Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Kijas, Zdzisław" wg kryterium: Autor

  Lista filtrów
Wyrównaj
Wyświetlanie 1-10 z 17
Tytuł:
Ks. Tomasz Bajer, Katarzyna Dybeł, „Dobrze używałeś kapłaństwa, mój bracie...”. Księża Stanisław i Andrzej Bajerowie: świadectwo życia, świadectwo epoki, Kraków 2011
Autorzy:
Kijas, Zdzisław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/571252.pdf
Data publikacji:
2012
Wydawca:
Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
Źródło:
Polonia Sacra; 2012, 16, 2
1428-5673
Pojawia się w:
Polonia Sacra
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
W służbie Chrystusowi. Błogosławieni prezbiterzy i osoby zakonne Archidiecezji Poznańskiej
In the Service of Christ. The Blessed Presbyters and Monastic Persons of the Archdiocese of Poznań
Autorzy:
Kijas, Zdzisław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/607504.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
God
martyrdom
Church
blessed
testimony
moral autonomy
priest
prophet
witness
saint
Bóg
męczeństwo
Kościół
błogosławiony
świadectwo
autonomia moralna
kapłan
prorok
świadek
święty
Opis:
The subject-matter of the article is the issue of sanctity which the author considers in the context of the lives of seven men and one woman. All of them belong to the Poznań Church. Their heroic lives provide an opportunity to scrutinize contemporary culture, which is characterized by a process of disenchantment of the world, i.e. humanization of what formerly used to be divine, what belonged to God or led to Him. Today we witness a tendency to sanctify things human, things which are the work of man and enhance human pleasure, enjoyment of life and cheerful disposition... At the same time things divine and those that lead to God are dismissed or even forgotten. Modern man has become increasingly autonomous. He no longer needs God seeing Him as unwanted or even redundant. Prayer, which animates saints, is now considered mere waste of time while obedience to God’s commandments is deemed ridiculous. This process also impacts our attitude to the saints. In Christian theology they are the teachers of the faith, witnesses of God and His truth. They are the good Samaritans that lift up those who fell, reminding them of their dignity received from God and encouraging them to go ahead to meet God. But many of our contemporaries, believ- ers included, no longer perceive saints in this way. They do not expect from the saints lessons on life, but miracles in order to have a rich, healthy and happy life themselves. They look for miracle workers not witnesses and teachers of God’s truth, the prophets of a different world. As God’s wit- nesses the blessed and saints can “hold back” the process of disenchantment of the world and give the world a new eschatological dimension, the lost sacrum without which life on earth can change into a drama.
Źródło:
Poznańskie Studia Teologiczne; 2018, 33; 249-266
0209-3472
Pojawia się w:
Poznańskie Studia Teologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Migration — Ecumenism — Integration
Migrazione — ecumenismo — integrazione
Migration — oecuménisme — intégration
Autorzy:
Kijas, Zdzisław J.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1828542.pdf
Data publikacji:
2021-06-29
Wydawca:
Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego
Tematy:
migration
ecumenism
integration
faith
pilgrimage
freedom
Church
migrazione
ecumenismo
integrazione
fede
pellegrinaggio
libertà
Chiesa
oecuménisme
intégration
foi
pèlerinage
liberté
Église
Opis:
The three concepts of migration — ecumenism — integration are rich in meaning. What is important is their order, the hierarchy of their occurrence. Migration is more or less any movement of people, individuals or whole groups. Ecumenism is in turn an appeal and an action. Its mission/task is to recognize in a certain group of people a religious difference and to make an effort to place it in an integral whole with other people who believe a little differently, but in the same God. Integration has the task of restoring or building an integral whole from people living in a particular territory. Full integration is called individual or collective identity. Since migration violates — to a greater or lesser extent — the individual or collective identity of both the country that receives immigrants and the immigrants themselves, integration aims to rebuild it, but no longer within the same mental structures, but rather ones enriched with new impulses that are the contribution of immigrants. The foundation — in our context, it is about faith in the God of Jesus Christ — remains unchanged, yet the superstructure undergoes some changes.
I tre concetti: migrazione, ecumenismo e integrazione sono ricchi di significato. Il loro ordine e la gerarchia sono importanti. La migrazione è più o meno la libera circolazione delle persone, dei singoli o di interi gruppi. L’ecumenismo, a sua volta, è un appello e un’azione. La sua missione/compito è la necessità di riconoscere persone che rappresentano un’altra religione e di fare tentativi/sforzi per integrarle in un insieme con persone che credono in modo un po’ diverso, ma nello stesso Dio. L’integrazione è ripristinare o costruire un insieme integrale con persone che vivono in un dato territorio. La piena integrazione si chiama identità — individuale o collettiva. Poiché la migrazione disturba - in misura maggiore o minore — l’identità individuale o collettiva sia del Paese che accoglie gli emigrati che quella degli stessi immigrati, l’integrazione mira quindi a ricostruirla, ma non nelle strutture mentali esistenti, ma arricchita di nuovi impulsi che sono contributo degli immigrati. Il fondamento/la base — nel nostro contesto, si tratta della fede nel Dio di Gesù Cristo — rimane invariato, mentre cambia la sovrastruttura.
Les trois concepts de migration, d’oecuménisme et d’intégration sont riches de sens. Leur ordre et leur hiérarchie sont importants. La migration est plus ou moins le déplacement plus ou moins libre de personnes, d’individus ou de groupes entiers. L’oecuménisme, quant à lui, est un appel et une action. Sa mission/tâche est la nécessité de représenter une minorité religieuse par rapport aux communautés existantes et de faire des tentatives/efforts pour les incorporer dans un même ensemble avec les personnes qui croient un peu différemment, mais au même Dieu. L’intégration consiste à restaurer ou à construire un tout intégral à partir des personnes vivant sur un territoire donné. L’intégration complète est appelée identité — individuelle ou collective. Puisque la migration perturbe plus ou moins l’identité individuelle ou collective du pays d’accueil et des immigrés eux-mêmes, l’intégration vise donc à la reconstruire, non pas dans les structures mentales existantes, mais dans une structure enrichie de nouvelles impulsions qui sont les contributions des immigrés. La base/le fondement — dans notre contexte, il s’agit de la foi dans le Dieu de Jésus-Christ — reste inchangée, tandis que la superstructure connaît un certain changement.
Źródło:
Ecumeny and Law; 2021, 9; 7-23
2353-4877
2391-4327
Pojawia się w:
Ecumeny and Law
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Świadek męczeństwa i jego rola w świetle jurysprudencji Kongregacji Spraw Kanonizacyjnych
Autorzy:
Kijas, Zdzisław J.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/571258.pdf
Data publikacji:
2012
Wydawca:
Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
Opis:
In the legal understanding, martyrdom requires external recognition as well as external evaluation. For this reason, the visual witness appears in the context of death (the witness of martyrdom). His job is to cognitively and consciously evaluate the fact of the physical loss of life. The reason to begin the process of canonization can only come about in close connection with the evaluation of internal state of love and faith of the martyred person; but not necessarily. Since death for the faith has the value of the Sacrament of Baptism, it may happen that an unbeliever or someone not practicing his faith, can give his life for the faith. Through this act, he absolves his unbelief or committed sins and can become blessed or a saint of the church. This is, however, a unique gift of God’s grace which is rather rare. Usually a zealous, faith-filled life, prepares the believer to follow the footprints of his Master and give his own life.The witness is the person who knows something important about the ongoing canonization case. He is a person who personally saw (de visu) or heard (ex auditu) something important in connection with the death of a particular person whose case is in process of establishing a potential martyrdom. When there is a lack of witness de visu there is a need to examine the witness ex auditu or else ex auditu a videntibus. These are the persons who do not know the development of these tragic events personally, but heard about them from the person (people) who directly participated in those events.
In the legal understanding, martyrdom requires external recognition as well as external evaluation. For this reason, the visual witness appears in the context of death (the witness of martyrdom). His job is to cognitively and consciously evaluate the fact of the physical loss of life. The reason to begin the process of canonization can only come about in close connection with the evaluation of internal state of love and faith of the martyred person; but not necessarily. Since death for the faith has the value of the Sacrament of Baptism, it may happen that an unbeliever or someone not practicing his faith, can give his life for the faith. Through this act, he absolves his unbelief or committed sins and can become blessed or a saint of the church. This is, however, a unique gift of God’s grace which is rather rare. Usually a zealous, faith-filled life, prepares the believer to follow the footprints of his Master and give his own life.The witness is the person who knows something important about the ongoing canonization case. He is a person who personally saw (de visu) or heard (ex auditu) something important in connection with the death of a particular person whose case is in process of establishing a potential martyrdom. When there is a lack of witness de visu there is a need to examine the witness ex auditu or else ex auditu a videntibus. These are the persons who do not know the development of these tragic events personally, but heard about them from the person (people) who directly participated in those events.
Źródło:
Polonia Sacra; 2012, 16, 1
1428-5673
Pojawia się w:
Polonia Sacra
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Słuchać Boga i budować wspólnotę. Tajemnica życia sł. Bożej Józefy Joanny Hałacińskiej
Listening to God and building community. The mystery of the life of the Servant of God Józefa Joanna Hałacińska
Autorzy:
Kijas, Zdzisław Józef
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2146545.pdf
Data publikacji:
2021-12
Wydawca:
Wyższe Seminarium Duchowne Diecezji Elbląskiej w Elblągu
Tematy:
Józefa Joannna Hałacińska
pasjonistki
serafitki
męka Pańska
życie konsekrowane
duchowość
Józefa Joannna Hałacinska
Passionists Sisters
Seraphim Sisters
Passion of Christ
consecrated life
spirituality
Opis:
Głęboką wiarę w Boga i płynące z niej nadprzyrodzone spojrzenie na sprawy tego świata matka Józefa Joanna Hałacińska wyniosła z domu rodzinnego. Pójście za głosem Boga wymagało od niej przezwyciężenia wielu trudności. Ostateczną decyzję podjęła 14 maja 1887 r., wstępując do klauzurowych Sióstr Franciszkanek w Kętach, a następnie do Sióstr Serafitek. Przez wiele lat odczuwała Boży nakaz założenia Zgromadzenia, w którym w sposób szczególny byłaby czczona Męka Pańska. Nakaz ten był na tyle wyraźny i mocny, że była zmuszona przedstawić go przełożonym zakonnym. W krótkim czasie otrzymała jako odpowiedź reskrypt Stolicy Apostolskiej z 13 lipca 1918 r. zezwalający na założenie Zgromadzenia. Widząc w tym wyraz woli Bożej, podjęła się dzieła założenia Zgromadzenia Sióstr Pasjonistek. W centrum duchowości Zgromadzenia postawiła cierpiącego Chrystusa. Wpatrując się z miłością w Jego Oblicze, dostrzegała niepowtarzalną wartość każdego człowieka, odkupionego Krwią Chrystusa. Dlatego pragnęła, by Siostry poprzez modlitwę, pracę i ofiarę jak najpełniej uczestniczyły w dziele zbawienia wszystkich ludzi. Matka Józefa Joanna Hałacińska zmarła w Płocku 9 lutego 1946 roku.
Józefa Joanna Hałacińska took her deep faith in God and the supernatural view of the world from her family home. Following the voice of the Lord required from Joanna overcoming many difficulties. Her final decision was made on May 14, 1887, when she entered the cloistered Franciscan Sisters in Kęty, and then the Seraphic Sisters. For many years she felt God’s command to found a congregation in which the Passion of Christ would be venerated in a special way. This commandment was so clear and strongthat she was forced to present it to the religious superiors. In a short time, she received in response a rescript from the Holy See dated July 13, 1918, permitting the founding of the Congregation. Seeing this as an expression of God’s will, she undertook the work of founding the Congregation of Passionist Sisters. She placed the suffering Christ at the center of the spirituality of the Congregation. Gazing with love at His Face, Mother perceived the unique value of every man redeemed by the Blood of Christ, therefore she wanted the Sisters to participate as much as possible in the work of salvation of all people through prayer, work, andsacrifice. Józefa Joanna Hałacińska died in Płock on 9 February 1946.
Źródło:
Studia Elbląskie; 2021, 22; 297-307
1507-9058
Pojawia się w:
Studia Elbląskie
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The Process of Beatification and Canonization of Maximilian Maria Kolbe
Proces beatyfikacyjny i kanonizacyjne Maksymiliana Marii Kolbego
Autorzy:
Kijas, Zdzisław Józef
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2147437.pdf
Data publikacji:
2020-12
Wydawca:
Wyższe Seminarium Duchowne Diecezji Elbląskiej w Elblągu
Tematy:
Maximilian Maria Kolbe
Auschwitz-Birkenau
Paul VI
John Paul II
Beatification
Canonization
Maksymilian Maria Kolbe
Paweł VI
Jan Paweł II
beatyfikacja
kanonizacja
Opis:
The glory of holiness that Maximilian Maria Kolbe enjoyed while still alive remained alive after his heroic death, and even grew and enlarged, also through the extraordinary favors received through his intercession. The Franciscan Order therefore decided to begin the canonical process of his beatification. Canonical research was carried out in the Padua Curia in 1948 – 1952, and auxiliary research in Warsaw and Nagasaki in 1948 – 1951, to finally be sent to the Congregation of Holy Rites in Rome. On May 12, 1955, a decree was issued on the reviewed and researched writings attributed to the Servant of God Maximilian Maria Kolbe. In the meantime, numerous letters of postulation were sent to the Holy See from cardinals, archbishops and bishops, superiors of orders from almost all over the world, with a request to start the beatification process. They ended with a solemn beatification in the Basilica of St. Peter in Rome on October 17, 1971, presided over by Pope Paul VI. About 150,000 people attended the ceremony, including about 6,000 Poles. The official Polish delegation was headed by Card. Stefan Wyszyński – the Primate of Poland. Father Kolbe’s canonization took place eleven years later, on October 10, 1982. The canonization mass in St. Peter in Rome was presided over by the Polish Pope John Paul II.
Sława świętości, którą Maksymilian Maria Kolbe cieszył się jeszcze za życia, pozostała żywa po jego heroicznej śmierci, a nawet rozrosła się i powiększyła, również poprzez nadzwyczajne łaski, otrzymane za jego wstawiennictwem. Zakon franciszkański postanowił więc rozpocząć kanoniczny proces jego beatyfikacji. Badania kanoniczne odbyły się w Kurii Padewskiej w latach 1948 – 1952, pomocnicze zaś w Warszawie i w Nagasaki w 1948–1951, by ostatecznie przesłać je do Kongregacji Świętych Obrzędów w Rzymie. Dnia 12 maja 1955 r. wydany został dekret o przejrzanych i zbadanych pismach, przypisywanych Słudze Bożemu Maksymilianowi Marii Kolbe. W międzyczasie napływały do Stolicy Apostolskiej bardzo liczne listy postulacyjne od kardynałów, arcybiskupów i biskupów, przełożonych zakonów z całego niemal świata, z prośbą o rozpoczęcie procesu beatyfikacyjnego. Zakończyły się one uroczystą beatyfikacją w bazylice św. Piotra w Rzymie w dniu 17 października 1971, której przewodniczył papież Paweł VI. Na uroczystość tą przybyło około 150 tysięcy osób, w tym około 6 tysięcy Polaków. Oficjalnej delegacji polskiej przewodniczył kard. Stefan Wyszyński – Prymas Polski. Kanonizacja ojca Kolbe miała miejsce jedenaście lat później, w dniu 10 października 1982. Mszy kanonizacyjnej na placu św. Piotra w Rzymie przewodniczył papież Polak Jan Paweł II.
Źródło:
Studia Elbląskie; 2020, 21; 199-214
1507-9058
Pojawia się w:
Studia Elbląskie
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Opatrzność i przeznaczenie. Teologiczna refleksja nad rzeczywistością przeznaczenia
Providence and destiny. A theological reflection on the reality of destiny
Autorzy:
Kijas, Zdzisław Józef
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2147973.pdf
Data publikacji:
2019-12
Wydawca:
Wyższe Seminarium Duchowne Diecezji Elbląskiej w Elblągu
Tematy:
Jezus Chrystus
Opatrzność
przeznaczenie
łaska
wolność
zbawienie
Jesus Christ
Destiny
Providence
grace
liberty
salvation
Opis:
Miłość Boga towarzyszy człowiekowi od początku, od chwili narodzenia i prowadzi go wiernie na spotkanie z Sobą. Bóg nie pozostawił człowiek bez celu, nie kazał mu błądzić po pustyni świata, lecz wskazał mu jasny cel (i to jest przeznaczenie), czyli zbawienie, wspólnotę z Sobą. Wcielenie Jezusa Chrystusa jest, z jednej strony najwyższym wyrazem Bożej Opatrzności, z drugiej zaś najlepszym „komentarzem” do zrozumienia, czym jest przeznaczenie, do czego Bóg powołuje człowieka. Przez swoje życie, słowa i czyny, a nade wszystko poprzez swoje cierpienie, śmierć i zmartwychwstanie, Jezus uczy bowiem, że przeznaczeniem każdego człowieka jest wieczne szczęście we wspólnocie z Bogiem. Powołanie to nie jest tajemnicą znaną wyłącznie Bogu, ale przez dzieło Jezusa Chrystusa dał ją poznać wszystkim i wszystkich wzywa do Siebie. Lecz Bóg nie tylko powołuje człowieka do wspólnoty z Sobą, ale posłał do niego swojego Syna, aby szedł razem z nim, pomagał mu przezwyciężać trudności, zwyciężyć ciemności cierpienia i śmierci, i doprowadził do zbawienia. A zatem przeznaczenie nie jest już dłużej tajemnicą Boga, ile raczej „tajemnicą” człowieka; zależy bowiem od człowieka, od jego wolności, czy otworzy się na Boga i przyjmie Jego łaskę i otrzyma zbawienie, czy przeciwnie – odrzuci ją i oddali się dobrowolnie od Boga.
God accompanies man from the beginning, from the moment of birth, and leads him faithfully to the meeting with Himself. God did not leave man without a purpose, he did not make him wander in the desert of the world, but He showed him a clear goal (and this is Destiny), that is, salvation, fellowship with Himself. On the one hand, the incarnation of Jesus Christ is the highest expression of God’s Providence, and on the other, the best ‘commentary’ to understand what Destiny is and to what God calls us. Through His life, words and deeds, and above all through His suffering, death and resurrection, Jesus teaches that everyone’s destiny is eternal happiness in communion with God. This vocation is not a secret known only to God, but through the work of Jesus Christ He made it clear to everyone and calls everyone to Himself. But God not only calls (from above) to fellowship with Himself,but He sent his Son to men to go with them, help them overcome difficulties and the darkness of suffering and death, and finally lead them to salvation. Therefore Destiny is no longer thesecret of God, but rather the ‘secret’ of man; for it depends on man, on his freedom, whether he will open himself to God and accept His grace and receive salvation, or – on the contrary– he will reject the grace and remove himself freely from God’s presence.
Źródło:
Studia Elbląskie; 2019, 20; 201-214
1507-9058
Pojawia się w:
Studia Elbląskie
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Maria – Mutter der Hoffnung und des Trostes. Der spezifische Beitrag der Ordensperson im Dienst des Evangeliums der Hoffnung
Autorzy:
Kijas, Zdzisław J.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/669611.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
Tematy:
Fear, hope, time of trial, Mary, a religious person, anxiety, role model, faith, patience
Opis:
When we ask about the specific contribution of consecrated persons in the service of the Gospel of hope, we reply that it can be essentially summed up by three behaviors. Firstly, when we talk about hope, it means that we are experiencing some form of anxiety, possibly fear of distress. It is necessary, therefore, to look at fear from the perspective of Christian hope, which overcomes the fear, distances and eliminates any distress. Secondly, when we try to decipher the time of trials in its fullest sense, both spiritual as well as existential experience, familial or communal, we understand it as another way of experiencing hope. Thirdly, He gives strength in the holy anxiety about the things of the Lord, in order to realize what he is calling one to do. He will give the strength to follow this road and arrive at the goal of one’s journey.
Źródło:
Analecta Cracoviensia; 2013, 45
2391-6842
0209-0864
Pojawia się w:
Analecta Cracoviensia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Przesłanie Fatimy dla Kościoła i świata
The message of Fatima for the Church and the World
Autorzy:
Kijas, Zdzisław Józef
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2148097.pdf
Data publikacji:
2018-12
Wydawca:
Wyższe Seminarium Duchowne Diecezji Elbląskiej w Elblągu
Tematy:
słowo w religii
proroctwo
pokusy
objawienia w Fatimie
Matka Boża
pokuta
1917
the word in the religion
the prophecy
temptations
apparitions in Fatima
The Mother of God
the penance
Opis:
Artykuł jest refleksją teologiczną inspirowaną wydarzeniami fatimskimi z 1917 roku, dotyczącymi prywatnych objawień maryjnych. Autor interpretuje przekazane orędzie jako przesłanie prorockie, włączone w misję nauczycielską Kościoła. Najpierw omawia wartość słowa w religii. Następnie przedstawia Kościół jako instytucję przeznaczoną do misji prorockiej, wskazującej ludzkości właściwy kierunek rozwoju. Opisuje też grzech, jako rzeczywistość dotykającą ludzi wierzących. Wtedy przechodzi do prezentacji orędzia fatimskiego oraz jego interpretacji, jako przesłania wzmacniającego działalność prorocką Kościoła. Maryja jawiąca się w Fatimie jest prorokinią przestrzegającą przed zgubnymi skutkami grzechu oraz wskazującą drogę odnowy moralnej i duchowej przez nawrócenie i pokutę. Maryjne orędzie z Fatimy jest ukazane jako aktualne dla współczesnego pokolenia ludzi żyjących w świecie. W nim wybrzmiewa Boża troska o zbawienie każdego człowieka.
The article is a theological reflection inspired events of Fatima in 1917, concerning of private apparitions of the Virgin Mary. The author interprets delivered proclamation as the message of prophet, included into the teacher’s mission of the Church. First talks over the value of the word in the religion. Then introduces the Church as the institution intended to the mission of the prophet and showing humanity the proper direction of the development. There describes also the sin, as the reality touching the believers. Then passes to the presentation of the message of Fatima and its interpretation, as the message strengthening the prophet activity of the Church. Blessed Virgin appearing in Fatima is a prophetess observant before ruinous results of the sin and the showing way of the moral and spiritual renovation throughthe conversion and the penance. The message of the Virgin Mary in Fatima is shown as actual for the contemporary generation of the people living in the world. In it is hearing the God’s care for the salvation of every human being.
Źródło:
Studia Elbląskie; 2018, 19; 305-315
1507-9058
Pojawia się w:
Studia Elbląskie
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Wyświetlanie 1-10 z 17

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies