Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Huzarek, Tomasz" wg kryterium: Autor

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-3 z 3
    Tytuł:
    Implikacje narracyjnej koncepcji tożsamości Paula Ricoeura
    Implications of Paul Ricoeur’s Narrative Conception of Identity
    Autorzy:
    Huzarek, Tomasz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/558766.pdf
    Data publikacji:
    2017
    Wydawca:
    Gdańskie Seminarium Duchowne
    Tematy:
    tożsamość
    identyczność
    podmiot
    zmienność
    tożsamość osobowa
    Identity
    subject
    changeability
    personal identity
    Opis:
    Narracyjna koncepcja tożsamości, którą prezentuje Paul Ricoeur, ujmuje zdecydowanie szerszą perspektywę niż tylko perspektywa takożsamości osób w czasie rozumiana jako identyczność podmiotu x w czasie t1 i czasie t2. Koncepcja ta bowiem mówi nie tylko o byciu tym samym czy takim samym, ale również o byciu sobą. Bycie sobą to charakterystyczne jedynie dla człowieka wyzwanie rzucone czasowi, gdzie podmiot – mimo towarzyszących mu zmian – pozostaje sobą. Z myśli Ricoeura można jednak wydobyć jeszcze więcej, gdzie bycie sobą jest realizacją własnego, niepowtarzalnego etosu danego w ustanowieniu w byciu. To ustanowienie w byciu obejmuje kontekst zakorzenienia w historii, tradycji, kulturze, ale również najbardziej zindywidualizowane odniesienie do Boga.
    The narrative concept of identity presented by Paul Ricoeur places embraces a far wider perspective than the perspective of people’s identity in time alone, understood as the subject’s identity in time t1 and time t2. For Ricouer’s conception speaks not only of being the same or being exactly the same but also of being oneself. Being oneself is a challenge characteristic only of human beings, a challenge thrown down against time, by which the subject – despite the changes that accompany him or her – remains itself. Yet it is possible to take Ricoeur’s thought even further, and to say that being oneself is a realisation of a personal, unique ethos given in an enactment in being. This enactment in being includes the background of roots in history, tradition, culture and also, most of all, individualised reference to God.
    Źródło:
    Studia Gdańskie; 2017, 40; 189-201
    0137-4338
    Pojawia się w:
    Studia Gdańskie
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Integralne rozumienie osoby ludzkiej jako podstawa opieki paliatywnej
    Autorzy:
    Huzarek, Tomasz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/551376.pdf
    Data publikacji:
    2013
    Wydawca:
    Wydawnictwo Bernardinum
    Tematy:
    human being
    suffering
    palliative care
    dignity
    magisterium of the Church
    Opis:
    The human being is a person from the moment of conception to the natural death and because of that he or she acquires the right to the affirmation of the human dignity at every stage of his or her life. Taking care of the terminally ill people who are in the last stage of their lives has been practised for centuries. This is due to the love of another human being and the desire to provide a widely understood support in the last moments of their life. However, the contact with a person who is about to end his or her life is undoubtedly a very difficult experience which requires extraordinary sensitivity, empathy and, above all, an integral understanding of what the human being is. Any kind of a simplified and reduced approach towards a person hinders or completely prevents the whole affirmation of the human dignity and, as a result, renders a proper care for a person who is totally dependent on other people much more difficult. The integral understanding of the human nature guarantees accurate approach to him or her at every stage of their life, especially during the terminal illness and it should perceive the human being as an entity of the body and the soul as well as an individual in a relationship with other people or the society. However, it seems that it is important, especially in palliative care, to affirm a person in his or her complexity of the natural and the supernatural dimension (mutual complementation of nature and grace) as well as the earthly and the eternal life (from the eschatological point of view). In this way the palliative care is not limited just to the somatic or psychological dimensions but it also deals with other dimensions that are extremely important from the angle of the borderline experience of life and death.
    Źródło:
    Studia Pelplińskie; 2013, 46; 83-100
    0239-4456
    Pojawia się w:
    Studia Pelplińskie
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Dziedzictwo cnoty oraz teoria uczestnictwa w kontekście „obyczajowego przyspieszenia”
    Heritage of Virtue and the Theory of Participation in the Context of „Custom Acceleration”
    Autorzy:
    Huzarek, Tomasz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/558381.pdf
    Data publikacji:
    2014
    Wydawca:
    Gdańskie Seminarium Duchowne
    Tematy:
    moralność
    osoba
    relacja
    wspólnota
    cultural transformation
    morality
    person
    relationship
    community
    Opis:
    MacIntyre ukazuje niewspółmierność współczesnego języka moralności wobec dokonujących się przemian obyczajowych. Załamanie się uniwersalnego i racjonalnego uzasadnienia moralności prowadzi w konsekwencji do pojawienia się teorii emotywistycznych, w myśl których wszelkie spory moralne są nierozstrzygalne w racjonalny sposób. Rozwiązaniem, które proponuje MacIntyre, jest narracyjna koncepcja osób ludzkich oraz odnowiona za pomocą pojęć praktyki, narracji i tradycji Arystotelesowska etyka cnót. MacIntyre jednak zbyt mocno akcentuje rolę wspólnoty w konstytuowaniu się tożsamości osobowej człowieka. To zaś stwarza realne niebezpieczeństwo zapoznania podmiotowości osób ludzkich i zredukowania ich do życia społecznego. Z tego względu projekt MacIntyre’a wydaje się być niewystarczający i należy go uzupełnić adekwatnym ujęciem relacji, jaka zachodzi między „ja” a „ty”, aby ukazać pierwotność osoby wobec relacji.
    MacIntyre shows the incommensurability of modern morality’s language in relation to the cultural transformation taking place. The breakdown of the universal and rational justification of morality leads to the moral theory, according to which all moral disputes are unsolvable in a rational way. The solution, which MacIntyre suggests is a narrative conception of human beings and restoration with assistance of the concepts of practice, narration and traditions Aristotelian virtue ethics. MacIntyre, however, too strongly emphasizes the role of the community in the constitution of the human personal identity. Moreover, this can create a real danger of losing ontological structure of human beings and reduce their to no more then social life. For this reason, the project MacIntyre seems to be insufficient and should be implemented by an adequate formulation of the relationship which exists between „I” and „you” in order to show primordiality of the person towards the relationship.
    Źródło:
    Studia Gdańskie; 2014, 34; 59-68
    0137-4338
    Pojawia się w:
    Studia Gdańskie
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-3 z 3

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies