Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Karonta, Anna" wg kryterium: Autor

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-4 z 4
    Tytuł:
    „Write as your ear hears it”: Text and pretext in the polyphonic reportages of Svetlana Alexievich
    „Pisać tak, jak słyszy ucho”: tekst i przed-tekst reportaży wielogłosowych Swietłany Aleksijewicz
    Autorzy:
    Karonta, Anna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2129638.pdf
    Data publikacji:
    2022-10-11
    Wydawca:
    Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
    Tematy:
    Aleksijewicz Swietłana
    reportaż polifoniczny
    ustne świadectwo
    głos
    tradycja wspólnego śpiewu
    Alexievich Svetlana
    polyphonic reportage
    oral testimony
    voice
    tradition of collective singing
    Opis:
    The article analyzes the process of incorporation of the witnesses’ verbal testimonies into the public sphere, of which polyphonic reportage is a part. This genre has become known mainly thanks to Svetlana Alexievich, whose works are based entirely on recorded conversations and interviews. Listening to the witnesses enables the reporter facing the dominant discourse of the past to reach out to others, the process of discovering and textualizing of which can be described with reference to the folk tradition of collective singing.
    Artykuł analizuje proces włączenia ustnych relacji świadków do sfery publicznej, jaką jest reportaż polifoniczny. Gatunek ten jest znany przeważnie dzięki Swietłanie Aleksijewicz, której publikacje w całości opierają się na zarejestrowanych rozmowach i wywiadach. Wysłuchanie świadków umożliwia reporterce dotarcie do innych wobec dyskursu dominującego wersji przeszłości, wydobywanie i utekstowienie których można opisać odwołując się do ludowej tradycji wspólnego śpiewu.
    Źródło:
    Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Polonica; 2022, 64, 1; 277-298
    1505-9057
    2353-1908
    Pojawia się w:
    Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Polonica
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Czarnobylska modlitwa. Kronika przyszłości Swietłany Aleksijewicz: konflikt postkatastroficznych narracji
    Chernobyl Prayer: A Chronicle of the Future Conflict in Postcatastrophic Narrations
    Autorzy:
    Karonta, Anna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1203064.pdf
    Data publikacji:
    2020-12-17
    Wydawca:
    Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego
    Tematy:
    Alexievich Svetlana
    Chernobyl Prayer: A Chronicle of the Future
    Chernobyl
    disaster
    trauma
    Aleksijewicz Swietłana
    Czarnobylska modlitwa. Kronika przyszłości
    Czarnobyl
    katastrofa
    Opis:
    Czarnobylska modlitwa. Kronika przyszłości Swietłany Aleksijewicz jest zbiorem narracji powstałych po wybuchu elektrowni jądrowej w Czarnobylu. Publikacja przedstawia posttraumatyczną rzeczywistość jako przestrzeń „niewyrażalną”, niedającą się wytłumaczyć lub opisać. Brak możliwości reprezentacji doświadczenia traumatycznego nie oznacza jednak popadnięcia w milczenie, lecz powoduje uruchamianie wyobraźni. Wywiady z ofiarami katastrofy przeprowadzone przez autorkę potwierdzają istnienie swoistego imaginarium zbiorowego, w którym snucie fantazji uruchamia m.in. metafizyczny dyskurs apokaliptyczny, a także powoduje estetyzację katastrofy lub ironizowanie jej. Powstanie tak różnych języków odzwierciedla możliwe sposoby odbierania posttraumatycznej rzeczywistości, tworzenie dyskursu postkatastroficznego. Katastrofa, tworząc zagrożenie, jednocześnie przyciąga, stanowi odrealniony obiekt pożądania, jest przerażająca i zarazem śmieszna.
    Svetlana Alexievich’s Chernobyl Prayer: A Chronicle of the Future is a collection of narratives created after the catastrophe at the Chernobyl nuclear power plant. The paper presents the posttraumatic reality as an inexpressible experience that cannot be explained or described. However, the inability to represent traumatic experience does not mean falling into silence. Instead, it rouses the imagination. Interviews with victims of the catastrophe carried out by the author confirm the existence of a specific, collective “imaginarium” of the conceptual realm, where the process of fantasizing actuates discourse, both metaphysical-apocalyptic and other, and also evokes the aestheticization of the disaster, as well as irony. The emergence of different languages reflects the possible ways of perceiving posttraumatic reality and creating postcatastrophic discourse. The catastrophe, which creates a threat – and simultaneously, an attraction, an unreal object of desire – is terrifying and at the same time ridiculous.
    Źródło:
    Rana. Literatura, Doświadczenie, Tożsamość; 2020, 2; 1-15
    2719-5767
    Pojawia się w:
    Rana. Literatura, Doświadczenie, Tożsamość
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Małe i kruche: "Ostatni świadkowie. Utwory solowe na głos dziecięcy" Swietłany Aleksijewicz jako historia II wojny światowej z perspektywy dziecka
    Small and Fragile: Svetlana Alexievich’s "Last Witnesses: An Oral History of the Children of World War II" as a History of War from a Child’s Perspective
    Autorzy:
    Karonta, Anna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/29433674.pdf
    Data publikacji:
    2022
    Wydawca:
    Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego
    Tematy:
    Svetlana Alexievich
    Last Witnesses: An Oral History of the Children of World War II
    child’s perspective
    World War II
    private/public
    Swietłana Aleksijewicz
    Ostatni świadkowie. Utwory solowe na głos dziecięcy
    perspektywa dziecka
    II wojna światowa
    prywatne/publiczne
    Opis:
    Artykuł stanowi propozycję analizy reportażu Swietłany Aleksijewicz Ostatni świadkowie. Utwory solowe na głos dziecięcy jako zapisu historii II wojny światowej z perspektywy dziecka. Udzielenie głosu osobom, których dzieciństwo przypadło na czas wojny i okupacji, jest krokiem do odkrywania wojennych doświadczeń dzieci oraz gestem przeciwko ideologizacji i upolitycznieniu ich przeżyć. Wspomnienia bohaterów reportażu pozwalają odtworzyć dziecięcy punkt widzenia opisywanych wydarzeń, zwykle pomijany w oficjalnym dyskursie historycznym kształtowanym w ZSRR.
    The article offers an analysis of Svetlana Alexievich’s Last Witnesses: An Oral History of the Children of World War II as a history of war from a child’s perspective. Giving the voice to those whose childhood fell on wartime and occupation is a step towards discovering children’s wartime experience as well as a gesture against its ideologisation and politicisation. The protagonists’ memories assembled in the reportage allow us to recreate the children’s point of view about the aforementioned events, which usually remains omitted from the official historical discourse shaped in the USSR.
    Źródło:
    Rana. Literatura, Doświadczenie, Tożsamość; 2022, 1 (5); 1-15
    2719-5767
    Pojawia się w:
    Rana. Literatura, Doświadczenie, Tożsamość
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    The metaphor of ‛theatrum mundi’ in the theatre of the absurd: The dramas of Tymoteusz Karpowicz
    Metafora «theatrum mundi» w teatrze absurdu na przykładzie twórczości Tymoteusza Karpowicza
    Autorzy:
    Karonta, Anna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2088214.pdf
    Data publikacji:
    2019
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Czytelnia Czasopism PAN
    Tematy:
    Polish 20th-century drama
    Poland's theatre of the absurd
    the metaphor of theatrum mundi
    Tymoteusz Karpowicz (1921–2005)
    teatr absurdu
    metafora theatrum mundi
    Tymoteusz Karpowicz
    Dziwny pasażer
    Charon od świtu do świtu
    Kiedy ktoś zapuka
    Człowiek z absolutnym węchem
    Przerwa w podróży
    Opis:
    This article tries to outline the history of the theater of the absurd in Poland by focusing on the metaphor of theatrum mundi (a device which is characteristic feature of this type of drama) and its use by Tymoteusz Karpowicz in his dramas Dziwny pasażer [A Strange Passenger], Charon od świtu do świtu [Charon from Dawn to Dawn], Kiedy ktoś zapuka [When Somebody Knocks], Człowiek z absolutnym węchem [The Man with an Absolute Sence of Smell], Przerwa w podróży [A Break in a Journey]. This metatheatrical device enables the dramatist to create a world of playacting for its own sake, a world without God, with characters unable to look beyond the exigencies of their role and thus to express his disenchantment with the 20th century and his estrangement from the post-World War II reality. It also enables him to explore the mechanisms of theatrical performance and the role of language in the creation of reality.
    Źródło:
    Ruch Literacki; 2019, 6; 631-646
    0035-9602
    Pojawia się w:
    Ruch Literacki
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-4 z 4

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies