- Tytuł:
-
Skuteczność montelukastu w ambulatoryjnym leczeniu astmy oskrzelowej u pacjentów powyżej 15. roku życia w warunkach codziennej praktyki lekarskiej (real life study)
Real life study on the effectiveness of montelukast in the treatment of outpatients suffering from bronchial asthma over 15 years old - Autorzy:
- Kupryś‑Lipińska, Izabela
- Powiązania:
- https://bibliotekanauki.pl/articles/1032411.pdf
- Data publikacji:
- 2012
- Wydawca:
- Medical Communications
- Tematy:
-
antileukotriene agents
asthma control
observational study
outpatient therapy
montelukast
leki przeciwleukotrienowe
kontrola astmy
terapia ambulatoryjna
badanie
obserwacyjne - Opis:
-
Bronchial asthma is an inflammatory disease, therefore the anti‑inflammatory agents are crucial in its management. Antileukotriene modifiers reveal such activity. They are recommended by GINA experts for usage in the monotherapy alternatively to low doses of inhaled glucocorticosteroids (ICS) on the 2nd step of asthma treatment or as the add‑on therapy to ICS on higher levels. The goal of this study was the evaluation of montelukast efficacy in outpatients aged 15 years and over suffering from persistent asthma in Poland. 11 250 patients were included to the observational program. The main inclusion criterion was previously treatment with montelukast no longer then one month. The physicians’ decision on the beginning of montelukast therapy had to be made independently of the patients’ participation in the study. The data was collected using uniform self‑prepared questionnaires during two routine visits in outpatient clinic performed in 8 week interval. The mean age of subjects was 36.79±15.62 years (range from 15 to 90). More than a half of participants (52.09%) were women. The asthma duration was usually between 2 and 5 years. Eighty three percent of subjects had atopic asthma. The main reason for beginning of montelukast therapy was insufficient asthma control (58.74%), the next was exercise induced symptoms (47.99%), in 40.85% of cases physicians indicated on allergic rhinitis coexistence. Montelukast was recommended as monotherapy in 11.35% of cases, and in 87.6% as add‑on therapy to ICS. During 8 weeks of observation the number of patients with currently completely controlled asthma increased form 8.22% (695) at visit 1 up to 44.48% (3808), the number of patients with partly controlled asthma decreased form 60.33% (5104) to 46.77% (4004), and the number of patients with uncontrolled asthma markedly decreased form 31.45% (2661) to 8.75% (749). In patients’ opinion the their overall health status markedly improved and the symptoms decreased. This observational study conducted in large group of asthmatics confirmed very good effectiveness of montelukast in achieving asthma control both in monotherapy and as add‑on therapy to the previous treatment.
Astma oskrzelowa jest chorobą o podłożu zapalnym, dlatego leki o właściwościach przeciwzapalnych stanowią podstawę w terapii tej choroby. Takie działanie wykazują leki antyleukotrienowe. Leki te są rekomendowane przez ekspertów GINA w monoterapii alternatywnie do niskich dawek wGKS w 2. stopniu intensywności terapii lub jako terapia dodana do wGKS w wyższych stopniach intensywności leczenia astmy. Celem obecnego badania obserwacyjnego była ocena skuteczności montelukastu w warunkach codziennej praktyki lekarskiej u pacjentów ambulatoryjnych w wieku 15 lat i więcej, leczonych w Polsce z powodu przewlekłej astmy oskrzelowej. Do badania włączono 11 250 pacjentów, u których lekarze z przyczyn medycznych niezależnych od udziału pacjenta w obserwacji włączyli montelukast w ostatnim miesiącu przed rozpoczęciem obserwacji. Dane były zbierane od pacjentów przez ich lekarzy prowadzących w ramach dwóch rutynowych wizyt lekarskich przeprowadzonych średnio w odstępnie 8 tygodni. Zastosowano jednolite, specjalnie przygotowane dla potrzeb badania kwestionariusze. średnia wieku uczestników badania wyniosła 36,79±15,62 roku (przedział od 15 do 90 lat). Kobiety stanowiły 52,09% respondentów. W chwili włączenia do obserwacji czas trwania astmy najczęściej wynosił między 2 a 5 lat. W 83,39% przypadków astma miała charakter atopowy. Przyczyną włączenia montelukastu u większości pacjentów (58,74%) była niedostateczna kontrola choroby, w 47,99% lekarze włączyli lek z powodu objawów astmy prowokowanych wysiłkiem, a w 40,85% wskazywali na istotny wpływ na decyzję współwystępowania alergicznego nieżytu nosa. W 11,35% przypadków montelukast stosowano w monoterapii, a u 87,6% badanych jako lek dodany do wziewnych glikokortykosteroidów. W ciągu 8 tygodni obserwacji istotnie wzrosła liczba pacjentów z całkowitą bieżącą kontrolą astmy z 8,22% (695) podczas pierwszej wizyty do 44,48% (3808), zmalała też liczba pacjentów z częściowo kontrolowaną astmą – z 60,33% (5104) do 46,77% (4004) i wyraźnie zmniejszyła się liczba chorych z niekontrolowaną astmą – z 31,45% (2661) do 8,75% (749). W opinii samych pacjentów istotnie poprawił się ich stan zdrowia, nastąpiła redukcja nasilenia objawów. W przedstawionym tu badaniu obserwacyjnym przeprowadzonym na dużej grupie chorych potwierdzono wysoką skuteczność montelukastu w poprawie kontroli astmy, zarówno stosowanego w monoterapii, jak i jako leku dodanego do wcześniejszego leczenia. - Źródło:
-
Pediatria i Medycyna Rodzinna; 2012, 8, 4; 360-369
1734-1531
2451-0742 - Pojawia się w:
- Pediatria i Medycyna Rodzinna
- Dostawca treści:
- Biblioteka Nauki
Artykuł