Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Korsak, Jolanta." wg kryterium: Autor

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-11 z 11
    Tytuł:
    Zakrzepowa plamica małopłytkowa – diagnostyka i leczenie
    Thrombotic thrombocytopenic purpura – diagnosis and treatment
    Autorzy:
    Korsak, Jolanta
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1032772.pdf
    Data publikacji:
    2013
    Wydawca:
    Medical Communications
    Tematy:
    ADAMTS13
    haemolytic uremic syndrome
    plasmapheresis
    thrombotic thrombocytopenia purpura
    zakrzepowa plamica małopłytkowa
    plazmafereza
    adamts13
    zespół hemolityczno-mocznicowy
    Opis:
    Thrombotic thrombocytopenic purpura (TTP) was once diagnosed with five manifestation: thrombocytopenia, microangiopathic haemolytic anaemia, nervous system malfunctioning, renal failure and fever. Yet 35% of patients in whom TTP is diagnosed do not develop all manifestations, i.e. neurologic manifestations, renal dysfunction and fever. At present the basis for TTP diagnosis is thrombocytopenia and microangiopathic haemolytic anaemia (MAHA). The diagnosis includes blood count, blood film, renal function, LDH level. A helpful parameter in diagnosing TTP is ADAMTS13 metalloproteinase and anti-ADAMTS13 antibodies. The treatment starts with therapeutic plasmapheresis. Plasmapheresis should be undertaken even when the diagnosis is not confirmed. It removes ULvWF multimers and acquired anti-ADAMTS13. Plasma transfusion is not as effective as plasmapheresis but it can be used provisionally. The effectiveness of the treatment is assessed by lack of thrombocytopenia normal LDH level, lack of anaemia and neurological disorders. Another therapeutic option is to use glicocorticosteroids and immunoglobulins. In some patients a beneficial procedure may be splenectomy. TTP therapy has recently employed rituximab. It reduces ADAMTS13 inhibitor ratio and increases proteinase activity. Rituximab treatment is reported to have resulted in clinical remissions in the cases where other treatment modalities failed.
    Zakrzepowa plamica małopłytkowa (thrombotic thrombocytopenic purpura, TTP) początkowo charakteryzowała się pentadą objawów: małopłytkowością, niedokrwistością hemolityczną mikroangiopatyczną, zaburzeniami układu nerwowego, niewydolnością nerek i gorączką. Jednak u 35% chorych z rozpoznaniem TTP nie stwierdza się wszystkich tych dolegliwości: nie występują u nich objawy neurologiczne, zaburzenia funkcji nerek oraz gorączka. Obecnie zakrzepową plamicę małopłytkową rozpoznaje się na podstawie małopłytkowości i niedokrwistości mikroangiopatycznej. Diagnostyka obejmuje badanie morfologiczne krwi obwodowej wraz z rozmazem, badanie czynności nerek i oznaczenie aktywności LDH. Pomocne w rozpoznaniu jest oznaczenie aktywności metaloproteazy ADAMTS13 i miana przeciwciał anty-ADAMTS13. W terapii w pierwszym rzucie stosuje się plazmaferezę leczniczą – powinna ona zostać przeprowadzona nawet wtedy, gdy diagnoza jest niepewna. Plazmafereza usuwa multimery ULvWF i nabyte przeciwciała skierowane przeciw ADAMTS13. Przetoczenie osocza nie jest tak efektywne jak plazmafereza, lecz może być stosowane tymczasowo. Efekt leczenia oceniany jest na podstawie unormowania się aktywności LDH oraz ustąpienia małopłytkowości, niedokrwistości i zmian neurologicznych. Inną możliwością terapeutyczną jest podawanie glikokortykosteroidów oraz immunoglobulin. U niektórych chorych korzystne może być wykonanie splenektomii. Ostatnio stosuje się także rytuksymab – powoduje on redukcję miana inhibitora ADAMTS13 i wzrost aktywności enzymu. Po leczeniu rytuksymabem odnotowano remisje kliniczne w przypadkach, w których zawiodły inne metody terapii.
    Źródło:
    Pediatria i Medycyna Rodzinna; 2013, 9, 4; 323-330
    1734-1531
    2451-0742
    Pojawia się w:
    Pediatria i Medycyna Rodzinna
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Ostre poprzetoczeniowe uszkodzenie płuc – często nierozpoznawana reakcja po przetoczeniu składników krwi
    Transfusion-related acute lung injury – a frequently undiagnosed reaction following transfusion of blood components
    Autorzy:
    Korsak, Jolanta
    Łata, Anna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1033715.pdf
    Data publikacji:
    2015
    Wydawca:
    Medical Communications
    Tematy:
    DAMPs
    anti-HLA antibodies
    anti-HNA antibodies
    blood components
    transfusion-related acute lung injury (TRALI)
    poprzetoczeniowe ostre uszkodzenie płuc (trali)
    przeciwciała anty-hla
    przeciwciała anty-hna
    składniki krwi
    damps
    Opis:
    Transfusion-related acute lung injury is the leading cause of mortality following transfusion of blood components. Its characteristic feature is acute hypoxaemia during or 6 hours after transfusion. The syndrome should be differentiated from cardiogenic respiratory failure and transfusion-associated circulatory overload. This article presents: 1) The aetiology and pathomechanism of transfusion-related acute lung injury, which are still not fully understood despite numerous studies. The model currently accepted is the multi-event one which involves both factors related to the patient and to the transfused blood components. Transfusion-related acute lung injury may be either immunological, with anti-HLA/HNA antibodies in blood components, or non-immunological, with no antibodies. 2) The diagnosis of transfusion-related acute lung injury which is based on clinical signs, evidence of the relationship with blood component transfusion and detection of antibodies. 3) The treatment and prevention of transfusion-related acute lung injury. The most important element in the prevention of transfusion-related acute lung injury is a reduction in blood component transfusion, particularly of plasma and platelet concentrate. Yet, further studies on larger groups of patients are necessary to specify the limitations of blood component transfusion.
    Poprzetoczeniowe ostre uszkodzenie płuc jest jedną z najważniejszych przyczyn śmierci związanych z przetaczaniem składników krwi. Charakteryzuje się ostrym niedotlenieniem podczas przetaczania lub 6 godzin po nim i wymaga różnicowania z kardiogenną niewydolnością oddechową oraz poprzetoczeniowym przeciążeniem krążenia. W artykule przedstawiono: 1) Etiologię i patomechanizm poprzetoczeniowego ostrego uszkodzenia płuc, z podkreśleniem, że jest ona wciąż nie do końca poznana. Ostatnio zaakceptowano wielozdarzeniową patogenezę, która obejmuje czynniki pochodzące zarówno od chorego, jak i ze składników krwi. Poprzetoczeniowe ostre uszkodzenie płuc może być immunologiczne, z obecnością przeciwciał anty-HLA/HNA w przetoczonej krwi, lub nieimmunologiczne, bez wykrywanych przeciwciał. 2) Rozpoznanie poprzetoczeniowego ostrego uszkodzenia płuc – oparte jest na stwierdzanych objawach klinicznych i wykazaniu związku z przetoczeniem składników krwi oraz oznaczeniu obecności przeciwciał. 3) Leczenie i zapobieganie występowaniu poprzetoczeniowego ostrego uszkodzenia płuc – w profilaktyce poprzetoczeniowego ostrego uszkodzenia płuc największe znaczenie ma ograniczenie przetaczania składników krwi, szczególnie osocza i koncentratów krwinek płytkowych. Do sformułowania ostatecznych wniosków dotyczących ograniczenia przetoczeń konieczne są jednak badania przeprowadzone na dużej populacji chorych z różnymi chorobami.
    Źródło:
    Pediatria i Medycyna Rodzinna; 2015, 11, 3; 250-258
    1734-1531
    2451-0742
    Pojawia się w:
    Pediatria i Medycyna Rodzinna
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Ostre poprzetoczeniowe uszkodzenie płuc (TRALI) – opis przypadku
    Transfusion-related acute lung injury (TRALI) – a case report
    Autorzy:
    Łata, Anna
    Korsak, Jolanta
    Chojnacki, Tomasz
    Rzepecki, Piotr
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1034101.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Medical Communications
    Tematy:
    HLA/HNA antibodies
    TRALI
    TRALI prevention
    diagnostics
    transfusion-related acute lung injury (TRALI)
    trali
    przeciwciała hla/hna
    diagnostyka
    zapobieganie ostremu poprzetoczeniowemu uszkodzeniu płuc
    Opis:
    Transfusion-related acute lung injury is defined as acute respiratory failure which develops during or within 6 hours after transfusion of a blood component in a patient with no risk factors for respiratory insufficiency. Transfusion-related acute lung injury is diagnosed based on clinical manifestation and by excluding other causes of acute lung injury. Unambiguous diagnosis is difficult. Looking for anti-HLA and/or anti-HNA antibodies in donors and sometimes in recipients plays an important role in lab tests. Negative antibody findings, either in a donor or in a recipient, do not exclude transfusion-related acute lung injury, which, however, does not exempt from performing leukocyte antibody tests since they are extremely important for transfusion-related acute lung injury prophylaxis. The ways to prevent this reaction include: disqualifying donors with anti-HLA/HNA antibodies, screening for antibodies in multiparous women and in individuals after transfusion, modifying the way blood components are prepared and limiting blood transfusion in clinical practice. The paper presents a case of a 38-year-old woman with acute myeloid leukaemia, hospitalised at the Department of Internal Diseases and Haematology of the Military Institute of Medicine for subsequent courses of chemotherapy. During treatment, the patient had red cells and platelets concentrates transfused several times with no transfusion-related reactions. Eight days after the last chemotherapy infusion, the patient developed high temperature and her platelet count was 14 × 103/mL. Therefore, the patient received a platelet concentrate again. About 1 hour after transfusion, the patient complained about chest pain and dyspnoea. She needed oxygen therapy. Chest X-ray revealed lung oedema with no signs of left ventricular failure. Once other causes of acute lung injury were excluded, transfusion-related acute lung injury was diagnosed.
    Ostre poprzetoczeniowe uszkodzenie płuc definiowane jest jako ostra niewydolność oddechowa pojawiająca się w trakcie przetaczania składnika krwi lub w ciągu następnych 6 godzin u chorych bez czynników ryzyka zaburzeń układu oddechowego. Ostre poprzetoczeniowe uszkodzenie płuc rozpoznaje się na podstawie objawów klinicznych i poprzez wykluczenie innych przyczyn ostrej niewydolności oddechowej. Jednoznaczne rozpoznanie zespołu jest trudne. Ważną rolę w badaniach laboratoryjnych odgrywa poszukiwanie przeciwciał przeciwko antygenom leukocytarnym i/lub granulocytarnym u dawców, czasem u biorców. Niewykrycie u dawców lub u biorcy przeciwciał nie wyklucza poprzetoczeniowego uszkodzenia płuc, co nie zwalnia z wykonywania badań przeciwciał antyleukocytarnych. Jest to bowiem niezwykle istotne dla profilaktyki ostrego poprzetoczeniowego uszkodzenia płuc. Sposobami zapobiegania ostremu poprzetoczeniowemu uszkodzeniu płuc są: dyskwalifikacja dawców krwi z przeciwciałami antyleukocytarnymi/antygranulocytarnymi, badania przeglądowe przeciwciał u kobiet wieloródek i u osób po przebytych przetoczeniach krwi, modyfikacja warunków przygotowania składników krwi oraz ograniczenie przetaczania składników krwi w praktyce klinicznej. W artykule przedstawiono przypadek 38-letniej kobiety hospitalizowanej w Klinice Chorób Wewnętrznych i Hematologii Wojskowego Instytutu Medycznego z powodu ostrej białaczki szpikowej w celu wykonania kolejnych kursów chemioterapii. W czasie leczenia chorej kilkakrotnie przetaczano koncentraty krwinek czerwonych i koncentraty krwinek płytkowych bez reakcji poprzetoczeniowych. Po 8 dniach od podania ostatniego kursu chemioterapii z powodu liczby płytek krwi 14 × 103/ml i wysokiej temperatury ciała chorej ponownie zlecono przetoczenie koncentratu płytek krwi. Około 1 godziny po przetoczeniu pojawiły się ból w klatce piersiowej i duszność. Pacjentka wymagała tlenoterapii. W wykonanym badaniu rentgenowskim płuc obraz obrzęku płuc bez objawów niewydolności lewokomorowej. Po wykluczeniu innych przyczyn ostrej niewydolności płuc rozpoznano ostre poprzetoczeniowe uszkodzenie płuc.
    Źródło:
    Pediatria i Medycyna Rodzinna; 2016, 12, 1; 94-100
    1734-1531
    2451-0742
    Pojawia się w:
    Pediatria i Medycyna Rodzinna
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-11 z 11

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies