Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "Jałocha, Aneta" wg kryterium: Autor


Wyświetlanie 1-2 z 2
Tytuł:
Podążając śladami dzieciństwa – „kuglarstwa” pamięci w filmie Weiser (2000) Wojciecha Marczewskiego
Autorzy:
Jałocha, Aneta
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/630711.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Opis:
The subject of the article is Wojciech Marczewski’s film Weiser (2000), based on Paweł Huelle’s novel, which explores the problems of memory and oblivion. The author indicates the differences between the cinematic adaptation and the literary prototype that are connected with the strategy of constructing the main characters and modifications of the time and place of the action. Afterwards, Jalocha describes the relationship between image, memory and imagination. Analyzing the formal construction of Weiser, she names the means of cinematic expression that allow to imitate the work of memory. She characterizes the contrast between the lanes of the past and present established in the film, the structure of flashbacks, the way of introducing them into the narration and, based on the scope of subjectivity, she divides retrospections into two sub-categories. Jałocha refers to Paul Ricoeur’s phenomenology of memory, that is the notion of trace and the aporia of presentabsent. When interpreting the film, she takes into consideration the characters’ motivations, their attitudes towards the past, the influence of ‘what has been’ on the present, the nature of the process of reconstructing the truth about the bygone events. She also identifies the motives used in the film that are linked with memory, such as photography and archives. Additionally, the author shows different functions assigned to the character of Weiser: he may be seen as a figure of the Other, the metaphor of childhood and the past seen in terms of an enigma. Marchewski’s films, as Jalocha argues, both on the level of plot and formal organization, thematize the memory and its limitations as well as the inaccessibility of the past founded on the difference between ‘here/now’ and ‘there/then’.
Tematem artykułu jest podejmujący problematykę pamięci i zapomnienia Weiser (2000) Wojciecha Marczewskiego, film oparty na powieści Pawła Huellego. Autorka porównuje różnice pomiędzy literackim pierwowzorem a adaptacją filmową, związane między innymi ze sposobem konstruowania postaci i dokonaną przez reżysera zmianą czasu oraz miejsca akcji. Ponadto analizuje konstrukcję formalną Weisera i zastosowane w dziele środki wyrazu filmowego, przy pomocy których naśladowana jest praca pamięci. Charakteryzuje budowany w filmie kontrast pomiędzy płaszczyznami teraźniejszości oraz przeszłości, opisuje strukturę retrospekcji, sposób ich wprowadzania w obręb narracji i, biorąc pod uwagę między innymi zakres subiektywizacji, dzieli je na dwie sub-kategorie. Dokonując interpretacji filmu, odwołuje się do sformułowanej przez Paula Ricoeura fenomenologii pamięci: pojęcia śladu-wspomnienia oraz aporii uobecniania nieobecnego.
Źródło:
Acta Humana; 2014, 5
2082-4459
Pojawia się w:
Acta Humana
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Cinematic self-portrait of an Artist – Jean Cocteau’s Le Testament d’Orphée (1960)
Autorzy:
Jałocha, Aneta
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/638203.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Uniwersytet Jagielloński. Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego
Tematy:
Jean Cocteau, autoportrait, autobiographie, philosophie de l’art, cinéma
Opis:
Le but de l’article est d’analyser le film Le Testament d’Orphée (1960) de Jean Cocteau par rapport à sa dimension autobiographique. Magdalena Jałocha, en s’appuyant sur les conceptualisations de la pratique autobiographique, proposées par Philippe Lejeune, Michel Beaujour et Magdalena Podsiadło, repère des « signaux autobiographiques » que Cocteau a utilisés dans son film. L’auteure montre des motifs et des pistes thématiques qui se répètent dans le travail et dans des dimensions auto-textuelles de l’oeuvre cinématographique de ce metteur en scène. Magdalena Jałocha constate que ledit film où Cocteau-même joue le rôle du Poète (incarnation moderne d’Orphée), devrait être compris comme incarnation finale de ses concepts existentiels et esthétiques, comme autoportrait filmique de l’artiste et comme reflet de son imagination.
Źródło:
Romanica Cracoviensia; 2014, 14, 4
2084-3917
Pojawia się w:
Romanica Cracoviensia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-2 z 2

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies