Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Klinkowski, Jan" wg kryterium: Autor

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-6 z 6
    Tytuł:
    Il simbolo della luce nel Vangelo secondo Giovanni sullo sfondo della cultura antica
    Symbolika światłości w Ewangelii według św. Jana na tle kultury starożytnej
    Autorzy:
    Klinkowski, Jan
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/695385.pdf
    Data publikacji:
    2018-12-11
    Wydawca:
    Papieski Wydział Teologiczny we Wrocławiu
    Opis:
    Nel vangelo secondo Giovanni appare l’importanza teologica dei segni. Giovanni è convinto che i segni, senza la parola che li spiega, restano ambigui: ognuno finisce per intenderli a modo suo. Occorre che i segni vengano letti alla luce di tutta la parola di Dio scritta nell’Antico Testamento e alla luce della parola di Gesù: dal segno si passa alla fede attraverso la parola. L’ascolto della parola ci fa consapevoli del significato del segno e l’incredulità nasce più dal rifiuto della parola, che dal rifiuto del segno. Il vangelo secondo Giovanni ami ricorrere ai simboli per spiegare la persona di Gesù. Molti di questi simboli sono presi dall’esperienza quotidiana, come il simbolo della luce, delle tenebre, dell’acqua, della vita, del pane, del vino, del pastore, della porta, della via, della vite; altri derivano dalla formazione biblica dell’autore.
    Źródło:
    Wrocławski Przegląd Teologiczny; 2018, 18, 1
    2544-6460
    Pojawia się w:
    Wrocławski Przegląd Teologiczny
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    The Significance of Suffering in Biblical Anthropology – Based on Cultures of the Middle East: Res sacra miser – a Suffering Man is Sacrosanct
    Znaczenie cierpienia w antropologii biblijnej na tle kultur Bliskiego Wschodu. Res sacra miser – człowiek cierpiący rzeczą świętą
    Autorzy:
    Klinkowski, Jan
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/695489.pdf
    Data publikacji:
    2019-12-23
    Wydawca:
    Papieski Wydział Teologiczny we Wrocławiu
    Opis:
    Tłem dla biblijnej odpowiedzi na pytanie, dlaczego człowiek cierpi, pozostają dawne cywilizacje. W cywilizacji Egiptu cierpienie wiązano z naruszeniem zasad, które uświęcone przez tradycję porządkowały życie osobiste i społeczne. W Mezopotamii za źródła cierpienia uznawano błędne decyzje człowieka i działanie demonów. W cywilizacji Grecji mamy dwa nurty – mitologiczny i filozoficzny. Autorzy natchnieni natomiast znają cierpienie, które jest zapisane w naturze, a którego rozumny człowiek powinien unikać. Najczęściej jednak widzą źródło cierpienia w grzechu. W tym kontekście pojawiła się trudność z wyjaśnieniem cierpienia człowieka sprawiedliwego. Jedną z odpowiedzi odnajdujemy w idei próby wiary, inną w myśli, że cierpienie ma charakter wychowawczy, gdyż oczyszcza i pozwala otworzyć się na innych. W historii teologii pojawiło się również pytanie o to, czy cierpi Bóg. Pod wpływem greckiej filozofii panowania nad namiętnościami i postawy apathei odrzucono tę możliwość. Jednak w ten sposób zepchnięto Stwórcę do strefy, w której ogranicza się kierowanie miłością, a przecież Bóg jest miłością. Nie zauważono, że są dwa ambiwalentne źródła cierpienia – jedno rodzi się ze zła, a drugie jest szczytem miłości. Najpełniej osoby kochające łączą się w cierpieniu, a więc Bóg był otwarty na tę relację, gdy cierpiał Jego Syn, i jest otwarty, gdy cierpi człowiek.
    Źródło:
    Wrocławski Przegląd Teologiczny; 2019, 27, 2
    2544-6460
    Pojawia się w:
    Wrocławski Przegląd Teologiczny
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Od oczyszczenia Świątyni Jerozolimskiej do Jezusowego „pragnę” (dipsao) na krzyżu
    From the Cleansing of the Jerusalem Temple to Jesuss “I Thirst” (dipsao) on the Cross
    Autorzy:
    Klinkowski, Jan
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1992322.pdf
    Data publikacji:
    2021-12-27
    Wydawca:
    Papieski Wydział Teologiczny we Wrocławiu
    Tematy:
    thirst
    cleansing/purification
    sin
    eternal life
    Eucharist
    Gospel of John
    gift of the Spirit
    pragnienie
    oczyszczenie
    grzech
    życie wieczne
    Eucharystia
    dar Ducha
    Ewangelia Jana
    Opis:
    The Gospel of John is framed with several theological themes. The theological centre is Jesus’s death on the cross (19:28-30). This paschal event Jesus prepared through the symbolic cleansing of the Temple of Jerusalem (2:13-22). The significance of the cleansing from sin and the opening of the gift of eternal life is emphasised by the word “thirst” (diya,w – dipsaō) which occurs five times in the Gospel of John. It first appears in the context of Jesus’s thirst for water during the encounter with a Samaritan woman (4:13-14). Her desire to put her life in order opens her up to a relationship with Jesus, who gives her the gift of the Gospel and thus indicates the gate to salvation. Her desire to live decently hides the hope of humanity longing for an order based on love; the hope of transcending ethnic barriers to embrace the universal message of the Gospel. The concept of diya,w – dipsaō appears in the presentation of the Eucharist which satisfies the desire for eternal life (6:35). Jesus proclaims the end of bloody animal sacrifices in the Temple of Jerusalem and the beginning of the way of salvation in the Eucharist. At the Feast of Tabernacles He proclaims His ability to satisfy human thirst (7:37). He announces that the fountain of living water will gush forth for everyone who will be baptised. On the cross, Jesus cries “I thirst” and tastes vinegar, the symbol of human sin. In this way the process of salvation will be accomplished, Jesus will accept all human sins and give the world the Spirit, the source of eternal life. From this source everyone may draw, everyone who will be baptised and feed on the Gospel and the Eucharistic meal: the body (sa,rx – sarks) and blood (ai-ma – haima) of Jesus.
    Ewangelia Jana spięta jest kilkoma klamrami, które prezentują główne wątki teologiczne. W centrum teologicznym prezentacji posłannictwa Jezusa znajduje się Jego śmierć na krzyżu (19,28-30). To wydarzenie paschalne zostaje przygotowane przez Jezusa poprzez symboliczne oczyszczenie domu Jego Ojca – Świątyni Jerozolimskiej (2,13-22). W celu uwypuklenia znaczenia oczyszczenia z grzechu i otwarcia daru życia wiecznego Ewangelista wykorzystuje słowo „pragnąć” (diya,w – dipsaō). W Ewangelii Jana termin „pragnąć” występuje pięć razy. Pojawia się w kontekście pragnienia wody w spotkaniu Jezusa z Samarytanką (4,13-14). Jej pragnienie uporządkowania życia otwiera ją na relację z Jezusem, który daje jej dar Ewangelii, a tym samym wskazuje wrota do procesu zbawienia. W jej pragnieniu pięknego życia ukrywa się nadzieja ludzkości tęskniącej za ładem opartym na miłości. Nadzieja na przekraczanie barier etnicznych i otwieranie się na uniwersalne orędzie Ewangelii. Pojęcie diya,w – dipsaō pojawia się w prezentacji znaczenia Eucharystii, która zaspakaja pragnienie życia wiecznego (6,35). Jezus ogłasza zamknięcie drogi krwawych ofiar ze zwierząt w Świątyni Jerozolimskiej i otwarcie drogi zbawienia w Eucharystii. Proklamuje w czasie Święta Namiotów, że jest w stanie zaspokoić ludzkie pragnienia (7,37). Zapowiada źródło wody żywej, które wytryśnie dla każdego, kto przyjmie z wiarą chrzest. Na krzyżu Jezus zawoła „pragnę” i skosztuje octu, symbolu ludzkiego grzechu. W ten sposób dokona się proces zbawienia; Jezus przyjmie wszystkie ludzkie grzechy i da światu Ducha, który jest źródłem życia wiecznego. Z tego źródła może zaczerpnąć każdy, kto z wiarą przyjmie chrzest i będzie się karmił Ewangelią i pokarmem eucharystycznym, czyli ciałem (sa,rx – sarks) i krwią (ai-ma – haima) Jezusa.
    Źródło:
    Wrocławski Przegląd Teologiczny; 2021, 29, 2; 29-59
    2544-6460
    Pojawia się w:
    Wrocławski Przegląd Teologiczny
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Kobiety w misji ewangelizacyjnej pierwotnej wspólnoty chrześcijańskiej
    Women in the Evangelising Mission of the Early Christian Community
    Autorzy:
    Klinkowski, Jan
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/29430862.pdf
    Data publikacji:
    2023
    Wydawca:
    Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
    Tematy:
    pierwotny Kościół
    Kobiety w Kościele
    diakonise
    dziewice
    instytucja wdów
    Kościół domowy
    early Church
    Women in the Church
    deaconesses
    virgins
    institution of widows
    domestic church
    Opis:
    Pozycja kobiet w rodzącym się pierwotnym Kościele została ukształtowana przez naukę Ewangelii i środowisko kulturowo-społeczne Bliskiego Wschodu. Jezus budując pierwotną wspólnotę wiary oparł się na symbolicznym gronie dwunastu apostołów, ale wraz z gronem uczniów wędrowały również kobiety, które stały się pierwszymi zwiastunami Jego zmartwychwstania. Pierwotne chrześcijaństwo przezwyciężało ówczesne podziały społeczne i kulturowe. Chrzest otwierał wszystkim w jednakowy sposób drogę zbawienia. Zarówno dla niewolnika i wolnego człowieka, Żyda i poganina, kobiety i mężczyzny wejście do wspólnoty Kościoła było identyczne. W pierwotnym Kościele kobiety uzupełniały misję ewangelizacyjną mężczyzn, poprzez instytucję wdów, posługę diakońską, czy zarządzanie Kościołem domowym. W jakimś stopniu dla misji Kościoła ułatwieniem były przemiany zachodzące w społeczeństwie grecko-rzymskim. Pojawiająca się niezależność materialna kobiet pozwalała im również bardziej zaangażować się w misję Kościoła. Pomostem do nowej roli kobiet w pierwotnym Kościele mogła być wspólnota esseńska być może wzorowana na ruchu pitagorejskim. Z dużym prawdopodobieństwem dom Marty, Marii i Łazarza kształtowany był wokół wielkiego umiłowania studiowania tekstów świętych, co umożliwiało kobietom szersze poznanie ówczesnej refleksji teologicznej. Kościół nadał nowe znaczenie idei dziewictwa, które otwierało się na relacje z Bogiem i posługę we wspólnocie. Niestety zarówno judaizm w wersji faryzejskiej jak i nasilający się wpływ ruchów gnostyckich doprowadził do ograniczenia pozycji kobiet w niektórych kręgach pierwotnego Kościoła. Niemniej jednak pierwotny Kościół wprowadził kobiety do wielu misji ewangelizacyjnych, w szczególności w dziedzinie nauczania, posługi charytatywnej i modlitewnej.
    The position of women in the nascent early Church was shaped by the teaching of the Gospel and the cultural and social environment of the Middle East. When building the original community of faith, Jesus relied on the symbolic group of the twelve apostles, but the group of disciples was also accompanied by women who became the first heralds of his resurrection. Early Christianity overcame the social and cultural divisions of the time. Baptism opened the way of salvation for everyone in the same way. For both slave and free man, Jew and pagan, woman and man, entry into the community of the Church was identical. In the early Church, women complemented the evangelizing mission of men through the institution of widows, the ministry of deacons, and the administration of the domestic church. To some extent, the Church’s mission was facilitated by the changes taking place in Greco-Roman society. The emerging material independence of women also allowed them to become more involved in the mission of the Church. A bridge to a new role for women in the early Church may have been the Essene community perhaps modeled on the Pythagorean movement. Most likely, the house of Martha, Mary and Lazarus was shaped around a great love of studying sacred texts, which enabled women to learn more about the theological reflection of the time. The Church gave a new meaning to the idea of virginity, which opened to relationships with God and service in the community. Unfortunately, both Pharisaic Judaism and the increasing influence of Gnostic movements led to the limitation of the position of women in some circles of the early Church. Nevertheless, the early Church introduced women to many evangelistic missions, particularly in the fields of teaching, ministry of charity and prayer.
    Źródło:
    Polonia Sacra; 2023, 27, 1; 7-40
    1428-5673
    Pojawia się w:
    Polonia Sacra
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Freedom in St. Paul’s Teaching in the Background of Judaic – Hellenistic Culture
    Wolność w nauczaniu św. Pawła na tle kultury judaistyczno-hellenistycznej
    Autorzy:
    Klinkowski, Jan
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/695191.pdf
    Data publikacji:
    2019-01-04
    Wydawca:
    Papieski Wydział Teologiczny we Wrocławiu
    Opis:
    Totalitarian systems of the 20th century questioned human freedom. Freedom, almost absolute, was then usurped by dictators manipulating with social structures. Liberal society became an alternative then, and the rights of a individual, realised in open economic space became fundamental. As a result, societies of consumers emerged and they questioned a lot of basic moral rules, in the name of human freedom. Paradoxically, in societies which referred to ideals of freedom, arose many fields where human freedom was captivated. Christians, in their search for solutions to everyday life problems, referred to biblical texts. St. Paul was a teacher of the lifestyle that was liberating from the bonds of the Law. His appearances referred to the teaching of Jesus, who proclaimed the time for freedom in his inaugurating speech in the Nazareth synagogue (Lk, 4,16-30). Paul, following Jesus’ teaching, noticed that the Law, more and more detailed in the Pharisaic interpretation, was beginning to subjugate people. Christians were invited to live in freedom based on the foundation of love between God and Man. However, St. Paul’s teaching was wrongly interpreted within the Corinthian community, leading to moral liberty which consequently could have been the origin of new bonds. Therefore Paul had to define the limits of human freedom so as it did not lead to the degradation of social relations as well as from individual people. In the background of his reflection there is the Old Testament tradition of presenting the human as the one that was created in the image of God, hence the idea of the filiation of God. A child loving its Father wants to fulfill his will. Paul was aware that the recipients of his teaching would also be people who had been brought up in a Hellenic culture, that is why he referred to the ideals of virtues formed in the pluralistic society of the Roman Empire. All people, regardless of their cultural heritage, need liberation from the bonds of sin and death. Thus Paul in his Epistle to Romans presents a new dimension of Jom Kippur which, thanks to the sacrifice of Jesus Christ, is celebrated in order to purify not only Israel but all people who believe in the Crucified and repent of their sins. The sacrifice of Jesus Christ opens the way to liberation from the sins and to full freedom, which can be achieved by „God’s child” at „the Father’s home”.
    Źródło:
    Wrocławski Przegląd Teologiczny; 2015, 23, 2
    2544-6460
    Pojawia się w:
    Wrocławski Przegląd Teologiczny
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Son of God calls to conversion (Rev 2, 18-29)
    Syn Boży wzywa do nawrócenia (Ap 2, 18-29)
    Autorzy:
    Klinkowski, Jan
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/695339.pdf
    Data publikacji:
    2019-01-02
    Wydawca:
    Papieski Wydział Teologiczny we Wrocławiu
    Opis:
    In the literary composition of the Letter to the Seven Churches of the Apocalypse, the central position is occupied by the Letter to the Church of Thyatira. Christ introduces Himself to the community of Thyatira as the Son of God and to this revelation, the remaining six letters’ these representations refer to. In the letter to the community of Thyatira, the image of Christ alludes to craft work. The Son of God is revealed in this manner, the human face of Christ, who is similar to us and participates in our human existence; introducing at the same time, a divine element: Hence the ones who joined their fates with Christ are invited to participate in the life of God, and, they must as well overcome this world’s lifestyle, which is frequently based on compromises with evil. A symbol of this compromise is the figure of Jezebel and he who adopts this style of life, walks on the path of sin and is called to repentance by the Son of God. All people standing by Christ are free and the boundaries of their freedom were stated at the apostolic meeting in Jerusalem, in the year 49A.D. He who defeats the sin of compromise, with the world’s deities, will be the conqueror and will gain full participation in the triumph of the Son of God; i.e. he will participate in His resurrection. Modern man has built his somewhat newer world of myths and also attempted to reconcile it with the faith in Christ: Thus the Son of God’s call to repentance still prevails. Today Christ calls to us: change your way of thinking and living, you cannot serve the modern world’s “deities”, who are trying for the sake of economical or social reasons, to deprive a man of his rightful dignity; or even to take his life if it does not correspond to the worshipped ideal!
    Źródło:
    Wrocławski Przegląd Teologiczny; 2014, 22, 2
    2544-6460
    Pojawia się w:
    Wrocławski Przegląd Teologiczny
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-6 z 6

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies