Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "Kaleta, Paweł" wg kryterium: Autor


Tytuł:
Zasady zawierania umowy dzierżawy w Kodeksie prawa kanonicznego z 1983 roku
Autorzy:
Kaleta, Paweł
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/554689.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
Tematy:
canon law
lease
alienation
particular law
temporal goods
Opis:
Leasing is one way of managing wasteland belonging to the ecclesiastical juridical person. The equivalent of this contract is the payment of rent to lessor. Cannon Law uses regulations connecting with alienation (cc. 1291–1294) to protect the ecclesiastical goods belonging to the juridical person, from the risk of a worse economic condition. The Polish Bishops’ Conference has not developed appropriate standards in connection with cc. 1297, therefore the statutory ecclesiastical right of the juridical person should be retained, in the event of their absence, the particular law established by the diocesan bishop allows for those subordinate to the Church, the power of corporation.The validity of the lease agreement should include: To observe the civil law in the given country, to obtain the written consent of the relevant authority prior to procedures, in event of alienated goods being divisible, the request for permission for alienation must mention goods previously alienated. The fairness of legal actions includes: to identify a legitimate cause, the valuation of goods alienated, to identify the tenant and his relationship with the administrator of church property and undertake other precautions such as the duration or withdrawal from the lease.
Źródło:
Annales Canonici; 2013, 9
1895-0620
Pojawia się w:
Annales Canonici
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Zakres kompetencji proboszcza do reprezentowania parafii w stosunkach majątkowych w świetle KPK/1983
The Competence of the Parish Priest to Represent the Parish in Matters Regarding Property Relations in the Ligt of CCL 1983
Autorzy:
Kaleta, Paweł
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1861588.pdf
Data publikacji:
2019-11-16
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Opis:
In conclusion, it must be stated, that the parish priest is the only person authorized to represent the parish in matters regarding property matters. His responsibility in representing the parish defines the law and is related to ordinary and extraordinary type of management. In the event of extraordinary type of management the parish priest acts lawfully in the name of parish, if he previously receives a written mandate from the Ordinary in charge (can. 1281 § 1-2), however in the event of alienation, it is permitted to act lawfully with the permission from the diocesan bishop according to cannon law (can. 1291, 1292, 1295) Such norms do not have standards which may cause the parish priest consequences related to management performance or invalid legal transactions. In such cases, sanctions can only be made against the administrator (look. can. 1281 § 3). Legal limitations in making legal actions in the form of consent of another parent entity are understandable and are intended to protect church property from unpredictable acts. Although the parish council finance committee has a role in the management of assets, it cannot influence the effectiveness of legal action undertaken by the parish priest on behalf of the parish. If the parish priest fails to consult the parish council for economic affairs, there may be indication of reckless action and lack of prudence by the parish priest. In light of these comments it would seem reasonable to state, that the regulation of application of canon law regarding the scope of representation of the estate of the parish priest seems to be consistent. However, the defect would occur through failure to comply with canon law. Thus the postulate would be better education of the clergy, not only in liturgical and pastoral matters, but also in legal matters. Similarly this should be reflected in examinations for parish priests. Up till now sufficient knowledge of canon law and civil law, may guarantee secure legal transactions. This would ensure, that the Church becomes more credible.
Źródło:
Roczniki Nauk Prawnych; 2012, 22, 4; 185-202
1507-7896
2544-5227
Pojawia się w:
Roczniki Nauk Prawnych
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Zabezpieczenie społeczne pracowników organizacji międzynarodowej – Unia Europejska a Organizacja Narodów Zjednoczonych
Social security for employees of an international organisati on – the European Union and the United Nations
Autorzy:
Kaleta, Paweł
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/541707.pdf
Data publikacji:
2016-09-27
Wydawca:
Zakład Ubezpieczeń Społecznych
Tematy:
zabezpieczenie społeczne
pracownicy organizacji międzynarodowej
Organizacja Narodów Zjednoczonych
Unia Europejska
social security
employees of an international organisation
United Nations
European Union
Opis:
Pracownicy organizacji międzynarodowych są często objęci szczególnymi systemami zabezpieczenia społecznego. Zarówno Organizacja Narodów Zjednoczonych, jak i Unia Europejska stworzyły dla swoich pracowników odrębne fundusze emerytalne. Ponadto w przypadku UE odrębne rozwiązania istnieją również w zakresie ubezpieczenia zdrowotnego – w odniesieniu do którego sytuacja w ONZ jest bardziej złożona – oraz, w niektórych przypadkach, ubezpieczenia od bezrobocia. Omawiane systemy, choć pod pewnymi względami uproszczone, zawierają również przykłady interesujących rozwiązań prawnych. Analiza porównawcza zabezpieczenia społecznego, obejmującego pracowników różnych organizacji międzynarodowych może zatem mieć znaczenie zwłaszcza w związku z rosnącą praktyczną doniosłością tego rodzaju rozwiązań dla Polaków zatrudnionych w instytucjach UE.
Persons employed by international organisations are frequently covered by specifi c social security systems. Both the United Nations as well as the European Union have created separate pension schemes for their employees. In the EU they are also covered by a separate, Joint Sickness Insurance Scheme (as well as, in some cases, by unemployment insurance), while their health insurance status in the UN is more complex. Even though these systems may appear simplified in some aspects, they also consist of interesting legal solutions. A comparative analysis of the social security for the employees of various international organisations is therefore merited, particularly. Due to its growing practical importance for Poles employed in EU institutions.
Źródło:
Ubezpieczenia Społeczne. Teoria i praktyka; 2016, 2; 101-126
1731-0725
Pojawia się w:
Ubezpieczenia Społeczne. Teoria i praktyka
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Wytyczne Stolicy Apostolskiej dotyczące zarządzania dobrami w instytutach życia konsekrowanego i w stowarzyszeniach życia apostolskiego
Guidelines of the Apostolic See for the administration of the goods in the Institutes of Consecrated Life and Societies of Apostolic Life
Autorzy:
KALETA, PAWEŁ
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/661347.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
Tematy:
zarządzanie dobrami kościelnymi
transparentność
kolegialność
charyzmat zakonny
administration of ecclesiastical goods
transparency
collegiality
charism of the religious institute
Opis:
The subject of this research concerns the circular letter of the Congregation for Institutes of Consecrated Life and Societies of Apostolic Life, entitled Guidelines for the Administration of goods in the Institutes of Consecrated Life and Societies of Apostolic Life. The Author highlights that the circular letter is a reflection of some of the difficulties encountered in administration and further sets some useful guidelines. It is important to acknowledge that this information is not entirely new as there are many indicators of the usage of canon law, which should be adhered to by the administrators of ecclesiastical goods. The importance of management of goods belonging to religious institutes, lies in the transparency of financial reports as well as in the loyalty of the charism of the religious institute. The postulate of transparency is to increase the credibility of the mission of the institute. Another, equally important issue, is the financial integrity and collegiality to make a decision. Given the complexity of the financial issues the Congregation proposes a consultation with lay professionals, and other members of Institutes. Interestingly, the beginning and the end of the circular letter refers to the formation in the economic dimension. The idea of this is to make members of religious institutes aware of the cost of living and their responsibility for ecclesiastical goods. It will also help those appointed stewards, to face new challenges in the field of economics and management.
Przedmiotem artykułu jest list okólny Kongregacji ds. Instytutów Życia Konsekrowanego i Stowarzyszeń Życia Apostolskiego noszący tytuł Wytyczne dotyczące zarządzania majątkiem instytutów życia konsekrowanego i stowarzyszeń życia apostolskiego. Autor podkreśla, że list okólny jest odzwierciedleniem trudności w zarządzaniu i wskazanie pomocnych wytycznych.  W liście nie wszystkie zostały podjęte aspekty zarządzania, skupiono się raczej na wytycznych, które mają pomóc w zarządzaniu dobrami kościelnymi.   Istotnym znaczeniem w zarządzaniu dobrami zakonnymi jest transparentność sprawozdań oraz wierność charyzmatowi zakonnemu w zarządzaniu. Postulat transparentności ma podnieść wiarygodność w realizacji misji instytutu. Innym, równie ważnym, zagadnieniem jest integralność finansów i kolegialność w podejmowaniu decyzji. Dlatego w sytuacjach zawiłych Kongregacja sugeruje przeprowadzenie konsultacji ze świeckimi specjalistami, oraz z innymi członkami instytutów. Ciekawym spostrzeżeniem jest konstrukcja listu okólnego, który na wstępie i w zakończeniu Kongregacja odwołuje się do formacji w wymiarze ekonomicznym.
Źródło:
Prawo Kanoniczne; 2017, 60, 1; 63-76
2353-8104
Pojawia się w:
Prawo Kanoniczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Wymagania prawne dotyczące pobożnych rozporządzeń woli według Kodeksu Prawa Kanonicznego z 1983 roku
Legal Requirements Relating to Pious Dispositions According to the 1983 Code of Canon Law
Autorzy:
Kaleta, Paweł
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1803278.pdf
Data publikacji:
2019-10-28
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
pobożne rozporządzenia woli
akty inter vivos
akty mortis causa
powiernictwo na cele pobożne
pious dispositions
an act inter vivos
an act mortis causa
a trust for pious causes
Opis:
Autor analizuje przepisy prawne dotyczące pobożnych rozporządzeń woli zawartych w KPK/83. Problem badawczy, który wnosi to: jakie są wymagania prawne w celu zgodnego z prawem przyjęcia pobożnych rozporządzeń woli. Wskazuje, że każdy może dokonać dobrowolnego rozporządzenia majątkowego na cele pobożne (kan. 1299 § 1), jeśli ma zdolność do czynności prawnych, z zachowaniem jednak kan. 668 § 5. Ustawodawca rozróżnia trzy sposoby rozporządzania majątkowego na cele pobożne: inter vivos (np. umową darowizny); 2) mortis causa (np. testamentem, zapisem testamentowym, legatem); oraz 3) poprzez powiernictwo na cele pobożne (kan. 1302). W przyjmowaniu pobożnych rozporządzeń woli należy przestrzegać nie tylko prawa kanonicznego, ale również prawa państwowego z zachowaniem uprawnień nadzorczych ordynariusza wyrażonych w kan. 1301 §§ 1 i 3; kan. 1302 §§ 1 i 2 i kan. 1304.
This paper concerns the legal provisions on dispositions of pious causes included in the 1983 Code. The question which the Author addresses is: what are the legal requirements for the legitimate acceptation of pious causes. The content of the study shows that everyone is able freely to dispose of his or her goods for pious causes (can. 1299 § 1), if he or she has the capacity to carry out legal acts, without prejudice to the prescript of can. 668 § 5. There are three ways to carry out of pious dispositions: inter vivos (e.g. donation); 2) mortis causa (e.g. testament, last will, legate); and 3) trust for pious causes (can 1302). In order to accept dispositions for pious cause it should be observed not only canon law, but also civil law, without prejudice to the supervisory power of the Ordinary provided in can. 1301 §§ 1 and 3; can. 1302 §§ 1 and 2 and can. 1304.
Źródło:
Roczniki Nauk Prawnych; 2018, 28, 3; 209-228
1507-7896
2544-5227
Pojawia się w:
Roczniki Nauk Prawnych
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Wojciech Góralski, Simulatae nuptiae nullius momenti sunt (D. 23, 2, 30). Symulacja zgody małżeńskiej w najnowszym orzecznictwie Roty Rzymskiej na przykładzie wybranych wyroków (2014-2021), Pelplin: Wydawnictwo Bernardinum 2023, ss. 208
Autorzy:
Kaleta, Paweł
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/29551800.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Źródło:
Roczniki Nauk Prawnych; 2023, 33, 2; 139-142
1507-7896
2544-5227
Pojawia się w:
Roczniki Nauk Prawnych
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Władza nadzorowania zarządzaniem dobrami kościelnymi (kan. 1276 § 1-2)
Supervisory Authority of the Ordinary Concerning Administration of Ecclesiastical Goods (can. 1276 § 1-2)
L’autorité de superviser l’administration des biens ecclésiastiques (can. 1276 § 1-2)
Autorzy:
Kaleta, Paweł
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1917269.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
władza rządzenia
ordynariusz
dobra kościelne
Power of governance
the Ordinary
ecclesiastical goods
Opis:
Władza nadzorcza w odniesieniu do dóbr kościelnych umocowana jest w munus regendi biskupa diecezjalnego, którego jednym z celów jest troska, aby do dyscypliny kościelnej nie wkradły się nadużycia. Celem artykuły było przedstawienie zadań nadzorowania ordynariusza w zakresie zarządzania dobrami kościelnymi. Istotną treścią nadzorowania jest nie tyle kontrola, ile czuwanie; za taką eksplikacją przemawia użycie kan. 1276 § 1 i z kan. 392 § 2 łacińskiego czasownika advigilare – ‘czuwać’, ‘troszczyć się’. Przedstawiona analiza KPK/83 wskazuje, że ordynariusz władzę nadzoru wykonuje w dwojaki sposób: przed dokonaniem aktu prawnego oraz po jego dokonaniu. Do zakresu władzy nadzorczej ordynariusza należy: a) wydanie szczegółowych instrukcji dotyczących zarządu dóbr kościelnych; b) wydanie stosownych zezwoleń aktów związanych z zarządem dobrami kościelnymi; c) ingerowanie w przypadku zaniedbań zarządcy. W zakresie wykonywania władzy nadzorczej prawodawca wprowadził dwa ograniczenia; dotyczą one publicznych osób prawnych podlegających jego władzy oraz  zachowania prawnych tytułów przyznających większe uprawnienia. Autor wnioskuje, że przepisy prawne dotyczące nadzoru są narzędziem ochrony dóbr kościelnych, aby te były wydatkowane zgodnie z celami dóbr kościelnych. Zachowanie prawa nadzoru ma przyczynić się do podjęcia większej odpowiedzialności za dobra kościelne i zbudowania większego zaufania wobec osób, które zarządzają dobrami kościelnymi. 
This paper concerns the supervisory authority of the ordinary concerning ecclesiastical goods. The question which the Author poses is: What are Ordinary’s competences in relation to the administration of all the goods which belong to public juridical persons subject to him?  The content of the study shows that the essence of supervisory authority is administration to ensure that abuses do not creep into ecclesiastical discipline. In this context, can. 392 §2 is a clarification of can. 1276 §1-2. The scope of the supervisory authority of the Ordinary relates mainly to: issue special instructions, within the limits of universal and particular law; issue relevant permissions of acts of extraordinary administration; intervene in case of negligence of administrator. The 1983 Code has determined two limits in performing the supervisory authority: the first concerns public juridical persons subject to the authority of the Ordinary. The second requirement is to observe legal titles which may give greater rights. For example the religious house of diocesan right. Canon law in regard to supervision, is the instrument of protection of ecclesiastical goods, in order to ensure that they are used in accordance with the objectives of ecclesiastical goods. The supervision right is to help undertake greater responsibility for ecclesiastical goods and to build greater confidence in the people who administer them.
Źródło:
Kościół i Prawo; 2015, 4, 2; 25-38
0208-7928
2544-5804
Pojawia się w:
Kościół i Prawo
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Uprawnienie konferencji biskupów do ustanowienia aktów nadzwyczajnego zarządzania
The Competence of the Conference of Bishops to Define Acts of Extraordinary Administration
Autorzy:
Kaleta, Paweł
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1772828.pdf
Data publikacji:
2021-07-21
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
akty nadzwyczajnego zarządzania
konferencja biskupów
transakcje
które mogą pogorszyć stan majątkowy osoby prawnej
acts of extraordinary administration
bishops’ conference
transaction
which can worsen the patrimonial condition of a juridical person
Opis:
Celem artykułu jest ukazanie wymogu prawnego ustanowienia aktów nadzwyczajnego zarządzania przez konferencję biskupów (kan. 1277 in fine). W Polsce, jak dotąd, Konferencja Episkopatu ich nie zdefiniowała. Analiza prawa partykularnego innych konferencji wskazuje na ukształtowanie się trzech kryteriów, za pomocą których są określane akty nadzwyczajnego zarządzania. Wymóg prawa kanonicznego stanowi, że akty te nie mogą być określane na podstawie instrukcji, lecz dekretu (kan. 455). Aby mógł on wejść w życie, powinien uzyskać recognitio od Kongregacji ds. Duchowieństwa. Ustalenie, które akty należy uznać za akty nadzwyczajnego zarządzania, jest kluczowe dla rozróżnienia tychże aktów od transakcji, która może pogorszyć stan majątkowy kościelnej osoby prawnej (kan. 1295), oraz istotne dla organów kolegialnych udzielających zgody na dokonanie tychże aktów (kan. 1277).
The article explores the legal requirement for defining the acts of extraordinary administration by the conference of bishops (can. 1277 in fine). In Poland, the Episcopal Conference has not yet defined these acts of administration. The analysis of the particular law of other conferences lays down three criteria for establishing acts of extraordinary administration. The requirement of canon law stipulates that those acts cannot be determined on the basis of the instructions, but the decree (can. 455). For the decree to enter into force it is to obtain recognition from the Congregation for the Clergy. Therefore, the above-mentioned acts are important not only to distinguish these acts from transactions which can worsen the patrimonial condition of a juridical person (can. 1295), but also for collective bodies who are to give the consent to place these acts (can. 1277).
Źródło:
Roczniki Nauk Prawnych; 2021, 31, 1; 181-198
1507-7896
2544-5227
Pojawia się w:
Roczniki Nauk Prawnych
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Transakcje, które mogą pogorszyć stan majątkowy Kościelnej osoby prawnej (kan. 1295)
Transactions which the patrimonial condition of the juridical person may be jeopardised (can. 1295)
Autorzy:
Kaleta, Paweł
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1369578.pdf
Data publikacji:
2016-06-26
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
transakcje
umowy
alienacja
zarządzanie dobrami kościelnymi
transactions
contracts
allienation
administration of eclesiastical goods
Opis:
Artykuł dotyczy transakcji, które mogą pogorszyć stan majątkowy kościelnej osoby prawnej. Autor dokonuje analizy kan. 1295 i wskazuje na praktyczne przykłady stosowania kan. 1295. Studium artykułu obejmuje: legislacyjny rozwój kan. 1295, znaczenie prawne kan. 1295, procedurę dokonania transakcji, która może pogorszyć stan majątkowy, stosowanie w praktyce oraz wskazanie różnic pomiędzy transakcjami, o których mowa w kan. 1295 a aktami nadzwyczajnego zarządzania. Poprzednikiem kan. 1295 KPK/1983 był can. 1533 CIC/1917. Ustawodawca nie podaje enumeratywnej listy aktów, które należy stosować zgodnie z kan. 1295, ale wskazuje, że statuty kościelnej osoby prawnej powinny być dostosowane do kan. 1291-1294. W Polsce, parafie będąc osobą prawną, nie mają własnego statutu, w zamian stosowane są statuty synodów diecezjalnych. Należy dodać, że zamysłem Coetus było, aby statuty, o których mowa w kan. 1295, były rozumiane w sensie prawa kanonicznego i konsekwentnie były uznawane przez prawo cywilne. Celem takiego sformułowania było, aby akty prawne nieważne kanonicznie były również nieważne w porządku państwowym. W literaturze prawa kanonicznego do transakcji, które mogą pogorszyć stan majątkowy kościelnej osoby prawnej wymienia się następujące rodzaje aktów: zaciąganie pożyczki, ustanowienie hipoteki lub służebności gruntowej, kredyt pod zastaw rzeczy kosztownych, zawieranie długoterminowych umów o dzierżawę lub najmu, zmiana w statusie własności (np. przekształcanie niektórych form własności w spółki), podejmowanie inwestycji finansowych z projektów unijnych.
This paper concerns the transactions which may jeopardise the patrimonial condition of the juridical person. The Author addresses the legal meaning of can. 1295 and practical examples of applying can. 1295. The content of the study shows the historical development of can. 1295, its meaning and the practical application of this norm. Can.1295 the 1983 Code has its predecessor in can. 1533 CIC/1917. The 1983 Code does not provide an enumerative list of types of acts which should be applied in accordance with can. 1295 but it does state, that the statutes of the juridical person are to conform to the requirements of can. 1291-1294. In Poland for example, parishes do not have their own statutes, but they use the statutes of the diocesan synod. For that reason, the postulate de lege ferenda should be applied in order for parishes have their own statutes, by which the requirements of can. 1291-1294 will be observed. It should be added, that the idea of Coetus for the statutes – referred to in can. 1295 – is to be understood in the sense of canon law and consequently recognised by civil law. The aim of this change is to avoid serious mismanagement: when transaction is civilly valid but canonically invalid. In canon literature, the examples of transactions which may jeopardise condition patrimonium are defined by the following acts: borrowing money; taking out certain mortgages or pledging valuable items as collateral to secure the repayment of a loan; entering into long-term leases; change of status in ownership such as turning over certain property or work to lay management boards; making investments financed by EU projects. These are purely examples of legal acts, as the formulation of a complete list may lead to confusion, as it depends upon the potential impact on the patrimony of the ecclesiastical juridical person.
Źródło:
Studia Prawnicze KUL; 2016, 2; 63-80
1897-7146
2719-4264
Pojawia się w:
Studia Prawnicze KUL
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Towards a New Understanding of Mass Stipends
Ku nowemu rozumieniu stypendiów mszalnych
Autorzy:
Kaleta, Paweł
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1771262.pdf
Data publikacji:
2021-06-17
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Mass stipends
Mass offerings
Canon law
the Sacrament of the Eucharist
Stypendia mszalne
ofiary z racji Mszy św.
prawo kanoniczne
sakrament Eucharystii
Opis:
Pojęcie „stypendiów mszalnych” zostało utrwalone w długoletniej tradycji Kościoła. Ich uzasadnienie można znaleźć w liście apostolskim Firma in traditione oraz w Kodeksie Prawa Kanonicznego z 1983 r. Mimo to zrozumienie ich znaczenia nie jest jasne i często bywa mylone z kupowaniem sakramentów lub rodzajem opłaty za wykonaną usługę. Z historycznego punktu widzenia stypendium Mszy św. wywodzi się z procesji z darami podczas sprawowania Mszy św. To właśnie podczas offertorium uczestniczący w celebracji Eucharystii składali swoje dary. Niniejsze opracowanie analizuje koncepcję tzw. stypendiów mszalnych i ich ewoluującą formę w praktyce Kościoła. Autor zwraca uwagę na fakt, że ofiary składane z racji Mszy św. muszą być spójne z teologią sakramentu Eucharystii i jego ścisłego związku między celebransem a ludem wiernych. Ostatecznie ofiary te przyczyniają się do dobra Kościoła oraz uczestniczą w jego trosce o utrzymanie szafarzy i dzieł.
The term of “Mass stipends” have been preserved in the longstanding and venerable tradition of the Church. Their justification can be found in the Apostolic letter Firma in traditione and in the 1983 Code of Canon Law. Even so, understanding their meaning is not clear and often confused with buying sacraments or a type of financial payment for a service rendered. From a historical viewpoint, the Mass stipend seems to trace its origin to the offertory of the Mass. It was during the Offertory that the faithful, who were participating in the Eucharistic celebration, offered their gifts. This study explores the concept of the so-called Mass stipend and their evolving form in the practice of Church. For a proper understating of Mass offerings, it is important to point out that they must be coherent with the Eucharistic theology of sacramental sacrifice, of the close connection between the celebrant and the people in their common act of worship, and of the gratuity of this great gift of the Lord to his people. Ultimately, Mass offerings contribute to the good of the Church and share its concern to support its ministers and works.
Źródło:
Roczniki Nauk Prawnych; 2020, 30, 3; 197-212
1507-7896
2544-5227
Pojawia się w:
Roczniki Nauk Prawnych
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The Bishops Right to Parish Taxation
Autorzy:
Kaleta, Ks. Paweł
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1369567.pdf
Data publikacji:
2021-07-01
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
dobra kościelne
duchowni
dochód
nadzwyczajne świadczenie
władza rządzenia
ecclesiastical goods
clerics
income
extraordinary exaction
power of governance
Opis:
The diocesan tax is a compulsory cash benefit imposed on the income of both a juridical person and a physical person. There are two types of tax in canon law: ordinary and extraordinary tax. Although the Pontifical Council for Legislative Texts issued the authentic interpretation of c. 1263 and ruled that tax may not be imposed on Mass offerings, some doubts might arise as to the legitimacy of the tax imposed on “other physical persons”. The conciliar Decree Christus Dominius states that priests are to contribute from their clerical income for the needs of the diocese “according to the bishop’s determination”. As such, tax may be imposed only in the event of grave necessity determined by the diocesan bishop following consultation with advisory bodies. Extraordinary exaction by its very nature should be understood as the voluntary offerings of clerics as their contribution for a specific diocesan purpose. The aim of the article is to draw attention to the legal requirements for imposing an extraordinary tax, the motives for establishing it, as well as possible tax exemptions. The analysis of the article is based on an exploration of the history of development of c. 1263; the concept of tax in canon law; extraordinary exaction; the subject of extraordinary exaction; the qualities of the extraordinary exaction; legal requirements of imposing extraordinary exaction; the question of income.
Podatek diecezjalny jest obowiązkowym świadczeniem pieniężnym nakładanym na dochody zarówno osoby prawnej, jak i fizycznej. W prawie kanonicznym istnieją dwa rodzaje podatków: zwykły i nadzwyczajny. Chociaż Papieska Rada ds. Tekstów Prawnych wydała autentyczną interpretację kan. 1263 i orzekła, że podatek nie może być nakładany na ofiary mszalne, pojawiają się jednak wątpliwości co do zasadności podatku nakładanego na „inne osoby fizyczne”. Dekret soborowy Christus Dominius stanowi, że kapłani mają przeznaczać z dochodów duchownych na potrzeby diecezji „zgodnie z postanowieniem biskupa”. Jako taki może być nałożony tylko w przypadku poważnej konieczności, która jest określana przez biskupa diecezjalnego po zasięgnięciu opinii organów doradczych. Nadzwyczajne świadczenie, ze swej natury, powinno być rozumiane jako dobrowolne ofiary duchownych, jako ich wkład w konkretne cele diecezjalne. Celem artykułu jest zwrócenie uwagi na prawne wymogi nakładania podatku nadzwyczajnego na duchownych, motywy jego ustanowienia, a także rozumienie czym jest dochód. Rozważania dotyczą następujących aspektów: 1) historia rozwoju kan. 1263; 2) pojęcie podatku w prawie kanonicznym; 3) świadczenie nadzwyczajne; 4) przedmiot świadczenia nadzwyczajnego; 5) cechy nadzwyczajnego podatku; 6) prawne wymogi ustanowienia świadczenia nadzwyczajnego; 7) kwestia dochodu.
Źródło:
Studia Prawnicze KUL; 2021, 1; 127-142
1897-7146
2719-4264
Pojawia się w:
Studia Prawnicze KUL
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies