Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Korpysz, Ewa" wg kryterium: Autor

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-6 z 6
    Tytuł:
    Małgorzata Jackiewicz-Garniec, Mirosław Garniec, "Pałace i dwory dawnych Prus Wschodnich : dobra utracone czy ocalone", Olsztyn 1999 : [recenzja]
    Autorzy:
    Korpysz, Ewa
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/537380.pdf
    Data publikacji:
    2001
    Wydawca:
    Narodowy Instytut Dziedzictwa
    Tematy:
    Małgorzata Jackiewicz-Garniec
    Mirosław Garniec
    „Pałace i dwory dawnych Prus Wschodnich”
    Prusy Wschodnie
    poniemieckie pałace i dwory
    majątki pruskie
    Źródło:
    Ochrona Zabytków; 2001, 2; 227-230
    0029-8247
    Pojawia się w:
    Ochrona Zabytków
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    POLSKIE KOŚCIOŁY NA TERENIE PÓŁNOCNO-ZACHODNIEJ UKRAINY. STAN ZACHOWANIA
    POLISH CHURCHES IN NORTHWESTERN UKRAINE. STATE OF PRESERVATION
    Autorzy:
    Korpysz, Ewa
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/538771.pdf
    Data publikacji:
    2007
    Wydawca:
    Narodowy Instytut Dziedzictwa
    Tematy:
    POLISH CHURCHES (NORTHWESTERN UKRAINE)
    polskie kościoły na Ukrainie
    kościół jezuitów w Krzemieńcu
    kościół pw. św. Antoniego w Korcu
    kościół w Uhnowie
    kościół w Warężu
    kościół w Maciejowie pod Kowlem
    popijarski kościół w Międzyrzecu Koreckim
    kościół parafialny w Zasławiu
    klasycystyczna świątynia w Niewirkowie
    Kościół pw. Świętej Trójcy w Niewirkowie
    kościół pw. św. Michała Archanioła w Tartakowie k. Sokala
    kolegiata pw. Świętej Trójcy w Ołyce
    podominikański kościół w Czartorysku nad Styrem
    kościół potrynitarski w Brahiłowie
    kościół w Horodyszczu
    Opis:
    Since September 1939, Western Ukraine found itself within the frontiers of the Soviet Union. The local population of Polish descent was resettled and almost all Roman Catholic churches - closed. The buildings were deprived of their original outfitting, the majority subsequently lost, and were transformed into storehouses, sports halls, cinemas, factories or penal institutions. Their unsuitable use destroyed the churches' historical substance and adversely affected the structure of the walls. The exploited and devastated former churches were then abandoned, leaving them without any protection and reducing them to ruins. Many of the sacral monuments featuring remnants of once valuable outfitting (stucco, polychromes) can no longer be salvaged (churches in Uhnow, Warez, Maciejow, Miedzyrzec Korecki, Niewirkow). After Ukraine regained independence, sacral buildings could once again fulfil their original functions. The extremely small size of the Catholic community and the high costs of reconstruction are the prime reasons why only scarce buildings may be saved. Regardless of costly repairs conducted in the regained churches, problems stemming from their unsuitable use still emerge (for example, the fact that for years the church in Korzec was used for storing chemicals damaged the wall structure). Some of the churches, due to the lack of funds for their restoration, are now open only upon special occasions and then only partly (by way of example, the presbyteries in Olyka and Tartakow). Buildings that had been entrusted to the Orthodox Church of the Moscow Patriarchate are in a much better situation - they have at their disposal suitable funds allowing them to carry our thorough restoration and salvaging the historical buildings. Adaptation for the purpose of the Eastern rite, however, involves changing the outer appearance of the given church the construction of domes, as in Czartorysk) and the outfitting (an iconostasis concealing the main altar, e. g. in Brahilow).
    Źródło:
    Ochrona Zabytków; 2007, 4; 44-56
    0029-8247
    Pojawia się w:
    Ochrona Zabytków
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Zmiany w wyposażeniu architektoniczno-rzeźbiarskim klasztoru czerwińskiego w pierwszej połowie XVI wieku
    Changes to the architectural and sculptural furnishings of monastery in Czerwińsk in the first half of the XVI century
    Autorzy:
    Korpysz, Ewa
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/560361.pdf
    Data publikacji:
    2016-12-31
    Wydawca:
    Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
    Tematy:
    klasztor w Czerwińsku
    rzeźba renesansowa
    sakrarium
    Giovanni Cini
    monastery of Czerwińsk
    Renaissance sculpture
    sacrarium
    Opis:
    Wzniesiony przed połową XII wieku kościół i klasztor Kanoników Regularnych Lateraneńskich w Czerwińsku został przebudowany w latach 1524–1538 z inicjatywy opata Jakuba Kuli. Założono wówczas sklepienia w kościele, powstała polichromia w prezbiterium i dekoracja żeber sklepiennych w refektarzu klasztornym. Okna i portale otrzymały kamienne, profilowane obramienia o formach przejściowych, gotycko-renesansowych. Z tego czasu pochodzą też, bardzo już dziś zniszczone, pozostałości kamiennej oprawy sakrarium – relikty pilastrów dekorowanych delikatnie i precyzyjnie rzeźbioną arabeską kandelabrową oraz fragment tympanonu z motywem Baranka leżącego na księdze i zbierającego krew do kielicha. W odróżnieniu od innych detali i obramień dekoracja sakrarium jest zaawansowana stylowo i bliska wzorom włoskim, znanym z Krakowa. Wysoka klasa obiektu, widoczna pomimo szczątkowego zachowania, wskazuje na biegłego artystę. Wspólne motywy ornamentów kierują naszą uwagę w stronę innego podobnego obiektu, sakrarium w Gdowie, wykonanego prawdopodobnie w drugiej ćwierci XVI wieku w warsztacie Giovanniego Cini ze Sieny, zatrudnionego wcześniej w kaplicy Zygmuntowskiej. Prace budowlane w Czerwińsku zbiegły się w czasie z budową katedry w Płocku, prowadzonej przez Bernardina de Gianotis, Giovanniego Cini i Filipa z Fiesole. W 1532 roku Cini wrócił do Polski z trzyletniego pobytu w Sienie i mógł podjąć się realizacji nowych zamówień. Niewykluczone, że opat Kula, dokonując w tym samym czasie remontu klasztoru, uwzględnił obecność Włochów w Płocku i skorzystał z ich doświadczeń w zakresie zaprojektowania wzoru, doboru motywów ornamentalnych i samego wykonania dzieła.
    The church and the monastery of the Canons Regular of the Lateran in Czerwińsk was erected before the first half of the XII century and rebuilt in the years 1524–1538, on the initiative of the abbot Jakub Kula. Following the reconstruction, the church gained vaults and polychrome decoration in the chancel, windows and portals received profiled stone frames with transitional Gothic-Renaissance forms, while the refectory of the monastery was decorated with rib vault. The remains of the stone framing of the sacrarium, today in a badly damaged state, originate from this period as well. They include the relics of finely decorated pilasters, precisely carved arabesque candelabra and a part of the tympanum with the motif of the lamb lying on the book and collecting the blood into the cup. Unlike other details and framings, the decoration of sacrarium is advanced in terms of style and close to the Italian motives and patterns, known from Kraków. Such elements are a proof of the high class of the monument, visible despite its damaged state, and show the expertise of the artist. Similarities of the ornament direct our attention toward another object, the sacrarium in Gdów, built probably in the second quarter of the XVI century, in the workshop of Giovanni Cini of Siena, employed earlier in the constructions of Sigismund Chapel in Kraków (kaplica Zygmuntowska). Renovation works in Czerwińsk coincided with the construction of the cathedral in Płock, led by Bernardino de Gianotis, Giovanni Cini and Filippo of Fiesole. In 1532, Cini returned to Poland after a three-year stay in Siena, and could take on new orders. It is possible that the abbot Kula, who commissioned the renovation of the monastery at this time, aware of the presence of Italians in Płock, took advantage of their experience in design, selection of ornamental motifs and their expertise in the execution of the work itself.
    Źródło:
    Folia Historica Cracoviensia; 2016, 22; 157-172
    0867-8294
    Pojawia się w:
    Folia Historica Cracoviensia
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Museum curator by vocation. Canon Mirosław Nowak PhD (1961–2021): director of the Warsaw Archdiocese Museum
    Muzealnik z powołania. Ksiądz kan. Dr Mirosław Nowak (1961–2021) – dyrektor Muzeum Archidiecezji Warszawskiej
    Autorzy:
    Korpysz, Ewa
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1932739.pdf
    Data publikacji:
    2021-08-06
    Wydawca:
    Krajowy Ośrodek Badań i Dokumentacji Zabytków
    Tematy:
    Fr. Mirosław Nowak Warsaw Archdiocese Museum
    Solec
    1 Dziekania Street
    Michael Willmann’s Exhibition
    ‘ARS SACRA Church Museums and Treasuries’ Association
    ks. Mirosław Nowak
    Muzeum Archidiecezji Warszawskiej
    Dziekania 1
    wystawa Michaela Willmanna
    Stowarzyszenie „Muzea i Skarbce Kościelne ARS SACRA”
    Opis:
    Having fought a long and tough battle against COVID-19, on 11 April 2021, Mirosław Nowak PhD, a theologian, art historian, museum curator, Archdiocese Conservator, and the Director of the Warsaw Archdiocese Museum, passed away. In 1982–1987, Fr. Mirosław studied art history at the History Department of the University of Warsaw, at the same time studying philosophy and theology at the Higher Metropolitan Seminary in Warsaw. Having taken holy orders in 1990, throughout his life he was able to successfully harmonize his ministry with the profession of an art historian. With his research focused on Baroque art, in 2006, he defended his doctoral dissertation on the Chapel of Blessed Ceslaus in the Wrocław church of the Dominicans. Fr. Mirosław Nowak performed many Diocese-wide functions, with 2013 being for him breakthrough: it was then that he became Director of the Warsaw Archdiocese Museum. Under him, the Museum was moved to a new extensive home in the centre of Warsaw’s Old Town; he mounted a permanent exhibition, and created an energetic cultural centre of high impact. At the Museum, he organized lectures, shows, authors’ presentations, concerts, and conferences. Fr. Nowak established contacts with other museums in Poland and abroad; he organized around 40 temporary exhibitions, among which the biggest and most interesting was that dedicated to the Silesian master of the Baroque Michael Willmann, The Warsaw Archdiocese Museum will painfully miss a good human and an excellent director.
    11 kwietnia 2021 r., po długim i ciężkim zmaganiu się z wirusem COVID-19, zmarł ksiądz dr Mirosław Nowak, teolog, historyk sztuki i muzealnik, Konserwator Archidiecezjalny i dyrektor Muzeum Archidiecezji Warszawskiej. Ksiądz Mirosław w latach 1982–1987 studiował historię sztuki na Wydziale Historycznym Uniwersytetu Warszawskiego i równolegle filozofię oraz teologię w Wyższym Metropolitalnym Seminarium Duchownym. W 1990 r. przyjął święcenia kapłańskie. Przez całe życie umiejętnie łączył pracę duszpasterską z zawodem historyka sztuki. W latach 1998–2008 kierował Biblioteką Wyższego Metropolitalnego Seminarium Duchownego w Warszawie. Prowadził badania nad sztuką baroku i w 2006 r. obronił pracę doktorską nt. kaplicy bł. Czesława przy wrocławskim kościele dominikanów. Pełnił wiele ważnych funkcji ogólnodiecezjalnych. Rok 2013 był dla księdza Mirosława Nowaka przełomowy – został dyrektorem Muzeum Archidiecezji Warszawskiej. Pełnił tę funkcję przez 7 lat, do swojej śmierci. W tym czasie przeprowadził muzeum do nowej, obszernej siedziby w centrum warszawskiego Starego Miasta, urządził ekspozycję stałą i stworzył prężną placówkę kulturalną o dużym znaczeniu. Organizował w muzeum wykłady, pokazy i prezentacje autorskie, koncerty i sympozja. Nawiązał kontakty z innymi placówkami muzealnymi w kraju i za granicą, zorganizował ok. 40 wystaw czasowych, w tym największą i najciekawszą – barokowego mistrza śląskiego Michaela Willmanna. Muzeum Archidiecezji Warszawskiej żegna dobrego człowieka i wspaniałego dyrektora.
    Źródło:
    Muzealnictwo; 2021, 62; 173-178
    0464-1086
    Pojawia się w:
    Muzealnictwo
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Muzealnik z powołania. Ksiądz kan. Dr Mirosław Nowak (1961–2021) – dyrektor Muzeum Archidiecezji Warszawskiej
    Autorzy:
    Korpysz, Ewa
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/27324270.pdf
    Data publikacji:
    2021-08-06
    Wydawca:
    Krajowy Ośrodek Badań i Dokumentacji Zabytków
    Tematy:
    ks. Mirosław Nowak
    Muzeum Archidiecezji Warszawskiej
    Solec
    Dziekania 1
    wystawa Michaela Willmanna
    Stowarzyszenie „Muzea i Skarbce Kościelne ARS SACRA”.
    Opis:
    11 kwietnia 2021 r., po długim i ciężkim zmaganiu się z wirusem COVID-19, zmarł ksiądz dr Mirosław Nowak, teolog, historyk sztuki i muzealnik, Konserwator Archidiecezjalny i dyrektor Muzeum Archidiecezji Warszawskiej. Ksiądz Mirosław w latach 1982–1987 studiował historię sztuki na Wydziale Historycznym Uniwersytetu Warszawskiego i równolegle filozofię oraz teologię w Wyższym Metropolitalnym Seminarium Duchownym. W 1990 r. przyjął święcenia kapłańskie. Przez całe życie umiejętnie łączył pracę duszpasterską z zawodem historyka sztuki. W latach 1998–2008 kierował Biblioteką Wyższego Metropolitalnego Seminarium Duchownego w Warszawie. Prowadził badania nad sztuką baroku i w 2006 r. obronił pracę doktorską nt. kaplicy bł. Czesława przy wrocławskim kościele dominikanów. Pełnił wiele ważnych funkcji ogólnodiecezjalnych. Rok 2013 był dla księdza Mirosława Nowaka przełomowy – został dyrektorem Muzeum Archidiecezji Warszawskiej. Pełnił tę funkcję przez 7 lat, do swojej śmierci. W tym czasie przeprowadził muzeum do nowej, obszernej siedziby w centrum warszawskiego Starego Miasta, urządził ekspozycję stałą i stworzył prężną placówkę kulturalną o dużym znaczeniu. Organizował w muzeum wykłady, pokazy i prezentacje autorskie, koncerty i sympozja. Nawiązał kontakty z innymi placówkami muzealnymi w kraju i za granicą, zorganizował ok. 40 wystaw czasowych, w tym największą i najciekawszą – barokowego mistrza śląskiego Michaela Willmanna. Muzeum Archidiecezji Warszawskiej żegna dobrego człowieka i wspaniałego dyrektora.
    Źródło:
    Muzealnictwo; 2021, 62; 298-303
    0464-1086
    Pojawia się w:
    Muzealnictwo
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    „Korpus Czterech Wieszczów” – cyfrowy wymiar dziedzictwa narodowego. Założenia projektu
    “Corpus of the Four Poets”: the digital dimension of the na onal heritage. Project assump ons
    Autorzy:
    Korpysz, Tomasz
    Mędrzecka, Anna
    Mirkowska, Ewa
    Troszyński, Marek
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2156626.pdf
    Data publikacji:
    2022-09
    Wydawca:
    Towarzystwo Kultury Języka
    Tematy:
    Zygmunt Krasiński
    Adam Mickiewicz
    Cyprian Norwid
    Juliusz Słowacki
    poet–prophet
    corpus
    vocabulary
    idiolect
    Opis:
    This paper presents the preliminary assumptions of the “Corpus of the Four Poets” project, carried out in cooperation between Polish philologists (IBL PAN, UKSW) and IT specialists (CLARIN-PL, Wrocław University of Technology). The aim of the project is to create a digital corpus containing all Polish-language texts by the authors of the so-called “Great Romanticism”: Adam Mickiewicz, Juliusz Słowacki, Zygmunt Krasiński, and Cyprian Norwid, as well as to develop IT tools integrated with the corpus. The fi nal result will be an online open access database with software. The texts for the corpus have been selected from the print sources that are well-known to readers, which provides the most complete and accurate form of the texts and a relative completeness of the lexical base. The set of metadata and annotations developed in the subsequent stages of the project will enable retrieval of the data on the language of individual authors and their objectivised comparison.
    Źródło:
    Poradnik Językowy; 2022, 796, 7; 67-78
    0551-5343
    Pojawia się w:
    Poradnik Językowy
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-6 z 6

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies