Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "KOT, Dobrosław" wg kryterium: Autor

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-6 z 6
    Tytuł:
    Zagadka twarzy
    The Enigma of the Face
    Autorzy:
    KOT, Dobrosław
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1047394.pdf
    Data publikacji:
    2020-01-16
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
    Tematy:
    twarz, spotkanie, objawienie, dialog, rozmowa, metafora, ślad, pomiędzy, napięcie
    face, encounter, revelation, dialogue, conversation, metaphor, trace, ‘in-between,’ tension
    Opis:
    Metafora twarzy jest centralnym i jednocześnie najbardziej problematycznym pojęciem filozofii spotkania. Myślenie o twarzy Innego ujawnia liczne napięcia, które można zawrzeć w opozycjach: dosłowność-metaforyczność, doświadczenie-spotkanie, konkretność-ogólność oraz pytanie-odpowiedź. Twarz nie daje się zredukować do żadnego z opozycyjnych biegunów, myślenie musi umieścić ją Pomiędzy nimi. Jednak bycie Pomiędzy nie jest bezruchem, tylko ciągłą dynamiką, która sprawia, że metafora staje się wieloznaczna i nieprecyzyjna. Z jednej strony może to być odebrane jako słabość myślenia. Z drugiej jednak jest to być może jedyny sposób, by myśleć Innego jako Innego, jako ciągle wymykającego się filozoficznym kategoriom.
    The metaphor of the face is the central and simultaneously the most problematic concept of the philosophy of dialogue. Any attempt at cognitively ‘grasping’ the face of the Other involves numerous tensions which may be conveyed in a series of opposites such as: literality—metaphoricity, experience—encounter, concreteness—generality, and question—answer. The face cannot be reduced to either of the opposing poles, and it must be inevitably placed in-between them. Still the ‘in-between’ situation of the face is not tantamount to inertia since it causes a continuous dynamism responsible for the fact that the metaphor of the face is always ambiguous and imprecise. On the one hand, the problem of ‘grasping’ the face may be seen as evidence pointing to a weakness in human thinking. Yet on the other hand the indeterminateness of the face might reflect the only way to think the ‘Other’ as actually other, continuously evading philosophical categorization. Translated by Dorota Chabrajska
    Źródło:
    Ethos; 2016, 29, 2 (114); 44-60
    0860-8024
    Pojawia się w:
    Ethos
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Między dramatyką a dialogiką
    Between drama and dialogue
    Autorzy:
    Kot, Dobrosław
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/426641.pdf
    Data publikacji:
    2014
    Wydawca:
    Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
    Tematy:
    drama
    dialogue
    tension
    encounter
    game
    salvation
    damnation
    Opis:
    Józef Tischner’s philosophy of drama belongs to the tradition of philosophy of dialogue. However a “drama” (the keyword of that philosophy) origins in a different approach to philosophy of man. Whereas the dialogue is an encounter, a love, a responsibility for the Other, a lack of distance – the drama is a fight, tension, sometimes even a mortal combat. Dialogue is an opening for the Other while drama is a game between salvation and damnation. Tischner does explain fundamental human experience and human relations by this term in the same time. The tension between these two concepts is presented and considered in the paper. An analysis of contexts, where these terms appear, helps to see mutual influences and how they modify one another their meaning. The sense of dialogue changes in philosophy of drama, the drama acquires a new meaning. A term tension becomes crucial for this relation.
    Źródło:
    Logos i Ethos; 2014, 1(36); 53-72
    0867-8308
    Pojawia się w:
    Logos i Ethos
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Man inside metaphors
    Autorzy:
    Kot, Dobrosław
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/426907.pdf
    Data publikacji:
    2019
    Wydawca:
    Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
    Tematy:
    Józef Tischner
    metaphor
    human experience
    Opis:
    The subject of the article is a role of metaphor in Józef Tischner’s philosophy. In late seventies he shaped an idea of „thinking within metaphor”, which was an essential modification of phenomenological method Tischner used before. Metaphorizing is not only an unliterally language expression, but also the metaphysical statement, that the world an human experience cannot be described in strict concepts. Metaphors and symbols have their own logic and hermeneutics, which shows their inner tensions. I proposed a new approach to Tischner philosophy, which allows unveil this „life of metaphor”.
    Źródło:
    Logos i Ethos; 2019, 51; 89-108
    0867-8308
    Pojawia się w:
    Logos i Ethos
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Człowiek we wnętrzu metafor
    The Man within Metaphors
    Autorzy:
    Kot, Dobrosław
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/426883.pdf
    Data publikacji:
    2012
    Wydawca:
    Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
    Opis:
    The subject of the article is a role of metaphor In Jozef Tischner’s philosophy. In late seventies he shaped an idea of „thinking within metaphor”, which was an essential modification of phenomenological method Tischner used before. Metaphorizing is not only an unliterally language expression, but also the metaphysical statement, that the world an human experience cannot be described in strict concepts. Metaphors and symbols have their own logic and hermeneutics, which shows their inner tensions. I proposed a new approach to Tischner philosophy, which allows unveil this „life of metaphor”.
    Źródło:
    Logos i Ethos; 2012, 1(32); 157-174
    0867-8308
    Pojawia się w:
    Logos i Ethos
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Czcigodne jarzmo metafory. Kilka uwag na marginesie Platońskiej paraboli jaskini
    The Honorable Yoke of Metaphor: Some Remarks Inspired by Plato’s Allegory of the Cave
    Autorzy:
    KOT, Dobrosław
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1046881.pdf
    Data publikacji:
    2020-01-12
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
    Tematy:
    światło, prawda, dobro, sens, metaforyka światła, pozaświatowość światła, aletheia
    light, truth, the good, meaning, the metaphor of light, transcendent nature of light, aletheia
    Opis:
    Nie ma chyba w filozofii silniej zakorzenionej metafory niż światło, mające wypowiadać prawdę, poznanie, sens. U Platona jest ono niezbędnym łącznikiem między tym, co widziane, a widzeniem samym. Łącznik ten Platon nazywa jarzmem. Hermeneutyczny namysł nad tą metaforą rodzi wiele pytań, z których bodaj najważniejsze, a na pewno najbardziej niepokojące brzmi: czy to wszystko, co wiemy i przeczuwamy na temat prawdy (poznania, idei Dobra itd.), wynika z wiedzy o tych doniosłych sprawach, czy też jest konsekwencją pieczołowitej i szczegółowej analizy samej metafory światła? Innymi słowy: ile wiemy o prawdzie samej, a ile o tym, jak działa światło? Być może napięcie w jarzmie pomiędzy prawdą a światłem nie okaże się tak radykalne i aporetyczne, jak w wypowiedzianej właśnie alternatywie. Zapewne warto jednak zobaczyć, co sama metaforyka światła wnosi do naszego rozumienia prawdy, przyglądając się metaforze można bowiem dostrzec fundamentalne aporie i napięcia. W artykule analizowana jest między innymi pozaświatowość światła. W filozofiach tak od siebie różnych, jak platonizm, fenomenologia transcendentalna czy filozofia spotkania, ujawnia się pewien wspólny wzór: wszędzie tam, gdzie wykorzystana zostaje metaforyka światła, światło umiejscowione zostaje – na różne sposoby – poza światem. Takim źródłem sensu może być idea Dobra, ale też transcendentalne Ja czy Buberowskie Ty. Poprzez przywołanie rozważań Heideggera o alethei autor dochodzi do kolejnego problemu: w świetle nie widać ciemności. Czy to stwierdzenie odnosi się do natury tego, co ciemne (np. zła), czy też jest tylko i wyłącznie grą językową, ważną jedynie w ramach metafory światła? Wszystko to prowadzi do pytań o niezastępowalność metafory światła w myśleniu filozoficznym.
    Apparently there is no metaphor more firmly established in philosophy than that of light which denotes truth, cognition, and meaning. In Plato, light is the bond that yokes together visibility and the faculty of sight. A hermeneutic analysis of the metaphor of ‘yoke’ engenders numerous issues, and the most important among them, as well as the most disturbing, is whether all we know and intuit about truth (or about our cognition, the idea of the Good, etc.) results from our knowledge of these important concepts, or rather it is a consequence of a thorough and detailed analysis of the metaphor of light itself. In other words, how much do we know about truth as such, and how much of this knowledge is our insight into the workings of light? Or is it rather the case that the tension between truth and light, the tension within the ‘yoke’ Plato refers to, does not prove as radical or aporetic as the initial alternative would suggest? Regardless of how we answer this question, it is indubitably worthwhile examining what the metaphor of light introduces into our understanding of truth, since an analysis of the metaphor in question may bring out the fundamental cognitive aporias and tensions we experience. The article analyzes, among others, the transcendent nature of light. Philosophies as diverse as Platonism, transcendental phenomenology, and the philosophy of encounter manifest a uniform approach to the understanding of light and tend to perceive its source outside the visible reality, whether they locate this source in the idea of the Good, in the transcendental ego or in Buber’s ‘Thou,’ thus considering each of them, respectively, a source of meaning. Heidegger’s considerations of the truth (aletheia) make the author confront another problem, namely, that of light obscuring darkness. However, does the issue in question concern the nature of the dark (e.g. evil) as such, or rather, does it manifest merely a language game valid within the scope of the metaphor of light? All these ideas prompt the conclusion about an irreplaceable status of the metaphor of light in philosophical thinking. Translated by Dorota Chabrajska
    Źródło:
    Ethos; 2017, 30, 3 (119); 77-92
    0860-8024
    Pojawia się w:
    Ethos
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Cudzoziemiec
    A Stranger
    Autorzy:
    KOT, Dobrosław
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1046683.pdf
    Data publikacji:
    2020-01-12
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
    Tematy:
    Cezary Wodziński, jurodiwy, Odyseusz, antropologia apofatyczna
    Cezary Wodziński, yurodivy, fool for Christ, Odysseus, apophatic anthropology
    Opis:
    Zmarły w 2016 roku Cezary Wodziński w swej bogatej twórczości filozoficznej kilkakrotnie przyglądał się figurom obcego, cudzoziemca, wskazując na ich zasadnicze znaczenie dla zrozumienia problemu człowieka. Cudzoziemcem był ruski jurodiwy: przychodził do ludzi spoza świata jako Boży szaleniec. Jego ojczyzną nie był świat i jego światowość, dlatego też nieświatowe zachowanie jurodiwego zawsze budziło konsternację – było dla ludzi bluźnierstwem, obrazą lub głupotą. Jednocześnie swą obcością jurodiwy prowokował ludzi wokół siebie do zmiany myślenia i przemiany życia. Kwestionował ich dobre samopoczucie i poczucie bycia u siebie, wyrywał ich ze światowości. Cudzoziemcem był Odys, który przez wiele lat tułaczki przebywał z dala od domu. Nawet wracając na Itakę udawał obcego, przybywając po kryjomu, w przebraniu starca. Król Itaki (gospodarz) udawał cudzoziemca (gościa), aby rozpoznać tych, którzy potrafią okazać gościnność. Obydwaj cudzoziemcy wskazują na paradoks gościnności i nieznośne napięcie między byciem u siebie a byciem nie u siebie. Według Wodzińskiego nie są to dwa odmienne sposoby egzystencji, lecz dwie strony tego samego: będąc u siebie, jestem jednocześnie obcy, moja ziemia jest dla mnie samego ziemią cudzą, a moje prawa do niej są wątpliwe. Rozważania prowadzone w tym artykule próbują prześledzić drogi myślenia Cezarego Wodzińskiego w jego rozpiętym pomiędzy Grecją a Rosją projekcie antropologii apofatycznej.
    In his complex philosophical output, the late Cezary Wodziński (died in 2016) repeatedly reflected on the figures of ‘stranger,’ or ‘foreigner,’ emphasizing their fundamental importance to the understanding of the problem of man. Among the figures of ‘stranger’ discussed by Wodziński was the Russian fool for Christ (yurodivy). To the yurodivy, the world with all its worldliness was not his homeland. His unsettling, unworldly behaviour was often perceived as blasphemous, offensive or foolish. At the same time, the fool for Christ provoked others to change their mentalities and transform their lives. He challenged their complacency and their sense of being at home, forcing them out of their worldliness. Wodziński reflected also on the figure of Odysseus who, on his return to Ithaca after a years long peregrination, played the role of a stranger, appearing secretly, disguised as an old man. Thus the king of Ithaca (the host) pretended to be a stranger (a guest) in order to identify those who were capable of showing hospitality. Both figures of ‘stranger’ reveal the paradox of hospitality, as well as the unbearable tension between being and not being ‘at home.’ According to Wodziński, these are not two different modes of existence, but two faces of the same condition: while being at home, one is simultaneously a stranger, one’s land is in fact a foreign land, and one’s rights to it may be questioned. The reflections put forward in the article attempt to follow the paths of Cezary Wodziński’s thought expressed in his project of apophatic anthropology spanning both ancient Greece and Russia. Translated by Patrycja Mikulska
    Źródło:
    Ethos; 2017, 30, 1 (117); 61-75
    0860-8024
    Pojawia się w:
    Ethos
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-6 z 6

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies