Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "Kruszyna, Marta" wg kryterium: Autor


Wyświetlanie 1-2 z 2
Tytuł:
Przejawy autodestruktywności pośredniej u osób po próbach samobójczych
Manifestations of indirect self-destructiveness in persons after suicide attempts
Autorzy:
Tsirigotis, Konstantinos
Gruszczyński, Wojciech
Lewik-Tsirigotis, Marta
Kruszyna, Marta
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/944861.pdf
Data publikacji:
2011
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
autoagresja
autodestruktywność pośrednia
autodestruktywność bezpośrednia
próby samobójcze
samobójstwa
autodestruktywność pośrednia
Opis:
Objective: To explore the indirect self-destructiveness syndrome and its manifestations in persons after suicide attempt. Material and methods: The study population consisted of 147 persons (114 women and 33 men) aged 14-33 years. The control group was selected from among persons who did not commit suicide, well-matched in terms of sociodemographic status. To study the indirect self-destructiveness and its manifestations the Polish version of the Chronic Self- Destructiveness Scale (CS-DS) by K. Kelley in Suchańska adaptation was used. Results: Patients after suicide attempts gained significantly higher scores than those who did not commit suicide, in all indices of CS-DS: indirect self-destructiveness global index, A1: Transgression and Risk, A2: Poor Health Maintenance, A3: Personal and Social Neglects, A4: Lack of Planfulness, A5: Helplessness and Passiveness. People after suicide attempts gained significantly higher scores in the active as well as in the passive form of indirect self-destructiveness. Conclusions: The index of indirect self-destructiveness syndrome in patients after suicide attempts is within the upper limit of the average scores. The dominant classes of indirect self-destructive behaviours are (order according to intensity): Helplessness and Passiveness (A5), Transgression and Risk (A1), Poor Health Maintenance (A2). Intensiveness of indirect self-destructiveness as a generalized tendency is higher than in persons without suicide attempts. Intensity of particular categories (classes, manifestations) of indirect self-destructiveness is also higher in them. The intensity of active and passive form in these persons is almost identical, while in persons without suicide attempts, the intensiveness of the active form is much lower than the passive one’s. Results of research on indirect self-destructiveness may be useful in the suicidal prevention and in therapeutic work with persons who have attempted suicide.
Cel: Zbadanie syndromu autodestruktywności pośredniej i jej przejawów u osób, które dokonały próby samobójczej. Materiał i metoda: Populacja badana składała się ze 147 osób (114 kobiet i 33 mężczyzn) w wieku 14-33 lat. Grupę porównawczą utworzono spośród osób, które nie podejmowały prób samobójczych; była ona dopasowana pod względem statusu socjodemograficznego. Do badania autodestruktywności pośredniej i jej przejawów zastosowano polską wersję Chronic Self-Destructiveness Scale (CS-DS) K. Kelley w adaptacji Suchańskiej. Wyniki: Osoby po próbach samobójczych uzyskały wyniki istotnie wyższe niż osoby, które nie podejmowały prób samobójczych, we wszystkich wskaźnikach CS-DS: globalny wskaźnik autodestruktywności pośredniej, A1: Transgresja i Ryzyko, A2: Zaniedbania Zdrowotne, A3: Zaniedbania Osobiste i Społeczne, A4: Nieuważność i Brak Planowania, A5: Bezradność i Bierność. Osoby po próbach samobójczych uzyskały wyniki istotnie wyższe w formie aktywnej, jak również w formie biernej autodestruktywności pośredniej. Wnioski: Wskaźnik syndromu autodestruktywności pośredniej u osób po próbach samobójczych mieści się w górnej granicy wyników średnich. Dominującymi klasami zachowań pośrednio autodestruktywnych są u nich (w kolejności natężenia): Bezradność i Bierność (A5), Transgresja i Ryzyko (A1), Zaniedbania Zdrowotne (A2). Nasilenie autodestruktywności pośredniej jako tendencji uogólnionej jest większe niż u osób bez prób samobójczych. Nasilenie poszczególnych kategorii (klas, przejawów) autodestruktywności pośredniej również jest u nich większe. Nasilenie formy aktywnej i biernej u tych osób jest prawie identyczne, natomiast u osób bez prób samobójczych nasilenie formy aktywnej jest o wiele niższe niż biernej. Wyniki badań nad autodestruktywnością pośrednią mogą być użyteczne w profilaktyce suicydalnej, a także w pracy terapeutycznej z osobami po próbach samobójczych.
Źródło:
Psychiatria i Psychologia Kliniczna; 2011, 11, 2; 83-91
1644-6313
2451-0645
Pojawia się w:
Psychiatria i Psychologia Kliniczna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Zalecenia Polskiego Towarzystwa Fizyki Medycznej dotyczące kontroli jakości w radioterapii śródoperacyjnej promieniowaniem elektronowym (IOERT) za pomocą mobilnych akceleratorów
Autorzy:
Kruszyna-Mochalska, Marta
Bijok, Michał
Pawałowski, Bartosz
Misiarz, Agnieszka
Kosiński, Konrad
Pracz, Jacek
Malicki, Julian
Kukołowicz, Paweł Franciszek
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/985926.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Indygo Zahir Media
Tematy:
zarządzanie ryzykiem
ocena ryzyka
ochrona radiologiczna
radioterapia śródoperacyjna
akcelerator mobilny
promieniowanie jonizujące
promieniowanie elektronowe
Opis:
Planując i realizując leczenie z użyciem promieniowania jonizującego, należy zapewnić podanie zleconej przez lekarza dawki terapeutycznej, minimalizując równocześnie dawki podane poza objętością tarczową. Osiągnięcie tych dwóch celów w znacznym stopniu zależy od wielkości objętości tarczowej, jej położenia względem narządów krytycznych oraz rodzaju promieniowania użytego do terapii. Charakterystyki głębokościowe powszechnie stosowanych wiązek promieniowania stosowanych w radioterapii pokazują, że szczególnie narażone na pochłonięcie dawki wyższej są tkanki prawidłowe, które położone są na mniejszej głębokości niż tkanki objęte procesem nowotworowym. Dlatego jedną z podstawowych zasad przygotowania leczenia jest taki wybór kierunku napromieniania, aby objętość tarczowa znajdowała się jak najbliżej źródła promieniowania. Realizacja tego celu może zostać osiągnięta poprzez zastosowanie techniki napromieniania śródoperacyjnego, której istotą jest odsunięcie metodami chirurgicznymi tkanek otaczających objętość tarczową od strony wlotowej poza obszar eksponowany na promieniowanie pierwotne i ewentualnie ochrona tkanek znajdujących się dystalnie względem objętości tarczowej. Taka technika określana terminem „radioterapia śródoperacyjna” ma długą historię, ale dopiero w XXI wieku znalazła szersze zastosowanie. Umożliwił to rozwój technologiczny mobilnych urządzeń terapeutycznych oraz zgromadzona wiedza z zakresu radioterapii i radiobiologii. Radioterapia śródoperacyjna znajduje coraz szersze zastosowanie w radioterapii nowotworów głowy i szyi, mięsaków, nowotworów jelita grubego i trzustki [36]. Szczególne znaczenie, głównie z powodów epidemiologicznych, ma radioterapia śródoperacyjna w leczeniu pacjentek z nowotworem piersi [25, 27, 28].
Źródło:
Inżynier i Fizyk Medyczny; 2019, 8, 1; 7-25
2300-1410
Pojawia się w:
Inżynier i Fizyk Medyczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-2 z 2

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies