Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Gzell, Sławomir" wg kryterium: Autor

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-5 z 5
    Tytuł:
    Terror nadwodnej lokalizacji
    Terror of the Waterside Localisation
    Autorzy:
    Gzell, Sławomir
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2021039.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Czytelnia Czasopism PAN
    Tematy:
    Anti-disaster prevention
    water in a city
    Źródło:
    Studia komitetu przestrzennego zagospodarowania kraju PAN; 2018, 188; 22-32
    0079-3507
    Pojawia się w:
    Studia komitetu przestrzennego zagospodarowania kraju PAN
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Remont tarasów Pałacu Prezydenckiego w Warszawie
    Renovation of garden terraces in the Presidential Palace in Warsaw
    Autorzy:
    Gzell, Sławomir
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/217405.pdf
    Data publikacji:
    2019
    Wydawca:
    Stowarzyszenie Konserwatorów Zabytków
    Tematy:
    Pałac Prezydencki w Warszawie
    tarasy ogrodowe
    naturalne zniszczenia kamienia
    remont tarasów
    Presidential Palace in Warsaw
    garden
    terraces
    natural weathering of stone
    renovation of terraces
    Opis:
    Jest banalną prawdą, że o budynki należy dbać, a dotyczy to zwłaszcza obiektów zabytkowych, o wyjątkowej wartości i przeznaczonych do specjalnych celów. Tak właśnie jest z tarasami skierowanymi ku Wiśle w ogrodach Pałacu Prezydenckiego w Warszawie. Ostatni większy remont miał miejsce w 2003 roku. W roku 2019 przyszedł czas na następny. Można wymienić cały rejestr imperfekcji, jakie pojawiły się na ogrodowych tarasach: pękające i przesuwające się elementy balustrad stojących wzdłuż ogrodowych schodów i krawędzi tarasów oraz popękane i wykruszające się stopnie schodów, spękane płyty, którymi tarasy są wyłożone. Odnowienia wymagały wazy na kwiaty, fontanna, metalowe części wyposażenia tarasów i inne drobniejsze elementy. Braki obniżały wartość ogrodów jako całości, nie można było pozwolić, aby utrwalała się dysharmonia pomiędzy starannie utrzymywaną roślinnością a niszczejącą małą architekturą ogrodową. Przyczyny zachodzących niekorzystnych zmian to działanie czasu oraz większa niż gdzie indziej wilgotność, wynikająca ze spływu zimnego powietrza doliną Wisły w zagłębieniu podskarpowym. W tej sytuacji odsuwanie remontu na dalsze lata przyspieszałoby destrukcję aż do możliwości pojawiania się katastrof budowlanych. Remont rozpoczął się od przeprowadzenia odpowiedniego rozpoznania zakresu zniszczeń i ustalenia zakresu robót. Wybrano wykonawców prac, zachowując ustawowe wymogi procedur wyboru. Na potrzeby remontu zamówiono opracowanie konserwatorskie, wykonane z uwzględnieniem zaleceń Stołecznego Konserwatora Zabytków. Do najważniejszych decyzji należało postanowienie o utrzymaniu dotychczasowej kolorystyki dominującej na tarasach. W związku z tym, po stwierdzeniu, że pokrywające tarasy do tej pory płyty z piaskowca nie wytrzymują warunków, w jakich pracują i że lepiej by było, gdyby płyty były granitowe, znaleziono kamieniołom i dostawcę granitu w ciepłym kolorze piaskowym. Podsumowując, trzeba raz jeszcze podkreślić konieczność wykonania remontu tarasów ogrodowych Pałacu Prezydenckiego. Jest to interesujące zadanie konserwatorskie, dostarczające wielu doświadczeń teoretycznych i praktycznych.
    It is a banal truth that buildings have to be taken care of, and it concerns in particular historic objects of unique value and intended for special purposes. And so it is with the terraces facing the Vistula River in the gardens of the Presidential Palace in Warsaw. The last large-scale renovation took place in 2003. In the year 2019 came the time for another one. One can make a long list of imperfections that appeared in the garden terraces: cracked and moving elements of balusters standing along the garden stairs and edges of terraces, broken and crumbling stairs, and cracked tiles the terraces were paved with. Flower vases, the fountain, metal parts of terrace furnishings and other smaller elements also required renovation. Damage lowered the value of the gardens as a whole, and the disharmony between the carefully maintained greenery and the deteriorating garden features could not be allowed to continue. The damage was caused by the passage of time and the humidity higher than elsewhere, resulting from the cold air flowing along the Vistula Valley below the escarpment. In this situation postponing the renovation would accelerate the destruction processes until a construction disaster occurred. The renovation began by carrying out a survey allowing for determining the extent of damage the scope of work required. The contractors were selected while abiding by the statutory requirements of the selection procedure. A conservation study which took into account the recommendations of the Capital City Monument Conservator was commissioned for the renovation. The most important decision concerned maintaining the previous colour scheme predominant on the terraces. Therefore, after finding out that the sandstone tiles previously used to cover the terraces did not survive the conditions in which they had to work, and had better be replaced with granite, a quarry and a supplier of granite in warm sandy colour were found. In conclusion, the necessity to carry out the renovation of the garden terraces in the Presidential Palace should once again be emphasised. It is an interesting conservation assignment that would provide both theoretical and practical experience.
    Źródło:
    Wiadomości Konserwatorskie; 2019, 60; 17-25
    0860-2395
    2544-8870
    Pojawia się w:
    Wiadomości Konserwatorskie
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Wenecja – interpretacja historycznego krajobrazu na tle Międzynarodowych Wystaw Architektury
    Venice: interpretation of the historical landscape against the background of the International Architecture Exhibitions
    Autorzy:
    Gzell, Sławomir
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2055724.pdf
    Data publikacji:
    2021
    Wydawca:
    Stowarzyszenie Konserwatorów Zabytków
    Tematy:
    Wenecja
    krajobraz
    płaszczyzna wody
    obszar zielony
    Venice
    landscape
    water plane
    green
    areas
    Opis:
    Treścią artykułu jest interpretacja krajobrazu Wenecji, polegająca na odejściu od oglądania go jako zbioru ceglano-kamiennych wnętrz ulicznych i placowych, wyposażonych w wodne drogi transportowe, czyli kanały. W tym nowym podejściu nic z elementów składających się na historyczno-turystyczny obraz miasta nie ginie, ale ważniejszy staje się holistycznie rozumiany krajobraz błękitno-zielony, jak dziś nazywamy to, co widać tam, gdzie mamy do czynienia z przewagą obszarów wodnych i zielonych nad dodatkiem architektury. Punktem wyjścia do takiego rozumienia krajobrazu Wenecji są refleksje wielu pisujących o niej autorów, a potem pogłębiane analizy, rodzące się wtedy, gdy oglądamy ją nie „od wnętrza”, idąc wzdłuż zatłoczonych szlaków, polecanych jako „turystyczne”, ale „od zewnątrz”, gdzie związki wody i miejskiej zieleni stają się bardziej oczywiste. W takich widokach najwspanialsze nawet budynki łączą się w większe całości z zacierającymi się różnicami, z zanikającym detalem. Stają się pasmami koloru podporządkowanymi grze światła i cienia, i pór roku, tak samo jak woda kanałów i laguny oraz zdumiewająco duże obszary weneckiej zieleni.
    The content of the article is an interpretation of the landscape of Venice, proposing departure from seeing it as a collection of brick and stone street and square interiors, equipped with water transport routes, i.e., canals. None of the elements that make up the historical and tourist image of the city are lost in this new approach, but the holistically understood blue green landscape, as we now describe what we see where there is a predominance of water and green areas with the addition of architecture, becomes more important. The starting point for such an understanding of the landscape of Venice are reflections by many authors describing it and then in-depth analyses coming to life when we see Venice not “from the inside,” walking along the crowded routes recommended as “tourist,” but “from the outside,” where the relationship between water and the city the greens become more obvious. In such views, even the most magnificent buildings merge into larger entities, blurring any differences between them and losing their details. They become bands of color, subordinated to the play of light and shadow and the seasons, just like the water of the canals and lagoons, and astonishingly large areas of Venetian greenery.
    Źródło:
    Wiadomości Konserwatorskie; 2021, 67; 7--21
    0860-2395
    2544-8870
    Pojawia się w:
    Wiadomości Konserwatorskie
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Tradycja i nowoczesność – zanikająca granica
    Tradition and modernity – a disappearing border
    Autorzy:
    Gzell, Sławomir
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2058460.pdf
    Data publikacji:
    2020
    Wydawca:
    Politechnika Krakowska im. Tadeusza Kościuszki. Wydział Architektury. Instytut Projektowania Architektonicznego. Zakład Architektury Mieszkaniowej i Kompozycji Architektonicznej
    Tematy:
    tradycja
    nowoczesność
    czas
    przekraczanie granic czasu
    tradition
    modernity
    time
    crossing the borders of time
    Opis:
    Tradycja i nowoczesność mogą być ułudą powstającą wtedy, gdy potrzebujemy odniesień usprawiedliwiających nasze usytuowanie się względem wielkich ruchów i tendencji architektonicznych i urbanistycznych. Wskazuje na to nieustanne przekraczanie granic czasowych przez grupy i jednostki nieszukające żadnych usprawiedliwień. Być może więc wszystko jest jednocześnie tradycją i nowoczesnością albo być może nie ma ani jednego, ani drugiego i uwolnieni do tego balastu powinniśmy cieszyć się twórczą wolnością.
    Tradition and modernity can be an illusion arising when we need references justifying our location in relation to great architectural and urban movements and tendencies. This is proved by the border of time being constantly crossed by groups and individuals without seeking any justification. Perhaps, then, everything is both tradition and modernity, or maybe there is neither one nor the other and, released from this ballast, we should enjoy creative freedom.
    Źródło:
    Pretekst; 2020, 10; 18--21
    2449-5247
    Pojawia się w:
    Pretekst
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Place Grunwaldzki i Narutowicza w Warszawie – odmienne realizacje przestrzeni publicznej. Historia i dzień dzisiejszy
    Grunwaldzki Square and Narutowicz Square in Warsaw – two cases of public spaces in the past and now
    Autorzy:
    Gzell, Sławomir
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2082147.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Czytelnia Czasopism PAN
    Opis:
    The planning analysis of Warsaw’s public squares shows that one cannot talk of a “typical Warsaw square” – it simply doesn’t exist. Warsaw squares are not repetitive by nature; they are all different instead. As a result, if we wanted to create guidelines for a new square in Warsaw on the basis of an analysis of the existing squares, it simply can’t be done. On the other hand, we can say that the formal diversity of these squares is their strength. As part of a larger interconnected system (best seen on the city map), these squares provide passers-by with an opportunity to look at various urban interiors, and to locate a variety of services for residents. Squares are also an opportunity to create an individual identity for urban spaces, provided that the squares have a characteristic identity. Above all, they must be squares in the most common sense of the word, that is, they should be easily readable fragments of space limited by walls of a height appropriate for the size of the square. It is almost impossible to establish how much time is needed to create a public square in contemporary urban planning. In the archives, there are of course various annotations on plans and some dates entered by architects, but experience suggests that such information should be approached with caution. This is the result of the dynamics of urban life which dominate everything, often conflicts in the competitive effort to secure valuable space. Such processes are rudimentary elements of the planning and urban planning, and should not come as a surprise. It is, however, a real skill in the management of urban space to be able to keep the spirit of the place, or what we otherwise call the identity of the place, despite various events and changes. Two excellent examples are Warsaw’s boroughs of Żoliborz and Ochota, although this does not mean that urban planning has always been excellent there. Between 1921 and 1923, two new public squares were planned there – Grunwaldzki Square in Żoliborz, and Narutowicz Square in Ochota. In Żoliborz, this was done in connection with the creation of an entirely new district, built around a new city axis. This axis started in the former Citadel, which lost its role as a defence area, and ended in the new semi-circular Grunwaldzki Square. Narutowicz Square was planned as the official centre of the Ochota district. Both Grunwaldzki Square and Narutowicz Square were created as fragments of larger metropolitan projects built in the tradition of the historical French urban planning. At the same time, the architects used more modern trends in designing cities and green suburbs. The combination of the two produced interesting results in Warsaw – a city full of green spaces designed on a grand metropolitan scale. Thanks to such projects, Warsaw was able to evolve and lessen the difference in living conditions between older and newer boroughs. The civilizational aspect of both projects is evident. The fate of the two squares was different. While Narutowicz Square was carried to completion thus fulfilling its promises, significant parts of Grunwaldzki Square were never completed. An urban truth was confirmed here, that the delay in the execution of a project (regardless of the reasons) causes such far-reaching changes in the space that it loses its initial character. However, if one asked about these reasons, one should look for answers in the prosaic confrontation between intentions and possibilities. Narutowicz Square was located within a defined urban structure more modest in terms of planned buildings, and therefore easier to implement. Grunwaldzki Square was situated in an empty space at the far end of the city plan, and had to wait for the building work to reach it when shifting from the Citadel towards the west. Unfortunately, when this had happened after the Second World War, different urban planning rules were already in place in Warsaw. Such conclusions, however, are not entirely legitimate, since there is no tangible evidence that the events took this turn.
    Źródło:
    Rocznik Historii Sztuki; 2018, 43; 143-154
    0080-3472
    Pojawia się w:
    Rocznik Historii Sztuki
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-5 z 5

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies