Autor: Kowalczyk, Dariusz - Katalog OPAC zbiorów

Skocz do pozycji: 1.

Tytuł:: Il mistero della Trinità nell’ordine dei trascendentali secondo Hans Urs von Balthasar
The Mystery of the Trinity in the Order of the Transcendentals according to Hans Urs von Balthasar
Autorzy:: Kowalczyk, Dariusz
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/22858107.pdf
Data publikacji:: 2023
Wydawca:: Gdańskie Seminarium Duchowne
Tematy:: Balthasar
Trinity
love
beauty
goodness
truth
Trójca
miłość
piękno
dobro
prawda
Opis:: H.U. von Balthasar krytycznie odnosi się do kosmologicznej i antropologicznej perspektywy mówienia o Bogu, i proponuje trzecią perspektywę, która od początku stawia w centrum dramatyczną historię miłości objawionej w Jezusie. Swą teologiczno-trinitarną refleksję Balthasar rozwija w odniesieniu do trzech transcendentaliów Bycia: Piękna, Dobra i Prawdy. Wszak miłość jest piękna, dobra i prawdziwa. Najpierw w pięknie Jezusa widzimy piękno Trójcy. Drugi moment to dramat, jak toczy się między wolnością nieskończoną (Bóg w Trójcy Jedyny), a wolnością skończoną (człowiek). Wreszcie, poprzez piękno i dramatyczną historię dobra dostrzegamy prawdę, która ostatecznie jest prawdą trynitarną. Wizja Balthasara oszałamia swym rozmachem, ale – z drugiej strony – nasuwa pytanie, czy teolog nie przekracza granic rozprawiając z pasją o życiu wewnętrznym Trójcy.
H.U. von Balthasar is critical of presenting God in cosmological and anthropological perspectives. He proposes a third perspective that focuses, from the very beginning on the dramatic story of love revealed in Jesus. Balthasar develops his Trinitarian theology in relation to the three transcendentals of Being: Beauty, Goodness and Truth. After all, love is beautiful, good and true. First of all, in the beautiful aspect of Jesus we see beauty of the Trinity. Secondly, there is drama between the infinite freedom (Triune God) and the finite freedom (man). Finally, it is through the notion of beauty and dramatic history of goodness, we discern truth that is ultimately the Trinitarian truth. Balthasar’s vision is worth admiring, however it raises a question whether the theologian does not exceed the limits when discussing passionately the inner life of the Trinity.
Źródło:: Studia Gdańskie; 2023, 52; 33-45
0137-4338
2720-7102
Pojawia się w:: Studia Gdańskie
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 2.

Tytuł:: Tumors and the danger model.
Autorzy:: Kowalczyk, Dariusz
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1043752.pdf
Data publikacji:: 2002
Wydawca:: Polskie Towarzystwo Biochemiczne
Tematy:: cancer
danger signal
dendritic cells
Opis:: This article reviews the evidence for the danger model in the context of immune response to tumors and the insufficiency of the immune system to eliminate tumor growth. Despite their potential immunogenicity tumors do not induce significant immune responses which could destroy malignant cells. According to the danger model, the immune surveillance system fails to detect tumor antigens because transformed cells do not send any danger signals which could activate dendritic cells and initiate an immune response. Instead, tumor cells or antigen presenting cells turn off the responding T cells and induce tolerance. The studies reviewed herein based on model tumor antigens, recombinant viral vectors and detection of tumor specific T cells by MHC/peptide tetramers underscore the critical role of tumor antigen presentation and the context in which it occurs. They indicate that antigen presentation only by activated but not by cancer or resting dendritic cells is necessary for the induction of immune responses to tumor antigens. It becomes apparent that the inability of dendritic cells to become activated provides a biological niche for tumor escape from immune destruction and seems to be a principal mechanism for the failure of tumor immune surveillance.
Źródło:: Acta Biochimica Polonica; 2002, 49, 2; 295-302
0001-527X
Pojawia się w:: Acta Biochimica Polonica
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 3.

Tytuł:: Una Persona in tre Persone. La teologia trinitaria in Sergej Bulgakov
Autorzy:: Kowalczyk, Dariusz
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1368701.pdf
Data publikacji:: 2021-06-24
Wydawca:: Akademia Katolicka w Warszawie
Tematy:: Bulgakov
Trójca
absolutna Osoba
Osoby Boskie
ontologia miłości
natura boska
sofiologia
Trinity
absolute Person
Divine Persons
ontology of love
divine nature
sophiology
Opis:: Teologia trynitarna Sergieja Bułhakowa jest w gruncie rzeczy rozwinięciem dwóch biblijnych stwierdzeń: „Bóg jest Duchem” i „Bóg jest miłością”. Bycie Duchem, i to Duchem absolutnym, oznacza, że Bóg jest absolutnym Ja, absolutną Osobą. A skoro tak, to Bóg ma w sobie także Ty, On, My, Wy. Ja nie może bowiem istnieć bez Ty. Objawienie dane nam w Jezusie Chrystusie pozwala powiedzieć, że owa pełnia relacji realizuje się między Ojcem, Synem i Duchem Świętym. Stąd dla Bułhakowa Bóg jest Ja w trzech Ja czy też Osobą w trzech Osobach. Innymi słowy, Bóg jest Duchem absolutnym trój-hipostatycznym. Nasz autor przeciwstawia się tradycji, która wyprowadza doktrynę o Trójcy z pochodzeń wewnątrztrynitarnych rozumianych przyczynowo. W konsekwencji odrzuca koncepcję Boga Ojca jako odwiecznej przyczyny Syna i Ducha. Monarchia Ojca nie polega na byciu pierwszą przyczyną, ale na samoobjawianiu się w dwóch innych Hipostazach. Drugie stwierdzenie, tj. „Bóg jest miłością”, Bułhakow rozumie jako przede wszystkim ontologiczne, to znaczy wyrażające wewnętrzne życie Trójcy. Ponadto formułuje aksjomat ontologii miłości: nie ma miłości bez ofiary (kenozy) i nie ma miłości bez radości (błogosławieństwa). Także miłość w Bogu jest kenotyczna. Każda Osoba umniejsza siebie, aby dać „przestrzeń” innym Osobom. Jednocześnie kenoza jest przezwyciężana w radości odnalezienia siebie w jedności z innymi Osobami. Kenotyczne relacje między Boskimi Hipostazami mają swoją treść, zawartość, czyli to, co nazywamy Bożą naturą, życiem intratrynitarnym. Boska natura nie jest – podkreśla Bułhakow – jakąś statyczną wielkością, w której partycypują Osoby Boskie, ale jednym, trójhipostatcznym życiem, polegającym na manifestowaniu się Ojca, Syna i Ducha w wewnętrznym Bożym życiu (Sofia niestworzona) i na manifestowaniu się w nie-Bogu, czyli w stworzeniu (Sofia stworzona). Ta sofiologiczna perspektywa zmierza ku pokazaniu, że Trójca Przenajświętsza istnieje nie tylko w swej transcendencji, ale także w świecie i w człowieku, natomiast stworzenie istnieje nie obok Boga, ale w Bogu (panenteizm).
The trinitarian theology of Sergei Bulgakov is in fact an extension of two biblical statements: „God is Spirit” and „God is love”. To be Spirit, and to be absolute Spirit, means that God is the absolute I, the absolute Person. And if so, then God also has you, him, us, the plural you. I cannot exist without you. The revelation given to us in Jesus Christ allows us to say that this full relationship is realized between the Father, the Son and the Holy Spirit. Hence, for Bulgakov, God is I in three selves, or a person in three persons. In other words, God is an absolute tri-hypostatic Spirit. The author is opposed to the tradition that derives the doctrine of the Trinity from causal intra-Trinitarian origins. Consequently, he rejects the concept of God the Father as the eternal cause of the Son and the Spirit. The Father’s monarchy is not in being the first cause but in self-revelation in two other Hypostases. Bulgakov understands the second statement, i.e., „God is love,” as primarily ontological, that is, expressing the inner life of the Trinity. Moreover, he formulates the axiom of the ontology of love: There is no love without sacrifice (kenosis) and there is no love without joy (blessing). Also, love in God is kenotic. Each Person diminishes themselves in order to give „space” to other Persons. At the same time, kenosis is overcome in the joy of finding oneself in union with other Persons. The kenotic relations between the Divine Hypostases have their content, that is God’s nature, an intratrinitarian life. The divine nature is not – emphasizes Bulgakov – some static greatness in which the Divine Persons participate, but one, three-hypostatic life, consisting in the manifestation of the Father, Son and Spirit in God’s inner life (un-created Sophia) and in manifesting itself non-God, that is in creation (Sophia created). This sophiological perspective aims to show that the Holy Trinity exists not only in its transcendence, but also in the world and in the human being, while creation exists not next to God, but in God (panentheism).
Źródło:: Studia Bobolanum; 2021, 32, 1; 173-191
1642-5650
2720-1686
Pojawia się w:: Studia Bobolanum
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 4.

Tytuł:: Importance of Ecclesiastical Universities for the Church and the World of Science
Znaczenie kościelnych uczelni wyższych dla Kościoła i świata nauki
Autorzy:: Kowalczyk, Dariusz
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1913323.pdf
Data publikacji:: 2020-06-29
Wydawca:: Papieski Wydział Teologiczny we Wrocławiu
Tematy:: ecclesiastical universities
the world
truth
ecclesial models
quality of ecclesiastical universities
uczelnie kościelne
świat
prawda
modele eklezjalne
jakość uczelni kościelnych
Opis:: The assessment of the importance of ecclesiastical universities depends on the attitude to the Church and its mission, as well as understanding the relationship between it and the world. The word “world” is not unambiguous. The Bible sees the world as the place of God’s action, and, on the other hand, it calls “the world” everything that opposes God. Therefore, religious universities must discern when to cooperate or wrestle with the world. One of the planes is recognising the truth and the way leading to it. The problem appears to be urgent since today, in many academic circles, the so-called post-truth has been held in high esteem, or the concept of truth is reduced to arbitrarily indicated areas. Under these circumstances, ecclesiastical universities should promote interdisciplinary reflection open to reality in all its dimensions of reason, experience, and faith. Their models depend on ecclesiology models. A certain pluralism is possible and necessary here. However, it is essential that the Church, through its universities, is not afraid to speak with its own voice, sometimes going against the current, but it is ready for dialogue with unlike-minded ones. In every model of the university, quality is crucial, which is also a dimension of ecclesiology. It is precisely the quality of Church high schools that decides whether they will be able to play a significant role in the world of science. The article present the importance of this goal, the paths that the Church can take towards it and the difficulties that can be encountered.
Ocena znaczenia uczelni kościelnych zależy od stosunku do Kościoła i jego misji, a także od pojmowania relacji pomiędzy Kościołem a światem. Słowo „świat” nie jest jednoznaczne. Biblia z jednej strony widzi świat jako miejsce i przedmiot zbawczego działania Boga, az drugiej nazywa „światem” wszystko to, co Bogu się sprzeciwia. Uczelnie kościelne muszą zatem rozeznawać, kiedy ze światem przyjaźnie współpracować, a kiedy należy się z nim wadzić. Jedną z płaszczyzn owego dialogu lub sporu jest rozumienie prawdy oraz dróg do niej prowadzących. Jest to szczególnie palący problem, gdyż dziś w wielu środowiskach akademickich hołduje się temu, co nazwano postprawdą, albo redukuje się pojęcie prawdy do arbitralnie wskazanych dziedzin. W tej sytuacji uczelnie kościelne powinny propagować interdyscyplinarną refleksję otwartą na rzeczywistość we wszystkich jej wymiarach rozumu, doświadczenia i wiary. Modele uczelni kościelnych zależą od modeli eklezjologii. Możliwy i potrzebny jest tu pewien pluralizm. Ważne jest jednak, by Kościół poprzez swe uczelnie nie bał się mówić własnym głosem, idąc niekiedy pod prąd, a jednocześnie był gotowy do dialogu z inaczej myślącymi. Ponadto w każdym modelu uczelni istotna jest jakość, która stanowi także wymiar eklezjalności. Od jakości uczelni kościelnych zależy, czy będą one w stanie odegrać znaczącą rolę w świecie nauki. W artykule przedstawiona zostaje nie tylko doniosłość tego celu, ale także drogi, jakimi Kościół może ku niemu podążać oraz możliwe do napotkania trudności.
Źródło:: Wrocławski Przegląd Teologiczny; 2020, 28, 1; 45-60
2544-6460
Pojawia się w:: Wrocławski Przegląd Teologiczny
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 5.

Tytuł:: Pomiędzy inkluzywizmem a pluralizmem, czyli Schuberta Ogdena mówienie o Jezusie Chrystusie
Autorzy:: Kowalczyk, Dariusz
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/554256.pdf
Data publikacji:: 2001-12-31
Wydawca:: Wyższe Seminarium Misyjne Księży Sercanów
Tematy:: inkluzywizm
pluralizm
Schubert Ogden
Jezus Chrystus
Opis:: Deklaracja Dominus Iesus – choć krytykowana z różnych stron – przyczynia się jednak do ożywienia owocnej dyskusji na temat zbawienia człowieka w Jezusie Chrystusie. Czasem wydawało się, że oto powróciliśmy do IV wieku, kiedy to ponoć przekupki na targu w Konstantynopolu kłóciły się o chrystologiczne prawdy. Deklaracja przypomniała to, co Paweł Apostoł wyraził następująco: „Jeden jest Bóg, jeden też pośrednik między Bogiem a ludźmi, człowiek, Chrystus Jezus, który wydał siebie samego na okup za wszystkich” (1 Tm 2,5). Jak jednak rozumieć tego rodzaju naukę? A co ze zbawieniem ludzi niewierzących, a nawet werbalnie odrzucających Jezusa jako Zbawiciela? Co chrześcijanin powinien myśleć o innych religiach oraz ich wartości w perspektywie zbawienia? Wśród wielu udzielanych odpowiedzi warto zwrócić też uwagę na propozycję Schuberta Ogdena. Aby jednak lepiej ją zrozumieć, zarysujmy najpierw panoramę opinii w interesującej nas kwestii.
Źródło:: Sympozjum; 2001, 1(8); 93-103
2543-5442
Pojawia się w:: Sympozjum
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 6.

Tytuł:: „Nie będziesz miał bogów cudzych przede Mną”, czyli prawdziwy humanizm. Jan Paweł II o pierwszym przykazaniu w homilii koszalińskiej (1.06.1991)
“You shall have no other gods before Me”, in true humanism. The Koszalin homily of John Paul II regarding the first commandment (1.06.1991)
Autorzy:: Kowalczyk, Dariusz
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/2148282.pdf
Data publikacji:: 2022
Wydawca:: Uniwersytet Szczeciński. Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego
Tematy:: John Paul II
Decalogue
first commandment
freedom
humanism
ideologies
Jan Paweł II
Dekalog
pierwsze przykazanie
wolność
humanizm
ideologie
Opis:: Jan Paweł II oparł swe nauczanie podczas IV pielgrzymki do Polski w 1991 roku na Dekalogu, „dziesięciu prostych słowach”. W Koszalinie podjął pierwsze przykazanie, które stanowi podstawę interpretacyjną dla pozostałych przykazań. Bóg, który daje Dekalog, jest tym samym Bogiem, który wyzwolił swój lud z Egiptu. Dekalog zatem nie ogranicza ludzkiej wolności, ale pomaga jej dojrzeć i umocnić się. Ten, który przemawia do Mojżesza na Górze Synaj, to Bóg Ojciec, który – jak to zostaje objawione w Nowym Testamencie – rodzi odwiecznie Syna i posyła nam Ducha. Wymiar trynitarny nie tylko nie osłabia wezwania: „Nie będziesz miał bogów cudzych przede Mną”, ale je tłumaczy i wzmania. Dekalog pociąga swoim dobrem, prawdą, ale także pięknem. Pierwsze przykazanie stanowi podstawowe pole konfrontacji ze światem, który w imię fałszywego humanizmu stawia człowieka w miejscu Boga. Ten fałszywy humanizm przejawia się w różnego rodzaju ideologiach. W XX wieku był to nazizm, a przede wszystkim komunizm, nato¬miast dzisiaj są to różne wersje neomarksizmu, które atakują szczególnie biblijną antropologię, ściśle związaną z pierwszym przykazaniem.
During the fourth pilgrimage to Poland in 1991, John Paul II based his teaching on the Decalogue, on the “ten simple words”. In his homily delivered in Koszalin, he referred to the first commandment that provides the foundations to understand all of them. God who presents the Decalogue to His people, is the same God who liberated them from Egypt. Therefore, Decalogue cannot limit human freedom, on the contrary, it helps the people to grow strong. The One who speaks to Moses on the Mount Sinai is God the Father who – as revealed in the New Testament – generates the Son from Eternity and sends us the Spirit. Thus, we could say that the Trinitarian dimension does not weaken the invocation: “You shall have no other gods before me”, but it enlightens and strengthens it. Decalogue allures not only to its goodness and truth, but also to its beauty. The first commandment presents the initial confrontation with the world which, in the name of deceptive humanism, places a human being before God. This false humanism will manifest itself in all sorts of ideologies. In the twentieth century it was Nazism, but above all, it was Communism, while today they are different versions of neo-Marxism that especially attack the biblical anthropology, closely related to the first commandment.
Źródło:: Studia Koszalińsko-Kołobrzeskie; 2022, 29; 103-116
1230-0780
2719-4337
Pojawia się w:: Studia Koszalińsko-Kołobrzeskie
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 7.

Tytuł:: Badania kolejowych podkładów strunobetonowych z zastosowaniem emisji akustycznej
Autorzy:: Kowalczyk, Dariusz
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/2203229.pdf
Data publikacji:: 2022
Wydawca:: Instytut Kolejnictwa
Tematy:: podkład strunobetonowy
emisja akustyczna
pęknięcie
Opis:: W artykule opisano badania podkładów strunobetonowych wykonywanych według metody określonej wymaganiami norm europejskich PN-EN 13230 (Kolejnictwo − Tor − Podkłady i podrozjazdnice betonowe) i WTWiO oraz zastosowano dodatkową metodę pomiarową – emisji akustycznej (AE). Celem przeprowadzonych badań metodą emisji akustycznej była weryfikacja uzyskanych wyników innymi metodami badawczymi opisanymi w normie. Zastosowanie tej metody w badaniach podkładów umożliwia uzyskanie precyzyjnych danych z przebiegu próby obciążenia podkładu i wyznaczenie charakterystycznych parametrów na podstawie rejestrowanych sygnałów AE. Ze względu na różnorodność produkowanych konstrukcji podkładów strubobetonowych i rozwój produktów w tym obszarze: podkłady drewniane, podkłady kompozytowe, stalowe (tzw. Y), zastosowanie metody emisji akustycznej w badaniach będzie dobrym wsparciem i będzie umożliwiało właściwą oceną tych elementów drogi kolejowej.
Źródło:: Problemy Kolejnictwa; 2022, 197; 67--80
0552-2145
2544-9451
Pojawia się w:: Problemy Kolejnictwa
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 8.

Tytuł:: Testing of Railway Prestressed Concrete Sleepers Using Acoustic Emission
Autorzy:: Kowalczyk, Dariusz
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/2203232.pdf
Data publikacji:: 2022
Wydawca:: Instytut Kolejnictwa
Tematy:: test sleepers
acoustic emission
crack
Opis:: The article describes the tests of prestressed concrete sleepers made according to the method specified in the requirements of the European standards (EN 13230-2:2009 Railway applications – Track – Concrete sleepers and bearers – Part 2: Prestressed monoblock sleepers) and WTWiO regulations, and an additional measurement method was used – acoustic emission (AE). The purpose of the tests using the acoustic emission method was to verify the results obtained using other test methods described in the European standard. The use of this method in sleeper tests enables obtaining precise data from the sleeper load test and determination of the characteristic parameters based on the recorded AE signals. Due to the variety of existing sleepers and the development of products in this area: wooden sleepers, composite sleepers, steel sleepers (type Y), the use of the acoustic emission method in research will be a good support and will enable proper assessment of these elements of the railway road.
Źródło:: Problemy Kolejnictwa; 2022, 197; 161--174
0552-2145
2544-9451
Pojawia się w:: Problemy Kolejnictwa
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 9.

Tytuł:: L’inabitazione della Trinità: una verità dimenticata? Studio dogmatico-spirituale-pastorale
Zamieszkanie Trójcy Świętej w człowieku: zapomniana prawda? Studium dogmatyczno-duchowo-pastoralne
Autorzy:: Kowalczyk, Dariusz
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/37523674.pdf
Data publikacji:: 2024
Wydawca:: Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:: indwelling
Holy Spirit
Trinity
grace
kenosis
mysticism
zamieszkanie Boga
Duch Święty
Trójca
łaska
kenoza
mistyka
inabitazione
Spirito Santo
Trinità
grazia
kenosi
mistica
Opis:: Non molte dottrine cattoliche hanno così tanti luoghi scritturistici che le fondano, come la dottrina dell’inabitazione trinitaria. Nonostante ciò, essa nonè, oggi, un tema frequente nella riflessione teologica e nella predicazione. In questa situazione, non soltanto la lettura attenta del Nuovo Testamento ci invita a riprendere il mistero dell’inabitazione, ma siamo interpellati anche dai preziosi testidel Magistero della Chiesa (Divinum illud munus di Leone XIII, Mystici Corporis Christi di Pio XII) e dalle numerose testimonianze dei santi mistici (p.es. Teresa d’Avila, Giovanni della Croce, Elisabetta della Trinità, Faustina Kowalska), peri quali, proprio la presenza di Dio nei loro cuori, costituiva il fondamento di tutte le altre esperienze spirituali. L’inabitazione non è solo una estetica e bella verità,accanto a tante altre, ma per la sua realtà estatica, può offrire un filo rosso per la riflessione di tutte le materie di teologia e catechetica. Una delle difficoltà che ostacola un vero rinnovamento teologico, spirituale e pastorale del mistero dell’inabitazione, consiste in una tale idealizzazione che i fedeli rimangono convinti che la cosa non li riguarda, poiché non si sentono santi e degni. In questo punto, crux di tante contraddizioni e mal comprensione della vita battesimale, si potrebbe sviluppare il tema della kenosi dello Spirito Santo. Esso ci aiuta a percepire la presenza amorevole di Dio in tutti, anche di fronte all’uomo debole e peccatore. L’eccedenza dell’amore di Dio uno e trino è chiamata in causa. È vero che il concetto dell’inabitazione riguarda l’uomo che si trova nella grazia santificante (Spiritus inhabitans), ma – primo – tale stato non significa una piena perfezione, e – secondo – lo Spirito (Spiritus movens) si fa vicino anche ai grandi peccatori per riportarli alla grazia.
Niewiele katolickich doktryn jest tak dobrze umocowanych w Piśmie Świętym, jak doktryna o zamieszkaniu Trójcy Przenajświętszej w człowieku. Mimo to prawda ta nie jest dziś często obecna w teologicznej refleksji, czy też w przepowiadaniu. Tymczasem nie tylko uważna lektura Nowego Testamentu zaprasza nas do podjęcia misterium zamieszkania Boga w ludzkiej duszy, ale jesteśmy do tego wezwani także przez teksty Magisterium Kościoła (Divinum illud munus Leona XIII, Mystici Corporis Christi Piusa XII) oraz przez liczne świadectwa świętych mistyków (np. Teresa z Avila, Jan od Krzyża, Elżbieta od Trójcy Przenajświętszej, Faustyna Kowalska), dla których właśnie obecność Boga w ich sercach tworzyła fundament wszystkich innych duchowych doświadczeń. Zamieszkanie Boga w człowieku nie jest jedynie jakąś estetyczną, piękną prawdą obok wielu innych prawd, ale oferuje nam nić przewodnią w teologicznej i katechetycznej refleksji. Jedna z przeszkód w prawdziwej teologicznej, duchowej i duszpasterskiej odnowie tajemnicy zamieszkania Boga polega na pewnej jej idealizacji, która każe wiernym myśleć, że to nie jest dla nich, ponieważ nie czują się ani święci, ani godni. Wobec tej sytuacji można by rozwinąć temat kenozy Duchy Świętego, aby pomóc wiernym w dostrzeżeniu pełnej miłości obecności Boga w ludziach, także tych słabych i grzesznych. Jest prawdą, że pojęcie zamieszkania Boga dotyczy – według katolickiej doktryny –człowieka, który znajduje się w stanie łaski uświęcającej (Spiritus inhabitans), ale – po pierwsze – bycie w stanie łaski nie oznacza jakiejś doskonałości, a po drugie, Duch (Spiritus movens) zbliża się także na swój sposób do wielkich grzeszników, aby ich doprowadzić do stanu łaski.
Not many Catholic doctrines have as many scriptural references to them as the doctrine of Trinitarian indwelling. Despite this, it is not a frequent theme in theological reflection and preaching today. In this situation, not only does the New Testament invite us to take up the mystery of indwelling, but so do the precious texts of the Magisterium of the Church (Divinum illud munus of Leo XIII, Mystici Corporis Christi of34 Pius XII) and the numerous testimonies of saints (e.g., Teresa of Avila, John of the Cross, Elizabeth of the Trinity, Faustina Kowalska), for whom the very presence of God in their hearts was the foundation of all other spiritual experiences. Indwelling is not just a beautiful truth next to many others. In fact, it can offer a guiding thread for reflection on all matters of theology andpreaching. One of the problems hindering a theological, spiritual and pastoral renewal of the mystery of indwelling lies in an idealized perception. This idealization leads the faithful to believe that it does not pertain to them because they do not consider themselves holy. At this point the theme of the kenosis of the Holy Spirit could be developed. It helps us to perceive God’s loving presence even in the weak and sinful human beings. It is true that the concept of indwelling concerns persons who find themselves in the state of sanctifying grace (Spiritus inhabitans), but – first – this state does not mean full perfection, and – second – the Spirit (Spiritus movens) also draws near to great sinners in order to bring them back to grace.
Źródło:: Teologia w Polsce; 2024, 18, 1; 7-34
1732-4572
Pojawia się w:: Teologia w Polsce
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 10.

Tytuł:: Il mistero della Trinità secondo Joseph Ratzinger/Benedetto XVI
Tajemnica Trójcy według Josepha Ratzingera/Benedykta XVI
The Mystery of the Trinity according to Joseph Ratzinger/Benedict XVI
Autorzy:: Kowalczyk, Dariusz
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/31343716.pdf
Data publikacji:: 2023
Wydawca:: Papieski Wydział Teologiczny we Wrocławiu
Tematy:: Joseph Ratzinger
Benedykt XVI
teologia trynitarna
Trójca Święta
imię Boże
una essentia tres personae
wspólnota trynitarna
jedność a różnorodność
absolutność a relatywność
herezje trynitarne
Benedict XVI
trinitarian theology
Trinity
name of God
trinitarian community
unity vs diversity
absoluteness vs relativity
trinitarian heresies
Opis:: Refleksja Josepha Ratzingera/Benedykta XVI nad tajemnicą Trójcy Świętej nie zawiera idei czy sformułowań, które zrobiłyby teologiczną „karierę”, jak np. aksjomat fundamentalny Karla Rahnera. Tym niemniej jego teologia trynitarna, zaproponowane punkty odniesienia i rozłożenie akcentów układają się w oryginalną syntezę. W pierwszym paragrafie zwrócono uwagę na to, że w rozważaniach o Bogu Ratzinger często się odwołuje do objawionego w historii zbawienia imienia Bożego. To właśnie „imię”, synonim osobowej relacji, odróżnia wiarę w Boga od filozofii Boga, której teolog konsekwentnie broni. Ostatecznie Bóg objawił swe imię w trzech imionach: Ten, Który Jest – Ojciec, Syn i Duch. W drugim paragrafie wykazano, że formułę „una essentia tres personae” Ratzinger nazywa paradoksem, który wyraża jedność tego, co absolutne, i tego, co relatywne, paradoksem jedności i różnorodności. W ten sposób prawda o Trójcy Świętej objawia Boga, ale także całą rzeczywistość stworzoną. Ostatecznie Trójcy Świętej nie da się sprowadzić do żadnej absolutnej monady, gdyż jest jednością w różnorodności. Herezje trynitarne wyrastały właśnie z chęci wyeliminowania paradoksu, który wydawał się sprzecznością. Tymczasem obecny w teologii paradoks nie jest obcy także naukom ścisłym, co stanowi treść paragrafu trzeciego. Przykładem może być falowa i jednocześnie korpuskularna struktura rzeczywistości badanej przez fizykę. W ostatnim paragrafie autor wychodzi od tego, że całe objawienie streszcza się w słowach: „Bóg jest miłością” (1 J 4,8.16), co oznacza, że „Bóg nie jest samotnością, ale doskonałą wspólnotą”, wspólnotą trynitarną. Ratzinger wskazuje, że w Nowym Testamencie nie mówi się o Bogu jako takim „w sobie samym”, ale o Bogu w kenotycznej relacji do kogoś: „Bóg i Ojciec Jezusa”. Również Duch Święty, który nie ukazuje nam swego oblicza i skrywa się pod obrazami, jak gołębica, ogień, wiatr, jest zawsze Duchem Ojca i Syna. A zatem Bóg jest odwiecznie trynitarnym „byciem-z” i „byciem-dla”, co stanowi zaproszenie i wyzwanie dla każdego chrześcijanina i Kościoła.
Joseph Ratzinger/Benedict XVI’s reflection on the Holy Trinity does not contain any ideas or expressions that could possibly take on a theological “career,” such as Karl Rahner’s fundamental axiom. Nevertheless, Ratzinger’s Trinitarian theology, with the points of reference he made and accents he suggested, forms an original synthesis. In the first section the author of this article accentuates that Ratzinger in his reflection on God often refers to the divine name revealed in the history of salvation. It is precisely the “name,” a synonym of a personal relation, that distinguishes faith in God from a philosophy of God. Ultimately, God revealed His name in three names: He Who Is—Father, Son, and the Spirit. The second section explains that Ratzinger considers the formula “una essentia tres personae” a paradox that expresses the unity of the absolute and the relative, the unity and the diversity. Thus, the truth of the Trinity reveals God, but also the whole of creation, which is a unity in diversity. The Trinitarian heresies grew precisely from the desire to eliminate a paradox that seemed to be a contradiction. However, the paradox present in theology is also present in the sciences, which is further clarified in section three. By way of an example one may point out the wave-like and corpuscular structure of reality that physics examines. In the last section the author insists that the whole of revelation is summed up in the words: “God is love,” which means that “God is not a solitude but a perfect community,” a Trinitarian community. Ratzinger points out that the New Testament does not speak of God as God “in himself,” but of God in a kenotic relation to someone: “God and Father of Jesus.” Even the Holy Spirit, who does not show us his face but hides himself under images of a dove, fire, wind is always the Spirit of the Father and of the Son. Thus, God is eternally the Trinitarian “being-with” and “being-for,” which is an invitation and a challenge for every Christian and for the Church.
Źródło:: Wrocławski Przegląd Teologiczny; 2023, 31, 2; 35-60
2544-6460
Pojawia się w:: Wrocławski Przegląd Teologiczny
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Informacja

Wyszukujesz frazę "Kowalczyk, Dariusz" wg kryterium: Autor

Źródło danych

Dostawca treści

Podbaza

Kolekcja

Rok wydania

Wydawca

Temat

Autor

Typ dokumentu

Język