Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "KOBOSKO, JOANNA" wg kryterium: Autor


Wyświetlanie 1-5 z 5
Tytuł:
Tożsamość osobista i jej związek z akceptacją siebie jako osoby głuchej – badania nad dorosłymi użytkownikami implantów ślimakowych z głuchotą prelingwalną
Person Identity and Its Relation with the Self-Acceptance as a Deaf Person – Studies on the Prelingually Deaf Adults Using Cochlear Implants
Autorzy:
Kobosko, Joanna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2098426.pdf
Data publikacji:
2021-12-17
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
tożsamość osobista osób głuchych
akceptacja siebie jako osoby głuchej
głuchota prelingwalna
implant ślimakowy
deaf person identity
self-acceptance as a deaf person
prelingual deafness
cochlear implant
Opis:
Tożsamość osobista, także w aspekcie doświadczania siebie jako osoby głuchej, ma ogromne znaczenie dla zdrowia psychicznego osób głuchych. W pracy postawiono pytanie o jej związek z akceptacją siebie jako osoby głuchej. Badaniami objęto 84 osoby z głuchotą prelingwalną i z implantem ślimakowym (CI), o wysokich kompetencjach językowych w języku polskim fonicznym, w wieku od 18 do 45 lat. Do opisu tożsamości osobistej wykorzystano Kwestionariusz Ja–Inni, a do oceny akceptacji siebie jako osoby głuchej  posłużono się skalą typu VAS. Okazało się, że tożsamość osobistą osób prelingwalnie głuchych z CI odróżniają od innych cechy w ich percepcji o największym nasileniu, tj. „wrażliwy” i „dobry”, a także o najmniejszym nasileniu, tj. „słyszący” i „głupi”. Wraz z niższą akceptacją siebie, jako osoby głuchej, należy spodziewać się doświadczania siebie w relacjach z innymi ludźmi jako bardziej „nieśmiałego”, „samotnego” i „słabego”, a także posiadającego większe nasilenie cech negatywnych ogółem. Właściwości te stają się ważnymi wyróżnikami w tożsamości osobistej jako osoby głuchej u objętych badaniami osób z głuchotą prelingwalną.
Person identity, also in the aspect of experiencing the self as a deaf person, plays a vital role in the mental health of deaf and hard-of-hearing people. The aim of the present study is to examine  its relation with the self-acceptance as a deaf person.  The study involved 84 people with prelingual deafness who underwent cochlear implantation with high competencies in the Polish phonic language aged between 18 and 45. The I–Others questionnaire was used to describe a person identity. The self-acceptance was measured using the VAS-type scale. Person identity of the prelingually deaf CI users is differentiated from others by characteristics perceived by them to be the strongest, such as “sensitive” or “good”, or the weakest, such as “hearing” or “stupid”. It turned out that alongside lower self-acceptance as a deaf person we can expect the perception of self as more “shy”, “lonely”, or “weak” in interpersonal relations, as well as possessing higher intensity of negative traits overall.  These attributes are important characteristics of person identity as a deaf person.
Źródło:
Roczniki Pedagogiczne; 2021, 13, 3; 117-133
2080-850X
Pojawia się w:
Roczniki Pedagogiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Depresja matek i ojców a głuchota dziecka. Znaczenie satysfakcji małżeńskiej jako predyktora nasilenia doświadczanych przez rodziców objawów depresji
Mothers' and Fathers' Depression and Child's Deafness. The Importance of Marital Satisfaction as a Predictor of Intensity of Depression Symptoms Experienced by Parents
Autorzy:
Kobosko, Joanna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1811210.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
depression
mother
father
deaf child
marital satisfaction
depresja
matka
ojciec
dziecko głuche
satysfakcja małżeńska
Opis:
Experiencing depression symptoms (depression) is an important problem concerning parents of handicapped children, including also parents of deaf and hard of hearing children. Studies show that these symptoms are more intensive in mothers of small children than in fathers, and also in mothers of hearing, typically developing children. The present study poses the question if there are differences of intensity of depression symptoms experienced by mothers and fathers of deaf children aged between 3 months and 15 years as compared to parents of hearing children. The study takes into consideration the relation between the intensity of depression symptoms and the time elapsed from the child's diagnosis of deafness. The question posed was whether socio-demographic variables, such as: sex, age, education, parent's marital status and marital satisfaction, as well as variables related to the child's deafness that is: the child's age at the moment of diagnosis of deafness, the time elapsed from that moment, the degree of hearing loss, the type of prosthesis used (conventional hearing aid versus cochlear implant) and satisfaction with rehabilitation may be predictors of the intensity of depression symptoms experienced by parents. The study included 185 mothers and 55 fathers and parents of hearing children as a control group. The intensity of depression symptoms was measured using the D Scale of GHQ-28 questionnaire. The results indicate that mothers of deaf children experience significantly more intensive depression symptoms compared to mothers of hearing, typically developing children. Depression symptoms are most intense in the first, second and seventh year from the diagnosis of deafness. In fathers no relationship between time elapsed from the diagnosis of deafness and intensity of depression symptoms was found. An important predictor of the intensity of depression symptoms in parents of deaf children and in parents of typically developing children was found to be the marital satisfaction, and not the socio-demographic variables including marital status. A higher intensity of depression symptoms in fathers of deaf children may be predicted only when the child at the moment of diagnosis of deafness is older. Constant availability of various forms of psychological intervention and psychotherapy, including marital psychotherapy, in the offer of centers responsible for rehabilitation and education of children is crucial for parents of deaf children, because their mental functioning as parents (depression) is in strong relation with their marital satisfaction.
Doświadczanie objawów depresyjnych (depresji) jest ważnym problemem w odniesieniu do rodziców dzieci niepełnosprawnych, także rodziców dzieci głuchych i słabosłyszących. W badaniach stwierdza się większe ich nasilenie u matek małych dzieci w porównaniu z ojcami, a także matkami dzieci słyszących o typowym rozwoju. W prezentowanych badaniach postawiono pytanie, czy istnieją różnice w nasileniu objawów depresji u matek i ojców dzieci głuchych w wieku od 3. miesięcy do 15. lat w porównaniu z rodzicami dzieci słyszących. Uwzględniono związek nasilenia objawów depresji z czasem upływającym od momentu zdiagnozowania głuchoty (niedosłuchu) dziecka. Postawiono pytanie, czy zmienne socjodemograficzne, takie jak płeć, wiek, wykształcenie, status małżeński rodzica, satysfakcja małżeńska, a także zmienne związane z głuchotą dziecka, do których zaliczono: wiek dziecka w momencie zdiagnozowania głuchoty i czas upływający od tego momentu, stopień ubytku słuchu, typ protezy wzmacniającej słyszenie (konwencjonalne aparaty słuchowe v. implanty ślimakowe) i zadowolenie z rehabilitacji są predyktorami nasilenia objawów depresji u rodziców. Badaniami objęto 185 matek i 55 ojców dzieci głuchych i słabosłyszących oraz rodziców dzieci słyszących stanowiących grupę kontrolną. Do pomiaru nasilenia objawów depresji wykorzystano Skalę D kwestionariusza GHQ-28. Rezultaty badań wskazują, że matki dzieci głuchych doświadczają w istotnie większym nasileniu objawów depresji w porównaniu z matkami dzieci słyszących o typowym rozwoju. Objawy depresji przyjmują największe nasilenie w pierwszym, drugim i siódmym roku od momentu zdiagnozowania głuchoty u dziecka. U ojców stwierdzono brak związku między czasem upływającym od momentu postawienia tej diagnozy a nasileniem objawów depresji. Istotnym predyktorem nasilenia objawów depresji rodziców dzieci głuchych i dzieci o typowym rozwoju okazała się satysfakcja małżeńska, nie zaś zmienne socjodemograficzne, w tym status małżeński. Większe nasilenie doświadczanych objawów depresji u ojców dzieci głuchych pozwala przewidywać jedynie starszy wiek dziecka w momencie zdiagnozowania u niego głuchoty. W ofercie ośrodków zajmujących się rehabilitacją i edukacją dzieci głuchych i słabosłyszących, ich rodzice potrzebują stałej dostępności różnych form interwencji psychologicznej i psychoterapii, także małżeńskiej, gdyż ich psychiczne funkcjonowanie jako rodzica (depresja) pozostaje w silnym związku z satysfakcją małżeńską.
Źródło:
Roczniki Pedagogiczne; 2013, 5(41), 3; 123-140
2080-850X
Pojawia się w:
Roczniki Pedagogiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Deaf sociocultural identity and experiencing symptoms of depression – a preliminary study of adult CI users with prelingual deafness
Autorzy:
KOBOSKO, JOANNA
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/938675.pdf
Data publikacji:
2019-06-15
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
deaf sociocultural identity
cochlear implant
prelingual deafness
depression
Opis:
Deaf sociocultural identity of the deaf is an important issue from the point of view of their psychological and social functioning. The present study was focused on people with prelingual deafness using cochlear implants (CI) demonstrating high skills in oral Polish language. The research question concerned the relation between the aforementioned identity and symptoms of depression, as well as the age, sex and age at cochlear implantation. The study included 28 prelingually deaf CI users aged between 18 and 40 and was conducted using N. Glickman’s DIDS, PHQ-9 and an information questionnaire. Deaf sociocultural identity is similar in terms of proportion of types of identities of the deaf to the results obtained in other studies, i.e. hearing and bicultural identities turned out to be predominant in the study group. The marginal identity only coexists with the presence of depression symptoms.
Źródło:
Interdyscyplinarne Konteksty Pedagogiki Specjalnej; 2019, 25; 275-295
2300-391X
Pojawia się w:
Interdyscyplinarne Konteksty Pedagogiki Specjalnej
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Jakość życia rodzin z małym dzieckiem głuchym w obszarze otrzymywanego wsparcia i relacji społecznych z perspektywy matek (FQOLS-2006)
Quality of life of families with a young deaf child in the domain of the received social support and social relations from the mothers’ perspective (FQOLS-2006)
Autorzy:
Kobosko, Joanna
Ganc, Małgorzata
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2079484.pdf
Data publikacji:
2021-08-03
Wydawca:
Akademia Pedagogiki Specjalnej im. Marii Grzegorzewskiej. Wydawnictwo APS
Tematy:
jakość życia rodziny (FQOL)
FQOLS-2006
dziecko głuche
wsparcie społeczne
wsparcie specjalistyczne
interwencja psychologiczna
family quality of life (FQOL)
deaf child
social support
support from disability-related services
psychological intervention
Opis:
Na jakość życia rodziny z dzieckiem głuchym ma wpływ obecność głuchoty u jednego lub więcej jej członków. Szczególnie ważne jest dla tych rodzin wsparcie społeczne oraz wsparcie w ramach specjalistycznych usług. Jednakże wiadomo, że rodziny z dziećmi niepełnosprawnymi doświadczają niskiej jakości życia, zwłaszcza jeśli chodzi o relacje w społeczności lokalnej i wsparcie od innych osób spoza najbliższej rodziny, tj. od dalszej rodziny (krewni) oraz bliższego i dalszego otoczenia społecznego (przyjaciół, znajomych). W artykule wykorzystano wyniki badań 50 rodzin z małymi dziećmi głuchymi w wieku od 6,5 miesiąca do 47 miesięcy z zastosowaniem FQOLS-2006. Analizie poddano odpowiedzi matek na temat trzech dziedzin życia rodzin: wsparcie innych osób, wsparcie w ramach specjalistycznych usług i interakcje społeczne, umieszczone w części A tego kwestionariusza. Okazało się, że badane rodziny w dość niewielkim stopniu angażują się w życie społeczności lokalnej, nie doświadczyły dyskryminacji, otrzymują więcej wsparcia emocjonalnego niż praktycznego zarówno od dalszej rodziny, jak i przyjaciół oraz znajomych. Dalsza rodzina stanowi źródło większego wsparcia emocjonalnego i praktycznego niż znajomi (sąsiedzi). Niewiele spośród badanych rodzin nie ma dostępu do usług specjalistycznych, jakie są im potrzebne w związku ze specjalnymi potrzebami dzieci. Rodziny te wciąż potrzebują różnych form interwencji psychologicznej, aby umiały efektywnie radzić sobie w obszarze relacji społecznych i wsparcia.
The quality of life of a family with a deaf child is inevitably affected by the presence of deafness. Social support of any kind including support from disability-related services plays especially important role for these families. Families with children with disabilities experience low quality of life in relation to social interactions and limited support from people other than their close family, i.e. distant relatives, friends and/or neighbours. The study included 50 families with a deaf child aged between 6.5 and 47 months. The FQOLS-2006 (Family Quality of Life Survey 2006) was used and completed by hearing mothers. For the analyses, mothers’ responses for the FQOLS-2006 part A in three domains of life were taken into account: support from others, support from disability-related services and community interactions. It turned out that families with young deaf children are involved in local community life to the limited extent, they do not experience discrimination acts/behaviours, and receive more emotional than practical support from relatives, friends as well as neighbours. Distant relatives are more a source of emotional and practical support than friends and neighbours. Few families with a deaf child do not have access to special services necessary for them to fulfil deaf children’s special needs. It seems appropriate to offer various forms of psychological intervention for families with young deaf children in order to help them to cope effectively with social relations and social support.
Źródło:
Człowiek - Niepełnosprawność - Społeczeństwo; 2021, 52(2); 75-97
1734-5537
Pojawia się w:
Człowiek - Niepełnosprawność - Społeczeństwo
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Strategie radzenia sobie ze stresem u osób z głuchotą prelingwalną, korzystających z implantu ślimakowego od okresu dorosłości
Stress coping strategies of prelingually deaf cochlear implant users implanted in adulthood
Autorzy:
Kobosko, Joanna
Piłka, Edyta
Pankowska, Agnieszka
Skarżyński, Henryk
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1037913.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Śląski Uniwersytet Medyczny w Katowicach
Tematy:
strategie radzenia sobie ze stresem
głuchota prelingwalna
implant ślimakowy
rehabilitacja osób prelingwalnie
ogłuchłych z implantem ślimakowym
stress coping strategies
prelingual deafness
cochlear implant
rehabilitation of prelingually deaf ci users
Opis:
INTRODUCTION There so far have been no psychological studies on stress coping strategies used by prelingually deaf individuals. Assessment of the efficacy of coping in confrontation with stress is of key importance in the case of persons with a handicap, such as prelingual deafness, and enables one to propose them an adequate offer of hearing and speech (re)habilitation, including psychological intervention. The aim of this study was to compare prelingually deaf adult cochlear implant (CI) users with hearing individuals in terms of stress coping strategies taking account of CI experience, the use of sign language and socio-demographic variables. MATERIAL AND METHODS Study was conducted by post and involved 79 persons with prelingual deafness aged 19–62 years, using CIs implanted after 18 years of age, for whom the response ratio was 63.3%, and hearing persons. An inquiry form and Brief COPE questionnaire were used. RESULTS Prelingually deaf CI users more seldom than hearing persons use active coping, also they less often use psychoactive substances, while they more often use behavioral disengagement. Sex, age, marital (partnership) status and work significantly influence the coping strategies used. Longer CI experience is related to using self-blame and turning to religion more seldom. Individuals who use sign language significantly less often use venting as a stress coping strategy. CONCLUSIONS Stress coping strategies used by prelingually deaf CI users differ significantly from those used by hearing persons as well as postlingually deaf CI users. It is therefore not expedient to treat CI users as a homogenous group irrespective of the deafness etiology, particularly in planning rehabilitation management and in research.
W S T Ę P Strategie radzenia sobie ze stresem u osób z głuchotą prelingwalną nie były, jak dotąd, przedmiotem badań psychologicznych. Ocena skuteczności radzenia sobie w konfrontacji ze stresem nie tylko odgrywa ważną rolę w przypadku osób z niepełnosprawnością, jaką jest głuchota prelingwalna, ale także pozwala zaproponować adekwatną ofertę w zakresie rehabilitacji słuchu i mowy, w tym interwencji psychologicznej. Celem badań jest porównanie osób dorosłych prelingwalnie ogłuchłych z implantem ślimakowym (cochlear implant – CI) z osobami słyszącymi w zakresie strategii radzenia sobie ze stresem (coping), z uwzględnieniem czasu korzystania z CI, znajomości języka migowego oraz zmiennych socjodemograficznych. M A T E R I A Ł I M E T O D Y Badania przeprowadzono drogą pocztową, objęto nimi 79 osób z głuchotą prelingwalną w wieku 19–62 lat z CI wszczepionym po 18 r.ż. oraz osoby słyszące. Wskaźnik odpowiedzi zwrotnych wynosi 63,3%. Wykorzystano ankietę informacyjną i kwestionariusz Mini COPE. WYNIKI Osoby z głuchotą prelingwalną z CI stosują aktywne radzenie sobie ze stresem rzadziej niż osoby słyszące, rzadziej także sięgają po substancje psychoaktywne, częściej natomiast zaprzestają działań. Płeć, wiek, status małżeński (partnerski) oraz praca (nauka) odgrywają istotną rolę w obszarze wykorzystywanych strategii coping. Dłuższy czas korzystania z CI wiąże się z rzadszym obwinianiem siebie i zwracaniem się ku religii. Znajomość języka migowego sprzyja istotnie rzadszemu posługiwaniu się strategią wyładowania w konfrontacji ze stresem. WNIOSKI Strategie radzenia sobie ze stresem, jakimi posługują się osoby prelingwalnie ogłuchłe z CI, znacząco odróżniają je od osób słyszących, ale także i od postlingwalnie ogłuchłych z CI. Nie jest zatem wskazane traktowanie osób z CI jako jednorodnej grupy z pominięciem etiologii głuchoty, zarówno w planowaniu działań rehabilitacyjnych, jak i badawczych.
Źródło:
Annales Academiae Medicae Silesiensis; 2014, 68, 3; 154-163
1734-025X
Pojawia się w:
Annales Academiae Medicae Silesiensis
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-5 z 5

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies