Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "Kępka, W." wg kryterium: Autor


Wyświetlanie 1-3 z 3
Tytuł:
Przeżywalność Lactobacillus paracasei LPC-37 w serach dojrzewających typu szwajcarskiego
Viability of Lactobacillus paracasei LPC-37 in Swiss-type cheeses during their ripening
Autorzy:
Aljewicz, M.
Cichosz, G.
Laniewska-Trokenheim, L
Danowska-Oziewicz, M.
Lukaszuk-Kepka, W.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/826297.pdf
Data publikacji:
2009
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Technologów Żywności
Tematy:
sery szwajcarskie
sery dojrzewajace
aktywnosc wody
przezywalnosc mikroorganizmow
Lactobacillus paracasei
probiotyki
kultury bakteryjne
zastosowanie
wartosc prozdrowotna
Opis:
Przedmiotem badań były sery typu szwajcarskiego wyprodukowane z zastosowaniem probiotycznej kultury Lactobacillus paracasei LPC-37. Konsekwencją podobnego składu chemicznego badanych serów było niewielkie zróżnicowanie aktywności wody. Po 4 i 6 tygodniach dojrzewania stwierdzono większy spadek aktywności wody niż po 2 tygodniach. Z porównania liczby pałeczek mlekowych w serach o różnym stopniu dojrzałości wynika, że najbardziej intensywny ich wzrost miał miejsce podczas pierwszych dwóch tygodni dojrzewania. Statystycznie istotną zależność pomiędzy liczbą pałeczek Lactobacillus a aktywnością wody stwierdzono tylko w serach po pierwszym miesiącu przechowywania (r = 0,86).
The objective of this study and analysis were Swiss-type cheeses manufactured using a probiotic culture of Lactobacillus paracasei LPC-37. Owing to the similar chemical composition of the cheeses studied, the diversification of their water activity was slight. It was reported that after 4 and 6 weeks of ripening, the cheeses showed a higher decrease in water activity than after 2 weeks of ripening. When comparing the count of lactobacilli in the cheeses of a varying degree of ripeness, it is found that the most intensive growth of micro-organisms occurred during the first two weeks of ripening. A statistically significant dependence (r=0.86) between the number of Lactobacillus and water activity was found only in cheeses that have been stored for one month.
Źródło:
Żywność Nauka Technologia Jakość; 2009, 16, 6
1425-6959
Pojawia się w:
Żywność Nauka Technologia Jakość
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Effect of adding furnace ash from bituminous coal combustion to soil on phytoavailability of selected metals
Wpływ dodatku popiołu paleniskowego z węgla kamiennego do gleby na fitoprzyswajalność wybranych metali
Autorzy:
Antonkiewicz, J.
Jasiewicz, C.
Kępka, W.
Kowalewska, A.
Pełka, R.
Losak, T.
Hlusek, J.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/296897.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Politechnika Częstochowska. Wydawnictwo Politechniki Częstochowskiej
Tematy:
ash
Cr
Mn
Fe
Ni
Cu
Al
maize
tolerance index
metal translocation factor
metal content
metal uptake
popiół
kukurydza
indeks tolerancji plonu
wskaźnik translokacji metali
zawartość metali
pobranie metali
Opis:
The research on the effect of furnace ash from bituminous coal combustion on the uptake of Cr, Cu, Ni, Fe, Mn, Al by maize (Zea mays L.) was conducted under conditions of a three-year pot experiment. The arable soil in the pot experiment was amended with furnace ash in the amount of 23.33 g·pot‒1 (corresponding to 20 t·ha‒1) and with increasing doses of cadmium (3÷15 mg·kg‒1 soil DM). Application of ash and cadmium in the amount of 3÷5 mg·kg‒1 DM to the soil had a significant effect on the increase in the yield of above-ground parts and roots of maize. Application of subsequent doses of cadmium (7.5÷15 mg·kg‒1) caused a considerable reduction in the yield of the tested plant. The research shows that the applied furnace ash reduced the depression in yielding of maize. Introduction of furnace ash to cadmium-contaminated soil caused an increase in the content of Cr, Fe, Ni, Cu and Al in maize biomass and a decrease in the content of Mn in maize. Among the studied metals, Mn was translocated from roots to above-ground parts the most efficiently, and Al - the least efficiently, evidence of which are the highest values of the translocation factor for Mn, and the lowest values for Al. The research showed that ash introduced to cadmium-contaminated soil did not immobilize the above-mentioned metals, and thereby did not reduce the phytoavailability. In general, contamination of the soil with cadmium and introduction of ash stimulated uptake of the metals by maize. We observed that roots took up more Cr, Fe, Ni and Al, whereas above-ground parts of maize took up more Mn and Cu. The lowest uptake of the studied metals by maize was observed in the treatment where only furnace ash was applied.
Badania nad wpływem popiołu paleniskowego z węgla kamiennego na pobieranie Cr, Cu, Ni, Fe, Mn, Al przez kukurydzę (Zea mays L.) przeprowadzono w warunkach trzyletniego doświadczenia wazonowego. W doświadczeniu wazonowym zastosowano do gleby uprawnej popiół paleniskowy, w ilości 23,33 g·wazon‒1, odpowiadającej 20 t·ha‒1, oraz wzrastające dawki kadmu, w ilości 3÷15 mg·kg‒1 s.m. gleby. Zastosowanie popiołu oraz kadmu w ilości 3÷5 mg·kg‒1 s.m. do gleby wpłynęło istotnie na zwiększenie plonu części nadziemnych i korzeni kukurydzy. Natomiast zaaplikowanie kolejnych dawek kadmu (7,5÷15 mg·kg‒1) spowodowało istotne obniżenie plonu testowanej rośliny. Z badań wynika, że zaaplikowany popiół paleniskowy zmniejszył depresję plonowania kukurydzy. Wprowadzenie popiołu paleniskowego do gleby zanieczyszczonej kadmem wpłynęło na zwiększenie zawartości Cr, Fe, Ni, Cu i Al w biomasie kukurydzy, natomiast wpłynęło na zmniejszenie zawartości Mn w kukurydzy. Spośród badanych metali najłatwiej był przemieszczany z korzeni do części nadziemnych Mn, a najsłabiej Al, o czym świadczą największe wartości współczynnika translokacji dla Mn, a najmniejsze wartości dla Al. Z badań wynika, że popiół wprowadzony do gleby zanieczyszczonej kadmem nie wpłynął na immobilizację wyżej wymienionych metali, a tym samym nie ograniczył fitoprzyswajalności. Generalnie zanieczyszczenie gleby kadmem i wprowadzenie popiołu stymulowało pobieranie metali przez kukurydzę. Stwierdzono większe pobranie Cr, Fe, Ni i Al przez korzenie, natomiast Mn i Cu przez części nadziemne kukurydzy. Najmniejsze pobranie badanych metali przez kukurydzę zarejestrowano w obiekcie, w którym zastosowano wyłącznie popiół paleniskowy.
Źródło:
Inżynieria i Ochrona Środowiska; 2015, 18, 4; 405-422
1505-3695
2391-7253
Pojawia się w:
Inżynieria i Ochrona Środowiska
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Activity of alpha-fucosidase and beta-glucuronidase in serum and urine of patients administered parenteral nutrition
Autorzy:
Raczkowska, K.
Szajda, S.D.
Raczkowski, K.
Zasadowska, W.
Chojnowska, S.
Kepka, A.
Zalewska-Szajda, B.
Waszkiewicz, N.
Knas, M.
Snarska, J.
Zwierz, K.
Ladny, J.R.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/874170.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Narodowy Instytut Zdrowia Publicznego. Państwowy Zakład Higieny
Tematy:
alpha-fucosidase
beta-glucuronidase
serum
urine
patient
parenteral nutrition
malnutrition
enzyme activity
Opis:
Background. In hospital patients suffering from adverse clinical and biochemical symptoms of malnutrition, it is often necessary to employ parenteral nutrition to avoid the body’s tissue becoming broken down by being metabolised. Thus, the patient’s welfare and survival can be supported throughout any periods of medical crisis. Two of the enzymes responsible for metabolising glycoconjugates are a-fucosidase (FUC) and p-glucuronidase (GLU), present in lysosomes. They release fucose or glucuronic acid from the non-reducing end of oligosaccharide chains. Objective. To determine the effect of parenteral nutrition administered to ill patients, on glycoconjugate metabolism, by measuring serum and urinary activities of FUC and GLU. Material and methods. Blood samples and the daily urine collection were taken from 23 patients’ who had been undergoing parenteral nutrition for either 5 or 10 days, as well as from a baseline sample. Enzyme activities in serum and urine were determined by the method of Zwierz et al. Results. Serum FUC activities were significantly lower after 10 days compared to 5, (p< 0.0172), whereas GLU activities were significantly lower after both 5 and 10 days, (p< 0.0007 and p< 0.0208 respectively), compared to levels before starting parenteral nutrition. GLU activities were however higher after 10 days than those after 5 days, (p< 0.0023). In urine, FUC activities were significantly decreased after 10 days compared to 5 days after starting parenteral nutrition, (p< 0.0245). Urine GLU activities were unaffected by parenteral nutrition nor was any effect seen on FUC or GLU activities when calculated per 1mg creatinine. Conclusions. Serum FUC and GLU activities can be used for assessing the effect of parenteral nutrition on glycoconjugate metabolism. The significant decreases of serum GLU activity observed after 5 and 10 days, may serve to indicate that the components of parental nutrition are appropriate and that the body has become suitably adapted to this form of nutrition.
Wprowadzenie. Kliniczne lub biochemiczne objawy niedoborów pokarmowych stwarzają konieczność wdrożenia żywienia pozajelitowego w celu ograniczenia katabolizmu własnych tkanek i stworzenia warunków umożliwiających choremu przetrwanie krytycznego okresu, a-fukozydaza (FUC) i P-glukuronidaza (GLU) są enzymami lizosomalnymi uczestniczącymi w katabolizmie glikokoniugatów. Odcinają fukozę (FUC) lub kwas glukuronowy (GLU) od nieredukującego końca łańcuchów oligosacharydowych. Cel . Celem badań było zbadanie wpływu żywienia pozajelitowego na katabolizm glikokoniugatów poprzez ocenę aktywności FUC i GLU w surowicy krwi i moczu chorych żywionych pozajelitowo. Materiał i metody. Krew z żyły łokciowej oraz mocz z dobowej zbiórki pobrano od 23 pacjentów żywionych pozajelitowo trzykrotnie: przed rozpoczęciem żywienia pozajelitowego, w piątej oraz dziesiątej dobie alimentacji dożylnej. Aktywność FUC i GLU w surowicy krwi i moczu oznaczano metodą kolorymetryczną Zwierza i wsp. Wyniki. W trakcie żywienia pozajelitowego, stężenie aktywności FUC w surowicy krwi uległo istotnemu obniżeniu w dziesiątej dobie (p<0,0172), w porównaniu do doby piątej, żywienia pozajelitowego. Stężenie aktywności GLU istotne obniżyło się (p<0,0007) w piątej oraz (p<0,0208) dziesiątej dobie, w porównaniu do aktywności przed zastosowaniem żywienia pozajelitowego. Stężenie aktywności GLU istotnie rosło (p<0,0023) w dziesiątej dobie, w porównaniu do piątej doby żywienia pozajelitowego. Stężenie aktywności FUC w moczu uległo istotnemu obniżeniu (p<0,0245) w dziesiątej dobie, w porównaniu do piątej doby żywienia pozajelitowego. Żywienie pozajelitowe nie wpływa istotnie na stężenie aktywności GLU w moczu oraz moczowe aktywności FUC i GLU przeliczane na 1 mg kreatyniny. Wnioski. Stężenia aktywności FUC i GLU w surowicy mogą być użyte do oceny wpływu żywienia pozajelitowego na katabolizm glikokoniugatów. Istotne obniżenie aktywności GLU w surowicy krwi w 5 i 10 dniu pozajelitowego żywienia, może świadczyć o prawidłowym doborze składników i adaptacji organizmu do żywienia pozajelitowego.
Źródło:
Roczniki Państwowego Zakładu Higieny; 2013, 64, 3
0035-7715
Pojawia się w:
Roczniki Państwowego Zakładu Higieny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-3 z 3

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies