Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Koçak, Hasan Emre" wg kryterium: Autor

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-7 z 7
    Tytuł:
    A New Hematological Marker for Idiopathic Tinnitus: Monocyte/HDL ratio
    Autorzy:
    Koçak, Hasan Emre
    Acıpayam, Harun
    Kaya, Kamil Hakan
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1400286.pdf
    Data publikacji:
    2017
    Wydawca:
    Index Copernicus International
    Tematy:
    Monocyte
    HDL
    tinnitus
    ratio
    blood count
    Opis:
    Aim: The aim of this study was to evaluate the association between the monocyte/HDL ratio (MHR) and idiopathic tinnitus. Study Design: Retrospective case-control study. Material-method: Eighty-nine patients with idiopathic tinnitus diagnosed on an outpatient basis between March 2015 and June 2016 and 87 healthy individuals who presented to our hospital for a routine health examination and had normal audiometry and otoscopy results were included in the study. Blood samples were obtained from patients during the first examination. The MHR was calculated as the ratio of the monocyte count to the HDL level. MHR ratios were compared statistically between the groups. Results: The monocyte count and the MHR were higher and HDL was lower in the study group compared to the control group (p< 0.05). The cut-off value of MHR for diagnosing tinnitus was 11. Conclusion: The MHR ratio was high in patients with idiopathic tinnitus, which supports the fact that atherosclerotic events and oxidative stress are implicated in the etiology of tinnitus.
    Źródło:
    Polski Przegląd Otorynolaryngologiczny; 2017, 6, 2; 30-35
    2084-5308
    2300-7338
    Pojawia się w:
    Polski Przegląd Otorynolaryngologiczny
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Nowy marker hematologiczny dla idiopatycznych szumów usznych: współczynnik monocyty/HDL
    Autorzy:
    Koçak, Hasan Emre
    Acıpayam, Harun
    Kaya, Kamil Hakan
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1400389.pdf
    Data publikacji:
    2017
    Wydawca:
    Index Copernicus International
    Tematy:
    Monocyte
    HDL
    tinnitus
    ratio
    blood count
    Opis:
    Cel: Celem niniejszego badania było zbadanie związku, o ile on istnieje, między wartością MHR a idiopatycznym szumem usznym. Projekt badania: Prospektywne badanie kliniczno-kontrolne. Materiał i metody: Do badania włączono 89 pacjentów (grupa badana), u których od marca 2015 roku do czerwca 2016 roku w ambulatorium przyklinicznym zdiagnozowano idiopatyczne szumy uszne oraz 87 zdrowych osób, które zgłosiły się do szpitala w celu przeprowadzenia rutynowego badania lekarskiego i uzyskały prawidłowe wyniki badania audiometrycznego i otoskopowego (zdrowa grupa kontrolna). Próbki krwi pobierano od pacjentów podczas pierwszego badania. Współczynnik HDL (MHR – Monocyte/HDL rate) uzyskano przez prosty podział liczby monocytów przez poziom HDL. Współczynniki MHR uzyskane dla obu grup poddano analizie statystycznej. Wyniki: Liczba monocytów i wartość MHR były większe w grupie badanej, a poziom stężenia HDL był niższy w porównaniu z grupą kontrolną (p<0,05). W niniejszym badaniu wartość odcięcia dla MHR w odniesieniu do szumów usznych ustalono na 11. Wniosek: Współczynnik MHR okazał się wysoki u pacjentów z idiopatycznymi szumami usznymi. Uzyskany wynik wskazuje na udział zdarzeń miażdżycowych i stresu oksydacyjnego w etiologii szumów usznych.
    Źródło:
    Polski Przegląd Otorynolaryngologiczny; 2017, 6, 2; 30-35
    2084-5308
    2300-7338
    Pojawia się w:
    Polski Przegląd Otorynolaryngologiczny
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Is Ozone (O3) Treatment Effective in Atrophic Rhinitis? Experimental Animal Study
    Autorzy:
    Altaş, Bengül
    Koçak, Hasan Emre
    Altınay, Serdar
    Yücebaş, Kadir
    Taşkın, Ümit
    Oktay, Mehmet Faruk
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1398203.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Index Copernicus International
    Tematy:
    Atrophic
    Rhinitis
    Ozone
    Treatment
    Rat
    Opis:
    Introduction: Atrophic rhinitis (AR) is a disease characterized by atrophy of the mucosa, submucosa, bone tissue due to an unknown cause and excessive nasal cavity enlargement. The disease still has no complete treatment, and the treatment of functional loss of atrophic cells in AR is still a matter to be investigated. Ozone (O3) therapy has been shown to enhance cell metabolism, angiogenesis, fibroblast activity and collagen synthesis. Aim: To determine whether ozone treatment affects the disease histopathologically, in experimentally created AR. Material - Method: Twelve Wistar Hanover strain albino male rats were included in the study. Atrophic rhinitis was induced in animals by administering Pasteurella multocida toxin diluted with saline for 21 days to both nasal cavities. A total of 12 animals included in the study were divided into 2 groups as control and study. Ozone gas (60 μg/mL) was administered rectally to the study group for 21 days. After 2 weeks, the rats were decapitated, the nasal cavities were removed as a block, and atrophic rhinitis parameters (epithelial hyperplasia, goblet cell loss, cilia loss, inflammatory infiltration and vascular ectasia) were evaluated under light microscopy by histopathological examination and statistically interpreted. Result: The incidence of vascular ectasia was significantly lower in the ozone group compared to the control group (p<0.05). There was no significant difference between the groups regarding other histopathologic findings. Conclusion: Ozone treatment was moderate at the histopathological level. We concluded that ozone therapy has no or very limited effect on atrophic rhinitis.
    Źródło:
    Polish Journal of Otolaryngology; 2018, 72, 5; 37-44
    0030-6657
    2300-8423
    Pojawia się w:
    Polish Journal of Otolaryngology
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Czy leczenie ozonem (O3) jest skuteczne w przypadku zanikowego zapalenia błony śluzowej nosa? Badanie eksperymentalne na zwierzętach doświadczalnych
    Autorzy:
    Altaş, Bengül
    Koçak, Hasan Emre
    Altınay, Serdar
    Yücebaş, Kadir
    Taşkın, Ümit
    Oktay, Mehmet Faruk
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1398245.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Index Copernicus International
    Tematy:
    zanik (atrofia)
    zapalenie błon śluzowych nosa
    ozon
    leczenie
    szczur
    Opis:
    Wprowadzenie: Zanikowe zapalenie błony śluzowej nosa (atrophic rhinitis; AR) jest chorobą charakteryzującą się zanikiem (atrofią) błony śluzowej, błony podśluzowej oraz tkanki kostnej, a także nadmiernym powiększaniem się jam nosa z nieznanej przyczyny. Dotychczas nie udało się poznać skutecznej metody leczenia tej choroby, a terapia czynnościowej utraty atroficznych komórek w AR wciąż pozostaje przedmiotem badań. Wykazano, że terapia ozonem (O3) zwiększa metabolizm komórkowy, angiogenezę, aktywność fibroblastów i syntezę kolagenu. Cel: Ustalenie, czy leczenie ozonem wpływa na histopatologiczny obraz choroby w doświadczalnie wywoływanym modelu AR. Materiał i metody: Do badania włączono 12 szczurów-albinosów rasy Wistar Hannover. Zanikowe zapalenie błony śluzowej nosa u zwierzęcia indukowano poprzez podawanie do obu jam nosa przez 21 dni toksyny bakteryjnej Pasteurella multocida, rozcieńczonej roztworem soli fizjologicznej. Wszystkie zwierzęta objęte badaniem podzielono na dwie grupy – kontrolną i badaną. Grupie badanej podawano doodbytniczo gaz ozonowy (60 μg/ml) przez 21 dni. Po 2 tygodniach szczury poddano dekapitacji, usunięto w całości jamę nosową, a parametry zanikowego zapalenia błony śluzowej nosa (hiperplazję komórek nabłonka, utratę komórek kubkowych, utratę rzęsek, naciek zapalny i ektazję naczyniową) oceniano na podstawie badania histopatologicznego pod mikroskopem świetlnym, po czym poddano analizie statystycznej. Wyniki: Częstość występowania ektazji naczyniowej była istotnie niższa w grupie poddanej leczeniu ozonem w porównaniu z grupą kontrolną (p <0,05). Nie stwierdzono istotnych różnic pomiędzy grupami w odniesieniu do pozostałych parametrów histopatologicznych. Wnioski: Leczenie ozonem wywołało umiarkowany efekt na poziomie histopatologicznym. Autorzy doszli do wniosku, że terapia ozonem nie ma wpływu, lub ma bardzo ograniczony, na zanikowe zapalenie błony śluzowej nosa.
    Źródło:
    Polish Journal of Otolaryngology; 2018, 72, 5; 37-44
    0030-6657
    2300-8423
    Pojawia się w:
    Polish Journal of Otolaryngology
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Which diagnostic method should be used in which age interval in the diagnosis of adenoid hypertrophy?
    Którą z metod diagnostycznych należy stosować w celu rozpoznawania przerostu migdałka gardłowego u dzieci w poszczególnych grupach wiekowych?
    Autorzy:
    Kaya, Kamil Hakan
    Bilece, Zeki Tolga
    Acıpayam, Harun
    Koçak, Hasan Emre
    Ulusoy, Hüseyin Avni
    Keskin, Mehmet
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1399795.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Index Copernicus International
    Tematy:
    Adenoid hypertrophy
    flexible
    endoscopy
    lateral nasopharynx X-ray
    nasopharyngoscopy
    Opis:
    Aim: This study aims to determine the age interval for which the flexible nasopharyngoscopy (FNP) and lateral nasopharyngeal X-ray radiography (LNX) used in the diagnosis of adenoid hypertrophy more effectively in a pediatric population. Study Design: Prospective Cohort Study. Materials and Methods: 281 pediatric patients (1 to 15 years old) who were admitted to our ENT outpatient clinic with the complaints of nasal obstruction, snoring, sleep apnea through April 2016 and February 2017 and who were examined with FNP with the pre-diagnosis of adenoid hypertrophy were included in our study. All FNP examinations were evaluated by a single physician. The degree of choanal obstruction was recorded as percentage (%) with the help of the adenoid tissue image. The patients were divided into four groups according to the quality of the endoscopic examination performed during FNP examination; optimal assessment (group-1), assisted optimal assessment (group-2), assisted suboptimal assessment (group-3), and inability to assess despite assistance (group-4). LNX was performed for the re-evaluation of adenoid tissue in the patients in Group-3 and 4. Statistical analysis was performed among the groups according to the ages of the patients. Results: Optimal images were obtained with FNP in the patients aged between 1 and 2 years and 8-15 years and the expected images were obtained for choanal obstruction. However, no image could be obtained with FNP for assessment of choanal obstruction in more than 30% of patients between the ages of 3 and 8 years (31.2% and 33.3%, respectively), also in more than 50% of the patients who were 4,5,6 and 7 years old (60.6%, 56.7%, 55.8%, 66 , 6%, respectively). For this reason, their degrees of choanal obstruction were determined with LNX. Conclusion: For the optimal assessment of adenoid hypertrophy, we suggest that using LNX for the pediatric patients who are 4, 5, 6 and 7 years old and using FNP for the other age groups are more appropriate methods respectively in order not to disturb the polyclinic process of physician and for patient compliance.
    Źródło:
    Polski Przegląd Otorynolaryngologiczny; 2018, 7, 3; 50-54
    2084-5308
    2300-7338
    Pojawia się w:
    Polski Przegląd Otorynolaryngologiczny
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Czy stosunek monocytów do HDL jest czynnikiem prognostycznym idiopatycznej nagłej utraty słuchu?
    Autorzy:
    Koçak, Hasan Emre
    Acipayam, Harun
    Elbistanlı, Mustafa Suphi
    Yiğider, Ayşe Pelin
    Alakhras, Wesam
    Kıral, Mehmet Nurettin
    Kayhan, Fatma Tülin
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1398614.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Index Copernicus International
    Tematy:
    utrata słuchu
    HDL
    monocyty
    stosunek
    Opis:
    Cel: Sprawdzenie czy stosunek monocytów do HDL (SMH) jest czynnikiem prognostycznym idiopatycznej nagłej utraty słuchu (INUS). Typ badania: Badanie retrospektywne, kliniczno-kontrolne Materiał i metody: Czterdziestu pięciu pacjentów z diagnozą idiopatycznej nagłej utraty słuchu, leczonych w ten sam sposób oraz 47 zdrowych ochotników, którzy zgłosili się do szpitala na okresowe badania audiologiczne i laboratoryjne w okresie od marca 2014 do grudnia 2015. SMH w grupie pacjentów i w grupie kontrolnej został obliczony na podstawie wyników morfologii krwi obwodowej oraz badań biochemicznych surowicy. Ponadto pacjenci zostali podzieleni na dwie podgrupy według odpowiedzi na leczenie (dobra odpowiedź – responders i zła odpowiedź – non-responders), co oceniono w badaniu audiologicznym wykonanym po 3 miesiącach zgodnie z kryteriami Siegela. Parametr SMH w obu grupach został porównany za pomocą metod statystycznych. Wyniki: Nie odnotowano istotnych statystycznie różnic w parametrze SMH pomiędzy grupą pacjentów a grupą kontrolną (p=0,574). Jednakże parametr SMH był istotnie wyższy w grupie non-responders w porównaniu z grupą responders, pomimo zastosowania tego samego leczenia (p=0,005). Wnioski: Nie stwierdzono istotnych różnic w wartości parametru SMH pomiędzy grupą pacjentów i grupą kontrolną. Jednakże z uwagi na fakt, że pacjenci z dobrą prognozą mają wyższe wartości parametru SMH w porównaniu z pacjentami ze złą prognozą, uważamy, że parametr SMH w idiopatycznej nagłej utracie słuchu może być czynnikiem prognostycznym, ale nie predykcyjnym.
    Źródło:
    Polish Journal of Otolaryngology; 2016, 70, 5; 26-30
    0030-6657
    2300-8423
    Pojawia się w:
    Polish Journal of Otolaryngology
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Is the Monocyte/HDL Ratio a Prognostic Marker of Idiopathic Sudden Hearing Loss?
    Autorzy:
    Koçak, Hasan Emre
    Acipayam, Harun
    Elbistanlı, Mustafa Suphi
    Yiğider, Ayşe Pelin
    Alakhras, Wesam
    Kıral, Mehmet Nurettin
    Kayhan, Fatma Tülin
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1398598.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Index Copernicus International
    Tematy:
    hearing loss
    HDL
    Monocyte
    Ratio
    Opis:
    Objective: In this study, our aim was to investigate whether Monocyte/HDL ratio is a marker of the prognosis of the idiopathic sudden hearing loss (ISHL). Study design: Retrospective, case-control clinical trial. Materials and Methods: 45 patients, who were diagnosed with idiopathic sudden hearing loss and were treated with the same therapy regime and 47 healthy volunteers, who applied to the hospital for routine controls and had audiological and laboratory examination between March 2014 and December 2015, were included in the study. Monocyte/HDL ratios of the patients in the study and control groups were calculated from the results of the blood counts and biochemical analysis. Additionally, the study group was divided into two sub-groups regarding their responses (responders and non-responders) to the treatment determined by the audiological examination, which was carried out after 3 months according to the Siegel criteria. The Monocyte/HDL ratios between the groups were statistically evaluated. Results: There was no statistically significant difference between the MHRs of the study and control groups (p=0.574). However, the MHR was significantly higher in the non-responders’ group compared with the responders’ group, although they were treated with the same therapy regimen (p=0.005). Conclusion: There was no difference in MHRs between study and control groups. However, as MHR was higher in the patients with good prognosis compared with the patients with bad prognosis, we believe that regarding the ISHL, MHR is not a predictive value but might have prognostic marker.
    Źródło:
    Polish Journal of Otolaryngology; 2016, 70, 5; 26-30
    0030-6657
    2300-8423
    Pojawia się w:
    Polish Journal of Otolaryngology
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-7 z 7

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies