Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Kulavkova, Katica" wg kryterium: Autor

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-5 z 5
    Tytuł:
    Panoptic Vision of the World: Can a State of Emergency Become a Regular One?
    Panoptyczna wizja świata. Czy stan wyjątkowy może stać się normalnym?
    Autorzy:
    Kulavkova, Katica
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/33298360.pdf
    Data publikacji:
    2022
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Slawistyki PAN
    Tematy:
    panopticism
    state of emergency
    COVID-19 pandemic
    human rights
    surveillance
    scepticism
    North Macedonia
    panoptyzm
    stan wyjątkowy
    pandemia COVID-19
    prawa człowieka
    inwigilacja
    sceptycyzm
    Macedonia Północna
    Opis:
    The object of interpretation of this text is several social aspects of the Coronavirus SARS-CoV-2 pandemic which have equivocal and contradictory meanings: state of emergency/crisis, emergency measures, civil and human rights/restrictions to human rights, freedom/limitation of freedom. The basic interpretative and conceptual tools used are the terms ‘panopticon’ and ‘panopticism’, whose archetypal patterns point to systematic and systemic damage to the universal human rights to freedom and privacy. This damage occurs by legalizing the surveillance and control of citizens, thus becoming more akin to radical surveillance. The pandemic is seen as an excuse to renew the panoptic vision of the world. The contemporary pandemic surveillance of citizens dissolves the boundaries between the real and the virtual and creates new boundaries of freedom on several levels: movement, speech, work, communication, existence. Some of these limitations of human rights and freedoms relate to the elderly population. This analysis shows the danger of prolonging and legalizing emergency measures in circumstances when, realistically, there is no state of emergency. This poses a question: can a state of emergency become a regular state? The New Normal has the power to create alienated individuals and an alienated society.
    Przedmiotem uwagi jest kilka aspektów społecznych pandemii koronawirusa SARS-CoV-2, które mają niejednoznaczne i sprzeczne znaczenia: stan wyjątkowy / kryzys, środki nadzwyczajne, prawa obywatelskie i prawa / ograniczenia praw człowieka, wolność / ograniczenie wolności. Podstawowymi narzędziami interpretacyjnymi i pojęciowymi są terminy „panoptykon” i „panoptycyzm”, których archetypowe wzorce wskazują na systematyczne i systemowe niszczenie uniwersalnych praw człowieka do wolności i prywatności. Ta szkoda pojawia się poprzez legalizację nadzoru i kontroli obywateli, przez co staje się bardziej zbliżona do radykalnej inwigilacji. Pandemia jest postrzegana jako pretekst do odnowienia panoptycznej wizji świata. Współczesny pandemiczny nadzór nad obywatelami zaciera granice między tym, co realne, a tym, co wirtualne i tworzy nowe granice wolności na kilku poziomach: ruchu, mowy, pracy, komunikacji, egzystencji. Niektóre z tych ograniczeń praw i wolności człowieka dotyczą osób starszych. Analiza pokazuje niebezpieczeństwo przedłużenia i legalizacji środków nadzwyczajnych w sytuacji, gdy realnie nie ma stanu wyjątkowego. Powstaje pytanie: czy stan wyjątkowy może stać się stanem normalnym? New Normal ma moc tworzenia wyalienowanych jednostek i wyalienowanego społeczeństwa.
    Źródło:
    Slavia Meridionalis; 2022, 22
    1233-6173
    2392-2400
    Pojawia się w:
    Slavia Meridionalis
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Enforced linguistic conversion: translation of the Macedonian toponyms in the 20th century
    Autorzy:
    Kulavkova, Katica
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/677450.pdf
    Data publikacji:
    2012
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Slawistyki PAN
    Tematy:
    Macedonian toponyms
    Slavic toponyms
    Macedonian language
    ethno-cultural identity
    Opis:
    Enforced linguistic conversion: translation of the Macedonian toponyms in the 20th centuryThe article deals with the issue of forced conversion of Macedonian toponyms, considered as a form of linguistic and cultural dislocation or luxation (the Latin luxatio originating from luxus – dislocated). The toponyms are not just eminently linguistic but also a part of civilization’s memory of nations and of humankind, and that is why they are protected by international regulations. The act of translating toponyms from one language to another, within the frames of culturally and ethnically marked space, is undeniable violence against the cultural heritage. A change of a toponym, its forced translation into another language is, according to these legal acts, a crime against culture. For a toponym is a true reflection of historical facts and historical memories. Toponyms can be transcribed onto a different alphabet, letter‑by‑letter (transliteration), but should not be translated, especially not on the territory which is their civilization’s cradle, where they are practiced and inherited. Violent conversion of toponyms is an introduction to conversion of historical narratives and modern ethno‑cultural identities. History shows that there are violent forms of linguistic, cultural, religious and ethnic dislocations. The example of radical dislocation of Macedonian toponyms is probably one of the few in modern history. It has been taking place over an almost entire century – from the 1920s to the 21st century’s first decade. Macedonian toponyms, for centuries present on the territory of ethnic Macedonia (for which there is indisputable evidence), are being dislocated from their original linguistic/cultural context within several national entities: the Greek, Albanian and – paradoxically – Macedonian states. Such violent translation of toponyms is not devoid of geopolitical consequences.The conversions of Macedonian toponyms are just a step towards a systematic negation of the Macedonian linguistic and cultural identity, and with that, they deny the right of Macedonian people for their own national country, for every negation lies under the intention of re‑interpreting and retouching the historical reality.Wymuszona konwersja językowa: tłumaczenie macedońskich toponimów w XX wiekuW artykule podjęto zagadnienia związane z wymuszoną konwersją toponimów macedońskich, co może być traktowane jako forma językowego i kulturowego przemieszczenia / zwichnięcia / luxatio (łac. luxatio, luxare, luxus – zwichnięcie). Toponimy są nie tylko szczególnymi znakami językowymi, świadczą też o cywilizacyjnej pamięci narodów i całej ludzkości, stanowią przy tym odbicie faktów i dziedzictwa kulturowego, chronionego mocą międzynarodowych regulacji prawnych. Przekład toponimów z jednego języka na inny w ramach jednej przestrzeni kulturowej i etnicznej oznacza niewątpliwie przemoc wobec tego dziedzictwa. Zamiana toponimu i jego wymuszone tłumaczenie na inny język na mocy ustanawianych w tym celu aktów prawnych staje się przestępstwem (zbrodnią) wobec kultury. Toponim jest bowiem rzeczywistym odbiciem faktów i wspomnień historycznych. Toponimy można przepisywać innym alfabetem, litera po literze (łac. transliteratio), ale nie można ich przekładać, zwłaszcza na terytorium, na którym były ustanowione, stosowane i dziedziczone. Wymuszona zamiana prowadzi faktycznie do przekształcenia narracji historycznych i tożsamości etniczno‑kulturowej. Historia dowodzi, że istnieją pewne formy przemocy prowadzące do dyslokacji językowej, religijnej i etnicznej. Radykalna rewizja macedońskich toponimów zidentyfikowanych jako słowiańskie jest prawdopodobnie jednym z nielicznych przykładów, jakie zna współczesna historia. Tak dzieje się od prawie stu lat – od początku 1920 roku aż do pierwszej dekady XXI stulecia. Toponimy, które pojawiły się na etnicznym terytorium Macedonii (na co istnieją niezaprzeczalne dowody), zostały przemieszczone z ich pierwotnego kontekstu językowego / kulturowego w ramach kilku podmiotów regulujących: greckiego, albańskiego i – jak się paradoksalnie wydaje – macedońskiego. Ten rodzaj zakłóceń językowych ma swoje geopolityczne konsekwencje.Wprowadzone zmiany toponimów świadczą o systematycznej negacji macedońskiej tożsamości językowej i kulturowej, a w konsekwencji o procesie negowania prawa narodu macedońskiego do własnego państwa narodowego, gdyż główną intencją każdej negacji jest reinterpretacja, przetwarzanie i zmiana rzeczywistości historycznej.
    Źródło:
    Slavia Meridionalis; 2012, 12
    1233-6173
    2392-2400
    Pojawia się w:
    Slavia Meridionalis
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    The sacral function of language, literature and the Bible in the context of Borislav Pekić’s novel "The Time of Miracles"
    Autorzy:
    Ḱulavkova, Katica
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/677780.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Slawistyki PAN
    Tematy:
    sacral function
    mythogenesis
    cosmogenesis
    perlocutionary act of speech
    archetype
    biblical myth
    parody
    Bible
    The Time of Miracles
    Borislav Pekić
    Opis:
    The sacral function of language, literature and the Bible in the context of Borislav Pekić’s novel The Time of Miracles This essay promotes the thesis about mythogenesis as a form of cosmogenesis. It also addresses the sacral function of language in literature and in the Bible. It follows an approach according to which Biblical myths are constantly re-created (Lk. 11; Jn. 9) and their archetypal schemata – actualized. Specifically, the paper demonstrates that through the actualization of the mythical narratives from the Bible, the universal archetype of the Miracle (mystery, secrecy) is essentially actualized. This interpretation is made on the basis of two illuminative fragments from the novel The Time of Miracles (1965) by the contemporary Serbian writer Borislav Pekić (1930–1992).Borislav Pekić reads the coded language of the mytho-biblical mysterious vision of reality with meticulous, historical, social, political, and psychological attention, and yet, instead of submitting it to a radical parody of hyper-realistic qualities, he demythologizes them only to re-mythologize the most sensitive sacral places in the mythical-biblical matrix: the miracles of Jesus. Pekić creates a mythopoetic chronotope of a “time of miracles and deaths”. In contrast to the usual categories – mythical time, historical time, time of dreams, he introduces the category of “time of miracles” or, in other words, “miraculous time”. “Time” itself, understood as a replica of the Being, initiates the question of miracle creation as a radical type of mythogenesis. Connecting Christian miracles with death, Pekić actualizes the archetypical vision of the resurrection. He knows that the modern world, whose humanism is put at stake, needs a spiritual renaissance (resurrection). Only upon the foundations of the renewed spirituality can a more humane civilization be established.Pekić’s novel, sensitive to the antinomies of reality and of the human psyche, reaffirms the principle of the fictional, regardless of whether it has been based on biblical narratives. Contrary to the stereotypical Christian perspective of the miracle, Pekić creates an individual performance of the miracle, both sceptical and emphatic, both biblical and imaginary. Pekić demystifies the Christian story through the prism of pre-Christian consciousness, subtly pointing to the need of renewal of free, non-canonical thought. This context implies the affirmation of the vitality of the multifocal and carnivalized pagan matrix, without rejecting the importance of the Christian one. As a result, the novel The Time of Miracles is experienced as a “perlocutionary act of speech” in which the latent, sacral function of language is activated, its power to transform the worldview, and indirectly, the world itself. Sakralna funkcja języka, literatury i Biblii w kontekście powieści Borislava Pekicia Czas cudów W artykule wysuwa się tezę o mitogenezie jako formie kosmogenezy oraz podejmuje problematykę sakralnej funkcji języka w literaturze i Biblii. W pracy zastosowano podejście, zgodnie z którym mity biblijne są stale od-twarzane (Łk 11, Jn 9) oraz stale reaktualizowane są ich archetypowe schematy. W tekście omawia się zatem kwestię aktualizacji mitycznych narracji z Biblii, nade wszystko zaś – uniwersalnego archetypu Cudu (tajemnicy, sekretu). Prezentowana interpretacja oparta jest na dwóch fragmentach z powieści Czas cudów (1965) współczesnego serbskiego pisarza Borislava Pekicia (1930–1992).Borislav Pekić czyta zakodowany język mitologiczno-biblijnej wizji rzeczywistości ze skrupulatną historyczną, społeczną, polityczną i psychologiczną uwagą. Co więcej, zamiast poddać ją radykalnej hiperrealistycznej parodii, demitologizuje ją tylko po to, aby ponownie re-mitologizować najbardziej drażliwe sakralne miejsca mityczno-biblijnej matrycy – cuda Jezusa. Pekić tworzy mitopoetyczny chronotyp „czasu cudów i śmierci”. W przeciwieństwie do zwykłych kategorii – czasu mitycznego, czasu historycznego, czasu snów – wprowadza kategorię „czasu cudów” lub, innymi słowy, „cudownego czasu”. Sam „czas”, rozumiany jako replika Bycia, inicjuje pytanie o stworzenie cudu jako swoisty typ mitogenezy. Łącząc chrześcijańskie cuda ze śmiercią, Pekić aktualizuje archetypową wizję zmartwychwstania. Wie, że współczesny świat, którego humanizm jest zagrożony, potrzebuje duchowego renesansu (zmartwychwstania). Tylko na fundamentach odnowionej duchowości można bowiem ustanowić bardziej ludzką cywilizację.Powieść Pekicia, wrażliwa na antynomie rzeczywistości oraz antynomie ludzkiej psychiki, potwierdza kreacyjną moc fikcji, niezależnie od tego, czy jest oparta na biblijnych narracjach. W przeciwieństwie do stereotypowej chrześcijańskiej interpretacji cudu Pekić tworzy jego indywidualne przedstawienie, zarówno sceptyczne, jak i empatyczne, biblijne, jak i wyobrażeniowe. Pekić demistyfikuje chrześcijańską historię przez pryzmat przedchrześcijańskiej świadomości, subtelnie wskazując na potrzebę odnowienia niezależnej myśli niekanonicznej. Ten kontekst implikuje potwierdzenie witalności wieloogniskowej i skarnawalizowanej pogańskiej matrycy, nie odrzucając znaczenia chrześcijańskiego. W rezultacie powieść Czas cudów odbierana jest jako perlokucyjny akt mowy, w którym uaktywnia się ukryta, sakralna funkcja języka, jego moc przekształcania światopoglądu, a pośrednio – samego świata.
    Źródło:
    Slavia Meridionalis; 2018, 18
    1233-6173
    2392-2400
    Pojawia się w:
    Slavia Meridionalis
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    A Transаesthetic Interpretation of "Pamięć nareszcie" / "Memory at Last" by Wisława Szymborska
    Autorzy:
    Kulavkova, Katica
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/508796.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Slawistyki PAN
    Tematy:
    transаesthetic interpretation
    ritual
    syncrisis
    analytical psychology
    hermeneutic circle
    textual explication
    archetypal interpretation
    Wisława Szymborska
    Carl Gustav Jung
    Opis:
    A Transаesthetic Interpretation of Pamięć nareszcie / Memory at Last by Wisława SzymborskaThis essay attempts to combine several elements relevant for such interpretative practices as hermeneutics, textual explication, speech acts theory, C. G. Jung’s analytical psychology, as well inspirations taken from ritual studies, archetypal literary criticism, and transcendental hermeneutics. This combination of interpretational practices shall be applied to the reading and analysis of Wisława Szymborska’s poem Pamięć nareszcie / Memory at Last. My chief aim is to analyse the ritual dimension of the poem (without disregarding, however, the work’s stylistic features). Wiersz Pamięć nareszcie Wisławy Szymborskiej. Interpretacja transestetycznaNiniejszy esej jest próbą połączenia kilku elementów pełniących ważną rolę w takich praktykach interpretacyjnych jak hermeneutyka, eksplikacja tekstu, teoria aktów mowy, psychologia analityczna C. G. Junga, a także inspiracji płynących z badań nad rytuałem i archetypami, wreszcie z hermeneutyki transcendentnej. Połączenie wymienionych praktyk interpretacji będzie służyło lekturze i analizie wiersza Wisławy Szymborskiej Pamięć nareszcie. Moim głównym celem jest analiza rytualnego wymiaru wiersza (choć także jego cech stylistycznych).
    Źródło:
    Colloquia Humanistica; 2016, 5
    2081-6774
    2392-2419
    Pojawia się w:
    Colloquia Humanistica
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    The Narcissism of Minor Differences in the Context of Post-Imperial Macedonian Neighbouring
    Narcyzm małych różnic w kontekście postimperialnego sąsiedztwa Macedonii
    Autorzy:
    Kulavkova, Katica
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/33296145.pdf
    Data publikacji:
    2022
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Slawistyki PAN
    Tematy:
    narcissism of minor differences
    border zone
    identity
    neighbourhood
    non-shared memory
    post-hegemony
    cultural intimacy
    mimetic rivalry
    the Balkans
    North Macedonia
    narcyzm małych różnic
    pogranicze
    tożsamość
    sąsiedztwo
    pamięć niewspólna
    posthegemonia
    zażyłość kulturowa
    rywalizacja mimetyczna
    Bałkany
    Macedonia Północna
    Opis:
    The conflicting relations among neighbouring nations in the Balkans may very accurately be explained by S. Freud’s theory of the Narcissism of Minor Differences. Related identities among nations and the bordering zones between countries have always been and continue to be a generator of racial, national, religious and cultural tensions. Whenever the discourse of identities is radicalized, cultural and political hegemony comes to life: identities are ranked according to worth; borders are changed according to national identity; methods of physical and metaphysical violence are used; shared places of memory are appropriated, and those not shared are negated. Perception is in crisis and, as a result, promotes a kind of conflictual mutual misrecognition. This text aims to demystify such installations of hegemony in the (North) Macedonian neighbouring region, and to articulate some principles of a post-hegemonistic paradigm.
    Konfliktowe relacje między sąsiednimi narodami na Bałkanach można bardzo trafnie wyjaśnić teorią narcyzmu małych różnic Z. Freuda. Pokrewne tożsamości w obrębie tych narodów oraz stref przygranicznych między poszczególnymi krajami były i są generatorem napięć na tle rasowym, narodowym, religijnym i kulturowym. Ilekroć dyskurs o tożsamościach ulega radykalizacji, ożywa kulturowa i polityczna hegemonia: tożsamości są szeregowane według wartości; granice są zmieniane zgodnie z tożsamością narodową; stosowane są metody przemocy fizycznej i metafizycznej; współdzielone miejsca pamięci są zawłaszczane, a te, które nie są współdzielone, są negowane. Percepcja znajduje się w kryzysie i w rezultacie sprzyja rozwojowi wzajemnego niezrozumienia, które prowadzi do konfliktów. Celem niniejszego tekstu jest demistyfikacja takich działań o charakterze hegemonicznym w sąsiednim regionie (północnej) Macedonii oraz wyartykułowanie pewnych zasad paradygmatu posthegemonistycznego.
    Źródło:
    Slavia Meridionalis; 2022, 22
    1233-6173
    2392-2400
    Pojawia się w:
    Slavia Meridionalis
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-5 z 5

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies