- Tytuł:
-
Magnesium in medicine and treatment
Magnez w medycynie i lecznictwie - Autorzy:
- Kocot, J.
- Powiązania:
- https://bibliotekanauki.pl/articles/14819.pdf
- Data publikacji:
- 2014
- Wydawca:
- Uniwersytet Warmińsko-Mazurski w Olsztynie / Polskie Towarzystwo Magnezologiczne im. Prof. Juliana Aleksandrowicza
- Opis:
-
Magnesium (Mg2+) plays a critical role in numerous metabolic function in our body. Normal
levels of both intra- and extra cellular magnesium are necessary for correct cellular processes.
The specific clinical conditions in which Mg2+ deficiency has been implicated to play a pathophysiological
role include depression, ischaemic heart disease, arrhythmias, preeclampsia, asthma,
intradialytic hypotension or critical illness. Correct administration of magnesium can eliminate
perioperative pain and muscle spasms, keep blood flowing smoothly, and prevent platelet stickiness.
Although magnesium sulphate is now widely used to prevent or control eclamptic convulsions,
there is no consensus on the optimal dosage and concentration of magnesium sulphate
for the management of eclamptic seizures. Owing to its bronchodilating and anti-inflammatory
effects, Mg2+ is an encouraging adjuvant therapy for paediatric patients, although its use is
often limited to patients who do not respond to conventional treatment. Studies have also suggested
that magnesium might be useful as an agent to control the rigidity and spasms of severe
tetanus or for the enhancement of neuromuscular blockade during anaesthesia, but its actual
efficacy as an anticonvulsant or an adjuvant to analgesics and anaesthetics to induce and maintain
anaesthesia remains unclear. Moreover, a negative correlation has been shown between
intradialytic changes of the serum magnesium and hypotensive episodes during dialysis sessions.
Low Mg2+ haemodialysis solution resulted in both hypomagnesaemia and hypocalcaemia.
Mg2+ compounds are now becoming recognized as safe, effective and cost-efficient alternatives
to other phosphorus binders, with a significant added benefit of substantially reducing the risk
and impact of cardiovascular diseases.
It seems that magnesium is underused in clinical conditions, considering its therapeutic
capacity. On the other hand, numerous studies have found conflicting results, questioning the
implicit efficacy of magnesium in several clinical conditions.
Magnez (Mg2+) odgrywa kluczową rolę w wielu procesach metabolicznych w organizmie ludzkim. Odpowiednie stężenie magnezu, zarówno wewnątrz- jak i zewnątrzkomórkowego, zapewnia prawidłowe funkcjonowanie komórki. Niedobór Mg2+ może odgrywać rolę w patofizjologii depresji, choroby niedokrwiennej serca, zaburzeń rytmu serca, drgawek rzucawkowych, astmy, hipotonii śróddializacyjnej czy stanach krytycznych. Stosowanie odpowiednich dawek magnezu może zmniejszać ból okołooperacyjny, łagodzić skurcze mięśni, warunkować zachowanie płynności krwi czy zmniejszać ryzyko zakrzepów lub zatorów. Pomimo że siarczan magnezu jest powszechnie stosowany w celu zapobiegania lub kontroli drgawek rzucawkowych, brak jest jednomyślności co do optymalnej dawki czy stężenia roztworu siarczanu magnezu. Rozszerzające oskrzela oraz przeciwzapalne właściwości Mg2+ zachęcają do wykorzystania preparatów magnezowych w celu uzupełnienia terapii w leczeniu astmy, szczególnie dziecięcej, jednak jego użycie często ogranicza się do pacjentów, którzy nie reagują na leczenie konwencjonalne. Badania sugerują również, że terapia magnezowa może być pomocna w opanowaniu skurczu oraz sztywności mięśni u chorych na tężec lub może wzmacniać blokadę nerwowo-mięśniową w trakcie znieczulenia. Jednak skuteczność Mg2+ jako rzeczywistego czynnika przeciwdrgawkowego lub czynnika uzupełniającego leki przeciwbólowe czy anestetyk pozostaje niejasna. Liczne badania wykazały ujemną korelację między śróddializacyjnymi zmianami stężenia magnezu w surowicy pacjentów a częstością występowania hipotensji podczas dializy. Stosowanie płynu dializacyjnego o niskim stężeniu Mg2+ powoduje nie tylko hipomagnezemię, lecz również hipokalcemię. Związki magnezowe stają się obecnie uznawane za bezpieczne, skuteczne i opłacalne w porównaniu z innymi związkami wiążącymi fosforany. Na ich korzyść przemawia dodatkowo fakt, że Mg2+ zmniejsza ryzyko lub łagodzi skutki chorób układu krążenia. Biorąc pod uwagę terapeutyczne możliwości, jakie ma magnez, wydaje się, że jest on niewystarczająco wykorzystywany w warunkach klinicznych. Jednakże liczne badania wykazują sprzeczne wyniki, kwestionując oczekiwaną skuteczność magnezu. - Źródło:
-
Journal of Elementology; 2014, 19, 4
1644-2296 - Pojawia się w:
- Journal of Elementology
- Dostawca treści:
- Biblioteka Nauki
Artykuł