Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Kucharzewska, Joanna" wg kryterium: Autor

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-7 z 7
    Tytuł:
    Kościół katedralny pw. Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Charkowie (1887-1891) w świetle wybranych źródeł archiwalnych
    Autorzy:
    Żwanko, Lubow
    Kucharzewska, Joanna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2158307.pdf
    Data publikacji:
    2022-12-22
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
    Tematy:
    Kharkiv
    Left-bank Ukraine
    State Archives of Kharkiv Oblast
    Rev. Piotr Kisarzewski
    Aleksander Kwiatkowski
    Kharkiv Cathedral
    Charków
    Lewobrzeżna Ukraina
    Archiwum Państwowe Obwodu Charkowskiego
    ks. Piotr Kisarzewski
    katedra w Charkowie
    Opis:
    W centrum współczesnego Charkowa znajduje się jeden z cenniejszych zabytków architektury sakralnej Ukrainy Lewobrzeżnej – kościół katedralny pw. Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny, wybudowany w stylu neogotyckim w końcu XIX wieku. W artykule zaprezentowano dotychczasowy stan badań nad tym zabytkiem i przedstawiono nowe fakty związane z jego powstaniem. Przedstawiono też unikatowe źródła rękopiśmienne dotyczące początkowego etapu budowy kościoła, pochodzące z zasobu Archiwum Państwowego Obwodu Charkowskiego. Obrazują one proces legislacyjny związany z uzyskaniem pozwolenia na budowę kościoła rzymskokatolickiego, w tym uzyskanie zgody od arcybiskupa mohylewskiego Aleksandra Kazimierza Gintowt-Dziewałtowskiego. Zamieszczono również list wspólnoty katolickiej do architekta Bolesława Michałowskiego z prośbą o wykonanie projektu nowego kościoła oraz objęcie nadzorem jego budowy. Warto podkreślić, że kościół powstał ze składek wiernych, a architekt zrzekł się honorarium za swoją pracę, wnosząc tym samym wkład w budowę świątyni. Kościół stanął w miejscu wcześniejszego, skromnego budynku parafialnego przy ul. Małej Sumskiej, który w latach 80. XIX wieku był w złym stanie technicznym, a dodatkowo był za mały dla rozrastającej się wspólnoty katolickiej. Na czele komitetu budowy świątyni stanął ks. Piotr Kisarzewski, a istotną rolę w powstaniu kościoła odegrał adwokat Aleksander Kwiatkowski, lider charkowskich Polaków. Opublikowane w artykule źródła archiwalne mogą stać się przyczynkiem do dalszych badań, prowadzonych w ramach różnych dyscyplin naukowych. 
    In the centre of modern Kharkiv stands one of the most valuable monuments of ecclesiastical architecture in Left-bank Ukraine – the Cathedral of the Assumption of the Blessed Virgin Mary, built in neo-Gothic style in the late 19th century. The article presents the current state of research on this monument and presents new facts related to its creation. Unique manuscript sources on the initial stage of the church’s construction from the resources of the State Archives of Kharkiv Oblast are also presented. They illustrate the legislative process involved in obtaining a permit for the construction of the Roman Catholic church, including obtaining permission from the Archbishop of Mohilev Aleksander Kazimierz Gintowt-Dziewałtowski. The paper also includes a letter from the Catholic community to the architect, Bolesław Michałowski, asking him to design a new church and to supervise its construction. It is worth noting that the church was built with contributions from the faithful, and the architect waived a fee for his work, thus contributing on his part to the construction of the temple. The church was erected on the site of an earlier, modest parish building on Mała Sumska Street, which was in poor repair in the 1880s, in addition to being too small for the growing Catholic community. The temple building committee was headed by Rev. Piotr Kisarzewski, and attorney Aleksander Kwiatkowski, a leader of the Kharkiv Poles, also played an important role in the establishment of the church. The archival sources published in the article can become a contribution to further research, conducted in various scientific disciplines.
    Źródło:
    Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne; 2022, 119; 485-515
    0518-3766
    2545-3491
    Pojawia się w:
    Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Żeliwna klatka schodowa w XIX-wiecznym budynku więzienia przy ulicy Piekary w Toruniu
    Cast-iron stairwell in a nineteenth-century prison building at Piekary Street in Toruń
    Autorzy:
    Lewandowski, Łukasz
    Kucharzewska, Joanna
    Pabich, Marek
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2055733.pdf
    Data publikacji:
    2021
    Wydawca:
    Stowarzyszenie Konserwatorów Zabytków
    Tematy:
    żeliwo
    schody żeliwne
    więzienie
    Toruń
    cast iron
    cast-iron stairs
    prison
    Opis:
    W 1859 w Toruniu powstał projekt zespołu budynków sądu i więzienia, dla którego przewidziano narożną działkę u zbiegu ulic Piekary i Fosa Staromiejska. W pierwszej kolejności zrealizowano sąd, później budynek więzienia na planie koła, przypominający istniejącą w tym miejscu basteję zwaną Kocim Ogonem. Projekt funkcjonalno-przestrzenny więzienia zakładał rozmieszczenie cel po obwodzie budynku oraz umieszczenie wewnętrznej klatki schodowej. Architekt planował połączenie tradycyjnej konstrukcji murowanej z nowoczesną technologią, polegającą na użyciu żeliwnej klatki schodowej i żeliwnych wsporników w celu podtrzymania wewnętrznych podestów. Artykuł przedstawia tę nowatorską konstrukcję, stanowiącą pierwszy w Toruniu przykład zastosowania na taką skalę żelaza lanego w budynku municypalnym. Schody wykonano z prefabrykatów, których sposoby montażu i oprawy dekoracyjnej były wówczas novum. Temat stanowi ważny problem badawczy, zwłaszcza w kontekście stanu zachowania żeliwnych klatek schodowych i ginącego dziedzictwa techniki, a także wyzwań konserwatorskich.
    In 1859, a design of a complex that consisted of a court and prison building was drafted in Toruń, for which a corner plot at the intersection of Piekary and Fosa Staromiejska streets was assigned. The court building was built first, and the prison building, with a circular plan, that resembled a bastei called the Cat’s Tail that had previously stood at the site, was built later. The functio-spatial design of the prison assumed placing the cells along the perimeter of the building and included an internal stairwell. The architect planned to combine a traditional masonry structure with modern technology that entailed the use of a cast-iron stairwell and cast-iron cantilevers to support internal platforms. This paper presents this innovative structure, which is the first-ever case of the use of cast iron in a municipal building on this scale in Toruń. The stairs were built from prefabricated elements, whose assembly methods and ornamentation had been a novelty at the time. This subject is a key research problem, especially in the context of the state of preservation of cast-iron stairwells and the disappearing heritage of engineering, as well as conservation challenges.
    Źródło:
    Wiadomości Konserwatorskie; 2021, 67; 115--128
    0860-2395
    2544-8870
    Pojawia się w:
    Wiadomości Konserwatorskie
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Architektoniczny eksperyment u podnóża Chińskiego Muru
    Architectural Experiment at the Foot of the Great Wall of China
    Autorzy:
    Kucharzewska, Joanna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2171511.pdf
    Data publikacji:
    2012-12-31
    Wydawca:
    Wydawnictwo Adam Marszałek
    Opis:
    At the foot of the Great Wall of China, near the town of Badaling, SOHO Small Office – Home Office in 2000 started constructing 59 detached guesthouses. Each of them was to be equipped with extensive cultural, entertainment, and business facilities. The creators of the project, the owner of the design office, Mr. Shiyi and his wife Mrs. Zhang Xin, invited 12 renowned architects to their endeavor, and gave them total freedom of creation. Although the project was charged with a high level of risk, and its final shape was difficult to predict, it became an unprecedented success, even though available only for a narrow group of affluent residents of the Middle Kingdom, as well as curious tourists from Western Europe and North America. The edifices, constructed over a period of 10 years, are probably more recognized in the western world than in China; it can be attributed to the exhibition of the design at the Venice Biennale in 2002, during which it was honored with a special prize. Additionally, the names of architects, brands in themselves, attracted the attention of critics and experts in architecture, who were particularly interested in the outcome of the encounter of great architectural individualities while creating Commune by the Great Wall. Three Japanese architects took part in the project. Kengo Kuma called his edifice Great Bamboo Wall (2000-2002), from the type of material employed for creating external-wall cladding as well as internal partitions; Shigeru Ban in his design, Bamboo Furniture House, used bamboo veneer lumber to create furniture to be prefabricated and used as the main component in addition to the exterior and interior walls. Finally, Nobuaki Furuya’s Forest House aimed at carrying out his own concept of architecture as a place of safety (asylum). Kanika R’kul, who carries out her designs mainly in Taiwan, presented Shared House that was its form similar to the practice of American modernism. A significant factor turned out to be the education in architecture that R’kul obtained at one of Californian universities, and her familiarity with American modernism as well as the activities of so-called “New York Five”. The motive behind the activities of another architect, Cui Kai, was primarily to obtain different views from inside the house, which was highlighted by the name of the project, See and Seen House. Antonio Ochoa Piccardo from Venezuela, the only author of non-Asian origin, though connected with Asian world for many years via designing edifices for SOHO office, also tried to provide variety of visual experience for the audiences of another guesthouse, Cantilever House. On the one hand, via employing raw concrete, Béton brut, it was homage to Le Corbusier, on the other hand, it expressed respect to the surrounding nature, articulated with using sienna pigment as wall dye. Rocco Yim from Hong Kong, the author of Distorted Courtyard, in a veiled mode drew from the traditions and practices of a typical house with a courtyard, and Kay Ngee Tan from Singapore subjected his design, The Twins, to surrounding nature, using local stone as his building material. The name of another guesthouse, Split House, contains the original design idea of a Chinese architect, Yung Ho Chang. The building was made with one piece that was cut and its parts were diagonally spaced. Two following projects were born from a desire to experiment in the field of mass solutions or the arrangement of the interior; they became an unique interjection of the local landscape and forced the audiences to change their habits. The first, Airport House by Chien Hsueh-Yi from Taiwan, resembled a section of an airport building. The second, the now famous Suitcase House by Gary Chang from Edge Design Institute, allowed for creating multiple spatial combinations with mobile walls and corners hidden under the floor. The crowning element of Commune by the Great Wall is a multi-functional clubhouse designed in 2001 by a world-renowned South Korean architect, Seung H-Sang of the Iroje Architects & Planners design office. As the concept of Commune by the Great Wall developed and new guesthouses were constructed, the clubrooms also enlarged. In 2005 Seung H-Sang returned to the project. The Commune by the Great Wall project supported by SOHO Studios combines pavilions that are extremely modern with more traditional ones; others constitute a subtle link between local color and a playful functionalism. The eleven edifices presented above constituted prototypical solutions, followed by numerous replicas across the land. Currently, Commune by the Great Wall is an exclusive leisure and entertainment area subject to the Kempinski hotel brand with appropriate promotion and an extensive marketing program, e.g. advertisements on websites and in prestigious journals, such as Business Week. A bold experiment from a Chinese developer has become an alternative for tourists from around the world, looking in China not only examples of centuries-old culture, but also the visual signs of a developing country that follows modern trends.
    Źródło:
    Art of the Orient; 2012, 1; 73-88
    2299-811X
    Pojawia się w:
    Art of the Orient
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Budynek dawnej łaźni przy ul. Łaziennej 12/14 w Toruniu w świetle badań historyczno-architektonicznych
    The former bathhouse building at ul. Łazienna 12/14 in Toruń in the light of historical and architectural research
    Autorzy:
    Kucharzewska, Joanna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/31343028.pdf
    Data publikacji:
    2024
    Wydawca:
    Narodowy Instytut Dziedzictwa
    Tematy:
    Toruń
    łaźnia
    badania architektoniczne
    ulica Łazienna
    bathhouse
    architectural research
    Opis:
    Dawna łaźnia w Toruniu, będąca przedmiotem badań architektonicznych, znajduje się na rogu ulic Ciasnej i Łaziennej. Zasadniczy obrys dzisiejszego budynku został wyznaczony przez budynek remizy z 1870 roku. W 1877 roku poddano go gruntownej przebudowie na łaźnię. Ta w czasach prosperity była dwukrotnie rozbudowywana – w 1894 i 1920 roku – z myślą o zwiększeniu powierzchni użytkowej. Budynek zachował pierwotny, neorenesansowy wystrój elewacji, pochodzący z 1877 roku, z czytelnymi historycznymi napisami reklamowymi, które informowały zarówno o usługach łaziebnych, jak i o firmie magazynowo-spedycyjnej. Budynek powstał w miejscu wcześniejszej zabudowy z okresu średniowiecznego, którą stanowił dom-skład z zabudową oficynową, o czym świadczą dokumenty archiwalne oraz analogiczne przykłady budynków sąsiedzkich. Zabudowa ta ulegała późniejszym zmianom i – jak się wydaje na podstawie materiału źródłowego – przetrwała do pierwszej połowy XIX wieku. W trakcie badań architektonicznych nieliczne relikty gotyckie odnaleziono tylko w obrębie ściany wschodniej w piwnicy, a nowożytne – fragmentarycznie w piwnicy i na poziomie parteru. Dzięki nim można było stwierdzić, że obecny budynek powstał w miejscu wyburzonych zabudowań gotyckich i nowożytnych. Jego częściowe podpiwniczenie pozwala przypuszczać, że został on posadowiony na murach obwodowych wcześniejszego budynku oraz że więcej reliktów gotyckich i nowożytnych może się znajdować pod poziomem dzisiejszego parteru.
    The former bathhouse in Toruń, which is the subject of architectural research, is located on the corner of ul. Ciasna and ul. Łazienna. The general outline of today’s building was marked out by the fire station building dating from 1870. In 1877, it underwent major reconstruction and was converted into a bathhouse. In prosperous times, it was extended twice – in 1894 and 1920 – to increase the usable floor area. The building has retained its original neo-Renaissance facade decoration, dating back to 1877, with legible historical inscriptions that informed the public both about the bathhouse facilities and the warehousing and forwarding company. The building was built on the site of an earlier development dating from the medieval period, which consisted of a storehouse with outbuildings, as indicated in archival documents and similar examples of neighbouring buildings. These buildings underwent later changes and – or so it seems based on the source material – survived until the first half of the nineteenth century. During architectural research, few Gothic relics were found only within the eastern wall in the basement, and early modern ones – partially in the basement and on the ground floor. They made it possible to conclude that the current building was constructed on the site of demolished Gothic and early modern buildings. The partial basement allows us to assume that it was built on the perimeter walls of an earlier building and that more Gothic and early modern relics may be located below the level of today’s ground floor.
    Źródło:
    Ochrona Zabytków; 2024, 1; 31-49
    0029-8247
    2956-6606
    Pojawia się w:
    Ochrona Zabytków
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Buildings at 14 Franciszkańska Street and 24 Fosa Staromiejska Street in Toruń in the light of architectural research and source queries
    Budynki przy ul. Franciszkańskiej 14 i Fosa Staromiejska 24 w Toruniu w świetle badań architektonicznych i kwerend źródłowych
    Autorzy:
    Kucharzewska, Joanna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2203603.pdf
    Data publikacji:
    2022
    Wydawca:
    Politechnika Wrocławska. Oficyna Wydawnicza Politechniki Wrocławskiej
    Tematy:
    architectural research
    Toruń
    14 Franciszkańska Street
    24 Fosa Staromiejska Street
    badania architektoniczne
    Franciszkańska 14
    Fosa Staromiejska 24
    Opis:
    The article presents the results of architectural research carried out at the basement level at 14 Franciszkańska and 24 Fosa Staromiejska Streets in Toruń. The aforementioned research was supplemented with source studies concerning both cellars and above-ground parts. The aim of the architectural research was to determine stages of construction on the plots in question from the Middle Ages to the beginning of the 20th century. An important issue was to identify the content of the oldest historic substance from the medieval period and the moment of functional and spatial integration of the opposite plots. The plot is located in the northern part of the Old Town of Toruń, within a triangular block of buildings, the outline of which was determined by the course of the north-eastern section of the city walls. Currently, on two opposite plots there is a tenement house, which received its final shape in the early 20th century. During the research, it was found that the oldest, Gothic fragments are present in the southern part (on the side of Franciszkańska Street). In the second Gothic stage, the northern part (from the side of Fosa Staromiejska Street) was given a basement and the stone foundations of the earlier building were used to create it. In the modern period, the two parts, which had been two independent units until then, were connected by a side outbuilding. In the 18th century, on the plot facing Franciszkańska Street, there was a two-story, brick granary. From the side of Fosa Staromiejska Street, there was a timber frame coach house. Both buildings burnt down at the beginning of the 19th century. In the mid-19th century, a large, fivestorey granary covering both plots was erected. The granary was founded on medieval and modern cellars. The ultimate change of buildings took place in 1906, when, after the demolition of the granary, two tenement houses were built with a common central route containing a staircase and an inner courtyard. Architectural research together with the source material was an effective tool for reconstructing individual stages of construction and expanding our knowledge about the forms of development of the walled part of the Old Town in Toruń.
    W artykule zaprezentowano wyniki badań architektonicznych przeprowadzonych na poziomie piwnic przy ul. Franciszkańskiej 14 i Fosa Staromiejska 24 w Toruniu, uzupełnione o kwerendy źródłowe dotyczące zarówno piwnic, jak i części naziemnych. Celem badań architektonicznych było ustalenie kolejnych etapów budowlanych zachodzących na omawianych działkach od średniowiecza do początków XX w. Istotną kwestią było rozpoznanie zawartości najstarszej substancji zabytkowej pochodzącej z okresu średniowiecznego oraz momentu scalenia funkcjonalno-przestrzennego przeciwległych działek. Będąca tematem pracy działka znajduje się w północnej części Starego Miasta Torunia, w obrębie trójkątnego bloku zabudowy, którego zarys determinowany był przez przebieg północno-wschodniego odcinka murów miejskich. Obecnie na dwóch przeciwległych parcelach znajduje się kamienica, która ostateczny kształt uzyskała na początkuXXw. W trakcie badań stwierdzono, że najstarsze gotyckie fragmenty znajdują się w części południowej (od strony ul. Franciszkańskiej). W drugim etapie gotyckim podpiwniczono część północną (od strony Fosy Staromiejskiej), wykorzystując kamienne fundamenty założone dla wcześniejszej budowli.W okresie nowożytnym te dwie, do tej pory funkcjonujące niezależnie, części połączyła oficyna boczna.W XVIII w. na działce od strony ul. Franciszkańskiej znajdował się 2-piętrowy, murowany spichlerz, a od strony Fosy Staromiejskiej wozownia o konstrukcji szkieletowej. Obydwa budynki spłonęły na początku XIX w. W połowie XIX w. powstał duży, obejmujący obie działki, 5-kondygnacyjny spichlerz, który założono na średniowiecznych i nowożytnych piwnicach. Ostateczna zmiana zabudowy nastąpiła w 1906 r., kiedy po rozbiórce spichlerza wybudowano dwie kamienice ze wspólnym traktem środkowym wypełnionym klatką schodową i wewnętrznym podwórkiem. Badania architektoniczne wraz z materiałem źródłowym stanowiły skuteczne narzędzie do rekonstrukcji poszczególnych etapów budowy i poszerzenia wiedzy na temat form zabudowy przymurnego fragmentu Starego Miasta w Toruniu.
    Źródło:
    Architectus; 2022, 4 (72); 91--102
    1429-7507
    2084-5227
    Pojawia się w:
    Architectus
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-7 z 7

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies