Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Kantor, Robert" wg kryterium: Autor

  Lista filtrów
Wyrównaj
Wyświetlanie 1-10 z 40
Tytuł:
Lourdes Grosso García (ed.), El soplo del Espíritu. Nuevas formas de vida consagrada en la Iglesia de España, Madrid 2010, s. 106, ISBN 978-84-7141-725-1
Autorzy:
Kantor, Robert
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1199402.pdf
Data publikacji:
2012
Wydawca:
Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
Źródło:
The Person and the Challenges. The Journal of Theology, Education, Canon Law and Social Studies Inspired by Pope John Paul II; 2012, 2, 2; 257-259
2391-6559
2083-8018
Pojawia się w:
The Person and the Challenges. The Journal of Theology, Education, Canon Law and Social Studies Inspired by Pope John Paul II
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Ogólnopolska Konferencja Naukowa Kanoniczno‑liturgiczne aspekty zawierania małżeństw mieszanych i im podobnych. Warszawa, 23 kwietnia 2014
Autorzy:
Kantor, Robert
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/669519.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
Źródło:
Tarnowskie Studia Teologiczne; 2014, 33, 1
2391-6826
0239-4472
Pojawia się w:
Tarnowskie Studia Teologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Zasada sprawiedliwości w posłudze sędziego kościelnego
Autorzy:
Kantor, Robert
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/448094.pdf
Data publikacji:
2012
Wydawca:
Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
Tematy:
righteousness
judge
justice
prawość
sędzia
sprawiedliwość
Opis:
It is the duty of the judge to care for justice and peace in the community of God’s people. Justice is a virtue which the judge ought to demand also from himself. Therefore, he should permanently improve moral precepts in himself. He ought to develop good manners and everything which can influence the realization of the principle of justice. The article “The principle of justice in the service of the judge of ecclesiastical court” consists of three parts. The first part deals in general with the notion of justice itself. In the second part, some statements of the Popes, John Paul II and Benedict XVI, on justice in ecclesiastical courts are presented. The notion of justice as an essential attribute of the judge of ecclesiastical court is discussed in the third part of the article.
Źródło:
Studia Socialia Cracoviensia; 2012, 4, 2
2080-6604
Pojawia się w:
Studia Socialia Cracoviensia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Prezbiter jako podmiot odpowiedzialny za przepowiadanie słowa Bożego w świetle obowiązującego magisterium Kościoła
Autorzy:
Kantor, Robert
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/950431.pdf
Data publikacji:
2012
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Teologiczne
Tematy:
Przepowiadanie słowa Bożego
homilia
katecheza
liturgia godzin
duszpasterstwo biblijne
Proclaiming God’s Word
homily
cathechesis
Liturgy of the Hours
biblical ministry
Opis:
Proclaiming God’s Word is one of the most important tasks of the Church. God’s Word is the gift to the whole Church. It is first of all the presbyters who take part in the forwarding of this Word. Proclamation of God’s Word is the duty and the right stemming from accepted by them sacrament of ordination. Magisterium of the Church, especially Apostolic exhortation Verbum Domini dealing with God’s Word in the life and mission of the Church, talks in several passages about issues connected with proclamation of this Word by presbyters. The papal document gives tips for the priests, relating to preaching sermons, praying with Liturgy of Hours, conducting services based on God’s Word and relating to the value of silence, celebratory proclamation of God’s Word in the church, biblical ministry, the place of God’s Word in religious instructions and priest’s life.
Przepowiadanie słowa Bożego jest jednym z najważniejszych zadań spoczywających na Kościele. Słowo Boże jest darem dla całego Kościoła. W jego przekazie uczestniczą przede wszystkim prezbiterzy. Głoszenie słowa Bożego jest obowiązkiem i uprawnieniem wynikającym z przyjętego przez nich sakramentu święceń. Magisterium Kościoła, a zwłaszcza adhort. apost. Verbum Domini w kilku miejscach podjęła zagadnienie związane z przepowiadaniem tego słowa przez prezbiterów. Papieski dokument przedstawia wskazówki dla kapłanów dotyczące głoszenia homilii, modlitwy Liturgią godzin, przeprowadzania nabożeństw słowa Bożego, odnoszące się do wartości milczenia, uroczystego głoszenia słowa Bożego w świątyni, duszpasterstwa biblijnego, miejsca słowa Bożego w katechezie oraz w życiu kapłana.
Źródło:
Ruch Biblijny i Liturgiczny; 2012, 65, 4
2391-8497
0209-0872
Pojawia się w:
Ruch Biblijny i Liturgiczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Las asociaciones de los cristianos en la Iglesia primitiva
Associations of the Christians in the Early Church
Stowarzyszenia chrześcijan w Kościele pierwotnym
Autorzy:
Kantor, Robert
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/947706.pdf
Data publikacji:
2008
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
wczesnechrześcijaństwo
grupy religijne
Kościół pierwotny
stowarzyszenia
chrześcijanie
Religious groups
Early Church
Associations
Christians
Early Christianity
Opis:
W naturze człowieka jest zakorzeniona tendencja do zrzeszania się, po to, by osiągnąć wspólne cele. Pośród Rzymian to dążenie było manifestowane już od czasów monarchii i identyfikowało się w zakładaniu stowarzyszeń - collegia. Religia była jednym z fundamentalnych motywów zakładania stowarzyszeń. Stąd nie brakowało religijnych grup (collegia, amicitia, convictus, curia, magisterium, schola, sodalitium, etc.), które dysponowały miejscem sprawowania kultu oraz miały swoją strukturę hierarchiczną. W Imperium Rzymskim nie brakowało także stowarzyszeń pogrzebowych - Collegia tenuiorum. Tenuiores, byli to ludzie dysponujący niewielkimi zasobami ekonomicznymi, którzy zrzeszali się, czcząc jakieś bóstwo i zapewniając sobie w ten sposób godny pochówek. Do stowarzyszeń pogrzebowych zaliczano także Collegia domestica. Należeli do nich niewolnicy i libertyni bogatych rodzin, którzy płacąc miesięczne składki do wspólnej kasy i czcząc bożki larów, zapewniali sobie pochówek we wspólnym miejscu. Collegia chrześcijańskie pojawiają się także jako stowarzyszenia o charakterze religijnym. Nie brak autorów, jak m.in. Wilken, Benko czy De Rossi, którzy uważali, że pierwsze grupy chrześcijańskie imitowały model stowarzyszeń pogrzebowych. Kościół począwszy od III w. posiadał cmentarze i domy, które mógł wykorzystywać dla swoich celów. Większość grup chrześcijańskich w dużej mierze było jednak uzależnionych od osób bogatych, którzy pełnili funkcje patronów. Mówiąc o stowarzyszeniach w pierwszych wiekach chrześcijaństwa, nie sposób pominąć stowarzyszeń kapłańskich. Pierwsze z nich spotykamy w Jerozolimie. Dzieje Apostolskie opowiadając okoliczności powołania „Siedmiu”, milczą na temat pochodzenia prezbiterów. Ci pojawiają się, kiedy Kościół antiocheński przekazuje im pieniądze dla ofiar głodu, jaki panował wówczas w Judei. Prezbiterzy jawią się jako depozytariusze i administratorzy owej kolekty. Na soborze w Jerozolimie prezbiterzy wykonują także funkcję sędziów rozstrzygających sporne kwestie. Z kolei w epoce po-apostolskiej jawią się oni jako senat Boży i otaczają biskupa. Stowarzyszenia, w jakich zrzeszali się pierwsi chrześcijanie, nie były strukturą nową w znaczeniu oryginalności, nie były czymś wymyślonym przez chrześcijan. Ci jednak dokonując ich adaptacji, nadali im nowy wymiar.
Źródło:
Vox Patrum; 2008, 52, 1; 385-409
0860-9411
2719-3586
Pojawia się w:
Vox Patrum
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Świadek bierzmowania w Kodeksie Jana Pawła II. Niektóre uwagi na kanwie kan. 893
Sponsor for Confirmation in John Paul II Code of Canon Law. Some remarks regarding canon 893
Autorzy:
Kantor, Robert
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/559337.pdf
Data publikacji:
2011
Wydawca:
Gdańskie Seminarium Duchowne
Tematy:
sakrament
sakrament bierzmowania
świadek bierzmowania
confirmation
sacrament
sponsor for confirmation
Opis:
W Kodeksie prawa kanonicznego zawarto informacje nt. kwalifikacji niezbędnych do bycia świadkiem bierzmowania. Są to: ukończenie 16 lat, bycie katolikiem, bierzmowanym i przyjęcie sakramentu Najświętszej Eucharystii oraz prowadzenie życia zgodnego z wiarą i odpowiadającego funkcji, jaką ma pełnić. Osoba taka powinna być wolna od jakiejkolwiek kary kanonicznej, zgodnie z prawem wymierzonej lub deklarowanej. Świadek bierzmowania nie jest zatem „figurantem”, ale osobą uprzywilejowaną, która dostępuje zaszczytu towarzyszenia młodemu człowiekowi na drodze doskonałości chrześcijańskiej. Stąd świadków bierzmowania również należy duszpastersko przygotować do liturgii i pełnienia obowiązków wiary, wśród których najistotniejsze dotyczą podjętych zobowiązań wobec bierzmowanego i odpowiedzialności za jego życie religijne.
The Code of Canon Law gives such a definition of Confirmation: “The sacrament of confirmation strengthens the baptized and obliges them more firmly to be witnesses of Christ by word and deed and to spread and defend the faith. It imprints a character, enriches by the gift of the Holy Spirit the baptized continuing on the path of Christian initiation, and binds them more perfectly to the Church”. The Code gives also qualifications necessary for being a confirmation sponsor: “have completed the sixteenth year of age, be a Catholic who has been confirmed and has already received the most holy sacrament of the Eucharist and who leads a life of faith in keeping with the function to be taken on, not be bound by any canonical penalty”. Sponsor for Confirmation is not a „figurehead”, but a favoured person, which is honoured to accompany a young man in his way to Christian perfection. Therefore, it is important to prepare sponsor to the ceremony as well as to undertake all duties towards newly confirmed, especially regarding his growth in faith.
Źródło:
Studia Gdańskie; 2011, 29; 141-153
0137-4338
Pojawia się w:
Studia Gdańskie
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
La Unción de los enfermos - sacramento de alivio y salvación según el c. 998 del Código de Juan Pablo II
Autorzy:
Kantor, Robert
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/668129.pdf
Data publikacji:
2011
Wydawca:
Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
Tematy:
sacrament of anointing of the sick
illness
pastoral care of the sick
Opis:
The Code of Canon Law of John Paul II sets forth in can. 998 as follows: “The anointing of the sick, by which the Church commends to the suffering and glori fi ed Lord the faithful who are dangerously ill, so that he may support and save them, is conferred by anointing them with oil and pronouncing the words prescribed in the liturgical books”.Through this sacramental entrusting of a sick person, the Church shows redemptive action taken by the Christ himself, who shall support the sick person with the power of God’s grace in suffering, impatience, fear, and above all in physical and spiritual weakness as well as in experienced doubts and weakening in faith.A family and persons ministering the sick (priests, hospital chaplains) should earlier take care of proper instructing about the nature of anointing of the sick and adequate preparation of the sick to receive this grace from the healing Christ. This may take place through conversation, catechesis, supporting with words of faith and common prayer, arousing a wish to receive the Christ in the mystery of anointing.This article consists of seven points: 1. The letter from James as the starting point of the discussion; 2. Several historical facts; 3. Catechism of the Catholic Church concerning the sacrament of the anointing of the sick; 4. Sacramental grace; 5. Who should and can receive the sacrament of the anointing; 6. People responsible for the better reception of the sacrament by the sick; 7. Conclusion.
Źródło:
The Person and the Challenges. The Journal of Theology, Education, Canon Law and Social Studies Inspired by Pope John Paul II; 2011, 1, 1
2391-6559
2083-8018
Pojawia się w:
The Person and the Challenges. The Journal of Theology, Education, Canon Law and Social Studies Inspired by Pope John Paul II
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Velasio De Paulis, La vida consagrada en la Iglesia
Autorzy:
Kantor, Robert
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/668135.pdf
Data publikacji:
2011
Wydawca:
Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
Źródło:
The Person and the Challenges. The Journal of Theology, Education, Canon Law and Social Studies Inspired by Pope John Paul II; 2011, 1, 1
2391-6559
2083-8018
Pojawia się w:
The Person and the Challenges. The Journal of Theology, Education, Canon Law and Social Studies Inspired by Pope John Paul II
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Socjalizacja – wyzwanie współczesności (Socialización - reto contemporáneo) bajo la dirección de J. Stala
Autorzy:
Kantor, Robert
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/668139.pdf
Data publikacji:
2011
Wydawca:
Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
Źródło:
The Person and the Challenges. The Journal of Theology, Education, Canon Law and Social Studies Inspired by Pope John Paul II; 2011, 1, 1
2391-6559
2083-8018
Pojawia się w:
The Person and the Challenges. The Journal of Theology, Education, Canon Law and Social Studies Inspired by Pope John Paul II
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The Importance of the Diocesan Synod to the Particular Church
Autorzy:
Kantor, Robert
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/668265.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
Tematy:
The Bishop
Diocesan synods
Particular Church
Pope Francis
synodality
Opis:
“Particular Churches, in which and from which, the one and only Catholic Church exists, are principally dioceses. Unless the contrary is clear, the following are equivalent to a diocese: a territorial prelature, a territorial abbacy, a vicariate apostolic, a prefecture apostolic and a permanently established apostolic administration” (canon 368 of the Code of Canon Law). In December 2016, the Bishop of Tarnów convened the 5th Synod of the Diocese of Tarnów. The main purpose of a Synod – in the opinion of the Bishop of Tarnów – was to demonstrate the spiritual, pastoral and material heritage of the Christ’s Church in the Diocese of Tarnów; to revive faith, hope and love in the personal and community relationship with Christ in the Church; and to indicate new pastoral ways in the changeability of the world towards the unchangeability of Christ. Taking this into consideration the article analyzes the following issues: the definition of a synod; the purpose of a synod; convocation of and presiding over a diocesan synod; the preparation of a synod; Pope Francis about synodality, and finally “The Church is our neighbour” – a synod as an expression of love for the Church.
Źródło:
The Person and the Challenges. The Journal of Theology, Education, Canon Law and Social Studies Inspired by Pope John Paul II; 2019, 9, 2; 231-244
2391-6559
2083-8018
Pojawia się w:
The Person and the Challenges. The Journal of Theology, Education, Canon Law and Social Studies Inspired by Pope John Paul II
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Wyświetlanie 1-10 z 40

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies