Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "Janocha, Justyna" wg kryterium: Autor


Wyświetlanie 1-2 z 2
Tytuł:
Macroprolactinoma – ocena skuteczności leczenia chirurgicznego
Macroprolactinoma – evaluation of surgical treatment
Autorzy:
Beda-Maluga, Karolina
Janocha, Justyna
Świętosławski, Jacek
Winczyk, Katarzyna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1032614.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Łódzkie Towarzystwo Naukowe
Tematy:
prolactinoma
gruczolak przysadki
leczenie operacyjne
niedoczynność przysadki
pituitary adenoma
surgical treatment
hypopituitarism
Opis:
Introduction: The first–line treatment of prolactinoma is pharmacotherapy with dopamine agonists. Surgery is performed rarely – if pharmacological treatment is ineffective (lack of normalization of blood prolactin (PRL) level and/or tumor reduction) and/or the patient does not tolerate the medication. The aim of our study was to assess the hormonal function of the pituitary in patients operated for prolactinoma. We analyzed both the efficacy of the treatment and the occurrence of hypopituitarism after surgery. Material and methods: The study group consisted of 26 patients after macroprolactinoma surgery hospitalized in the Department of Endocrinology, Chair of Endocrinology, Medical University of Lodz. The biochemical criterion of cure was the normalization of serum PRL concentration, measured in the morning, in a fasting state. The hormonal function of the pituitary was assessed on the basis of the levels of tropic hormones and adequate peripheral glands hormones. Results: The normalization of PRL concentration was achieved in 19 patients – in two after the surgery and in 17 as a result of post–operative therapy with dopamine agonists. Moreover, in 13/19 patients the imaging study showed the incomplete removal of adenoma, and in 14 patients hypopituitarism occurred. In seven patients, despite continued treatment with dopamine agonists after the surgery, PRL concentration still exceeded the reference values. Four of them had hypopituitarism. Conclusions: Treatment of macroprolactinoma remains a serious therapeutic problem because surgery in many cases does not lead to the removal of the entire tumor mass and quite often causes hypopituitarism. However, the use of postoperative medication with dopamine agonists significantly increases the chance of the normalization of PRL blood concentration and is necessary in majority of patients with macroprolactinoma.
Wstęp: Leczeniem z wyboru prolactinoma jest farmakoterapia z zastosowaniem agonistów receptorów dopaminergicznych. Zabieg chirurgiczny wykonuje się dość rzadko – w przypadku braku skuteczności leczenia farmakologicznego (normalizacji stężenia prolaktyny (ang. prolactin – PRL) i/lub zmniejszenia masy nowotworu) i/lub złej tolerancji leków. Celem naszej pracy była ocena czynności hormonalnej przysadki u chorych operowanych z powodu prolactinoma. Analizie poddano zarówno skuteczność leczenia, jak i wystąpienie po zabiegu niedoczynności przysadki. Materiał i metody: Grupę badaną stanowiło 26 pacjentów po operacji macroprolactinoma hospitalizowanych w Klinice Endokrynologii Katedry Endokrynologii Uniwersytetu Medycznego w Łodzi. Za biochemiczne kryterium wyleczenia przyjęto normalizację stężenia PRL w surowicy krwi oznaczonej na czczo w godzinach porannych. Czynność wydzielniczą przysadki oceniono na podstawie stężeń hormonów tropowych i odpowiednich hormonów gruczołów obwodowych. Wyniki: Normalizację stężenia PRL uzyskano u 19 pacjentów – w tym u dwóch po samej operacji, a u 17 dodatkowo w wyniku pooperacyjnej farmakoterapii agonistami dopaminy. Ponadto u 13/19 osób w badaniu obrazowym stwierdzono niecałkowite usunięcie gruczolaka, a u 14 chorych odnotowano niedoczynność przysadki. U siedmiu pacjentów, mimo kontynuacji leczenia agonistami dopaminy po operacji, stężenie PRL nadal przekraczało granice wartości referencyjnych. U czterech z nich stwierdzono niedoczynność przysadki. Wnioski: Leczenie makrogruczolaków prolaktynowych przysadki stanowi nadal poważny problem terapeutyczny, bowiem zabieg chirurgiczny w wielu przypadkach nie pozwala na usunięcie całej masy nowotworu i dość często powoduje niedoczynność przysadki. Jednakże, zastosowanie pooperacyjnej farmakoterapii agonistami dopaminy znacznie zwiększa szansę na normalizację stężenia PRL we krwi i jest niezbędne u większości pacjentów z macroprolactinoma.
Źródło:
Folia Medica Lodziensia; 2015, 42, 1; 75-87
0071-6731
Pojawia się w:
Folia Medica Lodziensia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Czynniki dobrej odpowiedzi na leczenie przeciwwirusowe zakażenia HBV
Factors that predict response to hepatitis B treatment
Autorzy:
Janocha-Litwin, Justyna
Simon, Krzysztof
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/552866.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Stowarzyszenie Przyjaciół Medycyny Rodzinnej i Lekarzy Rodzinnych
Tematy:
hepatitis B
predictors of response
treatment
interferon alpha
nucleo-ti(-si)de analogues
Opis:
Duża liczba osób zakażonych wirusem zapalenia wątroby typu B na świecie i w Polsce oraz ograniczona dostępność i skuteczność leczenia przyczynowego wymusza poznanie czynników odpowiedzi na stosowaną terapię. Ma to na celu wybranie jak najlepszego leku oraz możliwość modyfikacji leczenia w trakcie terapii. W pracy omówiono poznane czynniki/znaczniki odpowiedzi na leczenie zakażenia HBV. Czynnikami dobrej odpowiedzi na terapię PEG-IFN wyjściowo są: niska wiremia HBV DNA , obecność HBeAg, wysoka aktywność Al at, genotyp A lub B HBV oraz wysoka aktywność zapalna w badaniu histopatologicznym bioptatu wątroby. Monitorowanie skuteczności leczenia przeciwwirusowego oceną wiremii HBV DNA metodą PCR , ilościowego oznaczania HBsAg, HBeAg i kinetyki spadku tych stężeń umożliwia modyfikację leczenia w trakcie jego trwania. Dalej istnieje potrzeba selekcjonowania nowych czynników pozwalających przewidywać skuteczność prowadzonego leczenia przeciwwirusowego u zakażonych HBV w celu ograniczenia ryzyka rozwoju odległych powikłań, tj. rozwoju marskości wątroby ze wszystkimi następstwami, oraz raka wątrobowokomórkowego
A large number of people infected with hepatitis B virus in Poland and the world as well as limited availability and efficiency of causal therapy necessitate further research on predictors of response to the therapy. It has to provide choosing the best medication and capability to modify the therapy. The paper discusses predictors of responses to the HBV therapy. Factors associated with response to PEG-IFN therapy are: low HBV DNA level, HBeAg presence, high Al at activity and active inflammation in histopathological examination of the liver biopsy. Modification of the therapy is possible by monitoring its effectiveness by using the assessment of HBV DNA levels with PCR method, HBsAg quantification and kinetics of the decrease in their concentrations. There is still a need to discover new factors that will let predict the efficiency of the antiviral therapy in HBV positive patients to decrease the risk of developing the long-term complications such as liver cirrhosis and hepatocellular cancer
Źródło:
Family Medicine & Primary Care Review; 2014, 1; 44-47
1734-3402
Pojawia się w:
Family Medicine & Primary Care Review
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-2 z 2

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies