Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "Hortis-Dzierzbicka, Maria" wg kryterium: Autor


Wyświetlanie 1-2 z 2
Tytuł:
Interdyscyplinarne leczenie rozszczepów wargi i/lub podniebienia – aktualny stan wiedzy
Interdisciplinary Treatment of Cleft Lip and/or Palate – State of the Art
Autorzy:
Hortis-Dzierzbicka, Maria
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/892799.pdf
Data publikacji:
2020-08-30
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Logopedyczne
Tematy:
rozszczep podniebienia
rozszczep wargi i podniebienia
chirurgiczne zamknięcie rozszczepu podniebienia
leczenie zespołowe
aktualny stan wiedzy
cleft palate
cleft lip and palate
cleft palate surgery
interdisciplinary management
state of the art
Opis:
Rozszczep wargi i/lub podniebienia jest jedną z najczęstszych występujących w populacji ludzkiej wad wrodzonych. Odpowiada bowiem za 65% anomalii rozwojowych twarzoczaszki, a postępowanie terapeutyczne w tej wadzie, ze względu na różnorodność i złożoność problemów, które z niej potencjalnie wynikają, bywa niezwykle trudne. Rozliczne kontrowersje dotyczą zarówno samego postępowania chirurgicznego – pierwotnego i wtórnego – jak i rehabilitacji, która w najprostszym ujęciu dotyczy warunków szczękowo-zgryzowych i mowy. Na przestrzeni ostatniego ćwierćwiecza nastąpiło szczególnie dużo zmian w koncepcji leczenia tej wady. Przedstawia je niniejszy artykuł, podkreślając najistotniejsze nowe tendencje. W odniesieniu do samego leczenia chirurgicznego światową tendencją stało się skracanie terminu pierwotnego chirurgicznego zamknięcia szczeliny rozszczepu podniebienia. Wg obecnych standardów postępowania powinno ono mieć miejsce w pierwszym roku życia dziecka, co ma związek zarówno z rozwojem anestezjologii dziecięcej, jak i z nowoczesnym spojrzeniem na rehabilitację mowy i zgryzu w tej najczęstszej wadzie rozwojowej twarzoczaszki.
Cleft lip and/or palate is one of the most common birth defects in the human population. It is responsible for 65% of craniofacial developmental anomalies, and the therapeutic procedure in this defect, due to the variety and complexity of problems that potentially result from it, can be extremely difficult. Numerous controversies concern both the surgical procedure itself, both primary and secondary, as well as rehabilitation, which in the simplest terms concerns maxillofacial conditions and speech. Over the last quarter of a century, there have been particularly many changes in the concept of treatment of orofacial clefts. This article presents them highlighting the most important new trends. With regard to the surgical treatment itself, the global tendency has been to shorten the date of primary surgical closure of the clefted palate. According to current standards, it should take place in the first year of a child’s life, which is related to both the development of pediatric anesthesiology and a modern view on speech and occlusion rehabilitation in this defect.
Źródło:
Logopedia; 2019, 48, 1; 439-446
0459-6935
Pojawia się w:
Logopedia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Instrumentalne badanie FEES w ocenie zaburzeń połykania u chorych z naczyniopochodnym uszkodzeniem OUN – wady i zalety
Instrumental FEES Examination in the Assessment of Swallowing Disorders in Patients with Acute and Subacute Vascular Brain Injury – Advantages and Disadvantages
Autorzy:
Misiowiec, Piotr
Zomkowska, Edyta
Jarmołowicz-Aniołkowska, Natalia
Hortis-Dzierzbicka, Maria
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/892683.pdf
Data publikacji:
2020-06-28
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Logopedyczne
Tematy:
dysfagia neurogenna
zaburzenia połykania
naczyniopochodne uszkodzenie mózgowia
diagnostyka instrumentalna
testy przesiewowe
FEES
VFSS
neurogenic dysphagia
acute vascular brain injury
stroke
instrumental diagnostics
screening tests
Opis:
Dysfagia neurogenna, jako najczęstsza przyczyna zaburzeń połykania, często prowadzi do potencjalnie śmiertelnych klinicznych konsekwencji takich, jak niedożywienie, odwodnienie, zachłystowe zapalenie płuc, a także pogarsza ogólne funkcjonowanie pacjenta, z pojawieniem się depresji włącznie. Wczesne rozpoznanie dysfagii i odpowiednio szybkie podjęcie działań terapeutycznych ma istotne znaczenie w zapobieganiu wyżej wymienionym powikłaniom. Badanie endoskopowej oceny zaburzeń połykania przy użyciu giętkiego nasofiberoskopu (fiberoptic endoscopic examination of swallowing – FEES), obok badania wideofluoroskopowego (video fluoroscopic swallow study – VFSS), jest podstawowym badaniem instrumentalnej oceny zaburzeń połykania u chorych z objawami dysfagii neurogennej (1, 2). Badanie FEES, które wydaje się „złotym środkiem” w diagnostyce dysfagii neurogennej, jest badaniem bezpiecznym dla pacjenta, nie wymaga podawania środka kontrastowego ani nie naraża pacjenta i personelu na promieniowanie rtg. Posiada jednak pewne ograniczenia oraz niesie ryzyko dla pacjenta. Celem niniejszej pracy jest przedstawienie zalet oraz wad metody FEES w ocenie dysfagii neurogennej, ze szczególnym uwzględnieniem pacjentów z ostrym lub podostrym naczyniopochodnym uszkodzeniem mózgowia.
Neurogenic dysphagia, as the most common cause of swallowing disorders in the oral and pharyngeal phase, often leads to potentially fatal clinical consequences such as malnutrition, dehydration, aspiration pneumonia, and also worsens the overall functioning of the patient, including the appearance of depression. Thus early diagnosis of dysphagia and appropriate therapeutic measures are important in preventing the above-mentioned complications. Endoscopic assessment of swallowing disorders using a flexible nasofiberoscope (fiberoptic endoscopic evaluation of swallowing – FEES), together with a videofluoroscopic swallow study (VFSS), are the fundamental instrumental examinations in the evaluation of swallowing disorders in patients with neurogenic dysphagia (1, 2). FESS is currently considered to be the gold standard in the diagnosis of neurogenic dysphagia, because it not only allows direct visualization of the act of swallowing, but is safe for the patient, does not require a contrast agent and does not expose the patient and staff to radiation. However, it has some disadvantages and risks for the patient. The aim of this paper is to present the advantages and disadvantages of the FEES method in the assessment of neurogenic dysphagia, with particular emphasis on patients with acute or subacute vascular brain injury.
Źródło:
Logopedia; 2018, 47, 1; 279-285
0459-6935
Pojawia się w:
Logopedia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-2 z 2

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies