Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "Krzystanek, Ewa" wg kryterium: Autor


Wyświetlanie 1-8 z 8
Tytuł:
Dysfagia po udarach mózgu – wskazówki diagnostyczne i terapeutyczne
Dysphagia due to brain stroke – diagnostic and therapeutic guidelines
Autorzy:
Lewicka, Tatiana
Krzystanek, Ewa
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1029773.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
dysfagia
ocena dysfagii
udar mózgu
zagęstniki
Opis:
According to a definition by the World Health Organization from 1980, a brain stroke is described as rapidly developing clinical signs of focal (or global) disturbance of cerebral function, with symptoms lasting 24 hours or longer, of vascular origin. Aside from loss of mobility, it results with speech and swallowing impairment. Neurogenic dysphagia causes difficulties with adequate food intake and contributes to aspiration pneumonia and malnutrition. Dysphagia due to brain stroke occurs suddenly and progresses rapidly, preventing the patient from adapting to the deficits. The role of physicians, speech and language therapists and nursing staff in acute stroke units is to screen for dysphagia, and implement relevant management strategies, including an optimum feeding method (e.g. with a nasogastric tube), prompt therapy and prophylaxis of possible complications. The available dysphagia screens are characterised by high sensitivity and specificity. Management of dysphagia involves the use of various methods aimed at facilitating articulation and restoring the capacity for oral food intake. Texture-modified food, adjusted to the patient’s current condition, is an important element of treatment. Foods and fluids are modified with a thickener. Studies have demonstrated appropriate food consistency to be crucial, allowing oral intake of foods and liquids, whilst preventing aspiration and the associated pneumonia. Food-thickening is an easy management strategy, applicable for a wide range of foods and meals, helping caregivers to follow dietary recommendations in a home setting, and improving the patients’ quality of life.
Zgodnie z definicją Światowej Organizacji Zdrowia z 1980 roku udar mózgu to nagłe wystąpienie ogniskowych lub globalnych zaburzeń czynności mózgu, które trwają dłużej niż 24 godziny i mają etiologię naczyniową. Oprócz niepełnosprawności ruchowej konsekwencją przebytego udaru są zaburzenia mowy i połykania. Dysfagia neurogenna jest przyczyną trudności w przyjmowaniu pokarmów, sprzyja zachłystowemu zapaleniu płuc i niedożywieniu. Dysfagia po udarze mózgu pojawia się nagle i ma zwykle bardzo dynamiczny charakter, co nie pozwala pacjentowi na adaptację do powstałych deficytów. Rolą lekarzy i neurologopedów (logopedów), a także personelu pielęgniarskiego w oddziałach udarowych jest dokonanie szybkiej przesiewowej oceny dysfagii i wdrożenie właściwych strategii postępowania, które mają na celu wybór optymalnego sposobu podawania posiłków (np. zgłębnik nosowo-żołądkowy), wczesne rozpoczęcie terapii i profilaktykę powikłań. Dostępne narzędzia diagnostyczne przeznaczone do szybkiej przesiewowej oceny dysfagii cechują się wysoką czułością i swoistością. Terapia dysfagii jest prowadzona różnymi metodami, które służą usprawnieniu aparatu artykulacyjnego i przywróceniu możliwości doustnego przyjmowania pokarmów. W procesie leczenia ważne miejsce zajmuje właściwa konsystencja pokarmów, dostosowana do aktualnego stanu chorego. Zmianę konsystencji uzyskuje się poprzez zastosowanie zagęstnika. Badania jednoznacznie pokazują, że odpowiednia konsystencja pokarmów ułatwia połykanie, daje możliwość przyjmowania posiłków drogą doustną oraz zapobiega aspiracji i tym samym zachłystowemu zapaleniu płuc. Łatwość stosowania zagęstnika przekłada się na szerokie możliwości przygotowywania posiłków, ułatwia rodzinie i/lub opiekunom kontynuowanie zaleceń żywieniowych i zdecydowanie poprawia jakość życia pacjentów.
Źródło:
Aktualności Neurologiczne; 2017, 17, 4; 208-212
1641-9227
2451-0696
Pojawia się w:
Aktualności Neurologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Anatomia funkcjonalna ośrodkowego układu nerwowego, cz. 2
Autorzy:
Walawska‑Hrycek, Anna
Krzystanek, Ewa
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/985920.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego
Tematy:
extrapyramidal system
basal ganglia
diencephalon
autonomous system
limbic system
Opis:
The subcortical structures form the middle part of the central nervous system. They create systems which are some kind of basis for performing intentional tasks with the cooperation of the cortical centers. So the extrapyramidal system provides the fluid motion by the unconscious influence on the muscle tone distribution. However, the cooperation with the pyramidal system and the cerebellum is necessary for the performance of intentional tasks. The limbic system is formed by the grey matter structures which are engaged in the control of memory and learning processes. The major transmission station for the sensory information creates the thalamus which is connected with the extrapyramidal and limbic system. The organism adaptation to the changeable external conditions is provided by the hypothalamus involving many chemoreceptors of grey matter nuclei. It supplies internal balance and the equilibrium of body fluids, making use of the antagonism of the centers located there.Key words: extrapyramidal system, basal ganglia, diencephalon, autonomous system, limbic system
Źródło:
Logopedia Silesiana; 2016, 5; 73-88
2300-5246
2391-4297
Pojawia się w:
Logopedia Silesiana
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Fizjoterapia i leczenie w wybranych jednostkach chorobowych w obrębie ośrodkowego układu nerwowego: rozważania teoretyczne i zalecenia praktyczne. Podręcznik dla studentów kierunków medycznych, w tym fizjoterapii i lekarskiego
Autorzy:
Brzęk, Anna
Krzystanek, Ewa
Siuda, Joanna
Data publikacji:
2022
Wydawca:
Śląski Uniwersytet Medyczny w Katowicach
Opis:
Choroby ośrodkowego układu nerwowego stanowią poważny problem na całym świecie. Jednym z nich, o znanej etiologii, można zapobiegać, inne mają podłoże autoimmunologiczne, przebiegają z okresami rzutów i remisji, lub są uwarunkowane genetycznie czy zaliczane do chorób rzadkich. Udar mózgu zajmuje czołowe miejsce wśród najczęstszych przyczyn braku samodzielności osób dorosłych, co przy uwzględnieniu faktu starzenia się społeczeństwa nabiera wydźwięku również w wymiarze społecznym. W tym kontekście należy pamiętać o innych jednostkach, tj. dystonii, która jest trzecim co do częstości występowania zaburzeniem ruchowym na świecie. Na przestrzeni lat obserwuje się coraz więcej problemów neurologicznych wśród ludzi młodych, ograniczających ich sprawność zawodową. Mimo możliwości kompensacyjnych związanych z neuroplastycznością mózgu, odpowiednio dobrana diagnostyka i wczesne wdrożenie leczenia, w tym fizjoterapia, w interdyscyplinarnym zespole stanowią nadal wyzwania XXI wieku. O ile w niedalekiej przeszłości choroby ośrodkowego układu nerwowego były utożsamiane jednoznacznie z niepełnosprawnością, o tyle obecnie wiadomo, że można pomóc nawet najciężej chorym pacjentom. Dynamiczny postęp medycyny pozwala na nieustanne zmiany w tym zakresie. Prezentowany podręcznik stanowi kompendium wiedzy na temat wybranych zagadnień neurologii klinicznej i przedstawia główne problemy w codziennej praktyce. W pierwszej części książki przedstawiono definicję, diagnostykę i leczenie wybranych jednostek chorobowych w obrębie układu nerwowego, a następnie konsekwentnie wskazano diagnostykę funkcjonalną, tj. fizjoterapeutyczną, a także postępowanie i strategię terapeutyczną oraz skuteczne działanie prewencyjne, w tym fizjoprofilaktykę. By ten cel mógł być zrealizowany, zaproszono do współpracy specjalistów z różnych dziedzin, mających doświadczenie zawodowe i dydaktyczne, znających tym samym stan funkcjonalny i potrzeby pacjentów, a przy tym również potrzeby edukacyjne studentów kierunków medycznych. Fragment "Wprowadzenia"
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Książka
Tytuł:
Wprowadzenie
Autorzy:
Brzęk, Anna
Krzystanek, Ewa
Siuda, Joanna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/chapters/2164951.pdf
Data publikacji:
2022
Wydawca:
Śląski Uniwersytet Medyczny w Katowicach
Źródło:
Fizjoterapia i leczenie w wybranych jednostkach chorobowych w obrębie ośrodkowego układu nerwowego: rozważania teoretyczne i zalecenia praktyczne. Podręcznik dla studentów kierunków medycznych, w tym fizjoterapii i lekarskiego; 7
9788375094534
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Fluorometric assay of oleate-activated phospholipase D isoenzyme in membranes of rat nervous tissue and human platelets
Autorzy:
Krzystanek, Marek
Trzeciak, Henryk
Krzystanek, Ewa
Małecki, Andrzej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1040386.pdf
Data publikacji:
2010
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Biochemiczne
Tematy:
human platelets
membranes
rat brain
fluorometric assay
phospholipase D
astrocytes
Opis:
Phospholipase D plays a key role in the biosynthesis of phosphatidic acid, a second messenger involved in essential cellular processes. Oleate-activated phospholipase D was the first mammalian phospholipase D isoform to be discovered but is the least known. The study was aimed to test a fluorometric method of assessment of oleate-activated phospholipase D activity in different biological materials. The brain cortex of male Wistar rats, cultured rat brain astrocytes, and human platelets were processed to yield plasmatic membranes for experiments. To assess phospholipase D activity the modified fluorometric method was used. Previously, the method was used only to determine H2O2. In this enzyme-coupled assay phospholipase D activity is monitored indirectly using 10-acetyl-3,7-dihydroxyphenoxazine. First, phospholipase D cleaves exogenous phosphatidylcholine to yield choline and phosphatidic acid. Second, choline is oxidized by choline oxidase to betaine and H2O2. Finally, in the presence of horseradish peroxidase, H2O2 reacts with 10-acetyl-3,7-dihydroxyphenoxazine to generate the highly fluorescent product, resorufin. The concentration of resorufin was measured using excitation and emission at 560 nm and 590 nm, respectively. The proposed optimal parameters of the tested assay are 25 µg of rat brain cortex protein, 50 µg of rat brain astrocyte protein, and 50 µg of human platelet protein in a reaction volume of 200 µL, and 2 min enzymatic reaction at 37°C. The fluorometric method may be applied to assay phospholipase D in different biological materials.
Źródło:
Acta Biochimica Polonica; 2010, 57, 3; 369-372
0001-527X
Pojawia się w:
Acta Biochimica Polonica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Determinanty udziału w fizjoterapii oraz jej skuteczność u osób z chorobą Parkinsona, stwardnieniem rozsianym oraz po udarze mózgu
Determinants of participation in physiotherapy and its effectiveness of people with Parkinson’s disease, multiple sclerosis and after stroke
Autorzy:
Wasiuk-Zowada, Dagmara
Krzystanek, Ewa
Szefler-Derela, Justyna
Knapik, Andrzej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/chapters/1954186.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Śląski Uniwersytet Medyczny w Katowicach
Opis:
Introduction. Chronic neurological diseases include Parkinson's disease – PD, multiple sclerosis – MS and stroke – S. In addition to pharmacology and other modern methods, rehabilitation plays a key role in the treatment of patients with these diseases. Aim. The aim was to examine the participation of people with PD, MS and S in physiotherapy. It was decided to examine how many people used it, how they assessed its effectiveness, and whether sex, age, duration of the disease and functional status were related to undergoing rehabilitation by these people and assessing its effectiveness. Material and methods. 192 people were examined: 116 women (60.42%) and 76 men (39.58%). People diagnosed with one of three diseases were enrolled in the study: PD (n = 61; 31.77%), MS (n = 81; 42.19%), S (n = 50; 26.04%). The research tool was a questionnaire containing questions about sex, age and duration of the neurological disease. The subjects' fitness in everyday activities was tested using the Katz scale. The respondents were also asked about the type of therapy and whether they felt better after physiotherapy. Results. Among the respondents, 127 people (66.15%) participated in rehabilitation, while 65 people (33.85%) did not. Men benefited more from rehabilitation than women: p = 0.0159. People with MS – in a smaller percentage participated in rehabilitation than with PD and S. The duration of the disease was associated with participation in rehabilitation only in the patients with MS. Comparisons for improvement after rehabilitation showed its effectiveness in each case (p < 0.0000). Conclusions. Participation in neurological rehabilitation is not satisfactory. Men participate in it more than women. Age and functional status are unrelated to undergoing rehabilitation. People with MS less often than PD and S participate in rehabilitation – the duration of the disease is important. In the opinion of the respondents rehabilitation is effective in improving health.
Źródło:
Zdrowie człowieka w ontogenezie – aspekty biomedyczne i psychospołeczne. Studia badaczy, polskich, słowackich i czeskich. T. 1. Aspekty biomedyczne; 79-87
9788375094053
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Post-stroke patients: frequency and effectiveness of rehabilitation and speech therapy
Pacjenci poudarowi – częstotliwość i skuteczność rehabilitacji i terapii logopedycznej
Autorzy:
Grażyńska, Anna
Urbaś, Weronika
Duda, Krzysztof
Toś, Mateusz
Flak, Maria
Zych-Twardowska, Elżbieta
Krzystanek, Ewa
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1066060.pdf
Data publikacji:
2020-12-29
Wydawca:
Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego
Tematy:
udar mózgu
afazja
rehabilitacja
terapia logopedyczna
stroke
aphasia
rehabilitation
speech therapy
Opis:
The study presented here was conducted on post-stroke patients in the years 2014–2017. Data was collected using a survey questionnaire based on single-choice questions, Barthel ADL Index and the modified Rankin Scale (mRS). As many as 128 out of 135 respondents (94.8%) were referred for further treatment after initial rehabilitation. Of these, 33.6% did not continue their rehabilitation. Most of the remaining ones chose outpatient (32.9%) or inpatient rehabilitation in a hospital (29.4%). After the second examination of the physical condition of the patients, improvement was noted in those who participated in long-term rehabilitation. This feeling was also declared by the patients themselves. Out of all respondents, 92 people suffered from speech disorders, of which only 21.7% participated in speech therapy, and in this group 90% noticed a significant improvement in verbal communication. A small percentage of patients with aphasia recognize and follow speech therapy recommendations. Patients and their carers should be informed in more detail about the benefits of rehabilitation and speech therapy.
Prezentowane badania dotyczące pacjentów po przebytym udarze mózgu przeprowadzono w latach 2014–2017. Dane zebrano za pomocą kwestionariusza ankiety opartego na pytaniach jednokrotnego wyboru, skali Barthel (Barthel ADL Index) i zmodyfikowanej skali Rankina (mRS). Aż 128 ze 135 badanych (94,8%) po wstępnej rehabilitacji skierowano na dalsze leczenie. Spośród nich 33,6% nie kontynuowało rehabilitacji. Większość pozostałych wybrała rehabilitację ambulatoryjną (32,9%) lub stacjonarną w szpitalu (29,4%). Po drugim zbadaniu fizycznej kondycji pacjentów zauważono poprawę stanu tych, którzy uczestniczyli w długotrwałej rehabilitacji. Takie odczucie deklarowali też sami pacjenci. Spośród wszystkich badanych 92 osoby cierpiały na zaburzenia mowy, z tego tylko 21,7% korzystało z pomocy logopedycznej, a w tej grupie 90% zauważyło znaczącą poprawę w komunikacji werbalnej. Niewielki odsetek pacjentów z afazją uznaje i stosuje zalecenia logopedyczne. Należy bardziej szczegółowo informować pacjentów i ich opiekunów o korzyściach płynących z rehabilitacji i terapii logopedycznej.
Źródło:
Logopedia Silesiana; 2020, 9; 1-13
2300-5246
2391-4297
Pojawia się w:
Logopedia Silesiana
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Zaburzenia poznawcze w przebiegu migotania przedsionków
Cognitive decline pursuant to atrial fibrillation
Autorzy:
Wilczyński, Krzysztof M.
Wizner-Wilczyńska, Dominika
Martyniak, Ewa
Krzystanek, Marek
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/941422.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
epidemiologia
migotanie przedsionków
patofizjologia
zaburzenia poznawcze
Opis:
Introduction: The influence of atrial fibrillation on the development of cognitive deficits, which are subtle, yet burdensome for the patients, and are independent of hypertension and past strokes, has been widely discussed in literature. The aim of our study was to review the available publications concerning the pathogenesis and epidemiology of cognitive decline pursuant to atrial fibrillation. Methodology: A systematic review of literature published between January 2006 and December 2016 has been conducted, utilising PubMed, Cochrane Library and Google Scholar search engines. Thirty-two out of 633 Polish and English publications were ultimately covered by the study, along with 8 out of 16 reference included in the analysed papers. Results: The majority of authors agree that the link between atrial fibrillation and cognitive decline and occurrence of dementia is undisputable. The high risk for the occurrence of a stroke in the course of atrial fibrillation, which is twice the risk found in healthy persons, seems to be the most plausible explanation for the aforementioned correlation. However, in most studies the exclusion of patients with a history of stroke did not significantly affect the risk for cognitive decline. In some studies, a decrease in the volume of some central nervous system structures was also reported, especially affecting the hippocampus, yet the results remain equivocal. Some authors describe a link between decreased blood flow in the middle cerebral artery in elderly patients and the occurrence of cognitive impairment. This mechanism, however, was analysed in relatively small groups, with a high mean age of the included patients. The most recent studies focus on hypotheses concerning abnormalities in cytokine levels, although significant differences in the methodology utilised in those analyses have not permitted to identify their role in the process. Conclusions: Despite the apparently undisputable link between atrial fibrillation and cognitive decline, the underlying mechanism remains unclear. Hence the need for further research in this area, aimed at determining the specific pathomechanism reliable for the association of these two phenomena.
Wstęp: W literaturze można znaleźć liczne doniesienia opisujące wpływ migotania przedsionków na rozwój niezbyt nasilonych, lecz uciążliwych dla pacjenta zaburzeń poznawczych, niezależnych od ciśnienia tętniczego czy też przebytych udarów mózgu w przeszłości. Celem pracy był przegląd piśmiennictwa dotyczącego patomechanizmu i epidemiologii zaburzeń poznawczych w przebiegu migotania przedsionków. Metodologia: Przeprowadzono systematyczny przegląd publikacji z okresu od stycznia 2006 do grudnia 2016 roku związanych z tematyką pracy, wykorzystując bazy PubMed, Cochrane Library i Google Scholar. Uwzględniono 32 z 633 znalezionych polsko- i anglojęzycznych prac oraz 8 z 16 pozycji pochodzących z bibliografii analizowanych publikacji. Wyniki: Autorzy większości publikacji są zgodni, że związek pomiędzy migotaniem przedsionków a pogorszeniem zdolności poznawczych i wystąpieniem demencji jest niepodważalny. Wydaje się, że najprostszym mechanizmem ich powstawania są udary mózgu, których ryzyko w przebiegu migotania przedsionków jest dwukrotnie wyższe niż u osób zdrowych, lecz ich wykluczenie z grupy badanej u większości autorów nie wpływało w istotny sposób na uzyskane wyniki. W kilku badaniach wykazano zmniejszenie objętości poszczególnych struktur ośrodkowego układu nerwowego, zwłaszcza w obrębie hipokampa, jednakże wyniki są niejednoznaczne. Wykazywano również, że spadek przepływu w tętnicy środkowej mózgu u osób starszych był w istotny sposób powiązany z wystąpieniem zaburzeń poznawczych. Mechanizm ten był jednak badany w relatywnie małych grupach, o wysokiej średniej wieku. Najnowsze badania skupiają się także na hipotezach związanych z zaburzeniami w poziomach cytokin, lecz duże zróżnicowanie metod badania nie pozwoliło dotychczas jednoznacznie określić ich roli w tym procesie. Wnioski: Pomimo iż związek zaburzeń poznawczych i migotania przedsionków wydaje się niepodważalny, niejasne pozostają dokładne mechanizmy prowadzące do ich wystąpienia, co wskazuje na potrzebę dalszych badań w celu stworzenia wiarygodnego modelu ich rozwoju.
Źródło:
Psychiatria i Psychologia Kliniczna; 2017, 17, 3; 183-188
1644-6313
2451-0645
Pojawia się w:
Psychiatria i Psychologia Kliniczna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-8 z 8

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies