Autor: Kaczyński, Daniel - Katalog OPAC zbiorów

Skocz do pozycji: 1.

Tytuł:: William Shakespeare’s “parcels and particulars”: His (Dis)Regard for Details in Creating Fictional Reality
Autorzy:: Kaczyński, Daniel
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/973957.pdf
Data publikacji:: 2016
Wydawca:: Uniwersytet Warszawski. Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego
Tematy:: William Shakespeare
The Comedy of Errors
Much Ado About Nothing
textual inconsistencies
temporal structure
Opis:: The author argues that although William Shakespeare sometimes allows for minor incon- sistencies in his plays, which more often than not pass unnoticed during their performanc- es, he meticulously weaves their structures. In the course of analysing two examples of the playwright’s works, The Comedy of Errors and Much Ado About Nothing, the author suggests that in the former the Bard oﬀers an hour-after-hour image of the ﬁctional reality, whereas in the latter he not only provides us with a detailed account of the events placed within the calendar, but also seems to take advantage of this structure to suggest some hidden meaning.
Źródło:: Anglica. An International Journal of English Studies; 2016, 25/3; 51-67
0860-5734
Pojawia się w:: Anglica. An International Journal of English Studies
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Skocz do pozycji: 2.

Tytuł:: The Influence of Dramatic Conventions on the Audience’s Perception of the Fictional Time in William Shakespeare’s The Comedy of Errors
Autorzy:: Kaczyński, Daniel
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/572006.pdf
Data publikacji:: 2014
Wydawca:: Uniwersytet Warszawski. Wydział Neofilologii
Tematy:: William Shakespeare
Comedy of Errors
Dramatic Conventions
Fictional Time
Soliloquy
Opis:: Niniejszy artykuł poświęcony jest wpływowi, jaki wywierają użyte przez Szekspira konwencje teatralne w Komedii omyłek na percepcję czasu fikcyjnego sztuki. W oparciu o metodologię prof. Jerzego Limona wyłożoną w jego książce Chemia teatru, autor dokonuje próby skategoryzowania poszczególnych przypadków mówienia postaci „do siebie” jako solilokwia, mówienie na stronie oraz monologi. Zwraca uwagę, iż zdecydowana większość solilokwiów wypowiadanych przez osoby dramatu jest de facto nie znakami stanu umysłu mówiących, lecz znakami mowy kierowanej bezpośrednio do siebie, co łączy się z możliwością zauważenia takiego typu zachowania przez inne postaci.
Źródło:: Acta Philologica; 2014, 45; 15-21
0065-1524
Pojawia się w:: Acta Philologica
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Skocz do pozycji: 3.

Tytuł:: The Art of Tale-Telling in William Shakespeare’s The Tempest
Autorzy:: Kaczyński, Daniel
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/889062.pdf
Data publikacji:: 2015
Wydawca:: Uniwersytet Warszawski. Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego
Tematy:: William Shakespeare
tragicomedy
tale-telling
narrative reliability
Opis:: The author draws attention to the fact that in William Shakespeare’s plays characters tell their stories and tales with varying degrees of credibility. In his paper he makes an attempt to reconstruct the actual circumstances of both the storm and shipwreck in The Tempest by analysing all the relevant accounts in the play. While investigating the reliability of the characters’ narratives, the author suggests that Ariel is a spirit whose report of the raised tempest and subsequent shipwreck is partly a trustworthy account and partly a fictitious and misleading tale, which is demonstrated in the course of comparing his words with the other characters’ assertions of what happened in the initial storm.
Źródło:: Anglica. An International Journal of English Studies; 2015, 24/1; 97-107
0860-5734
Pojawia się w:: Anglica. An International Journal of English Studies
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Informacja