukończyli niektórzy obecni członkowie zespołu. Sandra Johansson jest dyrektorką wykonawczą Moomsteatern od 2018 roku, ale współpracę z grupą rozpoczęła w roku 2006 jako producentka. Dennis Nilsson to aktor, który rozpoczął swoją karierę w Moomsteatern jako student Akademii Tymczasowej Moomsteatern. Barbara Wilczek-Ekholm jest emerytowaną wykładowczynią Akademii Teatralnej w Malmö, gdzie od 1977 roku uczyła sztuki aktorskiej poprzez ruch, taniec i choreografię.
Źródło:
Didaskalia. Gazeta Teatralna; 2022, 172; 166-179
2720-0043
Pojawia się w:
Didaskalia. Gazeta Teatralna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Ocalenie nie musi być śmiercią
Rescue does not have to be death
Autorzy:
Kwaśniewska, Monika
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/3201183.pdf
Data publikacji:
2023-04
Wydawca:
Instytut im. Jerzego Grotowskiego we Wrocławiu
Tematy:
theatre history
feminism
Antonina Grzegorzewska
Jerzy Grzegorzewski
alcoholism
disability
Opis:
In the first part of the article, the author critically refers to her book Pytanie o wspólnotę. Jerzy Grzegorzewski i Jan Klata (The question of community. Jerzy Grzegorzewski and Jan Klata). She looks at her own feminist reading of Grzegorzewski’s performances through the prism of Audre Lorde’s essay The Master’s Tools Will Never Dismantle the Master's House and looks at the number and function of women in the institutions he managed. She also notes that the last performance, On. Drugi powrót Odysa (He. The Second Return of Odysseus), was Grzegorzewski’s only production based on a script written by a woman. At the same time, she sees in it yet another emancipatory potential. The subject of her father’s alcohol addiction, raised by Antonina Grzegorzewska and staged on the national stage by him, can be understood as a stage coming-out of an alcoholic and his daughter as a co-addict. Putting forward the thesis that the play operated on the poetics of ugly feelings described by Sianne Ngai, Kwaśniewska analyses its reception, wondering why it failed to cause a debate about the normalisation of drinking in Polish theatre and urges us to start such a discussion now.
Źródło:
Didaskalia. Gazeta Teatralna; 2023, 174; 157-185
2720-0043
Pojawia się w:
Didaskalia. Gazeta Teatralna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Odpowiedzialnie usytuowana krytyka afirmatywna: #MeToo w badaniach teatralnych
Responsibly Situated Affirmative Criticism: #MeToo in Theater Research
Autorzy:
Kwaśniewska, Monika
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/14522913.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
Tematy:
#MeToo
criticism
affirmative humanities
new materialism
theater
krytyka
humanistyka afirmatywna
nowy materializm
teatr
Opis:
Artykuł jest próbą wypracowania w ramach dyskursu teatrologicznego postawy i metody badawczej rezonującej z przemianą, która zaczęła się w teatrze pod wpływem ruchu #MeToo i dyskusji o przemocy w szkołach teatralnych, w procesach twórczych i w teatrach. Punktem wyjścia refleksji jest spostrzeżenie, że w najnowszych spektaklach tematyzujących przemoc seksualną w teatrze widać proces przejścia od skargi na nadużycia władzy do konstruktywnych, wychylonych w przyszłość propozycji zmiany. Podstawą tego procesu jest świadomość usytuowania osób tworzących w panujących w teatrze układach władzy oraz gotowość brania pod uwagę rozmaitych konsekwencji tego usytuowania. Zaproponowany w artykule projekt odpowiedzialnie usytuowanej krytyki afirmatywnej rozumianej jako postawa badawczo-pisarska opiera się na koncepcjach wiedz usytuowanych Donny Haraway, humanistyki afirmatywnej Ewy Domańskiej, etyki posthumanistycznej (w ujęciu Karen Barad oraz Moniki Rogowskiej-Stangret) oraz krytyki afirmatywnej Harry’ego Lehmanna. Analiza dyskusji o coming outach dotyczących Ośrodka Praktyk Teatralnych „Gardzienice” stanowi studium przypadku, które ma pomóc dookreślić możliwości zmiany dyskursu na temat narzędzi i etyki badań teatralnych.
This article seeks to develop within the theater studies discourse a research stance and method that would resonate with the transformation that has begun in theater in connection with the #MeToo movement and the discussion about violence in theater schools, creative processes, and theaters. The author’s point of departure is the observation that recent productions thematizing sexual violence in theater have been gradually turning from grievances against the abuse of power towards constructive, forward-leaning proposals for change. This process is founded on the awareness that theater makers are situated within the present systems of power and on the willingness to consider various implications of this situatedness. The proposed project of responsibly situated affirmative criticism, understood as a research-and-writing stance, is based on Donna Haraway’s concepts of situated knowledges, Ewa Domańska’s affirmative humanities, posthumanist ethics (as envisaged by Karen Barad and Monika Rogowska-Stangret), and Harry Lehmann’s affirmative criticism. The article offers an analysis of the discussion about comings-out concerning the “Gardzienice” Center for Theater Practices, as a case study aimed at a more precise delineation of the possibilities for changing the discourse on the instruments and ethics of theater research.
Źródło:
Pamiętnik Teatralny; 2023, 72, 3; 169-196
0031-0522
2658-2899
Pojawia się w:
Pamiętnik Teatralny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Nie wiem, co to znaczy być aktorem
I Don’t Know What It Means To Be An Actor
Autorzy:
Kwaśniewska, Monika
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/944467.pdf
Data publikacji:
2020-04
Wydawca:
Instytut im. Jerzego Grotowskiego we Wrocławiu
Opis:
Z Mamadou Góo Bâ rozmawia Monika Kwaśniewska
Mamadou Góo Bâ In Conversation With Monika Kwaśniewska
Źródło:
Didaskalia. Gazeta Teatralna; 2020, 156; 1-14
2720-0043
Pojawia się w:
Didaskalia. Gazeta Teatralna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Czy mam prawo do wątpliwości?
Am I allowed to doubt?
Autorzy:
Kwaśniewska, Monika
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1816954.pdf
Data publikacji:
2021-02
Wydawca:
Instytut im. Jerzego Grotowskiego we Wrocławiu
Opis:
Teatr Nowy Proxima w Krakowie Spektakl dyplomowy, czyli kilka piosenek o przemocy w teatrze muzyka: Karol Osman, autor tekstów: Andrzej Błażewicz (w spektaklu wykorzystano satyryczny utwór Adekwatnie autorstwa Łukasza Borkowskiego), wokal, inicjatorka tematu: Karolina Szczypek, wokal, gitara basowa: Magdalena Dębicka, wokal, pianino: Konrad Cichoń, gitara elektryczna, wideo: Paweł Sablik, perkusja: Miguel Nieto, kostiumy: Maria Duda, konsultacja muzyczna: Annika Mikołajko, akceleracja energetyczno-sceniczna: Adrianna Kurzawa, choreografia: Tobiasz Berg premiera: 25 września 2020
Źródło:
Didaskalia. Gazeta Teatralna; 2021, 161; 314-325
2720-0043
Pojawia się w:
Didaskalia. Gazeta Teatralna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Co to znaczy być lojalną wobec siebie w teatrze?
What Does It Mean to Be Loyal to Oneself In the Theatre?
Autorzy:
Kwaśniewska, Monika
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/12649601.pdf
Data publikacji:
2023-06
Wydawca:
Instytut im. Jerzego Grotowskiego we Wrocławiu
Opis:
Z zespołem Teatru 21 – Grzegorzem Brandtem, Mają Kowalczyk, Danielem Krajewskim, Aleksandrem Orlińskim, Aleksandrą Skotarek i Justyną Wielgus – oraz osobami aktorskimi współpracującymi z Teatrem 21 – Sebastianem Pawlakiem, Martyną Peszko i Heleną Urbańską rozmawia Monika Kwaśniewska
Monika Kwaśniewska in conversation with 21 Theatre – Grzegorz Brandt, Maja Kowalczyk, Daniel Krajewski, Aleksander Orliński, Aleksandra Skotarek and Justyna Wielgus – and Actors Collaborating – Sebastian Pawlaki, Martyna Peszko and Helena Urbańska
Źródło:
Didaskalia. Gazeta Teatralna; 2023, 175-176; 162-183
2720-0043
Pojawia się w:
Didaskalia. Gazeta Teatralna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Język migowy w pedagogice teatralnej
Sign Language in Theatre Pedagogy
Autorzy:
Kwaśniewska, Monika
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/12650036.pdf
Data publikacji:
2023-06
Wydawca:
Instytut im. Jerzego Grotowskiego we Wrocławiu
Opis:
Z Zoją Mikotovą i Veroniką Broulíkovą rozmawia Monika Kwaśniewska
Monika Kwaśniewska in conversation with Zoja Mikotova and Veronika Broulíkovą
Źródło:
Didaskalia. Gazeta Teatralna; 2023, 175-176; 184-193
2720-0043
Pojawia się w:
Didaskalia. Gazeta Teatralna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Taniec dla teatru przyszłości: Czytając Isadorę Duncan
The Dance for the Theater of the Future: Reading Isadora Duncan
Autorzy:
Kwaśniewska, Monika
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/47222300.pdf
Data publikacji:
2021
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
Tematy:
Isadora Duncan
Wielka Reforma Teatru
feminizm
krytyka instytucjonalna
niepełnosprawność
edukacja artystyczna
Great Theater Reform
feminism
institutional critique
disability
artistic education
Opis:
Autorka analizuje idee Isadory Duncan wyrażone w odczycie Taniec przyszłości na tle manifestów i koncepcji Adolpha Appii, Edwarda Gordona Craiga oraz Konstantina Stanisławskiego, z którymi łączyły ją obszary zainteresowań lub/i relacje osobiste. Marginalizacja Duncan w historii teatru jest interpretowana w artykule jako wynik patriarchalnego i opartego na kulcie mistrzów charakteru teatru XX i początku XXI wieku. Powrót do idei Duncan to zatem krok w kierunku rewizji narracji historycznych oraz spekulatywnego poszerzenia możliwości wyboru tradycji. Odwołując się do teorii feministycznych, krytyki instytucjonalnej oraz studiów o niepełnosprawności, autorka wskazuje na progresywne elementy koncepcji Duncan, które korespondują z nowatorskimi trendami we współczesnych praktykach teatralnych i performatywnych.
The author analyzes Isadora Duncan’s ideas expressed in her lecture “The Dance of the Future,” setting them against the backdrop of the manifestos and concepts of Adolphe Appia, Edward Gordon Craig, and Konstantin Stanislavsky, who shared her interests and/or knew her personally. The marginalisation of Isadora Duncan in theater history is interpreted in the article as resulting from the patriarchal character of twentieth- and early twenty-first century theater, based on the cult of great masters. Revisiting Duncan’s ideas is thus a step towards revising historical narratives and speculatively expanding the choice of traditions. Referring to feminist theories, institutional critique, and disability studies, the author identifies the progressive elements of Duncan’s thinking that correspond to innovative trends in contemporary theater and performance practices.
Źródło:
Pamiętnik Teatralny; 2021, 70, 1; 11-35
0031-0522
2658-2899
Pojawia się w:
Pamiętnik Teatralny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Stereopsis deficiency treatment using virtual reality games in exotropic candidate for firefighter
Autorzy:
Maciaszek, Dorota
Wojtczak-Kwaśniewska, Monika
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1927982.pdf
Data publikacji:
2021
Wydawca:
Medical Education
Tematy:
intermittent exotropia
stereopsis
strabismus
virtual reality
vision therapy
Opis:
Background: Impaired stereopsis very often limits career options for patients with binocular vision disorders. Eyesight requirements for some occupations like police officers and firefighters usually include perfect visual acuity. In Poland, candidates for these professions must also demonstrate perfect stereopsis. The presented case study aims to demonstrate that vision therapy (VT1) mixed with new technologies may be an effective treatment for young adults who do not meet the chosen occupation's visual requirements. Case report: A case of a young man diagnosed with intermittent exotropia and poor stereopsis is discussed. Poor stereopsis did not allow him to pass the ophthalmological qualification tests to the fire academy. Vision therapy was implemented to improve stereopsis. The case report presents the patient’s treatment implemented within 4 years. The patient started with prismatic correction, then received the office-based VT with home reinforcement. The improvement in fusional vergence and the control of deviation was observed. Nevertheless, the patient was still stereo-deficient. 3 years later, Binocular Vision Therapy in Virtual Reality (BVTVR2) was recommended. The patient received home-based therapy for 16 weeks (60 minutes per day), which has resulted in significant improvement of stereopsis. As a result, he finally met the visual requirements to become a firefighter. Conclusion: BVTVR appears to be a promising rehabilitation method for patients with poor stereopsis. Three-dimensional anti-suppression therapy and dynamic, real-life stereopsis training seem to be a more effective treatment of poor stereopsis compared to standard VT techniques.
Źródło:
OphthaTherapy; 2021, 8, 1; 38-43
2353-7175
2543-9987
Pojawia się w:
OphthaTherapy
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Efektywność optometrycznej terapii wzroku w akomodacyjnej ezotropii z wysokim AC/A
The efficiency of optometric vision therapy in accommodative esotropia with high AC/A ratio
Autorzy:
Przekoracka-Krawczyk, Anna
Wojtczak-Kwaśniewska, Monika
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1927641.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Medical Education
Tematy:
akomodacyjna ezotropia
nadmierna konwergencja
okulary dwuogniskowe
optometryczna terapia wzrokowa
Opis:
Akomodacyjna ezotropia z nadmierną konwergencją jest stanem, w którym korekcja nadwzroczności redukuje kąt zeza do dali, natomiast w bliży oczy pozostają ustawione w zezie zbieżnym. Wśród metod korekcji zeza tego typu można wyróżnić zastosowanie okularów dwuogniskowych oraz zabieg chirurgiczny na mięśniach okoruchowych. Jednak skuteczność obu tych podejść w uzyskaniu widzenia stereoskopowego pozostaje wątpliwa. Niniejsza praca opisuje przypadek 10-letniej pacjentki z akomodacyjną ezotropią z wysokim ułamkiem AC/A, u której zastosowana optometryczna terapia wzroku wspomagana korekcją dwuogniskową znacząco poprawiła funkcję widzenia oraz zredukowała symptomy wzrokowe. Przypadek ten pokazuje, że w postępowaniu ze stanami zezowymi bardzo istotne jest wyprowadzenie zaburzeń akomodacyjnych i okoruchowych oraz tłumienia międzyocznego, co pozwala na uzyskanie lepszej kontroli okulomotorycznej i widzenia stereoskopowego.
Convergence excess esotropia is commonly treated with corrective glasses (plus lenses), which reduces the angle of deviation for a distance, but the near deviation is still observed. Two types of approach are used to manage convergence excess esotropia: bifocals or eye muscles surgery. Nevertheless, both treatments seem to fail to influence the stereovision. The paper describes the case of 10-year-old girl, diagnosed with convergence excess esotropia with high AC/A ratio, who was subjected to the optometric vision therapy and bifocals. As an effect, visual parameters were improved, and majority of visual symptoms decreased. This case indicates that treatment plan for esotropia should include improvement of accommodation, eye movements and inter-ocular suppression, what strongly influence oculo-motor control and stereovision.
Źródło:
OphthaTherapy; 2018, 5, 3; 201-205
2353-7175
2543-9987
Pojawia się w:
OphthaTherapy
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies