Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "Konik, Roman" wg kryterium: Autor


Wyświetlanie 1-7 z 7
Tytuł:
Typologia intelektualistów według Umberto Eco
Typology of Intellectuals According to Umbert Eco
Autorzy:
Konik, Roman
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/466840.pdf
Data publikacji:
2006
Wydawca:
Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego
Opis:
Roman Konik's review of " Apocalittici e integrati: comunicazioni di massa e teorie della cultura di massa" by Umberto Eco (1964).
Źródło:
ER(R)GO: Teoria – Literatura – Kultura; 2006, 12
1508-6305
2544-3186
Pojawia się w:
ER(R)GO: Teoria – Literatura – Kultura
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Czy nowe media są faktycznie nowe? Kilka uwag na marginesie sporu o definicję nowych mediów
Are New Media Really New? Few Comments To Argument On New Media Definition
Autorzy:
Konik, Roman
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/487585.pdf
Data publikacji:
2011
Wydawca:
Akademia Sztuk Pięknych im. Eugeniusza Gepperta we Wrocławiu
Opis:
The communication scene of the XXth century has been dominated by new media. But the use of new communication forms has not been restricted only to the sphere of communication, new media decomposed also the world of artistic creations. Along with the explosion of simulating structures the terms such as virtuality, immersion, non-linearity, telepresence, interactivity or hipertextuality entered into the philosophical diary of aesthetics. The term ‘virtuality’, by its use in common speech, has additionally gained the quality of polysemy and thus ambiguity. The use of term ‘virtuality’ in a philosophical context requires some analysis both on ontological level as well as on epistemological and aesthetical levels. New media also cause many questions within the context of philosophical anthropology as the systems of relation of man to machine changed. The virtual structures changed the concept of simulation and illusion and they also blurred the borders to real and pretended world.
Źródło:
DYSKURS: Pismo Naukowo-Artystyczne ASP we Wrocławiu; 2011, 12; 296-315
1733-1528
Pojawia się w:
DYSKURS: Pismo Naukowo-Artystyczne ASP we Wrocławiu
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Fotografia jako próba odrealnienia przedmiotu przedstawienia
Photography in the Process of Producing Dreamlike Images of Objects
Autorzy:
Konik, Roman
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/487756.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Akademia Sztuk Pięknych im. Eugeniusza Gepperta we Wrocławiu
Opis:
Photography, by its nature, possesses a strong documentary paradigm. The challenge for photographers to transform photography into image of art was very ambitious, they had to cause the documentary character of photography to direct the viewer not only to the object being presented but also to the specific ideas, to cause certain associations, establish new semantic codes, present the object in unusual, highly semantic way. In such perspective the photographic image, similar to modern painting, refers to over-phenomenal meanings, becomes a visual sign by the fact that it proposes particular way of viewing the object or event, refers beyond the photographed object, possesses dual referential-narrative power . On one hand it is the document confirming the real photographed object but on the other hand the photographs seem unreal, excluded from the world available for visual perception. Such visual-cognitive polarization is undoubtedly the value of photographic image and places it in the art context. These means of presentation refer mostly to perceptive uncertainty of the viewer. The sense of visual articulation is based on knowledge dialectics on existing object and impression of unreality of the photograph being viewed. Such quest of photographers was on one hand the escape from simple reference of object appearance in photography, and on the other hand it was rooted in a strong confidence of documentary character of photographs.
Źródło:
DYSKURS: Pismo Naukowo-Artystyczne ASP we Wrocławiu; 2013, 15; 122-146
1733-1528
Pojawia się w:
DYSKURS: Pismo Naukowo-Artystyczne ASP we Wrocławiu
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
NAJNOWSZE NOWE MEDIA I STARE NOWE MEDIA Spór o definicję nowych mediów
Autorzy:
Konik, Roman
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/487816.pdf
Data publikacji:
2016-12-05
Wydawca:
Akademia Sztuk Pięknych im. Eugeniusza Gepperta we Wrocławiu
Tematy:
definicja
nowe media
medialność
obraz
ekran
wirtualność
definition
new media
mediality
image
screen
virtuality
Opis:
The Newest Media and Old-New Media: the Dispute Over the definition of new media The analysis of new media is a difficult task, mainly because of the lack of a uniform definition of new media. The term ‘new media’ has been in use for at least forty years and means that we encounter a new quality media. However, in many cases, such theoretical assumption of a definition does not go any further and does not indicate what is this new category, what is new in the media. This difficulty should be primarily overcome by drawing a clear boundary between old and new media. Some kind of difficulty in the study of aspects of the new media is precisely their novelty. Analyzing the new is always related to uncertainty, lack of distance, hypotheses, forecasting. Focusing solely on the media which are totally new at the time of analyses may be a certain kind of methodological trap. At the rapid development of technology such kind of ad hoc hypotheses may turn out completely useless and having no meaning, something that can be treated as a fleeting attempt of analyses. When exploring new media we should take into account the broader historical context, point wider consequences of media attention, take into account the context of the relationship of technology and culture and the consequences that result from this interdependence. Only then will the research on the issue of media attention go from the level of local insights onto the level of deep, broad scientific analysis, which will allow to organize the so-called archeology of new media and to answer the
Źródło:
DYSKURS: Pismo Naukowo-Artystyczne ASP we Wrocławiu; 2016, 22; 20-39
1733-1528
Pojawia się w:
DYSKURS: Pismo Naukowo-Artystyczne ASP we Wrocławiu
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Projekt malarstwa nowożytnego jako synteza sztuk plastycznych i badań z zakresu filozofii przyrody. Casus Leonarda da Vinci
Autorzy:
Konik, Roman
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2195333.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
Tematy:
painting, aesthetics
philosophy of nature
psychology of perception
history of art
philosophy of art
Renaissance
malarstwo
estetyka
filozofia przyrody
psychologia percepcji
historia sztuki
filozofia sztuki
renesans
Opis:
Początek malarstwa nowożytnego wiąże się z nową koncepcją obrazu, głównie dzięki zastosowaniu nowych metod kompozycji konstruowanej w oparciu o zasady perspektywy zbieżnej i światłocienia. Należy jednak pamiętać, że zastosowanie nowatorskich technik budowy obrazu nie ograniczało się wyłącznie do zmian kompozycyjnych w obszarze formowania struktury obrazu, lecz dotyczyło przede wszystkim zastosowania zupełnie odmiennego podejścia do aktu twórczego. Dlatego też propozycje renesansowych artystów wykraczają dalece poza kwestie warsztatowe i redefiniują dotychczasową relację reprezentowania przedmiotu w obrazie. W nowatorskiej formule zmienia się zatem funkcja i cel malarstwa. W Traktacie o malarstwie Leonardo da Vinci przekonuje, że akt poznania winien wyprzedzać akt tworzenia. Jeżeli celem nowego malarstwa ma być wierne oddanie kształtów materii, należy przede wszystkim poznać reguły, wedle których skonstruowany jest świat widzialny. Z tego też powodu renesansowa wizja implementacji natury w świat znaków graficznych bierze swój początek w akcie poznawczym, czyli w rozpoznaniu prawideł budowy świata materialnego. Poszukiwanie cech istotowych, eliminacja tego, co przypadkowe i jednostkowe na rzecz ogólnych prawideł, wiązały się określoną wiedzą, która później miała zastosowanie w „odtworzeniu” tego, co zaobserwowane w przestrzeni obrazu. Artysta, wedle Leonarda da Vinci, miał się stać przede wszystkim badaczem przyrody, by potem na wzór antycznego Demiurga, z niekształtnej materii uformować na nowo świat przedmiotów. Przesunięcie akcentów w akcie twórczym (z tworzenia symboli graficznych na rzecz mimetycznego podobieństwa do świata postrzeganego) wynikało z przekonania, że zastosowanie prawideł matematycznych (perspektywa zbieżna) i fizykalno-optycznych (reguły chromatyki) pozostaje narzędziem prawomocnego poznania świata natury. Renesans, wprowadzając w kompozycję obrazu perspektywę rzutu środkowego, wypracował nowatorskie reguły przedstawiania przestrzeni trójwymiarowej na dwuwymiarowej powierzchni. Od czasu renesansu zasada ta została powszechnie przyjęta jako narzędzie racjonalnej rekonstrukcji rzeczywistości widzialnej. Opisana i zastosowana autonomia poznania artystycznego w malarstwie nowożytnym wprowadza nową jakość w relację wzoru i jego graficznego odwzorowywania. Materialny nośnik, którym pozostaje obraz, u Leonarda da Vinci przybiera formę notacji tego, co za pomocą reguł geometrycznych zostało odkryte w przyrodzie. Leonardo da Vinci w obserwacji i badaniu przyrody oraz w zastosowaniu geometrii widzi gwarant prawomocności wydobycia piękna z natury. Tak ustawiona struktura aktu twórczego sytuuje artystę malarza w gronie badaczy prawideł natury, filozofów przyrody, przełamując średniowieczną tradycję zaliczającą plastyków do grona rzemieślników, których trud pracy zaliczany był do grupy sztuk pospolitych (artes vulgares). Leonardo da Vinci, w Codex Urbinas latinas daje wyraz temu, że akt malowania związany jest bezpośrednio z myślą, za którą stoi akt poznawczy, dlatego artysta pracuje najpierw umysłem, a dopiero potem dłońmi.
The very idea that painting in a picture could be a recognizable representation of nature is quite a philosophical issue. It assumes an in-depth knowledge not only of nature itself but also of the principles of knowing it. The entire scientific and artistic activity of Leonardo da Vinci was associated with an attempt to extract from the visible nature something similar to a graphic scheme, so universal that a given class of objects could be represented in the general scheme. A general scheme (or graphic universality) should be understood here as the graphic skeleton of things, a kind of scaffolding which, during the creation of the image, could have been equipped with particular graphic attributes. This predilection to capture the world of nature in a schematic view allowed us to capture and embrace the multitude of objects, the infinite variety of the appearance of things, was an attempt to control the chaotic world of nature. The most important issue that he brings at the threshold of modern painting by Da Vinci is the strong belief that the creation of illusionist painting is conditioned not only by talent but above all by in-depth knowledge of the secrets of nature. This in-depth reflection based on empirical research and observation is to anticipate all artistic activities.
Źródło:
Logos i Ethos; 2020, 53, 1; 141-161
0867-8308
Pojawia się w:
Logos i Ethos
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Immersyjny plac zabaw. Gra jako dromenon
The Immersive Playground. Game As Dromenon
Autorzy:
Konik, Roman
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/487665.pdf
Data publikacji:
2012
Wydawca:
Akademia Sztuk Pięknych im. Eugeniusza Gepperta we Wrocławiu
Opis:
The current analyses of games is conducted in games studies at the sociological, aesthetical and economic level. The computer implied as new medium gathering previous forms of entertainment has become the tool of new forms of game. The historical conditions putting homo faber in opposition to homo ludens have vastly excluded games out of rightfull part of culture as the unproductive activity which does not generate certain goods. The current philosophical discourse has not only pointed out the enormous social commitment to new forms of game but also observed the grand market and culture-forming potential related to computer games. The electronic forms of entertainent have currently become not only a grand segment of economy but also the important communication element, they are the form of new pronouncement, new behaviour strategies, relations and playing. Moreover the electronic form of entertainment discontinous the previous division into the creator and receiver, now the recievers can influence what they consume in games, the receiver becomes more the initiator of certain strategies creating the electronic platform for his own expression forms, it allows the profound interference into the structure of a game, both on the modification and narration level. To paraphrase Marshall MacLuhal – we can definitelly state that the era cof computer games is the return of a man to his ludical roots, to collective plays, to something alike the permanent carnival.
Źródło:
DYSKURS: Pismo Naukowo-Artystyczne ASP we Wrocławiu; 2012, 13-14; 326-340
1733-1528
Pojawia się w:
DYSKURS: Pismo Naukowo-Artystyczne ASP we Wrocławiu
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The Gothic Cathedral as a Theological and Aesthetic Project
Katedra gotycka jako projekt teologiczno-estetyczny
Autorzy:
Konik, Roman
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/28762597.pdf
Data publikacji:
2021
Wydawca:
Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
Tematy:
katedra gotycka
sztuka gotyku
estetyka
filozofia sztuki
scholastyka
claritas
Gothic cathedral
Gothic art
aesthetics
philosophy of art
scholastics
Opis:
The Gothic cathedral is above all a great theological project in which both architecture, engineering and aesthetics are subordinated to one thought: to show the mysteries of faith, its depth and metaphysical beauty through material features. Moreover, the art of Gothic cathedrals had other functions and purposes than contemporary sacred art. It was not designed as an artificial, illusory world, it was not a form of escape from the ordinary. For a man of the Middle Ages, the cathedral was real in that it defined the most important things. It was not contractual, but stemmed from timeless premises; it was not an illusion aimed at escaping the truth, but defined is very core.
Katedra gotycka to przede wszystkim wielkie przedsięwzięcie teologiczne, w którym zarówno architektura, inżynieria, jak i estetyka podporządkowane są jednej myśli: ukazaniu poprzez atrybuty materialne tajemnic wiary, jej głębi i metafizycznego piękno. Architektura katedr gotyckich miała nieco inne funkcje i cele niż współczesna sztuka sakralna. Nie była projektowana jako sztuczny, iluzoryczny świat, nie była formą ucieczki od codzienności.  Dla człowieka średniowiecza katedra była realna w tym sensie, że określała to, co w jego życiu najważniejsze. Nie wynikała też z doraźnych potrzeb, lecz z ponadczasowych przesłanek, nie była iluzją, która miała na celu ucieczkę od prawdy, lecz określała jej sedno.
Źródło:
Logos i Ethos; 2021, 58, 2; 169-181
0867-8308
Pojawia się w:
Logos i Ethos
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-7 z 7

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies