Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "Jandziś, Sławomir" wg kryterium: Autor


Wyświetlanie 1-8 z 8
Tytuł:
Działalność doc. dr hab. n. med. Janiny Sikorskiej-Tomaszewskiej na rzecz rozwoju rehabilitacji w Polsce w latach 1948-1978
The Work of Janina Sikorska-Tomaszewska, Associate Professor of Medical Sciences, Towards the Development of Rehabilitation in Poland in the Years 1948-1978
Autorzy:
Jandziś, Sławomir
Migała, Mariusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/28409187.pdf
Data publikacji:
2022-07-07
Wydawca:
Fundacja Edukacji Medycznej, Promocji Zdrowia, Sztuki i Kultury Ars Medica
Tematy:
historia medycyny
rehabilitacja
ortopedia
Polska
history of medicine
rehabilitation
orthopaedics
Polska
Opis:
Autorzy na podstawie analizy materiałów archiwalnych pochodzących z prywatnych zbiorów Rodziny Janiny Sikorskiej-Tomaszewskiej, Składnicy Akt Szpitala Ortopedyczno-Rehabilitacyjnego im. Wiktora Degi w Poznaniu, artykułów z pracy codziennej oraz nielicznych publikacji przedstawili działalność doc. dr hab. n. med. Janiny Sikorskiej-Tomaszewskiej (1911–1998) na rzecz rozwoju rehabilitacji w Polsce w latach 1948–1978. Jej praca organizacyjna, edukacyjna i naukowa w początkowych, prekursorskich latach rozwoju rehabilitacji w naszym kraju wniosła znaczący wkład w powstanie polskiej szkoły rehabilitacji. 30-letnia działalność pozwala zaliczyć Janinę Sikorską-Tomaszewską do panteonu twórców rehabilitacji w Polsce.
Based on an analysis of archival materials from the private collections of Janina Sikorska-Tomaszewska’s family, the Document Repository of Wiktor Dega Memorial Orthopedics and Rehabilitation Hospital in Poznań, articles from daily press and some publications, the authors present the work of Janina Sikorska-Tomaszewska (1911–1998), Associate Professor of Medical Sciences, towards the development of rehabilitation in Poland in the years 1948–1978. Her organizational, educational and scientific activity in the early years of the development of rehabilitation medicine in our country contributed significantly to the establishment of the Polish school of rehabilitation. The 30 years of her activity allow Janina Sikorska-Tomaszewska to be counted among the pantheon of founders of rehabilitation in Poland.
Źródło:
Ortopedia Traumatologia Rehabilitacja; 2022, 24(3); 209-217
1509-3492
2084-4336
Pojawia się w:
Ortopedia Traumatologia Rehabilitacja
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Genesis and stages of formation of the Polish Society for Rehabilitation of the Disabled
Geneza i etapy powstania Polskiego Towarzystwa Walki z Kalectwem
Autorzy:
Jandziś, Sławomir
Puszczałowska-Lizis, Ewa
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/437861.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Uniwersytet Rzeszowski. Wydawnictwo Uniwersytetu Rzeszowskiego
Tematy:
history of medicine
disability
rehabilitation
historia medycyny niepełnosprawność
rehabilitacja
Opis:
The authors based on the analysis of archival materials and articles in medical journals presented the activities of individuals and organizations for the establishment of a national association for rehabilitation of the disabled. In the mid-war period, the biggest role in promoting the idea of rehabilitation of the disabled persons falls on the orthopedic environment. The founder of Polish orthopedics, professor I. Wierzejewski, in 1928, was elected to the Senate in order to enter the „Law on the care of the maimed and crippled”. At the IV Congress of the Polish Orthopaedic Association in Lviv, in 1933, one of the sessions was devoted to the care for the crippled. The resolutions of the Congress addressed to the Polish authorities argued for opening the facilities and providing education for young cripples, keeping the statistics of crippled people and the creation of associations cooperating with the International Association of Crippled Child Care. In 1937, the Ministry of Social Welfare made a draft statute of the Society for Combating Disability and Care for the Crippled. Despite many efforts, the society was not founded before the war. At the first post-World War II conference of the members of the Polish Society of Orthopaedics and Traumatology, held in Warsaw in 1946, prof. W. Dega presented a plan for organization of orthopedic treatment and care for the infirm. It assumed, among others, creating a nationwide association to combat disability and care for the infirm. In 1956, he founded the Committee for Cooperation with the International Society for Rehabilitation of the Disabled, which in 1957 was transformed into the Polish Committee for the Rehabilitation of the Disabled. Members of the Committee (W. Dega, Gruca A., A. Hulek, S. Rudnicki, M. Weiss, H. Dworakowska and others) sought to create a socioscientific organization for fighting disability. On March 9, 1960 they organized the meeting claiming to life one of the largest NGOs in the People’s Republic of Poland, the Polish Association for Rehabilitation of the Disabled. The establishment of the Society crowned many years of efforts of individuals and organizations working for the good of people with disabilities in Poland.
Autorzy na podstawie analizy materiałów archiwalnych oraz artykułów zamieszczonych w czasopismach medycznych przedstawili działalność poszczególnych osób i organizacji na rzecz powołania ogólnopolskiego stowarzyszenia mającego na celu zwalczanie kalectwa. W okresie międzywojennym największa rola w promowaniu idei walki z kalectwem przypada środowisku ortopedów. Twórca polskiej ortopedii prof. I. Wierzejewski w roku 1928 został wybrany do Senatu, aby wprowadzić „Ustawę o opiece nad kalekami i ułomnymi”. Na IV Zjeździe Polskiego Towarzystwa Ortopedycznego we Lwowie w 1933 r. jedna z sesji programowych poświęcona była opiece nad kalekami. Uchwały Zjazdu kierowane do władz RP postulowały otwarcie zakładów leczniczo-wychowawczych dla młodocianych kalek, prowadzenie statystyki osób kalekich oraz utworzenie stowarzyszenia współpracującego z Międzynarodowym Towarzystwem Opieki nad Dzieckiem Kalekim. W roku 1937 w Ministerstwie Opieki Społecznej powstał nawet projekt statutu Towarzystwa Walki z Kalectwem i Opieki nad Kalekami. Mimo wielu starań przed wybuchem wojny nie udało się utworzyć towarzystwa. Na pierwszej po II wojnie światowej konferencji członków Polskiego Towarzystwa Ortopedycznego i Traumatologicznego, która odbyła się w Warszawie w 1946 r. prof. W. Dega przedstawił projekt organizacji lecznictwa ortopedycznego i opieki nad kalekami. Zakładał on m.in. powołanie ogólnopolskiego towarzystwa do zwalczania kalectwa i opieki nad kalekami. W 1956 r. powstał Komitet do Spraw Współpracy z Międzynarodowym Towarzystwem Rehabilitacji Inwalidów, który przekształcił się w 1957 r. w Polski Komitet Rehabilitacji Inwalidów. Członkowie Komitetu (W. Dega, A. Gruca, A. Hulek, S. Rudnicki, M. Weiss, H. Dworakowska i inni) dążyli do utworzenia organizacji społeczno- naukowej prowadzącej różne formy walki z kalectwem. 9 marca 1960 r. zorganizowali zebranie powołujące do życia jedną z największych organizacji pozarządowych w PRL, Polskie Towarzystwo Walki z Kalectwem. Powstanie Towarzystwa uwieńczyło wieloletnie starania osób i organizacji działających na rzecz dobra osoby niepełnosprawnej w Polsce.
Źródło:
Medical Review; 2016, 3; 331-339
2450-6761
Pojawia się w:
Medical Review
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Z tradycji wodolecznictwa we Lwowie przed 1914 r.
On the tradition of hydrotherapy in Lviv before 1914
Autorzy:
Jandziś, Sławomir
Zaborniak, Stanisław
Pleśniak, Angelika
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/437802.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Uniwersytet Rzeszowski. Wydawnictwo Uniwersytetu Rzeszowskiego
Tematy:
historia medycyny
fijoterapia
gimnastyka
lecznicza
medycyna fiykalna
history of medicine
physiotherapy
medical gymnastics
physical medicine
Opis:
Działalność Wincentego Priessnitza, Sebastiana Kneippa oraz prof. Wilhelma Winternitza sprawiła, że w XIX-wiecznej Europie ogromną popularnością cieszyła się hydroterapia. Powstawały nowe uzdrowiska oraz zakłady wodolecznicze, „bywanie u wód” stało się modne w coraz szerszych kręgach społecznych. Proces ten miał miejsce również w Galicji, czego najlepszym przykładem był Lwów. Miasto to przed I wojną światową było ośrodkiem metropolitalnym, siedzibą galicyjskiego Rządu Krajowego, miejscem, w którym rozwijały się różne kierunki kultury społecznej. Prowadzona była działalność w zakresie opieki zdrowotnej mieszkańców, sportu i rekreacji. Prężnie rozwijały się zakłady wodolecznicze, gimnastyczne oraz ortopedyczne. Opracowanie powstało w wyniku dokonanej kwerendy materiałów źródłowych pochodzących z Centralnego Państwowego Archiwum Historycznego Ukrainy we Lwowie, Zakładu Narodowego Ossolińskich we Wrocławiu oraz fachowych czasopism medycznych i prasy codziennej ukazującej się w dobie galicyjskiej. W oparciu o dokonaną analizę wytworzona została narracja, w której udzielono odpowiedzi na podjęty problem skierowany na ukazanie początków wodolecznictwa we Lwowie przed 1914 r. W opracowaniu zwrócono szczególną uwagę na przedstawienie prekursorskich metod wodolecznictwa, fiykoterapii i masażu oraz różne formy gimnastyki leczniczej,jakie miały miejsce w lwowskich zakładach wodoleczniczych. Wnioski, jakie wynikają z analizy materiałów źródłowych dowodzą, że wodolecznictwo we Lwowie, szczególnie w sanatoriach Kisielka i Maryówka, miało znamiona kompleksowej rehabilitacji, a swoim poziomem nie odbiegało od ówczesnych renomowanych europejskich sanatoriów. Działalność opisywanych zakładów miała charakter prekursorski w rozwoju fijoterapii, balneologii, medycyny fiykalnej, a w kolejnych latach stanowiła podstawy do powstania rehabilitacji w Polsce.
abstract: It is due to Vincent Priessnitz, Sebastian Kneipp and prof William Winternitz that hydrotherapy enjoyed great popularity in the nineteenth century Europe. New spas and hydrotherapy facilities were created, “frequenting the waters” became a buzzword in ever widening circles of society. This process also took place in Galicia, and the best example was Lviv. This city before World War I was a metropolis with the seat of the National Government of Galicia, a place where diffrent branches of social culture were developed. Much activity was observed in the area of public health, sport and recreation. Hydrotherapy centers, gyms and orthopedic clinics were developing dynamically. This article is the result of exhaustive study of the source materials from the Central State Historical Archive of Ukraine in Lviv, the Department of the Ossolinskis National Institute in Wroclaw, numerous medical journals and newspapers which appeared in the Galicia period. Based on the analysis of all available materials we produced this narrative showing the beginnings of hydrotherapy in Lviv before 1914. The paper pays particular attention to the presentation of pioneering methods of hydrotherapy, physiotherapy, massage and various forms of physiotherapy, which were practiced in Lviv hydrotherapy facilities. The conclusions arising from the analysis of source materials show that hydrotherapy in Lviv, especially in sanatoriums Kisielka and Maryówka, had markings of rehabilitation and their levels did not diffr from the then renowned European spas. Activity of the above mentioned institutions was pioneering in the development of physiotherapy, balneology, physical medicine, and in subsequent years was the basis for the establishment of rehabilitation in Poland.
Źródło:
Medical Review; 2015, 2; 187-197
2450-6761
Pojawia się w:
Medical Review
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Wpływ edukacji przedporodowej na przebieg ciąży, porodu i wczesne macierzyństwo
Influence of pre-delivery education on the course of pregnancy, childbirth and early maternity
Autorzy:
Puszczałowska-Lizis, Ewa
Mokrzycka, Katarzyna
Jandziś, Sławomir
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1199430.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Instytut Medycyny Wsi
Opis:
Wprowadzenie i cel pracy. Zajęcia w szkole rodzenia mają na celu przygotowanie ciężarnej do porodu i rodzicielstwa. Jednym z założeń psychoprofilaktyki porodowej jest nabycie umiejętności wspomagania naturalnych mechanizmów rodzenia ze szczególnym uwzględnieniem wsparcia ze strony bliskiej osoby. Cel pracy stanowiła próba wykazania, czy edukacja przedporodowa w szkole rodzenia ma wpływ na przebieg ciąży, porodu i wczesne macierzyństwo. Materiał i metody. Sondażem diagnostycznym objęto 60 pierworódek w wieku 20–30 lat, w tym 30 kobiet uczestniczących w zajęciach szkoły rodzenia przy NZOZ KEMED Sp. z o.o. w Jaśle (grupa badana) i 30 kobiet niebiorących udziału w zajęciach szkoły rodzenia (grupa kontrolna). W analizie zastosowano nieparametryczny test niezależności chi-kwadrat (χ2). Wyniki. Stwierdzono statystycznie istotną zależność pomiędzy uczestnictwem w zajęciach szkoły rodzenia a umiejętnością wykorzystania w praktyce metod łagodzących dolegliwości bólowe (p=0,003) oraz umiejętnością zsynchronizowania oddechu z rytmem skurczów macicy w czasie porodu (p=0,001). Aż 97% uczestniczek szkoły rodzenia podjęło decyzję o porodzie rodzinnym. Wszystkie pierworódki uznały kurs przedporodowy za przydatny w przygotowaniu ojców do aktywnego uczestnictwa w porodzie i sprawowania opieki nad noworodkiem. Wnioski. Uczestnictwo w zajęciach szkoły rodzenia wpłynęło na poprawę jakości życia ciężarnej. Przyczyniło się do sprawnego przebiegu porodu, wzmocniło więź pomiędzy małżonkami oraz ułatwiło opiekę nad noworodkiem. Wskazuje to na potrzebę popularyzowania szkół rodzenia w celu podnoszenia świadomości przyszłych rodziców.
Introduction and aim. Activities in antenatal classes are aimed at preparing a pregnant woman for childbirth and parenthood. One of the assumptions of psychoprevention is the acquisition of abilities to support natural giving birth mechanisms, with special consideration of the support of a close relative on the delivery ward. The aim of the research was to attempt to show whether the pre-delivery education in the antenatal classes influences the course of pregnancy, childbirth and early maternity. Material and method. The study involved the method of a diagnostic survey including 60 primipara aged 20–30, including 30 pregnant women taking part in antenatal classes in the KEMED non-public health care institution LLC in Jaslo (experimental group), and 30 pregnant women not taking part in the antenatal classes (control group). The collected research results were analyzed with the use of a non-parametric test of independence Chi-square (χ2). Results. Studies show statistically significant dependences between participation in antenatal classes and the ability to use painkilling methods in practice (p=0.003), and the ability to synchronize breathing with the rhythm of uterine contractions in childbirth (p=0.001). As much as 97% of respondents decided on a family childbirth. All primiparous recognized the antenatal course as being useful in the preparation of the fathers to actively participate in the birth and care for a newborn. Conclusions. The participation in antenatal classes resulted in the improvement of the quality of life of the pregnant women. It also contributed to the efficient course of childbirth, tightened contact between husband and wife and made the infant care easier. This points to the need for popularizing birth schools to raise the awareness of future parents.
Źródło:
Medycyna Ogólna i Nauki o Zdrowiu; 2016, 22(51), 4
2083-4543
Pojawia się w:
Medycyna Ogólna i Nauki o Zdrowiu
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Comparison of the effectiveness of two physiotherapy programs for female patients with lumbar spine discopathy
Porównanie skuteczności dwóch programów fi zjoterapii pacjentek z dyskopatią lędźwiową
Autorzy:
Puszczałowska-Lizis, Ewa
Dziedzic, Paulina
Jandziś, Sławomir
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1790988.pdf
Data publikacji:
2017-10-01
Wydawca:
Akademia Wychowania Fizycznego im. Bronisława Czecha w Krakowie
Tematy:
spine
pain
functional efficiency
range of movement.
kręgosłup
ból
sprawność funkcjonalna
zakresy ruchów
Opis:
Background. Lower back pain is one of the most common problems in the human body relat-ed to the disturbances of the motor organ’s structure and function. It challenges contemporary physiotherapy which aim is to reduce or, when possible, eliminate pain, restore fitness for eve-ryday life and prevent recurrences. The aim of the study was to compare two physiotherapy programmes in terms of lowering pain intensity, improvement of lumbar and thoracolumbar spine mobility, as well as functional ability in females with lumbar spine discopathy. Material and methods. The study included 100 women aged 45-50 with lumbar spine disco-pathy being treated in outpatient conditions. The patients were divided into two 50-subject groups depending on the programme used. The physiotherapy programme for group I patients included classic massage, kinesiotherapy and interferential currents, and in group II: classic massage, kinesiotherapy and ultrasound. The research tool was the Numeric Pain Rating Scale (NRS), the Roland Morris Disability Questionnaire (RMDQ) and measurements of lumbar and thoracolumbar spine mobility. The Wilcoxon and Mann-Whitney U tests were used for the analysis. Results. After completion of the physiotherapy programme, the women in group I experi-enced significantly lower pain (p=0.037) and higher functional efficiency (p=0,001). The range of improvement, assessed by the difference in the results of study II and III, was signif-icantly higher for the II group of women (p=0,002). One month after completion of therapeu-tic treatment, there were no statistically significant differences between the groups (p=0,169, p=0,067). Conclusions. The use of interferential currents in the physiotherapy of individuals with lum-bar spine discopathy compared to ultrasound therapy allows for greater improvement in reduc-ing pain intensity, lumbar and thoracolumbar spine mobility, as well as higher functional effi-ciency. The effectiveness of ultrasound had increased over time since the end of therapy and only after one month in the case of both physiotherapy programmes, similar effects could be observed.
Wstęp. Schorzenia dolnej części kręgosłupa należą do najczęściej występujących u człowieka problemów związanych z zaburzeniem struktury i funkcji narządu ruchu. Stanowią wyzwanie dla współczesnej fizjoterapii, której celem jest obniżenie lub w miarę możliwości wyeliminow-anie dolegliwości bólowych, przywrócenie sprawności umożliwiającej funkcjonowanie w życiu codziennym, a także zapobieganie nawrotom. Cel pracy stanowiło porównanie dwóch programów usprawniania w aspekcie obniżenia natężenia dolegliwości bólowych, poprawy ruchomości lędźwiowej i piersiowo-lędźwiowej części kręgosłupa oraz sprawności funkcjonalnej u kobiet z dyskopatią lędźwiową. Materiał i metody. Badaniami objęto 100 kobiet w wieku 45-50 lat z dyskopatią lędźwiową, usprawnianych w warunkach ambulatoryjnych. Pacjentki podzielono na dwie 50-osobowe grupy, w zależności od zaaplikowanego programu. Program fizjoterapii pacjentek z grupy I obejmował: masaż klasyczny, kinezyterapię i prądy interferencyjne, a w grupie II zastosowano: masaż klasyczny, kinezyterapię i ultradźwięki. Narzędzie badawcze stanowiła numeryczna skala natężenia bólu (NRS), kwestionariusz Rolanda-Morrisa (RMDQ) i pomiary zakresów ruchu lędźwiowej i piersiowo-lędźwiowej części kręgosłupa. Do analiz wykorzystano testy: U Manna-Whitneya i Wilcoxona. Wyniki. Po zakończeniu usprawniania kobiety z grupy I odznaczały się istotnie niższym poziomem dolegliwości bólowych (p=0,037) i wyższą sprawnością funkcjonalną (p=0,001). Zakres poprawy, oceniany różnicą wyników uzyskanych w badaniu II i III, był istotnie większy w przypadku kobiet z grupy II (p=0,002). Po miesiącu od zakończenia postępowania terapeutycznego stwierdzono brak statystycznie istotnych międzygrupowych różnic (p=0,169, p=0,067). Wnioski. Zastosowanie prądów interferencyjnych w fizjoterapii osób z dyskopatią lędźwiową w porównaniu do terapii z wykorzystaniem ultradźwięków pozwala na uzyskanie większej poprawy w kwestii obniżenia natężenia dolegliwości bólowych, zwiększenia ruchomości lędźwiowej i piersiowo-lędźwiowej części kręgosłupa oraz sprawności funkcjonalnej. Skuteczność ultradźwięków wzrasta w miarę upływu czasu od zakończenia terapii i dopiero po miesiącu w przypadku obu programów fizjoterapii można zaobserwować zbliżone efekty.
Źródło:
Medical Rehabilitation; 2017, 21(3); 43-50
1427-9622
1896-3250
Pojawia się w:
Medical Rehabilitation
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Świadomość matek dzieci w okresie wczesnoszkolnym dotycząca profilaktyki wad postawy ciała
Awareness of mothers of primary school children about the prevention of body posture defects
Autorzy:
Puszczałowska-Lizis, Ewa
Jandziś, Sławomir
Ćwik, Katarzyna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/943567.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Instytut Medycyny Wsi
Tematy:
posturogeneza
zdrowotność
edukacja
Opis:
Wprowadzenie i cel pracy. Rodzice powinni odgrywać szczególną rolę w działaniach zapobiegających powstawaniu zaburzeń narządu ruchu oraz statyki ciała potomstwa, głównie poprzez zapewnienie mu odpowiednich warunków codziennego funkcjonowania. Cel pracy stanowiła ocena wiedzy matek dzieci w okresie wczesnoszkolnym na temat wad postawy ciała oraz poznanie zakresu działań profilaktycznych podejmowanych w kierunku ich zapobiegania, w zależności od środowiska zamieszkania. Materiał i metody. Sondażem diagnostycznym objęto matki dzieci uczęszczających do klas I–III losowo wybranych szkół podstawowych na terenie województwa podkarpackiego. Wiek respondentek zawierał się w przedziale 20–45 lat. Analizie nieparametrycznym testem niezależności chi-kwadrat Pearsona (χ2) poddano wyniki 300 ankiet. Wyniki. Większość respondentek, niezależnie od miejsca zamieszkania, wykazała się znajomością podstawowych zagadnień dotyczących postawy ciała. Matki ze środowiska miejskiego wiedzę tę istotnie częściej czerpały od lekarza (p < 0,001) i fizjoterapeuty (p = 0,001). Mieszkanki wsi rzadziej poddawały dziecko systematycznej specjalistycznej kontroli postawy ciała (p = 0,007). Zaledwie 20% matek z miasta i 22% ze wsi kiedykolwiek uczestniczyło w szkoleniu/prelekcji dla rodziców na temat prewencji wad postawy ciała. Wnioski. Istnieje potrzeba zachęcania matek dzieci w okresie wczesnoszkolnym, niezależnie od środowiska zamieszkania, do udziału w prelekcjach pozwalających poszerzać wiedzę z zakresu profilaktyki zaburzeń narządu ruchu i statyki ciała oraz zwiększania dostępności specjalistycznych usług medycznych dla mieszkańców obszarów wiejskich.
Introduction and aim. Parents should play a special role in the prevention of motor organ disorders and the body statics of their offspring, primarily by providing them with appropriate conditions for daily life functionig. The objective of the study was assessment of the knowledge of primary schoolchildren’s mothers about postural defects and recognition of the scope of prophylactic measures undertaken to prevent them, according to their place of residence. Material and method. The diagnostic survey covered mothers of children attending classes I-III of randomly selected primary schools in the Podkarpackie Voivodeship. The age of the respondents ranged from 20–45 years. Results of 300 questionnaires were analyzed using a non-parametric Chi-square (χ2) test of independence. Results. The majority of the respondents, regardless of their place of residence, showed knowledge of the basic issues concerning the body posture. Mothers in the urban environment significantly more often acquired this knowledge from a physician (p<0.001) and physiotherapist (p=0.001). Rural inhabitants less often subjected the child to systematic specialized posture control (p=0.007). Only 20% of urban mothers and 22% of rural mothers attended at least one training session/talk for parents about the prevention of postural defects. Conclusions. There is a need for encouraging mothers of primary school children, irrespective of their place of residence to participate in lectures which allow to expand their knowledge about prevention of motor organ and body statics disorders, and to increase an access to specialized medical services for rural inhabitants.
Źródło:
Medycyna Ogólna i Nauki o Zdrowiu; 2017, 23(52), 2
2083-4543
Pojawia się w:
Medycyna Ogólna i Nauki o Zdrowiu
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Rozwój rehabilitacji w ośrodku rzeszowskim
Development of the rehabilitation at the Rzeszów centre
Autorzy:
Jandziś, Sławomir
Pop, Teresa
Drużbicki, Mariusz
Przysada, Grzegorz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/437991.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Uniwersytet Rzeszowski. Wydawnictwo Uniwersytetu Rzeszowskiego
Tematy:
rehabilitacja w Rzeszowie
historia medycyny
organizacja rehabilitacji
rehabilitation in Rzeszow
history of medicine
organization of the rehabilitation
Opis:
Autorzy na podstawie materiałów archiwalnych, publikacji w czasopismach medycznych i wywiadów przedstawiają rozwój rehabilitacji w ośrodku rzeszowskim. Nastąpił on po roku 1983, dzięki działalności zespołu kierowanego przez prof. Andrzeja Kwolka, pracującego w Klinicznym Oddziale Rehabilitacji Szpitala Wojewódzkiego nr 2 im. Św. Jadwigi Królowej w Rzeszowie i Wydziale Medycznym Uniwersytetu Rzeszowskiego. Wieloletnia praca Zespołu spowodowała powstanie nowoczesnego modelu organizacji rehabilitacji w Rzeszowie i województwie podkarpackim. Wypracowano standardy postępowania, szczególnie z chorymi z uszkodzeniem układu nerwowego, oparte na nowoczesnych metodach neurorehabilitacji. Skuteczność koncepcji została potwierdzona badaniami naukowymi i praktyką kliniczną. Miała znaczący wpływ na rozwój rehabilitacji w województwie podkarpackim oraz na rozwój rehabilitacji w Polsce. Po 30 latach działalności zespołu kierowanego przez Profesora, Podkarpacie jest wiodącym regionem w Polsce. W roku 2013 funkcjonuje tu 11 oddziałów rehabilitacji neurologicznej, 2 oddziały rehabilitacji kardiologicznej, 16 oddziałów rehabilitacji ogólnoustrojowej i 38 dziennych oddziałów rehabilitacji. W regionie podkarpackim działa sprawny system organizacji rehabilitacji zapewniający jej wczesność, kompleksowość i ciągłość. System oparty jest na: podstawach naukowych, ciągłym kształceniu wszystkich członków zespołu rehabilitacyjnego, współpracy z organizacjami osób z niepełnosprawnością i władzami regionu oraz pracy w zespole rehabilitacyjnym
wczesność, kompleksowość i ciągłość. System oparty jest na: podstawach naukowych, ciągłym kształceniu wszystkich członków zespołu rehabilitacyjnego, współpracy z organizacjami osób z niepełnosprawnością i władzami regionu oraz pracy w zespole rehabilitacyjnym region is functioning an efficient organisation system of the rehabilitation providing the timeliness, a complexity and continuity. The system is base on: scientific bases, constant educating of all rehabilitation team members, of cooperation with organisations of persons with disability and authorities of the region and the teamwork
Źródło:
Medical Review; 2013, 4; 546-555
2450-6761
Pojawia się w:
Medical Review
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Most frequent injuries and their causes in Ultimate Frisbee players
Autorzy:
Kołodziej, Gabriela
Jandziś, Sławomir
Kołodziej, Krzysztof
Skubal, Anna
Cyran-Grzebyk, Barbara
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/454898.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Uniwersytet Rzeszowski. Wydawnictwo Uniwersytetu Rzeszowskiego
Tematy:
injury
Ultimate Frisbee
sport
Opis:
Introduction. Media publicity of sports and increased training have pushed the limits of the human body and have correspondingly led to an increase in the number of sports injuries. Incorrect play techniques, inadequate warm-up and other factors often lead to an increase in the number of injuries in Ultimate Frisbee. Aim. Assessment of the impact of gender, age and training experience on the incidence of injuries in Ultimate Frisbee. Material and methods. 110 people aged 16 to 35, regularly practising Ultimate Frisbee were included in the study. Of the 110 participants, 36 were women and 74 were men. The results were obtained by means of a questionnaire prepared by the authors which concerned sociodemographic data and questions about sports injuries. The incidence of injuries was analyzed in terms of the training experience, gender and age of the respondents. Statistical analysis was performed using STATISTICA 13.1. Results. Our research showed a relationship between sex and the site and type of injury. Age affects the main cause of the injury, and training experience influences the site and type of injury (p <0.05). The largest group of respondents were people training Ultimate Frisbee at least 3-4 times a week (62.73%). Conclusion. Sex and the training experience have a significant impact on the site and type of injury. The main cause of the injury depends on age; in the study group the most common cause of injury occurred when respondents were not complying with the rules and technique of the game.
Źródło:
European Journal of Clinical and Experimental Medicine; 2017, 4; 315-321
2544-2406
2544-1361
Pojawia się w:
European Journal of Clinical and Experimental Medicine
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-8 z 8

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies