Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Kocur, Piotr" wg kryterium: Autor

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-10 z 10
    Tytuł:
    Nordic Walking – a new form of exercise in rehabilitation
    Nordic Walking – nowa forma ćwiczeń w rehabilitacji
    Autorzy:
    Kocur, Piotr
    Wilk, Małgorzata
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1935836.pdf
    Data publikacji:
    2006
    Wydawca:
    Akademia Wychowania Fizycznego im. Bronisława Czecha w Krakowie
    Tematy:
    walking training
    Physical activity
    cardiac rehabilitation
    trening marszowy
    aktywność fizyczna
    rehabilitacja kardiologiczna
    Opis:
    Nordic Walking (NW) has become a popular form of physical activity. NW is a form of outdoor physical activity based on marching with use of poles adapted from cross–country skiing. The main goal of using the poles is to involve muscles, which are not used during normal walking. This enables performing high intensity exercises with a relatively low level of perceived exertion. The history, methodology and technique of Nordic Walking were presented in this paper. Moreover, possible role of Nordic Walking in physical rehabilitation, in particular in early cardiac rehabilitation, was discussed. This paper is based on the available data from the literature and on our own experience concerning the application of Nordic Walking in rehabilitation of patients early after a myocardial infarction. This study was performed in patients admitted to the Centre of Cardiac Rehabilitation in Kiekrz. NW is added as an additional training to standard rehabilitation program comprising ergometer endurance training and callisthenics. The literature review focused mainly on the usefulness of Nordic Walking in rehabilitation of various groups of patients, such as the elderly, patients with pain, and patients with neurological or cardiovascular disorders. The available evidence suggests that Nordic Walking is a natural and safe, yet intensive, form of physical activity that can be widely used in physical rehabilitation.
    W niniejszej pracy przedstawiono dostępną wiedzę o historii, metodyce i technice, coraz bardziej popularnej formy ćwiczeń ruchowych, znanych jako Nordic Walking (NW). NW jest formą aktywności ruchowej w terenie, której głównym elementem jest marsz., przy wykorzystaniu kijków zaadaptowanych z narciarstwa biegowego. Głównym celem używania kijków jest zaangażowanie mięśni nieużywanych podczas zwykłego marszu, przy zachowaniu wysokiej intensywności ćwiczeń i niskiego, subiektywnie odczuwanego poziomu zmęczenia. Zwrócono uwagę na możliwość zastosowania tej formy aktywności w rehabilitacji ruchowej – w tym wczesnej rehabilitacji kardiologicznej. W pracy wykorzystano informacje zawarte w dostępnej literaturze, a także doświadczenie własne z badań prowadzonych w tej dziedzinie, u pacjentów we wczesnym okresie po zawale mięśnia sercowego. Badania te są wykonywane u pacjentów Ośrodka Rehabilitacji Kardiologicznej w Kiekrzu. NW jest włączany, jako dodatkowy trening, w standardowy program rehabilitacji obejmujący ćwiczenia ogólnousprawniające i trening wytrzymałościowy na cykloergometrze. W przeglądzie piśmiennictwa skupiono się głównie na zastosowaniu Nordic Walking w rehabilitacji. Badania dotyczyły osób starszych, a także pacjentów z zespołami bólowymi, chorobami układu nerwowego i układu krążenia. Wyniki wskazują, że Nordic Walking to naturalna, bezpieczna a jednocześnie intensywna forma ruchu. Może być stosowana w różnych obszarach rehabilitacji.
    Źródło:
    Medical Rehabilitation; 2006, 10(2); 9-14
    1427-9622
    1896-3250
    Pojawia się w:
    Medical Rehabilitation
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    The Fullerton Fitness Test as an index of fitness in the elderly
    Test Fullerton jako miernik sprawności fizycznej osób starszych
    Autorzy:
    Różańska-Kirschke, Anna
    Kocur, Piotr
    Wilk, Małgorzata
    Dylewicz, Piotr
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1935837.pdf
    Data publikacji:
    2006
    Wydawca:
    Akademia Wychowania Fizycznego im. Bronisława Czecha w Krakowie
    Tematy:
    physiotherapy
    Rehabilitation
    the elderly
    functional fitness test
    Physical Fitness
    fizjoterapia
    rehabilitacja
    test funkcjonalny
    sprawność fizyczna
    Opis:
    General fitness establishes the quality of life, but it often decreases with age. Therefore, it becomes vital to find out a method of evaluationof individual fitness level and to design a targeted exercise programme. Assessment tools used hitherto, i.e. the Katz index, the Lawton scale, the Barthel index or the Eurofit tests for adults conducted using cycloergometer, have not met the expectations of researchers and practitioners. Physical fitness parameters such as strentgth, flexibility, coordination and endurance cannot be determined using these tools. They do not specify fitness parameters like strength and muscular endurance, mobility, dexterity, speed, body balance, motor coordination, reaction time, flexibility. All these parameters can be measured by the Fullerton Functional Fitness Test, invented by Roberta E. Rikli and C. Jessie Jones in the Lifespan Wellness Clinic at California State University in Fullerton. It uses 6 items to assess these parameters. Because of limitations resulting from age and coexisting diseases, it is required that some easy and safe motor patterns are used that should be based on everyday-day activities. It is safe for the adults, requires minimal equipment and can measure small unit changes. It is suitable even for patients with cardiovascular disease. If performed both before and after an individualized training, it enables identification of a problem, providing a targeted intervention programme and evaluation of its effects.
    Wiek niesie ze sobą często ograniczenia sprawności fizycznej, a ponieważ jest to podstawowy czynnik warunkujący jakość życia, coraz więcej uwagi poświęca się temu zagadnieniu. W związku z tym pojawia się problem metod oceny sprawności, które jednocześnie umożliwią programowanie treningów usprawniających oraz ocenę ich efektów. Stosowane do tej pory narzędzia pomiarowe takie jak między innymi skale Katza, Lawtona, Barthela, testy Eurofit dla dorosłych, nie spełniają oczekiwań badaczy i praktyków. Za ich pomocą nie można określić parametrów sprawności fizycznej, takich jak siła, elastyczność, koordynacja czy wytrzymałość. Badania w tym kierunku doprowadziły do opracowania w Stanach Zjednoczonych Testu Fullerton. Za pomocą 6 prób pozwala on ocenić wspomniane wyżej parametry. Jest to test bezpieczny, niewymagający specjalistycznego sprzętu, a co istotne, może być stosowany u osób starszych, w tym także poddawanych rehabilitacji. Test daje możliwość oceny nie tylko parametrów związanych z wydolnością sercowo-naczyniową organizmu, ale również ocenę sprawności ogólnej. Jego zastosowanie pozwala na zaplanowanie procesu usprawniania oraz ocenę jego przebiegu i efekt.
    Źródło:
    Medical Rehabilitation; 2006, 10(2); 15-19
    1427-9622
    1896-3250
    Pojawia się w:
    Medical Rehabilitation
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Assessment of the selected physiological effects of Nordic Walking performed as a part of a physical exercise program during the second phase of rehabilitation after a myocardial infarction
    Ocena niektórych fizjologicznych efektów zastosowania Nordic Walking jako uzupełniającego elementu ćwiczeń fizycznych w drugim etapie rehabilitacji po zawale serca
    Autorzy:
    Wilk, Małgorzata
    Kocur, Piotr
    Różańska, Anna
    Przywarska, Izabela
    Dylewicz, Piotr
    Owczarski, Tadeusz
    Deskur-Śmielecka, Ewa
    Borowicz-Bieńkowska, Sławomira
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1934245.pdf
    Data publikacji:
    2005
    Wydawca:
    Akademia Wychowania Fizycznego im. Bronisława Czecha w Krakowie
    Tematy:
    acute coronary syndrome
    cardiac rehabilitation
    exercise training
    Exercise Tolerance
    ostry zespół wieńcowy
    rehabilitacja kardiologiczna
    trening marszowy
    wydolność wysiłkowa
    Opis:
    Background: Walks and marches are a simple yet effective forms of physical activity, commonly used in the cardiac rehabilitation. It has been recommended recently to combine march training with exercises involving upper limbs. One of the most popular methods is Nordic Walking, during which special poles are used to increase the work of upper part of the body. The aim of the study was to assess the influence of Nordic Walking on the improvement in exercise tolerance and physical performance in patients rehabilitated after a myocardial infarction.Methods: The study population consisted of 30 patients hospitalized in a cardiac rehabilitation ward 14 to 28 days after myocardial infarction. On admission and after completing the rehabilitation program patients performed an exercise test following the modified Bruce protocol, a six-minute walk test and a test assessing physical performance (Fullerton test). 10 subjects were assigned to a control group, which followed a standard training program, and 20 patients to a group which additionally performed a march training using the Nordic Walking method 5 times a week. Each session of the march training lasted 40 minutes and consisted of a 3-kilometer walk interrupted by breaks during which respiratory and stretching exercises were performed. During the march and exercises patients used special poles for Nordic Walking.Results: Exercise tolerance improved in both study groups. However, the increase in the exercise tolerance was greater in the group performing Nordic Walking than in the control group (30% vs. 14%, respectively; P < 0.05). The rate-pressure product during the exercise test increased significantly only in the group performing Nordic Walking (from 18.2 x 103 ± 3.3 x 103 to 20.7 x 103 ± 4.4 x 103; P < 0.05). The improvement in the results of the six-minute walk test was greater in the group performing Nordic Walking (22% in comparison with 17% in the control group; P < 0.05). The results of the test assessing physical performance (Fullerton test) improved in both study groups.Conclusion: The results of this preliminary study indicate that march training using the Nordic Walking method effectively increases exercise tolerance and physical fitness in patients after myocardial infarction. If these findings are confirmed by the results of larger studies, Nordic Walking could be widely used in the early phases of cardiac rehabilitation. The influence of Nordic Walking on the cardiovascular risk factors and quality of life parameters should be investigated.
    Cel: Spacery i marsze są prostą a jednocześnie efektywną formą aktywności fizycznej powszechnie stosowaną w rehabilitacji kardiologicznej. W ostatnich latach podejmuje się próby urozmaicenia ćwiczeń marszowych poprzez szersze włączenie pracy kończyn górnych, co umożliwia między innymi coraz bardziej popularna forma aktywności ruchowej znana jako Nordic Walking. Celem niniejszej pracy była ocena wpływu marszu nordyckiego na stopień poprawy tolerancji wysiłku oraz sprawność ogólną chorych rehabilitowanych po zawale serca (ZS). Metoda: Badaniom poddano 30 pacjentów, którzy w okresie 14–28 dni po ZS przebywali na Oddziale Rehabilitacji Kardiologicznej. U wszystkich pacjentów włączonych do programu badawczego przed rehabilitacją i po jej zakończeniu wykonano próbę wysiłkową wg zmodyfikowanego protokołu Bruce’a, 6-minutowy test marszowy oraz test sprawności fizycznej „Fullerton”. Chorych podzielono na dwie grupy. 10 pacjentów uczestniczyło w standardowym programie treningowym (grupa K), a u 20 pacjentów zastosowano dodatkowo (5x w tygodniu po 40 min) trening marszowy typu Nordic Walking (grupa NW). Polegał on na przejściu 3 kilometrów z przerwami przeznaczonymi na ćwiczenia oddechowe i rozciągające. W trakcie marszu oraz ćwiczeń z pacjenci wykorzystywali specjalne kije skonstruowane do tej formy aktywności ruchowej Wyniki: W obu grupach trenujących uzyskano poprawę tolerancji wysiłku, jednak odsetek poprawy w grupie NW (30%) był wyższy niż w grupie K (14%). Podobnie zachowywały się wartości iloczynu podwójnego (RPP). Istotne statystycznie zwiększenie RPP po treningu rehabilitacyjnym stwierdzono jedynie w grupie z NW (z 18,2 x 103 ±3,3 x 103 do 20,7 x 103 ±4,4 x 103) (p<0,05). 6-minutowa próba marszowa wykazała wyższy odsetek poprawy w grupie NW (22%) niż w grupie K (17%). Wyniki testu „Fullerton” wykazują istotną statystycznie poprawę analizowanych parametrów w obu grupach. Wnioski: Wstępne badania wskazują na celowość wdrażania marszu nordyckiego do programów rehabilitacji kardiologicznej po zawale serca z uwagi na wysoką efektywność w zakresie wpływu na poprawę tolerancji wysiłku i sprawności fizycznej. Pełne zaadoptowanie Nordic Walking jako jednej z istotnych metod wczesnej rehabilitacji kardiologicznej będzie możliwe po dokonaniu i przeanalizowaniu większej liczby obserwacji poszerzonych o dodatkowe parametry, głównie w zakresie wpływu na czynniki ryzyka oraz parametry jakości życia.
    Źródło:
    Medical Rehabilitation; 2005, 9(2); 20-25
    1427-9622
    1896-3250
    Pojawia się w:
    Medical Rehabilitation
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Deklaracje suicydalne pod wpływem alkoholu – postępowanie w warunkach psychiatrycznej izby przyjęć. Doniesienie wstępne
    Suicidal tendencies under the influence of alcohol – a rational strategy in a psychiatric admission room. Preliminary report
    Autorzy:
    Sołtys, Wojciech
    Kozak, Marcin
    Kocur, Ryszard
    Lewicka, Małgorzata
    Zrost, Wiktoria
    Hernand, Anita
    Gorczyca, Piotr
    Ścisło, Piotr
    Pasierb, Natalia
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/943572.pdf
    Data publikacji:
    2012
    Wydawca:
    Medical Communications
    Tematy:
    admission room
    alcohol
    sobering‑up station
    suicidal tendencies
    suicide
    alkohol
    izba przyjęć
    izba wytrzeźwień
    myśli suicydalne
    samobójstwo
    Opis:
    Suicidal declarations made by patients intoxicated with alcohol are a common problem in the psychiatric practice. The following study was conducted in order to check how many patients who declared suicidal tendencies while intoxicated with alcohol, with no history of previous psychiatric treatment, still declare suicidal tendencies after being referred to a sobering‑up station. To this end, a study group consisting of 81 patients, aged 18 to 65 (mean 37.3) years old, 47 men and 34 women, brought to the Provincial Multidisciplinary Hospital No 4 Admission Room by the emergency due to suicidal tendencies, in period 01.06.2010‑31.05.2011, was analysed. The criteria of the group included no previous history of psychiatric treatment, alcohol blood concentration of at least one per mille, no other (i.e. internist) contraindications to referral to the sobering‑up station. Patients diagnosed with psychiatric illnesses other than alcohol dependency syndrome during the initial consultation were excluded from the study. A percentage of patients with persevering suicidal threat aftersobering‑up was calculated. The results show that among 81 patients referred to the sobering‑up station, suicidal tendencies were declared after sobering‑up by 7 (8.64%). Statistical significance was determined by using McNemar test to be p<0.001. None of the patients withdrawing from the suicidal tendencies appeared again in the admission room during the course of the study, also none of the patients died a suicidal death in this period, which was confirmed in police statistics. The study suggests that, considering the limited place in the psychiatric wards and hospitals, referring an intoxicated patient who declares suicidal tendencies to a sobering‑up station is a clinically‑confirmed course of action. The sobering‑up station guarantees strict scrutiny and impossibility of realizing the suicidal threat as well as specialist detoxification. It is imperative for the patient to be reconsulted by a psychiatrist after sobering‑up – the examination ought to include known suicide risk factors (i.e. as in standards of American Psychiatric Association).
    Deklaracje suicydalne pod wpływem alkoholu są częstym problemem w praktyce psychiatrycznej. Niniejsze badanie przeprowadzono celem sprawdzenia, jaki odsetek pacjentów zgłaszających się na psychiatryczną izbę przyjęć, będących pod wpływem alkoholu i jednocześnie deklarujących myśli suicydalne, dotychczas nieleczonych psychiatrycznie po wytrzeźwieniu w warunkach izby wytrzeźwień (IW) podtrzymuje, podczas rekonsultacji psychiatrycznej, zamiary suicydalne. W tym celu przeanalizowano 81 pacjentów w wieku od 18 do 65 lat, w tym 47 mężczyzn i 34 kobiety, przywiezionych przez zespół pogotowia ratunkowego na Izbę Przyjęć Wojewódzkiego Szpitala Specjalistycznego nr 4 w Bytomiu (IP WSS4) z powodu myśli suicydalnych, w okresie 01.06.2010‑31.05.2011 roku. Kryteria doboru grupy obejmowały brak wcześniejszego leczenia psychiatrycznego, stężenie alkoholu w surowicy na poziomie co najmniej jednego promila, brak innych (np. Internistycznych) przeciwwskazań do pobytu na IW. Z badania wykluczono pacjentów, u których podczas wstępnej konsultacji psychiatrycznej rozpoznano jednostki inne niż upojenie alkoholowe. Wyliczono odsetek pacjentów, u których po wytrzeźwieniu utrzymywało się zagrożenie suicydalne i którzy wymagali hospitalizacji psychiatrycznej. Jak pokazują wyniki, spośród 81 pacjentów odesłanych na IW myśli suicydalne po wytrzeźwieniu podtrzymywało 7 (8,64% wszystkich badanych). Do określenia istotności statystycznej zastosowano test McNemara, uzyskując poziom istotności p<0,001. Żaden z pacjentów wycofujących się z wcześniej zgłaszanych zamiarów suicydalnych nie trafił powtórnie na IP WSS4 podczas trwania badania, nie zginął także śmiercią samobójczą, co zweryfikowano w policyjnych statystykach. Z badania wynika, że wytrzeźwienie pacjenta w warunkach IW przed ewentualnym przyjęciem na oddział, biorąc pod uwagę ograniczoną liczbę miejsc na oddziałach psychiatrycznych, jest postępowaniem uzasadnionym klinicznie – IW gwarantuje zarówno ścisłą obserwację i brak możliwości realizacji zamiarów suicydalnych, jak i specjalistyczną detoksykację. Po wytrzeźwieniu bezwzględnie konieczna jest rekonsultacja psychiatryczna z określeniem ryzyka suicydium – badanie psychiatryczne powinno uwzględniać uznane czynniki ryzyka (np. w wytycznych Amerykańskiego Towarzystwa Psychiatrycznego).
    Źródło:
    Psychiatria i Psychologia Kliniczna; 2012, 12, 1; 34-39
    1644-6313
    2451-0645
    Pojawia się w:
    Psychiatria i Psychologia Kliniczna
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Analysis of clinical implications of aeroembolism during cerebello-pontine angle tumor removal conducted in semi-sitting position
    Analiza implikacji klinicznych zatoru powietrznego w trakcie operacji guzów kąta mostowo-móżdżkowego w pozycji półsiedzącej
    Autorzy:
    Kwiek, Stanisław J.
    Suszyński, Krzysztof
    Doleżych, Hanna
    Duda, Izabela
    Orczyk, Aneta
    Rauszer, Agata
    Kocur, Damian
    Bażowski, Piotr
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1037866.pdf
    Data publikacji:
    2014
    Wydawca:
    Śląski Uniwersytet Medyczny w Katowicach
    Tematy:
    aeroembolism
    cerebello-pontine angle tumor
    semi-sitting position
    Opis:
    BACKGROUND The semi-sitting position of the patient during cerebellopontine angle (CPA) surgery enables the spontaneous outflow of blood and cerebrospinal fluid from the operation area. This restricts the necessity of using an aspirating nozzle and other instruments which are dangerous for local delicate structures like the facial nerve or labyrinthine artery. The disadvantage of the semi-sitting position is the risk of pneumatocele and aeroembolism. METHODS 214 patients operated on in the Department of Neurosurgery, Medical University of Silesia in Katowice were analyzed. Aeroembolism was correlated with such parameters as: perioperative death rate, duration of hospitalization in neurosurgical and intensive care wards, respiratory or circulatory insufficiency, necessity of using a respirator and the number of specialist consultations RESULTS Aeroembolism does not increase the death rate or duration of hospitalization in a neurosurgical ward, but it does expose patients to respiratory failure (p = 0.014). Aeroembolism is also correlated with hospitalization in an intensive care ward (p = 0.002) and increases the number of specialist consultations (p = 0.042). In our opinion, very important for the prevention of aeroembolism is surgeons’ care on the closure of every open vein , especially those in bone, using bone wax. The elevation of venous pressure due to manual compression on the cervical veins is the best method for locating not bleeding but open veins. CONCLUSIONS We have proved that a venous air embolism increases neither mortality nor the duration of hospitalization. We believe that prevention and early treatment of aeroembolism prevents further complications.
    W S T Ę P Pozycja półsiedząca pacjenta w trakcie operacji w obrębie kąta mostowo-móżdżkowego (KMM) umożliwia samoistny odpływ krwi i płynu mózgowo-rdzeniowego z pola operacyjnego. Ogranicza to konieczność używania w polu operacyjnym ssaka i innych narzędzi, którymi można uszkodzić tak delikatne struktury jak nerw twarzowy czy tętnica błędnikowa. Niedogodnością pozycji półsiedzącej jest ryzyko zatoru powietrznego i odmy mózgowej. METODY Analizie poddano 214 pacjentów operowanych w Katedrze i Klinice Neurochirurgii Śląskiego Uniwersytetu Medycznego w Katowicach. Wystąpienie zatoru powietrznego skorelowano z następującymi parametrami: zgon okołooperacyjny, okres hospitalizacji na oddziale neurochirurgicznym i oddziale intensywnej terapii, zaburzenia oddechowe i krążeniowe, konieczność pooperacyjnej respiratoroterapii, liczba konsultacji specjalistycznych. WYNIKI Zator powietrzny nie zwiększa śmiertelności okołooperacyjnej i czasu hospitalizacji na oddziale neurochiruricznym, ale naraża pacjentów na niewydolność oddechową (p = 0,014). Podwyższa też konieczność hospitalizacji na oddziale intensywnej terapii (p = 0,002) i częstość konsultacji specjalistycznych (p = 0,042). WNIOSKI Potwierdziliśmy, że zator powietrzny nie wpływa na śmiertelność okołooperacyjną i czas hospitalizacji. Zapobieganie zatorowi i jego wczesne leczenie pozwala uniknąć dalszych komplikacji.
    Źródło:
    Annales Academiae Medicae Silesiensis; 2014, 68, 5; 302-306
    1734-025X
    Pojawia się w:
    Annales Academiae Medicae Silesiensis
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Olbrzymi guz kąta mostowo-móżdżkowego u ciężarnej – opis przypadku
    Large cerebello-pontine angle tumor in pregnancy – case report
    Autorzy:
    Kocur, Damian
    Bażowski, Piotr
    Rudnik, Adam
    Hendryk, Stanisław
    Ślusarczyk, Wojciech
    Przybyłko, Nikodem
    Sordyl, Ryszard
    Suszyńśki, Krzysztof
    Kwiek, Stanisław J.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1037861.pdf
    Data publikacji:
    2014
    Wydawca:
    Śląski Uniwersytet Medyczny w Katowicach
    Tematy:
    guz kąta mostowo-móżdżkowego
    ciąża
    wodogłowie obturacyjne
    cerebello-pontine angle tumor
    pregnancy
    obstructive hydrocephalus
    Opis:
    A large cerebello-pontine angle tumor in pregnancy is a rare illness which is a challenge for neurosurgeons, obstetricians and anesthesiologists. The urgent treatment of the life-threatening obstructive hydrocephalus has in these cases its own specificity. Postponement of tumor resection after child delivery is considered optimal. Magnetic resonance imaging showed a large cerebello-pontine angle tumor on the left side in a 31-year-old woman with worsening of vision in the 19th week of pregnancy. Due to the progressing obstructive hydrocepha-lus, third venrticulostomy and then cerebrospinal fluid diversion were done. A cesarean section was performed as the fetus was sufficiently developed for delivery. Then uneventful neurosurgical complete evacuation of the tumor was performed. The patient was followed up for 2 years.
    Olbrzymi guz kąta mostowo-móżdżkowego rozpoznany u ciężar-nej jest rzadkim schorzeniem, sta-nowiącym wyzwanie dla neurochi-rurgów, położników oraz anestezjo-logów. Wykonane w trybie pilnym neurochirurgiczne zaopatrzenie zagrażającego życiu wodogłowia obturacyjnego w takich przypadkach ma również swoją specyfikę. Optymalnym postępowaniem jest, jeśli to możliwe, odroczenie zabiegu zasadniczego, czyli usunięcia guza na okres po rozwiązaniu ciąży. 31-letnia pacjentka w 19 Hbd z powodu zaburzeń widzenia miała wykonany MR głowy, w którym uwidoczniono olbrzymi guz kąta mostowo-móżdżkowego po stronie lewej. Z powodu narastania wodogłowia obturacyjnego wykonano u niej wentrykulostomię, a następnie drenaż komorowy z założeniem zastawki. W odpowiednim dla płodu czasie odbył się poród drogą cięcia cesarskiego. Następnie pacjentka przebyła zabieg całkowitego usunięcia guza, który zniosła dobrze. Pacjentka pozostała w obserwacji 2 lata po zabiegu.
    Źródło:
    Annales Academiae Medicae Silesiensis; 2014, 68, 5; 390-394
    1734-025X
    Pojawia się w:
    Annales Academiae Medicae Silesiensis
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Zanik guza o cechach osłoniaka nerwu przedsionkowo-ślimakowego – opis przypadku
    Vestibular Schwannoma tumor withdrawal – case report
    Autorzy:
    Ślusarczyk, Wojciech
    Bażowski, Piotr
    Kwiek, Stanisław J.
    Marcol, Wiesław
    Suszyński, Krzysztof
    Kukier, Wojciech
    Kocur, Damian
    Wlaszczuk, Adam
    Lewin-Kowalik, Joanna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1037833.pdf
    Data publikacji:
    2014
    Wydawca:
    Śląski Uniwersytet Medyczny w Katowicach
    Tematy:
    guz kąta mostowo-móżdżkowego
    osłoniak nerwu przedsionkowo-ślimakowego
    zanikająca torbiel okolicy kąta mostowo-móżdżkowego
    vestibular schwannoma
    cpa tumor
    cystic vestibular schwannoma
    Opis:
    Vestibular Schwannomas (VS), benign intracranial tumors originating from the vestibulocochlear nerve, whose symptoms usually are hearing loss, tinnitus, and balance dysfunction. Rarely, however, if untreated, these neoplasms can cause significant patient compromise – resulting in facial paralysis, brainstem compression, and even death. Neurosurgical problems are the neuro-vascular structures often surrounding the tumors. The annual incidence of cystic vestibu-lar schwannomas in literature is 19.4%. A 66-year-old woman came to our clinic with serious hearing loss, balance dysfunction and tinnitus in the left ear. Full imaging diagnostic of the head was performed (TK, MRI and angio-MRI) which showed a cystic vestibular Schwannoma n. VIII (CVS). After 12 years of observation we noticed full neurological symptoms withdrawal and significant reduction of the tumor volume.
    Osłoniaki nerwu przedsionkowo-ślimakowego (n. VIII) to grupa łagodnych nowotworów, zwykle wyrastających z przewodu słuchowego wewnętrznego (PSW) i penetrujących wtórnie do okolicy kąta mostowo-móżdżkowego (KMM). Guzy rosną zazwyczaj powoli, jednak ze względu na otaczające je struktury nerwowo-naczyniowe stanowią duży problem operacyjny w neurochirurgii. W piśmiennictwie częstość występowania osłoniaka z torbielą wynosiła 19,4%. Najczęstszymi objawami są: utrata słuchu, szumy w uszach i zawroty głowy. Kobieta 66-letnia kobieta zgłosiła się z objawami znacznego niedosłuchu ucha lewego, odczuwaniem pisków i trzasków w uchu lewym, zaburzeniami równo-wagi. U chorej wykonano pełną diagnostykę obrazową w postaci tomografii komputerowej (TK) głowy i rezonansu magnetycznego (RM) głowy. Początko-wo wysunięto podejrzenie zmiany w okolicy lewego KMM o charakterze he-mangioblastomy. Angio-MR głowy nie potwierdziło rozpoznania. Wysunięto podejrzenie osłoniaka n. VIII z torbielą. Pacjentka była poddana 12-letniej obserwacji. W tym czasie doszło do całkowitego wycofania się objawów neurologicznych i znacznej regresji guza.
    Źródło:
    Annales Academiae Medicae Silesiensis; 2014, 68, 5; 399-405
    1734-025X
    Pojawia się w:
    Annales Academiae Medicae Silesiensis
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Nerwiakowłókniakowatość typu 2 – opis przypadku
    Neurofibromatosis type II – case report
    Autorzy:
    Ślusarczyk, Wojciech
    Antonowicz-Olewicz, Anna
    Kwiek, Stanisław J.
    Kocur, Damian
    Kukier, Wojciech
    Bażowski, Piotr
    Przybyłko, Nikodem
    Marcol, Wiesław
    Suszyński, Krzysztof
    Wlaszczuk, Adam
    Sordyl, Ryszard
    Lewin-Kowalik, Joanna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1037843.pdf
    Data publikacji:
    2014
    Wydawca:
    Śląski Uniwersytet Medyczny w Katowicach
    Tematy:
    nerwiakowłókniakowatość typu 2
    osłoniak (nerwiak) nerwu słuchowego
    fakomatozy
    neurofibromatosis type ii
    acoustic neuroma (schwannoma)
    phakomatoses
    Opis:
    We present a case report of a 49-year-old female patient with type II neurofi-bromatosis (NF-2), recognized at the age of 34. NF-2 is one of the phakomatoses in which multiple neoplasms of the central nervous system (CNS) occur: neuromas (Schwannomas), meningiomas, ependymomas, pilocytic astrocytomas and other benign neoplasms. NF-2 is an incurable genetic disorder and the only way to treat patients is detailed diagnostic imaging, early recognition and removal CNS tumors. The most important aspect is to recognize and cure Schwannomas of the acoustic nerve in their early stages because it is the only way to prevent hearing loss and to help NF-2 patients to maintain a good quality of life. The main way to treat Schwannomas of the acoustic nerves is their surgical removal.
    W niniejszej pracy przedstawiono przypadek 49-letniej chorej z nerwiakowłók-niakowatością typu 2 (neurofibromatosis type II – NF-2), rozpoznaną w wieku 34 lat. Omówiono NF-2 jako jedną z fakomatoz, w której występują m.in. mno-gie zmiany nowotworowe ośrodkowego układu nerwowego (OUN), przede wszystkim osłoniaki, jak nerwiaki i schwannoma, ale również oponiaki, wyściół-czaki, glejaki włosowatokomórkowe i inne łagodne nowotwory OUN [1]. Jest to choroba genetycznie uwarunkowana, tym samym nieuleczalna [2], a jedynym sposobem postępowania z chorymi na NF-2 jest dokładna diagnostyka obrazowa, wczesne rozpoznawanie zmian guzowatych OUN i ich usuwanie [3]. Szczególnie ważne jest wczesne rozpoznawanie i leczenie osłoniaków nerwu słuchowego (n. VIII), gdyż tylko wówczas istnieje możliwość zachowania słuchu i w związku z tym zapewnienie komfortu życia chorym z NF-2. Operacyjne usuwanie osłoniaków n. VIII jest zasadniczym sposobem ich leczenia [1].
    Źródło:
    Annales Academiae Medicae Silesiensis; 2014, 68, 5; 395-398
    1734-025X
    Pojawia się w:
    Annales Academiae Medicae Silesiensis
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-10 z 10

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies